【#ترجمه_آسان_قرآن】
#سوره_نجم
#صفحه_528
❀﴿وَأَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰ﴾《۴۵》
۴۵) و هموست كه زوج نر و ماده را میآفریند؛
❀﴿مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ﴾《۴۶》
۴۶) از نطفهاى كه [در رحِم] ریخته میشود؛
❀﴿وَأَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ﴾《۴۷》
۴۷) و پدیدآوردن دوبارۀ آنها [در قیامت نیز بر عهدۀ] الله است.
❀﴿وَأَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَأَقۡنَىٰ﴾《۴۸》
۴۸) و اوست که [شما را] بىنیاز میکند و سرمایه میبخشد؛
❀﴿وَأَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ﴾《۴۹》
۴۹) و اوست که پروردگار [ستارۀ] «شِعْرىٰ» است؛
❀﴿وَأَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ﴾《۵۰》
۵۰) و اوست که قوم عاد را در گذشته هلاک کرد؛
❀﴿وَثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ﴾《۵۱》
۵۱) و قوم ثمود را [نیز نابود کرد] و [هیچ یک از آنان را] باقی نگذاشت.
❀﴿وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَأَطۡغَىٰ﴾《۵۲》
۵۲) و قوم نوح را كه ستمكارتر و سركشتر بودند نیز پیش از آن [هلاک نمود]؛
❀﴿وَٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ﴾《۵۳》
۵۳) و شهرهاى زیر و روشده [قوم لوط] را [بالا برد و] درهم كوبید؛
❀﴿فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ﴾《۵۴》
۵۴) و آنان را [با باران سنگ] ـ چنان كه باید ـ فروپوشانید؛
❀﴿فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ﴾《۵۵》
۵۵) حال [اى انسان،] در مورد كدام یک از نعمتهای پروردگارت تردید روا مىدارى [و مجادله میکنی]؟
❀﴿هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ﴾《۵۶》
۵۶) این [پیامبر نیز] هشداردهندهاى است از [گروه] هشداردهندگان پیشین.
❀﴿أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ﴾《۵۷》
۵۷) قیامت نزدیک شد.
❀﴿لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ﴾《۵۸》
۵۸) و هیچ کس ـ جز الله ـ نمیتواند آن را آشکار کند [و سختیهایش را برطرف سازد].
❀﴿أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ﴾《۵۹》
۵۹) [ای مشرکان،] آیا از این سخن در شگفتید؟
❀﴿وَتَضۡحَكُونَ وَلَا تَبۡكُونَ﴾《۶۰》
۶۰) و [به آیات قرآن] مىخندید و [از شنیدنِ هشدارهایش نمیترسید و] اشک نمىریزید؟
❀﴿وَأَنتُمۡ سَٰمِدُونَ﴾《۶۱》
۶۱) و در حال غفلت و غرور هستید؟
❀﴿فَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ وَٱعۡبُدُواْ۩﴾《۶۲》
۶۲) پس [همگی] برای الله سجده کنید و [تنها] او را عبادت کنید.
#سوره_قمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
❀﴿ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ﴾《۱》
۱) قیامت نزدیک شد و ماه [از هم] شکافت.
❀﴿وَإِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ﴾《۲》
۲) اگر [کافران] معجزهای ببینند، روی میگردانند و میگویند: «[این] جادویی [باطل و] زودگذر است».
❀﴿وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَكُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ﴾《۳》
۳) آنان [آیات و نشانههای الهی را] دروغ میپندارند و از هوای نفس خویش پیروی میکنند؛ و هر امرى [از پاداش و کیفرهای قیامت] در زمان مخصوص به خود قرار دارد.
❀﴿وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ﴾《۴》
۴) و مطمئناً [ماجرای عذاب اقوام گذشته و] اخبارى كه باعث دست کشیدن از گناه میشود، به مشرکان رسیده است.
❀﴿حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ﴾《۵》
۵) این [آیات الهى، دانش و] حکمتی رساست؛ ولى [برای افراد لجوج،] هشدارها سودی ندارد؛
❀﴿فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ﴾《۶》
۶) پس [ای پیامبر،] از آنان روى برتاب [و منتظر] روزى [باش] كه [فرشتۀ] دعوتكننده [با دمیدن در صور] آنان را به امرى بس دشوار [و وحشتناک] فرابخوانَد.
#سوره_نجم
#صفحه_528
❀﴿وَأَنَّهُۥ خَلَقَ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰ﴾《۴۵》
۴۵) و هموست كه زوج نر و ماده را میآفریند؛
❀﴿مِن نُّطۡفَةٍ إِذَا تُمۡنَىٰ﴾《۴۶》
۴۶) از نطفهاى كه [در رحِم] ریخته میشود؛
❀﴿وَأَنَّ عَلَيۡهِ ٱلنَّشۡأَةَ ٱلۡأُخۡرَىٰ﴾《۴۷》
۴۷) و پدیدآوردن دوبارۀ آنها [در قیامت نیز بر عهدۀ] الله است.
