🧠 نگاهی به انواع نورون‌ها داشته باشیم

👈نوروگلیا: نوروگلیا شامل انواع بسیاری از سلول‌ها می‌شود که به طور کلی از نورون‌های ظریف حمایت، عایق‌بندی و محافظت می‌کند. علاوه بر این، هر یک از انواع مختلف نوروگلیا، که به سادگی گلیا یا سلول های گلیال نیز نامیده می‌شوند، عملکردهای خاصی دارند.

👈آستروسیت‌ها: سلول‌های ستاره‌ای شکل فراوانی هستند که تقریباً نیمی از بافت عصبی را تشکیل می‌دهند. آستروسیت‌ها یک سد زنده بین مویرگ‌ها و نورون‌ها تشکیل می‌دهند و در ایجاد تبادل بین این دو نقش دارند تا بتوانند به محافظت از نورون‌ها در برابر مواد مضر موجود در خون کمک کنند.

👈میکروگلیا: اینها فاگوسیت‌های عنکبوتی هستند که مواد زائد از جمله سلول‌های مرده مغز و باکتری‌ها را از طریق فاگوسیتوز دفع می‌کنند.

👈سلول‌های اپاندیمال: سلول‌های گلیال هستند که حفره‌های مرکزی مغز و نخاع را می‌پوشانند. ضربان مژک آنها به گردش مایع مغزی نخاعی کمک می‌کند که آن حفره‌ها را پر می‌کند و یک بالشتک محافظ در اطراف CNS تشکیل می‌دهد.

👈الیگودندروسیت‌ها: این‌ها گلیاهایی هستند که امتداد صاف خود را محکم به دور رشته های عصبی می‌پیچند و پوشش‌های عایق چربی به نام غلاف میلین تولید می‌کنند.

👈سلول‌های شوان: سلول‌های شوان غلاف‌های میلین را در اطراف رشته‌های عصبی تشکیل می‌دهند که در PNS یافت می‌شوند.

👈سلول‌های ماهواره‌ای: سلول‌های ماهواره‌ای به عنوان سلول‌های محافظ و محافظ عمل می‌کنند.

✉️@IDS_NeuroSci
✉️@IDSchools
✉️@NeuroSci_IDSchools

🤩 کتابی درخصوص پلاستیسیته یا انعطاف‌پذیری مغزی ◀️◀️◀️

💠 7 انتقال دهنده عصبی که در ایجاد انگیزه نقش دارند :

✅ دوپامین: دوپامین ارتباط نزدیکی با سیستم پاداش مغز دارد. هنگامی که شما درگیر فعالیت‌هایی می‌شوید که منجر به نتایج لذت‌بخش یا سودآور می‌شود، دوپامین آزاد می‌شود و این رفتار را تقویت می‌کند و انگیزه تکرار آن را افزایش می‌دهد.
✅ سروتونین: عدم تعادل در سطح سروتونین می‌تواند منجر به اختلالات خلقی شود و بر انگیزه شما برای شرکت در فعالیت‌ها و دنبال کردن اهداف تأثیر بگذارد.
✅ نوراپی‌نفرین: نوراپی‌نفرین در پاسخ به استرس بدن نقش دارد و می‌تواند تمرکز، توجه و برانگیختگی را که برای انگیزه حیاتی است، افزایش دهد.
✅ اپی‌نفرین (آدرنالین): اپی نفرین می‌تواند سطح هوشیاری و انرژی را افزایش دهد که می‌تواند در شرایط خاص انگیزه‌دهنده باشد. با این حال، ترشح طولانی‌مدت یا بیش از حد اپی‌نفرین می‌تواند منجر به خستگی و کاهش انگیزه شود.
✅ استیل کولین: استیل کولین در عملکردهای شناختی مانند یادگیری و حافظه نقش دارد و به طور غیرمستقیم با تأثیر بر توانایی فرد برای کسب اطلاعات و مهارت‌های جدید بر انگیزه تأثیر می‌گذارد.
✅ گلوتامات: گلوتامات اولین انتقال‌دهنده عصبی تحریکی در مغز است و در عملکردهای شناختی مختلف نقش دارد. این نقش در شکل‌پذیری سیناپسی، برای یادگیری و شکل‌گیری رفتارهای انگیزشی از طریق تجربه ضروری است.
✅ گاما آمینو بوتیریک اسید (GABA): GABA انتقال‌دهنده عصبی مهاری اولیه در مغز است. در حالی که مستقیماً انگیزه را افزایش نمی‌دهد، نقش مهمی در تنظیم اضطراب و استرس دارد.

