سرمقاله شماره ٢٦
فصلنامه خاطرات سياسي
پزشکیان در چنبره تعهداتش
حسن اکبری بیرق
مسعود پزشکیان در حالی کلید پاستور را در مردادماه1400 از دولت رئیسی تحویل‌گرفت که نظام سیاسی- اجرایی کشور، از سویی وارث دشواره‌های برجای مانده از «عهدعتیق» جمهوری‌اسلامی‌ایران بود و از سوی دیگر بر ویرانه‌های «عهدجدید»ی ایستاده‌بود که از سال 1400 و روی کار آمدن دولت سیزدهم و جریان یکدست‌سازی و خالص‌سازی ایجاد شده‌بود؛ بر این‌ها بیافزایید، رُخ‌نماییِ گسل‌های نسلی، عقیدتی و طبقاتیِ پنهان در جریان جنبش مهسا(زن، زندگی، آزادی) که هنوز هم بخشی از حاکمیّت را بیدار و هشیار نکرده بود؛ اما آن خیزش اجتماعی، همچون قضا، کارِ خود می‌کند…..
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
فصلنامه خاطرات سياسي
پزشکیان در چنبره تعهداتش
حسن اکبری بیرق
مسعود پزشکیان در حالی کلید پاستور را در مردادماه1400 از دولت رئیسی تحویل‌گرفت که نظام سیاسی- اجرایی کشور، از سویی وارث دشواره‌های برجای مانده از «عهدعتیق» جمهوری‌اسلامی‌ایران بود و از سوی دیگر بر ویرانه‌های «عهدجدید»ی ایستاده‌بود که از سال 1400 و روی کار آمدن دولت سیزدهم و جریان یکدست‌سازی و خالص‌سازی ایجاد شده‌بود؛ بر این‌ها بیافزایید، رُخ‌نماییِ گسل‌های نسلی، عقیدتی و طبقاتیِ پنهان در جریان جنبش مهسا(زن، زندگی، آزادی) که هنوز هم بخشی از حاکمیّت را بیدار و هشیار نکرده بود؛ اما آن خیزش اجتماعی، همچون قضا، کارِ خود می‌کند…..
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
سرمقاله26.pdf
181.1 KB
سرمقاله بيست و ششمين شماره #فصلنامه_خاطرات_سیاسی (پاييز ١٤٠٣)
www.khsmag.ir
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
www.khsmag.ir
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
فریدون شهبازیان موسیقیدان، آهنگساز و رهبر ارکستر پیشکسوت روز شنبه 22 دی ماه 1403 در 82 سالگی درگذشت و جامعه هنری کشور را داغدار کرد. استاد شهبازیان دو روز پیش از آن به دلیل مشکلات تنفسی در بیمارستان طالقانی تهران بستری شده بود.
به مناسبت این فقدان بزرگ یادی می‌کنیم از مصاحبه اختصاصی آن هنرمند شهیر با فصلنامه خاطرات سیاسی که به مناسبت فقدان عظیمی دیگر، پرواز روح استاد زنده‌یاد محمدرضا شجریان به آسمان ابدیت، در پاییز سال 1399 انجام شده‌بود.
ضمن عرض تسلیت به خانواده و دوستداران استاد شهبازیان و جامعه هنری کشور، آن گفتگوی خواندنی را بازنشر
می‌كنيم.
https://www.instagram.com/p/DEt4neMRRBg/?igsh=eDFxYm5kNDRmYXRl
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
به مناسبت این فقدان بزرگ یادی می‌کنیم از مصاحبه اختصاصی آن هنرمند شهیر با فصلنامه خاطرات سیاسی که به مناسبت فقدان عظیمی دیگر، پرواز روح استاد زنده‌یاد محمدرضا شجریان به آسمان ابدیت، در پاییز سال 1399 انجام شده‌بود.
ضمن عرض تسلیت به خانواده و دوستداران استاد شهبازیان و جامعه هنری کشور، آن گفتگوی خواندنی را بازنشر
می‌كنيم.
https://www.instagram.com/p/DEt4neMRRBg/?igsh=eDFxYm5kNDRmYXRl
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
مصاحبه با استاد شهبازیان.pdf
293.9 KB
فریدون شهبازیان در گفتگوي اختصاصي با خاطرات سياسي:
شجریان
یک استثناء در تاریخ ایران
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
شجریان
یک استثناء در تاریخ ایران
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
✅ *برای ابراهیم نبوی که دیگر نخواهد نوشت!*
✍🏻 محمد حکیم پور
خبر درگذشت خودخواسته سید ابراهیم نبوی - روزنامه نگار و طنز نویس ایرانی مقیم آمریکا - افزون بر جنبه های تروماتیک آن برای کسانی که او را از نزدیک می شناختند و یا دورادور از آثار او بهره می بردند، از جهاتی نیز برای روشنفکران ایرانی "عبرت انگیز" است.
راقم این سطور در دهه هفتاد، افتخار یافت مدتی کوتاه در روزنامه "عصر آزادگان" - که نبوی در آن طنزهای سیاسی روز می نوشت - با او در آن روزنامه همکار شود. نبوی سری پرشور داشت، سرشار از ذوائق ادبی و سیاسی بود. فضای سیاست ایران را تقریبا خوب می شناخت، مطالعات نظری خوبی هم در حوزه سیاست داشت، با تاریخ سیاسی معاصر ایران هم آشنا بود. تقریبا می شد به راحتی روح سراسیمه و بیقرار او را در درون ظاهر "آرام نما"ی او حس کنی. بسیار شتابناک بود، شتابان می امد و شتابان می رفت و شتابان می نوشت: تقریبا چیزی شبیه رفیق شفیق و شهیرش محمد قوچانی که او هم اگر "زمینه" می شناخت، غالبا از "زمان" جلوتر می پرید. با همه کوششی که به کار می برد تا در "جلوت" "جدی" و "خونسرد" بنماید، در "خلوت" خیلی هم خونگرم و طناز بود. نبوی بدون اینکه خود بخندد، طنازی می کرد! قریحه ای استثنایی و ناب در تولید طنز داشت که ظاهرا دیر کشف شده بود. ستون روزانه طنز او در روزنامه هایی که جناب "شمس الواعظین" به تناوب منتشر کرد، جایگاهی ثابت داشت و علاقمندانی فراوان را جذب خود کرده بود. اصلیتش از آستارا بود. با من همیشه ترکی حرف می زد. کتابش را هم که به من هدیه کرده بود، پشت جلدش را به ترکی برای من قلمی کرده بود.
