This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
👈🏿 ۳۲ ساعت تایم لپس در کشور نامیبیا / شاهکار خلقت را ببینید که چطور حرکت می کنه جهان هستی
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
Forwarded from کـــوهــ و واژهــ
🏕آشنایی با مناطق گردشگری سیرجان.
👈قسمت اول.
سیرجان از جمله شهرستان های استان کرمان است که دارای تاریخ بالایی میباشد . این شهرستان در نقطه نقطه خود آثاری دارد که قدمت بالای تاریخ آن را نشان می دهد؛ این آثار امروزه به عنوان جاذبه های گردشگری این شهرستان شناخته می شوند اما متاسفانه به دلیل کم لطفی مسئولین این منابع تاریخی تخریب شده و امروزه از بیشتر این آثار جز تلی از خاک چیزی باقی نمانده است.
سیرجان یکی از پنج ولایت کرمان در دوران اسلامی بود است و بر پایه‌ی بررسی های باستان شناسی و منابع تاریخی، مرکز این شهر چندین بار جابه جا شده است . این شهر به خاطر حمله های مختلف و اتفاقات گوناگونی که برای آن پیش آمد به چندین مکان مختلف از منتقل شده . آخرین محلی که این شهر در آن قرار گرفت منطقه ای به نام باغ بمید و روستایی به نام سعید آباد بود که گفته می شود هسته مرکزی شهر کنونی سیرجان این منطقه است. شهر امروزی سیرجان در زمان قاجاریان شکل گرفت و به مرور زمان گسترده شد. توسعه این شهر در مکان کنونی اش را ناشی از موقعیت آن بر سر راه های فارس – کرمان و بندرعباس – یزد دانسته اند.
✔️قلعه سنگ سیرجان .
این قلعه مربوط به دوره ساسانیان - دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در هفت کیلومتری جنوب شرقی سیرجان نزدیک امام زاده ای بنام امام زاده علی (ع) واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۵۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
در شمال قلعه سنگ و به فاصله پنج متری حصار داخلی، پلکانی منبرمانند از جنس سنگ سفیدی آهکی یکپارچه وجود دارد. برروی بدنه جنوبی این پلکان به خط نسخ عبارت زیر نوشته شده‌است:
«العادل المظفر من السماء بالنصر و العز و الفتح المبین عماد الحق و الدین الواثق بالملک الصمد بالخیرات (؟) السلطان احمد خلد الله السلطانه اقل ممالیک سلطانی فی سنه تسع و ثمانین و سبعمائه» (۷۸۹ هجری قمری)
چنان‌که از متن کتیبه برمی‌آید، این نوشته در سال چهارم حکومت عمادالدین احمد، سلطان سلسله آل مظفر در آخرین سال‌های حکومتش بر سیرجان (۷۹۵–۷۸۶ هجری قمری) کنده شده‌است. پرویز ورجاوند (استاد باستان‌شناسی دانشگاه تهران) معتقد است که این پلکان سنگی متعلق به زمان‌های بسیار کهن و مربوط به پیش از اسلام است و آن را جزئی از یک آتشدان وابسته به یک نیایشگاه می‌داند.اگرچه ابوالقاسم حاتمی قبول دلایل ارائه شده توسط پرویز ورجاوند را مشکل می‌داند.
متاسفانه بدلیل کم لطفی مسئولین این شهرستان قسمتهای خشتی و آجری این بنا تخریب شده و جز قسمت سنگی و طبیعی آن چیزی باقی نمانده.
گردشگران عزیزی اگر قصد بازدید از بازمانده این قلعه را دارند، توجه داشته باشند که بعلت نبود هیچ نوع امکانات رفاهی در این مکان باید برنامه گردشی خود را در در یک زمان یکی دو ساعته بگنجانند و آب آشامیدنی کافی همراه داشته باشند .
✍#سید_محمد_حجازی
@Kooh_O_Vaje
@KoohGram
@cafekohneveshte
👈قسمت اول.
سیرجان از جمله شهرستان های استان کرمان است که دارای تاریخ بالایی میباشد . این شهرستان در نقطه نقطه خود آثاری دارد که قدمت بالای تاریخ آن را نشان می دهد؛ این آثار امروزه به عنوان جاذبه های گردشگری این شهرستان شناخته می شوند اما متاسفانه به دلیل کم لطفی مسئولین این منابع تاریخی تخریب شده و امروزه از بیشتر این آثار جز تلی از خاک چیزی باقی نمانده است.
سیرجان یکی از پنج ولایت کرمان در دوران اسلامی بود است و بر پایه‌ی بررسی های باستان شناسی و منابع تاریخی، مرکز این شهر چندین بار جابه جا شده است . این شهر به خاطر حمله های مختلف و اتفاقات گوناگونی که برای آن پیش آمد به چندین مکان مختلف از منتقل شده . آخرین محلی که این شهر در آن قرار گرفت منطقه ای به نام باغ بمید و روستایی به نام سعید آباد بود که گفته می شود هسته مرکزی شهر کنونی سیرجان این منطقه است. شهر امروزی سیرجان در زمان قاجاریان شکل گرفت و به مرور زمان گسترده شد. توسعه این شهر در مکان کنونی اش را ناشی از موقعیت آن بر سر راه های فارس – کرمان و بندرعباس – یزد دانسته اند.
