•• #دیالوگ ••
- دیروز توی خونمون جن دیدم! باورت می‌شه؟ جن! اون قدر ترسیده بودم که فرار کردم تو اتاق و رفتم زیر پتو!
- خب پس ترسیدی.
- نمی‌ترسیدم؟ از ترس داشتم سکته می‌کردم.
- خوبه! خوشحالم. چون من جنه بودم.
- دوست داری منو اذیت کنی آره؟
- خب نه! فقط چون هالوین بود. امیدوارم ناراحت نشده باشی!
🌸||@Radioensha
- دیروز توی خونمون جن دیدم! باورت می‌شه؟ جن! اون قدر ترسیده بودم که فرار کردم تو اتاق و رفتم زیر پتو!
- خب پس ترسیدی.
- نمی‌ترسیدم؟ از ترس داشتم سکته می‌کردم.
- خوبه! خوشحالم. چون من جنه بودم.
- دوست داری منو اذیت کنی آره؟
- خب نه! فقط چون هالوین بود. امیدوارم ناراحت نشده باشی!
🌸||@Radioensha
『رادیو انشا✒️』
#کارگاه_فیلمنامه_نویسی🎥 🖇نوشتن سخت است چون… فروتنی می‌خواهد. ممکن است برای هرکدام از ما این اتفاق بیفتد که با نوشتن مقاله یا یادداشتی موفقیت‌های مختلفی کسب کنیم یا به هر طریقی دیده شویم. حس موفقیت زودگذر است یا احتمالاً کوتاه‌مدت. مهم این است که در یک مقطع…
#کارگاه_فیلمنامه_نویسی🎥
🖇نوشتن سخت است چون…
شجاعت می‌خواهد.
نوشتن به افشای خود آسیب‌پذیرمان نیاز دارد. می‌طلبد که از منطقۀ امن خودمان خارج شویم و در آغاز نوشتن کار راحتی نیست.
حتی اگر نخواهیم نوشته‌ای را منتشر کنیم باید بتوانیم خود واقعی‌مان را روی صفحه بیاوریم. با این کار نه‌تنها اعتمادبه‌نفس بیشتری خواهیم داشت بلکه بعدها در ارتباط با مخاطب نیز ارتباط حسی بیشتری برقرار خواهیم کرد.
نوشتن جسارت و بی‌پروایی می‌خواهد.
🌸|| @Radioensha
🖇نوشتن سخت است چون…
شجاعت می‌خواهد.
نوشتن به افشای خود آسیب‌پذیرمان نیاز دارد. می‌طلبد که از منطقۀ امن خودمان خارج شویم و در آغاز نوشتن کار راحتی نیست.
حتی اگر نخواهیم نوشته‌ای را منتشر کنیم باید بتوانیم خود واقعی‌مان را روی صفحه بیاوریم. با این کار نه‌تنها اعتمادبه‌نفس بیشتری خواهیم داشت بلکه بعدها در ارتباط با مخاطب نیز ارتباط حسی بیشتری برقرار خواهیم کرد.
نوشتن جسارت و بی‌پروایی می‌خواهد.
🌸|| @Radioensha
#نکته_نویسندگی 🗒
نویسنده‌ی هنرمند کسی است که، مانند شعبده‌باز ماهر، مخاطب را گمراه کند. گر چه هر صحنه‌ای هدف یا محوری دارد، بهترین صحنه‌ها آنهایی هستند که با گمراه کردن مخاطب به این هدف ظریف دست یابند.
#صحنه‌پردازی
🎙|| @radioensha
نویسنده‌ی هنرمند کسی است که، مانند شعبده‌باز ماهر، مخاطب را گمراه کند. گر چه هر صحنه‌ای هدف یا محوری دارد، بهترین صحنه‌ها آنهایی هستند که با گمراه کردن مخاطب به این هدف ظریف دست یابند.
#صحنه‌پردازی
🎙|| @radioensha
#معرفی_کتاب 📚
《علم》 نوشته استیو فولر(-۱۹۶۸)، فیلسوف و جامعه‌شناس متخصص حوزه مطالعات علم و فناوری است. فولر در کتاب «علم»، جسورانه برخی از بنیادی‌ترین باورهای ما را درباره ماهیت و نقش علم به چالش می‌کشد و نکات قابل توجهی را در حوزه مباحث تکامل، صنع هوشمند، خداناباوری، اومانیسم، مفهوم پیشرفت علم و درک عمومی از علم مطرح می‌کند.
#علم
#استیو_فولر
🎙|| @radioensha
《علم》 نوشته استیو فولر(-۱۹۶۸)، فیلسوف و جامعه‌شناس متخصص حوزه مطالعات علم و فناوری است. فولر در کتاب «علم»، جسورانه برخی از بنیادی‌ترین باورهای ما را درباره ماهیت و نقش علم به چالش می‌کشد و نکات قابل توجهی را در حوزه مباحث تکامل، صنع هوشمند، خداناباوری، اومانیسم، مفهوم پیشرفت علم و درک عمومی از علم مطرح می‌کند.