نبوی یکی از جانباختگان وطن است که آسیب دیده از عفریت بی رحم غربت، همواره حاضر بود خود را به عفریت استبداد تسلیم کند تا بلکه از اسارت غربت رهایی یابد. او همیشه برای ایران نوشته بود، رنج ایران را برده بود، تعالی و خوشبختی مردم ایران را آرزو کرده بود و لذا وقتی که نمی توانست از نزدیک دستی بر آتش رنج آنها داشته باشد، همواره خود را به عافیت طلبی و بی مسئولیتی متهم و ملامت می کرد و همین توبیخ نفسانی هم بود که عاقبت کار او را با انتحاری بی رحمانه - که برای همه دوستدارانش دردناک و‌جبران ناپذیر بود - رقم زد.
نبوی به رغم اینکه گاهی قلمش گزنده و تلخ می شد، اما شخصا خوش مشرب بود. میانه ای با مرگ نداشت و زندگی را دوست داشت و آن را می ستود. در نظر و عمل لیبرال بود و هرگز بنیادگرا نبود و برای راه باریک عقلانیت و تجربه همیشه قدر قائل بود و از سر آرمان گرایی، مصلحت را نفی نمی کرد. از همین رو هم برخلاف بسیاری از کنشگران سیاسی، "روزنه گرایان" سپهر سیاست ایران را نیز در داخل و خارج کشور ملامت نمی کرد و بلکه خود نیز در انتخابات اخیر از لزوم حضور مردم در انتخابات ریاست جمهوری و رای به دکتر پزشکیان دفاع می کرد تا مانع روی کار آمدن بنیادگرایان شود و البته چوب این کنشگری سیاسی را هم - مخصوصا از سوی سلطنت طلبان و رسانه های وابسته آنان - نوش جان کرد.
نبوی خطر بنیادگرایی ایرانی را مخصوصا در ورژن مذهب گرایانه آن به درستی جدی گرفته بود و البته شناختی بسیار انضمامی و مستقیم نیز از کنشگری های آنان داشت. او دنیای ذهنی و اتوپیای بنیادگرایان ایرانی را خوب شناخته بود و از دستیابی آنان به نهاد قدرت و ثروت هراسان بود و همین امر هم موجب شده بود که او مخصوصا در سالهایی که در خارج از کشور می زیست و خطر چندانی هم سلامت و آزادی او را تهدید نمی کرد، برخلاف انتظار بسیاری از سیاسیون خارج نشین ایرانی، بسیار محتاط و میانه رو باشد و همچنان به جای انحلال طلبی، اصلاح طلبی پیشه کند تا بلکه جامعه ایرانی، پولاریزه و رادیکالیزه نشود که در آن صورت به دام بنیادگرایی خواهد افتاد.
به نظر می رسد تفکر لیبرالی و مشی میانه گرایانه او در سیاست - بی آنکه او اهل وسط بازی سیاسی باشد - بیش از اندازه او را در میان اپوزیسیون خارج نشین ایرانی تنها و منفرد کرده بود. سرنوشت تناقض آلود و پارادوکسیکال نبوی هم او را رنج می داد: از طرفی خروج او از ایران در دهه هشتاد، به نوعی حاصل این باور در تفکر او بود که امکان اصلاح طلبی در ایران به فرجام خود رسیده و لذا دیگر زمینه هیچ کاری برای او و امثالش در داخل کشور باقی نمانده است؛ از طرف دیگر مواجه مستقیم او با اپوزیسیون خارج از کشور و خطراتی که از جانب آنها برای آینده ایران احساس کرده بود، او را در هر "طرح نو در انداختن" برای آینده ایران دچار احتیاط و "حزم اندیشی" سیاسی کرده بود؛ مخصوصا وقتی که می دید راه حل بسیاری از گروههای اپوزیسیون خارج از کشور از "حمام خون" و "دشت کربلا" و تجویز دخالت عناصر خارجی حتی در سطح حمله نظامی خارجی به وطن می گذرد!
✍🏻 محمد حکیم پور
خبر درگذشت خودخواسته سید ابراهیم نبوی - روزنامه نگار و طنز نویس ایرانی مقیم آمریکا - افزون بر جنبه های تروماتیک آن برای کسانی که او را از نزدیک می شناختند و یا دورادور از آثار او بهره می بردند، از جهاتی نیز برای روشنفکران ایرانی "عبرت انگیز" است.
راقم این سطور در دهه هفتاد، افتخار یافت مدتی کوتاه در روزنامه "عصر آزادگان" - که نبوی در آن طنزهای سیاسی روز می نوشت - با او در آن روزنامه همکار شود. نبوی سری پرشور داشت، سرشار از ذوائق ادبی و سیاسی بود. فضای سیاست ایران را تقریبا خوب می شناخت، مطالعات نظری خوبی هم در حوزه سیاست داشت، با تاریخ سیاسی معاصر ایران هم آشنا بود. تقریبا می شد به راحتی روح سراسیمه و بیقرار او را در درون ظاهر "آرام نما"ی او حس کنی. بسیار شتابناک بود، شتابان می امد و شتابان می رفت و شتابان می نوشت: تقریبا چیزی شبیه رفیق شفیق و شهیرش محمد قوچانی که او هم اگر "زمینه" می شناخت، غالبا از "زمان" جلوتر می پرید. با همه کوششی که به کار می برد تا در "جلوت" "جدی" و "خونسرد" بنماید، در "خلوت" خیلی هم خونگرم و طناز بود. نبوی بدون اینکه خود بخندد، طنازی می کرد! قریحه ای استثنایی و ناب در تولید طنز داشت که ظاهرا دیر کشف شده بود. ستون روزانه طنز او در روزنامه هایی که جناب "شمس الواعظین" به تناوب منتشر کرد، جایگاهی ثابت داشت و علاقمندانی فراوان را جذب خود کرده بود. اصلیتش از آستارا بود. با من همیشه ترکی حرف می زد. کتابش را هم که به من هدیه کرده بود، پشت جلدش را به ترکی برای من قلمی کرده بود.