✔️قلعه سنگ سیرجان .
این قلعه مربوط به دوره ساسانیان - دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در هفت کیلومتری جنوب شرقی سیرجان نزدیک امام زاده ای بنام امام زاده علی (ع) واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۵۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
در شمال قلعه سنگ و به فاصله پنج متری حصار داخلی، پلکانی منبرمانند از جنس سنگ سفیدی آهکی یکپارچه وجود دارد. برروی بدنه جنوبی این پلکان به خط نسخ عبارت زیر نوشته شده‌است:
«العادل المظفر من السماء بالنصر و العز و الفتح المبین عماد الحق و الدین الواثق بالملک الصمد بالخیرات (؟) السلطان احمد خلد الله السلطانه اقل ممالیک سلطانی فی سنه تسع و ثمانین و سبعمائه» (۷۸۹ هجری قمری)
چنان‌که از متن کتیبه برمی‌آید، این نوشته در سال چهارم حکومت عمادالدین احمد، سلطان سلسله آل مظفر در آخرین سال‌های حکومتش بر سیرجان (۷۹۵–۷۸۶ هجری قمری) کنده شده‌است. پرویز ورجاوند (استاد باستان‌شناسی دانشگاه تهران) معتقد است که این پلکان سنگی متعلق به زمان‌های بسیار کهن و مربوط به پیش از اسلام است و آن را جزئی از یک آتشدان وابسته به یک نیایشگاه می‌داند.اگرچه ابوالقاسم حاتمی قبول دلایل ارائه شده توسط پرویز ورجاوند را مشکل می‌داند.
متاسفانه بدلیل کم لطفی مسئولین این شهرستان قسمتهای خشتی و آجری این بنا تخریب شده و جز قسمت سنگی و طبیعی آن چیزی باقی نمانده.
گردشگران عزیزی اگر قصد بازدید از بازمانده این قلعه را دارند، توجه داشته باشند که بعلت نبود هیچ نوع امکانات رفاهی در این مکان باید برنامه گردشی خود را در در یک زمان یکی دو ساعته بگنجانند و آب آشامیدنی کافی همراه داشته باشند .
✍#سید_محمد_حجازی
@Kooh_O_Vaje
@KoohGram
@cafekohneveshte
🏕️آشنایی با مناطق گردشگری سیرجان.
👈قسمت دوم.
✔️باغ سنگی.
باغ سنگی یکی از جاذبه‌های استان کرمان و شهر سیرجان است. باغ سنگی علاوه بر ثبت در میراث فرهنگی کشور به ثبت جهانی نیز رسیده‌است، این محوطه که قبلاً باغ بوده در حوالی دهستان بلوردو روستای میاندوآب در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد. این باغ به شکل شش ضلعی نامنظم میباشد و متعلق به یکی از عشایر طایفه قره سعدلو از ایل بچاقچی بنام درویش خان اسفندیارپور بوده‌است. درویش خان اسفندیارپور از نسل حسن خان فرزند امیرعلی خان اسفندیارپور میباشد و ناشنوا بوده و قادر به سخن گفتن نمی‌باشد، امرار معاش او و خانواده‌اش از طریق دامداری و کشاورزی بوده‌است. در مورد انگیزه درویش خان از خلق چنین اثری داستانهای متفاوتی نقل می‌شود که همگی در حد حدس و گمان میباشد از جمله اینکه پس از اصلاحات ارضی در سال ۱۳۴۰، درویش خان برای اعتراض به از دست دادن املاکش، دست از باغ‌داری برداشت تا اینکه همه درختان زمین باقی مانده او پس از تقسیم اراضی خشک شدند. او به همه شاخه‌های درخت‌های میوه سنگ آویزان کرده بود و از آنها چون میوه حقیقی مراقبت می‌کرد.
درویش خان اسفندیارپور در سن ۸۳ سالگی در ۱۸ فروردین ۱۳۸۶ درگذشت و پیکرش در این باغ دفن گردید. در سال ۱۳۵۵ پرویز کیمیاوی فیلمی را بنام باغ سنگی از این باغ با شرکت درویش خان اسفندیارپور ساخت که برنده جایزه خرس نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین شد.
آویزان کردن هر سنگ معنای خاصی دارد؛ یعنی اتفاقی در زندگی درویش خان رخ داده که وی یک سنگ روی درخت آویزان کرده است؛ مانند وقتی که نوه وی به سربازی می رود و همانند سر تراشیده شده سرباز سنگی گرد به درخت آویزان کرده است؛ یا به مناسبت مرگ دوستان و عزیزانش سنگی آویزان می کرده است؛ اکنون بعد از گذشت چندین سال این باغ مورد توجه همگان قرار گرفته است، درویش خان هیچ گاه فکر نمی کرد روزی این باغ عجیب که نشات گرفته از تفکرات فردی بوده مورد توجه گردشگران و عکاسان قرار خواهد گرفت؛ یعنی هنوز هم نفراتی هستند که در باغ سنگی به دخیل بستن مشغولند. درویش خان بعد از فوت نیز در کنار همین باغ به خاک سپرده شده است.
درویش خان چاله هایی در زمین خشک حفر کرده است، سپس درختان خشکیده را در این چاله ها کاشته و بعد از اتمام کاشت شروع به آویزان کردن سنگ هایی از شاخه های درختان کرده است. در نهایت در باغ ۱۰۰۰ متری، ۱۸۰ درخت با سنگ و آهن قراضه به جای میوه وجود دارد که حس غریب و هولناکی به این باغ داده است، اما خود درویش خان از این کار احساس رضایت و خشنودی می کرد. البته به جز سنگ و آهن قراضه چیزهای دیگری مانند لاستیک های پنچر شده، آینه های شکسته، فنر و هر چیز دیگری که به دستش میرسیده از درختان آویزان کرده است.
در مورد باغ سنگی سیرجان چند نکته عجیب وجود دارد؛ در ابتدا سوراخ های روی سنگ ها باعث جلب توجه می شوند که به طرز ماهرانه ای سوراخ شده اند، در حالیکه آن زمان هیچ دستگاهی برای سوراخ کردن سنگ ها در آن روستا وجود نداشته است یا اینکه برخی سنگ ها چنان بزرگ هستند که یک مرد تنومند به سادگی نمی تواند آنها را جا به جا کند، تا حدی که پس از مرگ درویش خان یکی از درختان فرو می ریزد و برای سرپا کردن آن درخت چندین مرد روستایی با زحمت این کار را انجام داده اند اما درویش خان تمام سال های عمر خود را برای ساخت این باغ عجیب صرف کرده که پر از مرز و راز است. درویش خان هرگز فکر نمی کرد که روزی این باغ مورد توجه گردشگران و عکاسان قرار بگیرد تا حدی که برای تماشای این باغ به فکر خرید بلیط هواپیما و سفر به این خطه باشند. چند سالی بعد از مرگ وی دیگر هیچ کس به فکر این باغ نبود ، فقط یک بار دیگر در این باغ فیلم ساخته شد و باز هم مورد توجه سینما دوستان قرار گرفت.
امروزه با همت نوه درویش خان(سرکار خانم مریم اسفندیار پور) در جوار این باغ ،یک مکان بوم گردی احداث شده و مورد توجه بیشتر گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است اما به طرز جدی این باغ در معرض تخریب و آسیب قرار دارد، بنابراین باید در حفظ این باغ به نوبه خود کوشا باشیم.
✍#سید_محمد_حجازی
@cafekohneveshte
@Kooh_O_Vaje
@KoohGram
👈قسمت دوم.
✔️باغ سنگی.
باغ سنگی یکی از جاذبه‌های استان کرمان و شهر سیرجان است. باغ سنگی علاوه بر ثبت در میراث فرهنگی کشور به ثبت جهانی نیز رسیده‌است، این محوطه که قبلاً باغ بوده در حوالی دهستان بلوردو روستای میاندوآب در ۴۰ کیلومتری جنوب شرقی سیرجان قرار دارد. این باغ به شکل شش ضلعی نامنظم میباشد و متعلق به یکی از عشایر طایفه قره سعدلو از ایل بچاقچی بنام درویش خان اسفندیارپور بوده‌است. درویش خان اسفندیارپور از نسل حسن خان فرزند امیرعلی خان اسفندیارپور میباشد و ناشنوا بوده و قادر به سخن گفتن نمی‌باشد، امرار معاش او و خانواده‌اش از طریق دامداری و کشاورزی بوده‌است. در مورد انگیزه درویش خان از خلق چنین اثری داستانهای متفاوتی نقل می‌شود که همگی در حد حدس و گمان میباشد از جمله اینکه پس از اصلاحات ارضی در سال ۱۳۴۰، درویش خان برای اعتراض به از دست دادن املاکش، دست از باغ‌داری برداشت تا اینکه همه درختان زمین باقی مانده او پس از تقسیم اراضی خشک شدند. او به همه شاخه‌های درخت‌های میوه سنگ آویزان کرده بود و از آنها چون میوه حقیقی مراقبت می‌کرد.
درویش خان اسفندیارپور در سن ۸۳ سالگی در ۱۸ فروردین ۱۳۸۶ درگذشت و پیکرش در این باغ دفن گردید. در سال ۱۳۵۵ پرویز کیمیاوی فیلمی را بنام باغ سنگی از این باغ با شرکت درویش خان اسفندیارپور ساخت که برنده جایزه خرس نقره‌ای جشنواره بین‌المللی فیلم برلین شد.
آویزان کردن هر سنگ معنای خاصی دارد؛ یعنی اتفاقی در زندگی درویش خان رخ داده که وی یک سنگ روی درخت آویزان کرده است؛ مانند وقتی که نوه وی به سربازی می رود و همانند سر تراشیده شده سرباز سنگی گرد به درخت آویزان کرده است؛ یا به مناسبت مرگ دوستان و عزیزانش سنگی آویزان می کرده است؛ اکنون بعد از گذشت چندین سال این باغ مورد توجه همگان قرار گرفته است، درویش خان هیچ گاه فکر نمی کرد روزی این باغ عجیب که نشات گرفته از تفکرات فردی بوده مورد توجه گردشگران و عکاسان قرار خواهد گرفت؛ یعنی هنوز هم نفراتی هستند که در باغ سنگی به دخیل بستن مشغولند. درویش خان بعد از فوت نیز در کنار همین باغ به خاک سپرده شده است.
