بیانیه سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه ملی ایران: انقلاب ما، جنگ مردم علیه مردم نیست
خیزش انقلابی «زن زندگی آزادی»، در دل سیاه‌ترین دوران سرکوب، خفقان، فقر، انزوای بین‌المللی و بی‌لیاقتی حاکمان کشور، در زمانه‌ای که بخش بزرگی از خاورمیانه اسیر سایه‌ی شوم بنیادگرایی ضدانسانی است، نه فقط برای جهانیان، بلکه حتی به چشمان بسیاری از ما ایرانیان نیز شگفت آمد. فراموش نکرده‌ایم هشدارهای پیاپی در باب «سوریه‌ای شدن ایران»، که چماقی بودند برای هراس‌افکنی در دل جامعه و جلوگیری از هرگونه کنش‌گری مترقی و آزادی‌خواهی انقلابی را. ما اما به تمامی این هراس‌ها «نه» گفتیم.
آنچه سبب شد حتی آزادی‌خواهان جهان نیز به احترام این جنبش بزرگ بایستند، آن بود که ایرانیان نشان دادند هنوز هم می‌توان از دل خاورمیانه، صدایی به گوش برسد غیر از جنگ، غیر از عصبیت‌های مذهبی، غیر از تعصبات قوم‌گرایانه و البته در ستیز با ارتجاع زن‌ستیز و ضدانسانی. ما نشان دادیم هرچند تجربه‌های تکان‌دهنده و دل‌خراش، در کشورهایی چون عراق، سوریه، یمن و البته افغانستان را فراموش نکرده‌ایم، اما همچنان می‌توانیم خیزشی ترقی‌خواهانه و مدرن را برای نیل به آزادی، مدنیت و دموکراسی‌خواهی بر پایه‌ی مبانی مدرن انسانی و حقوق شهروندی رقم بزنیم.
زیبایی تصویر اراده و شجاعت زنان حق‌طلب ایرانی، در کنار حمایت و پایمردی مردان آزادی‌خواه این سرزمین از آن رو دوچندان شد که مبارزه‌ی خود را، علی‌رغم تمامی هزینه‌های تکان‌دهنده‌اش، نه به شکل یک جنگ با عصبیت‌های خشونت‌آمیز، بلکه به شوق زندگی، یعنی یک زیست مسالمت‌آمیز آزادانه و مترقی دنبال کردند و در این راه، پاسخ تمامی صداهای تحریف‌کننده یا بوق‌های تبلیغاتی که می‌خواستند این دموکراسی‌خواهی را به مصداق یکی دیگر از انبوه جدال‌های قومی و مذهبی خاورمیانه‌ای درآورند به زیبایی و در کف خیابان دادند: «از زاهدان/کردستان تا تهران، جانم فدای ایران».
منشورهایی که با نادیده گرفتن صراحت فریادهای معترضان، از تعابیر تکان‌دهنده‌ای همچون «ستم ملی» یاد می‌کنند، با تحریف واقعیات عینی جامعه‌ی ایرانی، می‌خواهند از مبارزه‌ی آزادی‌خواهانه علیه یک دیکتاتوری ارتجاعی، تصویر جنگ «ملت علیه ملت» ارائه دهند. گویی ایرانیان، نه یکپارچه در برابر دستگاه ظالم، بلکه در پی جنگ و تسویه‌حساب با یکدیگر قدم به خیابان‌ها گذاشته‌اند. ما چنین تعابیری را نه صدای واقعی اعتراضات مردمی، بلکه خیانتی آشکار به فریادهای صریح هم‌وطنان شجاع‌مان در کوچه و خیابان می‌دانیم که زیر شدیدترین فشارهای سرکوب، یک لحظه از تاکید بر وحدت و برابری تردید نکردند و غافل نشدند.
سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه‌ی ملی ایران، با شناختی که از تاریخچه هنر و فرهنگ این ملت دارد، و با درس‌های
درخشان و امیدوارکننده‌ای که طی انقلاب اخیر گرفته، یک بار دیگر شهادت می‌دهد که اینجا سرزمین مادری تمامی اقوام دیر‌پای ایرانی است و فرهنگ ایرانی هیچ نیست جز تابلویی درخشان و رنگارنگ از تمامی نقش و نگارهایی که با پیوند میان خرده‌فرهنگ‌هایش تصویر شده است.
ما هیچ تردیدی نداریم که درمان تمامی زخم‌های کهن استبدادی که بر پیکره‌ی این جامعه بر جای مانده، تنها آزادی و دموکراسی است. ما به گوهر وجود انسان باور داریم و تردید نداریم که شهروند ایرانی، به مانند شهروندان تمامی کشورهای پیشرو و دموکراتیک جهان این بلوغ و آگاهی را دارد که با کسب آزادی خود، بهتر از هرکسی برای زندگی و آینده‌اش تصمیم بگیرد. پس تا پایان راه این انقلاب درخشان در کنار هم‌وطنان خود از پای نخواهیم نشست و تأکید داریم که تنها در دل یک وضعیت آزاد و دموکراتیک، و در جریان یک گفتگوی آزاد در کنگره‌ای ملی و سراسری است که ایرانیان می‌توانند مطالبات واقعی خود را طرح کرده و به حقوق شهروندی‌شان دست پیدا کنند؛ تا آن زمان، هیچ جریان و گروهی را محق نمی‌دانیم که با تحریف صدای آشکار انقلابیون، گرایش‌های سهم‌خواهانه‌ی خود را تحت عنوان «مطالبات حداقلی» به مردم تحمیل کند.
سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه ملی ایران
دوم اسفند ۱۴۰۱
https://jebhemeliiran.org/?p=3286
خیزش انقلابی «زن زندگی آزادی»، در دل سیاه‌ترین دوران سرکوب، خفقان، فقر، انزوای بین‌المللی و بی‌لیاقتی حاکمان کشور، در زمانه‌ای که بخش بزرگی از خاورمیانه اسیر سایه‌ی شوم بنیادگرایی ضدانسانی است، نه فقط برای جهانیان، بلکه حتی به چشمان بسیاری از ما ایرانیان نیز شگفت آمد. فراموش نکرده‌ایم هشدارهای پیاپی در باب «سوریه‌ای شدن ایران»، که چماقی بودند برای هراس‌افکنی در دل جامعه و جلوگیری از هرگونه کنش‌گری مترقی و آزادی‌خواهی انقلابی را. ما اما به تمامی این هراس‌ها «نه» گفتیم.
آنچه سبب شد حتی آزادی‌خواهان جهان نیز به احترام این جنبش بزرگ بایستند، آن بود که ایرانیان نشان دادند هنوز هم می‌توان از دل خاورمیانه، صدایی به گوش برسد غیر از جنگ، غیر از عصبیت‌های مذهبی، غیر از تعصبات قوم‌گرایانه و البته در ستیز با ارتجاع زن‌ستیز و ضدانسانی. ما نشان دادیم هرچند تجربه‌های تکان‌دهنده و دل‌خراش، در کشورهایی چون عراق، سوریه، یمن و البته افغانستان را فراموش نکرده‌ایم، اما همچنان می‌توانیم خیزشی ترقی‌خواهانه و مدرن را برای نیل به آزادی، مدنیت و دموکراسی‌خواهی بر پایه‌ی مبانی مدرن انسانی و حقوق شهروندی رقم بزنیم.
