👈🏿 نظر شما در باره حادثه #سبلان چیست؟
📸 استوری های انتقادی یک کوهنورد تبریزی در باره حادثه سبلان
خبر فوت کوهنوردان در سبلان 👇🏿
https://www.tg-me.com/KoohGram/19913
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
📸 استوری های انتقادی یک کوهنورد تبریزی در باره حادثه سبلان
خبر فوت کوهنوردان در سبلان 👇🏿
https://www.tg-me.com/KoohGram/19913
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
👈🏿 نظر شما در باره این حرکت چیست؟
روز ۱۵ دی ماه ۱۴۰۲
در مسیر صعود قله کهون
۴ ساعت مانده به قله کهون
باد بسیار شدید و هوای سرد
دمای قله تقریبا منفی ۱۰ درجه
۱۴ کوله رها شده در مسیر صعود
صعود بدون وسایل و تجهیزات
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
روز ۱۵ دی ماه ۱۴۰۲
در مسیر صعود قله کهون
۴ ساعت مانده به قله کهون
باد بسیار شدید و هوای سرد
دمای قله تقریبا منفی ۱۰ درجه
۱۴ کوله رها شده در مسیر صعود
صعود بدون وسایل و تجهیزات
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
کوه گرام
👈🏿 هفت قله صعود نشده دنیا! ۳. لابوچه کانگ ۳، تبت تا کنون فقط دو تلاش برای رسیدن به این قله ۷۲۵۰ متری ثبت شده. مسیر رسیدن به این کوه بسیار فنی است و شرایط آب و هوایی هم آن را بسیار دشوارتر می کند. برای رسیدن به این کوه باید مسیر سختی را از یک کوه دیگر تا…
👈🏿 هفت قله صعود نشده دنیا
۴. قله شمالی کابرو، هند
این قله ۷۴۱۲ متری در رشته کوه هیمالیا و در مرز هند و نپال قرار دارد. کابرو کوهی با ۲ قله است که پیش از این قله جنوبی آن صعود شده اما قله شمالی همچنان دست نیافتی مانده است.
تلاش های زیادی هم برای رسیدن به این هدف انجام شده ولی همه آن ها ناکام مانده است تا کابرو هم در میان قله های صعود نشده باقی بماند.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
۴. قله شمالی کابرو، هند
این قله ۷۴۱۲ متری در رشته کوه هیمالیا و در مرز هند و نپال قرار دارد. کابرو کوهی با ۲ قله است که پیش از این قله جنوبی آن صعود شده اما قله شمالی همچنان دست نیافتی مانده است.
تلاش های زیادی هم برای رسیدن به این هدف انجام شده ولی همه آن ها ناکام مانده است تا کابرو هم در میان قله های صعود نشده باقی بماند.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 تنها بازمانده حادثه سبلان چه گفت؟
چند روز پیش خبر مفقودی سه کوهنورد تبریزی که به قصد صعود به قله سبلان را داشته اند در رسانه‌ها منتشر شد و در پی این خبر دیروز خبری مبنی بر اینکه 2 تن از آن ها (خانم) به دلیل هیپوترمی (سرمازدگی) جان خود را از دست داده و تنها یک نفر زنده مانده، منتشر شد.
بدین منظور گفت و گویی با تنها بازمانده این حادثه «علی نجفی» انجام شده است مشروح گفت و گو در ذیل آمده است.
وی در پاسخ به سوالی در خصوص اینکه به تنهایی یا با گروه خاصی صعود می کردید، گفت: موقع صعود سه کوهنورد دیگر هم در منطقه بودند و تقریبا با هم به قله رسیدیم. تقریبا ساعت ۱۳ بعد از ظهر بود ولی چون نادره و معصومه آرام پایین می آمدند که به تاریکی و طوفان برخورد کردیم و راه را گم کردیم.
وی ادامه داد: از یخچال به سمت پناهگاه سپاه سرازیر شدیم که حجم برف زیاد بوده و دیگه نتوانستیم حرکتی بکنیم و تلاش های من "نجفی" هم کارساز نبود.
او در ادامه می افزاید: من ساعت 18 روز جمعه با گروه امداد تماس گرفتم و گفتم که به دلیل طوفان و برودت هوا نمی توانیم راه را ببینیم و به همین منظور درخواست امداد کردیم.
نجفی در باره تعلل امدادگران می گوید: ما حتی می دانستیم نزدیک پناهگاه هستیم و موقعیت مکانی خود را به گروه امداد گفتم ولی آن ها بعد از 24 ساعت یعنی روز ساعت 16 عصر شنبه ما را پیدا کردند و این در حالی بود که معصومه تا 8 و نیم صبح زنده بوده و نادره تا 9 صبح، امداد و نجات اگه زودتر می رسیدند ایشان نجات پیدا می کردند.
نجفی با اشاره به اینکه با سیلی زدن های مداوم به نادره و معصومه توانسته بودم تا صبح هوشیار نگه شان دارم گفت: تا صبح سعی داشتم هوشیاری خودم و این دو نفر را نگه دارم ولی متاسفانه توان بدنی شان تحلیل رفت و بیهوش شدند و متاسفانه تمام کردند.
نجفی در خصوص مسافت محل گیر افتادن خود و همراهانش با پناهگاه گفت: تقریبا 200 متر با پناهگاه سپاه فاصله داشتیم ولی به دلیل طوفان و از دست دادن چراغ های پیشانی و خالی شدن باطری سایر چراغ ها نمی توانستیم ببینم کجا هستیم صبح با روشن شدن هوا متوجه شدیم در کنار پناهگاه هستیم حتی چادر و وسایل ها در پناهگاه بود ولی به حدی برف بود که نتوانستیم خودمان را به آنجا برسانیم.
وی با گلایه از گروه امداد و نجات گفت: گروه امداد فکر کرده کسی تا آن ساعت دوام نمی آورد و عجله ای برای پیدا کردن مان نکرده است در حالی که مدام در تماس بودم و وضعیت را گزارش می دادم.