درویش خان چاله هایی در زمین خشک حفر کرده است، سپس درختان خشکیده را در این چاله ها کاشته و بعد از اتمام کاشت شروع به آویزان کردن سنگ هایی از شاخه های درختان کرده است. در نهایت در باغ ۱۰۰۰ متری، ۱۸۰ درخت با سنگ و آهن قراضه به جای میوه وجود دارد که حس غریب و هولناکی به این باغ داده است، اما خود درویش خان از این کار احساس رضایت و خشنودی می کرد. البته به جز سنگ و آهن قراضه چیزهای دیگری مانند لاستیک های پنچر شده، آینه های شکسته، فنر و هر چیز دیگری که به دستش میرسیده از درختان آویزان کرده است.
در مورد باغ سنگی سیرجان چند نکته عجیب وجود دارد؛ در ابتدا سوراخ های روی سنگ ها باعث جلب توجه می شوند که به طرز ماهرانه ای سوراخ شده اند، در حالیکه آن زمان هیچ دستگاهی برای سوراخ کردن سنگ ها در آن روستا وجود نداشته است یا اینکه برخی سنگ ها چنان بزرگ هستند که یک مرد تنومند به سادگی نمی تواند آنها را جا به جا کند، تا حدی که پس از مرگ درویش خان یکی از درختان فرو می ریزد و برای سرپا کردن آن درخت چندین مرد روستایی با زحمت این کار را انجام داده اند اما درویش خان تمام سال های عمر خود را برای ساخت این باغ عجیب صرف کرده که پر از مرز و راز است. درویش خان هرگز فکر نمی کرد که روزی این باغ مورد توجه گردشگران و عکاسان قرار بگیرد تا حدی که برای تماشای این باغ به فکر خرید بلیط هواپیما و سفر به این خطه باشند. چند سالی بعد از مرگ وی دیگر هیچ کس به فکر این باغ نبود ، فقط یک بار دیگر در این باغ فیلم ساخته شد و باز هم مورد توجه سینما دوستان قرار گرفت.
امروزه با همت نوه درویش خان(سرکار خانم مریم اسفندیار پور) در جوار این باغ ،یک مکان بوم گردی احداث شده و مورد توجه بیشتر گردشگران داخلی و خارجی قرار گرفته است اما به طرز جدی این باغ در معرض تخریب و آسیب قرار دارد، بنابراین باید در حفظ این باغ به نوبه خود کوشا باشیم.
✍#سید_محمد_حجازی
@cafekohneveshte
@Kooh_O_Vaje
@KoohGram
👈🏿 آشنایی با باغ سنگی سیرجان
https://www.tg-me.com/KoohGram/19647
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
https://www.tg-me.com/KoohGram/19647
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
👈🏿 دشت میشان زیر پای کامیون و بابکت
اخیرا پایگاه هلال احمر دشت میشان در دامنه قله #الوند در حال توسعه و یا ساخت ساز است که علت آن مشخص نیست.
در حالی که این پایگاه حتی در ایام زمستان هم به دلیل وزش بادهای شدید به انتقال دستی مجروحین وابسته است، مشخص نیست لزوم توسعه و ساخت ساز نامانوس آن با طبیعت منطقه در چیست؟
📸 گروه جهادی صیانت از کوهستان
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
اخیرا پایگاه هلال احمر دشت میشان در دامنه قله #الوند در حال توسعه و یا ساخت ساز است که علت آن مشخص نیست.
در حالی که این پایگاه حتی در ایام زمستان هم به دلیل وزش بادهای شدید به انتقال دستی مجروحین وابسته است، مشخص نیست لزوم توسعه و ساخت ساز نامانوس آن با طبیعت منطقه در چیست؟
📸 گروه جهادی صیانت از کوهستان
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
زندگی را ورق بزن
هر فصلش را خوب بخوان
با بهار برقص
با تابستان بچرخ
در پاییزش عاشقانه قدم بزن
با زمستانش بنشین و چایت را به سلامتی نفس کشیدنت بنوش
زندگی را باید زندگی کرد، آن طور که دلت می گوید.
مبادا زندگی را دست نخورده برای مرگ بگذاری!
✍🏼 #سیمین_بهبهانی
📸 کمپ دوم #دماوند
🗓 ۱۰ مهرماه ۱۴۰۲
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
هر فصلش را خوب بخوان
با بهار برقص
با تابستان بچرخ
در پاییزش عاشقانه قدم بزن
با زمستانش بنشین و چایت را به سلامتی نفس کشیدنت بنوش
زندگی را باید زندگی کرد، آن طور که دلت می گوید.
مبادا زندگی را دست نخورده برای مرگ بگذاری!