🚀@IDS_NeuroSci
🚀@IDSchools
🚀@NeuroSci_IDSchools

❓ آیا تا به حال به وجود دنیایی دیگر که حتی قوانین فیزیک در آن متفاوت است، فکر کرده‌اید؟ ◀️◀️◀️

🧠 نوروساینس‌ و ‌اختلالات خوردن: نقش لوب گیجگاهی داخلی در اختلال خوردن

◀️ تجربه بدنی، شامل ورودی‌های حسی مختلف در دو چارچوب مختلف است: ایگوسنتریک(خودمحور) که منبع اصلی آن وضعیت فعلی بدن است. آلوسنتریک(دگرمحور) که موقعیت بدن به عنوان شیء در دنیای بیرونی است.
پژوهشگران مدلی را پیشنهاد کردند که از تعامل بین بازنمایی‌های ایگوسنتریک و آلوسنتریک برای توضیح تعامل بین فرآیندهای حافظه بلند مدت و کوتاه مدت در شناخت فضایی استفاده می‌کند. به طور خاص، حافظه فضایی بلندمدت شامل نمایش‌های آلوسنتریک در هیپوکامپ و ساختارهای لوب گیجگاهی داخلی اطراف آن است. در عوض، حافظه فضایی کوتاه‌مدت و تصاویر به‌عنوان بازنمایی‌های ایگوسنتریک از مکان‌های پر‌کونوئوس مدل‌سازی می‌شوند که توسط ادراک یا حافظه بلندمدت هدایت می‌شوند. در این چارچوب، فرآیند رمزگذاری و بازیابی فضایی نیازمند ترجمه ای بین حافظه بلندمدت آلوسنتریک و فضایی ایگوسنتریک است.
◀️ این همان چیزی است که ظاهراً در اختلالات خوردن(ED) اتفاق می‌افتد: یک نمایش آلوسنتریک منفی که توسط بازنمایی‌های ایگوسنتریک متضاد به‌روزرسانی نمی‌شود.
ظاهراً، نقش مهم لوب گیجگاهی مخصوصا ارتباط بین هیپوکامپ و آمیگدال مشخص می‌شود. هیپوکامپ با ایجاد بازنمایی‌های آلوسنتریک برای حافظه بلند مدت، نقش مهمی در حافظه فضایی دارد.
💡 این داده‌ها نشان می‌دهد که هیپوکامپ ممکن است گ فضایی مناسب برای یادآوری رویدادهای اپیزودیک را فراهم کند و نقش آن را در شرطی سازی ترس موجود در ED توضیح می‌دهد. در واقع، بین هیپوکامپ و آمیگدال پیوند محکمی وجود دارد.
👤 کانن و همکاران در بیماران بی اشتهایی کاهش قابل توجهی در حجم هیپوکامپ (-8.2٪ راست؛ -7.5٪ سمت چپ) در مقایسه با افراد سالم وجود دارد. واگنر و همکاران، بیماران زن مبتلا به بی‌اشتهایی و افراد سالم با تصاویر بدنی تحریف شده دیجیتالی را مقایسه کردند: بیماران بی‌اشتها واکنش بیش از حد را در لوب گیجگاهی را تجربه کردند که حاکی از اختلال در پردازش بینایی-فضایی شکل بدن خود است.


✈️@IDS_NeuroSci
✈️@IDSchools
✈️@NeuroSci_IDSchools

👀 کاشت سلول‌های تولیدکننده انسولین در چشم می‌تواند به درمان دیابت کمک کند ◀️◀️◀️