زیبایی تصویر اراده و شجاعت زنان حق‌طلب ایرانی، در کنار حمایت و پایمردی مردان آزادی‌خواه این سرزمین از آن رو دوچندان شد که مبارزه‌ی خود را، علی‌رغم تمامی هزینه‌های تکان‌دهنده‌اش، نه به شکل یک جنگ با عصبیت‌های خشونت‌آمیز، بلکه به شوق زندگی، یعنی یک زیست مسالمت‌آمیز آزادانه و مترقی دنبال کردند و در این راه، پاسخ تمامی صداهای تحریف‌کننده یا بوق‌های تبلیغاتی که می‌خواستند این دموکراسی‌خواهی را به مصداق یکی دیگر از انبوه جدال‌های قومی و مذهبی خاورمیانه‌ای درآورند به زیبایی و در کف خیابان دادند: «از زاهدان/کردستان تا تهران، جانم فدای ایران».
منشورهایی که با نادیده گرفتن صراحت فریادهای معترضان، از تعابیر تکان‌دهنده‌ای همچون «ستم ملی» یاد می‌کنند، با تحریف واقعیات عینی جامعه‌ی ایرانی، می‌خواهند از مبارزه‌ی آزادی‌خواهانه علیه یک دیکتاتوری ارتجاعی، تصویر جنگ «ملت علیه ملت» ارائه دهند. گویی ایرانیان، نه یکپارچه در برابر دستگاه ظالم، بلکه در پی جنگ و تسویه‌حساب با یکدیگر قدم به خیابان‌ها گذاشته‌اند. ما چنین تعابیری را نه صدای واقعی اعتراضات مردمی، بلکه خیانتی آشکار به فریادهای صریح هم‌وطنان شجاع‌مان در کوچه و خیابان می‌دانیم که زیر شدیدترین فشارهای سرکوب، یک لحظه از تاکید بر وحدت و برابری تردید نکردند و غافل نشدند.
سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه‌ی ملی ایران، با شناختی که از تاریخچه هنر و فرهنگ این ملت دارد، و با درس‌های
درخشان و امیدوارکننده‌ای که طی انقلاب اخیر گرفته، یک بار دیگر شهادت می‌دهد که اینجا سرزمین مادری تمامی اقوام دیر‌پای ایرانی است و فرهنگ ایرانی هیچ نیست جز تابلویی درخشان و رنگارنگ از تمامی نقش و نگارهایی که با پیوند میان خرده‌فرهنگ‌هایش تصویر شده است.
ما هیچ تردیدی نداریم که درمان تمامی زخم‌های کهن استبدادی که بر پیکره‌ی این جامعه بر جای مانده، تنها آزادی و دموکراسی است. ما به گوهر وجود انسان باور داریم و تردید نداریم که شهروند ایرانی، به مانند شهروندان تمامی کشورهای پیشرو و دموکراتیک جهان این بلوغ و آگاهی را دارد که با کسب آزادی خود، بهتر از هرکسی برای زندگی و آینده‌اش تصمیم بگیرد. پس تا پایان راه این انقلاب درخشان در کنار هم‌وطنان خود از پای نخواهیم نشست و تأکید داریم که تنها در دل یک وضعیت آزاد و دموکراتیک، و در جریان یک گفتگوی آزاد در کنگره‌ای ملی و سراسری است که ایرانیان می‌توانند مطالبات واقعی خود را طرح کرده و به حقوق شهروندی‌شان دست پیدا کنند؛ تا آن زمان، هیچ جریان و گروهی را محق نمی‌دانیم که با تحریف صدای آشکار انقلابیون، گرایش‌های سهم‌خواهانه‌ی خود را تحت عنوان «مطالبات حداقلی» به مردم تحمیل کند.
سازمان نویسندگان و هنرمندان جبهه ملی ایران
دوم اسفند ۱۴۰۱
https://jebhemeliiran.org/?p=3286
Forwarded from جبهه ملی ایران
با عرض تسلیت خدمت خاندان های معزز و محترم خرم شاهی و افشار
درگذشت بانو دکتر فیروزه خرمشاهی استاد دانشگاه و فرزند برومند زنده یاد خرمشاهی و بانو افشار را تسلیت عرض می کنیم.
از همه همراهان و یاران دعوت میشود تا در مراسم خاکسپاری مندرج در اطلاعیه حضور بهم برسانند.
درگذشت بانو دکتر فیروزه خرمشاهی استاد دانشگاه و فرزند برومند زنده یاد خرمشاهی و بانو افشار را تسلیت عرض می کنیم.
از همه همراهان و یاران دعوت میشود تا در مراسم خاکسپاری مندرج در اطلاعیه حضور بهم برسانند.
سازمان حقوقدانان جبهه ملی ایران: هفتم اسفند سالروز ملی استقلال کانون وکلای دادگستری برجامعه وکلای شریف دادگستری گرامی‌باد
وکلای شریف و مستقل دادگستری از دولت ملی دکتر محمد مصدق درسال ۱۳۳۱ تا به امروز واژه استقلال وکیل را حرف به حرف نوشتیم و خواندیم بخش کردیم و هجابندی نمودیم، پاسدار عدالت بودیم و سرباز حقوق ملت. برای حاکمیت قانون رشادت نمودیم و برای احقاق حقوق مردم قیام. اگرچه تمامیت‌خواهی حکومت استبدادی و اقتدارگرا، استقلال نهاد وکالت را ربود اما همچنان برای احیای آن ایستاده‌ایم و با وجود ناملایمات و فشارها، زندان و بازداشت، برای دادخواهی حق طبیعی مردم یعنی حق بهره‌مندی ملت از وکیل مستقل ایستاده‌ایم.
سازمان حقوقدانان جبهه ملی ایران هفتم اسفند ماه ۱۴۰۱ خورشیدی
https://jebhemeliiran.org/?p=3298
وکلای شریف و مستقل دادگستری از دولت ملی دکتر محمد مصدق درسال ۱۳۳۱ تا به امروز واژه استقلال وکیل را حرف به حرف نوشتیم و خواندیم بخش کردیم و هجابندی نمودیم، پاسدار عدالت بودیم و سرباز حقوق ملت. برای حاکمیت قانون رشادت نمودیم و برای احقاق حقوق مردم قیام. اگرچه تمامیت‌خواهی حکومت استبدادی و اقتدارگرا، استقلال نهاد وکالت را ربود اما همچنان برای احیای آن ایستاده‌ایم و با وجود ناملایمات و فشارها، زندان و بازداشت، برای دادخواهی حق طبیعی مردم یعنی حق بهره‌مندی ملت از وکیل مستقل ایستاده‌ایم.
سازمان حقوقدانان جبهه ملی ایران هفتم اسفند ماه ۱۴۰۱ خورشیدی
https://jebhemeliiran.org/?p=3298
خانواده‌های گرانقدر خرمشاهی، افشار و کسروی
با اندوهی فراوان و تأسفی بی‌پایان، درگذشت خانم مهندس فیروزه خرمشاهی را به شما خانواده‌های گرانقدر تسلیت می‌گوییم. خانم مهندس فیروزه خرمشاهی فرزند بانو فرشید افشار، عضو محترم شورای مرکزی جبهه ملی ایران و شادروان محمدحسن خرمشاهی عضو فقید این شورا بودند. ما همچنین این درگذشت را به همه ملیون و آزادی‌خواهان و طرفداران نهضت ملی ایران تسلیت می‌گوییم.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران تهران-هفتم اسفندماه ۱۴۰۱ خورشیدی
https://jebhemeliiran.org/?p=3301
با اندوهی فراوان و تأسفی بی‌پایان، درگذشت خانم مهندس فیروزه خرمشاهی را به شما خانواده‌های گرانقدر تسلیت می‌گوییم. خانم مهندس فیروزه خرمشاهی فرزند بانو فرشید افشار، عضو محترم شورای مرکزی جبهه ملی ایران و شادروان محمدحسن خرمشاهی عضو فقید این شورا بودند. ما همچنین این درگذشت را به همه ملیون و آزادی‌خواهان و طرفداران نهضت ملی ایران تسلیت می‌گوییم.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران تهران-هفتم اسفندماه ۱۴۰۱ خورشیدی
https://jebhemeliiran.org/?p=3301
تارنماي رسمي جبهه ملي ايران- تهران
خانواده های گرانقدر خرمشاهی،افشار و کسروی
با اندوهی فراوان وتاسفی بی پایان،درگذشت خانم مهندس فیروزه خرمشاهی را به شما خانواده های گرانقدر تسلی...