✍🏼 #سیمین_بهبهانی
📸 کمپ دوم #دماوند
🗓 ۱۰ مهرماه ۱۴۰۲
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 باشگاه کوهنوردی افق برگزار می کند
کارآموزی مقدماتی سنگ نوردی طبیعت بانوان
پیش نیاز: کارآموزی کوهپیمایی
تاریخ: ۱۹ الی ۲۱ مهرماه
مکان: سایت وردیج تهران
مدرس بانوان: سرکار خانم معصومه نظرزاده
شرایط شرکت در دوره
داشتن بیمه ورزشی کوهنوردی
عضویت در باشگاه های کوهنوردی
#آموزش #کوهنوردی #سنگنوردی
هماهنگی و ثبت نام: 09220612327 درویشی
کارآموزی مقدماتی سنگ نوردی طبیعت بانوان
پیش نیاز: کارآموزی کوهپیمایی
تاریخ: ۱۹ الی ۲۱ مهرماه
مکان: سایت وردیج تهران
مدرس بانوان: سرکار خانم معصومه نظرزاده
شرایط شرکت در دوره
داشتن بیمه ورزشی کوهنوردی
عضویت در باشگاه های کوهنوردی
#آموزش #کوهنوردی #سنگنوردی
هماهنگی و ثبت نام: 09220612327 درویشی
👈🏿 آشنایی با مناطق گردشگری سیرجان
📂 قسمت سوم
🔰 دریاچه «کفه نمک»
این دشت سفید و مملو از نمک 35 هزار هکتاری در مسیر سیرجان به سمت #شیراز در ۲۷ کیلومتری سیرجان و در نزدیکی روستای خیرآباد قرار دارد.
سطح دریاچه کفه نمک #سیرجان در فصل کم آبی پوشیده از نمک است که از درون شکاف خورده اند.
دشت و پلایای سیرجان از جنوب به جاده بندرعباس از شمال به شهر بابک از شرق به ارتفاعات بردسیر و از غرب به جاده شیرازی ختم می شود.
پلايا یک لغت اسپانيايی است و معنی ساحل می دهد كه به مرور تغييراتی در مفهوم آن صورت گرفته و امروزه به معنی یک حوضه مركزی يا یک چاله داخلی كويری استفاده می شود.
آب و هوای این منطقه نیمه بیابانی، خشک است. طبق آمار هواشناسی متوسط بارندگی سیرجان 136 میلی متر در سال است. رودخانه های لاشور، حسین آباد مامان، سرخ، بلورد و تنگوئیه وارد این منطقه می شوند. این رودخانه ها فصلی بوده و در مواقع طغیان فعال هستند که باعث تشکیل مخروط افکنه های مختلف داخل دشت شده اند.
با وجود آن که این منطقه به عنوان باتلاق نمک و یکی از بزرگ ترین ذخیره گاه های نمک کشور شناخته شده اما با بارش باران، در عرض چند ساعت کویر سیرجان به دریاچه ای بزرگ و مواج تبدیل می شود و مردم از شهرهای مختلف استان کرمان و فارس به دیدنش می آیند.
دور تا دور دریاچه کفه نمک سیرجان را کوهستان ها محاصره کرده اند. این بخش از کویر سیرجان یکی از پست ترین مناطق استان کرمان است که در فصل بهار و زمستان با تبدیل شدن به دشت نمک ایران، گردشگران بسیاری را به خود جذب می کند.
مسیر سیرجان تا دریاچه کفه نمک پر از باغ های پسته است. در زمان پایان بارندگی، هنگامی که عمق آب حدودا ده سانتی متر است، دریاچه کفه نمک تبدیل به یک آینه طبیعی شده و انعکاس آسمان در آن بسیار تماشایی و دیدنی است. همچنین در چهاردهم هر ماه که ماه کامل می شود و به زمین نزدیک تر است، اگر آسمان صاف و بدون ابر باشد، تماشای ماه از این مکان بسیار دیدنی و دلچسب است.
برای رفتن به دریاچه نمک سیرجان می توان دو مسیر را انتخاب کرد. یکی جاده سیرجان به سمت روستای شریف آباد و خیرآباد است و دیگری مسیر سیرجان به نیریز که از جنوب کویر می گذرد و البته نزدیک ترین راه همان راه اول است.
متاسفانه به دلیل کم لطفی مسئولین این شهر، منطقه کفه نمک هیچ گونه امکانات رفاهی نداشته و ماندن بیشتر از یکی دو ساعت در آن جا مستلزم همراه داشتن لوازم کامل #گردشگری و آب به مقدار کافی است.
بی توجهی و نداشتن سواد فرهنگی باعث شده برخی افراد با ریختن زباله و آتش زدن لاستیک در قسمت های نزدیک جاده و همچنین انجام برنامه های آفرود در قسمت هایی از این مکان باعث کاستن از زیبایی های این منطقه و نابودی روز افزون آن شوند.
بهار، اوایل پاییز و زمستان بهترین زمان برای بازدید از دریاچه کفه نمک سیرجان است.
✍🏼 #سید_محمد_حجازی
@KoohGram
📂 قسمت سوم
🔰 دریاچه «کفه نمک»
این دشت سفید و مملو از نمک 35 هزار هکتاری در مسیر سیرجان به سمت #شیراز در ۲۷ کیلومتری سیرجان و در نزدیکی روستای خیرآباد قرار دارد.
سطح دریاچه کفه نمک #سیرجان در فصل کم آبی پوشیده از نمک است که از درون شکاف خورده اند.
دشت و پلایای سیرجان از جنوب به جاده بندرعباس از شمال به شهر بابک از شرق به ارتفاعات بردسیر و از غرب به جاده شیرازی ختم می شود.
پلايا یک لغت اسپانيايی است و معنی ساحل می دهد كه به مرور تغييراتی در مفهوم آن صورت گرفته و امروزه به معنی یک حوضه مركزی يا یک چاله داخلی كويری استفاده می شود.
