به قول فروغ فرخزاد:

فعلا میسازم،
چه میشود کرد؟
مگر میشود
دنیار را پاره کرد
و از داخلش
خوشبختی در آورد؟
همین است که هست...

📚 | @SaCafeketab

دیدن این که کسی از «چشم» یا از «پا» یا از «بینی» یا از «زبان» یا از «سر» ناقص است، به نظرم جزئی‌ترین عیب‌ها است؛ از آنرو که من عیوب بسیار مهم‌تری را دیده‌ام.
اشخاصی هستند که تنها «چشم»اَند یا تنها «گوش» یا تنها یک «شکمِ بزرگ» یا تنها یک چیزِ بزرگ دیگر! من این قبیل مردمان را «اِفلیجان واژگون» نام نهاده‌ام.

#فریدریش_نیچه
از کتاب "چنین گفت زرتشت"

📚 | @SaCafeketab

می‌دانی "دلتنگی" چیست؟
دلتنگی آن است که جسمت نتواند به آنجایی
برود که جانت به آنجا می‌رود...

-محمود درویش

📚 | @SaCafeketab

باور کنید اگر به کسی بگویید دوستش دارید کوچکترین ضرری متوجه او نمی‌کنید و این کارِ بسیار ساده‌ای است،
اگر خجالت می‌کشید این لفظ را
به زبان بیاورید، آن را بنویسید
و اگر این کار را هم نمی‌توانید انجام دهید،
عملا علاقه خود را نشان دهید
ولی حتما آن‌ها را ابراز کنید، نه یک‌بار بلکه چندین بار و مطمئن باشید هیچکس از شنیدن آن خسته نمی‌شود
ممکن است مخاطب شما بگوید
لازم نیست بگویی، میدانم دوستم داری،
اما باور کنید او هم از شنیدن این عبارت لذت می‌برد...

#لئو_بوسکالیا

📚 | @SaCafeketab

این‌جا مقصد نیست. آغاز هم نیست. فقط گریزی‌ست برای حرف زدن با خودم، با خودش.
با کسی که همواره در من است و با من نیست، و از این روست که "او" خطابش می‌کنم.
تکه‌ای هستم جدا شده از چیزی که نمی‌شناسمش. تبعید شده‌ام به زمین انسان‌ها.
سیاره‌ام مدت‌هاست که فراموشم کرده است. لااقل بر من بتاب، تا بی‌تابی‌هایم را در تابش خودت ببینی.

#آنتوان‌_دوسنت_اگزوپری
از کتاب "زمین انسان‌ها"

📚 | @SaCafeketab

مشکلی که من با لغت "معلولیت" دارم این است که
به محض شنیدن معلولیت، همه به یاد کسانی می‌افتند که نمی‌بینند یا نمی‌شنوند یا نمی‌توانند راه بروند. درحالیکه اینها اگر هم معلولیت باشد، ساده‌ترین شکل آن است.

آنها که احساس در وجودشان مرده است را معلول نمی‌دانیم. آنها که نمی‌توانند یا نمی‌خواهند یا نیاموخته‌اند که صادقانه در مورد احساسشان حرف بزنند را معلول نمی‌دانیم. آنها که نمی‌توانند دوستی‌های خوب و بلند مدت بسازند را معلول نمی‌دانیم. آنها که نمی‌توانند بفهمند که در زندگی چه می‌خواهند را معلول نمی‌دانیم. آنها که چشمشان جز خودشان نمی‌بیند را معلول نمی‌دانیم. آنها که دستشان به امید نمی‌رسد و در انتظارند که دیگران امید و انگیزه را پیش پایشان قرار دهند را معلول نمی‌دانیم.

این "معلولیت‌های واقعی" را نمی‌بینیم، و از اینکه دست و پا و چشم و گوش داریم، احساس سلامت می‌کنیم!

#فرد_راجرز

📚 | @SaCafeketab

در غیاب تو درِ دنیا را به روی خود بسته‌ام. یعنی من عملا نبسته‌ام، خودش بسته شده است. دنیایی که تو در آن نیستی، می‌خواهم اصلا نباشد‌... مرا بگو که اینقدر خرم و نمی‌فهمم که نوشتن این مطالب خیال تو را ناراحت می‌کند. اصلا مرده‌شور مرا ببرد که به قد و قواره زندگی تو تراشیده نشده‌ام.

-نامه جلال آل احمد به سیمین دانشور

📚 | @SaCafeketab

گذشته همچون گردابی است. اگر به آن اجازه دهی بر لحظه‌ی اکنونت حاکم شود، تو را به درون خود خواهد کشید. زمان فقط یک توهم است. چیزی که به آن نیاز داری، زندگی در همین لحظه‌ی اکنون است. تنها چیزی که اهمیت و ارزش دارد، همین است.

