کوه گرام

🏕️آشنایی با مناطق گردشگری سیرجان.
👈قسمت دوم.
✔️باغ سنگی.
باغ سنگی یکی از جاذبه‌های استان کرمان و شهر سیرجان است. باغ سنگی علاوه بر ثبت در میراث فرهنگی کشور به ثبت جهانی نیز رسیده‌است، این محوطه که قبلاً باغ بوده در حوالی دهستان بلوردو روستای میاندوآب در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد. این باغ به شکل شش ضلعی نامنظم می‌باشد و متعلق به یکی از عشایر طایفه قره سعدلو از ایل بچاقچی بنام درویش خان اسفندیارپور بوده‌است. درویش خان اسفندیارپور از نسل حسن خان فرزند امیرعلی خان اسفندیارپور می‌باشد و ناشنوا بوده و قادر به سخن گفتن نمی‌باشد، امرار معاش او و خانواده‌اش از طریق دامداری و کشاورزی بوده‌است. در مورد انگیزه درویش خان از خلق چنین اثری داستانهای متفاوتی نقل می‌شود که همگی در حد حدس و گمان می‌باشد از جمله اینکه پس از اصلاحات ارضی در سال ۱۳۴۰، درویش خان برای اعتراض به از دست دادن املاکش، دست از باغ‌داری برداشت تا این‌که همه درختان زمین باقی مانده او پس از تقسیم اراضی خشک شدند. او به همه شاخه‌های درخت‌های میوه سنگ آویزان کرده بود و از آنها چون میوه حقیقی مراقبت می‌کرد.
درویش خان اسفندیارپور در سن ۸۳ سالگی در ۱۸ فروردین ۱۳۸۶ درگذشت و پیکرش در این باغ دفن گردید. در سال ۱۳۵۵ پرویز کیمیاوی فیلمی را بنام باغ سنگی از این باغ با شرکت درویش خان اسفندیارپور ساخت که برنده جایزه خرس نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین شد.
آویزان کردن هر سنگ معنای خاصی دارد؛ یعنی اتفاقی در زندگی درویش خان رخ داده که وی یک سنگ روی درخت آویزان کرده است؛ مانند وقتی که نوه وی به سربازی می رود و همانند سر تراشیده شده سرباز سنگی گرد به درخت آویزان کرده است؛ یا به مناسبت مرگ دوستان و عزیزانش سنگی آویزان می کرده است؛ اکنون بعد از گذشت چندین سال این باغ مورد توجه همگان قرار گرفته است، درویش خان هیچ گاه فکر نمی کرد روزی این باغ عجیب که نشات گرفته از تفکرات فردی بوده مورد توجه گردشگران و عکاسان قرار خواهد گرفت؛ یعنی هنوز هم نفراتی هستند که در باغ سنگی به دخیل بستن مشغولند. درویش خان بعد از فوت نیز در کنار همین باغ به خاک سپرده شده است.
درویش خان چاله هایی در زمین خشک حفر کرده است، سپس درختان خشکیده را در این چاله ها کاشته و بعد از اتمام کاشت شروع به آویزان کردن سنگ هایی از شاخه های درختان کرده است. در نهایت در باغ ۱۰۰۰ متری، ۱۸۰ درخت با سنگ و آهن قراضه به جای میوه وجود دارد که حس غریب و هولناکی به این باغ داده است، اما خود درویش خان از این کار احساس رضایت و خشنودی می کرد. البته به جز سنگ و آهن قراضه چیزهای دیگری مانند لاستیک های پنچر شده، آینه های شکسته، فنر و هر چیز دیگری که به دستش میرسیده از درختان آویزان کرده است.
در مورد باغ سنگی سیرجان چند نکته عجیب وجود دارد؛ در ابتدا سوراخ های روی سنگ ها باعث جلب توجه می شوند که به طرز ماهرانه ای سوراخ شده اند، در حالیکه آن زمان هیچ دستگاهی برای سوراخ کردن سنگ ها در آن روستا وجود نداشته است یا اینکه برخی سنگ ها چنان بزرگ هستند که یک مرد تنومند به سادگی نمی تواند آنها را جا به جا کند، تا حدی که پس از مرگ درویش خان یکی از درختان فرو می ریزد و برای سرپا کردن آن درخت چندین مرد روستایی با زحمت این کار را انجام داده اند اما درویش خان تمام سال های عمر خود را برای ساخت این باغ عجیب صرف کرده که پر از مرز و راز است. درویش خان هرگز فکر نمی کرد که روزی این باغ مورد توجه گردشگران و عکاسان قرار بگیرد تا حدی که برای تماشای این باغ به فکر خرید بلیط هواپیما و سفر به این خطه باشند. چند سالی بعد از مرگ وی دیگر هیچ کس به فکر این باغ نبود ، فقط یک بار دیگر در این باغ فیلم ساخته شد و باز هم مورد توجه سینما دوستان قرار گرفت.
امروزه با همت نوه درویش خان(سرکار خانم مریم اسفندیار پور) در جوار این باغ ،یک مکان بوم گردی احداث شده و مورد توجه بیشتر گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است اما به طرز جدی این باغ در معرض تخریب و آسیب قرار دارد، بنابراین باید در حفظ این باغ به نوبه خود کوشا باشیم.
✍#سید_محمد_حجازی
@cafekohneveshte
@Kooh_O_Vaje
@KoohGram

1.4K views03:33