جناب آقای حسین ترابی ریاحی عضو محترم شورای مرکزی جبهه ملی ایران
درگذشت برادر ارجمندتان را به شما و خانواده گرامی تسلیت گفته و برای عزیز درگذشته رحمت ایزدی و برای همه بازماندگان صبر و شکیبایی آرزو می‌کنیم.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران تهران-هفتم اسفندماه ۱۴۰۱ خورشیدی
https://jebhemeliiran.org/?p=3302
درگذشت برادر ارجمندتان را به شما و خانواده گرامی تسلیت گفته و برای عزیز درگذشته رحمت ایزدی و برای همه بازماندگان صبر و شکیبایی آرزو می‌کنیم.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران تهران-هفتم اسفندماه ۱۴۰۱ خورشیدی
https://jebhemeliiran.org/?p=3302
تارنماي رسمي جبهه ملي ايران- تهران
تسلیت خدمت جناب آقای حسین ترابی ریاحی عضو محترم شورای مرکزی جبهه ملی ایران
جناب آقای حسین ترابی ریاحی
عضو محترم شورای مرکزی جبهه ملی ایران
درگذشت برادر ارجمندتان را به شما و...
عضو محترم شورای مرکزی جبهه ملی ایران
درگذشت برادر ارجمندتان را به شما و...
Forwarded from هواداران جبهه ملی ایران
7 اسفند ماه سالروز تصویب لایحهٔ قانونی استقلال #کانون_وکلای_دادگستری به دست دکتر #محمد_مصدق
در عمده کشورهای دنیا نهادی مستقل و غیر دولتی به نام کانون وکلا وجود دارد که وظیفه آن رسیدگی به صلاحیت افراد برای وکلات دادگستری است. در سال 1287 حسن پیرنیا وزیر عدلیه وقت با توجه به نبود قوانین و دادرسی منظم و مدون و با هدف سامان دادن به آن وضعیت، دستور تشکیل کمیسیون تنقیح قوانین مجلس را صادر کرد. از مهم‌ترین وظایف این کمیسیون ترجمهٔ قوانین خارجی، بیان اوصاف و مراتب مراجع قضایی کشورهای مورد نظر و اعلام به کمیسیون عدلیه بود. پس از آن با افزایش وکلای رسمی شرایط برای تشکیل مجمع وکلا مهیا گردید و نخستین مجمع برگزار و در تاریخ ۲۷ تیر ۱۳۰۰، نخستین نهاد وکالت در ایران آغاز به کار کرد. اما شرایط پس از کودتای سوم اسفند 1299 توسط رضاخان موجب شد تا مجمع وکلای رسمی در سال 1301 پایان یافته و دیگر مجمعی شکل نگیرد. پس از انحلال مجمع وکلای رسمی (و مدتی ادارهٔ امور قضایی)، ادارهٔ احصائیهٔ قضایی به ریاست داود پیرنیا مسئولیت‌های مربوط را عهده‌دار گردید. در ۲۶ تیر ۱۳۰۹، پیرنیا تعدادی از وکلا را به منزل خود دعوت نمود و به آنها اعلام کرد که وزیر عدلیه، علی‌اکبر داور، خواستار تشکیل کانون وکلاست. در ۲۰ آبان ۱۳۰۹ کانون وکلای عدلیه با حضور وکلا به وسیله علی‌اکبر داور به‌طور رسمی افتتاح شد. در همین روز جلال‌الدین نهاوندی، که پیش‌تر رئیس مجمع وکلای رسمی بود، پس از ابلاغ تشکر وکلا از داور برای تشکیل کانون وکلا، به نمایندگی از وکلا ریاست کانون را به داور پیشنهاد کرد که داور این پیشنهاد را پذیرفت و او به‌عنوان نخستین رئیس کانون وکلا انتخاب شد. همچنین وکلا خواستار انتصاب پیرنیا به نائب‌رئیسی شدند که داور این موضوع را بر عهده خود وکلا گذاشت و آنان نیز وی را به این سمت برگزیدند. در سال 1314 قانون وکالتی نوشته شد که به موجب آن به وکلا اجازه داده شده بود خودشان هیئت مدیرهٔ کانون وکلا را برگزینند. اصطلاح کانون مرکز برای نخستین بار در این قانون درج گردید. اما از آنجا که دیکتاتور وقت و عواملش وکلای مستقل را عاملی در برابر خودکامگی می دانست، این قانون را لغو کرد. نهایتا در سال 1315 قانونی مصوب گردید که حق انتخاب اعضای هیئت مدیره را به وزارت عدلیه می سپرد. سرانجام در ۲۶ اسفند ۱۳۱۶، احمد متین دفتری (وزیر وقت عدلیه) کانون وکلا را افتتاح و هیئت مدیرهٔ آن را به قید قرعه از بین دو برابر تعداد مقرر تعیین نمود. بدین ترتیب نخستین هیئت مدیرهٔ کانون وکلای مرکز با ریاست وزیر عدلیه تشکیل گردید. کانون سال ها بعد در تاریخ ۲۴ مهر ۱۳۳۱ ماده‌واحده‌ای تنظیم کرد و طی نامه‌ای به وزیر دادگستری ارسال نمود؛ مقدمهٔ نامه به این شرح بود:
«کانون وکلا عضو سازمان بین‌المللی وکلاست و تمام کانون‌های عضو سازمان مزبور، حتی اسپانیا که دارای حکومت دیکتاتوری است مستقل هستند، به استثنای کانون وکلای ایران؛ و قوانین مقررات مربوط به وکلای ایران را خواسته‌اند که چون با قوانین و مقررات سایر ممالک موافقت ندارد در فرستادن آن تأخیر شده‌است… لذا کانون طرحی برای این منظور تهیه و تقدیم می‌نماید و استدعای تصویب آن و رسانیدن به امضای جناب نخست‌وزیر و ابلاغ برای اجرا میشود.»
ماده واحدهٔ مزبور به دستور وزارت دادگستری در کمیسیونی متشکل از رئیس دیوان کشور، دادستان کل، دو نفر از رؤسای شعب دیوان کشور و نمایندگان کانون وکلا بررسی شد؛ اما کمیسیون نظر داد که طرح باید شامل مواردی متضمن اصول و قواعد دادرسی باشد و اکتفا به یک طرح کلی صحیح نیست. در ۱۲ مرداد ۱۳۳۱ قانونی با عنوان «لایحه قانونی مربوط به اعطای اختیارات برای مدت شش ماه به شخص آقای دکتر #محمد_مصدق نخست‌وزیر» به تصویب مجلس شورای ملی و سنا رسید. طبق این ماده واحده به شخص #محمد_مصدق نخست‌وزیر اختیار داده می‌شد که از تاریخ تصویب این قانون تا مدت شش ماه لوایحی که برای‌اجرای مواد نه‌گانهٔ برنامهٔ دولت ضروری است (از جمله ماده ۷، اصلاح قوانین دادگستری) تصویب شده‌است تهیه نموده و پس از آزمایش، آنها را منتهی در ظرف شش ماه که مدت این اختیارات است تقدیم مجلسین نماید و تا موقعی که تکلیف آنها در مجلسین معین نشده لازم‌الاجرا می‌باشند. هم‌زمان کمیسیونی در کانون وکلا متشکل از چهار نفر از اعضای هیئت مدیره مشغول تدوین لایحهٔ پیشنهادی وکلا برای استقلال شدند. در تاریخ ۴ دی ۱۳۳۱ لایحهٔ پیشنهادی کانون وکلا در ۱۰ ماده تقدیم کمیسیون مخصوص این موضوع ارائه شد و کمیسیون مزبور لایحه را در ۱۶ ماده تصویب نمود. این لایحه فوراً برای #محمد_مصدق فرستاده شد.
