غمِ رفتن چه خوری؟ چون بِه از آن می‌آید! 🤍

از درون آشفته و ظاهر چو کوهی استوار
رنج ها اینگونه ما را مرد بار آورده اند! 🏔🩵

برای ما که خدا را داریم، تمام هراس های دنیا خنده دار است!🍀

هرچه پیش آید خوش آید؛ ‏ما که خندان می رویم ! :))🍃

بیش از این ما صبر نتوانیم. او ایوب بود!🍃

در یک جوانه نیز شکوه بهار هست.^-^ 💚

مقصد جاییه که غم ها نباشن! ^^🧋🍃

خم شدن را عار می دانم. دعا کن بشکنم...🍃

رو به بیرون زدن از خویش، دری میخواهم.🧡

یه لحظه صبر کن رفیق!
لابه‌لای شلوغی و کلافگی و سخت گرفتن های زندگی خواستم یه چیزی بهت بگم :
یه نگاه به پشت سرت بنداز مثل همه‌ی روزایی که گذشت این روزا هم میگذره؛ حواست هست دیگه؟🌱

‏به قول شاهرخ مسکوب: چه لذّتی دارد از فردای نیامده نترسیدن، گوش به باران دادن، چای درست کردن، پادشاهِ وقتِ بودن.🧡

به قول خسرو شکیبایی:
گاهی سکوت میکنی چون اونقدر رنجیدی که نمیخوای حرف بزنی...🧡

زندگی جریان دارد؛ چون انطباق پیدا می کند و راه دیگری برای بقا می یابد. برای اینکه منطبق شویم باید واقعیت شرایط را بپذیریم و برای اینکه واقعیت را درک کنیم باید تمرین «پذیرش» کنیم. چقدر گاهی از دست دادن ها را لازم داریم. درست و به موقع می آیند و در گوشمان زمزمه می کنند: دل کندن را تمرین کن.🌱

•نگاهی به مفهوم زندگی و واقعیت های آن - فصل اول

چایت را بنوش، نگران فردایت نباش. از گندمزار من و تو مشتی کاه می ماند برای بادها...🌱