❀﴿وَأَنَّهُۥ هُوَ أَغۡنَىٰ وَأَقۡنَىٰ﴾《۴۸》
۴۸) و اوست که [شما را] بىنیاز میکند و سرمایه میبخشد؛
❀﴿وَأَنَّهُۥ هُوَ رَبُّ ٱلشِّعۡرَىٰ﴾《۴۹》
۴۹) و اوست که پروردگار [ستارۀ] «شِعْرىٰ» است؛
❀﴿وَأَنَّهُۥٓ أَهۡلَكَ عَادًا ٱلۡأُولَىٰ﴾《۵۰》
۵۰) و اوست که قوم عاد را در گذشته هلاک کرد؛
❀﴿وَثَمُودَاْ فَمَآ أَبۡقَىٰ﴾《۵۱》
۵۱) و قوم ثمود را [نیز نابود کرد] و [هیچ یک از آنان را] باقی نگذاشت.
❀﴿وَقَوۡمَ نُوحٖ مِّن قَبۡلُۖ إِنَّهُمۡ كَانُواْ هُمۡ أَظۡلَمَ وَأَطۡغَىٰ﴾《۵۲》
۵۲) و قوم نوح را كه ستمكارتر و سركشتر بودند نیز پیش از آن [هلاک نمود]؛
❀﴿وَٱلۡمُؤۡتَفِكَةَ أَهۡوَىٰ﴾《۵۳》
۵۳) و شهرهاى زیر و روشده [قوم لوط] را [بالا برد و] درهم كوبید؛
❀﴿فَغَشَّىٰهَا مَا غَشَّىٰ﴾《۵۴》
۵۴) و آنان را [با باران سنگ] ـ چنان كه باید ـ فروپوشانید؛
❀﴿فَبِأَيِّ ءَالَآءِ رَبِّكَ تَتَمَارَىٰ﴾《۵۵》
۵۵) حال [اى انسان،] در مورد كدام یک از نعمتهای پروردگارت تردید روا مىدارى [و مجادله میکنی]؟
❀﴿هَٰذَا نَذِيرٞ مِّنَ ٱلنُّذُرِ ٱلۡأُولَىٰٓ﴾《۵۶》
۵۶) این [پیامبر نیز] هشداردهندهاى است از [گروه] هشداردهندگان پیشین.
❀﴿أَزِفَتِ ٱلۡأٓزِفَةُ﴾《۵۷》
۵۷) قیامت نزدیک شد.
❀﴿لَيۡسَ لَهَا مِن دُونِ ٱللَّهِ كَاشِفَةٌ﴾《۵۸》
۵۸) و هیچ کس ـ جز الله ـ نمیتواند آن را آشکار کند [و سختیهایش را برطرف سازد].
❀﴿أَفَمِنۡ هَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ تَعۡجَبُونَ﴾《۵۹》
۵۹) [ای مشرکان،] آیا از این سخن در شگفتید؟
❀﴿وَتَضۡحَكُونَ وَلَا تَبۡكُونَ﴾《۶۰》
۶۰) و [به آیات قرآن] مىخندید و [از شنیدنِ هشدارهایش نمیترسید و] اشک نمىریزید؟
❀﴿وَأَنتُمۡ سَٰمِدُونَ﴾《۶۱》
۶۱) و در حال غفلت و غرور هستید؟
❀﴿فَٱسۡجُدُواْۤ لِلَّهِۤ وَٱعۡبُدُواْ۩﴾《۶۲》
۶۲) پس [همگی] برای الله سجده کنید و [تنها] او را عبادت کنید.
#سوره_قمر
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ
❀﴿ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ﴾《۱》
۱) قیامت نزدیک شد و ماه [از هم] شکافت.
❀﴿وَإِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ﴾《۲》
۲) اگر [کافران] معجزهای ببینند، روی میگردانند و میگویند: «[این] جادویی [باطل و] زودگذر است».
❀﴿وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَكُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ﴾《۳》
۳) آنان [آیات و نشانههای الهی را] دروغ میپندارند و از هوای نفس خویش پیروی میکنند؛ و هر امرى [از پاداش و کیفرهای قیامت] در زمان مخصوص به خود قرار دارد.
❀﴿وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ﴾《۴》
۴) و مطمئناً [ماجرای عذاب اقوام گذشته و] اخبارى كه باعث دست کشیدن از گناه میشود، به مشرکان رسیده است.
