Telegram Web Link
⭕️ محمدجواد ظریف خبر از همراهی مسعود پزشکیان در سفر انتخاباتی به اصفهان داد.

این سفر امروز چهارشنبه ۳۰ خردادماه ۱۴۰۳ انجام و جناب آقای دکتر پزشکیان ساعت ۹:۳۰ صبح در سالن شهید نیلفروش‌زاده دانشگاه اصفهان در جمع شهروندان عزیز اصفهانی سخنرانی خواهد کرد.

http://T.me/IIFJO
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌐 استقبال مردمی از پزشکیان در فرودگاه اصفهان

🔹پزشکیان در بدو ورود به اصفهان مورد استقبال مردمی قرار گرفت.

http://T.me/IIFJO
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌐 ورود دکتر پزشکیان و هیئت همراه به فرودگاه شهید بهشتی اصفهان

دکتر محمدجواد ظریف هم پزشکیان را همراهی می کند.

http://T.me/IIFJO
🌐 حضور دکتر پزشکیان و دکتر ظریف در گلزار شهدا اصفهان

http://T.me/IIFJO
🌐 حضور دکتر پزشکیان و دکتر ظریف و هیأت همراه در گلستان شهدای اصفهان

http://T.me/IIFJO
🌐 پزشکیان به دعوت کشاورزان اصفهانی
در پل خواجو پای درددل کشاورزان نشست


کشاورزان: اقای پزشکیان شما تنها کسی بودین که گفتید قانون را اجرا می‌کنید، دلیل این خشکی زاینده‌رود وعده های مسئولین گذشته است، مشکل ما اجرا نشدن قانون است انشالله در دولت شما اجرا شود

http://T.me/IIFJO
🌐 سالن نیلفروش‌زاده دانشگاه اصفهان؛
حضور پرشور مردم اصفهان در مراسم سخنرانی دکتر پزشکیان


http://T.me/IIFJO
🌐 سالن نیلفروش‌زاده دانشگاه اصفهان؛
حضور پرشور مردم اصفهان در مراسم سخنرانی دکتر پزشکیان

http://T.me/IIFJO
🌐 سالن نیلفروش‌زاده دانشگاه اصفهان؛
حضور پرشور مردم اصفهان در مراسم سخنرانی دکتر پزشکیان


http://T.me/IIFJO
🌐 سالن نیلفروش‌زاده دانشگاه اصفهان؛
حضور پرشور مردم اصفهان در مراسم سخنرانی دکتر پزشکیان


http://T.me/IIFJO
🌐 ظریف در دانشگاه اصفهان: رای ندادن رای دادن به اقلیت است! حرف کسانی که پیام ناامیدی را القا می‌کنند گوش نکنید/ به پزشکیان عزیز رای بدهید و ایران جدید خواهید یافت.

جواد ظریف در ادامه سفر خود با دکتر مسعود پزشکیان به اصفهان در دانشگاه این شهر، گفت:
🔹مردم این سرزمین از تاریخ و تمامیت ارضی دفاع کردند و بزرگ ترین فرصت هستند نباید فرصت را محدود و تهدید شمارد.
🔹نباید اجازه داد ایرانی در هرجا که حضور دارد  مقام و منزلتش پایین‌تر از دیگران باشد.
🔹ایران قدیمی‌ترین کشور جهان است و چرا این ایران مانده؟ به خاطر شما مانده و یکبار دیگر از نو بسازید.
🔹۸ تیر بار دیگر ثابت خواهید کرد که مردم ایران را هیچ‌کس ناامید نخواهد کرد.
🔹هیچ کس نمی‌تواند یک ایرانی را تهدید کند.
🔹رای ندادن پیام نیست و رای ندادن قدرت بخشیدن به اقلیت است و این اقلیت پررویی که ایران را به سمت شرایط ناگوار پیش میبرد.
🔹من یقین دارم مردم ایران خواست کسانی که به دنبال جنگ، تحریم و فشار بر ایران هستند، در هر کجا که ایستاده باشند و شما را تحقیر و بمب و تحریم بر سر شما بریزند که در خانه بمانید را گوش نمی‌کنند.

http://T.me/IIFJO
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
🎬 بخشی از سخنرانی امروز مسعود پزشکیان در اجتماع هوادارانش در اصفهان

http://T.me/IIFJO
🔰 جیب های چه کسی پر است؟
✍️ امیر ناظمی

انتخاب از میان گزینه‌هاست که انسان بودن را سخت کرده است.
در دنیای امروز، انتخابات‌های ریاست‌جمهوری و رفراندم‌ها مهم‌ترین انتخاب دسته‌جمعی انسان‌هاست. چه در انتخابات شرکت کنیم و چه در آن شرکت نکنیم، در هر صورت دست به انتخاب زده‌ایم، و این دشواری انسانِ اجتماعی بودن است. این‌که کدامیک درست و کدام نادرست است، تبدیل می‌شود به درگیری‌هایی در جامعه. به همین دلیل است که همه‌جا پر است از طرفداری و مخالفت با کاندیداها، و البته فراتر از آن، پر است از مخالفان و موافقان شرکت کردن در انتخابات.

اگر «گزینه درست» مشخص بود، انسان بودن نیز ساده‌تر می‌شد. اما واقعیت تلخ آن است که این مساله هیچ پاسخ درستی ندارد؛ به دلایل متنوعی، که مهم‌ترین دلیل‌اش چنین است: «چیزی به نام انتخاب همه‌ی مردم وجود ندارد!»

