اهداف عربستان سعودی از توسعه فناوری های فضایی، موشکی و پهپادی

http://fp.ipisjournals.ir/article_251468_6c23285fc57af5d570e6cb2467d29182.pdf

کاربست الگو های مدیریت بحران در روابط منازعه آلود ایران و عربستان

http://fp.ipisjournals.ir/article_251470_411194952b06e9fca819e3aaa17f22aa.pdf

ابعاد محیط‌زیستی همکاری و امنیت در خلیج‌فارس

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۲
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، سه شنبه‌ ۲۳ فروردین ۱۴۰۱

از همین رو نوعی سردی، بر روابط دولت‌های اسرائیل و مصر در دوره «نتانیاهو» حاکم بود. «شارون» هم همین راه را ادامه داد و دو طرف، سردی روابط خود را در دوره نخست‌وزیری او پنهان نمی‌کردند. شارون کوشید «واشنگتن» را به توقف کمک‌های «آمریکا» به «مصر» سوق دهد، با این بهانه که این کشور می‌کوشد «عراق» را به اتحادیه عرب بازگرداند. مهم‌تر اینکه دولت «شارون» حکومت «مصر» و به‌ویژه «عمرو موسی» وزیر خارجه وقت این کشور را متهم کرد که «یاسر عرفات» را برای سرسختی در مذاکرات سازش تحریک می‌کند. با همه اینها، من جنگ میان دو طرف را در آینده قابل پیش‌بینی بعید می‌دانم.

▫️روشن است که بحران در اسرائیل، به‌ویژه با موانعی که در برابر سازش قرار می دهد، سازشی که مقتضای راهبرد آمریکا در عصر تک قطبی است، ایالات متحده را در برابر پیچیدگی‌هایی در روابط با هم‌پیمانان خود در میان کشورهای منطقه قرار می‌دهد. این کشورها هم خود را در صورت ادامه ارائه تسهیلات به آمریکا، در تنگنای شدیدی خواهند یافت. آمریکایی که از اسرائیل همه گونه پشتیبانی می‌کند؛ اما از تاثیر خود بر اسرائیل برای واداشتن آن به پذیرفتن طرح‌های سازش ارائه‌شده، استفاده نمی‌کند. آیا افقی برای تعدیل در اولویت‌های آمریکا در زمینه رابطه با کشورهای منطقه می‌بینید که در آن جایگاه اسرائیل از آنچه اینک هست، پایین‌تر رود؟ نظر شما درباره مجموعه‌های فشار عربی و اسلامی در درون نهادها و جامعه آمریکا چیست؟ آیا پیش‌بینی می‌کنید این مجموعه‌ها بتوانند تاثیری ملموس بر تصمیم‌سازان واشنگتن به‌دست آورند؟

رابطه بین اسرائیل و «آمریکا» با هر معیاری، رابطه‌ای غیرعادی است. پس از پایان جنگ سرد و ظهور نوعی نظام تک‌قطبی جهانی، به عقبگرد در این رابطه، امیدها بسته شد؛ امیدهایی که به ناامیدی انجامید. ارزیابی من این است که اسرائیل، همچنان ذخیره راهبردی برای سیاست «آمریکا» در خاورمیانه است و بی‌جهت نیست که آمریکایی‌ها به تکرار اعلام می‌کنند، اسرائیل یک رکن اساسی امنیت ملی «آمریکا» است. به‌طور مشخص، در دوره‌ای که تشکیل ائتلاف بین‌المللی علیه «عراق» یا «ایران» با مشکلاتی روبه‌رو بود، نیاز فوری و مبرم «آمریکا» به اسرائیل رو به افزایش رفت. روشن بود که دولت «بوش» پسر فعالیت خود را بر منطقه خلیج‌[فارس] متمرکز و به طرحی باز خواهد گشت که در زمان ارائه، «طرح کارتر» نامیده شد.

🔗 پیوند بخش ۱۰۲ #ناگفته_های_گفتنی در دنیای اقتصاد
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3856658
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۳
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، چهارشنبه‌ ۲۴ فروردین ۱۴۰۱

طرحی که چکیده‌اش این بود: «اولویت امنیت خلیج [فارس]» و تحمیل و دیکته کردن شرایط و مقتضیات آن بر رویارویی عربی- اسرائیلی. اما بر این باورم که دولت «آمریکا» نمی تواند برای همیشه به این سیاست ادامه دهد. خوش‌آمد دولت «شارون» هم به این سیاست جدید «آمریکا»، تنها به خاطر این بود که اسرائیل را از گرفتن تصمیمات سخت درباره پایگاه شهرک‌نشینی خود معاف کند. این سیاست آمریکا، دولت «شارون» را بر اساس آمادگی اسرائیل برای ورود به خط رویارویی در خلیج [فارس]، به بهانه تهدیدات موجود در روند امور در «عراق» و «ایران» برای موجودیت اسرائیل، به «واشنگتن» نزدیک‌تر و پوشش بسیار مناسبی برای وارد کردن اسرائیل در درگیری‌های در جریان در خلیج [فارس] ایجاد کرد. در تحلیل روابط آمریکا و اسرائیل، در مقابل روابط آمریکا و کشورهای عربی، باید بدانیم، موضوع اول، برای آمریکا، مساله‌ای داخلی است که در چارچوب آن، فشار بر اسرائیل، بر همه زمینه‌های زندگی در آمریکا تاثیر می‌گذارد. اما موضوع دوم، مساله‌ای خارجی است که در چارچوب آن، آوردن فشار بر عرب‌ها تسهیل می‌شود.