❀﴿حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ﴾《۵》
۵) این [آیات الهى، دانش و] حکمتی رساست؛ ولى [برای افراد لجوج،] هشدارها سودی ندارد؛
❀﴿فَتَوَلَّ عَنۡهُمۡۘ يَوۡمَ يَدۡعُ ٱلدَّاعِ إِلَىٰ شَيۡءٖ نُّكُرٍ﴾《۶》
۶) پس [ای پیامبر،] از آنان روى برتاب [و منتظر] روزى [باش] كه [فرشتۀ] دعوتكننده [با دمیدن در صور] آنان را به امرى بس دشوار [و وحشتناک] فرابخوانَد.
【#ترجمه_آسان_قرآن】
#سوره_قمر
#صفحه_529
❀﴿خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ﴾《۷》
۷) با دیدگانِ فروافتاده [از وحشت] از گورها خارج میشوند؛ [حرکتشان به سوی دادگاه الهی، چنان است که] گویى ملخهایی پراكندهاند.
❀﴿مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ﴾《۸》
۸) [هراسناک] به سوى مُنادىِ [محشر] میشتابند و کافران مىگویند: «امروز، روز دشوارى است».
❀﴿۞كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ﴾《۹》
۹) پیش از آنان، قوم نوح [نیز پیامبرشان را] تكذیب کردند و بندۀ ما را دروغگو خواندند و گفتند: «دیوانه است»؛ و او را سخت آزردند؛
❀﴿فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ﴾《۱۰》
۱۰) تا آنجا که او پروردگارش را خواند [و گفت]: «من مغلوب شدهام؛ پس یاریام فرما [و از آنان انتقام بگیر]».
❀﴿فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ﴾《۱۱》
۱۱) ما نیز درهاى آسمان را براى [ریزشِ] رگبارى سیلآسا گشودیم.
❀﴿وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ﴾《۱۲》
۱۲) و از زمین نیز چشمهها جارى ساختیم و آبها [از زمین و آسمان] براى طوفانى كه مقدر شده بود، به هم پیوست.
❀﴿وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ﴾《۱۳》
۱۳) و نوح را بر [كشتىِ] ساخته و پرداخته از تختهها و میخها سوار كردیم
❀﴿تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ﴾《۱۴》
۱۴) كه تحت نظر [و حفاظتِ] ما حركت مىكرد. این، پاداش كسى بود كه [قومش] او را انکار کرده بودند.
❀﴿وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ﴾《۱۵》
۱۵) ما آن [کیفر و نجات] را نشانهاى [از قدرتِ خود] بر جاى گذاشتیم؛ آیا پندپذیرى هست؟
❀﴿فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴾《۱۶》
۱۶) [بنگرید] که عذاب و هشدارهای من چگونه بود.
❀﴿وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ﴾《۱۷》
۱۷) به راستی که قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟
❀﴿كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴾《۱۸》
۱۸) قوم عاد [نیز پیامبرشان را] دروغگو پنداشتند؛ [ای اهل مکه، بنگرید که] عذاب و هشدارهای من چگونه بود.
❀﴿إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ﴾《۱۹》
۱۹) ما تندبادى سرد و سخت را در یک روز شوم و طولانی بر آنان فرستادیم.
❀﴿تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ﴾《۲۰》
۲۰) [طوفانی وحشتناک] كه مردم را چنان از جاى مىكَنْد که گویى تنههای نخلِ ریشهكنشده بودند.
❀﴿فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴾《۲۱》
۲۱) [ای اهل مکه، بنگرید که] عذاب و هشدارهای من چگونه بود.
❀﴿وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ﴾《۲۲》
۲۲) به راستی که قرآن را براى پندگرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟
❀﴿كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ﴾《۲۳》
۲۳) قوم ثمود [نیز] هشداردهندگان را دروغگو پنداشتند.
❀﴿فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٍ﴾《۲۴》
۲۴) آنان گفتند: «آیا [سزاوار است] بشرى از میان خودمان را پیروى كنیم؟ در این صورت، در گمراهى و سردرگمى خواهیم بود.
❀﴿أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ﴾《۲۵》
۲۵) آیا از میان همۀ ما، تنها بر او وحی نازل شده است؟ [چنین نیست؛] بلکه او دروغگویی خودپسند است».
❀﴿سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ﴾《۲۶》
۲۶) فردا خواهند دانست که دروغگوی خودپسند کیست.
❀﴿إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ﴾《۲۷》
۲۷) [به صالح گفتیم:] «براى آزمایشِ آنان، مادهشترى [را كه درخواست كردهاند، از دلِ کوه به سویشان] خواهیم فرستاد؛ پس مراقبِ رفتارشان باش و [بر آزارشان] شكیبایى كن.
#سوره_قمر
#صفحه_529
❀﴿خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادٞ مُّنتَشِرٞ﴾《۷》
۷) با دیدگانِ فروافتاده [از وحشت] از گورها خارج میشوند؛ [حرکتشان به سوی دادگاه الهی، چنان است که] گویى ملخهایی پراكندهاند.
❀﴿مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرٞ﴾《۸》
۸) [هراسناک] به سوى مُنادىِ [محشر] میشتابند و کافران مىگویند: «امروز، روز دشوارى است».
❀﴿۞كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحٖ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونٞ وَٱزۡدُجِرَ﴾《۹》
۹) پیش از آنان، قوم نوح [نیز پیامبرشان را] تكذیب کردند و بندۀ ما را دروغگو خواندند و گفتند: «دیوانه است»؛ و او را سخت آزردند؛
❀﴿فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبٞ فَٱنتَصِرۡ﴾《۱۰》
۱۰) تا آنجا که او پروردگارش را خواند [و گفت]: «من مغلوب شدهام؛ پس یاریام فرما [و از آنان انتقام بگیر]».
❀﴿فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءٖ مُّنۡهَمِرٖ﴾《۱۱》
۱۱) ما نیز درهاى آسمان را براى [ریزشِ] رگبارى سیلآسا گشودیم.
❀﴿وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونٗا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرٖ قَدۡ قُدِرَ﴾《۱۲》
۱۲) و از زمین نیز چشمهها جارى ساختیم و آبها [از زمین و آسمان] براى طوفانى كه مقدر شده بود، به هم پیوست.
❀﴿وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحٖ وَدُسُرٖ﴾《۱۳》
۱۳) و نوح را بر [كشتىِ] ساخته و پرداخته از تختهها و میخها سوار كردیم
❀﴿تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءٗ لِّمَن كَانَ كُفِرَ﴾《۱۴》
۱۴) كه تحت نظر [و حفاظتِ] ما حركت مىكرد. این، پاداش كسى بود كه [قومش] او را انکار کرده بودند.
❀﴿وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةٗ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ﴾《۱۵》
۱۵) ما آن [کیفر و نجات] را نشانهاى [از قدرتِ خود] بر جاى گذاشتیم؛ آیا پندپذیرى هست؟
❀﴿فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴾《۱۶》
۱۶) [بنگرید] که عذاب و هشدارهای من چگونه بود.
❀﴿وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ﴾《۱۷》
۱۷) به راستی که قرآن را براى پند گرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟
❀﴿كَذَّبَتۡ عَادٞ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴾《۱۸》
۱۸) قوم عاد [نیز پیامبرشان را] دروغگو پنداشتند؛ [ای اهل مکه، بنگرید که] عذاب و هشدارهای من چگونه بود.
❀﴿إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِي يَوۡمِ نَحۡسٖ مُّسۡتَمِرّٖ﴾《۱۹》
۱۹) ما تندبادى سرد و سخت را در یک روز شوم و طولانی بر آنان فرستادیم.
❀﴿تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلٖ مُّنقَعِرٖ﴾《۲۰》
۲۰) [طوفانی وحشتناک] كه مردم را چنان از جاى مىكَنْد که گویى تنههای نخلِ ریشهكنشده بودند.
❀﴿فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ﴾《۲۱》
۲۱) [ای اهل مکه، بنگرید که] عذاب و هشدارهای من چگونه بود.
❀﴿وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرٖ﴾《۲۲》
۲۲) به راستی که قرآن را براى پندگرفتن آسان ساختیم؛ آیا پندپذیرى هست؟
❀﴿كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ﴾《۲۳》
۲۳) قوم ثمود [نیز] هشداردهندگان را دروغگو پنداشتند.
❀﴿فَقَالُوٓاْ أَبَشَرٗا مِّنَّا وَٰحِدٗا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذٗا لَّفِي ضَلَٰلٖ وَسُعُرٍ﴾《۲۴》
۲۴) آنان گفتند: «آیا [سزاوار است] بشرى از میان خودمان را پیروى كنیم؟ در این صورت، در گمراهى و سردرگمى خواهیم بود.
❀﴿أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرٞ﴾《۲۵》
۲۵) آیا از میان همۀ ما، تنها بر او وحی نازل شده است؟ [چنین نیست؛] بلکه او دروغگویی خودپسند است».
❀﴿سَيَعۡلَمُونَ غَدٗا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ﴾《۲۶》
۲۶) فردا خواهند دانست که دروغگوی خودپسند کیست.
❀﴿إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةٗ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ﴾《۲۷》
۲۷) [به صالح گفتیم:] «براى آزمایشِ آنان، مادهشترى [را كه درخواست كردهاند، از دلِ کوه به سویشان] خواهیم فرستاد؛ پس مراقبِ رفتارشان باش و [بر آزارشان] شكیبایى كن.