اطلاعیه روابط عمومی جبهه ملی ایران
اعضای شورای مرکزی و مسئولین کمیتههای تشکیلاتی جبهه ملی ایران بنا داشتند که بر طبق معمول سنواتی در روز ۱۴ اسفند ۹۸، در پنجاه و سومین سالگرد درگذشت دکتر محمد مصدق بر سر مزار آن مرد بزرگ تاریخ در احمدآباد حضور یافته و نسبت به او ادای احترام بنمایند. اما متأسفانه به دلیل همهگیری گسترده بیماری عفونی خطیر در کشور و به منظور رعایت موازین بهداشتی، این برنامه لغو شده و مراسم بزرگداشت آن اسطوره فناناپذیر آزادیخواهی، استقلالطلبی و وطندوستی به زمان مناسب دیگری در آینده موکول گردید.
روابط عمومی جبهه ملی ایران
تهران – نهم اسفندماه ۱۳۹۸
@Jebhemelli
اعضای شورای مرکزی و مسئولین کمیتههای تشکیلاتی جبهه ملی ایران بنا داشتند که بر طبق معمول سنواتی در روز ۱۴ اسفند ۹۸، در پنجاه و سومین سالگرد درگذشت دکتر محمد مصدق بر سر مزار آن مرد بزرگ تاریخ در احمدآباد حضور یافته و نسبت به او ادای احترام بنمایند. اما متأسفانه به دلیل همهگیری گسترده بیماری عفونی خطیر در کشور و به منظور رعایت موازین بهداشتی، این برنامه لغو شده و مراسم بزرگداشت آن اسطوره فناناپذیر آزادیخواهی، استقلالطلبی و وطندوستی به زمان مناسب دیگری در آینده موکول گردید.
روابط عمومی جبهه ملی ایران
تهران – نهم اسفندماه ۱۳۹۸
@Jebhemelli
Forwarded from پایگاه خبری مستقلآنلاین
✅روزنامه مستقل شماره ۸۰۵/چهارشنبه ۱۴ اسفند
🌐 mostaghelnewspaper.ir
🌐 mostaghelnewspaper.ir
گفتگوی دکتر حسین موسویان رئیس شورای مرکزی جبهه ملی ایران با روزنامه مستقل در پنجاه و سومین سال رحلت نخست وزیر فقید نهضت ملی ایران:
مصدق مجری موفق اقتصاد منهای نفت
مصدق مجری موفق اقتصاد منهای نفت
بیانیه جبهه ملی ایران در مورد شرایط روز کشور
هموطنان عزیز! ملت شرافتمند ایران
برخورد کاربهدستان جمهوری اسلامی با اپیدمی مرگباری که کشور را فراگرفته است، بار دیگر نشان داد و ثابت نمود که آنان درایت و کفایت لازم برای ادارهی این سرزمین و صیانت از امنیت ملت بزرگ ایران را نه تنها در مورد مسائل سیاسی و اقتصادی، که حتی در برابر بلایای طبیعی و مخمصههایی مانند همین اپیدمی را نیز ندارند. در همین یکسال اخیر مصیبتهایی مانند سیل و زلزله، بخشهای وسیعی از میهنمان را ویران و گروه بسیاری از هموطنانمان را داغدار و آواره نمود، بدون آنکه اقدام ملموس و شایستهای از طرف حکومت، برای رفع گرفتاریهای مردم و تسکین آلام آنها به چشم بخورد. در آبانماه اعتراضات مردم به گران شدن یکباره و ناگهانی بنزین، در سراسر کشور با گلوله و با به خاک و خون کشیده شدن عده زیادی از مردم ایران روبرو گردید؛ شگفتا که حتی اجازه گرفتن مراسم یادبود برای این قربانیان داده نشد و هنوز تعداد واقعی شهدای آن خیزش عمومی اعلام نشده است. شلیک موشک به هواپیمای مسافر بری اوکراینی و کشتن ۱۷۶ مسافر بیگناه، دسته گل دیگری بود که آقایان به آب دادند. ابتدا آن حادثه را نقص فنی هواپیما اعلام کردند و پس از چند روز و با بروز آثار وشواهد انکارناپذیر، به شلیک موشک اعتراف نمودند.