آب و هوای این منطقه نیمه بیابانی، خشک است. طبق آمار هواشناسی متوسط بارندگی سیرجان 136 میلی متر در سال است. رودخانه های لاشور، حسین آباد مامان، سرخ، بلورد و تنگوئیه وارد این منطقه می شوند. این رودخانه ها فصلی بوده و در مواقع طغیان فعال هستند که باعث تشکیل مخروط افکنه های مختلف داخل دشت شده اند.
با وجود آن که این منطقه به عنوان باتلاق نمک و یکی از بزرگ ترین ذخیره گاه های نمک کشور شناخته شده اما با بارش باران، در عرض چند ساعت کویر سیرجان به دریاچه ای بزرگ و مواج تبدیل می شود و مردم از شهرهای مختلف استان کرمان و فارس به دیدنش می آیند.
دور تا دور دریاچه کفه نمک سیرجان را کوهستان ها محاصره کرده اند. این بخش از کویر سیرجان یکی از پست ترین مناطق استان کرمان است که در فصل بهار و زمستان با تبدیل شدن به دشت نمک ایران، گردشگران بسیاری را به خود جذب می کند.
مسیر سیرجان تا دریاچه کفه نمک پر از باغ های پسته است. در زمان پایان بارندگی، هنگامی که عمق آب حدودا ده سانتی متر است، دریاچه کفه نمک تبدیل به یک آینه طبیعی شده و انعکاس آسمان در آن بسیار تماشایی و دیدنی است. همچنین در چهاردهم هر ماه که ماه کامل می شود و به زمین نزدیک تر است، اگر آسمان صاف و بدون ابر باشد، تماشای ماه از این مکان بسیار دیدنی و دلچسب است.
برای رفتن به دریاچه نمک سیرجان می توان دو مسیر را انتخاب کرد. یکی جاده سیرجان به سمت روستای شریف آباد و خیرآباد است و دیگری مسیر سیرجان به نیریز که از جنوب کویر می گذرد و البته نزدیک ترین راه همان راه اول است.
متاسفانه به دلیل کم لطفی مسئولین این شهر، منطقه کفه نمک هیچ گونه امکانات رفاهی نداشته و ماندن بیشتر از یکی دو ساعت در آن جا مستلزم همراه داشتن لوازم کامل #گردشگری و آب به مقدار کافی است.
بی توجهی و نداشتن سواد فرهنگی باعث شده برخی افراد با ریختن زباله و آتش زدن لاستیک در قسمت های نزدیک جاده و همچنین انجام برنامه های آفرود در قسمت هایی از این مکان باعث کاستن از زیبایی های این منطقه و نابودی روز افزون آن شوند.
بهار، اوایل پاییز و زمستان بهترین زمان برای بازدید از دریاچه کفه نمک سیرجان است.
✍🏼 #سید_محمد_حجازی
@KoohGram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
👈🏿 با خودت تکرار کن
من موفق خواهم شد
زیرا آنقدر دیوانه هستم
که فکر کنم می توانم
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
من موفق خواهم شد
زیرا آنقدر دیوانه هستم
که فکر کنم می توانم
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
👈🏿 سنگنوردی ششمین طلای کاروان ایران را گرفت
در دهمین روز بازی‌های آسیایی هانگژو، رقابت فینال سنگنوردی در بخش سرعت برگزار شد و رضا علیپور در فینال با جین‌بائو لانگ از چین به رقابت پرداخت و توانست به مدال طلا دست یابد.
علیپور پیش از این نمایندگان هنگ‌کنگ، کره جنوبی و اندونزی را از پیش رو برداشته بود.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
در دهمین روز بازی‌های آسیایی هانگژو، رقابت فینال سنگنوردی در بخش سرعت برگزار شد و رضا علیپور در فینال با جین‌بائو لانگ از چین به رقابت پرداخت و توانست به مدال طلا دست یابد.
علیپور پیش از این نمایندگان هنگ‌کنگ، کره جنوبی و اندونزی را از پیش رو برداشته بود.
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
👈🏿 آشنایی با مناطق گردشگری سیرجان
📂 قسمت چهارم
🏛 بنای شاه فیروز
شاه فیروز بنایی تاریخی مربوط به سدهٔ ۹ هجری قمری است و در ۱۴ کیلومتری جنوب شرقی #سیرجان از شهرهای استان #کرمان واقع شده.
این بنا در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۶۶۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
شاه فیروز در فاصله پنج کیلومتری جنوب شرقی قلعه سنگ سیرجان در نزدیکی روستای شاه آباد بر فراز صخره ای از سنگ سبز تیره به ارتفاع ۳۰ متر واقع شده است.
بنای این آرامگاه که امروزه به صورت نیمه ویرانه درآمده عبارت است از یک بنای هشت ضلعی که طول هر یک از اضلاع داخلی آن دو متر و اضلاع خارجی آن چهار متر است. در میانه بنا و در دل صخره قبری به طول ۲.۵ متر، عرض ۶۳ سانتی متر و عمق ۴۰ سانتی متر حفر شده است.
متاسفانه سنگ قبر آرامگاه از بین رفته و نمی توان از هویت فرد دفن شده و تاریخ احداث بنا اطلاع دقیقی به دست آورد.
