مردم چه می‌کنند که لبخند می‌زنند؟
غم را نمی‌شود که به رویم نیاورم
حالِ مرا نپرس که هنجارها مرا
مجبور می‌کنند بگویم که بهترم
#نجمه‌زارع
@official_sheer
غم را نمی‌شود که به رویم نیاورم
حالِ مرا نپرس که هنجارها مرا
مجبور می‌کنند بگویم که بهترم
#نجمه‌زارع
@official_sheer
گفته بودی که چرا محو تماشای منی
و آنچنان مات که یکدم مژه بر هم نزنی
مژه بر هم نزنم تا که زدستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی
#فریدون_مشیری
@official_sheer
و آنچنان مات که یکدم مژه بر هم نزنی
مژه بر هم نزنم تا که زدستم نرود
ناز چشم تو به قدر مژه بر هم زدنی
#فریدون_مشیری
@official_sheer
#داستان_کوتاه
دوره اي كه من ١٠-١٢ سالم بود شبكه ي دو يه برنامه نشون ميداد به اسم من يار مهربانم. راجع به كتاب بود و ماها رو به خوندن كتاب تشويق ميكرد...هميشه نتيجه ي اين نصيحت هاي مستقيم و واضح صفر ميشه. اما حداقل ما فكر ميكرديم كتاب خوندن باعث خوشحاليمون ميشه. چون ياره مهربان بود.
توي همين روزاي شبيه غروب جمعه كم كم متوجه شدم يه جاي كار ميلنگه. متوجه شدم مشكل از همه ي اون كتابا و فيلم ها و آهنگاست. طوري بارم آورده بود كه حريص شده بودم...همه ي تجربه هاي اولم رو خراب كرده بود. مثلا من هميشه فكر ميكردم جنگل، يه حس پر رنگه، طوري كه دستات رو سبز ميكنه. مثل حس برگشتن به خونه ي خيلي خيلي قديمي. هميشه توي ذهن من جنگل با صداي يه دوبلر صدا كلفت تداعي ميشد. براي همين اولين باري كه جنگل رفتم، تا چند روز بعدش دپرس بودم چون نه مثل خونه ي قديمي بود و نه صداي دوبلر داشت!
از اون روز به بعد متوجه شدم كه يار مهربان و رفقاش هيچ وقت دوست ما نبودن در اصل ميخواستن به ما يادآوري كنن كه توي دنياي شماها همه چيز واقعيه اي انگار يجورايي بهمون طعنه ميزنن..!
توي همه ي فيلماي رمانتيك وقتي بازيگره به معشوقش كه ولش كرده يه جمله ي تاثير گذار و منطقي ميگه بعد از ٥ثانيه موسيقي متن همه چيز حل ميشه. صحنه سياه ميشه و بعدش خوشحال تر از قبل زندگي ميكنن. اما اينجا چي؟ نشده به اونايي كه تنهامون گذاشتن جمله اي بگيم كه خودشونم بدونن حقيقت داره؟ اما ما هيچ وقت مثل فيلما منطقي نبوديم...توي كتابا فاصله ي ناراحتي و خوشي يك صفحست. يه جمله....اينجا چي؟ لحظه لحظش سَمه، چركه، خاطرست. از يه تار موي قهوه اي تا يه آسمون آبي، همش خاطرست و هميشه جلوي چشمته... و هيچ وقت قرار نيست پاك بشن.
بيايد قبول كنيم كه خيلي هامون توي كافه ها قهوه ميخوريم چون كه از فيلما ياد گرفتيم. خيلي هامون سيگار ميكشيم چون توي فيلما و كتابا آدمايي كه هميشه كم حرف و خاكستري بودن، سيگار ميكشيدن...آدمايي كه از نظر همه جذاب بودن اما به بقيه محل نميذاشتن، چون دغدغه هاي بزرگتر داشتن، اكثرا سيگاري برامون تصوير سازي شدن. براي همين ميگم تعداد آدماي واقعي خيلي كم شده، هممون داريم ادا در مياريم تا خواستني تر بشيم. سعي كرديم تخيل رو به زندگيمون نزديك كنيم اما شدني نيست. فقط ادا در مياريم و عشقاي ناقص خودمون رو با زندگي كامل و بي نقص توي فيلم ها و رمان هاي خارجي مقايسه ميكنيم و روز به روز شكسته تر ميشيم....