در نیمه دی ماه ۹۸ در شهر ووهان در چین، بیماری ویروسی خطرناک "کرونا" به شکل اپیدمی خود را نشان داد. دولت چین برای جلوگیری از گسترش بیماری شهر ووهان با حدود ده میلیون نفر جمعیت را قرنطینه نمود و ورود و خروج به این شهر را ممنوع اعلام کرد. به دنبال آن کشورهایی که با چین مراودات تجاری و سیاسی داشتند، مرز هوایی خود با چین را بستند تا از ورود این ویروس به کشورشان جلوگیری نمایند اما شرکت هواپیمایی ماهان، بدون پروا و بدون اعتنا به مخاطراتی که در کمین امنیت و سلامتی ملت ایران نشسته است به پروازهای خود به چین همچنان ادامه داد و مسافران چینی و اتباع چین مقیم ایران، از جمله طلاب مقیم شهر قم را به ایران پرواز داد. بدین سان ویروس مهلک کرونا به ایران وارد شد و اولین موارد ابتلا به بیماری ناشی از این ویروس در هفتهی اول بهمن در قم و تهران مشاهده شد. کارگزاران حکومت، به جای آگاهی رساندن سریع و هشدار عمومی به مردم، با اهداف سیاسی حقیر و بیارزش مثل کمرنگ نشدن راهپیمایی دولتی ۲۲ بهمن، یا انتخابات دوم اسفند، خبر را از مردم پنهان نگاه داشتند و از قرنطینه کردن قم خودداری نمودند، تا ویروس مرگبار به همه جای ایران پخش شد. و بیماری هزاران نفر از هموطنانمان را مبتلا و صدها نفر از آنان را به کام مرگ کشید.
ادامه در پیوند زیر:
https://www.facebook.com/138410042877514/posts/3077096875675468/
@Jebhemelli
هموطنان عزیز! ملت شرافتمند ایران
برخورد کاربهدستان جمهوری اسلامی با اپیدمی مرگباری که کشور را فراگرفته است، بار دیگر نشان داد و ثابت نمود که آنان درایت و کفایت لازم برای ادارهی این سرزمین و صیانت از امنیت ملت بزرگ ایران را نه تنها در مورد مسائل سیاسی و اقتصادی، که حتی در برابر بلایای طبیعی و مخمصههایی مانند همین اپیدمی را نیز ندارند. در همین یکسال اخیر مصیبتهایی مانند سیل و زلزله، بخشهای وسیعی از میهنمان را ویران و گروه بسیاری از هموطنانمان را داغدار و آواره نمود، بدون آنکه اقدام ملموس و شایستهای از طرف حکومت، برای رفع گرفتاریهای مردم و تسکین آلام آنها به چشم بخورد. در آبانماه اعتراضات مردم به گران شدن یکباره و ناگهانی بنزین، در سراسر کشور با گلوله و با به خاک و خون کشیده شدن عده زیادی از مردم ایران روبرو گردید؛ شگفتا که حتی اجازه گرفتن مراسم یادبود برای این قربانیان داده نشد و هنوز تعداد واقعی شهدای آن خیزش عمومی اعلام نشده است. شلیک موشک به هواپیمای مسافر بری اوکراینی و کشتن ۱۷۶ مسافر بیگناه، دسته گل دیگری بود که آقایان به آب دادند. ابتدا آن حادثه را نقص فنی هواپیما اعلام کردند و پس از چند روز و با بروز آثار وشواهد انکارناپذیر، به شلیک موشک اعتراف نمودند.
در نیمه دی ماه ۹۸ در شهر ووهان در چین، بیماری ویروسی خطرناک "کرونا" به شکل اپیدمی خود را نشان داد. دولت چین برای جلوگیری از گسترش بیماری شهر ووهان با حدود ده میلیون نفر جمعیت را قرنطینه نمود و ورود و خروج به این شهر را ممنوع اعلام کرد. به دنبال آن کشورهایی که با چین مراودات تجاری و سیاسی داشتند، مرز هوایی خود با چین را بستند تا از ورود این ویروس به کشورشان جلوگیری نمایند اما شرکت هواپیمایی ماهان، بدون پروا و بدون اعتنا به مخاطراتی که در کمین امنیت و سلامتی ملت ایران نشسته است به پروازهای خود به چین همچنان ادامه داد و مسافران چینی و اتباع چین مقیم ایران، از جمله طلاب مقیم شهر قم را به ایران پرواز داد. بدین سان ویروس مهلک کرونا به ایران وارد شد و اولین موارد ابتلا به بیماری ناشی از این ویروس در هفتهی اول بهمن در قم و تهران مشاهده شد. کارگزاران حکومت، به جای آگاهی رساندن سریع و هشدار عمومی به مردم، با اهداف سیاسی حقیر و بیارزش مثل کمرنگ نشدن راهپیمایی دولتی ۲۲ بهمن، یا انتخابات دوم اسفند، خبر را از مردم پنهان نگاه داشتند و از قرنطینه کردن قم خودداری نمودند، تا ویروس مرگبار به همه جای ایران پخش شد. و بیماری هزاران نفر از هموطنانمان را مبتلا و صدها نفر از آنان را به کام مرگ کشید.
