فیزیک جدید و فلسفه ایران باستان
شادروان دکتر محمود حسابی

http://www.iranboom.ir/iranshahr/iran-pajohi/4047-phyzik-jadid-falsafe-iran-bastan.html

https://www.tg-me.com/joinchat-BTli7Dy87gKr4Pr7-2LhsA

رئیسعلی دلواری

رئیسعلی دلواری (1294- 1261) مبارز آزادیخواه ایرانی اهل بوشهر، سال‌ها در مقابل هجوم استعمار انگلیس برای اشغال بوشهر و دشتستان و تنگستان ایستاد و مقاومت مردمی و مبارزه مسلحانه را سامان داد.

او پس از هفت سال مبارزه در دوازدهم شهریورماه از پشت مورد اصابت گلوله یکی از افراد خائن خود قرار گرفت و درگذشت.


آرامگاه رئیسعلی دلواری + عکس
http://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/1660-aramgah-delvari.html

رئیسعلی دلواری، حماسه‌ساز تنگستان
http://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/13772-1393-06-12-09-16-32.html

«رئیسعلی دلواری» نماد ایستادگی و مبارزه با استعمار
http://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/7359-raeis-delvari-namad-istadegi-va-mobareze-ba-estemar.html

همسر رئیس علی در دیدار با همایون شهنواز گفت: «رئیس علی مثل عسل شیرین بود»
http://www.iranboom.ir/tazeh-ha-sp-285929972/goftego/13582-raes-ali-delvari.html

سفرنامه جنوب،نوروز88
http://www.iranboom.ir/tazeh-ha/gozaresh/132-safar-be-boshhr.html

دلوار؛ زادگاه شهید رییس علی دلواری 1
http://www.iranboom.ir/tazeh-ha/gozaresh-tasviri/3609-delvar-1.html

دلوار؛ زادگاه شهید رییس علی دلواری 2
http://www.iranboom.ir/tazeh-ha/gozaresh-tasviri/3610-delvar-2.html

https://www.tg-me.com/iranboom_ir

دلوار؛ زادگاه شهید رییس علی دلواری

دلوار شهری است بندری بر کرانه ی خلیج فارس در استان بوشهر. دلوار مرکز بخش دلوار شهرستان تنگستان است. این شهر در جنوب غربی شهر بوشهر و در فاصله ی کمی از دماغه هلیله قرار گرفته و زادگاه رییس ‌علی دلواری قهرمان مبارزه با انگلیسی‌ها در جنوب ایران است.

عکس از: مجتبی عالیخانی

http://www.iranboom.ir/negar-khaneh/5/1328.html

https://www.tg-me.com/iranboom_ir

شهید راه وطن رئیسعلی دلواری (۱۲۶۱ - شهادت ۱۲ شهریورماه ۱۲۹۴)
http://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/1660-aramgah-delvari.html

@iranboom_ir

تصویر حکم استاد محمود حسابی به وزارت فرهنگ در دولت دکتر مصدق

@iranboom_ir

دیدار پیر یمگان (حکیم ابومعین ناصر بن خسروقبادیانی بلخی نامی به ناصرخسرو)

دکتر محمدرضا توکلى صابرى

دیدار پیر یمگان ممکن نگردد الا
با او و درمسیرش تا کعبه رفته باشى

شرح سفر به کوهستان‌هاى بدخشان و دیدار از مزار ناصرخسرو

مزار ناصرخسرو شامل ضریحى چوبین و کنده کارى شده با آیات قرآنى به خط ثلث با مرکب سیاه بود. چوبها به رنگ زردچوبه اى بودند. بر روى ضریح پارچه خاک آلودسبز رنگى افکنده بود. گویى که هزار سال بود که غبار روبى نشده است. سقف آن چوبین بود و آیات قرآنى بر آن نوشته بودند. در سمت چپ ناصرخسرو  و در شرق ضریح او دو مزار منشورى شکل دیگر دیده مى‌شد که کمى از سطح زمین بلندتر بودند.

http://www.iranboom.ir/gardesh-gari/15686-didar-pir-yemgan-mazar-naser-khosraw.html

https://www.tg-me.com/iranboom_ir

دیدار پیر یمگان(حکیم ابومعین ناصر بن خسروقبادیانی بلخی نامی به ناصرخسرو
آرامگاه ناصرخسرودر سمت راست تصویر وچله خانه یا مسجد،در سمت چپ تصویر است
http://www.iranboom.ir/gardesh-gari/15686-

@iranboom_ir

دیدار پیر یمگان  - ناصرخسرو قبادیانی
درون مزار ناصرخسرو با ضریح چوبین
http://www.iranboom.ir/gardesh-gari/15686-didar-pir-yemgan-mazar-naser-khosraw.html

@iranboom_ir

دیدار پیر یمگان (حکیم ابومعین ناصر بن خسروقبادیانی بلخی نامی به ناصرخسرو)
چله خانه یا مسجد از روبرو
http://www.iranboom.ir/gardesh-gari/15686-didar-pir-yemgan-mazar-naser-khosraw.html

@iranboom_ir

امروز روز بزرگداشت ابوریحان بیرونی دانشمند نامدار تاریخ است. او در ستاره شناسی، ریاضی، تاریخ، حکمت و جغرافیا مقام بالایی داشت.

@iranboom_ir

زندگی و آثار استاد هشترودی

شهرام انصاری
https://www.tg-me.com/iranboom_ir/41664

پروفسور محسن هشترودی در روز ۲۲ دی‌ماه سال ۱۲۸۶ در شهر تبریز به دنیا آمد.

هشترودی به عنوان شاعر

پروفسور هشترودی،با اینکه متخصص در ریاضیات و غرق در آن بود، ولی از ابتدای جوانی علاقه به شعر و ادبیات فارسی داشت و گهگاهی نیز شعر می‌سرود و به نقد شعر نیز می‌پرداخت و از تأثیر علوم در ادبیات و هنر نیز سخن می‌گفت. دفتر شعر او به نام «سایه‌ها» (در هفتاد صفحه) که در سال 1335 به چاپ رسیده است شامل اشعار او از سال‌های 1306 و 1307 و سال‌های 1332 تا 1335 می‌باشد. او مانند هر شاعر دیگر، به تمام معنی، مردی دردمند و دردشناس،عاطفی و رنجور است. نکته جالب این است که او که در مورد مسائل نظری علوم بیشتر گفته و کمتر نوشته و در تجربه شاعری خود، کمتر گفته و بیشتر نوشته است. بعد از سال ۳۵ دیگر شعری از او در دست نیست و به احتمال قوی به نظر می‌رسد،در تحول فکری، ظرف شعری را برای بیان احساس هنری و ادراک تحلیلی خود رسا نمی‌دید و بعد از این بیشتر به دنبال نقد شعر رفته و به بررسی و تحلیل شعر به عنوان یک «کل مجسم» و یک «خلق آزادانه و محاسبه نشده هنری»پرداخته و در جستجوی تعمیم‌های تازه و مضامین نو به «مشترکات اندیشه بشری» رسیده و از این دیدگاه به «ابهام» و «ایجاز» در شعر پرداخته است. و دیگر،شعر به عنوان تزئینی احساسی و ابزار باز پس دادن هیجانات درونی مورد استفاده قرار نمی‌گیرد.

از جمله کتاب‌هایی را که مورد نقد قرار داده است، «آوا» نوشته سیاوش کسرائی،«شعر انگور» اثر نادر نادرپور و «هراس» حسن هنرمندی می‌باشد.

