یه حقیقت راجع به زنها تو رابطه وجود داره که میگه، در ابتدا قراره همه چیز عالی پیش بره چونکه اونجوری رفتار میکنه که دوست داره باهاش رفتار کنی، اما بعد یه مدت یجوری رفتار میکنه که تو رفتار میکنی، پس اگه خوب پیش نمیره، شاید نیاز باشه توی آینه خودتو نگاه کنی!

هر زمانی حس کردید کسی را آنقدر دوست دارید که
شبیه به حیثیت،
اصالت،
خانواده،
وطن تان است،
وَ به این آسانی‌ها از آن دست نمی‌کشید،
آنگاه اجازه دارید دوستت دارم را بیان کنید.
آدم باید اینطور پایبند به «دوستت دارم» هایش باشد...

یکی از قشنگ ترین متن هایی که امروز خوندم این بود که می گفت:
بالاخره همه مون یه جایی دل میکَنیم، یه جایی قبول می کنیم که فایده نداره، یه جایی میزنی رو ترمز و دور میزنی و برمیگردی!
وقتی تموم عمرت رو روی مسیر یا آدم اشتباه اصرار میکنی بالاخره یه جایی میفهمی که نه اون آدمِ اشتباهو دوست داری و نه اون مسیر و رنج‌و…
تو فقط عادت کردی و اونقدرا خسته ای که حوصله ای برای تغییرش نداری!
ولی وقتی همت میکنی و مسیرتو عوض میکنی تازه میفهمی که تا اون روز اصلاً زندگی نکردی و روی چه اشتباه بزرگی ایستاده بودی و چه عذابی رو متحمل شدی…
چون تا قبل اون جسارت پریدن و رها کردن رو نداشتی🤍

به کسی که برایت نمی‌نویسد، مزاحمِ روزهایت نمی‌شود، درباره ‌ات نمی‌خواند، مهمترین تاریخ‌های تو را حفظ نمی‌کند و زندگی‌ات را پُر از کارهای شگفت‌‌انگیز نمی‌کند،
وابسته نشو
وابسته نشو

-غسان کنفانی

هومن سیدی یه جا تو فیلم مادری میگه:
«آدما اشتباه میکنن
‏منم اشتباه کردم
‏فکر کردم شوخیه وقتی میگی دوسم نداری،داری شوخی میکنی.
فکر کردم اگه تلاش کنم درست میشه..
اشتباه کردم
‏باید میفهمیدم با من خوشحال نیستی..
دیگه تلاش بیخود داشتم میکردم :)»
‏خلاصه که حواستون باشه واسه کی دارین تلاش میکنین…

با این 5 کار اعتماد بنفستو زیاد کن و خودتو بیشتر دوست داشته باش :

1 - اداشو دربیار و وانمود کن که اعتماد بنفس داری

2- از نقص و ناکاملی شروع کن تا این شروع بهت اعتماد بنفس و حس توامندی بده

3-ورزش کردن (یوگا ، دویدن ، بدنسازی و ...)

4-کاراتو پشت گوش ننداز و قولاتو عملی کن

5-به بقیه و حیوانات تا جایی که میتونی کمک کن
(بهت حس خوب و توانمندی زیادی میده )

اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است
دنیا برای از تو سرودن مرا کم است!
اکسیر من! نه این که مرا شعر تازه نیست
من از تو می نویسم و این کیمیا کم است...

شعر از محمدعلی بهمنی 🖤

من وقتی باهات حرف میزنم، انگار لبه ی كره‌ی ماه نشستم و پاهامو آویزون کردم.
انگار زیر بارون دراز کشیدم و عمیق نفس می‌کشم.
انگار بین ابرای پشمکی پرواز می‌کنم.
انگار روی آب دریا شناورم و هوا خنکه.
انگار همه چیز قشنگه و قرار نیست اذیتم کنه.
انگار با زندگی آشتی کردم و می‌تونم با امید بهش ادامه بدم.

تو کار میکنی که بهتر زندگی کنی
تو پول در میاری که بهتر زندگی کنی
تو میری در رابطه که بهتر زندگی کنی
هدف کار و پول و رابطه نیست
هدف زندگی کردنه
هدف لذت بردنه
هدف بهتر کردن حالیه که داری
پس همزمان که داری اهدافتو دنبال میکنی
مراقب باش که خودت فدای مسیرت نکنی…

وقتی دلت براش تنگ شده، مثل عباس معروفی براش بنویس:

"کجایی؟
کجایی که هیچ چیز قشنگ‌تر از تماشای تو نیست..."
همینقدر قشنگ و دلچسب :)

یه روزی متوجه میشید که یک ادم هرچقدر دوستتون داشته باشه هرچقدر آستانه صبر و‌سکوت و تحملش بالا باشه
هرچقدرم هی ندید بگیره، هی بگذره هی بگه درست میشه خوب میشه فرصت بده
یک جایی می ایسته به خودش میگه چه بلایی سر خودم دارم میارم؟
یک روز متوجه میشید اون ادم هرچقدرم صبور باشه شمارو با تمام چیزهایی که ساخته رها میکنه و میره و هیچوقت بهتون برنمیگرده تا حرفاتون، توجیح هاتون، دلایلتون و‌ بشنوه،
چون از شما و هرچیزی که به شما مربوط میشه خسته و فراریه.