ادامه در پیوند زیر:
https://www.facebook.com/138410042877514/posts/3077096875675468/
@Jebhemelli
Forwarded from ادیب برومند | Adib Boroumand
قدرِ گذشت در رهِ آزادگی ادیب
روزی شود پدید که ما درگذشتهایم
۲۳اسفند سومین سالروز درگذشت فرزانهی گرانمایه شاعر ملی ایران ادیب برومند
نامش جاودان و روانش روشن و تابنده باد
@AdibBoroumand
روزی شود پدید که ما درگذشتهایم
۲۳اسفند سومین سالروز درگذشت فرزانهی گرانمایه شاعر ملی ایران ادیب برومند
نامش جاودان و روانش روشن و تابنده باد
@AdibBoroumand
Forwarded from ادیب برومند | Adib Boroumand
ملیگرایی
من ايرانيم باشد ايران سرايم
به وصفِ سرايم، قصيدت سرايم
درخشنده فرهنگِ ايرانزمين را
ستايشگرِ قدر و فرّ و بهايم
زِ ايران همه شوق پا تا به فرقم
زِ ايران همه شور سر تا به پايم
تو گويى يكى ارغنونم خوشآوا
كه از پنجهی اوست دلكش نوايم
به ميراثِ پرارج دانشورانش
چنان بستهام دل كه از خود رهايم
هنرهاى زيباى اين سرزمين را
به جان دوستدارم، به چشم آشنايم
پرستم خدا را، ستايم وطن را
كه يزدانپرستم، كه ايرانستایم
به آيينِ اسلام دارم عقيدت
ستايندهی خواجهی انبيايم
به ايمان مسلمانِ فرخندهكيشم
به دوران وطنخواهِ سنجيدهرایم
به ملّيت آميخت اسلام در من
كه از جان هوادارِ اين هر دوتايم
اگرچند رستمنژادم به گوهر
دلآكنده از مهرِ شيرِ خدايم
بود گوهرم گرچه سنگين و والا
زِ برترنژادى جدايم، جدايم
به هر قوم عزّت نهم مرد و زن را
نگويم كه بر جمعِ ديگر كيايم
ستيهندهام با بدانديشِ ميهن
قلم در سرانگشت باشد گوايم
به رويينه عزمم خلل رو نيارد
كه چون سنگِ زيرينهی آسيايم
من و عشقِ سوزان ايران كه باشد
قوىمايه از مهرِ ميهن قُوايم
چو من روشناسم به مليّتِ خود
مرا فخر از آن است در هر كجايم
كيانى فرم، گوهرم پاک و روشن
كه از پرهنر تيرهی آريايم
نياكانم آزادگانند و رادان
نشايد كه دل بگسلم از نيايم
زِ بىريشگى كى بود بار و برگى؟
تناور درختم، نه خودرو گيايم
نيم بیوطن نيستم خانه بردوش
نه چون لاکپشتم كه فرّخ همايم
نهم ارج تاريخِ اين بوم و بر را
كه در وى نهانست رازِ بقايم
نه پيچنده چون پيچكم بر درختی
نه چون شاخِ رز متكى بر عصايم
صريحم به گفتار و يكرنگ و يكرو
نه اهل فريبم نه مردِ ريايم
نه چون كودکِ مكتبی مغزشُسته
نه بيگانه با مكتبِ اتقيايم
نه از دكّهدارانِ مردمفريبم
نه از جوفروشانِ گندمنمايم
به حفظِ شرف، بهرِ پاسِ فضيلت
همى روىگردان زِ هر ناروايم
نه وابسته بر شرق باشم نه بر غرب
نه سرمايهدارم، نه خود بينوايم
به مليّت خويش وابستهام من
اديبِ برومندِ ملّىگرايم
ادیب برومند
@AdibBoroumand
من ايرانيم باشد ايران سرايم
به وصفِ سرايم، قصيدت سرايم
درخشنده فرهنگِ ايرانزمين را
ستايشگرِ قدر و فرّ و بهايم
زِ ايران همه شوق پا تا به فرقم
زِ ايران همه شور سر تا به پايم
تو گويى يكى ارغنونم خوشآوا
كه از پنجهی اوست دلكش نوايم
به ميراثِ پرارج دانشورانش
چنان بستهام دل كه از خود رهايم
هنرهاى زيباى اين سرزمين را
به جان دوستدارم، به چشم آشنايم
پرستم خدا را، ستايم وطن را
كه يزدانپرستم، كه ايرانستایم
به آيينِ اسلام دارم عقيدت
ستايندهی خواجهی انبيايم
به ايمان مسلمانِ فرخندهكيشم
به دوران وطنخواهِ سنجيدهرایم
به ملّيت آميخت اسلام در من
كه از جان هوادارِ اين هر دوتايم
اگرچند رستمنژادم به گوهر
دلآكنده از مهرِ شيرِ خدايم
بود گوهرم گرچه سنگين و والا
زِ برترنژادى جدايم، جدايم
به هر قوم عزّت نهم مرد و زن را
نگويم كه بر جمعِ ديگر كيايم
ستيهندهام با بدانديشِ ميهن
قلم در سرانگشت باشد گوايم
به رويينه عزمم خلل رو نيارد
كه چون سنگِ زيرينهی آسيايم
من و عشقِ سوزان ايران كه باشد
قوىمايه از مهرِ ميهن قُوايم