وی دلیل فوت دو همنورد خود را سرمازدگی عنوان کرد گفت: هیچ گونه شکستگی و جراحتی وجود نداشته است. لازم به ذکر است هر 10 انگشت دست های علی نجفی دچار سرمازدگی شدید شده است.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
چند روز پیش خبر مفقودی سه کوهنورد تبریزی که به قصد صعود به قله سبلان را داشته اند در رسانه‌ها منتشر شد و در پی این خبر دیروز خبری مبنی بر اینکه 2 تن از آن ها (خانم) به دلیل هیپوترمی (سرمازدگی) جان خود را از دست داده و تنها یک نفر زنده مانده، منتشر شد.
بدین منظور گفت و گویی با تنها بازمانده این حادثه «علی نجفی» انجام شده است مشروح گفت و گو در ذیل آمده است.
وی در پاسخ به سوالی در خصوص اینکه به تنهایی یا با گروه خاصی صعود می کردید، گفت: موقع صعود سه کوهنورد دیگر هم در منطقه بودند و تقریبا با هم به قله رسیدیم. تقریبا ساعت ۱۳ بعد از ظهر بود ولی چون نادره و معصومه آرام پایین می آمدند که به تاریکی و طوفان برخورد کردیم و راه را گم کردیم.
وی ادامه داد: از یخچال به سمت پناهگاه سپاه سرازیر شدیم که حجم برف زیاد بوده و دیگه نتوانستیم حرکتی بکنیم و تلاش های من "نجفی" هم کارساز نبود.
او در ادامه می افزاید: من ساعت 18 روز جمعه با گروه امداد تماس گرفتم و گفتم که به دلیل طوفان و برودت هوا نمی توانیم راه را ببینیم و به همین منظور درخواست امداد کردیم.
نجفی در باره تعلل امدادگران می گوید: ما حتی می دانستیم نزدیک پناهگاه هستیم و موقعیت مکانی خود را به گروه امداد گفتم ولی آن ها بعد از 24 ساعت یعنی روز ساعت 16 عصر شنبه ما را پیدا کردند و این در حالی بود که معصومه تا 8 و نیم صبح زنده بوده و نادره تا 9 صبح، امداد و نجات اگه زودتر می رسیدند ایشان نجات پیدا می کردند.
نجفی با اشاره به اینکه با سیلی زدن های مداوم به نادره و معصومه توانسته بودم تا صبح هوشیار نگه شان دارم گفت: تا صبح سعی داشتم هوشیاری خودم و این دو نفر را نگه دارم ولی متاسفانه توان بدنی شان تحلیل رفت و بیهوش شدند و متاسفانه تمام کردند.
نجفی در خصوص مسافت محل گیر افتادن خود و همراهانش با پناهگاه گفت: تقریبا 200 متر با پناهگاه سپاه فاصله داشتیم ولی به دلیل طوفان و از دست دادن چراغ های پیشانی و خالی شدن باطری سایر چراغ ها نمی توانستیم ببینم کجا هستیم صبح با روشن شدن هوا متوجه شدیم در کنار پناهگاه هستیم حتی چادر و وسایل ها در پناهگاه بود ولی به حدی برف بود که نتوانستیم خودمان را به آنجا برسانیم.
وی با گلایه از گروه امداد و نجات گفت: گروه امداد فکر کرده کسی تا آن ساعت دوام نمی آورد و عجله ای برای پیدا کردن مان نکرده است در حالی که مدام در تماس بودم و وضعیت را گزارش می دادم.
وی دلیل فوت دو همنورد خود را سرمازدگی عنوان کرد گفت: هیچ گونه شکستگی و جراحتی وجود نداشته است. لازم به ذکر است هر 10 انگشت دست های علی نجفی دچار سرمازدگی شدید شده است.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 حال مان حسابی گرفته
راستش صبح شنبه که می شود دلمان نمی خواهد اخبار کوه نوردی را ببینیم و بشنویم. تن مان به لرزه می افتد، قلب مان به طپش می افتد. آخر در هیچ کجای دنیا این حجم از حوادث کوهنوردی وجود ندارد!
افرادی که بسیاری از آنان فرهیختگان توانمند کوه نوردی کشور هستند و خیلی راحت در پی بی خیالی و بی توجهی مسئولین این چنین اسیر سرمای کوهستان می شوند تا «خطای انسانی» را آرامبخش وجدان خوش خیال شان سازند.
سال ها بین هلال احمر و فدراسیون بحث و جدل بر سر متولی امدادرسانی کوهستان چه نتیجه ای در بر داشت؟! نتیجه ای جز اینکه آن یکی بودجه و تبلیغات گرفت و این یکی برادر وار کوتاه آمد و این وسط کوهنورد سرگردان بود که باقی ماند.
در آخرین مورد این فجایع آن گونه که از گزارش ها بر می آید، آن عزیزان تا محدوده سنگ پروانه پایین آمده اند و کافی بود همان شب در زمان طلایی، امدادرسانی آغاز می شد تا ضایعه کمتری ایجاد می شد. اما تیم امداد ناکارآمد شب را به خوبی و خوشی در شابیل به سر می برند در حالی که در بالا دست سرما و یخ و برف کار خود را می کند.
واقعیت این است که با توجه به اقبال گسترده مردم به کوهنوردی، ساختار کهنه و پوسیده فدراسیون و هیات های آن بایستی تغییر یابد. کوهنوردی ما نیاز به تشکیلاتی «سازمانی» دارد. بایستی از تبلیغات پوچ و بی ثمر دست بکشد و به محتوا بپردازد. شیوه کاسب کارانه خود را کنار بگذارد. به جای تهیه عکس و فیلم و گزارش از جابجایی مثلا چند میز و صندلی و زونکن از این گونه پروپاگاندا دست بکشد.
