موضوع امیدوار بودن یا نبودن نیست. وقتی که قدرت تصمیم‌گیری در دست دیگران است، وقتی که ما نمی‌توانیم در تصمیم‌گیری آنها دخالت کنیم، تنها کاری که می‌توان انجام داد، تحمل کردن است.

#ژوزه_ساراماگو
از کتاب "دخمه"

📚 | @SaCafeketab

نامه را همین‌جا رها می‌کنم و به رختخواب می‌روم. البته نه از سرِ خستگی، که از رویِ ناامیدی.

-نامه کافکا به فلیسه

📚 | @SaCafeketab

عشق، نه آدمی‌زاد است
و نه جانوری بیرحم و درنده،
نه چشم‌های هیز دارد و نه چنگال آماده.

«عشق» یک حالِ خوب است،
برای تابِ زخم‌های وامانده ...

‏#محمود_دولت‌_آبادی

📚 | @SaCafeketab

💬هر آدمی دانسته و ندانسته به نوعی در لجاجت و تعارض با خود به سر می‌برد و هیچ دیگری ویرانگرتر از خود آدمی نسبت به خودش نیست.

#محمود_دولت_آبادی
از کتاب "سلوک"

📚 | @SaCafeketab

💬ما، هردو، پدربزرگ را خیلی دوست‌داشتیم، و هنوز هم، شاید، داشته‌باشیم. صرف‌نظر از اینکه بورخِس، گاهی، به‌جای «پدربزرگ»، «نَوه‌ی خوبِ ما» را به‌کار می‌بَرَد، و من نمی‌فهمم چگونه ممکن است یک نفر، به‌تنهایی، نَوه‌ی دو برادر باشد؛ و تابه‌حال هم فرصت‌نکرده‌ام در این باره، جدّاً از او سوآل کنم، و شاید هم قدری خجالت می‌کشم..

#نادر_ابراهیمی
از کتاب "تکثیر تاسف انگیز پدربزرگ"

📚 | @SaCafeketab

پیروزی های چشمگیری ندارم ولی میتوانم با شکست هایی که زنده از آن‌ها بیرون آمدم، غافلگیرت کنم

#آنتوان_چخوف

📚 | @SaCafeketab

می‌دانی چه چیز بیشتر دل آدم را می‌سوزاند؟ اینکه آن‌ها دروغ می‌گویند که مهم نیست. از آن می‌سوزم که دروغ می‌گویند و بعد به دروغ خودشان هم تعظیم می‌کنند.

#فئودور_داستایفسکی
از کتاب "جنایت و مکافات"

📚 | @SaCafeketab

یکی از اطرافیانم آدم‌ها را به سه گروه تقسیم می‌کرد: آنهایی که ترجیح میدهند هیچ چیزی برای پنهان‌کردن در دل نداشته باشند تا مجبور به دروغ‌گفتن نشوند، آنهایی که دروغ‌گفتن را به نداشتن چیزی برای پنهان‌کردن ترجیح میدهند و سرانجام، کسانی که دوست دارند هم دروغ بگویند و هم رازهای درونیشان را برای خودشان نگه دارند.

#آلبر_کامو
از کتاب "سقوط"

📚 | @SaCafeketab

📚 |  بعد از ظهر آقای آنده ما
✍️ | #مارگریت_دوراس 
🏷 | #ادبیات_فرانسه

💬راه را کج کرد و سمت چپ پیچید. از آن قسمت تپه می آمد که جنگل آن را کاملا پوشانیده بود و از لابلای بوته ها و پاجوش هایی که نزدیک شدن به دشت را نوید می داد، با زحمت رد میشد. یک سگ حنایی رنگ ریزه بود. بی شک از آبادیهای آن طرف تپه می آمد. از نوک تپه گذشته، ده کیلومتری راه آمده بود. تپه در این طرف با شیب تند به دشت می رسید. همینکه راه را کج کرد، شتابان راه می پیمود. امتداد پرتگاه را پیش گرفت و ناگهان از سرعتش کاست و به بو کشیدن سرگرم شد. پرتو خاکستری رنگی که دشت را در برگرفته بود، بلعید.