چو من روشناسم به مليّتِ خود
مرا فخر از آن است در هر كجايم
كيانى فرم، گوهرم پاک و روشن
كه از پرهنر تيرهی آريايم
نياكانم آزادگانند و رادان
نشايد كه دل بگسلم از نيايم
زِ بىريشگى كى بود بار و برگى؟
تناور درختم، نه خودرو گيايم
نيم بیوطن نيستم خانه بردوش
نه چون لاکپشتم كه فرّخ همايم
نهم ارج تاريخِ اين بوم و بر را
كه در وى نهانست رازِ بقايم
نه پيچنده چون پيچكم بر درختی
نه چون شاخِ رز متكى بر عصايم
صريحم به گفتار و يكرنگ و يكرو
نه اهل فريبم نه مردِ ريايم
نه چون كودکِ مكتبی مغزشُسته
نه بيگانه با مكتبِ اتقيايم
نه از دكّهدارانِ مردمفريبم
نه از جوفروشانِ گندمنمايم
به حفظِ شرف، بهرِ پاسِ فضيلت
همى روىگردان زِ هر ناروايم
نه وابسته بر شرق باشم نه بر غرب
نه سرمايهدارم، نه خود بينوايم
به مليّت خويش وابستهام من
اديبِ برومندِ ملّىگرايم
ادیب برومند
@AdibBoroumand
Instagram
ادیب برومند | Adib Boroumand
#ادیب_برومند #ملی_گرایی من ايرانيم باشد ايران سرايم به وصفِ سرايم، قصيدت سرايم درخشنده فرهنگِ ايرانزمين را ستايشگرِ قدر و فرّ و بهايم زِ ايران همه شوق پا تا به فرقم زِ ايران همه شور سر تا به پايم تو گويى يكى ارغنونم خوشآوا كه از پنجهی اوست دلكش نوايم به…
از شمار دو چشم یک تن کم
وز شمار خرد هزاران بیش
با تأسف و اندوه بیکران آگاهی یافتیم که آقای دکتر فریبرز رئیس دانا، اقتصاددان برجسته کشور، عضو کانون نویسندگان ایران و کوشندهی دیرپای راه آزادی و استقرار حاکمیت ملی صبح امروز در اثر ابتلا به بیماری "کرونا" دار فانی را وداع گفتهاند. ما این ضایعه جبرانناپذیر را به همهی آزادیخواهان و استقلالطلبان و عدالتجویان میهنمان تسلیت میگوییم.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران – دوشنبه ۲۶ اسفندماه ۱۳۹۸
@Jebhemelli
وز شمار خرد هزاران بیش
با تأسف و اندوه بیکران آگاهی یافتیم که آقای دکتر فریبرز رئیس دانا، اقتصاددان برجسته کشور، عضو کانون نویسندگان ایران و کوشندهی دیرپای راه آزادی و استقرار حاکمیت ملی صبح امروز در اثر ابتلا به بیماری "کرونا" دار فانی را وداع گفتهاند. ما این ضایعه جبرانناپذیر را به همهی آزادیخواهان و استقلالطلبان و عدالتجویان میهنمان تسلیت میگوییم.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران – دوشنبه ۲۶ اسفندماه ۱۳۹۸
@Jebhemelli
در این سیاهترین برهههای تاریخمان، باز هم روز ملی شدن نفت و آیین نوروز را گرامی میداریم
سر فرانسیس شپرد، سفیر انگلیس در تهران در سال ۱۳۲۹، دریافته بود، که جنبش ملی کردن صنعت نفت به رهبری دکتر محمد مصدق و پشتیبانی فراکسیون جبههی ملی ایران در مجلس شورای ملی، با تطمیع مالی فروکش نخواهد کرد و به وزارت خارجهی بریتانیا سازش را پیشنهاد داد. ولی این وزارتخانه در دهم اسفندماه ۱۳۲۹ پاسخ داد: «هیچگونه سازشی در مورد ملی کردن نفت بدون در خطر انداختن صنایع نفت امکانپذیر نخواهد بود.» و هر سازشی را مشروط به غیرقانونی دانستن ملی کردن نفت ساخت. سپهبد رزمآرا نخست وزیر نیز ملی کردن نفت را غیرممکن خواند. در همان ایام هربرت موریسون وزیر خارجهی بریتانیا گردید. در نخستین گزارش خود نوشت: «ما مشغول بررسی هرگونه اقدام احتمالی هستیم ... بدون آنکه عملیات نظامی و دریایی حمایتی را از نظر دور بداریم.» شپرد در ادامهی اقدامات خود و پیروی از سیاست موریسون، به وزارت خارجه تلگراف زد، که حتی اگر حسین علا، نخست وزیر پس از رزمآرا نظر موافقت داشته باشد، هیچ قراردادی بدون مسلم دانستن اصل ملی شدن نفت مقدور نخواهد بود. موریسون در حاشیهی گزارش او نوشت: «اعزام یک فروند ناو جنگی مفید خواهد بود. با عقبنشینی موافق نیستم.»