نبوی یکی از جانباختگان وطن است که آسیب دیده از عفریت بی رحم غربت، همواره حاضر بود خود را به عفریت استبداد تسلیم کند تا بلکه از اسارت غربت رهایی یابد. او همیشه برای ایران نوشته بود، رنج ایران را برده بود، تعالی و خوشبختی مردم ایران را آرزو کرده بود و لذا وقتی که نمی توانست از نزدیک دستی بر آتش رنج آنها داشته باشد، همواره خود را به عافیت طلبی و بی مسئولیتی متهم و ملامت می کرد و همین توبیخ نفسانی هم بود که عاقبت کار او را با انتحاری بی رحمانه - که برای همه دوستدارانش دردناک و‌جبران ناپذیر بود - رقم زد.
نبوی به رغم اینکه گاهی قلمش گزنده و تلخ می شد، اما شخصا خوش مشرب بود. میانه ای با مرگ نداشت و زندگی را دوست داشت و آن را می ستود. در نظر و عمل لیبرال بود و هرگز بنیادگرا نبود و برای راه باریک عقلانیت و تجربه همیشه قدر قائل بود و از سر آرمان گرایی، مصلحت را نفی نمی کرد. از همین رو هم برخلاف بسیاری از کنشگران سیاسی، "روزنه گرایان" سپهر سیاست ایران را نیز در داخل و خارج کشور ملامت نمی کرد و بلکه خود نیز در انتخابات اخیر از لزوم حضور مردم در انتخابات ریاست جمهوری و رای به دکتر پزشکیان دفاع می کرد تا مانع روی کار آمدن بنیادگرایان شود و البته چوب این کنشگری سیاسی را هم - مخصوصا از سوی سلطنت طلبان و رسانه های وابسته آنان - نوش جان کرد.
نبوی خطر بنیادگرایی ایرانی را مخصوصا در ورژن مذهب گرایانه آن به درستی جدی گرفته بود و البته شناختی بسیار انضمامی و مستقیم نیز از کنشگری های آنان داشت. او دنیای ذهنی و اتوپیای بنیادگرایان ایرانی را خوب شناخته بود و از دستیابی آنان به نهاد قدرت و ثروت هراسان بود و همین امر هم موجب شده بود که او مخصوصا در سالهایی که در خارج از کشور می زیست و خطر چندانی هم سلامت و آزادی او را تهدید نمی کرد، برخلاف انتظار بسیاری از سیاسیون خارج نشین ایرانی، بسیار محتاط و میانه رو باشد و همچنان به جای انحلال طلبی، اصلاح طلبی پیشه کند تا بلکه جامعه ایرانی، پولاریزه و رادیکالیزه نشود که در آن صورت به دام بنیادگرایی خواهد افتاد.
به نظر می رسد تفکر لیبرالی و مشی میانه گرایانه او در سیاست - بی آنکه او اهل وسط بازی سیاسی باشد - بیش از اندازه او را در میان اپوزیسیون خارج نشین ایرانی تنها و منفرد کرده بود. سرنوشت تناقض آلود و پارادوکسیکال نبوی هم او را رنج می داد: از طرفی خروج او از ایران در دهه هشتاد، به نوعی حاصل این باور در تفکر او بود که امکان اصلاح طلبی در ایران به فرجام خود رسیده و لذا دیگر زمینه هیچ کاری برای او و امثالش در داخل کشور باقی نمانده است؛ از طرف دیگر مواجه مستقیم او با اپوزیسیون خارج از کشور و خطراتی که از جانب آنها برای آینده ایران احساس کرده بود، او را در هر "طرح نو در انداختن" برای آینده ایران دچار احتیاط و "حزم اندیشی" سیاسی کرده بود؛ مخصوصا وقتی که می دید راه حل بسیاری از گروههای اپوزیسیون خارج از کشور از "حمام خون" و "دشت کربلا" و تجویز دخالت عناصر خارجی حتی در سطح حمله نظامی خارجی به وطن می گذرد!
Telegram
فصلنامه خاطرات سیاسی
سایت فصلنامه خاطرات سیاسی :
www.khsmag.ir
www.khsmag.ir
اینجا بود که سید ابراهیم نبوی (برخلاف دوران اقامتش در وطن) به کمترین امکان اصلاح در داخل نیز روی خوش نشان می داد تا کشور دچار بنیادگرایی - چه از نوع پوزیسیونی آن و چه از قسم اپوزیسیونی آن - نشود تا بلکه در آینده ای نه چندان دور، شرایط اجتماعی، سیاسی و فرهنگی مناسب و اطمینان بخش برای گذار مسالمت آمیز و بدون خشونت و البته دموکراتیک از وضعیت موجود در عرصه سیاسی برای ملت ایران فراهم شود.
اما در طرف دیگر این معادله دو سویه "ستیز و سارش"، تحولات اصلاح طلبانه در داخل کشور نیز به گونه ای نبود که دل نبوی را گرم و امیدوار کند که از آن آبی برای گذار دموکراتیک و مسالمت آمیز در ایران گرم خواهد شد.
ابراهیم نبوی در واقع، "رانده از" آخرین فرصت ها و امکان های سازش برای "اصلاحات بنیادین" در داخل و "مانده از" همراهی با کوشش های ستیزه جویانه اپوزیسیون برانداز در خارج کشور بود و این سایش گفتمانی، نبوی را هر روز بیشتر به تحلیل می برد، بیشتر منزوی و تنها می کرد و بیشتر به کام ناامیدی می کشاند که البته انتحار امروز او نیز پایانی بر این سرنوشت پارادوکسیکال اش در صحنه سیاست بود: صحنه ای که به شدت دو قطبی شده بود و لذا نداهای میانه روانه در آن بازتاب و طنینی نداشت و برای تحلیل های امثال نبوی خریدار چندانی باقی نمانده بود و این دمادم بذر "احساس بیهودگی" و "نومیدی" را در ذهن و ضمیر نبوی می کاشت. نبوی البته با اتکا به نیروی معنوی خود بسیار کوشید تا مغلوب عفریت نومیدی و "احساس بیهودگی" نشود، اما نهایتا توفیقی نیافت و برای همیشه تسلیم مرگ شد.
امروز سرنوشت نبوی در انتظار بسیاری دیگر از کنشگران سیاسی خارج از کشور نیز هست که "از اینجا رانده" و "از آنجا مانده" اند: آواره عرصه بی رحم سیاست اند، در قالب های سیاسی مرسوم نمی گنجند، می خواهند مستقل بمانند و اندیشه هایی مشابه نبوی دارند. و این سرنوشت رقت انگیز روشنفکری مستقل ایرانی است که اکنون جز "آوارگی" - در غربت وطن و یا غربت غرب - فرجامی و نصیبی برای آن باقی نمانده است.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
اما در طرف دیگر این معادله دو سویه "ستیز و سارش"، تحولات اصلاح طلبانه در داخل کشور نیز به گونه ای نبود که دل نبوی را گرم و امیدوار کند که از آن آبی برای گذار دموکراتیک و مسالمت آمیز در ایران گرم خواهد شد.