#علم
#استیو_فولر
🎙|| @radioensha
#شعر_طوری💛
تو خود دلیل بلایی چگونه می خواهی
«خدات در همه حال از بلا نگه دارد»
#مرتضی_لطفی
🌸|| @Radioensha
تو خود دلیل بلایی چگونه می خواهی
«خدات در همه حال از بلا نگه دارد»
#مرتضی_لطفی
🌸|| @Radioensha
#کارگاه_شعر📝
به تعریف علی موسوی گرمارودی « آن بخش را که در اختیار شاعر است، بخش بیرونی یا اُبژکتیو یا فیزیک شعر، می‌توان نامید که دست یافتنی و اکتسابی و به تعبیر مأنوس‌تر، بخش کوشیدنی است.
امّا بخش اصلی و اصیلِ شعر، همان است که شاعر در اختیار آن است و می‌توان آن را بخش درونی یا سوبژکتیو و جوهر شعر یا متافیزیک شعر یا، بخش جوشیدنی، نامید.»
یعنی هر چه از دل بر می‌آید جوشش است و تمام کارهایی که بعد از آن روی شعر صورت می‌گیرد، از ترکیب و وزن و قافیه و…، کوشش.
شعر اصیل آن است که مطلقاً در اختیار شاعر نیست و بلکه شاعر در اختیار آن است.
🌸|| @Radioensha
به تعریف علی موسوی گرمارودی « آن بخش را که در اختیار شاعر است، بخش بیرونی یا اُبژکتیو یا فیزیک شعر، می‌توان نامید که دست یافتنی و اکتسابی و به تعبیر مأنوس‌تر، بخش کوشیدنی است.
امّا بخش اصلی و اصیلِ شعر، همان است که شاعر در اختیار آن است و می‌توان آن را بخش درونی یا سوبژکتیو و جوهر شعر یا متافیزیک شعر یا، بخش جوشیدنی، نامید.»
یعنی هر چه از دل بر می‌آید جوشش است و تمام کارهایی که بعد از آن روی شعر صورت می‌گیرد، از ترکیب و وزن و قافیه و…، کوشش.
شعر اصیل آن است که مطلقاً در اختیار شاعر نیست و بلکه شاعر در اختیار آن است.
🌸|| @Radioensha
#برشی_از_کتاب 📚
مورخان علم دیرزمانی است می‌گویند جاده استعاره میان جهان طبیعت و جهان اجتماعی دوطرفه است. برای نمونه، در قرن هفدهم انبوهی از «قوانین طبیعت» منتظر تأیید بودند که آشکارا از روی نظام حقوقی گیتی‌گرای اروپای آن روزگار الگو می‌گرفتند. دو قرن بعد دانشمندان اجتماعی «قوانین طبیعت» را که دیگر به‌خوبی جا افتاده بودند به‌منزله الگویی برای هم درک، و هم اداره جوامع مدرن به کار بردند.
#علم
#استیو_فولر
🎙|| @radioensha
مورخان علم دیرزمانی است می‌گویند جاده استعاره میان جهان طبیعت و جهان اجتماعی دوطرفه است. برای نمونه، در قرن هفدهم انبوهی از «قوانین طبیعت» منتظر تأیید بودند که آشکارا از روی نظام حقوقی گیتی‌گرای اروپای آن روزگار الگو می‌گرفتند. دو قرن بعد دانشمندان اجتماعی «قوانین طبیعت» را که دیگر به‌خوبی جا افتاده بودند به‌منزله الگویی برای هم درک، و هم اداره جوامع مدرن به کار بردند.
#علم
#استیو_فولر
🎙|| @radioensha
『رادیو انشا✒️』
#کارگاه_رمان_نویسی #مقاله🗞 🚨× نحوه درمان بریدگی ها و زخم های اصلی 🩺× کبودی های ناشی از ضربه خفیف نیازی به درمان ندارند و خود به خود خوب می شوند. بیشتر بریدگی‌ها و خراش‌ها فقط باید تمیز، ضدعفونی و با باند پوشانده شوند، اما شرایطی وجود دارد که باید…
#کارگاه_رمان_نویسی #مقاله🗞
🚨× نحوه درمان بریدگی ها و زخم های اصلی
🩺× کبودی های ناشی از ضربه خفیف نیازی به درمان ندارند و خود به خود خوب می شوند.
بیشتر بریدگی‌ها و خراش‌ها فقط باید تمیز، ضدعفونی و با باند پوشانده شوند، اما شرایطی وجود دارد که باید اقدامات شدیدتری انجام داد.
وقتی شخصیتی دچار آسیب جدی می شود، اولین و مهمترین چیزی که باید نگران آن باشد از دست دادن خون است. اگر شخصیت خون زیادی از دست بدهد، ممکن است دچار شوک شود که می تواند کشنده باشد. خود شخصیت یا شخصیت دیگری باید با یک پارچه تمیز و جاذب، مانند حوله یا ملحفه، به زخم فشار وارد کند. در این مرحله، توقف خونریزی مهم‌تر از بهداشت است، بنابراین اگر تمام شخصیت‌ها مجبورند از پیراهن عرق‌ریزه‌ای استفاده کنند که کسی را از تنش درآورده‌اند، باید از آن استفاده کنند.