در عمده کشورهای دنیا نهادی مستقل و غیر دولتی به نام کانون وکلا وجود دارد که وظیفه آن رسیدگی به صلاحیت افراد برای وکلات دادگستری است. در سال 1287 حسن پیرنیا وزیر عدلیه وقت با توجه به نبود قوانین و دادرسی منظم و مدون و با هدف سامان دادن به آن وضعیت، دستور تشکیل کمیسیون تنقیح قوانین مجلس را صادر کرد. از مهم‌ترین وظایف این کمیسیون ترجمهٔ قوانین خارجی، بیان اوصاف و مراتب مراجع قضایی کشورهای مورد نظر و اعلام به کمیسیون عدلیه بود. پس از آن با افزایش وکلای رسمی شرایط برای تشکیل مجمع وکلا مهیا گردید و نخستین مجمع برگزار و در تاریخ ۲۷ تیر ۱۳۰۰، نخستین نهاد وکالت در ایران آغاز به کار کرد. اما شرایط پس از کودتای سوم اسفند 1299 توسط رضاخان موجب شد تا مجمع وکلای رسمی در سال 1301 پایان یافته و دیگر مجمعی شکل نگیرد. پس از انحلال مجمع وکلای رسمی (و مدتی ادارهٔ امور قضایی)، ادارهٔ احصائیهٔ قضایی به ریاست داود پیرنیا مسئولیت‌های مربوط را عهده‌دار گردید. در ۲۶ تیر ۱۳۰۹، پیرنیا تعدادی از وکلا را به منزل خود دعوت نمود و به آنها اعلام کرد که وزیر عدلیه، علی‌اکبر داور، خواستار تشکیل کانون وکلاست. در ۲۰ آبان ۱۳۰۹ کانون وکلای عدلیه با حضور وکلا به وسیله علی‌اکبر داور به‌طور رسمی افتتاح شد. در همین روز جلال‌الدین نهاوندی، که پیش‌تر رئیس مجمع وکلای رسمی بود، پس از ابلاغ تشکر وکلا از داور برای تشکیل کانون وکلا، به نمایندگی از وکلا ریاست کانون را به داور پیشنهاد کرد که داور این پیشنهاد را پذیرفت و او به‌عنوان نخستین رئیس کانون وکلا انتخاب شد. همچنین وکلا خواستار انتصاب پیرنیا به نائب‌رئیسی شدند که داور این موضوع را بر عهده خود وکلا گذاشت و آنان نیز وی را به این سمت برگزیدند. در سال 1314 قانون وکالتی نوشته شد که به موجب آن به وکلا اجازه داده شده بود خودشان هیئت مدیرهٔ کانون وکلا را برگزینند. اصطلاح کانون مرکز برای نخستین بار در این قانون درج گردید. اما از آنجا که دیکتاتور وقت و عواملش وکلای مستقل را عاملی در برابر خودکامگی می دانست، این قانون را لغو کرد. نهایتا در سال 1315 قانونی مصوب گردید که حق انتخاب اعضای هیئت مدیره را به وزارت عدلیه می سپرد. سرانجام در ۲۶ اسفند ۱۳۱۶، احمد متین دفتری (وزیر وقت عدلیه) کانون وکلا را افتتاح و هیئت مدیرهٔ آن را به قید قرعه از بین دو برابر تعداد مقرر تعیین نمود. بدین ترتیب نخستین هیئت مدیرهٔ کانون وکلای مرکز با ریاست وزیر عدلیه تشکیل گردید. کانون سال ها بعد در تاریخ ۲۴ مهر ۱۳۳۱ ماده‌واحده‌ای تنظیم کرد و طی نامه‌ای به وزیر دادگستری ارسال نمود؛ مقدمهٔ نامه به این شرح بود:
«کانون وکلا عضو سازمان بین‌المللی وکلاست و تمام کانون‌های عضو سازمان مزبور، حتی اسپانیا که دارای حکومت دیکتاتوری است مستقل هستند، به استثنای کانون وکلای ایران؛ و قوانین مقررات مربوط به وکلای ایران را خواسته‌اند که چون با قوانین و مقررات سایر ممالک موافقت ندارد در فرستادن آن تأخیر شده‌است… لذا کانون طرحی برای این منظور تهیه و تقدیم می‌نماید و استدعای تصویب آن و رسانیدن به امضای جناب نخست‌وزیر و ابلاغ برای اجرا میشود.»
ماده واحدهٔ مزبور به دستور وزارت دادگستری در کمیسیونی متشکل از رئیس دیوان کشور، دادستان کل، دو نفر از رؤسای شعب دیوان کشور و نمایندگان کانون وکلا بررسی شد؛ اما کمیسیون نظر داد که طرح باید شامل مواردی متضمن اصول و قواعد دادرسی باشد و اکتفا به یک طرح کلی صحیح نیست. در ۱۲ مرداد ۱۳۳۱ قانونی با عنوان «لایحه قانونی مربوط به اعطای اختیارات برای مدت شش ماه به شخص آقای دکتر #محمد_مصدق نخست‌وزیر» به تصویب مجلس شورای ملی و سنا رسید. طبق این ماده واحده به شخص #محمد_مصدق نخست‌وزیر اختیار داده می‌شد که از تاریخ تصویب این قانون تا مدت شش ماه لوایحی که برای‌اجرای مواد نه‌گانهٔ برنامهٔ دولت ضروری است (از جمله ماده ۷، اصلاح قوانین دادگستری) تصویب شده‌است تهیه نموده و پس از آزمایش، آنها را منتهی در ظرف شش ماه که مدت این اختیارات است تقدیم مجلسین نماید و تا موقعی که تکلیف آنها در مجلسین معین نشده لازم‌الاجرا می‌باشند. هم‌زمان کمیسیونی در کانون وکلا متشکل از چهار نفر از اعضای هیئت مدیره مشغول تدوین لایحهٔ پیشنهادی وکلا برای استقلال شدند. در تاریخ ۴ دی ۱۳۳۱ لایحهٔ پیشنهادی کانون وکلا در ۱۰ ماده تقدیم کمیسیون مخصوص این موضوع ارائه شد و کمیسیون مزبور لایحه را در ۱۶ ماده تصویب نمود. این لایحه فوراً برای #محمد_مصدق فرستاده شد.
Forwarded from هواداران جبهه ملی ایران
نهایتا در تاریخ ۷ اسفند ۱۳۳۱ مصدق که خود دانش آموخته حقوق از سوئیس بود، با کمی اصلاح و افزودن چند ماده، این طرح را به صورت لایحه‌ای قانونی با ۲۳ ماده با عنوان «لایحهٔ قانونی استقلال کانون وکلای دادگستری» تصویب کرد. در آن زمان عبدالعلی لطفی وزیر عدلیه بود.