در کوهنوردی امروز جامعه ما، کار به شیوه هیاتی در دراز مدت جواب نخواهد داد. نیاز امروز ما سازمان کوهنوردی است با تمامی مشخصاتش در غیر این صورت متاسفانه بایستی شاهد حوادث بسیار ناگوار دیگری باشیم.
به راستی چنانکه به جای چندین تابلو بی خاصیتی که بر روی قله ها و تپه ها نصب گردیده، اگر مسیر سبلان با تعدادی علامت راهنما نشانه گذاری می شد آیا امکان جلوگیری از این حادثه متصور نبود؟!
به راستی فدراسیون آماری از حوادث یک سال اخیر و کالبد شکافی این حوادث دارد؟
✍🏼 علی کدخدایی
🗓 هفدهم دی ۱۴۰۲
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
راستش صبح شنبه که می شود دلمان نمی خواهد اخبار کوه نوردی را ببینیم و بشنویم. تن مان به لرزه می افتد، قلب مان به طپش می افتد. آخر در هیچ کجای دنیا این حجم از حوادث کوهنوردی وجود ندارد!
افرادی که بسیاری از آنان فرهیختگان توانمند کوه نوردی کشور هستند و خیلی راحت در پی بی خیالی و بی توجهی مسئولین این چنین اسیر سرمای کوهستان می شوند تا «خطای انسانی» را آرامبخش وجدان خوش خیال شان سازند.
سال ها بین هلال احمر و فدراسیون بحث و جدل بر سر متولی امدادرسانی کوهستان چه نتیجه ای در بر داشت؟! نتیجه ای جز اینکه آن یکی بودجه و تبلیغات گرفت و این یکی برادر وار کوتاه آمد و این وسط کوهنورد سرگردان بود که باقی ماند.
در آخرین مورد این فجایع آن گونه که از گزارش ها بر می آید، آن عزیزان تا محدوده سنگ پروانه پایین آمده اند و کافی بود همان شب در زمان طلایی، امدادرسانی آغاز می شد تا ضایعه کمتری ایجاد می شد. اما تیم امداد ناکارآمد شب را به خوبی و خوشی در شابیل به سر می برند در حالی که در بالا دست سرما و یخ و برف کار خود را می کند.
واقعیت این است که با توجه به اقبال گسترده مردم به کوهنوردی، ساختار کهنه و پوسیده فدراسیون و هیات های آن بایستی تغییر یابد. کوهنوردی ما نیاز به تشکیلاتی «سازمانی» دارد. بایستی از تبلیغات پوچ و بی ثمر دست بکشد و به محتوا بپردازد. شیوه کاسب کارانه خود را کنار بگذارد. به جای تهیه عکس و فیلم و گزارش از جابجایی مثلا چند میز و صندلی و زونکن از این گونه پروپاگاندا دست بکشد.
در کوهنوردی امروز جامعه ما، کار به شیوه هیاتی در دراز مدت جواب نخواهد داد. نیاز امروز ما سازمان کوهنوردی است با تمامی مشخصاتش در غیر این صورت متاسفانه بایستی شاهد حوادث بسیار ناگوار دیگری باشیم.
به راستی چنانکه به جای چندین تابلو بی خاصیتی که بر روی قله ها و تپه ها نصب گردیده، اگر مسیر سبلان با تعدادی علامت راهنما نشانه گذاری می شد آیا امکان جلوگیری از این حادثه متصور نبود؟!
به راستی فدراسیون آماری از حوادث یک سال اخیر و کالبد شکافی این حوادث دارد؟
✍🏼 علی کدخدایی
🗓 هفدهم دی ۱۴۰۲
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 شغلی برای بهانه جویی!
احترام خاصی برای پرسنل حوزه پزشکی و امداد قائل هستم. در بین قشر امدادگر چه بسیارند افراد مسئولیت پذیر و با وجدان که بارها از نزدیک شاهد مسئولیت پذیری و از خود گذشتگی این عزیزان بوده ام.
اما واقعیت این است که امدادگران کوهستان در حال حاضر به افرادی تن پرور و بی مسئولیت تبدیل شده اند و اغلب برای شانه خالی کردن از امداد در کوهستان، بهانه هایی بسیار دارند و در موقع حوادث تنها حرف شان این است «کوهنوردان اشتباه کرده اند و نباید به کوه می رفتند» ... به همین سادگی!
فرض می کنیم یک راننده در هنگام رانندگی در جاده، از مسیر خارج شده است. چه اشتباه کرده باشد چه نقص فنی باعث واژگونی خودرو شده باشد، فرقی ندارد، او اکنون دچار مشکل شده و نیاز به کمک دارد.
آیا پلیس راهور می تواند بگوید «چون راننده اشتباه کرده ما برای رسیدگی به این مساله نمی رویم»! آیا اورژانس و آمبولانس و نیروهای امداد جاده هم باید همین بهانه را کنند و از وظایف خود سر باز زنند؟
آیا اگر خانه ای با یک اشتباه از سوی اهل خانه دچار آتش سوزی شود، آتشنشانان باید بگویند چون خودشان باعث آتش سوزی شده اند، ما برای خاموش کردن آتش اقدامی نمی کنیم؟
اگر هر شخصی در جامعه از وظایف خود شانه خالی کند و بهانه جویی کند! در آن جامعه چه اتفاقی می افتد؟ تکلیف اصول اخلاقی و مسئولیت کاری در این میان چیست؟
واقعیت این است که اگر خود کوه نوردان به کمک همدیگر نروند، آمار کنونی «حوادث کوهنوردی» کشور چندین برابر می شود. تا کنون شاهد ۵ حادثه کوهنوردی بوده ام، اما زمانی که مصدوم به لب جاده رسیده است، امدادگران تازه از راه رسیده اند. آن هم برای عکس گرفتن! وگرنه زحمت آمدن تا لب جاده را هم به خود نمی دادند.
