یکی از چیزایی که واقعا ناراحتم میکنه اینه که خودمو دوباره تو شرایط روحی‌ای ببینم که قبلا هم اونجوری بودم و کلی تلاش کردم برا دراومدن ازش ولی خب نتونستم خودمو خوب نگه دارم و بازم اون حال بده برگشته.
@radio_caption
@radio_caption
انسان هیچوقت نمی‌تونه پیش‌بینی کنه اضطراب تا کجا می‌تونه نفوذ کنه. یک لحظه به خودت میای می‌بینی اضطراب نشسته کنارت و با خنجر داره خیلی آروم دور تا دور پوستت رو باز میکنه. پوستت رو که کامل درآورد و کالبد خونی و سرخ‌ت پدیدار شد، با زبون‌ش که پر از پرز تیزه، شروع میکنه به لیس زدن گوشت و استخونت و تو هیچ کاری نمی‌تونی بکنی جز تماشا کردن رنج و سکرات بی‌پایانی که تا اعماق تاریک و متروک وجودت امتداد پیدا میکنه.
@radio_caption
@radio_caption
نمیخوام قبول کنم انسان های موردعلاقم آدمای کصشری شدن. نه. باور نمیکنم. شما خوب بودید که.
@radio_caption
@radio_caption
خودمونیم آدم زنگ بزنه ۱۲۳، پشتِ خط منتظر بمونه تا به یک مشاور وصل شه که بگه: "سلام. ببخشید من مایلم خودم رو ﷼ کنم. تماس گرفتم شما منصرفم کنید." خیلی یک جوری نیست؟ به شخصه ترجیح میدم ﷼ شم تا تو این موقعیت باشم.
@radio_caption
@radio_caption
تلاش مداوم برای مهربون‌تر بودن و درک بیشتر داشتن؛ به معنای ریشه کن شدن هیچکدوم از احساسات خشم و رنجشی که درحال تجربه کردنشون هستی نیست.
@radio_caption
@radio_caption
من دیگه مغزم نمیکشه هی توضیح بدم تو فلان رفتارت بد بود تو یکی فلان کارت ناراحتم کرد تو یکی فلان حرفت قلبمو شکوند، میخواستی حواستو جمع کنی، من مامانت نیستم که چپ و راست ببخشمت!
@radio_caption
@radio_caption
توو یه دنیای دیگه؛ هر دفعه که بهت فکر میکنم یا اسمت رو جایی میشنوم قفسه‌ی سینه‌م از درد تنگ نمیشه.
@radio_caption
@radio_caption