بزرگواران توجه فرمایید، درد اینها «نام» زبان ملی نیست.

دردشان دقیقا جایگاه پیوند دهنده‌، تاریخی و ادبی و فراقومی هزاران ساله زبان پارسی است.

دردشان فهم سخن ۸۵۰ سال پیش نظامی گنجوی در شمال‌غرب، توسط یک هموطن بلوچ در جنوب‌شرق است.

این فهم و سخن و زبان مشترک، جداسازی و دیوارکشی و تفرقه بین ملت ایران را بسیار سخت می‌کند.

توضیح تصاویر پیوستی:

اسفند ۸۷، گنجه

خانم سبزپوش دبیر بازنشسته ادبیات و دانش‌آموخته دوران شوروی و مسئول آرامگاه نظامی بود.

می‌گفت به ما گفته‌اند که به توریست‌ها در مورد ایرانی بودن و زبان شعر نظامی چیزی نگوییم.

تا حدودی فارسی می‌دانست، او را به این شعر از نظامی گنجوی مهمان کردم:

همه عالم تنست و ایران دل
نیست گوینده زین قیاس خجل

چونکه ایران دل زمین باشد
دل ز تن به بود یقین باشد

زان ولایت که سروران دارند
بهترین جای بهتران دارند

ابیات یاد شده از حکیم نظامی گنجوی در چهار نسخه خطی متفاوت

🔗 Vahid Bahman وحید بهمن (@vahid__bahman)

#اتحاد_ملی_ایران
🌐 خبرهای بیشتر را از اینجا دنبال کنید👇👇
@OmidIranAzad