🩸× هنگامی که خون شروع به لخته شدن می کند و دیگر از شخصیت بیرون نمی زند، زخم نیاز به بخیه دارد. بسته به موقعیت شخصیت و ژانر داستان شما، پیدا کردن یک فرد حرفه‌ای برای بخیه زدن به آنها ممکن است سخت باشد. بسیاری از قهرمانان اکشن را می‌توان دید که زخم‌های خود را بخیه می‌زنند، در حالی که آنهایی که در محیط‌های دیستوپیایی یا جنایی هستند ممکن است برای رفع آنها به یک پزشک زیرکوچه مراجعه کنند. هنگامی که یک زخم بخیه زده شد، می توان آن را مانند معمول پوشاند. با این حال، بخیه ها نمی توانند برای همیشه باقی بمانند. بسته به شدت زخم، شخصیت شما باید بین 3 تا 14 روز بعد دوباره آن بخیه ها را بیرون بیاورد.
⛔️ذکر این نکته ضروری است که اگر شخصیت شما بدون صرف زمان برای بهبودی به سفر خود ادامه دهد، ممکن است با عوارضی مواجه شود. به عنوان مثال، اگر باند آنها خیس شد، باید از آنها بخواهید باندهای خیس را جایگزین کنند تا از تمیز ماندن زخمشان مطمئن شوید. اگر کسی به شانه شخصیت ضربه بزند، بدون اینکه بداند آسیبی در زیر پیراهنش پنهان شده است، کاراکتر از درد ناشی از لمس کردنش تکان می‌خورد یا صدا ایجاد می‌کند.
خوانندگان شما ممکن است عجیب بدانند اگر شخصیت شما زخمی را بپوشاند و دیگر هرگز آن را تصدیق نکند. اجازه ندهید درمان اساسی زخم ها را به طور جادویی ناپدید کند (مگر اینکه، البته، جادو در میان باشد ).
🔱× چه مدت طول می کشد تا بریدگی ها، خراش ها و کبودی ها بهبود یابد
⚠️× مدت زمان بهبودی آسیب به شدت آسیب بستگی دارد. اما به عنوان یک قانون کلی:
•کبودی حدود 2 هفته طول می کشد
•خراش ها حدود 1 هفته طول می کشد
•بریدگی های جزئی حدود 2 هفته طول می کشد
•برش های جراحی و زخم های بخیه شده حدود 4-6 هفته طول می کشد
•زخم بدی که بخیه نمی خورد ممکن است تا 3 ماه طول بکشد
🎭× تا زمانی که هیچ عارضه ای وجود نداشته باشد، شخصیت شما تنها در عرض چند هفته کاملاً جدید خواهد بود. با این حال، سن و سلامت آنها بر سرعت بهبود آنها تأثیر می گذارد، آب و هوا و بسیاری از عوامل دیگر. اگر زخم عفونی شود، می تواند به طور قابل توجهی زمان لازم برای بهبود شخصیت را افزایش دهد.
🎬× برخی از افکار جدایی در مورد نوشتن در مورد بریدگی ها، خراش ها و کبودی ها
🚑× قبل از اینکه به یکی از شخصیت های خود صدمه بزنید (حتی جزئی)، باید در نظر بگیرید که دقیقاً چرا می خواهید به آنها آسیب برسانید. آیا به یک صحنه تنش اضافه می کنید؟ آیا می خواهید دو شخصیت را به هم نزدیکتر کنید؟ آیا می خواهید با احساسات خوانندگان (و شخصیت ها) بازی کنید؟ آیا به چیزی نیاز دارید که یک شخصیت را از ادامه این قسمت از سفر خود باز دارد؟ آیا لازم است اتفاق بدتری را در آینده پیش بینی کنید؟
🧷× اگر نمی توانید یک دلیل خوب و مرتبط با داستان برای آسیب رساندن به شخصیت پیدا کنید، ممکن است بخواهید صحنه ای را که آماده کرده اید دوباره ارزیابی کنید. جراحت بدون هدف فقط راهی است برای خسته کردن خوانندگان و نوشتن خود در گوشه ای. همه در داستان‌هایشان اندکی عصبانیت را دوست دارند، اما فقط شخصیت‌های خود را به خاطر جهنم از کار نگیرید. به آسیب‌های آنها معنا بدهید، و صحنه‌ها افزوده‌های بسیار تاثیرگذارتری به داستان در کل خواهند بود.
منبع: سایت allwrite alright
#رمان_نویسی
#ایده
🎙||@Radioensha
🚨× نحوه درمان بریدگی ها و زخم های اصلی
🩺× کبودی های ناشی از ضربه خفیف نیازی به درمان ندارند و خود به خود خوب می شوند.
بیشتر بریدگی‌ها و خراش‌ها فقط باید تمیز، ضدعفونی و با باند پوشانده شوند، اما شرایطی وجود دارد که باید اقدامات شدیدتری انجام داد.