درباره مجموعه‌های فشار عربی در داخل آمریکا، من اعتراضی نسبت به این‌گونه فعالیت‌ها ندارم؛ اما توانایی آن را برای ایجاد تغییر در موضع آمریکا درباره رویارویی عربی - اسرائیلی بعید می‌دانم. به‌طور کلی این فعالیت‌ها نقش درگیری‌های پراکنده‌ای را در مقابل لابی یهودی دارد که تنها کمی از کوشش این لابی را مستهلک می‌کند. ارزیابی استاد «ادوارد سعید»، این بود که زمینه فعالیت در جامعه «آمریکا» گسترده‌تر از زمینه‌های کار با نهادهای حاکم بر این کشور است. از همین رو، «سعید» خواهان فشرده کردن فعالیت عرب‌ها در جامعه مدنی «آمریکا» بود. اما کشورهای عربی، تنها با نهادهای حاکم بر «آمریکا» کار دارند. همین‌جا باید اشاره کنم که مجموعه‌های فشار عربی در «آمریکا»، از خاستگاه و بر بستر ابتکار عمل سازش این کشور فعالیت می‌کنند و تنها خواهان موضع متوازن «آمریکا» در تعامل با طرف‌های درگیر سازش هستند. اما این ادعا که مصلحت «آمریکا»، قرار گرفتن در کنار عرب‌ها است، سخنی گمراه کننده است؛ زیرا مصلحت «آمریکا» در چپاول ثروت‌های عربی، نهفته و اسرائیل یکی از مهم‌ترین ابزارهای این چپاول است. برداشت ما در این زمینه هر چه باشد، اقلیت‌های عرب «آمریکا» در انتخابات اخیر بین هواداران حزب دموکرات و حزب جمهوری‌خواه تقسیم شدند و بدین سان فعالیت یکی از این دو گروه، فعالیت گروه دیگر را خنثی کرد. ضمن اینکه هر دو گروه با نامزد خود در زمینه موضع او درباره رویارویی عربی - اسرائیلی همراه نبود.

▪️ویژگی آشکار و نخست بخشی از آوارگان فلسطینی که در لبنان هستند، این است که بزرگ‌ترین مجموعه فلسطینی در خارج فلسطین را پس از اردن دربرمی‌گیرند. دوم و شاید مهم‌تر اینکه، با شرایطی ویژه و سخت در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی، حقوقی و امنیتی روبه‌رو است. شرایطی که در دهه‌های اخیر بدتر هم شده و از سال‌های ۱۹۴۸ تاکنون همواره بسیار سخت بوده و در افق نیز نشانه‌هایی از تغییر این شرایط مشاهده نمی‌شود. شرایطی که مسوولیت آن، از اساس، متوجه دیگران است. به نظر شما مهم‌ترین گام های لازمی که باید برداشته شود، چیست تا این بخش از ملت فلسطین، بتواند در شرایطی زندگی کند که امکان کمک به مساله فلسطین را داشته باشد و در برابر تلاش‌ها برای حذف مساله مردم فلسطین بایستد؟

آنچه درباره آوارگان فلسطینیِ پخش شده در خارج میهن اشغالی در جریان است، اتفاقی نیست و از نظر من مقدمه‌ای است که برای رسیدن به سازش با اسرائیل بر اساس شروط مطرح در مذاکرات و برجسته‌ترین آنها یعنی نفی حق بازگشت آوارگان، انجام می‌شود.ارزیابی من این است که آزادی فلسطین با زور آسان‌تر از الزام اسرائیل به پذیرش بازگشت آوارگان فلسطینی، در میز مذاکرات است. لازم است فراموش نکنیم که همین آورگان فلسطینی هستند که بار انقلاب معاصر فلسطین و در نتیجه، رسیدن سازمان آزادی بخش به جایگاه فعلی خود را بر دوش کشیده‌اند. اما سازمان آزادی بخش فلسطین، در روند ورود خود به سازش، آنها را کنار گذاشت، و بر سر حقوق آوارگان در مقابل برعهده گرفتن حکومت بر ساکنان کرانه باختری و نوار غزه، سازش کرد.

