البته الان حضرات چپی و مصدقی و ... یادشان افتاده که این اتفاق مبارک دستاورد قوام بوده و شاه نقشی نداشته!! آن‌زمان اینها با هم دشمن بودند و قوام بد بود ولی در برابر پهلوی همه متحد می‌شوند! درست مانند بهمن ۵۷.

در این کانال ما به اندازه کافی به این مساله پرداختیم که قوام چه اشتباهات بزرگی در این زمینه کرده است.
@NaqdeMosaddeq

عواقب هولناک و شوم قرارداد قوام نخست‌وزیر با پیشه‌وری رئیس دولت خودخواندۀ شورشی در تبریز به قلم داریوش بایندر.

اگر این قرارداد امضا می‌شد، در سراسر ایران دولت‌های خودخواندۀ شورشی سر بر آورده و از دولت مرکزی حق‌خواهی می‌کردند. مصدق کبیر، پیشوای ملی ایران هم آنزمان در مجلس فرمود که فدرالیسم را بد نمی‌داند مثل سوییس و اتازونی(آمریکا). ولی اگر بنا بر فدرالیسم باشد باید برای همه ایران باشد، نه فقط برای آذربایجان!
ایشان راهکار طلایی خویش را هم برای نابودی کشور همان زمان ارائه داد که چیزی نبود جز رفراندوم!

او 8 سال بعد با همین رفراندوم مملکت را به آن روز انداخت که می‌دانیم.
رفراندوم برای نابودی کشور!
رای‌گیری برای اعدام سقراط در آتن!

عجیب آن‌که امروز برخی ما را مجبور به انتخاب بین قوام و مصدق می‌کنند! دو سیاست‌بازِ کانفورمیست که یکی مافیایی بود و دیگری عوام‌فریب و پوپولیست.
@NaqdeMosaddeq

طرحهای خائنانۀ قوام و معاون کمونیستش مظفر فیروز برای فدرال کردن آذربایجان و گامی در جهت تبدیل ایران به مستعمرۀ شوروی.
@NaqdeMosaddeq

تير ماه ۱۳۳۱ پيشگاه مبارک اعليحضرت همايون شاهنشاهي

چون در نتيجه تجربياتي که در دولت سابق به دست آمده پيشرفت کار در اين موقع حساس ايجاب مي کند که پست وزارت جنگ را فدوي شخصاً عهده دار بشود و اين کار مورد تصويب شاهانه واقع نشد، البته بهتر آن است که دولت آينده را کسي تشکيل دهد که کاملاً مورد اعتماد باشد و بتواند منويات شاهانه را اجرا کند.

—————————
اگر کسی فهمید که بلآخره مصدق معتقد بود که پادشاه در ایران مقامی تشریفاتی است یا خیر، لطفا به ما هم خبر دهد.
اون چند بار از شاه درخواست کرده بود تا نخست وزیر را برکنار کند. و در وقایع سی تیر هم او بعد از مخالفت شاه با واگذاری وزارت جنگ به او، طی این نامه استعفا داد. مگر پادشاه تشریفاتی نبود؟ پس چرا به دنبال گرفتن اجازه از او بود و وقتی اجازه نداد چرا استعفا داد؟ آدم با مقام تشریفاتی دعوا نمیکند و بعد استعفا نمیدهد!

اگر هم پادشاه تشریفاتی بوده پس آن حرکاتِ ژان گولرِ سال بعد چه بود؟ و چرا در دادگاه و تا آخر عمر اعتقاد داشت که پادشاه تشریفاتی است و حق عزل او را ندارد؟