در این لایحه برای نخستین بار برای کانون وکلا شخصیت حقوقی مستقل شناخته شد که در مقر هر دادگاه استان تشکیل میشود؛ ادارهٔ امور وکلا همچون انتخاب هیئت مدیره به خود وکلا واگذار شد.همچنین پس از اجرایی شدن این قانون هیچ وکیلی را نمی‌توان از شغل وکالت ممنوع یا تعلیق نمود مگر به موجب حکم قطعی دادگاه انتظامی و این تضمینی بود که وکلا در طول ۵۵ سال (از ۱۲۸۸ تا ۱۳۳۳) برای به دست آوردنش تلاش کردند.
احمد متین دفتری که خود در سال ۱۳۱۶، هیئت مدیرهٔ کانون وکلا را منصوب کرده بود پس از تصویب لایحه استقلال ۱۳۳۱ گفت:
«اساس استقلال کانون همان اختیار محاکمهٔ اعضای کانون است… جای مسرت است که پس از ۱۵ سال وکلای دادگستری توانستند آمادگی خود را برای استقلال کانون اعلام دارند.»
با اینحال استقلال کانون وکلا چند دهه بیشتر دوام نیاورد. در تاریخ 4/6/1400 آیین نامه ای به تصویب رئیس قوه قضائیه رسید که عملا استقلال وکلا را زیر پا له کرد. مطابق این آیین نامه هیئت نظارت بر انتخابات می بایست علاوه بر احراز شرایط مقرر در ماده ۴ قانون کیفیت، شرایط مندرج در ماده ۲ این قانون مانند اعتقاد و التزام علمی به احکام و مبانی دین اسلام و اعتقاد و تعهد به نظام جمهوری اسلامی، ولایت فقیه و قانون اساسی را نیز احراز نماید. به بیان ساده تر از زمان ابلاغ این آیین نامه وکلا برای کاندید شدن در انتخابات باید وکیل نظام باشند نه وکیل مردم! این امر خود به خوبی نشان دهنده این حقیقت است که امروز کشور بیش از هر دوره ای نیازمند حکمرانی تفکری ملی و روی کار آمدن سیاست پیشه گانی با مشی مصدق است تا کشور را از این شرایط خارج کند.
@NFIfans
در این لایحه برای نخستین بار برای کانون وکلا شخصیت حقوقی مستقل شناخته شد که در مقر هر دادگاه استان تشکیل میشود؛ ادارهٔ امور وکلا همچون انتخاب هیئت مدیره به خود وکلا واگذار شد.همچنین پس از اجرایی شدن این قانون هیچ وکیلی را نمی‌توان از شغل وکالت ممنوع یا تعلیق نمود مگر به موجب حکم قطعی دادگاه انتظامی و این تضمینی بود که وکلا در طول ۵۵ سال (از ۱۲۸۸ تا ۱۳۳۳) برای به دست آوردنش تلاش کردند.
احمد متین دفتری که خود در سال ۱۳۱۶، هیئت مدیرهٔ کانون وکلا را منصوب کرده بود پس از تصویب لایحه استقلال ۱۳۳۱ گفت:
«اساس استقلال کانون همان اختیار محاکمهٔ اعضای کانون است… جای مسرت است که پس از ۱۵ سال وکلای دادگستری توانستند آمادگی خود را برای استقلال کانون اعلام دارند.»
با اینحال استقلال کانون وکلا چند دهه بیشتر دوام نیاورد. در تاریخ 4/6/1400 آیین نامه ای به تصویب رئیس قوه قضائیه رسید که عملا استقلال وکلا را زیر پا له کرد. مطابق این آیین نامه هیئت نظارت بر انتخابات می بایست علاوه بر احراز شرایط مقرر در ماده ۴ قانون کیفیت، شرایط مندرج در ماده ۲ این قانون مانند اعتقاد و التزام علمی به احکام و مبانی دین اسلام و اعتقاد و تعهد به نظام جمهوری اسلامی، ولایت فقیه و قانون اساسی را نیز احراز نماید. به بیان ساده تر از زمان ابلاغ این آیین نامه وکلا برای کاندید شدن در انتخابات باید وکیل نظام باشند نه وکیل مردم! این امر خود به خوبی نشان دهنده این حقیقت است که امروز کشور بیش از هر دوره ای نیازمند حکمرانی تفکری ملی و روی کار آمدن سیاست پیشه گانی با مشی مصدق است تا کشور را از این شرایط خارج کند.
@NFIfans
دعوت به حضور در مراسم پنجاه و ششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق، رهبر نهضت ملی ایران
در پنجاه و ششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق، رهبر نهضت ملی ایران و تمام ملل استعمار زده جهان بر سر مزار او می‌رویم و نسبت به آن بزرگ مرد تاریخ ادای احترام می‌نماییم.
روز یک شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۱ ساعت ۸:۳۰ صبح اتوبوس در میدان توحید اول خیابان ستارخان برای حرکت به طرف احمدآباد آماده است.
سازمان اصناف و بازاریان جبهه ملی ایران
دهم اسفندماه ۱۴۰۱
https://jebhemeliiran.org/?p=3307
در پنجاه و ششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق، رهبر نهضت ملی ایران و تمام ملل استعمار زده جهان بر سر مزار او می‌رویم و نسبت به آن بزرگ مرد تاریخ ادای احترام می‌نماییم.
روز یک شنبه ۱۴ اسفند ۱۴۰۱ ساعت ۸:۳۰ صبح اتوبوس در میدان توحید اول خیابان ستارخان برای حرکت به طرف احمدآباد آماده است.
سازمان اصناف و بازاریان جبهه ملی ایران
دهم اسفندماه ۱۴۰۱
https://jebhemeliiran.org/?p=3307
Forwarded from هواداران جبهه ملی ایران
آیین هفتم مهندس فیروزه خرمشاهی، فرزند شادروان حسن خرمشاهی و بانو فرشید افشار از اعضای قدیمی شورای مرکزی جبهه ملی ایران
جمعه ۱۲ اسپند از ساعت ۳۰ / ۱۶ تا ۱۸.
مسجد النبی، خیابان کارگر شمالی
@NFIfans
جمعه ۱۲ اسپند از ساعت ۳۰ / ۱۶ تا ۱۸.
مسجد النبی، خیابان کارگر شمالی
@NFIfans
Audio
نگاهی به اوضاع سیاسی و اقتصادی ایران در گفت‌وگوی رادیو عصر جدید با دکتر موسویان رئیس شورای مرکزی جبهه ملی ایران.
@JMI_official
@JMI_official
Forwarded from Aasoo - آسو
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🎬 فیلم مستند «آتش جاوید»، زندگی و مرگ پروانه فروهر، ساخته‌ی سپهر عاطفی و تولید آسو این هفته از برنامه‌ی آپارات بی‌بی‌سی پخش خواهد شد.
ساعات پخش به وقت ایران
جمعه ۹ شب
شنبه۱۰:۳۰ صبح
یکشنبه۶:۳۰ عصر
سه‌شنبه ۳:۳۰ بعدازظهر
چهارشنبه ۱۲ شب
تکرار جمعه ۲:۳۰ بامداد
@NashrAasoo 🔺
ساعات پخش به وقت ایران
جمعه ۹ شب
شنبه۱۰:۳۰ صبح
یکشنبه۶:۳۰ عصر
سه‌شنبه ۳:۳۰ بعدازظهر
چهارشنبه ۱۲ شب
تکرار جمعه ۲:۳۰ بامداد
@NashrAasoo 🔺
Forwarded from هواداران جبهه ملی ایران
خبر فوری:
ماموران امنیتی حکومت جمهوری اسلامی با بستن مبادی ورودی روستای احمدآباد، مانع از ورود علاقه‌مندان دکتر مصدق و هواداران و اعضای جبهه ملی ایران به محل مزار دکتر مصدق شدند و مراسم بزرگداشت دکتر مصدق، امسال نیز با فشار و ممانعت عوامل حاکمیت برگزار نگردید.