🔗 لینک دانلود کتاب 👉

📚 | @SaCafeketab

مسئله این نیست که تعداد افراد بیشتری را
به دنیا بیاوریم. بلکه باید کاری کنیم که تا
حد امکان آنهایی که قبلا به دنیا آمده‌اند
کمتر بدبخت باشند.

#اوریانا_فالاچی

📚 | @SaCafeketab

حقوق انسانی لغو شدنی نیست! هر چند که ممکن است پاره‌ای موقتاً آشکارا یا در نهان آن را زیر پا بگذارد و لگدمال نمایند. امّا کسانی که چنین می‌کنند بی‌گمان مرتکب بزرگترین و خونبارترین جنایات شده‌اند و در هیچ کجا و هیچ زمانی هیچ کس حق طلب بخشایش برای یغماگران آزادی و برابری برادران خود را نخواهد داشت.

#آن_ماری_سلینکو
از کتاب "دزیره"

📚 | @SaCafeketab

همدیگر را دیدیم
همدیگر را باز شناختیم،
تسلیم هم شدیم
عشقی آتشین از بلور ناب ساختیم...
من با تو سرچشمه ای از زندگی را بازيافته ام كه گمش كرده بودم. شايد آدم برای اينكه خودش باشد به بودن كسی نياز دارد. معمولا همين طور است. من به تو نياز دارم تا بيشتر خودم باشم...

-آلبر کامو

📚 | @SaCafeketab

اگر توانستید به مگس ها بفهمانید
که گل از زباله بهتر است
میتوانید به خائنین مملکت بفهمانید
کشور، از ثروت بهتر است...

#ارنستو_چگوارا

📚 | @SaCafeketab

یا مرده‌ایم یا مردار شده‌ایم. یعنی عاقبت آن نسل را در این دوگزینه می‌بیند. تکلیف آدم با مردن که معلوم است امّا چطور مردار می‌شویم؟ باید چیزی شبیه این باشد: زنده‌ایم امّا مرده، حضور داریم امّا غایبیم.

#شاهرخ_مسکوب
از کتاب "روزها در راه"

📚 | @SaCafeketab

● تنها مرهمِ اندوه خاطره است؛ تنها تسکین دردِ فقدان کسی، اذعان به زندگی‌ای است که پیش از این وجود داشته است. به یاد آوردن دیگران آن‌ها را برنمی‌گرداند و خاطرات، به تنهایی برای جبران امکانات از دست رفتهٔ زندگیِ کسی که خیلی جوان از دنیا رفته کافی نیست. امّا یادآوری خاطرات، اساس بدنهٔ ترمیم است.

● عادى بودن وجود کسى یک نعمت است؛ داشتن او بدون فکر کردن به از دست دادن یا دوباره هرگز ندیدن او، این یک نعمت است.

#نینا_سنکویچ
از کتاب "تولستوی و مبل بنفش"

📚 | @SaCafeketab

حالتی از تیمارستان را در زندگی خودم احساس می‌کنم. بی‌گناه و در عین حال خطاکار، نه در یک سلول، بلکه در این شهر زندانی ‌ام!

-نامه فرانتس کافکا به فلیسه

📚 | @SaCafeketab

او انسان نیست. من قلب خود را به او دادم. او قلبم را گرفت اما تا سرحدِ مرگ فشرد و بعد دوباره به طرف من پرتش کرد.

قلب آدمی جایگاه احساس اوست. از آنجا که او قلب مرا نابود ساخت، دیگر این قدرت را در خود نمی‌بینم که نسبت به او احساسی داشته باشم.

#امیلی_برونته
از کتاب "بلندی‌های بادگیر"

📚 | @SaCafeketab