وقتی شخصیتی دچار آسیب جدی می شود، اولین و مهمترین چیزی که باید نگران آن باشد از دست دادن خون است. اگر شخصیت خون زیادی از دست بدهد، ممکن است دچار شوک شود که می تواند کشنده باشد. خود شخصیت یا شخصیت دیگری باید با یک پارچه تمیز و جاذب، مانند حوله یا ملحفه، به زخم فشار وارد کند. در این مرحله، توقف خونریزی مهم‌تر از بهداشت است، بنابراین اگر تمام شخصیت‌ها مجبورند از پیراهن عرق‌ریزه‌ای استفاده کنند که کسی را از تنش درآورده‌اند، باید از آن استفاده کنند.
🩸× هنگامی که خون شروع به لخته شدن می کند و دیگر از شخصیت بیرون نمی زند، زخم نیاز به بخیه دارد. بسته به موقعیت شخصیت و ژانر داستان شما، پیدا کردن یک فرد حرفه‌ای برای بخیه زدن به آنها ممکن است سخت باشد. بسیاری از قهرمانان اکشن را می‌توان دید که زخم‌های خود را بخیه می‌زنند، در حالی که آنهایی که در محیط‌های دیستوپیایی یا جنایی هستند ممکن است برای رفع آنها به یک پزشک زیرکوچه مراجعه کنند. هنگامی که یک زخم بخیه زده شد، می توان آن را مانند معمول پوشاند. با این حال، بخیه ها نمی توانند برای همیشه باقی بمانند. بسته به شدت زخم، شخصیت شما باید بین 3 تا 14 روز بعد دوباره آن بخیه ها را بیرون بیاورد.
⛔️ذکر این نکته ضروری است که اگر شخصیت شما بدون صرف زمان برای بهبودی به سفر خود ادامه دهد، ممکن است با عوارضی مواجه شود. به عنوان مثال، اگر باند آنها خیس شد، باید از آنها بخواهید باندهای خیس را جایگزین کنند تا از تمیز ماندن زخمشان مطمئن شوید. اگر کسی به شانه شخصیت ضربه بزند، بدون اینکه بداند آسیبی در زیر پیراهنش پنهان شده است، کاراکتر از درد ناشی از لمس کردنش تکان می‌خورد یا صدا ایجاد می‌کند.
خوانندگان شما ممکن است عجیب بدانند اگر شخصیت شما زخمی را بپوشاند و دیگر هرگز آن را تصدیق نکند. اجازه ندهید درمان اساسی زخم ها را به طور جادویی ناپدید کند (مگر اینکه، البته، جادو در میان باشد ).
🔱× چه مدت طول می کشد تا بریدگی ها، خراش ها و کبودی ها بهبود یابد
⚠️× مدت زمان بهبودی آسیب به شدت آسیب بستگی دارد. اما به عنوان یک قانون کلی:
•کبودی حدود 2 هفته طول می کشد
•خراش ها حدود 1 هفته طول می کشد
•بریدگی های جزئی حدود 2 هفته طول می کشد
•برش های جراحی و زخم های بخیه شده حدود 4-6 هفته طول می کشد
•زخم بدی که بخیه نمی خورد ممکن است تا 3 ماه طول بکشد
🎭× تا زمانی که هیچ عارضه ای وجود نداشته باشد، شخصیت شما تنها در عرض چند هفته کاملاً جدید خواهد بود. با این حال، سن و سلامت آنها بر سرعت بهبود آنها تأثیر می گذارد، آب و هوا و بسیاری از عوامل دیگر. اگر زخم عفونی شود، می تواند به طور قابل توجهی زمان لازم برای بهبود شخصیت را افزایش دهد.
🎬× برخی از افکار جدایی در مورد نوشتن در مورد بریدگی ها، خراش ها و کبودی ها
🚑× قبل از اینکه به یکی از شخصیت های خود صدمه بزنید (حتی جزئی)، باید در نظر بگیرید که دقیقاً چرا می خواهید به آنها آسیب برسانید. آیا به یک صحنه تنش اضافه می کنید؟ آیا می خواهید دو شخصیت را به هم نزدیکتر کنید؟ آیا می خواهید با احساسات خوانندگان (و شخصیت ها) بازی کنید؟ آیا به چیزی نیاز دارید که یک شخصیت را از ادامه این قسمت از سفر خود باز دارد؟ آیا لازم است اتفاق بدتری را در آینده پیش بینی کنید؟
🧷× اگر نمی توانید یک دلیل خوب و مرتبط با داستان برای آسیب رساندن به شخصیت پیدا کنید، ممکن است بخواهید صحنه ای را که آماده کرده اید دوباره ارزیابی کنید. جراحت بدون هدف فقط راهی است برای خسته کردن خوانندگان و نوشتن خود در گوشه ای. همه در داستان‌هایشان اندکی عصبانیت را دوست دارند، اما فقط شخصیت‌های خود را به خاطر جهنم از کار نگیرید. به آسیب‌های آنها معنا بدهید، و صحنه‌ها افزوده‌های بسیار تاثیرگذارتری به داستان در کل خواهند بود.