📌 ادامه پاورقی در فرسته بعدی

🔗 پیوند بخش ۱۰۳ #ناگفته_های_گفتنی در دنیای اقتصاد
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3857004
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۴
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، پنجشنبه‌ ۲۵ فروردین ۱۴۰۱

▪️برخی فعالان فلسطینی، با خاستگاه‌های مختلف، به طرح دوباره مساله آوارگان، با تکیه بر حق بازگشت روی آورده‌اند. توجه تلاش های آنها به سمت فلسطینیان پراکنده در جهان است، با این هدف که خلأ پدیدآمده در زمینه اقدام ملی فلسطین، پُر شده و همچنین چه بسا بر افکار عمومی جهانی و دیپلماسی بین‌المللی تاثیر گذاشته شود. نگاه شما به این تلاش‌ها و افق پیش روی آن چیست؟

مساله و مشکل آوارگان در عرصه واقعیت همچنان برقرار است، اما در راس اولویت‌های جدول کاری طرف‌های درگیر سازش قرار ندارد. دامن زدن به موضوع بازگشت آوارگان، به نظر من، نمی‌تواند یک برنامه کاری توده‌ای برای فعالان آن باشد. اگر منظور آنها این است که آوارگان، از حق بازگشت در طرح‌های سازش برخوردار شوند، شدنی نیست؛ چون این حق با سازش در تناقض بنیادین است. آنکه می‌خواهد سازش کند، باید «حق بازگشت» را کنار بگذارد. اگر هم اعلام «حق بازگشت»، جایگزین شایعاتی است که درباره اسکان آوارگان و پرداخت خسارت به آنها مطرح شده است، اگر چنین طرحی بدون امکان بازگشت، مطرح شد، پاسخ چه خواهد بود؟ معتقدم پافشاری بر اعمال «حق بازگشت» از طریق سازش، ممکن است به پیشبرد سازش با پایبندی زبانی به «حق بازگشت»، بینجامد. امری که شاید مجموعه‌های فلسطینی مقیم خارج میهن اشغالی را به جزیره‌های منزوی تبدیل کند که هیچ افقی برای حل مشکلات خود ندارند. شکل‌گیری یک نهاد مرجع فلسطینی، ضروری است تا پرچم «بازگشت آوارگان» را در محافل بین‌المللی و اتحادیه عرب، برافراشته نگه دارد. این سخن، منافاتی با اقدام مجموعه‌های عربی در غرب و به‌ویژه در عرصه «آمریکا» برای اعلام «حق بازگشت» نیست تا بتواند افکار عمومی را جذب و تلاش‌های لابی یهودی و تبلیغات اسرائیلی را مستهلک کند. اما اعلام موضوع «بازگشت» در صحنه رویارویی [و در کشورهای عربی همجوار فلسطین] تامین‌کننده اهداف و آرزوهای خود نیست؛ زیرا با وجود هذیان‌ گویی مسوولان خودگردانی فلسطینی و بوق های آنها در اینجا و آنجا، هیچ‌کس نباید گرفتار این توهم شود که امکان تحقق شعار بازگشت از راه طرح‌های سازش مطرح در حال حاضر وجود دارد.

▪️به مسائل از دید اصولی و تاریخی بازگردیم؛ زیرا امروز حداقل به لحاظ نظری، امکان آینده‌بینی وجود دارد. از نگاه شما افق راه‌حل تاریخی مساله فلسطین چیست؟ همچنین ملزومات یا شرایط و داده‌هایی که لازم است فراهم شود تا این راه‌حل ممکن شود، چیست؟ آیا تاسیس یک دولت دموکراتیک و سکولار، همان‌گونه که «اسرائیل شاحاک» در گفت‌وگو با شماره ۶۲ مجله «کرمل» گفته است، راه‌حلی تاریخی برای رویارویی فلسطینی - عربی است؟ در این چارچوب، آیا امیدی به نوعی نقش‌آفرینی موثر و فعال از سوی مجموعه‌ای از اسرائیلی‌ها در فراهم کردن شرایط چنین راه‌حلی دارید؟ ضمن اینکه روش به تحرک درآوردن چنین فعالیتی را چگونه پیش‌بینی می‌کنید؟

تا هنگامی که اسرائیل به صهیونیسم پایبند است، زمینه‌ای برای کار با آن وجود ندارد. مساله، تنها بعد فلسطینی رویارویی و حق بازگشت آوارگان فلسطینی نیست و با نقش خدماتی اسرائیل در منطقه و رابطه آن با مرکز امپریالیستی خود نیز پیوند دارد. شاید تصور من از مساله آزادی فلسطین، همین باشد که این دو ویژگی ارگانیک رژیم صهیونیستی، از آن کنار گذاشته شود. من نه تنها نسبت به نقش‌آفرینی مجموعه‌های یهودی برای تحقق این هدف امیدوارم، بلکه این نقش‌آفرینی را شرط ضروری می‌دانم؛ چون معتقدم نمی‌شود این مجموعه‌های یهودی از ثمره مبارزه ملت فلسطین برخوردار شوند، بی‌آنکه خود کوششی در این جهت کرده باشند.