🆔 @NFIfans
ماموران امنیتی حکومت جمهوری اسلامی با بستن مبادی ورودی روستای احمدآباد، مانع از ورود علاقه‌مندان دکتر مصدق و هواداران و اعضای جبهه ملی ایران به محل مزار دکتر مصدق شدند و مراسم بزرگداشت دکتر مصدق، امسال نیز با فشار و ممانعت عوامل حاکمیت برگزار نگردید.
🆔 @NFIfans
Forwarded from جبهه ملی ایران
فوری
ممانعت از برگزاری مراسم سالگرد دکتر مصدق در قلعه احمد آباد آرامگاه دکتر مصدق
جمهوری اسلامی در پنجاه و ششمین سالگرد درگذشت دکتر مصدق، مانع از ادای دین جبهه ملی ایران و ملیون به آرامگاه دکتر مصدق شدند.
امروز چهارده اسفند ۱۴۰۱ مصادف با پنجاه و ششمین سالگرد دکتر محمد مصدق، جبهه ملّی ایران به همراه ملّیون دیگر، قصد ادای احترام بر آرامگاه دکتر مصدق در قلعه احمدآباد را داشتند که مأموران امنیتی و نظامی مانند چند سال اخیر ضمن برخورد با حاضرین، مانع ورود به قلعه احمدآباد و آرامگاه دکتر مصدق شدند.
هموندان جبهه ملی ایران و ملّیون ضمن اعتراض به مأموران، به سمت ساوجبلاغ رفته و ضمن خوانش سرود ای ایران، یاد دکتر مصدق بزرگ را گرامی داشتند.
در این تجمع دکتر موسویان ریاست شورای مرکزی در خصوص خدمات دکتر مصدق و وضعیت کنونی کشور ایران سخنرانی کوتاهی ایراد کردند.
همچنین آقای علی نظری کاکوندی در شعری در خصوص دکتر محمد مصدق قرائت کرد.
@JMI_official
ممانعت از برگزاری مراسم سالگرد دکتر مصدق در قلعه احمد آباد آرامگاه دکتر مصدق
جمهوری اسلامی در پنجاه و ششمین سالگرد درگذشت دکتر مصدق، مانع از ادای دین جبهه ملی ایران و ملیون به آرامگاه دکتر مصدق شدند.
امروز چهارده اسفند ۱۴۰۱ مصادف با پنجاه و ششمین سالگرد دکتر محمد مصدق، جبهه ملّی ایران به همراه ملّیون دیگر، قصد ادای احترام بر آرامگاه دکتر مصدق در قلعه احمدآباد را داشتند که مأموران امنیتی و نظامی مانند چند سال اخیر ضمن برخورد با حاضرین، مانع ورود به قلعه احمدآباد و آرامگاه دکتر مصدق شدند.
هموندان جبهه ملی ایران و ملّیون ضمن اعتراض به مأموران، به سمت ساوجبلاغ رفته و ضمن خوانش سرود ای ایران، یاد دکتر مصدق بزرگ را گرامی داشتند.
در این تجمع دکتر موسویان ریاست شورای مرکزی در خصوص خدمات دکتر مصدق و وضعیت کنونی کشور ایران سخنرانی کوتاهی ایراد کردند.
همچنین آقای علی نظری کاکوندی در شعری در خصوص دکتر محمد مصدق قرائت کرد.
@JMI_official
Forwarded from ادیب برومند | Adib Boroumand
«درگذشت دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملى ایران»
برفت آن‌کس که سالارِ وطن بود
وطن را زُبده سالارى کهن بود
برفت آن‌کس که در دلهاى مشتاق
گرامى همچو روح اندر بدن بود
برفت آن‌کس که در اقلیمِ خاور
پس از گاندى بریطانى‌شکن بود
برفت آن‌کس که بهرِ پاسِ میهن
مر او را پیرهن بر تن کفن بود
دریغا کز چمنزار وطن رفت!
کسى کو باغبانِ این چمن بود
صدارت را براى مملکت خواست
وکالت را اساس انجمن بود
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید!
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
دریغا کاین‌چنین مرد از جهان رفت
مهین سالارِ ملّت از میان رفت
دریغا کآن مهین دستورِ اعظم
به‌دستورِ اجل زین خاکدان رفت
گرامى نخلبندِ باغِ کشور
دل‌افکار و نژند از بوستان رفت
قیامش داستان شد اندر آفاق
دریغ آن قهرمانِ داستان رفت
چو رفت آن آهنین مردِ توانا
زِ دل‌ها تاب و از جان‌ها توان رفت
برفت از دارِ فانى رهبرِ ما
ولى با نامِ نیکِ جاودان رفت
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
کنون کشور به‌جز ماتمسرا نیست
که ملت را گرامى پیشوا نیست
کنون در ماتمِ فرزانه دستور
به خلوتگاهِ دل‌ها جز عزا نیست
کنون در سوگِ سالارِ کهنسال
جوانان را سرِ شور و نوا نیست
مصدق رفت و گلزارِ وطن را
دگر سرسبزى و لطف و صفا نیست
هزاران دل شکست از مرگِ وى لیک
شکستِ شیشه‌ى دل را صدا نیست
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
مصدق، رفتى و دل‌ها شکستى
زِ قیدِ محنتِ ایّام، رستى
به‌سوگِ خویشتن خُرد و کلان را
دل از اندوهِ جانفرساى، خستى
به‌جز عشق وطن هر رشته‌ئى را
زِ پیوندِ تعلق‌ها، گسستى!
تو را بى‌حدّ و حصر آزار دادند
که تا این حد چرا ایران‌پرستى؟
حریفانت هنوز اندیشناکند
پس از مرگت هم انگارند هستى!
کنون بر عرشِ اعلا دیده بگشاى
کزین دونپایه دنیا دیده بستى!
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
مصدق گرچه ما دمسازِ دردیم
به‌سوگت همنواىِ آهِ سردیم
ولیکن در رکابِ نهضتِ تو
به چالاکى شتابان همچو گَردیم
بدآن‌جانب که ما را ره نمودى
شتابان رهسپار و رهنوردیم
به‌زورِ بازوى گُردانه، گُردیم
به عزم و همّتِ مردانه مردیم
نحیفیم ار به‌صورت، همچو شمشیر
به‌معنی همچو شیر اندر نبردیم
همه با ملّتِ ایران هم‌آهنگ
به‌تکریمِ تو در هر سالگردیم
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
ادیب برومند
۱۵ اسفندماه ۱۳۴۵
• از صص ۴۰۶ تا ۴۰۸: سرود رهایی، ادیب برومند، انتشارات پیک دانش، تهران، ۱۳۶۷
@AdibBoroumand
برفت آن‌کس که سالارِ وطن بود
وطن را زُبده سالارى کهن بود
برفت آن‌کس که در دلهاى مشتاق
گرامى همچو روح اندر بدن بود
برفت آن‌کس که در اقلیمِ خاور
پس از گاندى بریطانى‌شکن بود
برفت آن‌کس که بهرِ پاسِ میهن
مر او را پیرهن بر تن کفن بود
دریغا کز چمنزار وطن رفت!
کسى کو باغبانِ این چمن بود
صدارت را براى مملکت خواست
وکالت را اساس انجمن بود
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید!