اگر دوره پهلوی را دوره طلایی تاریخ ایران پس از اسلام بدانیم در دل دوره پهلوی هم دو دوره زرین خودنمایی می‌کند. یکی از ۱۳۰۴ تا ۱۳۱۴ که فرهیختگان و دولتمردان برجسته‌ای در کنار رضاشاه قرار گرفته بودند از جمله فروغی و تیمورتاش و داور. دوره زرین دوم از ۱۳۳۸ تا ۱۳۵۶ بود که شهبانو فرح پهلوی در کنار آریامهر قرار گرفت و نه تنها به او روحیه‌ و اعتماد به نفس بخشید بلکه خودش نیز وظایف اجتماعی و فرهنگی ارزشمندی پذیرفت. درواقع برخلاف تصور عموم تاریخنگاران و روشنفکران عصر جدید تاریخ پهلوی از فردای سقوط مصدق در ۲۸ مرداد ۳۲ آغاز نشد. البته به ۱۲ سال آنارشی و دو سال بحران سیاست خارجی و یک سال بحران روابط دولت و دربار پایان داده شد ولی همچنان تا ۶ سال دیگر شاهد شرایط چندان درخشانی نبودیم. آنهم با وجود بازگشت درآمدهای نفتی و وام‌ها و کمک‌های آمریکا. دوره اوج پهلوی به حضور فرح پهلوی در دربار برمی‌گردد و شوربختانه این واقعیتی‌ست که حتی برخی پهلوی‌دوستان هم عمدا از آن طفره می‌روند. بی‌آنکه پاسخ بدهند چرا آن محمدرضاشاهی که ما دوست داریم محمدرضاشاه ۱۸ سال دوم پادشاهی‌اش است نه ۱۸ سال اول؟

اون روزا ما دلی داشتیم
تو سرا ما سری داشتیم
#قمیشی
@NaqdeMosaddeq

مقایسه نقدها (نقد که چه عرض کنیم! غرغر!) به شاه در آن زمان و امروز به خوبی نشان میدهد که شاه دقیقا در جای درستی ایستاده بود و اهل افراط و تفریط نبود. در هیچ زمینه داخلی و خارجی و سیاسی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی، حکومت شاه افراط و تفریط نکرد و هرگاه به اشتباه خود پی برد، سریعا ریل قطار را عوض کرد. نتیجه اش این شد که سقوط کرد. چون اتفاقا گاهی برای ماندن باید افراط و تفریط کرد و نباید تغییر جهت داد!
شاه سقوط کرد ولی خوشنام ماند و روسیاهی ماند به مخالفانش.
@NaqdeMosaddeq

ملاقاتهای سرزدۀ شاه دیکتاتور و ترسو (بلآخره کدام خدا میداند!) از محیطهای دانشگاهی و دانشجویی و خوابگاهی که باعث میشد شاه بی واسطه با دانشجوها و نه با اکتیویستها و سرشاخه های گروههای سیاسی روبرو شود.
@NaqdeMosaddeq

تهران به سال 1303. سال آخر دورۀ قاجار.

بر خلاف تصور همگانی آن چهره رویایی و جذاب و زیبا از "طهران قدیم" تقریبا هیچ ربطی به تهران قاجاری ندارد بلکه 99 درصد در دورۀ رضاشاه ساخته شده است. چنانکه در این عکس میبینید، سردر میدان مشق تنها پدیده قابل رویت است که آن را هم رضاخان سردارسپه در سالهای آخر دوره احمدشاه ساخت! داخل میدان مشق (باغ ملی) در دورۀ رضاشاه مملو از بناهای زیبای دولتی شد که بیشتر آنها تا امروز هم مانده و در واقع زیباترین بافت قدیمی تهران را تشکیل میدهد. کوچکی تهران که بیشتر به یک روستای بزرگ شبیه است تا یک شهر هم در این عکس واقعا توی ذوق میزند! داریم از سال 1924 صحبت میکنیم که شهرهای لندن و پاریس و نیویورک و ... مملو از خیابانهای فراوان با ترافیک خودروها و قطار و تراموا و حتی مترو بودند و این چهرۀ پایتخت کشور باستانی و سربلندِ ایران بود.