براي همين من حدس ميزنم نويسنده ي زندگيه ما يه بيمار رواني بستري توي اتاق ٦١٣ بوده.
دوره اي كه من ١٠-١٢ سالم بود شبكه دو يه خيانت بزرگ به من كرد...
#عارف_اسدي
@official_sheer
دوره اي كه من ١٠-١٢ سالم بود شبكه ي دو يه برنامه نشون ميداد به اسم من يار مهربانم. راجع به كتاب بود و ماها رو به خوندن كتاب تشويق ميكرد...هميشه نتيجه ي اين نصيحت هاي مستقيم و واضح صفر ميشه. اما حداقل ما فكر ميكرديم كتاب خوندن باعث خوشحاليمون ميشه. چون ياره مهربان بود.
توي همين روزاي شبيه غروب جمعه كم كم متوجه شدم يه جاي كار ميلنگه. متوجه شدم مشكل از همه ي اون كتابا و فيلم ها و آهنگاست. طوري بارم آورده بود كه حريص شده بودم...همه ي تجربه هاي اولم رو خراب كرده بود. مثلا من هميشه فكر ميكردم جنگل، يه حس پر رنگه، طوري كه دستات رو سبز ميكنه. مثل حس برگشتن به خونه ي خيلي خيلي قديمي. هميشه توي ذهن من جنگل با صداي يه دوبلر صدا كلفت تداعي ميشد. براي همين اولين باري كه جنگل رفتم، تا چند روز بعدش دپرس بودم چون نه مثل خونه ي قديمي بود و نه صداي دوبلر داشت!
از اون روز به بعد متوجه شدم كه يار مهربان و رفقاش هيچ وقت دوست ما نبودن در اصل ميخواستن به ما يادآوري كنن كه توي دنياي شماها همه چيز واقعيه اي انگار يجورايي بهمون طعنه ميزنن..!
توي همه ي فيلماي رمانتيك وقتي بازيگره به معشوقش كه ولش كرده يه جمله ي تاثير گذار و منطقي ميگه بعد از ٥ثانيه موسيقي متن همه چيز حل ميشه. صحنه سياه ميشه و بعدش خوشحال تر از قبل زندگي ميكنن. اما اينجا چي؟ نشده به اونايي كه تنهامون گذاشتن جمله اي بگيم كه خودشونم بدونن حقيقت داره؟ اما ما هيچ وقت مثل فيلما منطقي نبوديم...توي كتابا فاصله ي ناراحتي و خوشي يك صفحست. يه جمله....اينجا چي؟ لحظه لحظش سَمه، چركه، خاطرست. از يه تار موي قهوه اي تا يه آسمون آبي، همش خاطرست و هميشه جلوي چشمته... و هيچ وقت قرار نيست پاك بشن.
بيايد قبول كنيم كه خيلي هامون توي كافه ها قهوه ميخوريم چون كه از فيلما ياد گرفتيم. خيلي هامون سيگار ميكشيم چون توي فيلما و كتابا آدمايي كه هميشه كم حرف و خاكستري بودن، سيگار ميكشيدن...آدمايي كه از نظر همه جذاب بودن اما به بقيه محل نميذاشتن، چون دغدغه هاي بزرگتر داشتن، اكثرا سيگاري برامون تصوير سازي شدن. براي همين ميگم تعداد آدماي واقعي خيلي كم شده، هممون داريم ادا در مياريم تا خواستني تر بشيم. سعي كرديم تخيل رو به زندگيمون نزديك كنيم اما شدني نيست. فقط ادا در مياريم و عشقاي ناقص خودمون رو با زندگي كامل و بي نقص توي فيلم ها و رمان هاي خارجي مقايسه ميكنيم و روز به روز شكسته تر ميشيم....
براي همين من حدس ميزنم نويسنده ي زندگيه ما يه بيمار رواني بستري توي اتاق ٦١٣ بوده.