داستان شاه فیروز در بین مردم محلی دو روایت دارد. گروهی بنای شاه فیروز را آرامگاه لوکایجار بین عضدالدوله و یا فرزند او می دانند که بر اثر خوردن گوشت شکار در شکارگاه درگذشته و بر فراز این صخره دفن شده است و گروهی دیگر او را برادر ملکه آن زمان که محل حکومتش در قلعه سنگ بوده می دانند که به دست خواهر خود کور و تا هنگام مرگ در این بنا زندانی شده و پس از مرگ نیز در همین مکان دفن شده است.
با توجه به شیوه معماری به نظر می رسد که این بنا متعلق به دوره ایلخانی قرون هشتم و نهم هجری باشد.
این اثر شامل یک ساختمان چهارطاقی آجری با هشت ستون و سقفی گنبدی است که بر روی این ستون ها زده شده و بر بالای تپه ای در دوازده کیلومتری جنوب شرقی سیرجان و در کنار جاده ی سیرجان - بافت، در سه کیلومتری شرق امامزاده علی ( ع) و قلعه سنگ قرار دارد.
آجرهای این بنا به شکل مربع هستند. مردم این نواحی نقل می کنند که در ساختمان آن از شیر شتر استفاده شده تا بنا محکم ساخته شود و پا بر جا بماند.
در اطراف آن و در تمام سطح تپه‌ای که بنا بر روی آن ساخته شده، قسمت های شکسته و باقی مانده ظروف سفالی به چشم می خورد و وجود تمدنی عظیم را در این نواحی نشان می دهد. چهار ستون از این ساختمان خراب شده و فرو ریخته، اما سقف آن هنوز بر روی چهار ستون مستحکم دیگر باقیمانده است.
یادگاری نویسی و تخریب این بنا توسط مردم محلی و گردشگران به تخریب این بنا سرعت بخشیده و اگر وزارت میراث فکری برای مرمت، نگهداری و بازسازی آن نکند به زودی این بنا کاملا ویران خواهد شد.
متاسفانه به دلیل کم لطفی مسئولین در این مکان هیچ نوع امکانات رفاهی وجود نداشته و گردشگران باید برنامه خود را برای یک بازدید یکی دو ساعته محدود کرده و آب کافی همراه خود داشته باشند.
✍🏼 #سید_محمد_حجازی
@KoohGram
📂 قسمت چهارم
🏛 بنای شاه فیروز
شاه فیروز بنایی تاریخی مربوط به سدهٔ ۹ هجری قمری است و در ۱۴ کیلومتری جنوب شرقی #سیرجان از شهرهای استان #کرمان واقع شده.
این بنا در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۶۶۵ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
شاه فیروز در فاصله پنج کیلومتری جنوب شرقی قلعه سنگ سیرجان در نزدیکی روستای شاه آباد بر فراز صخره ای از سنگ سبز تیره به ارتفاع ۳۰ متر واقع شده است.
بنای این آرامگاه که امروزه به صورت نیمه ویرانه درآمده عبارت است از یک بنای هشت ضلعی که طول هر یک از اضلاع داخلی آن دو متر و اضلاع خارجی آن چهار متر است. در میانه بنا و در دل صخره قبری به طول ۲.۵ متر، عرض ۶۳ سانتی متر و عمق ۴۰ سانتی متر حفر شده است.
متاسفانه سنگ قبر آرامگاه از بین رفته و نمی توان از هویت فرد دفن شده و تاریخ احداث بنا اطلاع دقیقی به دست آورد.
داستان شاه فیروز در بین مردم محلی دو روایت دارد. گروهی بنای شاه فیروز را آرامگاه لوکایجار بین عضدالدوله و یا فرزند او می دانند که بر اثر خوردن گوشت شکار در شکارگاه درگذشته و بر فراز این صخره دفن شده است و گروهی دیگر او را برادر ملکه آن زمان که محل حکومتش در قلعه سنگ بوده می دانند که به دست خواهر خود کور و تا هنگام مرگ در این بنا زندانی شده و پس از مرگ نیز در همین مکان دفن شده است.
با توجه به شیوه معماری به نظر می رسد که این بنا متعلق به دوره ایلخانی قرون هشتم و نهم هجری باشد.
این اثر شامل یک ساختمان چهارطاقی آجری با هشت ستون و سقفی گنبدی است که بر روی این ستون ها زده شده و بر بالای تپه ای در دوازده کیلومتری جنوب شرقی سیرجان و در کنار جاده ی سیرجان - بافت، در سه کیلومتری شرق امامزاده علی ( ع) و قلعه سنگ قرار دارد.
آجرهای این بنا به شکل مربع هستند. مردم این نواحی نقل می کنند که در ساختمان آن از شیر شتر استفاده شده تا بنا محکم ساخته شود و پا بر جا بماند.
در اطراف آن و در تمام سطح تپه‌ای که بنا بر روی آن ساخته شده، قسمت های شکسته و باقی مانده ظروف سفالی به چشم می خورد و وجود تمدنی عظیم را در این نواحی نشان می دهد. چهار ستون از این ساختمان خراب شده و فرو ریخته، اما سقف آن هنوز بر روی چهار ستون مستحکم دیگر باقیمانده است.