البته چون میدانیم ماله کشانِ قاجار همه جا هستند، همینجا عرض کنیم که بله، در سمتِ راست عکس کمی از تهران جا مانده شامل کاخ گلستان و شمس العماره و بهارستان که چند عدد بنا (آنهم برای خودشان) ساخته بودند در درازای 120 سال حکومت!!
@NaqdeMosaddeq

اوضاع اقتصادی ایران در سال 1357 در آستانه انفجار.
با وقاحت و بی شرمی چند مشکل خیلی عادی و معمولی در ایران قبل از انقلاب مثل تورم که اساسا پدیده ای جهانی بود و نه ایرانی (تورم دهه 1970 میلادی) و یا مشکل مسکن در تهران را با امروز مقایسه میکنند و بعد میگویند حتما یک چیزی بود که مردم انقلاب کردند!!
بله یک چیزی بود که خائنان به کشور و ملت یعنی روشنفکران چپ و راست و آخوندها بخشی از طبقات شهرنشین را فریب دادند تا دست به خودکشی دست جمعی بزنند. آن هم چیزی نبود جز اینکه ایران داشت از قرون وسطا خارج میشد. گناه ایران همین بود!
اگر پهلوی برای خروج ایران از قرون وسطا درست مثل بیسمارک در آلمان اعلام جهاد برای تمدن نمیکرد، تا امروز و تا ابد سر کار می ماند. چون آخوندها که هرگز بلند نمیشدند. روشنفکران قرن بیستم هم دیگر مانند قرن 19 اهل تجدد نبودند، بلکه ضد تجدد شده بودند.
@NaqdeMosaddeq

راست میگفتند که خیلی چیزها را با خود بار زد و برد. آنقدر برد که شایع شده بود هواپیما به دلیل سنگینی از جا بلند نمیشد!! با تمام کینه و دروغگویی شان، ولی این یکی را راست میگفتند. لابد خیلی با خود برد که مملکت بعد از او به این روز افتاد! لابد چیزهای ارزشمندی را با خود برد.

به نظر شما مهمترین چیزی که شاه با خود از ایران برد چه بود؟
به نظر من: خدا! او خدا را با خود برد!

——————
عکس تزئینی است.
@NaqdeMosaddeq

عموما در تاریخنگاری حزبی-ژورنالیستیِ معاصر ایران یک کلیشه جا افتاده و آن اینکه شاه کودتا کرد (!) و بعد از 28 مرداد 32 قدرت را در ایران قبضه کرد و از آن زمان نخست وزیر به حاشیه رفت! نگاهی به اوضاع سیاسی ایران و روابط شاه و زاهدی به خوبی نشان میدهد که زاهدی هیچ تفاوت معناداری با مصدق و قوام نداشت به جز اینکه به دنبال سرنگونی یا کاملا تشریفاتی و بی اهمیت شدن شاه نبود، ولی همچنان خودش را مثل نخست وزیر انگلیس شخصیت شماره 1 سیاسی کشور میدید و این وضعیت بغرنج 2 سال وجود داشت تا نهایتا با پیروزی شاه به پایان رسید. در این کتاب نویسندگان به خوبی توضیح میدهند که تیمسار زاهدی دقیقا مثل قوام با غرور برخورد میکرد و شانیت شاه را به جای نمی آورد.
————————
منبع: ایو بوماتی و هوشنگ نهاوندی: آخرین شاهنشاه
@NaqdeMosaddeq

نمودی دیگر از نمایش قدرت تیمسار زاهدی که تهدیدی بر ضدِ شاه به نظر میرسید.

منبع: ایو بوماتی و هوشنگ نهاوندی: آخرین شاهنشاه
@NaqdeMosaddeq

آنچه در منابع و خاطرات از وجنات اردشیر زاهدی می‌بینیم نشان می‌دهد که او در اوج جوانی هم چندان تفاوتی با این موجودِ خرفتِ آخر عمری نداشت. همانقدر بی‌کله و بی‌ادب و عاری از هرگونه علم و هنر لازم برای آنچه برایش ماموریت داشت یعنی دیپلماسی بود. او هزار قدم از وزرای امور خارجۀ جمهوری اسلامی مثل ظریف عقب‌تر بود. چون ظریف گفتارهای زشت و بدجلوۀ سرانِ جمهوری اسلامی را با مهارتی بالا به زبان دیپلماتیک و جهانی ترجمه و ارائه می‌کرد و اردشیر زاهدیِ بی‌خِرَد برعکس عمل کرده و مواضع اصولیِ دولت ایران و شاهنشاهِ باکمالات و جهان‌دیدۀ آن را به این شکل شنیع و وقیحانه ارائه می‌کرد.