منبع: سایت allwrite alright
#رمان_نویسی
#ایده
🎙||@Radioensha
#توئیت🔗
فرهنگستان ادب فارسی برای واژه لیگ، واژه جایگزین مطرح کرده: "تیمگان"
حالا تیم خودش واژه انگلیسیه
(اینو کجای دلم بذارم)
🌸||@Radioensha
فرهنگستان ادب فارسی برای واژه لیگ، واژه جایگزین مطرح کرده: "تیمگان"
حالا تیم خودش واژه انگلیسیه
(اینو کجای دلم بذارم)
🌸||@Radioensha
#مثبت_نویسندگی🎐
برای ما زندگی چیزی جز ادبیات نیست. اصلاً از خود ادبیات می‌آید، مثل کلمه که از کلمه، و جمله که از جمله (برای کسی که می‌نویسد). و برای آن‌که می‌نویسد اگر کلمه این و جمله آن نباشد، زندگی هم برای او ادبیات نیست.
#یداله_رویایی
🌸||@Radioensha
برای ما زندگی چیزی جز ادبیات نیست. اصلاً از خود ادبیات می‌آید، مثل کلمه که از کلمه، و جمله که از جمله (برای کسی که می‌نویسد). و برای آن‌که می‌نویسد اگر کلمه این و جمله آن نباشد، زندگی هم برای او ادبیات نیست.
#یداله_رویایی
🌸||@Radioensha
#آموزشی
🦋🤍× چرا بهتر است ساده بنویسیم؟
📝× تمام حرفی که در این مطلب می‌خواهم بگویم این است که خیلی ساده از تجربه‌های زندگی خود بنویسید. و مخاطبم نویسندهای است که هنوز اهمیت ساده نوشتن را درنیافته است.
به نظرم چنین نویسندهای به اشتباه تجربه‌های روزمرۀ خود را پیش‌پاافتاده و کم‌اهمیت تلقی می‌کند. و برای پوشش این پیش‌پاافتادگی و کم‌اهمیتی مرتکب اشتباه بدتری می‌شود؛ یعنی پیچیده می‌نویسد.
🌻× پیچیده نوشتن درست مثل آن است که برای عمیق نمایاندن چشمۀ زلال کم‌عمقی آن را به هم زد و گلی کرد. نتیجتأ، نه تنها چنین نوشته‌ای عمق نمی‌یابد بلکه شفافیت و روشنی طبیعی آن هم زایل می‌شود. زمانی هم که نویسندۀ دیگری آن را بخواند آنأ متوجه زشتی و چندش‌آوری آن می‌شود.
اما مشکل کجاست؟ چرا چنین نویسندهای پیچیده می‌نویسد؟ تا اندازه‌ای می‌توان گفت طبیعی است که پیچیده بنویسد. چون ساده نوشتن سخت است، تمرین و تلاش زیاد و مستمر می‌خواهد. از سویی چنین نویسندهای به ارزش ساده نوشتن آگاه نیست و سادگی را مترادف سطحی می‌پندارد.
🪨× دلیل دیگری این است که چنین نویسندهای در عین داشتن غروری خام، اعتمادبه‌نفس هم ندارد. وقتی روز اول نویسندگی با کاغذ سفید مواجه می‌شود ناگهان در خود چیزی برای نوشتن نمی‌یابد. اگرچه به تدریج زندگی و تجربیات خود را می‌کاود و چیزهایی _از بیدار شدن، بازار رفتن، احساس و افکار..._ می‌نویسد. اما چون اعتمادبه‌نفس ندارد تجربه‌هایش روی کاغذ انگار پوک و مضحک به چشمش می‌آیند. هنگامی هم که این نوشته‌ها را نشر می‌دهد به خاطر غرور خامش آنها را گلی می‌کند تا عمیق بنماید.
🥀× بهتر است برای روشن ساختن منظورم با مثالی نوشتۀ ساده و سپس پیچیدۀ این نویسنده را نشان دهم.
🌜× نوشتۀ ساده: از خواب بیدار می‌شوم. سرحال نیستم. بی‌رغبت برمی‌خیزم و از پشت پنجره خیابان را تماشا می‌کنم. انگار مردی که آن سوی خیابان بارانیِ کهنه‌ای پوشیده و پیاده می‌رود مثل من رغبتی ندارد. برمی‌گردم و سمت روشویی می‌روم. صورتم را خنک می‌کنم و در آینه خودم را می‌بینم. چهرهام بیشتر غمگین به نظر می‌رسد تا اینکه بی‌رغبت باشم...
🐚× می‌توان به همین سادگی نوشت. خواننده این نوشتۀ ساده را دوست دارد. چون با دقت در همین نوشتۀ ساده می‌توان جنبه‌هایی از شخصیت نویسنده را شناخت. اما ببینید این نویسنده چگونه همین متن سادۀ زلال را گِلی و پیچیده می‌کند:
🌘× از خواب بیدار می‌شوم و گویی زمان بهم ریخته است. زندگی سر جنگ دارد و من به مصاف زمان و جنگ بی‌حالی می‌روم. مردم توی خیابان احمقانه در رفت‌وآمدند و عمق وجودشان در خیال‌شان متوهم است. رهایشان می‌کنم و در روشویی آبی به چهرۀ خالی از وجودم می‌زنم. چهرهام رنگ رؤیای زمانۀ تباه‌شدۀ بی‌ثمری را در آینه به خود گرفته است...