دوره اي كه من ١٠-١٢ سالم بود شبكه دو يه خيانت بزرگ به من كرد...
#عارف_اسدي
@official_sheer
منم که یافته‌ام ذوق صحبت غم را
به صبح عید دهم وعده شام ماتم را
دلم گم گشت و غم‌های جهان، عرفی، طلبکارش
به دنبال غم افتم تا مگر یابم نشانش را
عرفی غم دل گر طلب جان کند از تو
زنهار بر افشان و مرنجان دل غم را
ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ
صبر کم و بی‌تابی بسیار و دگر هیچ…
در حشر چو پرسند که سرمایه چه داری؟
گویم که غم یار و غم یار و دگر هیچ
#عرفی‌شیرازی
@official_sheer
به صبح عید دهم وعده شام ماتم را
دلم گم گشت و غم‌های جهان، عرفی، طلبکارش
به دنبال غم افتم تا مگر یابم نشانش را
عرفی غم دل گر طلب جان کند از تو
زنهار بر افشان و مرنجان دل غم را
ماییم و شب تار و غم یار و دگر هیچ
صبر کم و بی‌تابی بسیار و دگر هیچ…
در حشر چو پرسند که سرمایه چه داری؟
گویم که غم یار و غم یار و دگر هیچ
#عرفی‌شیرازی
@official_sheer
آفتاب که می تابد
پرنده که می خواند
و نسیم که می وزد
با خودم میگویم
حتما حال تو خوب است
که جهان اینهمه زیباست…
@official_sheer
پرنده که می خواند
و نسیم که می وزد
با خودم میگویم
حتما حال تو خوب است
که جهان اینهمه زیباست…
@official_sheer
زِ تمام بودنی ها، تو همین از آن من باش
که به غیر با تو بودن، دلم آرزو ندارد
#حسین_منزوی
@official_sheer
که به غیر با تو بودن، دلم آرزو ندارد
#حسین_منزوی
@official_sheer
ناله را هرچند می خواهم که پنهانی کشم
سینه می گوید که من تنگ آمدم، فریاد کن
#امیر_خسرو_دهلوی
@official_sheer
سینه می گوید که من تنگ آمدم، فریاد کن
#امیر_خسرو_دهلوی
@official_sheer
یارب دل پاک و جان آگاهم ده
آه شب و گریه سحرگاهم ده
در راه خود اول ز خودم بیخود کن
بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده
#خواجه‌عبدالله‌انصاری
@official_sheer
آه شب و گریه سحرگاهم ده
در راه خود اول ز خودم بیخود کن
بیخود چو شدم ز خود بخود راهم ده
#خواجه‌عبدالله‌انصاری
@official_sheer
کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور
پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
زیبا شود به کارگه عشق، کار من
هرگه نظر به صورت زیبا کنم تو را
#فروغی_بسطامی
@official_sheer
کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را
غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور
پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را
با صد هزار جلوه برون آمدی که من
با صد هزار دیده تماشا کنم تو را
زیبا شود به کارگه عشق، کار من
هرگه نظر به صورت زیبا کنم تو را
#فروغی_بسطامی
@official_sheer
خوشا دردی که درمانش تو باشی
خوشا راهی که پایانش تو باشی
خوشا آن دل که دلدارش تو باشی
خوشا جانی که جانانش تو باشی
خوشی و خرمی و کامرانی
کسی دارد که خواهانش تو باشی
چه خوش باشد دل امیدواری
که امید دل و جانش تو باشی
#عراقی
@official_sheer
خوشا راهی که پایانش تو باشی
خوشا آن دل که دلدارش تو باشی
خوشا جانی که جانانش تو باشی
خوشی و خرمی و کامرانی
کسی دارد که خواهانش تو باشی
چه خوش باشد دل امیدواری
که امید دل و جانش تو باشی
#عراقی
@official_sheer
نشود فاش کسی آنچه میان من و توست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست
#هوشنگ‌ابتهاج
@official_sheer
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست
گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست
روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست
گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست
#هوشنگ‌ابتهاج
@official_sheer