🔗پیوند بخش ۱۰۴ #ناگفته_های_گفتنی در دنیای اقتصاد
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3857312
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran

📚 خوانش رسائل حسن البنا

این نوشتار در واقع فصل بندی متفاوتی از «رسائل» حسن البنا بنیانگذار جنبش اخوان المسلمین است و محقق در آن تلاش کرده تا رسائل را طبق ابواب مدنظر خود طبقه بندی نماید.

تعداد صفحات: ٣٠
@mr_ashoori

سه گانه اسلام سياسى، اسلام مقاوم، اسلام جهادى

دكتر جواد الهنداوي ديپلمات و نويسنده عراقى در يادداشتى اين تقسيم بندى سه گانه را در نسبت بين اسلام و سياست در عصر حاضر، ارائه كرده و به ارزيابى عملكرد هر كدام پرداخته است.
نهايتا به نظر مى رسد نتيجه كلام وى آن است كه تجربه اسلام سياسى و جهادى تجربه شكست خورده است!
https://www.raialyoum.com/الاسلام-السياسي-والاسلام-المقاوم-وال

@mr_ashoori 👈🏻آدرس كانال

مركز مطالعات استراتژيك و بين الملل (CSIS) در اين پادكست با عنوان "بابل: تفسير خاورميانه" به قدرت نرم ايالات متحد آمريكا در خاورميانه پرداخته است.

جان آلترمن در اين پروژه ويژگى ها، زمينه ها و دلايلى را كه فرهنگ، آرمان و نهادهاى آمريكايى را به مثابه عوامل دائمى جذب در منطقه قرار مى دهد مورد بررسى قرار داده است.
https://eipss-eg.org/?p=51687
اين پادكست در اين لينك قابل دسترسى است.

@mr_ashoori

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۵
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، شنبه‌ ۲۷ فروردین ۱۴۰۱

▪️نخبگان عرب که در پی طرحی برای ایجاد نهضت عمومی در امت عربی هستند، چه وظیفه‌ای در زمینه به فعلیت در آوردن طرحی برای مساله فلسطین دارند؟ طرحی که باید در‌هم‌تنیدگی آن با مشکل انسان‌های دیگری در نظر گرفته شود که به‌عنوان ماده طرح صهیونیسم به سرزمین فلسطین آمده‌اند. منظورم یهودیان اسرائیلی است که در حال حاضر ساکن فلسطین هستند.

وظیفه بنیادین نخبگان ملی و متعهد در جوامع رو به رشد عرب که با پیچیدگی های زیادی در مسیر تحقق اهداف خود روبه‌رو هستند، این است که تناقض هایی را که در روند مبارزه با آن مواجه می‌شوند، روشن سازند و راه‌حل‌های کم‌هزینه و پرسود این تناقض‌ها را تبیین کنند. اگر چه اینجا فرصت پرداختن به طرح نهضت عربی نیست، اما من تدوین چنین طرحی را بدون راهبرد درست برای حل تناقض با طرح صهیونیسم، شدنی نمی‌بینم. طرح صهیونیستی اسکان مهاجران یهودی در فلسطین، از اساس برای مانع‌آفرینی در برابر طرح ناسیونالیسم عربی ایجاد شده است و در نتیجه، این طرح جز بر بستر مواجهه با آن طرح نمی‌تواند به حرکت درآید. پیوند معکوس بین این دو طرح، آشکار بوده و نیازی به کوشش زیاد برای تبیین آن نیست. به باور من شکل‌گیری یک اراده عربی و ناسیونالیستی محکم برای مواجهه با صهیونیسم، در نبودِ مفهوم روشنی از ماهیت طرح صهیونیسم، ناممکن است. ما اگر نتوانیم امور را در مسیر درست آن قرار دهیم و همه شکل‌های مبارزه داخلی خود را برای رشد و توسعه جامعه‌های خود، تابع ملزومات رویارویی خارجی و درگیری به شکل‌های مختلف با دشمن قومی خود کنیم، این رویارویی در جهت درست پیش نخواهد رفت. تا این شرط محقق نشود، رویارویی با صهیونیسم از اختلال در ابعاد فعالیت ما رنج خواهد برد و در نتیجه آن، امکانات کشورهای ما هدر رفته، به نا امیدی و احساس شکست در میان توده‌ها منجر خواهد شد.

🔰 فصل ششم: گفت‌وگوی پایانی

▪️گمان می کنم، خوانندگان کتاب مایل باشند، در واپسین بخش گفت‌وگو، از موضوعات فکری، سیاسی و تجربه مبارزاتی شما کمی فاصله بگیریم و به مسائل انسانی و زندگی شخصی شما بپردازیم. در لحظات خلوت با خود و هنگامی که خاطرات و مراحل مختلف زندگی‌تان را از زمان خروج از فلسطین در بیش از چند دهه قبل، مرور می‌کنید، چه مواردی را به یاد می آورید؟

در سال‌های اخیر نه لحظه‌ها که ساعت‌های زیاد و بارها و بارها، نه گاه به گاه، با خود خلوت می‌کنم. پس از کناره‌گیری از فعالیت سیاسی و بعدتر وفات همسرم و مشغول شدن دخترانم، هند و نور، به تحصیلات دانشگاهی در بیروت، به تنهایی زندگی می‌کنم.  