در ۲۳ اسفند، سفارت انگلیس یادداشت اعتراضآمیزی به دولت ایران فرستاد. اما روز بعد به یمن تلاش دکتر محمد مصدق و پشتیبانی فراکسیون جبههی ملی ایران طرح ملی شدن نفت در مجلس شورای ملی به اتفاق آرا تصویب و ۲۹ اسفند از سوی مجلس سنا نهایی شد و شور و شعفی ملی در سراسر کشور طنینافکن شد. هرچند توطئهی انگلستان برای اغتشاش در جنوب ایران و بسترسازی مداخلهی نظامی صورت گرفت، اما همبستگی ملی و مدیریت بحران دکتر مصدق و یارانش باعث شد، این دستاورد ملی تصویب شود و مصدق با تصویب قانون نه مادهای اجرای ملی شدن نفت پس از استعفای حسین علا به نخست وزیری رسید و در پایان خرداد ۱۳۳۰ خلع ید را اجرایی ساخت. این دستاورد نقطهی عطفی در تاریخ ایران شد، که سرمایهای ملی را به ملت ایران بازگرداند. نکتهی مهم آن است، که در چنان شرایطی بحرانی و با وجود کارشکنیهای داخلی و خارجی این کار به نتیجه رسید و مثمر ثمرات بسیاری شد. دریغا که پس از قریب هفت دهه از آن تاریخ با وجود چنین منبع ارزندهای، ملت ایران در بحران اقتصادی شدیدی روزگار سپری میکند و شماری از قدرتمدارانش در سطوح مختلف، این ثروت ملی را به یغما میبرند. نداشتن مشروعیت مردمی، ناباوری به آزادی و اعتقاد به قیمومیت خود، باعث آن شده است، که ناشایستگان به قدرت رسند و چپاول کنند و توان تدبیر در امور کشورداری و مذاکرهی با جهان را نداشته باشند و جایگاه ایران را در جهان متزلزل سازند و حاکمیت در نمایش انتخابات واپسینش عدم مشروعیت مردمیاش را ثابت کرد و با سوء مدیریت در بحران کرونا نشان داد، که جز نگاهبانی قدرتش هیچ دغدغهای ملی ندارد.
اکنون در حالی به سال نو گام میگذاریم، که ملت ایران داغدار شهیدان جنبش آبانماه، ساقط شدن هواپیمای اوکراینی و درگذشتگان سوء مدیریت کرونا است. جبههی ملی ایران با اعلام همدردی با خانوادههای سوگوار این حوادث، آرزو میکند که با پشتیبانی ملت و تلاش متخصصان و همراه شدن نهادهای مسئول، بحران کرونا با آسیب کمتری بگذرد و حاکمیت با توجه به انتخاباتی که رفراندومی ملی برای تعیین عدم مشروعیت حاکمیت بود، شرایط تشکیل مجلس مؤسسان برای تغییر ساختار حکومت را فراهم سازد. تا کشور قبل از درگیر شدن در مصائب بسیار سنگینتر به سامان برسد.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران –بیست و هشتم اسفند ۱۳۹۸
@Jebhemelli
سر فرانسیس شپرد، سفیر انگلیس در تهران در سال ۱۳۲۹، دریافته بود، که جنبش ملی کردن صنعت نفت به رهبری دکتر محمد مصدق و پشتیبانی فراکسیون جبههی ملی ایران در مجلس شورای ملی، با تطمیع مالی فروکش نخواهد کرد و به وزارت خارجهی بریتانیا سازش را پیشنهاد داد. ولی این وزارتخانه در دهم اسفندماه ۱۳۲۹ پاسخ داد: «هیچگونه سازشی در مورد ملی کردن نفت بدون در خطر انداختن صنایع نفت امکانپذیر نخواهد بود.» و هر سازشی را مشروط به غیرقانونی دانستن ملی کردن نفت ساخت. سپهبد رزمآرا نخست وزیر نیز ملی کردن نفت را غیرممکن خواند. در همان ایام هربرت موریسون وزیر خارجهی بریتانیا گردید. در نخستین گزارش خود نوشت: «ما مشغول بررسی هرگونه اقدام احتمالی هستیم ... بدون آنکه عملیات نظامی و دریایی حمایتی را از نظر دور بداریم.» شپرد در ادامهی اقدامات خود و پیروی از سیاست موریسون، به وزارت خارجه تلگراف زد، که حتی اگر حسین علا، نخست وزیر پس از رزمآرا نظر موافقت داشته باشد، هیچ قراردادی بدون مسلم دانستن اصل ملی شدن نفت مقدور نخواهد بود. موریسون در حاشیهی گزارش او نوشت: «اعزام یک فروند ناو جنگی مفید خواهد بود. با عقبنشینی موافق نیستم.»