بارها امدادگران به ما کوهنوردان گفته اند که شما چرا کوهنورد شده اید؟! چرا همیشه برای ما دردسر درست می کنید؟! چرا ما باید جور بلندپروازی های شما را بدهیم؟!
یا اخیرا یک امدادگر کوهستان گفته: «قبلا هر کسی از خونه قهر می کرد خواننده می شد، اما الان کوهنورد می شه. تو رو خدا برین معتاد بشین، کوهنورد نشین! سگش شرف داره به این کارااااا».
موقع آن است که در جواب شما بگوییم: چرا شما امدادگر کوهستان شده اید؟ تا کی ما کوهنوردان بایستی تاوان بی مسئولیتی شما را بدهیم!
کاش کمی به واژه «امدادگر» توجه کنید. شما هنوز معنی کلمه امدادگر را نمی دانید، بنا بر این انتظاری از شما نداریم که بدانید «وظیفه شما به عنوان امدادگر کوهستان چیست»! شما حقوق می گیرید تا امداد کنید. جمله واضح است یا تکرار کنیم؟
اکنون موقع آن است که باید گفت: «بروید امدادگری را رها کنید چرا که ما تاوان تن پروری و بی مسئولیتی شما را به اندازه کافی داده ایم. چه بسیار امید هایی که در علمکوه، دماوند و سبلان و ... به خاطر شما ناامید شد. بروید لطفا ... تا خودمان به داد همدیگر برسیم، ما دیگر امیدی به شما نداریم.»
شاید هم وقت آن رسیده تا اسم «حادثه‌نگر» یا «نا امدادگر» بر روی شما بگذاریم.
✍🏼 از یک کوهنورد داغ دیده
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
احترام خاصی برای پرسنل حوزه پزشکی و امداد قائل هستم. در بین قشر امدادگر چه بسیارند افراد مسئولیت پذیر و با وجدان که بارها از نزدیک شاهد مسئولیت پذیری و از خود گذشتگی این عزیزان بوده ام.
اما واقعیت این است که امدادگران کوهستان در حال حاضر به افرادی تن پرور و بی مسئولیت تبدیل شده اند و اغلب برای شانه خالی کردن از امداد در کوهستان، بهانه هایی بسیار دارند و در موقع حوادث تنها حرف شان این است «کوهنوردان اشتباه کرده اند و نباید به کوه می رفتند» ... به همین سادگی!
فرض می کنیم یک راننده در هنگام رانندگی در جاده، از مسیر خارج شده است. چه اشتباه کرده باشد چه نقص فنی باعث واژگونی خودرو شده باشد، فرقی ندارد، او اکنون دچار مشکل شده و نیاز به کمک دارد.
آیا پلیس راهور می تواند بگوید «چون راننده اشتباه کرده ما برای رسیدگی به این مساله نمی رویم»! آیا اورژانس و آمبولانس و نیروهای امداد جاده هم باید همین بهانه را کنند و از وظایف خود سر باز زنند؟
آیا اگر خانه ای با یک اشتباه از سوی اهل خانه دچار آتش سوزی شود، آتشنشانان باید بگویند چون خودشان باعث آتش سوزی شده اند، ما برای خاموش کردن آتش اقدامی نمی کنیم؟
اگر هر شخصی در جامعه از وظایف خود شانه خالی کند و بهانه جویی کند! در آن جامعه چه اتفاقی می افتد؟ تکلیف اصول اخلاقی و مسئولیت کاری در این میان چیست؟
واقعیت این است که اگر خود کوه نوردان به کمک همدیگر نروند، آمار کنونی «حوادث کوهنوردی» کشور چندین برابر می شود. تا کنون شاهد ۵ حادثه کوهنوردی بوده ام، اما زمانی که مصدوم به لب جاده رسیده است، امدادگران تازه از راه رسیده اند. آن هم برای عکس گرفتن! وگرنه زحمت آمدن تا لب جاده را هم به خود نمی دادند.
بارها امدادگران به ما کوهنوردان گفته اند که شما چرا کوهنورد شده اید؟! چرا همیشه برای ما دردسر درست می کنید؟! چرا ما باید جور بلندپروازی های شما را بدهیم؟!
یا اخیرا یک امدادگر کوهستان گفته: «قبلا هر کسی از خونه قهر می کرد خواننده می شد، اما الان کوهنورد می شه. تو رو خدا برین معتاد بشین، کوهنورد نشین! سگش شرف داره به این کارااااا».
موقع آن است که در جواب شما بگوییم: چرا شما امدادگر کوهستان شده اید؟ تا کی ما کوهنوردان بایستی تاوان بی مسئولیتی شما را بدهیم!
کاش کمی به واژه «امدادگر» توجه کنید. شما هنوز معنی کلمه امدادگر را نمی دانید، بنا بر این انتظاری از شما نداریم که بدانید «وظیفه شما به عنوان امدادگر کوهستان چیست»! شما حقوق می گیرید تا امداد کنید. جمله واضح است یا تکرار کنیم؟
اکنون موقع آن است که باید گفت: «بروید امدادگری را رها کنید چرا که ما تاوان تن پروری و بی مسئولیتی شما را به اندازه کافی داده ایم. چه بسیار امید هایی که در علمکوه، دماوند و سبلان و ... به خاطر شما ناامید شد. بروید لطفا ... تا خودمان به داد همدیگر برسیم، ما دیگر امیدی به شما نداریم.»
شاید هم وقت آن رسیده تا اسم «حادثه‌نگر» یا «نا امدادگر» بر روی شما بگذاریم.