🔗پیوند بخش ۱۰۵ #ناگفته_های_گفتنی در دنیای اقتصاد
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3857753
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۶
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، یکشنبه‌ ۲۸ فروردین ۱۴۰۱

زندگی من در این روزها و در بیشتر وقت‌ها، خلوت با خود است و این تنهایی، گاه به گاه و به‌صورت محدودی در هنگام دیدار دوستان و نشست و برخاست با آنها، شکسته می‌شود.

زندگی من سرشار از مرحله‌های مختلف تحول و تغییر بوده است و هیچ‌گاه احساس خستگی یا درد و رنج نکرده‌ام. همیشه چیزی یافته‌ام که وقت مرا پُر و توجهم را جلب کند. من، جز به هنگام ضرورت و در مناسبت‌هایی به سراغ گذشته نمی‌روم؛ چون از اساس باور ندارم که تجربه گذشته، درس آینده است. گذشته، کار خود را با من - به لحاظ شکلی و محتوایی - کرده است و بر اساس این واقعیت شکل‌گرفته در زندگی من، می‌کوشم، با زمان حال بیش از آینده تعامل کنم.

از کار و فعالیت سیاسی، کناره‌گیری کردم؛ اما سیاست را کنار نگذاشتم و همچنان تحولات مربوط به رویارویی عربی - اسرائیلی را از نزدیک دنبال می‌کنم. بسیاری وقت‌ها در خلوت خود، رویدادها را زیر و رو، جریان تحولات را ارزیابی و به جایگزین‌هایی که می‌توانست باشد، فکر می‌کنم. در همین چارچوب، بسیار پیش می‌آید که در درون خود، وارد جدالی گرم با یک گفتمان سیاسی یا اظهارنظر شخصیِ یکی از رهبران اسرائیل شوم و اینکه پاسخ فلسطینی و عربی به آن باید چه باشد.

مسائل شخصی، جای زیادی از فکر مرا نمی‌گیرد، به استثنای مسائل مرتبط با دو دخترم که رسیدگی به آنها در حال حاضر اولویت نخست زندگی من است. واقعیت این است که من زیاد به آینده فکر نمی‌کنم. زمان حال، مرا در خود فرا گرفته است، به‌ویژه که ما در عمل و در هر دو سطح تاکتیکی و راهبردی، در وضعیت دفاعیِ سیاسی قرار داریم. با اینکه دیگر هیچ فعالیت مستقیم سیاسی ندارم، اما همچنان بخش زیادی از فکر من به جنبه‌های عملی جنبش سیاسی فلسطین اختصاص می‌یابد.

▪️شما با تصمیمی آگاهانه خود را وقف خدمت به مساله فلسطین کرده و به‌طور حتم آماده پرداخت هزینه‌های آن بوده‌اید. آیا اینک، شکاف موجود میان این دو واقعیت که همه چیز خود را وقف فلسطین کردید و مشکلات رنگارنگ زندگی شخصی، شما را به فکر وا نمی‌دارد؟

من هیچ‌گاه فکر نمی کرده‌ام که آزادی فلسطین نزدیک است؛ اما به هیچ وجه فکر نمی‌کردم امور به وضع فعلی برسد. حتی هنگامی که وارد انتفاضه درونی جنبش «فتح» شدم، در انتظار موفقیت‌های چشمگیر و سریع این حرکت نبودم؛ اما این تصور هم به ذهن من نمی‌رسید که این چنین با سرعت دچار عقبگرد و در نتیجه زوال فکری و عملی شود.

در سال‌های طولانی فعالیت میهنی خود و به‌ویژه در دو زمینه اندیشه سیاسی و کار تشکیلاتی، به ذهن من هم نمی‌رسید، روزی خواهد رسید که ناچار می‌شوم به تدبیر امور معیشتی شخصی و خانوادگی خود برسم. در همه آن سال‌ها، همسرم تدبیر امور خانه‌مان را برعهده داشت و کار می کرد و حقوق ماهانه به نسبت بالایی هم می‌گرفت. در نتیجه، من از این دلمشغولی ها دور بودم. اما امروز، این مسائل، جزئی از کار من شده است. هزینه های زندگی را هم نمی‌دانستم تا وقتی که خود، مسوول پرداخت فیش‌ها و فاکتورها و انجام خریدهای مورد نیاز خانه شدم. اما خوشبختانه دو دخترم بزرگ شدند و دیگر می‌توانند امور شخصی خود را انجام دهند.

