کوه گرام

📖داستان.
🧗‍♂ورزش یا خود کشی.
👈قسمت: ششم.
راننده اتوبوس که از پیشکسوتان کوهنوردی هم بود در حالی که از آینه جلو اکبر آقا رو نگاه میکرد گفت:
اکبر آقا ،چه خبره ؟نکنه با این مدل کوهنوردی چیزی میدن که ما خبر نداریم؟خدایی اگه چیزی میدن به ما هم بگو !!!
بنده خدا ،تو یکشنبه و سه شنبه میری کوه ،جمعه هم که با ما هستی ،غلط نکنم از طرف هیئت یا اداره ورزش یه چیزی میدن که به ما نمیگی ،و زد زیر خنده. حسن آقا که از مسن ترین اعضای گروه بود و خیلی با کسی حرفی نمیزد، از پشت سر راننده با خنده گفت:آره خیلی چیا میدن ،تازه نیاز نیست شما بروید و بگیرید ،خودشون میارن دم در خونه ،با این حرف حسن آقا اتوبوس از خنده منفجر شد.
خلاصه هرکسی با تمسخور و یا دلسوزی حرفی بار اکبر آقا کرد ولی انگار که ایشون اصلا توجهی به این حرفها نداشت از جاش بلند شد و با صدای بلند گفت: من چندین سال هیچ تحرک و ورزشی انجام ندادم واین باقی مانده عمر رو باید جبران کنم ،شما هرچی دوست دارید بگید، برام مهم نیست.
همنوردان از اینهمه بی فکری و غرور بیجای او خسته شده بودند و دیگه دست از نصیحت کردن برداشتند.
یکی از دوستان گفت ،ول کنید بابا ،این اکبر آقای ما از آن طرف بام افتاده ولی یه روز میفهمه که دیگه خیلی دیر شده.
این صحبتها باعث شد که متوجه گذشت زمان نشویم و زود به مقصد رسیدیم.
یکی از پیشکسوتان برای سلامتی آقای راننده طلب صلوات کرد و با توقف کامل ماشین ،همه در حالی که صلوات می فرستادند پیاده شدند.
مثل همیشه یکی از پیشکسوتان که با تجربه تر بود و مسیر پیمایش رو مثل کف دست می شناخت به عنوان سر قدم جلو افتاد و بقیه با تعارف پشت سر او حرکت کردند،من هم با سه نفر دیگر از همنوردان پس از آماده شدن به دنبال آنها به راه افتادیم.
وارد جاده ماشین رو شدیم و بطرف جاده مال رو و پاکوب ادامه مسیر دادیم ،با وجود اینکه رو به آفتاب حرکت میکردیم هوا خنک بود و هنوز قدرت نسیم صبحگاهی نسبت به خورشید برتری داشت ،نسیم خنک صبحگاهی مانند کودکی شیطان به این طرف و آن طرف می رفت و خورشید خواب آلود را به بازی گرفته بود.
#سیدمحمد_حجازی

@KoohGram
@Kooh_O_Vaje
@cafekohneveshte

1.9K views03:16