ابراهیم نبوی در واقع، "رانده از" آخرین فرصت ها و امکان های سازش برای "اصلاحات بنیادین" در داخل و "مانده از" همراهی با کوشش های ستیزه جویانه اپوزیسیون برانداز در خارج کشور بود و این سایش گفتمانی، نبوی را هر روز بیشتر به تحلیل می برد، بیشتر منزوی و تنها می کرد و بیشتر به کام ناامیدی می کشاند که البته انتحار امروز او نیز پایانی بر این سرنوشت پارادوکسیکال اش در صحنه سیاست بود: صحنه ای که به شدت دو قطبی شده بود و لذا نداهای میانه روانه در آن بازتاب و طنینی نداشت و برای تحلیل های امثال نبوی خریدار چندانی باقی نمانده بود و این دمادم بذر "احساس بیهودگی" و "نومیدی" را در ذهن و ضمیر نبوی می کاشت. نبوی البته با اتکا به نیروی معنوی خود بسیار کوشید تا مغلوب عفریت نومیدی و "احساس بیهودگی" نشود، اما نهایتا توفیقی نیافت و برای همیشه تسلیم مرگ شد.
امروز سرنوشت نبوی در انتظار بسیاری دیگر از کنشگران سیاسی خارج از کشور نیز هست که "از اینجا رانده" و "از آنجا مانده" اند: آواره عرصه بی رحم سیاست اند، در قالب های سیاسی مرسوم نمی گنجند، می خواهند مستقل بمانند و اندیشه هایی مشابه نبوی دارند. و این سرنوشت رقت انگیز روشنفکری مستقل ایرانی است که اکنون جز "آوارگی" - در غربت وطن و یا غربت غرب - فرجامی و نصیبی برای آن باقی نمانده است.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
Telegram
فصلنامه خاطرات سیاسی
سایت فصلنامه خاطرات سیاسی :
www.khsmag.ir
www.khsmag.ir
Forwarded from تقریرات
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
درگذشت دومین رهبر انجمن حجتیه
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر سید حسن افتخارزاده سبزواری؛ رهبر انجمن حجتیه در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
او که از ۲۶ دی سال ۱۳۷۶ پس از درگذشت شیخ محمود حلبی؛ موسس انجمن حجتیه جانشین استادش شده بود، در حوزه شاگرد آیت‌الله وحید خراسانی و در دانشگاه تهران و انجمن حکمت و فلسفه شاگرد آیت‌الله مطهری، آیت‌الله دکتر مهدی حائری یزدی و دکتر سید حسین نصر بود.
افتخارزاده در دوران رهبری انجمن توانست جلسات و فعالیت این گروه را که پس از دوران تعطیلی و رکود دهه شصت در پی انتقادهای تند بنیانگذار جمهوری اسلامی و دیگر انقلابیون، کم‌رونق شده بود دوباره فعال کند. او همچنین آثاری درباره امامان و عقاید شیعه تالیف و ترجمه کرد.
@taqriraat
حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر سید حسن افتخارزاده سبزواری؛ رهبر انجمن حجتیه در سن ۸۸ سالگی درگذشت.
او که از ۲۶ دی سال ۱۳۷۶ پس از درگذشت شیخ محمود حلبی؛ موسس انجمن حجتیه جانشین استادش شده بود، در حوزه شاگرد آیت‌الله وحید خراسانی و در دانشگاه تهران و انجمن حکمت و فلسفه شاگرد آیت‌الله مطهری، آیت‌الله دکتر مهدی حائری یزدی و دکتر سید حسین نصر بود.
افتخارزاده در دوران رهبری انجمن توانست جلسات و فعالیت این گروه را که پس از دوران تعطیلی و رکود دهه شصت در پی انتقادهای تند بنیانگذار جمهوری اسلامی و دیگر انقلابیون، کم‌رونق شده بود دوباره فعال کند. او همچنین آثاری درباره امامان و عقاید شیعه تالیف و ترجمه کرد.
@taqriraat
انجمن حجتيه و سوگ دومين رهبر خود
دكتر سيدحسن افتخارزاده سبزواري، دعوت حق را لبيك گفت و ياران و شاگردان و دوستداران خود و اعضاي انجمن حجتيه را عزادار فراق خويش كرد.
از سر اتفاق، درگذشت ايشان مقارن شد با انتشار شماره ٢٦ فصلنامه خاطرات سياسي كه حاوي پرونده اي مفصل درباره انجمن حجتيه بود. براي گردآوري اطلاعاتي موثق درباره ادامه حيات اين انجمن، چندي پيش فرصتي دست داد كه در يكي از مناسك هفتگي اعضاي آن شركت كرده و با مرحوم افتخارزاده ملاقاتي نماييم. ايشان نيز قولهايي مشروط براي همكاري در تدوين پرونده انجمن حجتيه در اين شماره فصلنامه دادند كه شوربختانه هرگز محقق نشد.
ضمن عرض تسليت فقدان آن عالم و فقيه پارسا، يادداشت دكتر احمد حكيمي پور را كه در اين پرونده مندرج و حاوي نكاتي از ديدار با زنده ياد افتخارزاده سبزواري است، تقديم خوانندگان مي كنيم.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
دكتر سيدحسن افتخارزاده سبزواري، دعوت حق را لبيك گفت و ياران و شاگردان و دوستداران خود و اعضاي انجمن حجتيه را عزادار فراق خويش كرد.
از سر اتفاق، درگذشت ايشان مقارن شد با انتشار شماره ٢٦ فصلنامه خاطرات سياسي كه حاوي پرونده اي مفصل درباره انجمن حجتيه بود. براي گردآوري اطلاعاتي موثق درباره ادامه حيات اين انجمن، چندي پيش فرصتي دست داد كه در يكي از مناسك هفتگي اعضاي آن شركت كرده و با مرحوم افتخارزاده ملاقاتي نماييم. ايشان نيز قولهايي مشروط براي همكاري در تدوين پرونده انجمن حجتيه در اين شماره فصلنامه دادند كه شوربختانه هرگز محقق نشد.