در ۲۳ اسفند، سفارت انگلیس یادداشت اعتراضآمیزی به دولت ایران فرستاد. اما روز بعد به یمن تلاش دکتر محمد مصدق و پشتیبانی فراکسیون جبههی ملی ایران طرح ملی شدن نفت در مجلس شورای ملی به اتفاق آرا تصویب و ۲۹ اسفند از سوی مجلس سنا نهایی شد و شور و شعفی ملی در سراسر کشور طنینافکن شد. هرچند توطئهی انگلستان برای اغتشاش در جنوب ایران و بسترسازی مداخلهی نظامی صورت گرفت، اما همبستگی ملی و مدیریت بحران دکتر مصدق و یارانش باعث شد، این دستاورد ملی تصویب شود و مصدق با تصویب قانون نه مادهای اجرای ملی شدن نفت پس از استعفای حسین علا به نخست وزیری رسید و در پایان خرداد ۱۳۳۰ خلع ید را اجرایی ساخت. این دستاورد نقطهی عطفی در تاریخ ایران شد، که سرمایهای ملی را به ملت ایران بازگرداند. نکتهی مهم آن است، که در چنان شرایطی بحرانی و با وجود کارشکنیهای داخلی و خارجی این کار به نتیجه رسید و مثمر ثمرات بسیاری شد. دریغا که پس از قریب هفت دهه از آن تاریخ با وجود چنین منبع ارزندهای، ملت ایران در بحران اقتصادی شدیدی روزگار سپری میکند و شماری از قدرتمدارانش در سطوح مختلف، این ثروت ملی را به یغما میبرند. نداشتن مشروعیت مردمی، ناباوری به آزادی و اعتقاد به قیمومیت خود، باعث آن شده است، که ناشایستگان به قدرت رسند و چپاول کنند و توان تدبیر در امور کشورداری و مذاکرهی با جهان را نداشته باشند و جایگاه ایران را در جهان متزلزل سازند و حاکمیت در نمایش انتخابات واپسینش عدم مشروعیت مردمیاش را ثابت کرد و با سوء مدیریت در بحران کرونا نشان داد، که جز نگاهبانی قدرتش هیچ دغدغهای ملی ندارد.
اکنون در حالی به سال نو گام میگذاریم، که ملت ایران داغدار شهیدان جنبش آبانماه، ساقط شدن هواپیمای اوکراینی و درگذشتگان سوء مدیریت کرونا است. جبههی ملی ایران با اعلام همدردی با خانوادههای سوگوار این حوادث، آرزو میکند که با پشتیبانی ملت و تلاش متخصصان و همراه شدن نهادهای مسئول، بحران کرونا با آسیب کمتری بگذرد و حاکمیت با توجه به انتخاباتی که رفراندومی ملی برای تعیین عدم مشروعیت حاکمیت بود، شرایط تشکیل مجلس مؤسسان برای تغییر ساختار حکومت را فراهم سازد. تا کشور قبل از درگیر شدن در مصائب بسیار سنگینتر به سامان برسد.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران –بیست و هشتم اسفند ۱۳۹۸
@Jebhemelli
Forwarded from استاد فروزانفر (حمید حسنی)
ای مصدق ثنا سزاست تو را
همّت اندرخورِ ثناست تو را
🔹 شعری که استاد فروزانفر در نوروز ۱۳۳۲ برای دکتر محمد مصدق سرودند.
🔸 استاد این شعر را نزدِ یکی از نزدیکان مصدق فرستادهبودهاند.
@Ostad_Forouzanfar
همّت اندرخورِ ثناست تو را
🔹 شعری که استاد فروزانفر در نوروز ۱۳۳۲ برای دکتر محمد مصدق سرودند.
🔸 استاد این شعر را نزدِ یکی از نزدیکان مصدق فرستادهبودهاند.