همواره ذهن خلاق وی در پی طرحی نو و اندیشه‌ای نو بود و با نویسندگانی چون صادق هدایت، جمالزاده، بزرگ علوی، صادق چوبک مراوده و دوستی داشت. او به ادب فارسی عشق می‌ورزید به خصوص اشعار حافظ را دوست می‌داشت و به خیام و رباعیاتش احترام می‌گذاشت و از شاعران دیگر یاد می‌کرد. در هنگام ناراحتی و حزن، به اشعار حافظ پناه می‌برد. و به این وسیله در آخرین شعرش با وام گرفتن از حافظ می‌گوید:

نه دین دارد نه آئین دارد این دل
مرا همواره غمگین دارد این دل

ز من پرسد که چونی، چونم ای مرگ
جگر پر درد و دل پر خونم ای مرگ

شنیدم طالبان را می‌نوازی
مگر من زان میان بیرونم ای مرگ


منوچهر آتشی شاعر معاصر درباره هشترودی و اشعارش می‌نویسد: «گهگاهی در اواخر دهه بیست و اوایل دهه سی، در هفته‌نامه‌های تهران، در گوشه و کنار صفحات شعر و ادب به نامی برمی‌خوریم که رشته اصلی‌اش ریاضیات است، اما ضمناً عشق و علاقه خاصی به شعر و ادب فارسی دارد، او دکتر محسن هشترودی است که دل به شعر بسته، آن هم نه در حد تفنن محض، بلکه با تمامی شور و شوق و کنش و منش. وقتی او مسئولیت «کتاب هفته» را در دهه چهل قبول کرد، این مسئله نشانگر این بود که هشترودی هدفی جز اعتلای شعر، قصه، دانش روز و به طور کلی فرهنگ معاصرش را ندارد. هدفی که می‌خواست فرهنگ نیمه‌جان بعد از کوتاهی را در بستری سالم و پیشرو، به پویایی و بالندگی وا دارد. بد نیست بررسی کوتاهی درباره اشعار او بکنیم: هشترودی در عنفوان جوانی در بیست سالگی به سرودن شعر پرداخته است. من از دو دیدگاه به بررسی این اشعار می‌پردازم.قدمت شاعری او با توجه به نزدیکی‌‌اش، تا حدودی بر گرایش‌های نیمایی، ارزشمند است. البته من قصد مقایسه شعرهای هشترودی را با اشعار نیما، عشقی و شهریار ندارم، چون او شعر را به عنوان مفری یا دریچه‌ای برای نگاه گاه گاهی به درون خودش و به سیماهای جهان معاصرش در سایه‌روشن و هم، خیال و رویا می‌خواست و نیت و همت او بیشتر این بود که شاعران دیگر را متوجه جهان علمی مدرن کند

دکتر احمد شریف‌‌الدین از شاگردان هشترودی در مورد عشق او به فرهنگ ایران می‌نویسد: «وقتی هشترودی بعد از تحصیلات عالی خود در ریاضیات و شاگردی «الی کارتان» به ایران برگشت، علاقه‌اش به ادبیات فارسی و فلسفه بیشتر شد و همیشه به مطالعه می‌پرداخت. دو دفعه از او دعوت شد که برای تدریس در دانشگاه‌های پاریس و دانشگاه پرینستون به این کشورها برود، ولی او به علت علاقه شدیدی که به فرهنگ ایران داشت،ترجیح داد در ایران بماند و دعوت را رد کرد. بدون شک، هنگامی که او دعوت‌نامه را خوانده،ادبیات ایران را مخاطب قرار داده و می‌گفت:

گر بر کنم دل از تو و برگیرم از تو مهر
این مهر برکه افکنم این دل کجا برم؟»

زندگی وآثار پروفسور هشترودی - ۱
https://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/6143-


زندگی وآثار پرفسور هشترودی - ۲
https://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/6144-

زندگی وآثار پرفسور هشترودی - ۳
https://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/6145-


زندگی وآثار پرفسور هشترودی - ۴
https://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/6146-


زندگی وآثار پرفسور هشترودی - ۵
https://www.iranboom.ir/nam-avaran/49-bozorgan/6147-