🌊× از این‌رو وقتی فردی معمولی دو نوشتۀ بالا را بخواند تصور می‌کند نوشتۀ پایینی خیلی عمیق نوشته شده است. خود نویسنده چنین انتظاری دارد و خوشحال است که خواننده هم اینگونه برداشت می‌کند. اما اگر نویسندهای متن پایین را بخواند حالش بهم می‌خورد.
⛅️× سخن آخر اینکه با اعتمادبه‌نفس تلاش کنید تجربه‌های زندگی خود را ساده بنویسید. مطمئن باشید تجربه‌های پیش‌پاافتادۀ شما منحصربه‌فرد و مهم‌اند و ساده نوشتن آنها باعث شفافیت و شناخت خودتان خواهد شد. و همین بس که فقط روی سادگی تمرکز کنید تا نوشته‌هایتان عمق خود را بگیرند.
✍🏼محسن کرمی
منبع
🎙||@Radioensha
🦋🤍× چرا بهتر است ساده بنویسیم؟
📝× تمام حرفی که در این مطلب می‌خواهم بگویم این است که خیلی ساده از تجربه‌های زندگی خود بنویسید. و مخاطبم نویسندهای است که هنوز اهمیت ساده نوشتن را درنیافته است.
به نظرم چنین نویسندهای به اشتباه تجربه‌های روزمرۀ خود را پیش‌پاافتاده و کم‌اهمیت تلقی می‌کند. و برای پوشش این پیش‌پاافتادگی و کم‌اهمیتی مرتکب اشتباه بدتری می‌شود؛ یعنی پیچیده می‌نویسد.
🌻× پیچیده نوشتن درست مثل آن است که برای عمیق نمایاندن چشمۀ زلال کم‌عمقی آن را به هم زد و گلی کرد. نتیجتأ، نه تنها چنین نوشته‌ای عمق نمی‌یابد بلکه شفافیت و روشنی طبیعی آن هم زایل می‌شود. زمانی هم که نویسندۀ دیگری آن را بخواند آنأ متوجه زشتی و چندش‌آوری آن می‌شود.
اما مشکل کجاست؟ چرا چنین نویسندهای پیچیده می‌نویسد؟ تا اندازه‌ای می‌توان گفت طبیعی است که پیچیده بنویسد. چون ساده نوشتن سخت است، تمرین و تلاش زیاد و مستمر می‌خواهد. از سویی چنین نویسندهای به ارزش ساده نوشتن آگاه نیست و سادگی را مترادف سطحی می‌پندارد.
🪨× دلیل دیگری این است که چنین نویسندهای در عین داشتن غروری خام، اعتمادبه‌نفس هم ندارد. وقتی روز اول نویسندگی با کاغذ سفید مواجه می‌شود ناگهان در خود چیزی برای نوشتن نمی‌یابد. اگرچه به تدریج زندگی و تجربیات خود را می‌کاود و چیزهایی _از بیدار شدن، بازار رفتن، احساس و افکار..._ می‌نویسد. اما چون اعتمادبه‌نفس ندارد تجربه‌هایش روی کاغذ انگار پوک و مضحک به چشمش می‌آیند. هنگامی هم که این نوشته‌ها را نشر می‌دهد به خاطر غرور خامش آنها را گلی می‌کند تا عمیق بنماید.
🥀× بهتر است برای روشن ساختن منظورم با مثالی نوشتۀ ساده و سپس پیچیدۀ این نویسنده را نشان دهم.
🌜× نوشتۀ ساده: از خواب بیدار می‌شوم. سرحال نیستم. بی‌رغبت برمی‌خیزم و از پشت پنجره خیابان را تماشا می‌کنم. انگار مردی که آن سوی خیابان بارانیِ کهنه‌ای پوشیده و پیاده می‌رود مثل من رغبتی ندارد. برمی‌گردم و سمت روشویی می‌روم. صورتم را خنک می‌کنم و در آینه خودم را می‌بینم. چهرهام بیشتر غمگین به نظر می‌رسد تا اینکه بی‌رغبت باشم...
🐚× می‌توان به همین سادگی نوشت. خواننده این نوشتۀ ساده را دوست دارد. چون با دقت در همین نوشتۀ ساده می‌توان جنبه‌هایی از شخصیت نویسنده را شناخت. اما ببینید این نویسنده چگونه همین متن سادۀ زلال را گِلی و پیچیده می‌کند:
🌘× از خواب بیدار می‌شوم و گویی زمان بهم ریخته است. زندگی سر جنگ دارد و من به مصاف زمان و جنگ بی‌حالی می‌روم. مردم توی خیابان احمقانه در رفت‌وآمدند و عمق وجودشان در خیال‌شان متوهم است. رهایشان می‌کنم و در روشویی آبی به چهرۀ خالی از وجودم می‌زنم. چهرهام رنگ رؤیای زمانۀ تباه‌شدۀ بی‌ثمری را در آینه به خود گرفته است...