همان‌طور که هیچ فردی هم انتخاب همه‌ی مردم نیست. در حقیقت هر کنش‌گر یا هر کاندیدایی نماینده و صدای بخشی از مردم است؛ و در بهترین حالت، صدای همان بخش از مردم است.
هر گروه از مردم مطلوب‌ها و منافع خود را دارند که گاه در تعارض کامل با مطلوبیت‌ها و منافع بخش‌های دیگری از مردم است.
اینکه بپذیریم جامعه مجموعه‌ای از انسانی‌های متنوع و متفاوت، با مطلوبیت‌ها و منافع مختلف است، اصل اولیه در دموکراسی است.
و توسعه از همین باور به تنوع و تکثر جامعه شروع می‌شود.

اساسا باید پذیرفت که در هر انتخاباتی، هیچ یک از کاندیداها، نماینده تمام خواسته‌ها و انتظارات اغلب انسان‌ها نیست؛ بلکه هر فردی سعی می‌کند تا بخشی از مهم‌ترین مطلوب‌هایش، را قربانی کند، تا برخی دیگر از مطلوب‌هایش را به دست آورد.
هرچند این قربانی‌کردن مرزی دارد و سوال درست‌تر آن است که این مرز تا کجاست؟
ولی این مرز بسته به نگاه، افق زمانی، شرایط و اطلاعات هر انسانی متفاوت است.

برای شهروندی که کاندیداهای مختلف تفاوت معناداری ندارند، بدیهی است که عدم‌مشارکت، انتخاب اصلی است.
اما در همان حال نیز برای شهروند دیگری که این تفاوت تاثیرگذار است. این تاثیرگذاری وابسته به دارایی‌ها و حتی پایگاه اجتماعی ما متفاوت است.

در حقیقت پاسخ به این مساله، یک مساله الزاما هویتی یا اخلاقی نیست. تبدیل این مساله به یک مساله‌ی هویتی و اخلاقی، به سرعت مجوز ناسزاگویی را صادر می‌کند. این تعصب‌وار دیدن انتخابات، حتی بیش از این انتخاباتِ ناامیدکننده، ناامیدکننده است.

⭕️بهانه یک یادگیری جمعی
هیچ‌کس انتخاب یا صدای همه‌ی مردم نیست! هیچ‌کس پاسخ درست را در جیبش ندارد، چون اساسا این مساله پاسخ درست یا نادرست ندارد.
اما بدون پاسخ بودن، هم به معنای رها کردن مساله نیست. «کار ما شاید آن است که پی آواز حقیقت بدویم»!
برای توسعه‌یافتن شاید باید هر رویداد جمعی را تبدیل به یک یادگیری جمعی کرد. این‌که جمعی یاد بگیریم
چیزی به نام انتخاب همه‌ی مردم، یا مناسب برای همه‌ی مردم وجود ندارد
هیچ‌کس حقیقت را در جیبش ندارد

و مهم‌تر از هرچیزی:
عقلانیت را جایگزین تعصب کنیم: گفت‌وگو کنیم، حتی اگر توان روحی برای گفت‌وگو نداریم، و آن را بدیهی می‌دانیم، حداقل ناسزا نگوییم.
چه آن کسی که شرکت در انتخابات را تکلیف الهی می‌داند، چه آن‌کسی که شرکت در انتخابات را وظیفه‌ی ملی و نشانه‌ی ایران‌دوستی و چه آن‌کسی که شرکت در انتخابات را کنشی ضدملی می‌داند یا دستان رای‌دهندگان را آلوده در خون دیگر شهروندان می‌داند، همگی ادعای دانستن حقیقت دارند.

همین خودحق‌پنداری است که امروز ایران مصیبت‌زده را ساخته است. کسی که در شبکه‌های اجتماعی به اتکاء این خودحق‌پنداری‌اش دیگران را به ناسزا می‌بندد، و دیگران را نادان و احمق حطاب می‌کند، جزیی است از چرخه‌ی مطلق‌انگاری.

شاید تنها وظیفه ما دلیل شنیدن و دلیل آوردن است. دلیل‌هایی که بشود بر آن ساعت‌ها فکر کرد. دلایلی که با شنیدن‌شان ما دچار تردید می‌شویم.
همین پای‌بندی به گفت‌وگو و ارايه‌ی دلایل هستند که منجر به یادگیری جمعی می‌شوند و از ما، جامعه‌ای منطقی و عقلانی می‌سازند.

⭕️تجویز توسعه ای: یک گام به سمت توسعه
شاید برای توسعه‌یافتگی باید یاد بگیریم که
به هر چیزی شک کنیم؛ بعد از شک کردن لازم است تا عقلانی تحلیل کنیم و به همدیگر گوش کنیم، تا بتوانیم به تحمل همدیگر برسیم.
اگر جامعه‌ای به شک احترام بگذارد، به تغییر احترام گذاشته است. به این‌که انتخاب انسان را تحمل کند.
شاید باید به ندانستن ایمان بیاوریم. ما نمی‌دانیم و به خاطر همین ندانستن است که بارها نظرمان برای هر چیزی تغییر می‌کند.

توسعه یعنی باور به این‌که نسخه همگانی برای هیچ‌چیزی وجود ندارد، ما نمی‌دانیم، اما همدیگر را تحمل می‌کنیم.
شاید باید فروتنانه یاد بگیریم که بگوییم: نمی‌دانم چه چیزی درست است! نظری هم نخواهم داد، اما نظر دیگران را تحمل می‌کنم.
شاید این راه ما را به دموکراسی برساند.

http://T.me/IIFJO
🌐 پزشکیان: کنار می‌کشم اگر ...

http://T.me/IIFJO
2024/09/29 09:22:25
Back to Top
HTML Embed Code: