مراقبت و نگرانی حاکی از جنبۀ دیگری از عشق است. امروزه مسوولیت اغلب به معنای نشان دادن وظیفه است چیزی که از خارج به شخص تحمیل می‌شود اما مسئولیت به معنای واقعی ،آن عملی کاملاً داوطلبانه است. این پاسخ من به نیازهای انسانی بیان شده یا بیان نشده است. «مسئولیت پذیر بودن به معنای توانایی و آمادگی برای «پاسخگویی» .است یونس در قبال ساکنان نینوا احساس مسئولیت نمی کرد. او مانند قابیل، می توانست بپرسد: «آیا من حافظ برادرم هستم؟ فرد عاشق پاسخ میدهد زندگی برادرش فقط برای برادرش ،نیست بلکه مال او نیز هست. او نسبت به همنوعان خود احساس مسئولیت میکند همان طور که نسبت به خود احساس مسوولیت می‌کند بنابراین در عشقی که بین بزرگسالان وجود دارد بیشتر به نیازهای روحی و روانی شخص دیگر پرداخته می‌شود نه الزاما فقط و فقط به خودخواهی خود...
اما نه تنها در عشق بخشیدن به معنای دریافت ،است، بلکه معلم نیز از سوی شاگردانش آموزش داده می‌شود بازیگر نیز توسط مخاطب خود برانگیخته می‌شود و روانکاو نیز به وسیلهٔ بیمار خود معالجه می‌شوند، به شرطی که با یکدیگر به عنوان اشیاء رفتار نکنند، بلکه به طور واقعی و مثمر ثمر باهم ارتباط داشته باشند.
تأکید بر این واقعیت که تواناییِ دوست داشتن به منزله‌ی عمل بخشیدن به رشدِ شخصیتِ فرد بستگی دارد به شدت لازم است.

اریش(اریک)فروم

« متن از کتابِ هنر عشق ورزیدن»


@MasomehAbedini🦋

نسیم از کوهستان می‌آوَرَد
رایحه‌ی‌ لاله‌هایِ واژگون را
سُرخ اَند در نسیم‌؛
آبی در نگاهم‌، آنگاه که می‌دَمَم
در نِی لبکِ شکسته‌ای...!




#معصومه_عابدینی🦋
#شعرتانکا
@MasomehAbedini

" بیکلام دلنشین

دل‌نشین‌ترین آوازهامان،
همان محزونترین خیال‌هایما است.

شاعر:پرسی بیش شلی
برگردان:شیرین جواهری





.

@MasomehAbedini🦋

زنهار تا توانی اهلِ نَظَر مَیازار
دنیا وفا ندارد ای نورِ هر دو دیده...!


#حافظ


@MasomehAbedini🦋

صلح و آرامشِ درونی همیشه به معنای طلبِ خوشی و چشم داشتِ شادمان بودن در عرصه‌های متفاوت زندگی نیست. بلکه آن از میان برداشتنِ ایده مطلق بودنِ هر چیزی است، ادراکِ آگاهانه‌ی این دیدگاه که تمامی عینیت ها، چیزها و پدیدارهای متجلی صرفا صفر و یک یا مطلق نیستند. صلح و شادمانیِ حقیقی گاهی اوقات ماحصلِ این ادراکِ روشن است که همه‌ی چیزها در یک هم‌زمانی گسترده و بی‌نهایت و در هر دو قطبِ مثبت و منفی، به بی‌نهایت شیوه خودشان را تکرار می‌کنند و هم‌زمان در دو جبهه‌ی موافق و مخالف ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر دارند. بدین‌سان هر ذره‌ای اعم از خرد و کلان در یک درهم‌تنیدگیِ کوانتومی در پیوستاری شگرف با هم حرکت می‌کنند. می‌توانیم بگوییم که هیچ چیزی، هیچ جزیی الزاما وجودی مستقل از خود ندارد، و پدیدارهای متجلی به هم وابسته‌ هستند. و نیروی هر کدام و اصطکاکِ حاصل از آن‌ها، همدیگر را یا به جلو سوق می‌دهند و یا رو به عقب حرکت می‌کنند.





#معصومه_عابدینی 🦋
@MasomehAbedini

آرام بهم می‌رسند:
درخت‌هایِ کاجِ تنومند
در جویباری اَبرپوش...




#معصومه_عابدینی🦋
#هایکو
@MasomehAbedini

چشم‌ها...
چشم‌هایِ آرام
به ندرت دوست می دارند؛
اما وقتی عاشق می شوند
آذرخشی از آن‌ها بر می‌جهد
هم چنانکه از گنج‌های طلا،
آنجا که اژدهایی از حریمِ عشق
پاسداری می کند.




شعر؛ فریدریش نیچه




@MasomehAbedini🦋

پیش از سپیده‌دمان
گل‌های وحشی خودرو بودند
در انحنای بند بندِ وجودم
حالا اما به هر سوی می‌نگرم
اقیانوسی بی‌کران است
و ابرهایی رها در آسمان
که در جادویِ طلاییِ خورشید
سرخوشانه می‌درخشند.