ضمنا به آن دسته از ناسیونالیست‌های متوهمِ آریایی-شیعی که اخیرا بت‌شان اردشیر زاهدی شده باید تذکر داد که این ماجرا یعنی تصرف و بازپس‌گیری جزایر سه‌گانه از امارات (آذر 1350) در زمانِ وزارتِ زاهدی نبود. او اندکی پیش از برگزاری جشن‌های دو هزار و پانصد ساله (در شهریور 1350) برکنار شده و به آمریکا فرستاده شد. تنها اتفاق مهمِ صدارت او استقلال بحرین از بریتانیا (1349) بود.

منبع: ایو بوماتی و هوشنگ نهاوندی: آخرین شاهنشاه
@NaqdeMosaddeq

اکنون که صحبت از افتضاح و آبروریزی دیپلماتیک در "اردوی دبستان دولت" به مسکو است نگاه کنید به این خاطره جالب از سفر شاه به مسکو در اوج جنگ سرد و جهان دوقطبی. آن‌زمان شوروی دشمن ایدئولوژیک و استراتژیک ایران بود و ایران دهه ۳۰ هنوز در برابر این ابرقدرت موضعی پایین‌تر داشت. ولی به ترکیب جالب تیم ایرانی و رفتار جالب‌تر ایرانیان در برخورد با خرشچف نگاه کنید و آنرا با رفتار اکابر کلاس ششمی امروز مقایسه کنید که یک کلام انگلیسی دست و پا شکسته هم نمی‌دانند.

@NaqdeMosaddeq

تقدیم به آن دوستانی که معتقدند نقد مصدق و جریان مصدقی امروز به مصلحت نیست و ما باید به دنبال اتحاد برای گذار از وضع موجود باشیم!
اتحاد با کی؟ با اینها و رفقای اینها؟ وضع موجود را کی پدید آورد؟ افکار اینها چقدر با وضع موجود متفاوت است؟ دعوای اینها با حکومت کنونی چیزی جز جنگ قدرت بود؟ چه اختلاف اصولی داشتند؟ و سوال آخر: این حجم از بی‌سوادی و پرتی واقعا در احمدی‌نژاد هم یافت می‌شد؟ طرف می‌گوید در جنگ! آبراهام یزدی می‌گوید کدوم جنگ؟ و می‌گوید یادم نمیاد ما از اف.۱۴ استفاده کرده باشیم!
شما و رفقایت در سوراخ پنهان‌شده بودید ولی ارتش شاهنشاهی با هواپیماهایش آسمان ایران را هشت سال نگهبانی کرد!
نه عزیزان. برای ما نقد وضع موجود دقیقا مترادف است با نقد مصدق و جریان مصدقی.
@NaqdeMosaddeq

مستند بسیار جذاب نقش هواپیمای اف‌.۱۴ یا تام‌کت در جنگ ایران و عراق. قست اول که به نبردهای اف.۱۴ ایران با میگ.۲۱ و میگ.۲۳ روسی عراق می‌پردازد.
https://www.aparat.com/v/3PHUk/%D8%A8%D8%B1%D8%B3%DB%8C_%D8%B9%D9%85%D9%84%DB%8C%D8%A7%D8%AA_%D9%87%D8%A7%DB%8C_F-14_%D8%AF%D8%B1_%D8%B7%D9%88%D9%84_%D8%AC%D9%86%DA%AF_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86_%D9%88_%D8%B9%D8%B1%D8%A7%D9%82

قسمت دوم این مستند جذاب که به نبردهای اف‌.۱۴ ایران با پیشرفته‌ترین جنگنده روسی یعنی میگ.۲۵ می‌پردازد.
https://www.aparat.com/v/SFKdk

و بالاخره قسمت سوم این مستند که به نبردهای نیروی هوایی ایران، مشخصا نقش بازدارنده و پشتیبانی اف‌.۱۴ با متجاوزان عراقی بعد از ورود هواپیمای فوق‌ پیشرفته میراژ فرانسوی به عراق می‌پردازد. در این مستند می‌بینیم که اف‌.۱۴ با وجود کمبود لوازم ناشی از تحریم، همچنان قدرت بازدارندگی خوبی در برابر هواپیماهای کاملا به‌روز عراق داشت.
https://www.aparat.com/v/XYtP8