اندیشه‌ای پوشالی و زیستنی سطحی، آیا فهمِ عمیقِ زندگی فراتر از این‌ها نیست!؟

🦋

هنگامی‌که مردم به جایگاهی از عقل نامفید می‌رسند زمانی که هیچ ایده‌ی خلاقانه‌ و آینده‌ای روشن را برای خودشان متصور نیستند و تمامِ زندگی‌شان وقفِ رَتق و فتق و گذرانِ بیهوده‌ی وقت خلاصه می‌شود، به ناچار و برای ارضاء این کاهلی و خلف اندیشیِ خود همچنین قصور در برابرِ حس مسوولیت پذیری زندگیِ فردی و اجتماعی همچنین احساسِ وظیفه در برابر همنوعان به ناچار به «حضور در لحظه‌ی حال، به اینک_این‌جا» روی می‌آورند. اگرچه اینک_ اینجا حقیقتِ کتمان ناپذیر زندگی است، اما نمی‌تواند به دست آویز و ابزاری جهتِ کنترل و هدایت مردم به سمت و سویی خاص  منجر شود. گذرانِ زندگی یا حضور در لحظه‌ی اینک اینجایِ پرشکوهِ حال و زیست در لحظه منجر به آینده‌ای بهتر می‌شود؛ نه اهمالکاری و ایجادِ ذهنیت‌های پوشالی و زندگیِ پوشالی، اگر مردم سطحی شوند در هر زمینه‌ای بخصوص در تعقل و تمییز دادن و تشخیصِ درست و غلط مصلحتِ زندگی‌شان ناکام می‌مانند چراکه زمانیکه مردم در این سطح از دیدگاههای ناآگاهانه قرار بگیرند به آسانی فریب داده می‌شوند، حال پرسشِ اساسی این است که کدام اینک این‌جا را  می‌خواهید بی‌نشان دادن آموزش ببینید و آموزش بدهید در حالی‌که از این مهم غافلید که خودتان همان نیروی شکوهِ حال و زمانِ اینک این‌جا، بواقع بی‌زمانیِ محض و مَهبانگِ حرکت جوش و خروشِ جنبش کیهان هستید؟! اگر بتوانیم حقیقتا در فرم لحظه‌ها و در اینک و اینجا ساکن بمانیم، به تَبَع آن آینده‌ای روشن و بهتری را می‌توانیم برای خودمان رَقم بزنیم. زیرا اساسا بودن در بودشِ حال در معنا و مفهوم معنوی اش هیچ‌گاه به معنای سطحی نگری و ساده‌لوحانه زیستن نیست. بلکه آن هرچه عمیق و عمیق‌تر و باشکوه زیستن است.




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

برای آرمیتا، این دختر ایران دعا کنید تا چشم به رنگ های پائیز باز کند



@Masihtalebian

بیدلی حیران نشسته
در میانِ نیلوفران آبی،
دست‌هایش هر دم در لمسِ
آسمان لاجوردیست.
و هُرمِ نَفَس‌هایش هربار
شکوهِ آزادیست.




@MasomehAbedini🦋

تو ای انسان
به گونه‌ای در این سَرای زندگانی
حرکت کن
که به شکوهِ خداوندی
مبدل گردی...
تو ای انسان اما بر این
موهبتِ خویش آگاه باش
که تنها نیمی از وجودِ تو،
تنها بخش کوچکی از وجودت
نمایان‌گرِ شکوهِ خداوندی ست
نه تمامِ آن، پس هیچ‌گاه غَره مشو؛
غَره مشو تا نومید نگردی
و به آنانی بیاندیش؛
که روزی ادعای مالکیتِ زمین و زمان و مُلکِ خدایی داشتند
به آن غره شدند
اما به نیشترِ پشه‌ای و بُنِ خاری
از پایِ درآمدند.
تو ای انسانِ فروتن بیاموز
که فرمانروای مُلکِ خویشتن باشی
نه فرمانروای جان و جهان
تا بدین‌سان بیاسایی...




#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

تنها دلیل عصبانیت تان موقعی که کسی خشم تان را بر می انگیزد، آن است که در فکرتان روی اینکه چیزی باید چگونه باشد، پافشاری می کنید؛ و از قبول آنچه هست، خود داری می کنید.  بعد متوجه می شوید آنچه  برای تان جهنم ساخته، توقعات ذهنی خودتان است.