@Ostad_Forouzanfar
Forwarded from انجامه [چوق الف] (Seyed Javad Mirhashemi)
زندانی سیاسی آزاد باید گردد
همهگیری ویروسی هراسناکی که سراسر جهان را در هم نوردیده و جامعه بشری را به شکلی بیسابقه درگیر کرده، میهن ما را نیز مانند سایر کشورها مورد تاخت و تاز قرار داده است. اما گستردگی تاختن بیامان آن به ایران به یقین نباید در حد و اندازهای که اکنون با آن مواجهیم میبود. اگر دهها پرواز هواپیماهای ماهان پس از پیدایش اپیدمی در چین، به آن کشور صورت نمیگرفت. اگر شروع بیماری با نادانی و سهلانگاری و برخی اهداف سیاسی ناموجه، بیش از یک ماه پنهان نگاه داشته نمیشد. اگر شهر قم که خاستگاه همهگیری ایران است به موقع قرنطینه میشد. اگر ناآگاهان و نااهلان به جای متخصصان و مطلعان تصمیمگیر شیوهی مواجهه با این اپیدمی و کلاً دخالت در همهی امور کشور نبودند. اگر در برخورد با این همهگیری، یک راه و روش صحیح و علمی اتخاذ و قاطعانه دنبال میشد و در سردرگمی بینهایت هر روز نظر روز قبل خود را نفی و ملغی نمیکردند، یقیناً ما با این سطح از ابتلای مردم ایران و این تعداد جانباخته و این حجم از خسارات اقتصادی روبرو نمیشدیم. اگر منابع مالی کشور در راههای توهمآلود و به دور از مصالح و منافع ملی تلف نمیگردید و برای حمایت و پشتیبانی از صاحبان حقیقی این ثروتها یعنی ملت بزرگ ایران حفاظت میشد، اکنون ما نیازی به وامخواهی نداشتیم و نظارهگر فقر و بیکاری و درماندگی اکثریت قابل ملاحظهی هموطنانمان نبودیم. اینها مسائلی است که در اذهان مردم ایران نقش بسته و پاسخی جز بیکفایتی و ندانمکاری هیأت حاکمه جمهوری اسلامی برای آن نمییابند.
اما نکتهای که به هیچ وجه قابل تصور نبوده و توجیهپذیر نیست، نگاه داشتن هزاران نفر از هموطنانمان در زندانها در این شرایط بحرانی و استثنائی کشور است. زندانها با تراکم بیش از حد افراد در محیطهای کوچک و بسته میتوانند از مهمترین کانونهای اشاعهی ویروس کرونا و ایجاد همهگیری مهلک برای زندانیان و زندانبانان و انتقال آن به خارج از زندانها باشند. و از این رو زندانیان در همهجا زندگی خود را در خطر و خود را دست و پا بسته و بیدفاع در معرض شعلههای آتش کرونا میبینند. خبرهایی از زندانهای اهواز، شیراز، تبریز، همدان، سقز، قرچک و برخی شهرهای دیگر به گوش میرسد که حاکی از اعتراض و بعضاً شورش زندانیانی است که به حق نگران زندگی و موجودیت خود میباشند. با تأسف بسیار عده زیادی از این زندانیان دربند، زندانیان سیاسی عقیدتی هستند؛ یعنی افراد ایثارگری که منافع و امنیت شخصی خود را در جهت اعتلای میهن و سعادت و رفاه هموطنانشان به خطر انداخته و به جرم حقطلبی و آزادیخواهی در پشت میلههای زندان قرار گرفتهاند. هنوز یکی از اولین شعارهای روزهای انقلاب یعنی فریاد «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» در آسمان ایران طنینانداز است. چرا و به چه دلیل و چگونه است که اکنون در این اوضاع ناهنجار، هیأت حاکمه جمهوری اسلامی، شخصیتهایی مانند خانم نسرین ستوده وکیل دادگستری آزاده، خانم نرگس محمدی مدافع حقوق بشر، خانم آتنا دائمی، آقای مهندس هاشم خواستار فرهنگی وطنخواه، آقای محمد نوریزاد و هزاران زندانی سیاسی دیگر را همچنان در بند و اسارت نگاه میدارد.