#فرگل_مشتاقی

کاژه:
خانه، کاشانه، پناهگاه.
کسی که بتوان بدان متوسل شد و پناه برد؛ کورسویِ نامیرای روشنایی‌ش قبله‌گاهت شود.
رها شد.
از یاد برد.
از یاد رفت!
مأمن؛ آشیانه ای برای لحظات تیره و مشقت‌بار.
که می‌توانی خودت باشی.
فارغ از بند و زنجیرِ خیالات و وهم.
کاژه همان‌جاست؛ که آرزو ساکن است.

با لاس زدن و گرم گرفتن با همه اینقدر ادعای روشنفکری نکنید به قول دکتر هلاکویی:

«اجتماعی بودن با همه صحبت کردن و بگو و بخند کردن نیست! اجتماعی بودن یعنی اینکه بدونی کجا و با چه کسی از چه کلام و لفظی استفاده کنی.همین..!»

فروغ فرخزاد تو یکی از نامه‌هاش به ابراهیم گلستان نوشته:

«کافی‌ست که صدایم کنی، بگویی فروغ و من به دنیا بیایم و درخت‌ها و آفتاب و گنجشک‌ها با من به دنیا بیایند.»

خواستم بگم که یه زن توقعات عجیبی از یه مرد نداره؛ کافیه با عشق اسمش رو صدا بزنی و اون جونش برات بره.

بزرگترین خیانت ها رو
ما خودمون در حق خودمون میکنیم
با نادیده گرفتن خودمون
با سرزنش خودمون
با ایجاد احساس کافی نبودن در درونمون
و مایی که خودمون اینهمه بلا داریم هر روز
سر خودمون میریم، دنبال خائن بیرونی هستیم!

درسته که ابتهاج میگه:
«خون می چکد از دیده در این کنج صبوری
این صبر که من میکنم افشردن جان است ...»
اما تو
آروم باش،
ببین،
بشنو،
بگذر،
خرده نگیر
و یادت بمونه که گاهی صبر خودِ تلاشه...

‏

اگه اشتباه نميكرديم
قدرت درك امروز رو نداشتيم
و اگه قدرت درك امروز رو داشتيم
كه اون اشتباهات رو نميكرديم!
در نتيجه
ما ناچاريم يكسرى خطاها رو انجام بديم
تا ياد بگيريم
تا بزرگ بشيم
تا تجربه كسب كنيم
و با فراگيرى اين مهارت ها
براى برداشتن قدم هاى بهتر در آينده آماده بشيم
سرزنش و نقد و قضاوت گذشته خودت
هيچ سودى نداره
و فقط باعث تعميق مشكلات امروزت ميشه
چون با اين خودخورى ها
روحيه و اعتماد به نفست هم لطمه ميخوره
و حال خوب رو ازت ميگيره
پس رها كن هرآنچه كه بر تو گذشته
و روى زمان حال و زندگى امروزت تمركز كن.

-سپهر‌خدابنده

میگن لیوان که پر بشه دیگه چه یه قطره آب روش ریخته بشه چه یه دریا آب، فرقی به حالش نمیکنه چون ظرفیتش پر شده، این حکایت صبر و حوصله و ناراحتی و شادی و اعتماد خیلی از ما آدماست .

هرچی سنم بیشتر میشه ،بیشتر می فهمم که برد واقعی با اوناییه که می تونن از چیزهای کوچیک زندگیشون لذت ببرن و براش ذوق کنن.
از هوای خوب،ابرای تو اسمون،از پیاده روی،از یه لیوان چایی،دیدن فیلم،گوش دادن به موزیک ،بوی غذا،کتاب خوندن‌.

یکی از بزرگترین قدرت هایی که در همه سالهایی که زندگی کردم بدست اوردم این بوده که بتونم در اوج غم و ناراحتی وانمود کنم نه تنها نرنجیدم و ازرده خاطر نشدم بلکه روح و روانم در کمال ارامش و آسایشِ خیال هستن.
یکی از دستاورد های عظیمم اینه که میتونم روزها،
حتی سالها با خودم راجبه اون «درد» حرف نزنم و با ارامش کامل خودم رو به سکوت کردن و حرف نزدن راجبه چیزی که مدتهاست عذابم میده دعوت کنم.
و این موضوع از من در برابر خودم ،
یک شخص ناشناس ساخته که انگار هیچوقت قصد نداره تو تنگناهای زندگیش خودش رو نجات بده.

#فرگل_مشتاقی