#معصومه_عابدينی🦋
@MasomehAbedini

محسن چاووشی
راز...





@MasomehAbedini🦋

.
هنگامی‌که از نیروی اقتدار و اقتدارگرایی سالکانه سخن گفته می‌شود، به معنایِ سلطه‌جویی بر دیگران نیست، اقتدار نیروی سکونِ آرام و هوشیاری درونی‌ِ فرد در دل بحران‌ها و پیچ‌وخم‌های روزگار است و از تعادل و توازنِ هماهنگ درونی نشأت می‌گیرد. هنگامی‌که از اقتدارِ سالکانه سخن گفته می‌شود اغلب آن را به عنوان کنترل‌گر بودن و تسلط داشتنِ بر یکدیگر اشتباه می‌گیرند. اما ماهیتِ این دو در عمل با یکدیگر بسیار متفاوت می‌باشد. نیاز است که انسان پیش از تسلطِ بر دیگران، به خویشتنِ وجودش مسلط باشد تمامی کنترل‌های ناهماهنگِ بیرونی و روا داشتنِ زور و اجحاف بر دیگران اغلب از احساسِ ناامنی و هراسِ درونی سرچشمه می‌گیرند. اما سالک آرام است و این آرام بودن بدین معناست که او به ناآرامی‌هایی که بر سیطره ی وجودش سایه افکنده‌است نیز آگاه است و همه‌ی آن‌چه که در دنیای درونش روی می‌دهند را زیر چترِ توجه _هوشیاری قرار می‌دهد و راه‌حل‌های مناسب را نیز در چنته ی هُشیاری خویش دارد، بنابراین نمی‌توان گفت که می‌توان مقتدرانه عمل نمود اما در عین حال ناآرام بود، نمی‌توان اقتدار داشت اما در عین حال خشونت به خرج داد.



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

نام کتاب : انسان در جستجوی معنا
نویسنده : دکتر ویکتور فرنکل

Book: Man’s Search for Meaning
Written by Viktor Frankl

‌


یادگاری از سال‌های دور...🍃💫

قبضِ آگاهی،

یکی از صفاتِ بارز شاید مهم‌ترین ویژگی‌ِ انسانِ هوشیار این است که او بر همه‌ی عالم عشق می‌ورزد؛ بی‌تعارف در بیان و بی‌تکلف در اشتیاق است. چراکه به پوچیِ غم‌انگیز، به بیهودگیِ وهم‌انگیزِ این زندگی پی بُرده است. ناهشیاران اما اغلب از هرچیزی بُت می‌سازند و بت‌های ساخته شده‌ی ذهن‌شان را می‌پرستند، بت، بت است، حال چه بتِ مذهبی، چه معنوی، چه خدای را عَلم کردن، چه بنده‌ی خدا را پرستیدن و آن پرستیدنِ یک تکه چوب، یک تکه سنگ و یا حتی خود را خدا پنداشتن و این خدای ساخته و پرداخته‌ی ذهنِ خود را پرستیدن اما ماهیتِ همگی‌شان یکیست. تنها در ظاهر قضیه متفاوت می‌نماید و هیچ فرقی ندارند که از چه نوع باشند، اساسا ذهنیت‌های هراسیده‌ برای انکارِ هراسشان به پرستشِ متعصبانه هرچیزی پناه می‌برند تا به گونه‌ای منکرِ هراسشان شوند، خردمند به عینیت های مختلفِ این انتزاع بزرگ عشق می‌ورزد؛ بی‌آنکه مالک و مملوکِ چیزی باشد از این‌روست که می‌گوییم انسانِ آگاه، انسانِ ایده‌آل می‌سازد نه بت، از خود و از یکدیگر بت نسازید؛ بلکه انسانِ ایده‌آل بسازید، بت اغلب خرابه‌ای به بار خواهد آورد درست ناشدنی.



#معصومه_عابديني🦋
@MasomehAbedini

«تعصب» نسبت به هر چیزی، یا به هر ایده‌ای، ذهن را تنبل بار می‌آورد و ساحتِ آن را محدود نگه می‌دارد؛ می‌بایستی پرسشگر بود و گاهی با دیده‌ی اغماض و آزمون_خطا بر دانسته‌ها و آن‌چه که فراگرفته‌ایم نگریست. تعصب منجر به قبضِ آگاهی در یک حیطه و دانش اختیار شده‌ی محدود و محصور شونده می‌گردد، این درحالیست که وجودِ انسانی به عبارتی ساحتِ ذهنِ انسان؛ بسیار بسیار نامحدود است چونکه ماهیتِ این هستی نیز نامحدود متجلی شده‌است...



#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini

تنها دوبال برای پرواز می‌خواستیم
اما بی‌درنگ، هستیِ هوشمندِ کیهانی درک چگونگیِ پرواز را به وجودها بخشید.

درست آن گاه که حس پریدن‌های
پی در پی، از این شاخه به آن شاخه پریدن رها شد شکوهمندیِ پروازِ اصیل‌تر آغاز شد.

همه‌چیز از زمانی به دست آمد
که همه‌چیز از دست رفت.





#معصومه_عابدینی🦋
@MasomehAbedini