🔗پیوند بخش ۱۰۶ #ناگفته_های_گفتنی در دنیای اقتصاد
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3858059
#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran

https://www.richtmann.org/journal/index.php/mjss/article/download/12861/12457

Federalism As a Tool for Ethnic Conflict Resolution: A Case Study of Iraq

آیت الله سیدعلی سیستانی؛ واقع‌گرایی سیاسی، صلح و امنیت در عراق

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۷
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، دوشنبه‌ ۲۹ فروردین ۱۴۰۱

▪️چرا پس از اینکه هر کاری می‌توانستید کردید، اما دچار ناکامی در تجربه مبارزاتی شدید، به این فکر نکردید که به زندگی علمی و آکادمیک و استادی تاریخ در دانشگاه‌های غرب بازگردید؟

هیچ‌وقت به این گزینه فکر نکردم. در این اندیشه بودم که به‌صورت نهادین، در زمینه مسائل رویارویی عربی - اسرائیلی و به‌ویژه امور اسرائیل، کار پژوهشی انجام دهم. اما شرایط آن فراهم نشد و از این ایده منصرف و به کار پژوهشی فردی در این زمینه‌ها روی آوردم. بسیار به این ایده اندیشیده‌ام که مرکزی برای مطالعات راهبردی تاسیس کنم و تمرکز فعالیت آن بر اسرائیل باشد. اما این ایده، هیچ وقت اجرایی نشد. با این حال، همچنان به این موضوع فکر می کنم و در جست‌وجوی راهی برای تحقق آن هستم. موضوع اصلی مورد توجه من، انتقال شناخت و آگاهی‌هایی - که به‌صورت تدریجی و تراکمی و در چارچوب فعالیت های میهنی، در ذهن من شکل گرفته - به دیگران، به ویژه نسل‌های بعدی است. از همین رو در حال پژوهش و نوشتن کتاب و حتی گاه یادداشت‌هایی در روزنامه‌ها و نشریات هستم.

▪️امور معیشتی زندگی خود را چگونه می‌گردانید؟

به لطف خدا امور زندگی‌ام می‌گذرد. من حقوق و درآمد ثابتی ندارم؛ چون کار موظفی ندارم. هزینه‌های محدود زندگی‌ام را از حق‌القلم نوشته‌ها و کتاب‌هایم تامین می‌کنم. زندگی، بسیار ساده‌ای هم دارم. مهم‌ترین موضوع مهم اقتصادی در زندگی‌ام، آموزش دخترانم است که آن هم در شرف پایان است؛ چون دختر بزرگم از دانشگاه فارغ‌‌التحصیل و مشغول کاری شده که با درآمد آن، نیازهای خود را می‌تواند تامین کند. دختر کوچکم دانشجوی سال چهارم و پایانی دانشگاه و هنوز تامین هزینه‌هایش برعهده من است. اما، پس از فارغ‌التحصیلی، دیگر مسوولیت اداره امور برعهده خودش خواهد بود.

▪️قاب عکس‌هایی از همه درهای قدیمی قدس، در اتاق نشیمن شما هست و قاب عکسی دیگر هم که نمایی از معلیا، روستای زادگاه شما را نشان می‌دهد، مقابل هر فرد نشسته در اتاق نشیمن شما خودنمایی می‌کند.آیا اینها تنها نمادهای باقی مانده برای ما برای بیان پیوند با میهن است؟

«فلسطین» و «قدس» و «معلیا» در قلب من است و طرفه اینکه هر چه بیشتر در عمق قلب می‌رود، بیشتر از دید ناظر بیرونی پنهان می‌شود. پیوندهای من با فلسطین، هیچ‌گاه قطع نشده است. خانواده و عشیره‌ام در «معلیا» زندگی می‌کنند و من تنها فرزند «معلیا» هستم که دور از وطن و آواره‌ام. همه ساکنان «معلیا» در منطقه اشغالی ۱۹۴۸ باقی ماندند. خانواده‌ام، از هنگام ترک میهن، برای ادامه تحصیل در آمریکا تا به امروز، هیچ‌گاه از ذهن من غایب نشده‌اند. برعکس، حضور آنها در ذهن من، به‌ویژه در سال های اخیر، بیشتر هم شده است؛ چون دیگر سنّ همه ما برادران و خواهران بالا رفته است.

فلسطین هم همواره و در فکر و کار روزانه‌ام، «حاضرِ غایب» بوده است. آنچه پیوند مرا با «فلسطین» بیشتر می کند، این است که خیلی خوب آن را می‌شناسم. آثار باستانی «فلسطین» را هم در آموزشکده عالی به مدت سه سال خوانده‌ام. افزون بر اینکه در چهارده سال حضورم در فلسطین، در دوره اشغال (از ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۲) به خوبی از کشورم شناخت پیدا کردم.«قدس» را نیز علاوه بر نمادین بودن معنوی آن، در طول حدود چهار سال تحصیل دانشگاهی خود به لحاظ مادی شناختم. اما آرزویی اگر داشته باشم، برای نسل‌های آینده است. آرزویی که از نظر من «طوباوی/ بهشتی» و دست‌نیافتی نیست. سرنوشتی حتمی است که محقق خواهد شد. من به هیچ وجه فکر نمی‌کنم که فلسطینِ عربی، برای همیشه از دست رفته و موجودیت رژیم صهیونیستی در آن دائمی شده است. به لحاظ شخصی و پس از عبور از هفتاد سالگی، تصمیم قطعی من این است که تا هنگامی که فلسطین، تحت اشغال اسرائیل است، وارد آن نشوم. (ادامه دارد)

📌 ادامه این بخش از #ناگفته_های_گفتنی را در پیوند زیر این فرسته دنبال کنید.

