کانیا دل

Forwarded from عکس نگار

‍ ✅ به نام خداوند عشق و انسانیت

ئەلۆ! قەرتالێ بی ئەقل و رەش و دین
دلی کوردان ل رۆژئاڤا مەکە خوین!
دەما سا مە وەلات‌پارێزێ شەرتە؛
ژ سەر بڕینێ مە، ئەسلەن مەترسین!

ترجمه:
آهای لاشخور سیاه و بی‌عقل!
دل کوردها را در روژآوا، خون نکن!
وقتی پای میهن‌دوستی و سرزمین مان در میان باشد؛
ما را ز سر بریده، اصلٱ نترسان!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
🔸امروز۱۱ آبان ماه ۱۴۰۳ خورشیدی برابر با یکم/۱ نوامبر روز جهانی کوبانی است. مقاومت دختران تاریخ ساز کوبانی که منجر به پیروزیِ ارادە آزاد زیستن در قرن ۲۱ است.

🔸حدود ٨۳ سال پیش بود که در خلال جنگ جهانی دوم، به دستور هیتلر، شهر لنینگراد شوروی سابق به محاصره کامل آلمانی‌ها در آمد و دستور مستقیم دیکتاتور این بود که آنقدر محاصره‌ی شهر را محکم و قدرتمند و طولانی ادامه دهند تا این شهر مهم با تمام مردمش از صفحه‌ی روزگار محو شوند، اما تقدیر بگونه‌ای رقم خورد که در نهایت‌ پس از ۸۷۲ روز مقاومت جانانه‌ی مردم، شهر لنینگراد توسط ارتش سرخ شوروی، آزاد شد تا یکی از وحشتناک‌ترین فصل‌های کتاب خاطرات جنگ جهانی در تاریخ روسیه رقم بخورد.

🔸این واقعه‌ی تاریخی را از این جهت طرح کردم که شاید به ادامه‌ی عرایضم ربط داشته باشد و شباهتهایشان را نیز به قضاوت شما خوبان می‌سپارم.

🔸پس از اعلام خلافت خود خوانده‌ی ابوبکر البغدادی در موصل و تشکیل دولت اسلامی عراق و شام "داعش" در تاریخ ۱۶ سپتامبر ۲۰۱۴ به منظور تصرف شهر کوبانی به سمت شمال سوریه یورش بردند، مردان سیاه‌پوشی که با سربریدن انسانهای بی‌دفاع و بی گناه در مقابل دوربین‌های زنده تلویزیونی، تولید وحشت میکردند و با عبور از تمامی خطوط قرمز قوانین و مقررات جاریِ حاکم بر دنیای به ظاهر متمدن امروزی، می‌تاختند و به پیش می‌رفتند تا سرانجام پس از تصرف ۳۵۰ روستای کُردنشین منطقه، وارد شهر کوبانی شدند و متٲسفم که بگویم فرمانده‌ی داعش در این عملیات کسی نبود جز ابوخطاب الکُردی یک کُرد عراقی تا بر همگان ثابت شود که گاهی چاقو دسته‌اش را نیز خواهد بُرید.

🔸اما هنگامی که لشگر چند هزار نفری داعش با پشتیبانی آتش پرحجم توپخانه‌، وارد شهر کوبانی شدند، برخلاف انتظارشان، با مقاومت جانانه‌ی زنان و دخترانی در کوبانی مواجه شدند که در تمام عمرشان، هرگز ندیده بودند، کسانی که منازل خود را سنگربندی نموده و پس از یک سازماندهی منسجم و هدفمند وارد جنگ چریکی در خیابانهای شهر شدند، دختران تک تیرانداز و بلندقامت کُرد، اسلحه‌های قناسه‌‌ی دوربین دارشان را بر دوش گرفته بودند تا تکرار تاریخ را به نفع زنان کُرد، روایت کنند.

🔸زمان در کوچه پس کوچه‌های کوبانی متوقف شده بود و عقربه‌های ساعت به نفع دشمن نمی‌چرخیدند، چون هر روزی که از این درگیری می‌گذشت، چشم و گوش و کاسه‌ی سر داعشیان بود که به آسمان دوخته می‌شدند و گویی که شیرزنان کُرد کوبانی با این کار میخواستند علاوه بر داعش، به حاکمان و سردمداران همسایه‌ی شمالی که هر روز با ذوق و شوق وصف‌ناشدنی از بُرج‌های دیده‌بانی خود بالا می‌آمدند و با دوربین‌های پیشرفته، صحنه‌های نبرد تن به تن در خیابانهای شهر کوبانی را به تماشا می‌نشستند، و برای سقوط این شهر، لحظه شماری میکردند نیز، پیام محکمی مخابره کنند که اینجا رقه و موصل نیست تا زنان ایزدی را دست بسته، در بازار برده‌فروشان بچرخانید و حراج کنید، اینان برای حفظ شرافت و سرزمین‌شان، حرمت قائل اند.
و هر که بخواهد این خطوط قرمز آنها را در نوردد، تاوانش را با جانش خواهد داد.
اینگونه بود که داعش با ذلّت و خواری هر چه تمام‌تر، مجبور به عقب نشینی از کوبانی شد و تا آنسوی رود فرات عقب نشستند.

🔸و در پایان جا دارد که یادی کنیم از کارگردان تُرک تبریزی و نامدار سینمای ایران؛ سرکارخانم تهمینه میلانی که در روز جهانی کوبانی، شعری را براى دختران كوبانى سروده بود که در آن از نجابت و صداقت و شجاعت آنان، سخن فراوان به میان آمده بود و در انتها نیز با تواضع و فروتنی بسیار، بیانات شیرین‌ خود را با جمله‌‌‌ای که اشک نگارنده را نیز درآورد، کامل نموده‌ و میگوید: از اینکه کُرد نیستم خجالت میکشم.

✍ محمد حسین پور

‏
@kaniyadil

2.3K viewsSepahilaeen Alireza, 09:18