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
دریغا کاین‌چنین مرد از جهان رفت
مهین سالارِ ملّت از میان رفت
دریغا کآن مهین دستورِ اعظم
به‌دستورِ اجل زین خاکدان رفت
گرامى نخلبندِ باغِ کشور
دل‌افکار و نژند از بوستان رفت
قیامش داستان شد اندر آفاق
دریغ آن قهرمانِ داستان رفت
چو رفت آن آهنین مردِ توانا
زِ دل‌ها تاب و از جان‌ها توان رفت
برفت از دارِ فانى رهبرِ ما
ولى با نامِ نیکِ جاودان رفت
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
کنون کشور به‌جز ماتمسرا نیست
که ملت را گرامى پیشوا نیست
کنون در ماتمِ فرزانه دستور
به خلوتگاهِ دل‌ها جز عزا نیست
کنون در سوگِ سالارِ کهنسال
جوانان را سرِ شور و نوا نیست
مصدق رفت و گلزارِ وطن را
دگر سرسبزى و لطف و صفا نیست
هزاران دل شکست از مرگِ وى لیک
شکستِ شیشه‌ى دل را صدا نیست
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
مصدق، رفتى و دل‌ها شکستى
زِ قیدِ محنتِ ایّام، رستى
به‌سوگِ خویشتن خُرد و کلان را
دل از اندوهِ جانفرساى، خستى
به‌جز عشق وطن هر رشته‌ئى را
زِ پیوندِ تعلق‌ها، گسستى!
تو را بى‌حدّ و حصر آزار دادند
که تا این حد چرا ایران‌پرستى؟
حریفانت هنوز اندیشناکند
پس از مرگت هم انگارند هستى!
کنون بر عرشِ اعلا دیده بگشاى
کزین دونپایه دنیا دیده بستى!
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
مصدق گرچه ما دمسازِ دردیم
به‌سوگت همنواىِ آهِ سردیم
ولیکن در رکابِ نهضتِ تو
به چالاکى شتابان همچو گَردیم
بدآن‌جانب که ما را ره نمودى
شتابان رهسپار و رهنوردیم
به‌زورِ بازوى گُردانه، گُردیم
به عزم و همّتِ مردانه مردیم
نحیفیم ار به‌صورت، همچو شمشیر
به‌معنی همچو شیر اندر نبردیم
همه با ملّتِ ایران هم‌آهنگ
به‌تکریمِ تو در هر سالگردیم
بنالید اى وطن‌خواهان بنالید
رخ از ماتم به‌خاک و خون بمالید
ادیب برومند
۱۵ اسفندماه ۱۳۴۵
• از صص ۴۰۶ تا ۴۰۸: سرود رهایی، ادیب برومند، انتشارات پیک دانش، تهران، ۱۳۶۷
@AdibBoroumand
ممانعت از برگزاری مراسم سالگرد دکتر مصدق در قلعه احمدآباد آرامگاه دکتر محمد مصدق
https://jebhemeliiran.org/?p=3312
https://jebhemeliiran.org/?p=3312
تارنماي رسمي جبهه ملي ايران- تهران
ممانعت از برگزاری مراسم سالگرد دکتر مصدق در قلعه احمد آباد آرامگاه دکتر محمد مصدق
جمهوری اسلامی در پنجاه و ششمین سالگرد درگذشت دکتر مصدق، مانع از ادای دین جبهه ملی ایرا...
مکتب مصدق
۱۴ اسفند ۱۴۰۱ مصادف با پنجاه و ششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی ایران است. دکتر مصدق در مدت بیش از هفتاد سال زندگی سیاسی خود، با طرز تفکر و گفتار و کردار خویش الگویی را در این سرزمین به یادگار گذاشت که در مجموع باید «مکتب مصدق» نامیده شود.
مصدق ساده زیست، پاکدست و درستکار بود و در تمام مسئولیت‌ها و مناصبی که داشت نه تنها خودش هرگز به اموال مردم دست درازی نکرد بلکه در حوزه مدیریتش امکان نادرستی و فساد مالی به هیچکس را نداد به طوری که حتی سرسخت‌ترین دشمنانش نتوانستند کمترین نقطه ضعف مالی در او و خانواده و همکارانش پیدا نمایند. مصدق به آزادی و حاکمیت ملی عمیقاً باور داشت. او اوج اعتقادش به آزادی قلم و بیان و آزادی فعالیت سیاسی را در دوران نخست وزیری با تامین آزادی برای مخالفانش و تحمل انواع هتاکی آنان به وضوح به همگان نشان داد. مصدق به استقلال و عدم وابستگی به قدرت های بیگانه با تمام وجود پای بند بود، تا آنجا که تفکرش در مورد استقلال طلبی و عدم وابستگی مایه فکری برای شکل گرفتن جنبش غیر متعهدها در جهان گردید. او ملی کردن صنعت نفت را صرفنظر از استیفای حقوق مادی ملت ایران، به قصد تامین استقلال کشور و رهایی از سلطه شرکت نفت انگلیسی که در تمام شئون این کشور مداخله می کرد، به انجام رسانید. تکیه مصدق به آزادی و استقلال را در جای جای سخنانش و در تمام عملکرد سیاسیش به روشنی می توان دید. مصدق با وجود داشتن اعتقادات مذهبی، به لزوم جدایی عقاید دینی از نهاد حکومت به شدت باورمند بود تا آنجا که برخی از دین گرایان، با او به ستیز برخاستند و در کودتا علیه دولت ملی او مشارکت نموده و با کودتای بیگانه ساخته همراهی کردند.
مصدق همواره به عدالت اجتماعی و توزیع عادلانه ثروت در جامعه تاکید داشت. او به منظور حمایت از کارگران و زحمتکشان ، سازمان تامین اجتماعی را بنیان گذاشت. مصدق در مدت زندگی سیاسی خود هرگز به مردم دروغ نگفت و وعده دروغ به آن ها نداد و در صدد فریب مردم و خدعه کردن برنیامد.
مصدق به حفظ تمامیت ارضی و یکپارچگی ایران به شدت باور داشت. او در جریان نهضت ملی کردن نفت، به ویژه بر شمول قانون ملی کردن نفت بر جزایر بحرین تاکید ورزید و بر تملک ایران بر بحرین پای فشرد.
مصدق در حفظ منافع ملی در برابر قدرت ها ثابت قدم و استوار بود و همان گونه که نفت را از چنگال دولت استعماری انگلیس خارج کرد، شیلات را نیز ملی کرد و حق ماهی گیری در دریای مازندران را از اتحاد جماهیر شوروی باز پس گرفت. مصدق در سیاست خارجی خواهان صلح و دوستی و مراوده با کلیه کشور های جهان بود. او به نعامل با تمام جامعه جهانی توام با احترام متقابل و حفظ استقلال ملی اعتقاد داشت. مصدق در اداره اموری که به افراد محول می کرد، به تخصص و دانش آن ها در زمینه مسئولیتشان نگاهی ویژه داشت. به همین دلیل همکارانش را در هر زمینه از بهترین متخصصان و صاحب نظران برمی‌گزید.
مصدق به اوضاع اقتصادی کشور و رفاه مردم توجهی مخصوص داشت. در دوران حکومت دولت ملی او با این که نفت صادر نمی شد و درآمد نفتی وجود نداشت بیلان اقتصادی کشور مثبت شد و صادرات ایران بر واردات فزونی پیدا کرد و با آن سیاست اقتصادی ملی معیشت مردم و رفاه آنان در وضعیتی کاملا مطلوب قرار گرفت. مصدق در دوران کوتاه ۲۸ ماه زمامداری خود، علاوه بر اقدام بزرگ ملی کردن نفت، ملی کردن شیلات، تاسیس سازمان تامین اجتماعی، آغاز لوله کشی آب در شهرها را عملی نمود. علاوه بر این ها لوایح سودمندی مانند لایحه استقلال دانشگاه، لایحه تاسیس کانون مستقل وکلای دادگستری، لایحه اختصاص پنج درصد از درآمد شهرداری ها برای ساختن مدرسه را نیز به اجراء گذاشت.