#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
https://www.tg-me.com/yekhezaran

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۸ (واپسین بخش)
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، سه شنبه‌ ۳۰ فروردین ۱۴۰۱

پرسش‌های «نور» نیز در راه است. من دشمنیِ روزافزون آنها را نسبت به اسرائیل و مواضعشان را که بیشتر انسانی است تا فلسطینی، به روشنی احساس می‌کنم.

اما پاسخ به پرسش‌های آنها برای من سخت است؛ چون سخن گفتن از خود را نمی پسندم و بیشتر دوست دارم، رابطه میان ما دموکراتیک و گرم و محبت‌آمیز بماند. میهنی برای من به ارث نمانده است که برای آنها به ارث بگذارم و نمی‌توانم انگشت ملامت را به سوی نسلِ پدرم بگیرم و آنها را مسوول از دست رفتن میهن بدانم. چهره پدرم، در ذهن دخترانم، به‌عنوان یک مبارز فلسطینی، در حال نقش بستن است. مبارزی که برای حفظ میهن خود جنگید، اما در معرکه، شکست خورد. از آنها خواسته‌ام، خاطره میهن را در درون خود نگه دارند و پیوند خود را با فلسطین در هر شرایطی حفظ کنند.

▪️در کتاب خود «گشتی در دوران هجرت»، بخشی از خاطرات زندگی پر حادثه خود را ارائه کرده‌اید. آیا نوشتن خاطرات خود را ادامه می‌دهید؟ به نظر شما انتشار خاطرات شخصی فلسطینی‌ها چه اهمیتی دارد؟

عنوان فرعی کتاب «گشتی در دوران هجرت»، «فصل هایی از خاطراتی که هنوز تکمیل نشده» است. این عنوان، اشاره‌ای به همین نکته است که در نظر دارم، آن را تکمیل کنم. گفت‌وگوی حاضر هم بخشی از همین کار تکمیل خاطرات است. مساله تکمیل خاطرات نوشتاری‌ام، همچنان در ذهن من هست و چه بسا در زمان مناسب انجام شود.

هر فلسطینی در وقایعی که در کشورش روی داد، داستان خود را دارد و به روش خاص خود، آن را روایت می‌کند. داستان زندگی، من داستان یگانه‌ای نیست؛ اما بخش های زیادی از آن، ویژه من است. هر چه شمار بیشتری از این داستان‌های مکتوب جمع شود، تاریخ ما تکمیل‌تر خواهد شد.مورخان جدید یهود، از ما ایراد می‌گیرند که تاریخ «نکبت» [اشغال فلسطین] را از نگاه خود ننوشته‌ایم و در نتیجه، روایت ساختگی اسرائیل، حاکم شده است. این مهم است که خاطرات خود را بنویسیم، شاید در نوشتن تاریخ مساله فلسطین به‌کار آید و روایت دروغین اسرائیل را باطل کند. از نگاه من، نوشتن خاطرات شخصی، دارای اهمیت است، نه از آن رو که گفته می‌شود، پندی برای آینده است، بلکه به این خاطر که به فهم واقعیت کمک می‌کند و زمینه پاسخ به این پرسش را فراهم می‌کند که «چرا شد، آنچه شد؟»

▪️پس از انتشار کتاب «اسرائیل، در پنجاه سال - از ذهنیت تا عینیت» در انتظار چه کتاب‌های جدیدی از شما باشیم؟

اینک در حال تکمیل کتابی هستم که در اوایل دهه نود قرن پیش، مواد خام آن را آماده کرده بودم. عنوان این کتاب «بحران کار میهنی فلسطینی» و کتابی در نقد روش رهبری فلسطینی در مدیریت رویارویی با اسرائیل است. یک رمان تاریخی بنام «منصور» (فرزند راستین فلسطین) هم در ذهن خود دارم که سال‌ها است در فکر نوشتن آن هستم.

▪️با آرزوی طول عمر برای شما، چه آرزوهایی دارید که می‌خواهید در زمان حیات شما برآورده شود؟

آرزوهای من در این روزها «آرزوهای کوچک» و ساده ای است. از تجربه سخت زندگی خود، کوچکی آرزوها را آموخته‌ام. آرزوی من این است که در زندگی خود، شاهد پایان شکست‌خورده‌ای برای انقلابی نباشم که تقریبا نیمی از عمر خود را در راه آن گذاشتم.