ضمن عرض تسليت فقدان آن عالم و فقيه پارسا، يادداشت دكتر احمد حكيمي پور را كه در اين پرونده مندرج و حاوي نكاتي از ديدار با زنده ياد افتخارزاده سبزواري است، تقديم خوانندگان مي كنيم.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
بود و نمود انجمن حجتیه.pdf
251.9 KB
بود و نمود انجمن حجتیّه
احمد حکیمی‌پور
درتاریخ سیاسی ایران افراد و گروههای سیاسی رازآلود کم نیستند. دراین میان بی‌گمان، شیخ محمود تولایی(حلبی) و گروهی که بنیانگذارش بود(انجمن حجتیه) نیز ازاین قماش هستند که در هاله‌ای از ابهام و درمیان فضای مه‌آلود قراردارند. در باب اینکه چرا چنین سایه‌روشنی از گمانه‌زنی‌های توأم با رازآلودگی بر اتمسفر سیاست‌ورزی و کنشگری در ایران چیره شده، دلایل مختلفی می‌توان برشمرد؛ طیفی از عوامل فرهنگی و تاریخی از جنبه‌های، جامعه‌شناختی و روان‌شناسی اجتماعی و رفتارشناسی سیاسی را در چارچوب جوامع مبتلا به استبداد شرقی در بر می‌گیرد. در این مجال اندک، امکان و فرصت پردازش این مقوله میسّر نیست و برخی اهل تحقیق و نظریه‌پردازان کشورمان در آثار خود به آن پرداخته و از این پس نیز سخن‌ها در این باب مهم گفته خواهدشد….
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
احمد حکیمی‌پور
درتاریخ سیاسی ایران افراد و گروههای سیاسی رازآلود کم نیستند. دراین میان بی‌گمان، شیخ محمود تولایی(حلبی) و گروهی که بنیانگذارش بود(انجمن حجتیه) نیز ازاین قماش هستند که در هاله‌ای از ابهام و درمیان فضای مه‌آلود قراردارند. در باب اینکه چرا چنین سایه‌روشنی از گمانه‌زنی‌های توأم با رازآلودگی بر اتمسفر سیاست‌ورزی و کنشگری در ایران چیره شده، دلایل مختلفی می‌توان برشمرد؛ طیفی از عوامل فرهنگی و تاریخی از جنبه‌های، جامعه‌شناختی و روان‌شناسی اجتماعی و رفتارشناسی سیاسی را در چارچوب جوامع مبتلا به استبداد شرقی در بر می‌گیرد. در این مجال اندک، امکان و فرصت پردازش این مقوله میسّر نیست و برخی اهل تحقیق و نظریه‌پردازان کشورمان در آثار خود به آن پرداخته و از این پس نیز سخن‌ها در این باب مهم گفته خواهدشد….
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
Forwarded from AbdiMedia I عبدی مدیا
🔴 درود
حقیقت این است، سید با هوشمندی و ارتباطات خاصِ پیدا و پنهان، و بدون اینکه از عنوان حساسیت آمیز #رهبر استفاده کند، در این سالها با اقناع حاکمیت و دستگاه‌های اطلاعاتی و مذهبی موفق شد انجمن حجتیه را علیرغم نهی آیت‌الله خمینی احیا کند و بسط دهد.
🔸اما اینکه الان جانشین این مرشد عالی انجمن، چه کسی خواهد شد که بتواند دستاوردهای سید را حفظ کند و تعامل صحیح با قدرت را هم بداند، دقیق نمیدانم.
🆔 @AbdiMediaNet I #عبدی_مدیا
📍 www.abdimedia.net
حقیقت این است، سید با هوشمندی و ارتباطات خاصِ پیدا و پنهان، و بدون اینکه از عنوان حساسیت آمیز #رهبر استفاده کند، در این سالها با اقناع حاکمیت و دستگاه‌های اطلاعاتی و مذهبی موفق شد انجمن حجتیه را علیرغم نهی آیت‌الله خمینی احیا کند و بسط دهد.
🔸اما اینکه الان جانشین این مرشد عالی انجمن، چه کسی خواهد شد که بتواند دستاوردهای سید را حفظ کند و تعامل صحیح با قدرت را هم بداند، دقیق نمیدانم.
🆔 @AbdiMediaNet I #عبدی_مدیا
📍 www.abdimedia.net
Forwarded from انصاف نیوز
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎥 تشییع پیکر سیدحسن افتخارزاده، رئیس انجمن حجتیه، امروز جمعه در حرم حضرت عبد العظیم حسنی با اقامه نماز توسط آیت الله کریمی جهرمی
@ensafnews
@ensafnews
پرونده «انجمن حجتیه، شیخ محمود حلبی، از افسانه تا واقعیت» مندرج در شماره 26 فصلنامه خاطرات سیاسی را از دست ندهید.
این پرونده خواندنی و تأمل برانگیز حاوی مصاحبه ها و مقالات متعددی از رسول منتجب نیا، سیدجواد میری، احمد حکیمی پور، محمد فتحی‌زاد، احمد مازنی، امیرحسین جعفری، حسن اکبری بیرق و... می باشد که هرکدام جنبه ای از جوانب بیشمار این پدیده را به بحث می گذارد.
#انجمن_حجتیه
#محمد_حلبی
#فصلنامه_خاطرات_سیاسی
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
این پرونده خواندنی و تأمل برانگیز حاوی مصاحبه ها و مقالات متعددی از رسول منتجب نیا، سیدجواد میری، احمد حکیمی پور، محمد فتحی‌زاد، احمد مازنی، امیرحسین جعفری، حسن اکبری بیرق و... می باشد که هرکدام جنبه ای از جوانب بیشمار این پدیده را به بحث می گذارد.
#انجمن_حجتیه
#محمد_حلبی
#فصلنامه_خاطرات_سیاسی
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
❇️ بخشی از دفاعیات مهندس مهدی بازرگان در دادگاه نظامی:👇👇👇👇👇
✅ چه بهتر کسانى از طریق این نوار ضبط صوت، برابر شخصِ اول مملکت(شاه) بایستند و صحبت کنند که قرون طولانیِ استبداد، قامتِ آنها را نتوانسته است خَم کند و جز در پیشگاه ذاتِ ذوالجلال، رکوع و سجود و تعظیم و تسبیح نمی کنند!!!