🌊× از این‌رو وقتی فردی معمولی دو نوشتۀ بالا را بخواند تصور می‌کند نوشتۀ پایینی خیلی عمیق نوشته شده است. خود نویسنده چنین انتظاری دارد و خوشحال است که خواننده هم اینگونه برداشت می‌کند. اما اگر نویسندهای متن پایین را بخواند حالش بهم می‌خورد.
⛅️× سخن آخر اینکه با اعتمادبه‌نفس تلاش کنید تجربه‌های زندگی خود را ساده بنویسید. مطمئن باشید تجربه‌های پیش‌پاافتادۀ شما منحصربه‌فرد و مهم‌اند و ساده نوشتن آنها باعث شفافیت و شناخت خودتان خواهد شد. و همین بس که فقط روی سادگی تمرکز کنید تا نوشته‌هایتان عمق خود را بگیرند.
✍🏼محسن کرمی
منبع
🎙||@Radioensha
#نکته_نویسندگی 🗒
مخالفان شخصیت و نیروهای مقابل او داستان شما را کاملا جاندار می‌کنند. اگر شخصیت شما بدون هیچ مانعی در سر راهش به سمت هدفش پیش برود، نویسنده خواننده را از نگرانی محروم کرده اشت. خواننده دوست دارد درباره‌ی شخصیت اصلی نگران و در طول رمان از نظر حسی و عاطفی کاملا و به شدت با مسائل او درگیر شود. در واقع هرگز نباید گذاشت شخصیت در داستان خوش و راحت باشد.
🎙|| @radioensha
مخالفان شخصیت و نیروهای مقابل او داستان شما را کاملا جاندار می‌کنند. اگر شخصیت شما بدون هیچ مانعی در سر راهش به سمت هدفش پیش برود، نویسنده خواننده را از نگرانی محروم کرده اشت. خواننده دوست دارد درباره‌ی شخصیت اصلی نگران و در طول رمان از نظر حسی و عاطفی کاملا و به شدت با مسائل او درگیر شود. در واقع هرگز نباید گذاشت شخصیت در داستان خوش و راحت باشد.
🎙|| @radioensha
➖نکات دستوری:
👨👩👧👦حالت‌های «همه»:
1. صفت مبهم: «همه» اگر قبل از هسته و همراه آن بیاید، صفت مبهم است.
همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی
همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی
در بیت بالا، در همهٔ موارد صفت مبهم است.
2. هستهٔ گروه قیدی: در این حالت «همه» به تنهایی و در نقش قید و در معانی «تنها» و «فقط» و... ظاهر می‌شود.
همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم
همه توحید تو گویم که به توحید سزایی
3. هستهٔ گروه اسمی: در این حالت، ضمیر مبهم و در جایگاه اسم می‌نشیند و نقش‌های اسم را می‌پذیرد.
همه رفتند و زیر خاک خفتند
به سان گنج یک‌یک رو نهفتند
4. بدل: گاهی اوقات، «همه» بر ماقبل خود مطابق است، در این صورت بدل از ما قبل است.
گر بد و نیکیم تو از ما مگیر
ما همه چنگیم و دل ما چو تار
5. وابستهٔ پسین(مضافالیه): گاهی «همه» بعد از هسته و کسرهٔ اضافه می‌آید و مضافالیه واقع می‌شود.
گردون نه شمار با یکی دارد
نام همه در شمار می‌بینم
✍🏽محمدامین شمس‌نیا
#نکته
🎙||@Radioensha
👨👩👧👦حالت‌های «همه»:
1. صفت مبهم: «همه» اگر قبل از هسته و همراه آن بیاید، صفت مبهم است.
همه غیبی تو بدانی همه عیبی تو بپوشی
همه بیشی تو بکاهی همه کمی تو فزایی
در بیت بالا، در همهٔ موارد صفت مبهم است.
2. هستهٔ گروه قیدی: در این حالت «همه» به تنهایی و در نقش قید و در معانی «تنها» و «فقط» و... ظاهر می‌شود.
همه درگاه تو جویم همه از فضل تو پویم
همه توحید تو گویم که به توحید سزایی
3. هستهٔ گروه اسمی: در این حالت، ضمیر مبهم و در جایگاه اسم می‌نشیند و نقش‌های اسم را می‌پذیرد.
همه رفتند و زیر خاک خفتند
به سان گنج یک‌یک رو نهفتند
4. بدل: گاهی اوقات، «همه» بر ماقبل خود مطابق است، در این صورت بدل از ما قبل است.
گر بد و نیکیم تو از ما مگیر
ما همه چنگیم و دل ما چو تار
5. وابستهٔ پسین(مضافالیه): گاهی «همه» بعد از هسته و کسرهٔ اضافه می‌آید و مضافالیه واقع می‌شود.