▪️چگونه زندگی خود را در چند جمله خلاصه می کنید؟ و چیزهایی که دوست داشتید، تجربه کنید؟

از کارهایی که کرده‌ام، پشیمان نیستم و از شرایط معیشتی خود شکوه نمی‌کنم. اما آرزوهایی که در دوران طولانی مدت سفر خود از میهن، در سر داشتم، کجا رفت؟ از «فلسطین» بیرون آمدم، با این آرزو که وقتی به آن باز می گردم که آزاد شده است، اما نه من به «فلسطین» بازگشتم و نه «فلسطین» آزاد شد. با این همه، همان‌گونه که گفته می‌شود «زندگی سخت نمی‌شد، اگر آرزوها، بزرگ نبود.»

📌 فراز پایانی واپسین بخش #ناگفته_های_گفتنی را در پیوند زیر این فرسته دنبال کنید.

#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
https://www.tg-me.com/yekhezaran

#پاورقی_ها
☑️ ناگفته‌های گفتنی - ۱۰۸ (فراز پایانی)
▫️خاطرات و تأملات دکتر الیاس شوفانی
درباره فلسطین، صهیونیسم و اسرائیل
▫️گفت‌وگو: مصطفی الولی و عبده الاسدی
▫️ترجمه: حسین جابری انصاری
▫️دنیای اقتصاد، سه شنبه‌ ۳۰ فروردین ۱۴۰۱

دکتر الیاس شوفانی، از شما به خاطر تحمل این جلسه‌های طولانی گفت‌وگو، تشکر می‌کنیم. از خدا می‌خواهیم که عمر شما را طولانی کند تا بتوانید شمار بیشتری از پژوهش‌ها و آثار فکری و ادبی بیافرینید و به کتابخانه عربی تقدیم کنید. ما در انتظار تحقق وعده‌های شما در پایان این گفت‌وگو درباره انتشار کتاب‌های جدید نظری و ادبی هستیم که در نظر دارید بنویسید. همچنین منتظر تکمیل خاطرات شما هستیم و بر این باوریم که با وجود اهمیت مطالبی که در قالب این گفت‌وگو از تجربه شما شنیدیم و منتشر می شود، همچنان احساس می‌کنیم که مطالبی که‌‌ این گفت‌وگو گنجایش پرداختن به آن را نداشت، بیشتر و عمیق‌تر از مطالبی است که ما توانستیم دریابیم.

یک‌بار دیگر برای شما آرزوی طول عمر و موفقیت‌های بیشتر می‌کنیم. موفقیت‌هایی که در خدمت شکل‌گیری طرح ملی و عربی، در مواجهه با تهاجم صهیونیستی و امپریالیستی خواهد بود. کتاب‌هایی که شما تألیف کرده‌اید، در برگیرنده یک طرح متمایز نظری و روشمند است که نیازمند عمق‌دهی دائمی آن از طریق دنبال کردن تحولات، در میدان رویاروییِ دنباله‌دار در جریان است و سخن پایانی اینکه، بهتر از خود شما برای دنبال کردن این تحولات و بررسی دقیق آنها «یافت می‌نشود، گشته‌ایم ما».

🔗پیوند بخش ۱۰۸ #ناگفته_های_گفتنی در دنیای اقتصاد
https://www.donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3858712

🔰 یادآوری:

🔹 انتشار پاورقی ناگفته های گفتنی در روزنامه وزین دنیای اقتصاد، و کانال یک حرف از هزاران، از تاریخ سه شنبه ۱۸ آبان ۱۴۰۰ آغاز و امروز سه شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۱ پایان یافت. از لطف و همراهی مدیریت و سردبیری و همه دوستان خوبم، به ویژه هادی خسروشاهین عزیز دبیر سرویس جهان دنیای‌اقتصاد، از صمیم دل ممنونم.

🔹 امیدوارم انتشار کتاب چهارمی که در دست ترجمه دارم، به زودی توسط مؤسسه مطبوعاتی و انتشاراتی طرف قرارداد، انجام و میان من و خوانندگان این مجموعه پاورقی ها و کتاب ها که علاقمندان به مباحث جهان عرب هستند، فاصله ای ایجاد نشود.

"به پایان آمد این دفتر،
حکایت همچنان باقی است."

#یک_حرف_از_هزاران
◀️ گزیده های ایران و جهان ▶️
@yekhezaran

http://www.iisajournals.ir/article_144269_7e3c76d7ca737daeef9f8b6bccab0873.pdf

سیاست روسیه در بحران سوریه از منظر قدرت هوشمند

https://knepublishing.com/index.php/KnE-Social/article/download/10524/17123

Trends of Islamic State of Iraq and Syria (ISIS) Acts of Terrorism Targeting the Shia Community

Education Under the Islamic State of Iraq and Syria: A Content Analysis of the Physical Education Curriculum

https://www.archives.palarch.nl/index.php/jae/article/download/10830/9774

THE ROLE OF AWNI ABDEL HADI IN FOUNDING THE INDEPENDENCE PARTY IN PALESTINE