دل تنگم و دلتنگ نبودی که بدانی چه کشیدم
عاشق نشدی لنگ نبودی که بدانی
چه کشیدم
کو قطره اشکی که به پای تو بریزم که بمانی؟
بی اسحله در جنگ نبودی
که بدانی چه کشیدم
تو آن بت مغرور پیمبر شکنی داغ ندیدی
دل بسته به یک سنگ نبودی که بدانی
چه کشیدم ❤️‍🩹 ‌.

معتاد‌ِچشات:))🌘🌙

و ما زال يرتجف قلبي  حين اصادف
كشعور الكفيف الذي يقراء بأصابعه رسالة حب

و هنوز وقتی با او روبرو می شوم قلبم می لرزد
مثل احساس یک نابینا که با انگشتانش نامه عاشقانه می خواند(:

#صبح_بخیر_قشنگـــم♥️🌤

هیچ وقت دوستم سجاد را از یاد نمی برم .
پسری بود مودب و البته کمی مذهبی. دوچرخه ای داشت بسیار زیبا و به قول معروف دنده کلاجی. 2 کمک فنره و چه و چه!
بسیار وابسته به دوچرخه مشکی رنگش...
تماما به او می گفتم حیف است... چفت و بندش کن. نا غافل دزد می زند و داغش به دلت می ماند!
او هم در جواب می گفت: قفل می خواهم که چه! روزی یک بار برایش آیت الکرسی میخوانم که نبرند! خدا پناهش است...
شش ماهی جواب داد اما امان از دزدی که نمی دانست این دوچرخه آیت الکرسی خوانده شده است. برد!
داغش ماند به دلش و یک عمر غلط کردم!
حالا شده داستان ما!
انگار آیت الکرسی خوانده ایم برای عشقمان و هر روز دوستت دارم های بی عمل!
می برند آقا! داغش به دلتان می ماند! عمل کنید . .

:)🌙♥️

تراپیستم امروز گفت:
تو اومدی از آتیش مراقبت کنی و سوختی، معلومه که درد داره..!

بعد از مدت ها در جنگ و جدال بین مغز و قلبم ؛ تصمیمی با جسم و روحِ زخمی ام گرفتم که بروم و حقیقتی را اِفشا کنم
_ دوست دارم .
بعد گفتنش چشم هایم تمایل شدیدی به خواب داشتند ، قلبم با تمام توان خود را به قفسه های سنگی این سینه می کوباند . .
خون در رگ هایم سرد بود گویی زمستان
در رگ هایم جریان داشت .
دست هایم چو مقوایی چروک شده به اطلاق به تنم آویخته شده بود
به یک باره تمام درد و رنج های دنیا به تیری زهرآهگین به قلبم فرود امد . .
ترس را میدیدم در چشم هایم که چگونه سیاهی مردمک را می بلعید پاهایم لغزید و تحمل ایستادن را نداشتن ، به ارامی روی خاک سرد به زانو در امدم و لبخندی مملو از رنج و درد بر چهره ام نقش بست . .
صدای پشیمانی در تنِ رنجورم چو اتشی
در وجودم زبانه کشید
امید هایم برای زندگی در زندانِ جمجمه بال به پرواز دادند و رفتند تنها دارایی هایم از این دنیا امید و  دوست داشتنِ او بود!
این شب تابستانی سرد بود برایم
تابستانی که از رود های یخ زده سرچشمه میگرفت و مرا کشت .
و اما تو سنگدل تر از ان بودی تمام دارایی هایم را به باد دادی با یک کلام ،که گوش
هایم را عاجز کرد کلامی که در سرم غوغایی به پاکرد و سلاحی شد
برای شلیک به منه تنهایِ دلباخته .