#الیف_شافاک

📚 | @SaCafeketab

خدایان هر چیز را می‌بخشند، مگر آنکه انسان بخواهد از خویشتن درگذرد و به آنان راه یابد، خویشتن را نفی کند تا با آنان یگانه شود. این گناهی بزرگ است و انگیزه چنین گناهی دانایی است. نه تنها در اساطیر یونانی بلکه در داستانهای سامی نیز گناه زاده معرفت است.

#سوفوکلس
از کتاب "افسانه تبای"

📚 | @SaCafeketab

آنچه فرد تحصیل‌کرده را از فرد خودآموخته مشخص می‌سازد، وسعت دانش نیست بلکه مراتب مختلف نیروی حیات و اعتماد‌ به نفس‌ است.

#میلان_کوندرا
از کتاب "بار هستی"

📚 | @SaCafeketab

دنیا را بغل گرفتیم
گفتند امن است
هیچ کاری با ما ندارد
خوابمان برد
بیدار که شدیم
دیدیم
آبستن تمام دردهایش شده‌ایم.

#حسین_پناهی

📚 | @SaCafeketab

از تو بیزارم هِنری؛ زیرا نیک میدانم هیچکس را هیچوقت چنان دوست نداشتم که تو را.
دلتنگ صدای تو ام، دستانت، آغوشت، بدنت، مهربانی ات، خوی وحشی ات، خوی نیکت و بیش از همه دلتنگ دوستی مان...

-نامه آنائیس نین به هنری میلر

📚 | @SaCafeketab

می‌دانم اگر قضاوت نادرستی در مورد کسی بکنم دنیا تمام تلاشش را می‌کند تا مرا در شرایط او قرار دهد، تا به من ثابت کند در تاریکی همهٔ ما شبیه یکدیگریم!

#ویکتور_هوگو
از کتاب "مردی که می‌خندد"

📚 | @SaCafeketab

پناه برده‌ام به جهانِ کتاب‌ها
شهری بدون خشم و هیاهو کنجی پر از سکوت ، پر از سبزیِ خیال ...

📚 | @SaCafeketab

📚 | تکثیر تاسف انگیز پدربزرگ
✍️ | #نادر_ابراهیمی 
🏷 | #ادبیات_ایران

💬قهرمان این رمان تخیلی – علمی، پدربزرگ، قربانی یک اشتباه است؛ اشتباه دوستانی مصلحت اندیش که فقط خیر او را می خواهند. اما این خیر خواهی، در عصر رایانه ها و لبیزر ها و انرژی خورشیدی و اعضای مصنوعی و مهندسی ژنتیک به بهای گران تمام می شود، به از دست دادن پدربزرگ، با آن سبیل های سفیدش، حکایت نگاهش، با لبخند ها، خشم ها و مهربانی هایش، با فردیتش. فاجعه از اعتنا نکردن به حرف خود پدربزرگ آغاز می شود. که مرتب می گفت: شما به چه حقی فکر می کنید که مصلحت مرا بهتر از خودم می دانید؟ چرا خود را مجاز می دانید به جای دیگران درباره ی منافعشان تصمیم بگیرید؟

🔗لینک دانلود کتاب 👉

📚 | @SaCafeketab

در آثار هومر یونانیان کسی که به ما صدمه می‌زند، بد نیست، بلکه بد آن کسی است که تحقیربرانگیز باشد.

#فریدریش_نیچه
از کتاب "انسانی بسیار انسانی"

📚 | @SaCafeketab

برای همه ما، کسی که بیشتر از همه در این دنیا دوستش داریم، کسی‌ست که می‌تواند ما را به اوج شادی برساند و در عین حال باعث سقوط‌مان از عرش به فرش شود.

#سو_جانسن
از کتاب "محکم در آغوشم بگیر"

📚 | @SaCafeketab

روباهی به فرزندش گفت؛

فرزندم از تمام این باغ ها میتوانی انگور بخوری
غیر از آن باغی که متعلق به "ملای"ده است!
حتی اگر گرسنه هم ماندی به سراغ آن باغ نرو!
روباه جوان از پدرش پرسید
چرا مگر انگور آن باغ سمی است؟
روباه به فرزندش پاسخ داد
نه فرزندم
اگر"ملا"بفهمد که ما از انگور باغش خورده ایم،
فتوا می دهد و گوشت روباه را حلال می کند و دودمانمان را به باد می دهد!
با این جماعت که قدرتشان
بر "جهل مردم"استوار است
هیچ وقت در نیفت!!

#عبید_زاکانی

📚 | @SaCafeketab