وقتی از اینکه چیزی آنگونه که شما فکر می کردید، نشده است، اعصابتان خرد می شود، فقط مسیر افکارتان را بررسی کنید نه چیزی که شما را پریشان کرده است.

سرانجام خواهید دید که بیشتر رنج و پریشانی  احساسی تان از آن الگوی های فکری که «کائنات باید چگونه باشد» و اجازه ندادن به آنچه هست، سرچشمه می گیرد.

#رام_داس🌱

@MasomehAbedini

در غروبی سرد...
آنگاه که کاج‌های سبز در هیاهوی
گُریزِ باد رَقصانَ اَند،
با خونابه‌ای از رَشکِ چشم‌هایم
من برایت شعری خواهم سرود؛
هم‌وزنِ بال‌های کبوترانِ سپید
آه ای سرودِ آزادی...
تو غمگین‌ترین شادیِ من بودی!



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

«سفر از خویشتن و مبتلا گشتن»

مسیرِ عرفانی و بلوغ معنویت آرامش بخشیدنِ موقت به ما جهتِ فرار از خودمان، از دردهامان و بدنبالِ یافتن مُسکنی لحظه‌ای نیست، از هرچه بیشتر در فرار باشید آن گریبانِ شما را خواهد گرفت. بلکه عرفان و مسیرِ معرفت‌شناختی فهمِ نافهمیدنی هاست و گاهی درکِ آن‌چه که در ذهن و دیدگاه عمومِ اذهان مشکل یا غیرقابل درک می‌باشد، عرفان بودن تجربه کردن است، بودن آموختن است، عزیمت کردن از خود به خویشتن یکپارچه و پیوسته کوچ از خویش... اما ساکن و استوار ماندن است، ساحتِ بی‌پناهی محض اما پیوسته پیمودن و پیمودن و پیمودن است بی‌آنکه مقصد و مقصود شما نمایان باشد ، راهی بی‌بازگشت از این‌روی آنانکه بارِ سفر بستند و رفتند؛ آنانکه مبتلایِ درد آن شدند هرگز به راه بازنگشتند هیچ‌گاه سَربه راه نگشتند.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

باشد که التیام یابی؛ از همه‌ی آن دردهایی که نمی‌توانی درباره‌ی آن‌ها با هیچ‌کسی صحبت کنی...!🙏🏻🤍


@MasomehAbedini

.

آن هنگام که باد می‌وزد، دریاها خروشانند، و موج‌ها سرگردان؛ هنگامی‌که روز و شب از پیِ
یکدیگر می‌آیند و می‌روند، هوشیار کسی‌ست که شعورِ نهفته‌ و نظمِ این بی‌نظمی و ناپایداریِ آشوبناک این زندگی را در می‌یاید، اما رقصِ درونی خود را نیز از کف نمی‌دهد. هوشیار کسی‌ست که ثابت قدم حرکت می‌کند و غیر از «خود» از هیچ... طللب نمی‌نماید.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

دلِ شکسته‌ی ما
    همچو آیینه پاک است...

بهای دُر نشود گم
     اگرچه در خاک است...!


#هوشنگ_ابتهاج🤍

جرئت کافی نداشتن برای انجام کارها....


#آلن_دوباتن


@MasomehAbedini🦋

‌
عشـــــــق را هیچ آرزو نیست، مگر آنکه به ذاتِ خویش دَر رسد.
اما اگر عاشـقید و آرزویی می‌جویید،
آرزو کنید که رنجِ بیش‌ از حد مهربان‌ بودن
را تجربه کنید!
آرزو کنید که زخم‌خورده‌ی فهمِ خود از عشـق باشید و خونِ شما به رغبت و شادی بر خاک ریزد.

آرزو کنید سپیده‌دم برخیزید و بال‌های قلب‌تان را بگشـایید و سـپاس بگویید که یک روز دیگر از حیات، عشـق به شما عطا شده است.
آرزو کنید که هنگام ظهر بیارامید و به وجد و هیجانِ عشـق بیاندیشید.


جبران خلیل جبران

@MasomehAbedini🦋