این افکار و این کردار مشخصات مکتب مصدق است که دولت او را از همه ی حکومت های دوران معاصر،چه پس از انقلاب مشروطیت و چه بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ و چه نسبت به عملکرد قدرتمداران جمهوری اسلامی پس از انقلاب ۵۷ متمایز می‌نماید.
جبهه ملی ایران در پنجاه و ششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق، به راه و روش آن بزرگ مرد تاریخ باورمند است. و راه مصدق یعنی تحقق آزادی‌ها، استقلال سیاسی و عدم وابستگی، عدالت اجتماعی، جدایی دین از حکومت، حفظ تمامیت ارضی و یکپارچگی سرزمینی و استقرار حاکمیت ملی را راه رهایی ایران از بحران های هولناک اقتصادی، سیاسی و اجتماعی امروز این کشور میداند.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران-چهاردهم اسفند ماه ۱۴۰۱ خورشیدی
http://jebhemeliiran.org/?p=3315
۱۴ اسفند ۱۴۰۱ مصادف با پنجاه و ششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق رهبر نهضت ملی ایران است. دکتر مصدق در مدت بیش از هفتاد سال زندگی سیاسی خود، با طرز تفکر و گفتار و کردار خویش الگویی را در این سرزمین به یادگار گذاشت که در مجموع باید «مکتب مصدق» نامیده شود.
مصدق ساده زیست، پاکدست و درستکار بود و در تمام مسئولیت‌ها و مناصبی که داشت نه تنها خودش هرگز به اموال مردم دست درازی نکرد بلکه در حوزه مدیریتش امکان نادرستی و فساد مالی به هیچکس را نداد به طوری که حتی سرسخت‌ترین دشمنانش نتوانستند کمترین نقطه ضعف مالی در او و خانواده و همکارانش پیدا نمایند. مصدق به آزادی و حاکمیت ملی عمیقاً باور داشت. او اوج اعتقادش به آزادی قلم و بیان و آزادی فعالیت سیاسی را در دوران نخست وزیری با تامین آزادی برای مخالفانش و تحمل انواع هتاکی آنان به وضوح به همگان نشان داد. مصدق به استقلال و عدم وابستگی به قدرت های بیگانه با تمام وجود پای بند بود، تا آنجا که تفکرش در مورد استقلال طلبی و عدم وابستگی مایه فکری برای شکل گرفتن جنبش غیر متعهدها در جهان گردید. او ملی کردن صنعت نفت را صرفنظر از استیفای حقوق مادی ملت ایران، به قصد تامین استقلال کشور و رهایی از سلطه شرکت نفت انگلیسی که در تمام شئون این کشور مداخله می کرد، به انجام رسانید. تکیه مصدق به آزادی و استقلال را در جای جای سخنانش و در تمام عملکرد سیاسیش به روشنی می توان دید. مصدق با وجود داشتن اعتقادات مذهبی، به لزوم جدایی عقاید دینی از نهاد حکومت به شدت باورمند بود تا آنجا که برخی از دین گرایان، با او به ستیز برخاستند و در کودتا علیه دولت ملی او مشارکت نموده و با کودتای بیگانه ساخته همراهی کردند.
مصدق همواره به عدالت اجتماعی و توزیع عادلانه ثروت در جامعه تاکید داشت. او به منظور حمایت از کارگران و زحمتکشان ، سازمان تامین اجتماعی را بنیان گذاشت. مصدق در مدت زندگی سیاسی خود هرگز به مردم دروغ نگفت و وعده دروغ به آن ها نداد و در صدد فریب مردم و خدعه کردن برنیامد.
مصدق به حفظ تمامیت ارضی و یکپارچگی ایران به شدت باور داشت. او در جریان نهضت ملی کردن نفت، به ویژه بر شمول قانون ملی کردن نفت بر جزایر بحرین تاکید ورزید و بر تملک ایران بر بحرین پای فشرد.
مصدق در حفظ منافع ملی در برابر قدرت ها ثابت قدم و استوار بود و همان گونه که نفت را از چنگال دولت استعماری انگلیس خارج کرد، شیلات را نیز ملی کرد و حق ماهی گیری در دریای مازندران را از اتحاد جماهیر شوروی باز پس گرفت. مصدق در سیاست خارجی خواهان صلح و دوستی و مراوده با کلیه کشور های جهان بود. او به نعامل با تمام جامعه جهانی توام با احترام متقابل و حفظ استقلال ملی اعتقاد داشت. مصدق در اداره اموری که به افراد محول می کرد، به تخصص و دانش آن ها در زمینه مسئولیتشان نگاهی ویژه داشت. به همین دلیل همکارانش را در هر زمینه از بهترین متخصصان و صاحب نظران برمی‌گزید.
مصدق به اوضاع اقتصادی کشور و رفاه مردم توجهی مخصوص داشت. در دوران حکومت دولت ملی او با این که نفت صادر نمی شد و درآمد نفتی وجود نداشت بیلان اقتصادی کشور مثبت شد و صادرات ایران بر واردات فزونی پیدا کرد و با آن سیاست اقتصادی ملی معیشت مردم و رفاه آنان در وضعیتی کاملا مطلوب قرار گرفت. مصدق در دوران کوتاه ۲۸ ماه زمامداری خود، علاوه بر اقدام بزرگ ملی کردن نفت، ملی کردن شیلات، تاسیس سازمان تامین اجتماعی، آغاز لوله کشی آب در شهرها را عملی نمود. علاوه بر این ها لوایح سودمندی مانند لایحه استقلال دانشگاه، لایحه تاسیس کانون مستقل وکلای دادگستری، لایحه اختصاص پنج درصد از درآمد شهرداری ها برای ساختن مدرسه را نیز به اجراء گذاشت.
این افکار و این کردار مشخصات مکتب مصدق است که دولت او را از همه ی حکومت های دوران معاصر،چه پس از انقلاب مشروطیت و چه بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ و چه نسبت به عملکرد قدرتمداران جمهوری اسلامی پس از انقلاب ۵۷ متمایز می‌نماید.
جبهه ملی ایران در پنجاه و ششمین سالروز درگذشت دکتر محمد مصدق، به راه و روش آن بزرگ مرد تاریخ باورمند است. و راه مصدق یعنی تحقق آزادی‌ها، استقلال سیاسی و عدم وابستگی، عدالت اجتماعی، جدایی دین از حکومت، حفظ تمامیت ارضی و یکپارچگی سرزمینی و استقرار حاکمیت ملی را راه رهایی ایران از بحران های هولناک اقتصادی، سیاسی و اجتماعی امروز این کشور میداند.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران-چهاردهم اسفند ماه ۱۴۰۱ خورشیدی
http://jebhemeliiran.org/?p=3315
Forwarded from کتابخانه مصدق
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
تصاویری از مراسم چهلم دکترمصدق برگرفته از مستند مصدق ساخته سازمان جبهه ملی ایران ۱۳۴۸
Forwarded from Farsi VOA
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ماموران امنیتی با بستن مبادی ورودی روستای احمدآباد سعی کردند تا مانع از برگزاری مراسم سالگرد محمد مصدق و حضور چهره‌های سیاسی و علاقه‌مندان بر مزارش شوند.