یادگاری نویسی و تخریب این بنا توسط مردم محلی و گردشگران به تخریب این بنا سرعت بخشیده و اگر وزارت میراث فکری برای مرمت، نگهداری و بازسازی آن نکند به زودی این بنا کاملا ویران خواهد شد.
متاسفانه به دلیل کم لطفی مسئولین در این مکان هیچ نوع امکانات رفاهی وجود نداشته و گردشگران باید برنامه خود را برای یک بازدید یکی دو ساعته محدود کرده و آب کافی همراه خود داشته باشند.
✍🏼 #سید_محمد_حجازی
@KoohGram
👈🏿 آشنایی با بنای شاه فیروز #سیرجان
https://www.tg-me.com/KoohGram/19659
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
https://www.tg-me.com/KoohGram/19659
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 آشنایی با مناطق گردشگری سیرجان
📂 قسمت پنجم
🏛 بنای میر زبیر
آرامگاه میر زبیر که با نام بنای میر زبیر نیز شناخته می شود، در شرق روستای شریف آباد، قبل از روستای قنات توت، از توابع دهستان سعادت‌آباد #سیرجان و در کنار قبرستان روستا قرار دارد. آرامگاه به صورت مربعی به ابعاد خارجی ۹ و داخلی ۷ متر است و آن را با مصالحی مانند قلوه سنگ و ملات گچ ساخته اند، ارتفاع بنا از کف تا زیر گنبد که اکنون فرو ریخته حدود هشت متر است.
صورت بنا در ارتفاع چهار متری به هشت ظلعی و سپس با کاربندی به دایره تبدیل شده و گنبد روی آن استوار شده است. عکس هایی که در سال های گذشته از محراب بنا گرفته شده است، نشان می‌دهد در دو طرف محراب، تاریخ ساخت و نام سازنده به صورت گچبری مشخص بود که به همت مسئولین دلسوز امروزه از بین رفته است.
گرچه گچ بری محراب تاریخ ربیع الاول سال ۷۵۱ قمری را نشان می داد؛ عده ای بر این عقیده هستند که بنای میر زبیر معبدی مربوط به قبل یا اوایل اسلام بوده که در زمان سلطنت محمد مبارز (اولین امیر از خاندان آل مظفر) مرمت و به مسجد تبدیل شده است. با توجه به شباهت آن با بنای پیر جار سوز و همچنین وجود بنای دیگری به نام میر طلحه که اکنون ویران شده و دیگر هیچ اثری از آن نیست، به نظر می رسد بنای مزبور آرامگاه بوده است.
این اثر در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۷۵، با شماره ثبت ۱۷۶۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
گردشگران عزیزی که قصد توقف بیشتر از یکی دو ساعته را در این مکان دارند باید در صورت امکان از امکانات روستای هم جوار این مکان (روستای شریف آباد) استفاده کنند.
✍🏼 #سید_محمد_حجازی
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
📂 قسمت پنجم
🏛 بنای میر زبیر
آرامگاه میر زبیر که با نام بنای میر زبیر نیز شناخته می شود، در شرق روستای شریف آباد، قبل از روستای قنات توت، از توابع دهستان سعادت‌آباد #سیرجان و در کنار قبرستان روستا قرار دارد. آرامگاه به صورت مربعی به ابعاد خارجی ۹ و داخلی ۷ متر است و آن را با مصالحی مانند قلوه سنگ و ملات گچ ساخته اند، ارتفاع بنا از کف تا زیر گنبد که اکنون فرو ریخته حدود هشت متر است.
صورت بنا در ارتفاع چهار متری به هشت ظلعی و سپس با کاربندی به دایره تبدیل شده و گنبد روی آن استوار شده است. عکس هایی که در سال های گذشته از محراب بنا گرفته شده است، نشان می‌دهد در دو طرف محراب، تاریخ ساخت و نام سازنده به صورت گچبری مشخص بود که به همت مسئولین دلسوز امروزه از بین رفته است.
گرچه گچ بری محراب تاریخ ربیع الاول سال ۷۵۱ قمری را نشان می داد؛ عده ای بر این عقیده هستند که بنای میر زبیر معبدی مربوط به قبل یا اوایل اسلام بوده که در زمان سلطنت محمد مبارز (اولین امیر از خاندان آل مظفر) مرمت و به مسجد تبدیل شده است. با توجه به شباهت آن با بنای پیر جار سوز و همچنین وجود بنای دیگری به نام میر طلحه که اکنون ویران شده و دیگر هیچ اثری از آن نیست، به نظر می رسد بنای مزبور آرامگاه بوده است.
این اثر در تاریخ ۲۶ آبان ۱۳۷۵، با شماره ثبت ۱۷۶۲ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
گردشگران عزیزی که قصد توقف بیشتر از یکی دو ساعته را در این مکان دارند باید در صورت امکان از امکانات روستای هم جوار این مکان (روستای شریف آباد) استفاده کنند.
✍🏼 #سید_محمد_حجازی
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
👈🏿 آشنایی با بنای میر زبیر #سیرجان
https://www.tg-me.com/KoohGram/19661
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram
https://www.tg-me.com/KoohGram/19661
همطناب «کوه‌گرام» شوید 👇🏿
© @KoohGram