✍🏼 از یک کوهنورد داغ دیده
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
کوه گرام
👈🏿 امدادرسانی در ارتفاع هشت هزاری زمستان ۲۰۱۸ تیمی از کوهنوردان لهستانی که در تلاش برای صعود #کی۲ تنها قله هشت هزار متری صعود نشده در زمستان بودند، متوجه حادثه ای در #نانگاپاربات تنها هشت هزار متری پاکستان که در #هیمالیا قرار دارد شدند. لهستانی ها با سرپرستی…
👈🏿 قصه شب
سلام گلای تو خونه، امدادگرای نمونه! حال تون چطوره؟ خوبین؟ امیدوارم جاتون گرم و راحت باشه و کسی ازتون تقاضای امداد و نجات کوهستان نکنه.
امشب براتون قصه دنیس جووون را میگم. همون کوهنورد روس که الان توی لهستان زندگی می کنه.
دنیس اوروبکو، به همراه تیمش در حال تلاش برای صعود زمستانی بر روی قله #کی۲ (خطرناک ترین هشت هزار متری دنیا) بودن.
بهشون خبر رسید که دو کوهنورد در یک قله هشت هزار متری دیگه به نام #نانگاپاربات (یک قله سخت و خطرناک دیگه) به کمک نیاز دارن، دارن یخ می زنن و وضعیت شون بحرانیه و باید زودتر بهشون امدادرسانی بشه.
دنیس اوروبکو به همراه آدام بیلیکی از برنامه خودشون دست کشیدن و کل تیم شون هم تا بازگشت اونا و پایان عملیات منتظر موندن.
دنیس و آدام چندین کمپ اومدن پایین، با هلیکوپتر پرواز کردن و رفتن به نانگاپاربات. اونا در یکی قهرمانانه ترین و سخت ترین امدادهای کوهستان در دنیای کوهنوردی، چند هزار متر در زمستون سخت هیمالیا بالا رفتن و الیزابت روول فرانسوی را نجات دادن.
در آخر هم گفتن خیلی متاسفیم که نتونستیم تومک مکیوویچ را هم نجات بدیم.
اونا هیچوقت حرفی از «امدادگر باید در امنیت باشه» به زبان نیاوردن. هیچوقت نگفتن برای لوازم ما قاطر بگیرین و بهانه دیگری نیاوردن. اونا فقط به نجات جان کوهنوردان فکر می کردن. در آخر عملیات امداد هم، ژست و عکس نگرفتن!
آره بچه های عزیز، اونا نه بهشون حقوقی می دادن، نه بیمه داشتن، نه از مزایای دیگه ای برخوردار بودن، نه حرفه و کارشون بود و نه هیچ چیز دیگه ای.
دنیس اوروبکو قهرمان قصه ما، با اینکه امدادگر کوهستان نبود، خود را امدادگر می دونه و می گه من هر جا که کسی در کوهستان نیاز به کمک داشته باشه، برای کمکش تلاشم را می کنم.
خب حالا بگین ببینم، ازین قصه چه نتیجه ای می گیریم؟ به بهترین جواب یه پتوی گرم جایزه می دیم تا راحت کنار بخاری بخوابین.
تا قصه ای دیگه، شب تون بخیر
فیلم امداد در لینک زیر 👇🏿
https://www.tg-me.com/KoohGram/17521
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
سلام گلای تو خونه، امدادگرای نمونه! حال تون چطوره؟ خوبین؟ امیدوارم جاتون گرم و راحت باشه و کسی ازتون تقاضای امداد و نجات کوهستان نکنه.
امشب براتون قصه دنیس جووون را میگم. همون کوهنورد روس که الان توی لهستان زندگی می کنه.
دنیس اوروبکو، به همراه تیمش در حال تلاش برای صعود زمستانی بر روی قله #کی۲ (خطرناک ترین هشت هزار متری دنیا) بودن.
بهشون خبر رسید که دو کوهنورد در یک قله هشت هزار متری دیگه به نام #نانگاپاربات (یک قله سخت و خطرناک دیگه) به کمک نیاز دارن، دارن یخ می زنن و وضعیت شون بحرانیه و باید زودتر بهشون امدادرسانی بشه.
دنیس اوروبکو به همراه آدام بیلیکی از برنامه خودشون دست کشیدن و کل تیم شون هم تا بازگشت اونا و پایان عملیات منتظر موندن.
دنیس و آدام چندین کمپ اومدن پایین، با هلیکوپتر پرواز کردن و رفتن به نانگاپاربات. اونا در یکی قهرمانانه ترین و سخت ترین امدادهای کوهستان در دنیای کوهنوردی، چند هزار متر در زمستون سخت هیمالیا بالا رفتن و الیزابت روول فرانسوی را نجات دادن.
در آخر هم گفتن خیلی متاسفیم که نتونستیم تومک مکیوویچ را هم نجات بدیم.
اونا هیچوقت حرفی از «امدادگر باید در امنیت باشه» به زبان نیاوردن. هیچوقت نگفتن برای لوازم ما قاطر بگیرین و بهانه دیگری نیاوردن. اونا فقط به نجات جان کوهنوردان فکر می کردن. در آخر عملیات امداد هم، ژست و عکس نگرفتن!
آره بچه های عزیز، اونا نه بهشون حقوقی می دادن، نه بیمه داشتن، نه از مزایای دیگه ای برخوردار بودن، نه حرفه و کارشون بود و نه هیچ چیز دیگه ای.
دنیس اوروبکو قهرمان قصه ما، با اینکه امدادگر کوهستان نبود، خود را امدادگر می دونه و می گه من هر جا که کسی در کوهستان نیاز به کمک داشته باشه، برای کمکش تلاشم را می کنم.
خب حالا بگین ببینم، ازین قصه چه نتیجه ای می گیریم؟ به بهترین جواب یه پتوی گرم جایزه می دیم تا راحت کنار بخاری بخوابین.
تا قصه ای دیگه، شب تون بخیر
فیلم امداد در لینک زیر 👇🏿
https://www.tg-me.com/KoohGram/17521
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
Telegram
کوه گرام
👈🏿 امدادرسانی در ارتفاع هشت هزاری
زمستان ۲۰۱۸ تیمی از کوهنوردان لهستانی که در تلاش برای صعود #کی۲ تنها قله هشت هزار متری صعود نشده در زمستان بودند، متوجه حادثه ای در #نانگاپاربات تنها هشت هزار متری پاکستان که در #هیمالیا قرار دارد شدند.