✅ شاهِ مملکت، باید افتخار نماید که در میان ملت ایران، اشخاصى هم پیدا می شوند که «غلامزاده» و «نوکرِ جان نثار» نیستند و بحمداللّه، ما تنها چنین نیستم؛ هیأت حاکمه، در هر حمله، نفرات بیشترى از این نوع افراد را مقابلِ خود دیده و می بینند.
✅ ایشان(شاه)، سال‌هاى سال، حرفِ مردم را از زبانِ نوکران و چاکران، استماع فرموده اند، یک بار هم از زبانِ آزادمردان بشنوند!!!
👆👆👆👆👆
عجب ایمان و اخلاص و شهامتی!!! و عجب جملاتِ آیه وار و اهورایی!!! درودِ خدا بر روانِ پاکِ آن آزاد مردان.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
✅ چه بهتر کسانى از طریق این نوار ضبط صوت، برابر شخصِ اول مملکت(شاه) بایستند و صحبت کنند که قرون طولانیِ استبداد، قامتِ آنها را نتوانسته است خَم کند و جز در پیشگاه ذاتِ ذوالجلال، رکوع و سجود و تعظیم و تسبیح نمی کنند!!!
✅ شاهِ مملکت، باید افتخار نماید که در میان ملت ایران، اشخاصى هم پیدا می شوند که «غلامزاده» و «نوکرِ جان نثار» نیستند و بحمداللّه، ما تنها چنین نیستم؛ هیأت حاکمه، در هر حمله، نفرات بیشترى از این نوع افراد را مقابلِ خود دیده و می بینند.
✅ ایشان(شاه)، سال‌هاى سال، حرفِ مردم را از زبانِ نوکران و چاکران، استماع فرموده اند، یک بار هم از زبانِ آزادمردان بشنوند!!!
👆👆👆👆👆
عجب ایمان و اخلاص و شهامتی!!! و عجب جملاتِ آیه وار و اهورایی!!! درودِ خدا بر روانِ پاکِ آن آزاد مردان.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
➖بحث‌ها حول فوت آقای افتخار | از جانشینی رهبر حجتیه تا «همچنان مادرشاهی»
| گزارش انصاف نیوز | آیا هبری حجتیه شورایی می‌شود؟ |
درگذشت سیدحسن افتخارزاده، رهبر انجمن حجتیه، بحث‌های فراوانی را حول جانشینان احتمالی او، اعضای مشهور و پربحث انجمن، نسبت حجتیه و نظام سیاسی و همچنین رویکردهای امنیتی قدیمی و جدید به این تشکل و اعضای آن در پی داشته است.
افرادی از سبک و سیاق‌های متفاوت فوت مرحوم «افتخار» را تسلیت گفته‌اند: محمدحسین پویانفر مداح مشهور، سیدعطاءالله مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت اصلاحات، آیت الله جعفر سبحانی و آیت الله سید صادق شیرازی از جمله‌ی آنها هستند.
به گزارش انصاف نیوز، در گعده‌ای سیاسی اما این مباحث با کتاب خاطرات علی مهدوی باعنوان «من اطلاعاتی بودم» – که مسئول میز انجمن حجتیه در وزارت اطلاعات بوده است – گره خورده و آغاز شد. در ماجرای این کتاب البته این موضوع نیز قابل توجه است که مصاحبه و پژوهش آقای اکبری آهنگر –از مخالفین انجمن که با نادر فضلی نیز مناظره‌هایی داشته است – در تهیه‌ی آن دخیل بوده و از این جهت ممکن است اصل بی‌طرفی در این کتاب شائبه‌برانگیز باشد و چندان رعایت نشده باشد.
به سیاق همیشه که با فوت هر انجمنی یا با هر حرف و خبر و تحلیلی از انجمن، نام جواد مادرشاهی هم به میان می‌آید، اینبار نیز یکی از اصلی‌ترین موارد مورد توجه قرار گرفته در این کتاب پاسخ‌‌هایی است که به ادعای نزدیکی آقای مادرشاهی و در نتیجه انجمنی‌ها به رهبری داده می‌شود. برخی می‌گویند: «رهبری در دوران ریاست جمهوری هم با مادرشاهی که در آن زمان نهی امام به صراحت گفته می‌شد عضو انجمن است رابطه حسنه داشتند»؛ و بعضی دیگر اما روایتی متفاوت دارند از اینکه آقای خامنه‌ای در ابتدای دوران رهبری (بعد از منشور روحانیت) اینان را از خود دور کرده است که باعث گلایه شدید آنها شده است؛ از جمله مادرشاهی، تیمسار سلیمی ارتش و…
البته در همین کتاب آمده است که آقایان مادرشاهی، فیاض و سلیمی به آقای خامنه‌ای نامه نوشته و اعلام کردند که دیگر عضو انجمن نیستند. تیمسار سلیمی در اواخر دهه ۷۰ فرمانده کل ارتش شد.
در کامنتی که شخصی در یک گعده سیاسی در همین مورد نوشته آمده است «آقای مادرشاهی و همسرشان از مشهورترین چهره‌های انجمن در بدنه نظام بودند و به دلیل اقدامی که آقای مادرشاهی قبل از انقلاب در شناسایی لیست کامل محفل بهاییان در ایران کرده بود از طریق انجمن، نزد رهبران انقلاب چهره شناخته شده‌ای بود. (تا سالها بهاییان ایران که مورد رصد بودند از طریق همین لیست قبل از انقلاب آقای مادرشاهی بود که از محفل بهاییان ایران خارج کرده بود و شامل چند ده هزار اسم بود). فکر می‌کنم سال ۶۱ یا ۶۲ هم از دفتر آیت الله خامنه‌ای کنار گذاشته شدند به دلیل همین سابقه انجمنی بودن و سخنرانی که حضرت امام فکر می‌کنم در سال ۶۲ علیه انجمن کردند و انجمن به ظاهر تعطیل شد.»
از طرف دیگر گفته می‌شود محمدجواد مادرشاهی اسپانسر پژوهشگاه فقه نظام، موسسه‌ای با مدیریت آقای محسن اراکی است؛ همچنین گفته می‌شود فرزند مادرشاهی، از طلابی است که محوریت این موسسه با اوست؛ طلبه‌ای که تصویر اقتدای خانواده در نماز به او که در مستندی (درباره‌ی زندگی خانم لباف همسر محمدجواد مادرشاهی) از شبکه افق پخش شد، بعدا در برخی گروه‌ها مورد توجه قرار گرفت. اما نسبت مادرشاهی با این موسسه سبب این برداشت شده است که «هزینه‌ی موسسه‌ی آقای اراکی را انجمنی‌ها می‌دهند». تبلیغاتی از جلسات و سخنرانی‌هایی با حضور فرزند مادرشاهی و آیت الله اراکی نیز از «اسنادی» بوده است که به زعم دنبال کنندگان این ماجرا صحه‌ای بر آن ادعاست؛ از جمله نشستی با موضوع «نقد روش بانکداری مرسوم و تبیین روش مطلوب بانکداری اسلامی».
همچنین برخی نیز می‌گویند که مادرشاهی و لباف هر دو عضو هیئت امناء پژوهشگاه فقه نظام یا (حوزه علمیه مجتهدین جوان) با ریاست محسن اراکی هستند و حدود ۱۰ سال پیش این دو نفر مبلغ قابل توجهی جهت صرف در راه امام زمان داشتند که با نظر آقای اراکی در این مرکز هزینه شده است و همچنان ادامه دارد.
مادرشاهی هم‌اکنون دبیرکل «مؤسسه مطالعاتی و تحقیقاتی بشیرصالح» در کنار آیت الله محسن اراکی، حسین قاهری و علی وکیلی به عنوان عضو هیئت امنای این موسسه، و عضو مؤسسین و هیئت امناء «مرکز جامع علوم اسلامی» (حوزه علمیه مجتهدین جوان) است.
در مردادماه ۱۴۰۰ انصاف نیوز گفت‌وگویی با آقای نادر فضلی، از اعضای باسابقه و بلندمرتبه‌ی انجمن داشت و در آن گفتگو در تلاش بود تا روایت انجمنی‌ها از آنچه پس از انقلاب بر آنها گذشته را هم مستند کند؛ دوقسمت از این گفت‌وگوها تاکنون منتشر شده است.
سرنوشت میز انجمن در وزارت اطلاعات را در ادامه‌ی این گزارش بخوانید:
https://ensafnews.com/573169
@ensafnews
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
| گزارش انصاف نیوز | آیا هبری حجتیه شورایی می‌شود؟ |
درگذشت سیدحسن افتخارزاده، رهبر انجمن حجتیه، بحث‌های فراوانی را حول جانشینان احتمالی او، اعضای مشهور و پربحث انجمن، نسبت حجتیه و نظام سیاسی و همچنین رویکردهای امنیتی قدیمی و جدید به این تشکل و اعضای آن در پی داشته است.
افرادی از سبک و سیاق‌های متفاوت فوت مرحوم «افتخار» را تسلیت گفته‌اند: محمدحسین پویانفر مداح مشهور، سیدعطاءالله مهاجرانی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت اصلاحات، آیت الله جعفر سبحانی و آیت الله سید صادق شیرازی از جمله‌ی آنها هستند.
به گزارش انصاف نیوز، در گعده‌ای سیاسی اما این مباحث با کتاب خاطرات علی مهدوی باعنوان «من اطلاعاتی بودم» – که مسئول میز انجمن حجتیه در وزارت اطلاعات بوده است – گره خورده و آغاز شد. در ماجرای این کتاب البته این موضوع نیز قابل توجه است که مصاحبه و پژوهش آقای اکبری آهنگر –از مخالفین انجمن که با نادر فضلی نیز مناظره‌هایی داشته است – در تهیه‌ی آن دخیل بوده و از این جهت ممکن است اصل بی‌طرفی در این کتاب شائبه‌برانگیز باشد و چندان رعایت نشده باشد.
به سیاق همیشه که با فوت هر انجمنی یا با هر حرف و خبر و تحلیلی از انجمن، نام جواد مادرشاهی هم به میان می‌آید، اینبار نیز یکی از اصلی‌ترین موارد مورد توجه قرار گرفته در این کتاب پاسخ‌‌هایی است که به ادعای نزدیکی آقای مادرشاهی و در نتیجه انجمنی‌ها به رهبری داده می‌شود. برخی می‌گویند: «رهبری در دوران ریاست جمهوری هم با مادرشاهی که در آن زمان نهی امام به صراحت گفته می‌شد عضو انجمن است رابطه حسنه داشتند»؛ و بعضی دیگر اما روایتی متفاوت دارند از اینکه آقای خامنه‌ای در ابتدای دوران رهبری (بعد از منشور روحانیت) اینان را از خود دور کرده است که باعث گلایه شدید آنها شده است؛ از جمله مادرشاهی، تیمسار سلیمی ارتش و…
البته در همین کتاب آمده است که آقایان مادرشاهی، فیاض و سلیمی به آقای خامنه‌ای نامه نوشته و اعلام کردند که دیگر عضو انجمن نیستند. تیمسار سلیمی در اواخر دهه ۷۰ فرمانده کل ارتش شد.
در کامنتی که شخصی در یک گعده سیاسی در همین مورد نوشته آمده است «آقای مادرشاهی و همسرشان از مشهورترین چهره‌های انجمن در بدنه نظام بودند و به دلیل اقدامی که آقای مادرشاهی قبل از انقلاب در شناسایی لیست کامل محفل بهاییان در ایران کرده بود از طریق انجمن، نزد رهبران انقلاب چهره شناخته شده‌ای بود. (تا سالها بهاییان ایران که مورد رصد بودند از طریق همین لیست قبل از انقلاب آقای مادرشاهی بود که از محفل بهاییان ایران خارج کرده بود و شامل چند ده هزار اسم بود). فکر می‌کنم سال ۶۱ یا ۶۲ هم از دفتر آیت الله خامنه‌ای کنار گذاشته شدند به دلیل همین سابقه انجمنی بودن و سخنرانی که حضرت امام فکر می‌کنم در سال ۶۲ علیه انجمن کردند و انجمن به ظاهر تعطیل شد.»
از طرف دیگر گفته می‌شود محمدجواد مادرشاهی اسپانسر پژوهشگاه فقه نظام، موسسه‌ای با مدیریت آقای محسن اراکی است؛ همچنین گفته می‌شود فرزند مادرشاهی، از طلابی است که محوریت این موسسه با اوست؛ طلبه‌ای که تصویر اقتدای خانواده در نماز به او که در مستندی (درباره‌ی زندگی خانم لباف همسر محمدجواد مادرشاهی) از شبکه افق پخش شد، بعدا در برخی گروه‌ها مورد توجه قرار گرفت. اما نسبت مادرشاهی با این موسسه سبب این برداشت شده است که «هزینه‌ی موسسه‌ی آقای اراکی را انجمنی‌ها می‌دهند». تبلیغاتی از جلسات و سخنرانی‌هایی با حضور فرزند مادرشاهی و آیت الله اراکی نیز از «اسنادی» بوده است که به زعم دنبال کنندگان این ماجرا صحه‌ای بر آن ادعاست؛ از جمله نشستی با موضوع «نقد روش بانکداری مرسوم و تبیین روش مطلوب بانکداری اسلامی».
همچنین برخی نیز می‌گویند که مادرشاهی و لباف هر دو عضو هیئت امناء پژوهشگاه فقه نظام یا (حوزه علمیه مجتهدین جوان) با ریاست محسن اراکی هستند و حدود ۱۰ سال پیش این دو نفر مبلغ قابل توجهی جهت صرف در راه امام زمان داشتند که با نظر آقای اراکی در این مرکز هزینه شده است و همچنان ادامه دارد.
مادرشاهی هم‌اکنون دبیرکل «مؤسسه مطالعاتی و تحقیقاتی بشیرصالح» در کنار آیت الله محسن اراکی، حسین قاهری و علی وکیلی به عنوان عضو هیئت امنای این موسسه، و عضو مؤسسین و هیئت امناء «مرکز جامع علوم اسلامی» (حوزه علمیه مجتهدین جوان) است.
در مردادماه ۱۴۰۰ انصاف نیوز گفت‌وگویی با آقای نادر فضلی، از اعضای باسابقه و بلندمرتبه‌ی انجمن داشت و در آن گفتگو در تلاش بود تا روایت انجمنی‌ها از آنچه پس از انقلاب بر آنها گذشته را هم مستند کند؛ دوقسمت از این گفت‌وگوها تاکنون منتشر شده است.
سرنوشت میز انجمن در وزارت اطلاعات را در ادامه‌ی این گزارش بخوانید:
https://ensafnews.com/573169
@ensafnews
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
انصاف نیوز
بحث‌ها حول فوت آقای افتخار | از جانشینی رهبر حجتیه تا «همچنان مادرشاهی» [+تکمیلی]
سرویس سیاسی انصاف نیوز: درگذشت سیدحسن افتخارزاده، رهبر انجمن حجتیه، بحث‌های فراوانی را حول جانشینان احتمالی او، اعضای مشهور و پربحث انجمن، نسبت حجتیه و نظام سیاسی و همچنین رویکردهای امنیتی قدیمی و جدید به این تشکل و اعضای آن در پی داشته است. افرادی از سبک…
Forwarded from اعتمادآنلاین
🔻سوال سعید حجاریان از سعید جلیلی
🔹آقای س. جلیلی، درباره پرونده کرسنت می‌گویند جای متهم در دادگاه است نه صداوسیما.
🔹از این انقلابیِ قانون‌مدار خواهشمندیم درباره عدم برگزاری دادگاه سران جنبش سبز اظهارنظر بفرمایند. ضمناً اساس تصمیم «شعام» در دوره دبیری ایشان، به‌لحاظ شکلی و ماهوی زیر سؤال بوده و نیازمند رسیدگی است.
#سیاسی
@EtemadOnline
🔹آقای س. جلیلی، درباره پرونده کرسنت می‌گویند جای متهم در دادگاه است نه صداوسیما.
🔹از این انقلابیِ قانون‌مدار خواهشمندیم درباره عدم برگزاری دادگاه سران جنبش سبز اظهارنظر بفرمایند. ضمناً اساس تصمیم «شعام» در دوره دبیری ایشان، به‌لحاظ شکلی و ماهوی زیر سؤال بوده و نیازمند رسیدگی است.
#سیاسی
@EtemadOnline
ورود دوناد ترامپ به کاخ سفید و آغاز دومین دوره منفصل ریاست جمهوری وی بر ایالات متحده آمریکا، به باور بسیاری از تحلیلگران و صاحب نظران حوزه سیاست، آغاز دوره جديدي، نه تنها در آمریکا بلکه کل جهان خواهد بود و به تبع آن نظم نوینی برخاورمیانه حاکم خواهد شد که بی شک تاثیری جدی بر نقش منطقه ای و فرامنطقه ای ایران خواهد نهاد.
برای تجزیه و تحلیل این موضوع به سراغ دکتر #سینا_عضدی رفته و مصاحبه ای با ایشان ترتیب داده ايم که مشروح آن در شماره آتی #فصلنامه_خاطرات_سیاسی (زمستان ۱۴۰۳) منتشر خواهد شد-
اینک نسخه شنیداری بخش هايي از گفتگوی #حسن_اكبري_بيرق را با #سینا_عضدی تقدیم مخاطبان مي كنيم.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
برای تجزیه و تحلیل این موضوع به سراغ دکتر #سینا_عضدی رفته و مصاحبه ای با ایشان ترتیب داده ايم که مشروح آن در شماره آتی #فصلنامه_خاطرات_سیاسی (زمستان ۱۴۰۳) منتشر خواهد شد-
اینک نسخه شنیداری بخش هايي از گفتگوی #حسن_اكبري_بيرق را با #سینا_عضدی تقدیم مخاطبان مي كنيم.
https://www.tg-me.com/Political_Quarterly
1 – خطوط کلی سیاست اعلام‌شده ترامپ مبنی بر "اولویت آمریکا" یا America First را چگونه باید تعریف کرد؟ مگر تا پیش از ترامپ، آمریکا اولویتِ دیگری جز خودش هم داشته است؟
2 - دورۀ دوّم ریاست‌جمهوری ترامپ را پیش‌دستانه Transformational و Transactional تعریف کرده‌اند؟ دقیقاً در کدام زمینه‌ها باید منتظر یک Transformation اساسی بود؟ روحیۀ Transactional وی چه نقشی در این دگردیسی‌ها خواهد داشت؟
@Political_Quarterly
2 - دورۀ دوّم ریاست‌جمهوری ترامپ را پیش‌دستانه Transformational و Transactional تعریف کرده‌اند؟ دقیقاً در کدام زمینه‌ها باید منتظر یک Transformation اساسی بود؟ روحیۀ Transactional وی چه نقشی در این دگردیسی‌ها خواهد داشت؟
@Political_Quarterly