جبهه ملی ایران مصراً خواستار آزادی فوری و بلادرنگ کلیه زندانیان سیاسی در سراسر کشور است. آزادی سایر زندانیان نیز در این شرایط امری ضروری و انسانی است. اگر در بین زندانیان با جرائم عادی، معدود افرادی با اتهامات سرقت مسلحانه و قتل و جنایت وجود دارند که حضور آنان در جامعه قابل قبول نیست. باید آنها هم در محلهای امن از نظر بهداشتی در حالت قرنطینه نگاهداری شوند. اقدام به آزادی زندانیان سیاسی باید هرچه سریعتر و قبل از آنکه حوادث شومی روی دهد صورت پذیرد.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران – پانزدهم فروردینماه ۱۳۹۹
@Jebhemelli
همهگیری ویروسی هراسناکی که سراسر جهان را در هم نوردیده و جامعه بشری را به شکلی بیسابقه درگیر کرده، میهن ما را نیز مانند سایر کشورها مورد تاخت و تاز قرار داده است. اما گستردگی تاختن بیامان آن به ایران به یقین نباید در حد و اندازهای که اکنون با آن مواجهیم میبود. اگر دهها پرواز هواپیماهای ماهان پس از پیدایش اپیدمی در چین، به آن کشور صورت نمیگرفت. اگر شروع بیماری با نادانی و سهلانگاری و برخی اهداف سیاسی ناموجه، بیش از یک ماه پنهان نگاه داشته نمیشد. اگر شهر قم که خاستگاه همهگیری ایران است به موقع قرنطینه میشد. اگر ناآگاهان و نااهلان به جای متخصصان و مطلعان تصمیمگیر شیوهی مواجهه با این اپیدمی و کلاً دخالت در همهی امور کشور نبودند. اگر در برخورد با این همهگیری، یک راه و روش صحیح و علمی اتخاذ و قاطعانه دنبال میشد و در سردرگمی بینهایت هر روز نظر روز قبل خود را نفی و ملغی نمیکردند، یقیناً ما با این سطح از ابتلای مردم ایران و این تعداد جانباخته و این حجم از خسارات اقتصادی روبرو نمیشدیم. اگر منابع مالی کشور در راههای توهمآلود و به دور از مصالح و منافع ملی تلف نمیگردید و برای حمایت و پشتیبانی از صاحبان حقیقی این ثروتها یعنی ملت بزرگ ایران حفاظت میشد، اکنون ما نیازی به وامخواهی نداشتیم و نظارهگر فقر و بیکاری و درماندگی اکثریت قابل ملاحظهی هموطنانمان نبودیم. اینها مسائلی است که در اذهان مردم ایران نقش بسته و پاسخی جز بیکفایتی و ندانمکاری هیأت حاکمه جمهوری اسلامی برای آن نمییابند.
اما نکتهای که به هیچ وجه قابل تصور نبوده و توجیهپذیر نیست، نگاه داشتن هزاران نفر از هموطنانمان در زندانها در این شرایط بحرانی و استثنائی کشور است. زندانها با تراکم بیش از حد افراد در محیطهای کوچک و بسته میتوانند از مهمترین کانونهای اشاعهی ویروس کرونا و ایجاد همهگیری مهلک برای زندانیان و زندانبانان و انتقال آن به خارج از زندانها باشند. و از این رو زندانیان در همهجا زندگی خود را در خطر و خود را دست و پا بسته و بیدفاع در معرض شعلههای آتش کرونا میبینند. خبرهایی از زندانهای اهواز، شیراز، تبریز، همدان، سقز، قرچک و برخی شهرهای دیگر به گوش میرسد که حاکی از اعتراض و بعضاً شورش زندانیانی است که به حق نگران زندگی و موجودیت خود میباشند. با تأسف بسیار عده زیادی از این زندانیان دربند، زندانیان سیاسی عقیدتی هستند؛ یعنی افراد ایثارگری که منافع و امنیت شخصی خود را در جهت اعتلای میهن و سعادت و رفاه هموطنانشان به خطر انداخته و به جرم حقطلبی و آزادیخواهی در پشت میلههای زندان قرار گرفتهاند. هنوز یکی از اولین شعارهای روزهای انقلاب یعنی فریاد «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» در آسمان ایران طنینانداز است. چرا و به چه دلیل و چگونه است که اکنون در این اوضاع ناهنجار، هیأت حاکمه جمهوری اسلامی، شخصیتهایی مانند خانم نسرین ستوده وکیل دادگستری آزاده، خانم نرگس محمدی مدافع حقوق بشر، خانم آتنا دائمی، آقای مهندس هاشم خواستار فرهنگی وطنخواه، آقای محمد نوریزاد و هزاران زندانی سیاسی دیگر را همچنان در بند و اسارت نگاه میدارد.
جبهه ملی ایران مصراً خواستار آزادی فوری و بلادرنگ کلیه زندانیان سیاسی در سراسر کشور است. آزادی سایر زندانیان نیز در این شرایط امری ضروری و انسانی است. اگر در بین زندانیان با جرائم عادی، معدود افرادی با اتهامات سرقت مسلحانه و قتل و جنایت وجود دارند که حضور آنان در جامعه قابل قبول نیست. باید آنها هم در محلهای امن از نظر بهداشتی در حالت قرنطینه نگاهداری شوند. اقدام به آزادی زندانیان سیاسی باید هرچه سریعتر و قبل از آنکه حوادث شومی روی دهد صورت پذیرد.
شورای مرکزی جبهه ملی ایران
تهران – پانزدهم فروردینماه ۱۳۹۹
@Jebhemelli