گردون نه شمار با یکی دارد
نام همه در شمار می‌بینم
✍🏽محمدامین شمس‌نیا
#نکته
🎙||@Radioensha
#شعر_طوری💛
ما را به دست های غم خود سپرد و رفت
هرگز کسی، چنین کَرَم از یار خود ندید
#پریوش_رستمی
🌸|| @Radioensha
ما را به دست های غم خود سپرد و رفت
هرگز کسی، چنین کَرَم از یار خود ندید
#پریوش_رستمی
🌸|| @Radioensha
#کارگاه_رمان_نویسی
⟨🕯📚⟩ هفت نکته ضروری که در مورد شخصیت‌های بسیار مهم باید به خاطر بسپارید!
هفت راه برای اطمینان از اینکه به شخصیت‌ها توجهی که شایسته آنهاست می‌دهید:
یک ••🪴 آنها را به اندازه کافی قدرتمند کنید تا بتوانند انتخاب کنند.
دو ••🪴 آنها را در مرکز توجه قرار دهید. حتی اگر در صحنه‌ای نباشند، شخصیت‌های دیگر باید در مورد آنها صحبت کنند یا در مورد آنها فکر کنند.
سه ••🪴 آنها باید مکرراً در سراسر کتاب شما ظاهر شوند. اگر این کار را نکنند، ممکن است شخصیتی را به اشتباه انتخاب کرده باشید.
چهار••🪴 اعمال و تصمیمات آنها را به یاد ماندنی کنید. به عنوان مثال، آنها مسئول انجام اقدامات یا پاسخگویی به رویدادها هستند.
پنج••🪴 خواننده را نسبت به آنها همدلی کند. خواننده شما مجبور نیست آنها را دوست داشته باشد، اما خواننده‌ها باید بفهمند که چرا آنها کاری را که انجام می‌دهند.
شش••🪴 شخصیت‌ها را به شخصیت‌های دیدگاه تبدیل کنید. خوانندگان دوست دارند داستان را از طریق چشمان خود ببینند.
هفت••🪴 مطمئن شوید که آنها حریفان شایسته یکدیگر هستند. اگر می‌خواهید یک قهرمان جذاب و به یاد ماندنی خلق کنید، به یک آنتاگونیست (ضد قهرمان) قوی و سه بعدی نیاز دارید.
👤 آماندا پترسون
#رمان_نویسی
#ایده
🎙||@Radioensha
⟨🕯📚⟩ هفت نکته ضروری که در مورد شخصیت‌های بسیار مهم باید به خاطر بسپارید!
هفت راه برای اطمینان از اینکه به شخصیت‌ها توجهی که شایسته آنهاست می‌دهید:
یک ••🪴 آنها را به اندازه کافی قدرتمند کنید تا بتوانند انتخاب کنند.
دو ••🪴 آنها را در مرکز توجه قرار دهید. حتی اگر در صحنه‌ای نباشند، شخصیت‌های دیگر باید در مورد آنها صحبت کنند یا در مورد آنها فکر کنند.
سه ••🪴 آنها باید مکرراً در سراسر کتاب شما ظاهر شوند. اگر این کار را نکنند، ممکن است شخصیتی را به اشتباه انتخاب کرده باشید.
چهار••🪴 اعمال و تصمیمات آنها را به یاد ماندنی کنید. به عنوان مثال، آنها مسئول انجام اقدامات یا پاسخگویی به رویدادها هستند.
پنج••🪴 خواننده را نسبت به آنها همدلی کند. خواننده شما مجبور نیست آنها را دوست داشته باشد، اما خواننده‌ها باید بفهمند که چرا آنها کاری را که انجام می‌دهند.
شش••🪴 شخصیت‌ها را به شخصیت‌های دیدگاه تبدیل کنید. خوانندگان دوست دارند داستان را از طریق چشمان خود ببینند.
هفت••🪴 مطمئن شوید که آنها حریفان شایسته یکدیگر هستند. اگر می‌خواهید یک قهرمان جذاب و به یاد ماندنی خلق کنید، به یک آنتاگونیست (ضد قهرمان) قوی و سه بعدی نیاز دارید.
👤 آماندا پترسون
#رمان_نویسی
#ایده
🎙||@Radioensha
#مثبت_نویسندگی🎐
نوشتن اولین اولویت شما باشد
هنری میلر در ده فرمان برای نوشتن خود آورده است؛ نویسنده جدی باید هنر و حرفه خود را بالاتر از هر چیزی قرار دهد. میلر توصیه می کند: اول از هر کاری بنویسید. نقاشی کردن، گوش دادن به موسیقی، وقت گذرانی با دوستان، سینما رفتن و همه کارهای دیگر باید در اولویت های بعدی نوشتن قرار بگیرند.
🌸||@Radioensha
نوشتن اولین اولویت شما باشد
هنری میلر در ده فرمان برای نوشتن خود آورده است؛ نویسنده جدی باید هنر و حرفه خود را بالاتر از هر چیزی قرار دهد. میلر توصیه می کند: اول از هر کاری بنویسید. نقاشی کردن، گوش دادن به موسیقی، وقت گذرانی با دوستان، سینما رفتن و همه کارهای دیگر باید در اولویت های بعدی نوشتن قرار بگیرند.
🌸||@Radioensha