پیامبر صلی الله علیه وسلم فرموده‌اند: «حلوة الدنيا مرة الآخرة ومرة الدنيا حلوة الآخرة.» (سلسله صحيحه: 1817)

شیرینی دنیا، تلخی آخرت است و تلخی دنیا، شیرینی آخرت.
@Hedayah1

خون از تنش چون آبشار سرازیر بود. از زخمش فواره می‌زد، جویبارها جاری بود و انگار به دشتی پر از لاله می‌نگریستی.
@Hedayah1

عمرو بن قیس ملائی رحمه الله از بزرگان زمان و پیشینیان خود نقل می‌کند که «کراهت داشتند از اینکه یک مرد، به کودکش چیزی بدهد و او را بیرون بفرستد، و فقیر یا یتیمی، آن را دیده و بر خانواده‌اش بگرید.»
مصنف ابن أبي شيبة، الناشر: مكتبة الرشد، ج 7، ص 239
@Hedayah1

مقدم‌داشتن شیخین رضی الله عنهما بر علی رضی الله عنه نزد صحابه اجماعی و نزد امامان سلف از سنت بوده است، و این از تصانیف محدثین و کتاب‌هایی که نگاشته‌اند هم آشکار است؛ حتی حاکم نیشابوری رحمه الله که به تشیع متهم شده، در فصل‌بندی کتاب مستدرک خود، ابوبکر و عمر رضی الله عنهما را مقدم می‌دارد!
@Hedayah1

آمریکایی‌ها تازه میگن «نمی‌تونم نفس بکشم»، فراموش نکردیم که زندانی‌هامون رو با غرق مصنوعی شکنجه می‌کردن!
@Hedayah1

إذا جادل شخص وعارض في قضية ما، وفي ذهنه مثال معين يرتكز عليه في معارضته ونقاشه، وهذا المثال خاطئ وغير منطبق على القضية بل خارجها، فلن تحصل معه على حوار مثمر، ولن تصل معه في ذلك النقاش البيزنطي إلى نتيجة، ما لم تحرر عقله من المثال الذي قيد تفكيره، وبقي أسيرًا له في نقاشه وجدله.
عايض بن سعد الدوسري

میان رحمت و ذلت‌پذیرفتن تفاوت بسیاری است؛ بعضی از مردم به سبب ضعف یقین و ایمان به رحمتی باور دارند که در اصل ذلت و ظلم‌پذیری است و گمان می‌کنند که این باعث هدایت کافران می‌شود، حال آنکه ورود فوج‌فوج مردم به دین خداوند در صدر اسلام، در عین چیرگی مسلمانان و قدرتشان بود!

{وإذا ما غضبوا هم يغفرون... والذين إذا أصابهم البغي هم ينتصرون} [الشوری: 39-37]
@Hedayah1

خداوندا، با آمریکا چنان کن که با افغانستان و عراق و شام و یمنمان کردند.
@Hedayah1

«سفیان بن عیینه فرموده است: علمی که تو را نفعی ندهد به تو ضرر خواهد رساند، و منصور بن زاذان گفته است که به من خبر دادند که کسی در آتش می‌افتد و اهل جهنم از بوی او آزرده شده و می‌گویند: وای بر تو! چه گناهی انجام داده‌ای؟! آیا همین حالی که در آن هستیم به عنوان شر و عذاب کافی نیست تا اینکه به تو و بوی ناخوش‌ات مبتلا شویم؟! در پاسخ می‌گوید که من عالم بودم اما از علمم سودی نبردم [و به آن عمل نکردم]. حکیمی به حکیم دیگری نوشت: ای برادر! به تو علمی عطا شده، علمت را به تاریکی گناهان و معاصی آلوده مساز، وگرنه در روزی که عالمان با نور علمشان راه می‌روند در تاریکی خواهی ماند!»
التبصرة لابن الجوزي، الناشر: دار الكتب العلمية، ص 271
@Hedayah1

در میانه‌ی یک سخنرانی قدیمی از شیخ ابواسحاق حوینی حفظه الله ☺️
@Hedayah1

زیادخواندن از ما انسان‌های باهوشی نمی‌سازد؛ برخی از مردم کتاب‌ها را قورت می‌دهند و میان لقمه‌هایشان فاصله‌ای نمی‌گذارند تا در آن فاصله به آنچه خوانده‌اند فکر کنند!
#علی_عزت_بگوویچ
@Hedayah1

اتکای به مجرد عقل در نقد شبهات، موجب ضعف جواب می‌شود؛ جواب بسیاری از شبهات در قرآن یا احادیث داده شده است و بعضی دیگر به مسائلی عقیدتی یا اصولی باز می‌گردند که در کتب اهل علم به تفصیل مطرح شده‌اند. گاهی اتکای به مجرد عقل باعث توجیه چیزی می‌شود که در اصل اشتباه است، و گاهی عقل تفاصیل موضوع را درنیافته و معلومات فرد تنها جنبه‌ای از آن را می‌گیرد و باقی را اهمال می‌کند.
@Hedayah1

«والغرض من هذا التنبيه هو ألا نحمل لفظ القرآن فيما هو ليس صريحا فيه ما لا يحتمله، ثم يظهر كذب النظرية أو صدقها، فنجعل القرآن في معرض المقارنة مع النظريات الحديثة، والقرآن فوق ذلك كله: لا يأتيه الباطل من بين يديه ولا من خلفه تنزيل من حكيم حميد.»
أضواء البيان للشنقيطي، الناشر: دار الفكر، ج 8، ص 230
@Hedayah1

- گسترش معلومات باعث نجات مردم از دین می‌شود، الحاد در ایران رشد سیصددرصدی داشته است!
+ فرض کنیم که چنین باشد، چرا سرانه‌ی مطالعه در ایران سیصددرصد رشد نکرده است؟! پس علت این رشد را باید در چیزی غیر از گسترش معلومات جستجو کرد!
@Hedayah1

‏حسن الظن بمن مات على الإلحاد ومصادمة الفطرة = سوء الظن بالله أن دينه ليس مقنعا لطالب الحق وحكمه على مصادمي الفطرة ليس عدلا
وكل يختار لنفسه بمن يحسن الظن وبمن يسيء.


[ إياد قنيبي ]

گمان نیک بردن به کسی که به فطرتش پشت کرده و بر الحاد مرده است، بدگمانی به خداوند است؛ بدگمانی به اوست به اینکه دینش برای حق‌جویان قانع‌کننده و حکمش بر فطرت‌ستیزان عادلانه نیست و هرکسی به میل خود انتخاب می‌کند که به چه کسی گمان نیک یا بد داشته باشد!
#إياد_قنيبي
@Hedayah1