لهستانی ها با سرپرستی…
زمستان ۲۰۱۸ تیمی از کوهنوردان لهستانی که در تلاش برای صعود #کی۲ تنها قله هشت هزار متری صعود نشده در زمستان بودند، متوجه حادثه ای در #نانگاپاربات تنها هشت هزار متری پاکستان که در #هیمالیا قرار دارد شدند.
لهستانی ها با سرپرستی…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
👈🏿 صحبت های آقای علی نجفی که دو همنورد خود را به علت تعلل ۲۲ ساعته تیم امداد و نجات هلال احمر در روز شنبه ۱۶ دی ۱۴۰۲ در کوهستان #سبلان از دست داد.
بر اساس صحبت های مسئولان هلال احمر که «سه تیم فرستادیم اما امدادگران از عملیات امداد منصرف شده اند» با این استدلال که نزدیک پناهگاه و هلال احمر تیم نجات فرستاده است.
فیلم به زبان ترکی و با زیر نویس فارسی است.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
بر اساس صحبت های مسئولان هلال احمر که «سه تیم فرستادیم اما امدادگران از عملیات امداد منصرف شده اند» با این استدلال که نزدیک پناهگاه و هلال احمر تیم نجات فرستاده است.
فیلم به زبان ترکی و با زیر نویس فارسی است.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 انسانیت در کوهنوردی
«رفتار انسانی نیازی به تشویق ندارد.» این جمله ای ارزشمند از یکی از اخلاق گراترین کوهنوردان تاریخ است. صحبت از «پیوتر پوسترنیک» است.
او در هشت هزار متری های کی۲، #برودپیک و #آناپورنا فداکاری اش نسبت به همنوردان و دیگر کوهنوردان اثبات کرد.
در سال ۱۹۹۶ جان یک کوه نورد ایتالیایی را در #کی۲ نجات داد. وی کوه نورد مصدوم ایتالیایی که بر روی طناب های ثابت مانده بود را با کمک «رسیچ پاولفسکی» به کمپ اصلی باز گرداند.
«پیوتر پوسترنیک» پس از امدادرسانی به سمت قله بازگشت و پس از صعود و در هنگام ورود به کشورش جایزه صعود جوانمردانه را از کمیته ملی المپیک لهستان دریافت کرد.
هر چند او معتقد بود رفتار انسانی نیازی به جایزه و تشویق ندارد اما بدون شک لغت «جوانمرد» بهترین صفت برای این بزرگ کوهنورد لهستانی است.
پوسترنیک پس از فتح 12 قله هشت هزاری در صعود به آناپورنا نیز به خاطر برف کوری شرپای همراهش به سمت کمپ به پایین برگشت و از صعودی که تکمیل کننده آلبوم هشت هزاری هایش بود، خودداری کرد. این حرکت نهایت فداکاری و جوانمردی پیوتر را به گوش کوهنوردان جهان رساند.
پیوتر بعدا در مورد این کارش این چنین گفت: «ما می توانستیم وی را تنها گذاشته و قله را صعود کنیم اما پس از آن هیچگاه نمی توانستیم از شرم خود را در آینه نگاه کنیم.»
پیوتر سال بعد با صعود #برودپیک به کار خود در هیمالیا پایان داد ولی حکایت جوانمردی های او اعتلابخش راه تمام کوهنوردان جهان خواهد بود. درود بر کوهنوردان این چنینی که انسانیت را تا سر قله ها کشاندند.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
«رفتار انسانی نیازی به تشویق ندارد.» این جمله ای ارزشمند از یکی از اخلاق گراترین کوهنوردان تاریخ است. صحبت از «پیوتر پوسترنیک» است.
او در هشت هزار متری های کی۲، #برودپیک و #آناپورنا فداکاری اش نسبت به همنوردان و دیگر کوهنوردان اثبات کرد.
در سال ۱۹۹۶ جان یک کوه نورد ایتالیایی را در #کی۲ نجات داد. وی کوه نورد مصدوم ایتالیایی که بر روی طناب های ثابت مانده بود را با کمک «رسیچ پاولفسکی» به کمپ اصلی باز گرداند.
«پیوتر پوسترنیک» پس از امدادرسانی به سمت قله بازگشت و پس از صعود و در هنگام ورود به کشورش جایزه صعود جوانمردانه را از کمیته ملی المپیک لهستان دریافت کرد.
هر چند او معتقد بود رفتار انسانی نیازی به جایزه و تشویق ندارد اما بدون شک لغت «جوانمرد» بهترین صفت برای این بزرگ کوهنورد لهستانی است.
پوسترنیک پس از فتح 12 قله هشت هزاری در صعود به آناپورنا نیز به خاطر برف کوری شرپای همراهش به سمت کمپ به پایین برگشت و از صعودی که تکمیل کننده آلبوم هشت هزاری هایش بود، خودداری کرد. این حرکت نهایت فداکاری و جوانمردی پیوتر را به گوش کوهنوردان جهان رساند.
پیوتر بعدا در مورد این کارش این چنین گفت: «ما می توانستیم وی را تنها گذاشته و قله را صعود کنیم اما پس از آن هیچگاه نمی توانستیم از شرم خود را در آینه نگاه کنیم.»
پیوتر سال بعد با صعود #برودپیک به کار خود در هیمالیا پایان داد ولی حکایت جوانمردی های او اعتلابخش راه تمام کوهنوردان جهان خواهد بود. درود بر کوهنوردان این چنینی که انسانیت را تا سر قله ها کشاندند.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
زندگی در طبیعت و کوهنوردی در شرایط سخت نیازمند داشتن مهارت های زنده ماندن در طبیعت و هنر بیواک کردن و … است. شرایط طبیعت تا حدودی قابل پیش بینی نیست. ما کوهنوردان می توانیم با داشتن اطلاعات کافی از کوهنوردی مان لذت ببریم و در شرایط سخت زنده بمانیم.
کوهنوردی در زمستان می تواند روشی عالی برای دور شدن از شلوغی و محیط شهری باشد. این نوع جدایی از محیط شهری به زیبایی تجربه می افزاید، اما خطر را هم اضافه می کند. وقتی در محیطی سرد تنها هستید، آگاهی از اینکه در یک وضعیت اضطراری چکار باید بکنید مهم است.
۱. خشک ماندن
۲. سرپناه های اضطراری
۳. درست کردن آتش در زمستان
۴. درست کردن سرپناه و آتش در زمستان
۵. چادرزنی در هوای توفانی همراه با رعد و برق
چند مهارت مهم برای زنده ماندن در شرایط سخت و زمستانی در کوهستان 👇🏿
https://meisamroudaki.ir/?p=6213
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
کوهنوردی در زمستان می تواند روشی عالی برای دور شدن از شلوغی و محیط شهری باشد. این نوع جدایی از محیط شهری به زیبایی تجربه می افزاید، اما خطر را هم اضافه می کند. وقتی در محیطی سرد تنها هستید، آگاهی از اینکه در یک وضعیت اضطراری چکار باید بکنید مهم است.
۱. خشک ماندن
۲. سرپناه های اضطراری
۳. درست کردن آتش در زمستان
۴. درست کردن سرپناه و آتش در زمستان
۵. چادرزنی در هوای توفانی همراه با رعد و برق
چند مهارت مهم برای زنده ماندن در شرایط سخت و زمستانی در کوهستان 👇🏿
https://meisamroudaki.ir/?p=6213
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 حکایت #زندگی
مداد رنگی ها مشغول بودند، به جز مداد سفید! هیچکس به او کار نمی داد. همه می گفتند: تو به هیچ دردی نمی خوری.
یک شب که مداد رنگی ها، توی سیاهی شب گم شده بودند، مداد سفید تا صبح، ماه کشید، مهتاب کشید و آنقدر ستاره کشید که کوچک و کوچک تر شد.
صبح توی جعبه مداد رنگی ها، جای خالی او با هیچ رنگ دیگری پر نشد.
بیایید تا قدر یکدیگر بدانیم
شاید فردا در کنار هم نباشیم
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
مداد رنگی ها مشغول بودند، به جز مداد سفید! هیچکس به او کار نمی داد. همه می گفتند: تو به هیچ دردی نمی خوری.
یک شب که مداد رنگی ها، توی سیاهی شب گم شده بودند، مداد سفید تا صبح، ماه کشید، مهتاب کشید و آنقدر ستاره کشید که کوچک و کوچک تر شد.
صبح توی جعبه مداد رنگی ها، جای خالی او با هیچ رنگ دیگری پر نشد.
بیایید تا قدر یکدیگر بدانیم
شاید فردا در کنار هم نباشیم
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 مهم نیست کجا هستید، چه کسی هستید، سالن های سنگنوردی و یا سنگ های نزدیک خانه تان چه اندازه بزرگ هستند. آنچه مهم است اراده معطوف به اولین گام و ایجاد تغییر است. کافیست از خانه خارج شوید و صعود کنید!
✍🏼 #آدام_اوندرا
📸 دهکده کوهستانی #ونداربن
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
✍🏼 #آدام_اوندرا
📸 دهکده کوهستانی #ونداربن
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 قله #لوتسه چهارمین قله مرتفع دنیا در دو کشور نپال و تبت قرار دارد. این قله دارای خط الراسی است بالغ بر 3 کیلومتر طول که بر روی آن دو قله لوتسه شار (لوتسه شرقی) 8386 متر و لوتسه میانی 8410 متر نیز قرار دارند.
- نام کوه: لوتسه
- ارتفاع: 8516 متر، 27،920 فیت
- محل قرار گیری: نپال، تبت
- بهترین ماه های صعود: آوریل، می و سپتامبر، اکتبر
- نزدیک ترین فرودگاه بین المللی: کاتماندو
- اولین صعود: 1956 هیئت اعزامی از کشور سوئیس
https://meisamroudaki.ir/lhotse.html
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
- نام کوه: لوتسه
- ارتفاع: 8516 متر، 27،920 فیت
- محل قرار گیری: نپال، تبت
- بهترین ماه های صعود: آوریل، می و سپتامبر، اکتبر
- نزدیک ترین فرودگاه بین المللی: کاتماندو
- اولین صعود: 1956 هیئت اعزامی از کشور سوئیس
https://meisamroudaki.ir/lhotse.html
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
دست بیماران در حال احتضار را توی دست تان بگیرید! جان، از دست ها جریان پیدا می کند!
قبل‌تر ها همدیگر را می دیدم، دست می دادیم و به آغوش می کشیدیم و محبت به جریان می افتاد و دوستی ها محکم تر می شد.
بعد تلفن آمد، دست ها همدیگر را گم کردند، بغل ها هم همینطور! همه چیز شد «صدا». هرم گرم نفس ها، دیگر شتک نمی زد به بیخ گردن مان. اما صدا را هنوز می شنیدیم. حتی صدای نفس مزاحم هایی که فقط فوت می کردند.
بعدتر، اس ام اس آمد. «صدا» رفت. همه چیز شد «نوشتن». ما می نوشتیم: بوسه را، بغل را و دوست داشتن را. گاهی هم، همدیگر را «نفس» خطاب می کردیم. یعنی حتی «نفس» را هم می نوشتیم!
مدتی بعد، صورتک ها (ایموجی و استیکر) آمدند. دیگر کمتر می نوشتیم. به جایش، صورتک های کج و معوج برای هم می فرستادیم که مثلا بگوئیم: دوستت دارم!
چند وقت پیش هم، یکی در کانال خود عضوم کرد! پیام هایش را خواندم اما تا آمدم چیزی بنویسم زیر صفحه را گشتم، دیدم نمی شود! یعنی دیگر حتی نمی شد از احساس مان هم چیزی نوشت، همان موقع عضویتم را لغو کردم.
ما دست و نفس و بغل و محبت را قبلا کشتیم. ولی کلمه! من دیگر نمی خواهم #کلمه را هم از دست بدهم.
✍🏻 #نوشتن؛ این آخرین چیز است
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
قبل‌تر ها همدیگر را می دیدم، دست می دادیم و به آغوش می کشیدیم و محبت به جریان می افتاد و دوستی ها محکم تر می شد.
بعد تلفن آمد، دست ها همدیگر را گم کردند، بغل ها هم همینطور! همه چیز شد «صدا». هرم گرم نفس ها، دیگر شتک نمی زد به بیخ گردن مان. اما صدا را هنوز می شنیدیم. حتی صدای نفس مزاحم هایی که فقط فوت می کردند.
بعدتر، اس ام اس آمد. «صدا» رفت. همه چیز شد «نوشتن». ما می نوشتیم: بوسه را، بغل را و دوست داشتن را. گاهی هم، همدیگر را «نفس» خطاب می کردیم. یعنی حتی «نفس» را هم می نوشتیم!
مدتی بعد، صورتک ها (ایموجی و استیکر) آمدند. دیگر کمتر می نوشتیم. به جایش، صورتک های کج و معوج برای هم می فرستادیم که مثلا بگوئیم: دوستت دارم!
چند وقت پیش هم، یکی در کانال خود عضوم کرد! پیام هایش را خواندم اما تا آمدم چیزی بنویسم زیر صفحه را گشتم، دیدم نمی شود! یعنی دیگر حتی نمی شد از احساس مان هم چیزی نوشت، همان موقع عضویتم را لغو کردم.
ما دست و نفس و بغل و محبت را قبلا کشتیم. ولی کلمه! من دیگر نمی خواهم #کلمه را هم از دست بدهم.
✍🏻 #نوشتن؛ این آخرین چیز است
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 وضعیت کوهنوردان گمشده در اشنویه
صبح امروز ۲۲ دی ماه ۱۴۰۲ تعدادی از کوهنوردان گروه کاویان #نقده در کوهستان #رندوله شهرستان #اشنویه گرفتار بهمن شدند.
به گزارش «دەنگی نەغەدە (صدای نقده)»، «سلام بهمنیار» یکی از کوهنوردان گرفتار شده در کوه های رندوله اشنویه، گفت: شدت سرما بسیار زیاد است و اگر سریعتر رهایی پیدا نکنیم خطرات جانی ما را تهدید خواهد کرد. او در مورد چهار نفر همنورد دیگر خود اعلام کرد که اکثریت زخمی شده اند و شدت سرما شرایط سخت و خطرناکی برای افراد حادثه دیده ایجاد کرده است.
کوهنوردان گرفتار شده در رندوله اشنویه، ۵ نفر به نام های سلام بهمن یار، رضا کایشی، محسن عزیزی، مبین جسمی و محمد رویان هستند.
در ادامه، خبری منتشر شد مبنی بر «احتمال به تعویق افتادن عملیات جستجوی کوهنوردان مفقود شده تا مساعد شدن وضعیت هوا»!
ساعاتی بعد خبری منتشر شد مبنی بر این که «سلام بهمنیار» و «رضا کایشی» توسط تیم های امداد و نجات پیدا شدە و بە دامنە کوهستان منتقل شده اند.
اما در ادامه خبر نجات این دو کوهنورد تکذیب شد و نجات یک کوهنورد به نام «سید مبین جسمی» توسط پرسنل بیمارستان تأیید شد.
در آخرین خبرهای منتشر شده از سوی رسانه های محلی، ۱۵ تن از کوهنوردان حرفه ای در قالب دو تیم از شهرستان های نقده، اشنویه و پیرانشهر به موقعیت اعلام شده اعزام شدند.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
صبح امروز ۲۲ دی ماه ۱۴۰۲ تعدادی از کوهنوردان گروه کاویان #نقده در کوهستان #رندوله شهرستان #اشنویه گرفتار بهمن شدند.
به گزارش «دەنگی نەغەدە (صدای نقده)»، «سلام بهمنیار» یکی از کوهنوردان گرفتار شده در کوه های رندوله اشنویه، گفت: شدت سرما بسیار زیاد است و اگر سریعتر رهایی پیدا نکنیم خطرات جانی ما را تهدید خواهد کرد. او در مورد چهار نفر همنورد دیگر خود اعلام کرد که اکثریت زخمی شده اند و شدت سرما شرایط سخت و خطرناکی برای افراد حادثه دیده ایجاد کرده است.
کوهنوردان گرفتار شده در رندوله اشنویه، ۵ نفر به نام های سلام بهمن یار، رضا کایشی، محسن عزیزی، مبین جسمی و محمد رویان هستند.
در ادامه، خبری منتشر شد مبنی بر «احتمال به تعویق افتادن عملیات جستجوی کوهنوردان مفقود شده تا مساعد شدن وضعیت هوا»!
ساعاتی بعد خبری منتشر شد مبنی بر این که «سلام بهمنیار» و «رضا کایشی» توسط تیم های امداد و نجات پیدا شدە و بە دامنە کوهستان منتقل شده اند.
اما در ادامه خبر نجات این دو کوهنورد تکذیب شد و نجات یک کوهنورد به نام «سید مبین جسمی» توسط پرسنل بیمارستان تأیید شد.
در آخرین خبرهای منتشر شده از سوی رسانه های محلی، ۱۵ تن از کوهنوردان حرفه ای در قالب دو تیم از شهرستان های نقده، اشنویه و پیرانشهر به موقعیت اعلام شده اعزام شدند.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram