🟢⚪️🔴شاهنامه و هویت ایرانی 

مرحوم علامه قزوینی در نامه ای به تاریخ ۱۷ دی ۱۳۰۴ به زنده یاد استاد تقی زاده نوشته اند هر ایرانی در هر طبقه و درجه ای که باشد نسبت به حال خود مقدار عظیمی از ملیت خود را مدیون فردوسی است». ۲ چرا این گونه است و شاهنامه چه نقش و جایگاهی در حفظ هویت ایرانی داشته است / دارد؟ به دور از انشاپردازیهای طولانی و احساسی ـ که معمولاً در چنین مباحثی دیده می‌شود ـ به کوتاهی باید اشاره کرد که عناصر اصلی هویت فردی و ملّی عموماً دین، زبان و سرزمین (با همۀ متعلقاتش نظیر ،تاریخ فرهنگ ادبیات و... )است. فردوسی: 
۱ . در عصری که با قدرت یابی تدریجی ترکان و نفوذ اندیشه‌های خلفای بغداد زبان فارسی در برابر تأثیر دو زبان عربی - از سالها پیش از فردوسی و ترکی ـ با افزایش اقتدار ترکان - قرار داشت منظومه ای بزرگ و شکوهمند به فارسی سرود که احتمالاً تا آن زمان
در تاریخ ادبیات ایران بلندترین مجموعه منظوم به شمار می رفته است و با تنوع و تعدد واژه ها ،ترکیبات تعبیرها و کنایات زیبای فارسی بر غنای این زبان افزود. البته این سخن که فردوسی با شاهنامه زبان فارسی را زنده کرد تلقی مبالغه آمیزی است زیرا این زبان پیش از فردوسی و در زمان او به چنان مایه ای رسیده بود که اثری چون شاهنامه در قالب آن پدید آید هنر و نقش اصلی فردوسی بهره گیری هوشیارانه و دقیق از تواناییهای بالقوه این زبان برای سرودن منظومه ای پنجاه هزار بیتی با آن همه لغت و ترکیب و در پی آن ایجاد پشتوانه ای سرشار و پایدار برای زبان فارسی بوده است تا دیگران با الگوگیری از هنر او و استاده از گنجینه آکنده واژگانیش آثار منظوم و منثور دیگری به وجود بیاورند و زبان فارسی را در کنار عربی و آغاز ورود واژه ها و ترکیبات ترکی نیرو ببخشند. درباره اهمیت شاهنامه برای زبان فارسی - به عنوان یکی از مولفه های هویت ملی ایران - جملهٔ محمد حسنین ،هیکل نویسنده نامدار مصری جالب است که در پاسخ این پرسش که چرا زبان مردم مصر به رغم عرب تبار نبودن آنها عربی شده است؟ گفت چون ما فردوسی نداشتیم.

۲ .رک : نامه های پاریس از محمد قزوینی به سید حسن تقی زاده، ص ۱۹۲


۲. در زمانی که بنابر همان دو دلیل پیش گفته افزایش قدرت ترکان و پیروی از سیاستهای ایران ستیزانه خلفای عباسی تاریخ و گذشته ملّی ایران با خطر فراموشی و خواری رویارو بود داستانهای ملی - پهلوانی ایران را که در آن هنگام تاریخ واقعی و باستانی انگاشته می شد در منظومه ای وحدت مند و به عالیترین شیوه ممکن سرود و در اختیار هم میهنانش گذاشت. نبوغ فردوسی در انتخاب قالب نظم و داستان و زبان فاخر برای گزارش این تاریخ در توجه علاقه مندانۀ ایرانیان به پیشینه خویش و ماندگاری این اثر برخلاف متون مشابه بسیار مؤثر بوده است. شاهنامه در عین اینکه ایرانیان مغلوب شده در برابر اعراب ـ و سپس فرمانبردار از پادشاهان ترک نژاد ـ را با تاریخ و در واقع شناسنامه تبار خود آشنا می‌کند به سبب درونمایه شورانگیز حماسی در ایجاد و استمرار روحیه قیام و پایداری و دلاوری نسلهای گوناگون ایرانیان در برابر غاصبان و مهاجمان و بیدادگران نیز نقش عمده ای داشته و از این منظر در طول تاریخ همواره حافظ هویت و ملیت ایرانی بوده است.۱



۱ برای اشاره ای در این ،باب رک ریاحی محمدامین فردوسی، صص ۲۰ و ۲۱دفتر خسروان
برگزیده شاهنامه فردوسی
مقدمه، انتخاب و توضیحات:
دکتر سجاد آیدنلو
@cafe_andishe95

🟥◻️🟩تاثیر شاهنامه بر تاریخ ایران

تاریخِ بعد از اسلام را باید به پیش و پس از سرایشِ "شاهنامه" تقسیم کنیم؛ چون ایران پیش از شاهنامه مانند لخته‌ای بود که شکل نگرفته بود و فردوسی مانند یک پیکرتراش آن را شکل داد، این هزار ساله ترکیبش را از شاهنامه گرفته است، باید قبول کنیم که چه خوب و چه بد، پرورده‌ی این کتاب هستیم که راهنما و نشانه‌ی هویّتِ ماست.
ایرانی برای آنکه بتواند از نو قد راست کند و به عنوان یک ملّتِ قابلِ احترام، خود را بنمایاند، احتیاج به چنین کتابی داشت و آن را به دست آورد. شاهنامه آغازگرِ دورانِ تازه‌ای در زندگی ایرانی است، با این کتاب است که اقتدارِ سیاسیِ ایران‌زمین تبدیل به «اقتدار فرهنگی» می‌شود. شاهنامه، ایرانِ پیش از اسلام را به ایرانِ بعد از اسلام پیوند زد و کاری کرد که او هم چنان در صحنه‌ی جهانی، یک کشورِ برجسته و تأثیرگذار باقی بماند. سرایشِ این اثرِ بدیع، واکنشی بود در برابرِ رفتارِ تحقیر‌آمیزِ خلفای دمشق و بغداد، یعنی اگر زبان فارسیِ دَری و شاهنامه نیامده بودند، ایرانی هرگز ایرانی باقی نمی‌ماند و چیز دیگری می‌شد.

📗 دیروزامروز فردا
✍🏼دکتر محمّد‌علی اسلامی نُدوشن
@cafe_andishe95

⚫️نَفسِ زشت نظام تبعیض نیچه ای📄

تنها در صورتی عده ای برتر و اشرافند که در کنارش عده ای رعیت و برده باشند. تبعیض ناگزیر و ذاتی این شکل تفکر است اینجا نیاز به دقت زیاد در مبنای فلسفی اشراف سالاری داریم.
اگر همه اشراف و یکسان شوند دیگر چه کسی اشراف و برتر از دیگری است؟
پس همگانی شدن اشرافیت ناممکن است.تنها در آزادی ضد اشرافی این سد راه برداشته میشود.
اسم همگانی شدن اشرافیت همانا "توده یکسان شدن" است که در دید نیچه بسیار بد و نادرست است .او با هر چیز همگانی دشمن است و لعنت می فرستد(بماند که مغلطه هست حافظ هم همگانی است اما مبتذل نیست) پس در این شکل تفکر با بن بست آزادی همگانی طرفیم نمیشود همه اشراف باشند!
او میگوید تبعیض باید باشد(با حقوق برابر انسانها از در مخالفت در می آید که اگر خواستار اشراف بودن همه بود نباید مخالفش می بود)
و بالا و پایین و پَست و والا باید باشد تا نظام اشرافی مستقر گردد
و یکی قربانی شود تا یکی قهرمان باشد و اگر هم قهرمان باشند که دیگر ابتذالیست رمه وار و همگانی و اصلا چیز برتری نیست که نیچه دم از اشراف بزند!

اما این نظر نیچه که همه حقیقت خاص خود را دارند پس حقیقتی نداریم:

«انواع زیادی چشم انداز وجود دارد. حتی ابوالهول هم چشم دارد - و از این رو انواع بسیاری زیادی «حقیقت» وجود دارد، و از این رو حقیقتی وجود ندارد.»
نیچه در خواستِ قدرت، قطعه ۵۴۰

نظرگاه ها اگر نگوییم غلط و درست دارند که خیلی وقتها هم دارند حداقل کمتر معتبر و بیشتر معتبر دارند!
آیا نظام ترور و وحشت و خفقان به مثابه حقیقت بنیادگرا قابل تحقیر و رد نیست؟
ما در لیبرالیسم جهان را به ایده فرو نمی کاهیم اتفاقا نیچه در حال فروکاست دنیا به نظام مرتجع اشراف سالار منسوخ است.
بزرگان لیبرال گفتند همه آزادند تاهر کاری بکنند در جهت رشد و توسعه فردی خود.کسی هم دخالت نمی کند دولت حتی مهار میشود تا جا برای رشد فرد باز شود. مگر قانونهای مهم و اساسی که طبیعی و عاقلانه است جلو بزه کاریها و تباهی ها و بی عدالتی ها و خوردن حق دیگران را بگیرد. امروزه مردم در آزادی با سگشان هم ازدواج میکنند یا دو همجنسگرا ازواج میکنند همه نوع آزادی فردی فراهم شده.کسی نمی تواند بنالد که چیزی سدِ راه رشد و رفتار خاص و یونیک من است!
دیگر چکار میخواهند بکنند که آزاد نیستند؟
آنکه مستعد دانشمندیست در بهترین شرکت استخدام شده پول پارو میکند از بقیه برتر و درجه قدرت متفاوتیست طرز فکری خاص خودش را هم دارد با کسی یکسان در سطح رمه قرار نگرفته.همه اینها هم در عمل اثبات شده که مقدور بوده و فقط شعار و تئوری نیست کاملا امکانپذیر هست.

🔻باگ بزرگ توهم نیچه اینست که درک حقوقی درستی نداشته این مطلب ساده را هضم نکرده که برابری حقوقی به بردگی و رمه واری منجر نمیشود و هیچ ربط منطقی نداردکه آن را مبشر صغارت و رمه واری بگیریم اتفاقا با ساختن حداقلی از ارزشهای مشترک حقوقی، فضا را برای استارت زدن آزاد میکند اما با زدن استارت مسلم است همه یکسان نمی دوند و باز هم تفاوتها آشکار میشود پس از رمه یکسان خبری نیست.عدم فهم این مبانی حقوق ساده نشان از سطح درکی نازل است نه والا و از ما بهتران!

در یک جامعه دموکرات همه شکل هم نمی شوند
در آنجا هم یکی میلیونر است یکی فقیر یکی دکتر و دانشمند معتبر یکی رفتگر و مستخدم!اینها نیازی به دانش فلسفی هم ندارد یک چشم بینا میخواد و یک عقل سلیم.
درجات مقامی همچنان بین انسانها هست. درسطح فکری هم آدمهای مختلفی هستند آلن بدیوی کمونیست منحط مائوئیست هست!فرید زکریا لیبرال هم هست و همگی در حال پردازش و نشر تفکرات بسیار متکثر و ضد هم هستند و کسی شبیه هم نشده اگر منظور عوام است که در همه جا شبیه هم بودند با آموزش می توان فرهنگ بهتر خودمدار و خودآیین فردگرای لیبرال را آموزش داد که آنجا اتفاقا باید تفکر انتقادی مدرن آموخت.

این ترس بی اساس نیچه از هم شکل شدن و رمه شدن در صورت وجود آزادی لیبرال دموکرات، یک اسطوره پوچ مدرن ستیز بوده ایده ذاتا فیک نیچه بوده که جهان را با اشتباهش حقیر کرده و در دوسطح ارباب رعیت قرار داده و برعکس به لیبرال دموکراسی گفته زندگی رمه وار!

نظام اشرافسالار به طور عام و نظام نیچه ای به طور خاص اتفاقا خود اصل جنس نظامی رمه ساز است:

چون اشرافی که (در نزد نیچه فراسوی نیک و بد اخلاقی است)قید اخلاقی ندارد پس رمه ای وحشی که دیگران را پایمال میکند و در واقع توهم آزادی دارد زیرا آن شکل از آزادی او شرافت اخلاقی و انسانی ندارد

برده و زیردست هم که آزاد نیست و به خاطر مخالفت با ارباب به کینه توزی و دیگر دشمن پنداری متهم و محکوم است پس در هر دو سطح نظام نیچه با دو قشر برده فکر مفلوک و رمه وار طرف هستیم.
این ساختار اندیشه در عمل و نظر نه آنچنان که نیچه توهم کرده والا هست نه برتر نه مفید نه درست نه اخلاقی.

(آزادی مدرنها ذاتا چیزی ضد اشرافی و ضد تبعیض است)

🗽توکویل میگوید عصر انقلابهای دموکراتیکی آغاز شده است و این اتفاق بدین معنی است

که مردم روز به روز بیشتر با هم برابر میشوند و این برابری است که آزادی را با خود به همراه می آورد.

🔅 نظامهای مبتنی بر اشرافیتهای قدیم و امتیازات موروثی محکوم به از بین رفتن هستند. بنابراین توکویل آمریکا را اصل قرار داد و گفت انقلاب اساسی و اصلی در اینجا صورت گرفته است جایی که بلندترین گام را به جلو و در جهت برابری برداشتند.

و از طریق مقایسه نظامها می شود وضع فرانسه را نسبت به وضعیت پیشرفته آمریکا فهمید.
از نظر توکویل دلیلش روشن است. می گوید، سابقه نظام اشرافی به معنایی که در اروپا وجود داشت در آمریکا نبود مهاجران آمریکایی کسانی هستند که از نظامهای نابرابر اشرافی به آمریکا رفتند.
و چون در آنجا سنت نظام اشرافی و امتیازات موروثی وجود نداشت.

☑️بنابراین انقلابشان هم با نوع انقلاب فرانسه متفاوت بود. توکویل می گوید «در واقع، این نظام اشرافی بود که انقلاب را به فرانسویها تحمیل کرد».

نظام نابرابری که متحول نمی شد، و در جایی خودش را با نظام اجتماعی هماهنگ و سازگاری نمی کرد در چنین شرایطی انقلاب ضرورت پیدا کرد.
در واقع مردم فرانسه روز به روز از طبقات مختلف، به هم نزدیکتر میشدند و امتیازات به تدریج از بین میرفت در حالی که نظام حکومتی شان مبتنی بر نظام امتیازات بود.
بنابراین زیر بنای ،اجتماعی با روبنای حکومتی سازگار نبود و در جایی می بایست، نظام اجتماعی، نظام سیاسی فرانسه را از بین میبرد که برد در واقع معنی انقلاب در فرانسه همین بود.

اما در امریکا، انقلاب کاملا متفاوت ،بود مردمان کمابیش برابر در آمریکا در شرایطی که نظام حکومتی آن با فرانسه کاملا متفاوت بود و از دور انگلستان به آنها تحمیل می کرد، دست به انقلابی استقلال طلبانه از انگلستان زدند.
بنابراین ما با دو انقلاب متفاوت روبرو هستیم که یکی با الگوی فرانسه است، که تعارضی میان نظام اجتماعی و نظام سیاسی ایجاد می کند و طبیعتا با انقلاب به خشونت می انجامد. ولی در دومی با رفع مانعی از بیرون روبرو هستیم که به نظام کمابیش برابر آمریکا از طریق سلطنت در انگلستان تحمیل می شد. بنابراین انقلاب آمریکا در سال ١٧٧٦، انقلاب استقلال طلبانه است. در واقع استقلال آمریکا از متروپل است، از کشوری که تا آن وقت امریکا به آن وابسته بود.

🎙فلسفه سیاسی انقلاب فرانسه-جواد طباطبایی

@cafe_andishe95

✍🏼نقد استیون هیکس بر پست مدرنیسم🔮

هنگامی که معرفت شناسی را اساس توضیح پست مدرنیسم بدانیم با یک مشکل مواجه می‌شویم و آن سیاست پست‌ مدرنیست‌ها است. اگر شک‌آوری شدید نسبت به خرد و پیامد آن، باور به سوژه محوری و نسبیت باوری مهم ترین بخش تاریخ پست مدرنیسم باشد، انتظار می‌رود پست مدرنیست‌ها مظهر تقریبا تصادفی توزیع تعهدات در طیف سیاسی باشند. اگر سیاست و ارزش‌ها اصولا با جهش ذهنی به سوی تمایلات مرتبط باشند، بنابراین همه ی افراد باید به سمت همه نوع برنامه ی سیاسی جهش داشته باشند، اما این مسائل در پست مدرنیسم مشاهده نمی شود.

پست مدرنیست‌ها افرادی نیستند که به نتایج نسبیت باورانه درباره‌ی معرفت شناسی دست یافته و در مکاتب مختلف سیاسی به آرامش رسیده باشند.

پست مدرنیست ها در سیاست به طور یکپارچه ای متعلق به طیف افراطی چپ هستند.

پست مدرنیست‌ها این گفته‌ی فردریک جمیسون که «در تحلیل نهایی، همه چیز سیاسی است.» را با همه‌ی وجود پذیرفته اند. معنای این گفته در اعتقاد مصرانه‌ی پست مدرنیست‌ها به این مقوله نهفته است که معرفت‌شناسی صرفا ابزاری برای قدرت است و همه‌ی ادعای عینیت گرایی و خردباوری نقابی هستند برای برنامه های سرکوبگرانه‌ی سیاسی.

از این رو بر اساس خرد، پست مدرنیسم به منظور دست یابی به اهداف سیاسی خود به سوژه محوری و خردستیزی روی آورده است.


استیون هیکس
📖 توضیح(تبیین) پست مدرنیسم
از معرفت شناسی پست مدرن تا سیاست پست مدرن
📄 صفحات ۱۰۵ - ۱۰۶
باشگاه علوم انسانی
@cafe_andishe95

🪙نورته، پایان تاریخ☄️
Norte, the End of History

🎥 یک فیلم فیلیپینی خاص و طولانی از Lav Diaz سال 2013 است که اقتباسی از رمان جنایت و مکافات داستایوفسکی است
کارگردان با هوشمندی در ابتدای فیلم از داستایوفسکی فراتر می رود و آفت دوره زیست خود را نقد میکند:پست مدرنیسم، اخلاق ستیزی ملهم از امثال نیچه

"داستان فیلم دربارهٔ سه شخصیتی است که داستان‌های‌شان به صورت موازی به هم مرتبط است. فابیان پرتره‌ای از یک یاغی (و به زعمِ خود هنرمند) است ــ یک فیلسوف ناچیز یا یک سالوس تمام‌عیار ــ که کاری ندارد جز ایراد خطابه‌های خیالبافانه، در همان حال که خود را از هرچه که نشانی از عمل‌گرایی جدی دارد دور نگاه داشته است؛ با این حال فابیان تحت شرایطی ناگزیر از ارتکاب به یک عملِ آنیِ آنارشیستیِ قتل می‌شود."
و همین فرد بی اخلاق که همه ارزشهای اخلاق را خار و حقیر میکند است که دست به شنیعترین جنایتها می زند.
5 دقیقه ابتدایی فیلم را کاملا به بحث فلسفی اخلاق اختصاص داده که استاد و دوستش فابیان بی اخلاق را افشا میکنند.فابیانی که به ظاهر شیک و آوانگارد به نظر می آید اما از درون پوچ و تهی شده. که در زیر می خوانیم:

فابیان:این سیاست جدیده.پنداری جدید، ایدئولوژی جدید.سیاست قرن بیست و یکمی

▪️▪️دوست استاد:این هنوز هم پست مدرنیته است.

ف)هنوز اولشه ، اما بیشتر از این پست مدرنیه است

▪️استاد:چطور این رو قبول می کنی؟ این بی قانونیه.حکومت بی حکومت، آزادی مطلق فردی.این از مد افتاده

ف)این آرمانیه.اما بیشتر از این حرفاست.حقیقت مرده، معنا هم همینطور

▪️مرگ حقیقت، مرگ معنا، مسئولیت پذیری دیگه تموم؟

ف)سطح جدیدی از مسئولیت پذیری.سطح جدیدی از پذیرش، سطح جدیدی از درک

▪️این چه سطحیه؟

ف)فراتر از همه چیزه

▪️همه چیز رو تعریف کن

ف)نابودی افسانه اصل و منشاء/نابودی اصل.

همه چیز کاملا شکست خورده است

▪️ضد بی قانونی.ضد وجود گرایی.ضد خدا
.ضد همه چیز
خدای من ، فابین ؛ تو ی مخالفت گرای بی منطقی
یا فقط ی مجرم.یه مفسد؟ نه.بی خوابی زده به سرت.درست مثل من

ف)نه منظورمون متوجه نشدی
بی خواب نیستم،باشه؟ و مسخره هم نمیکنم

▪️بی قانون به داوطلب بودن و مشارکت اعتقاد داره
نه فشار نه اجبار.وجود گرا آدم آزاد و مسئولیت پذیریه.که نبوغش از توانایی های خودش میاد.

ف)آدم خدایی، نه وایسا . مثل این..باشه.اساسا غریزه بر عقل غلبه کرده.نا دلیل برای وجود از بین بردن تمام عناصره
این از بین بردن اخلاقیاته
یا از بین بردن هر چیزی که برای اخلاقیات مضره
تفاوت بین خوب و بد مشخصه
اما خوب و بد باید از بین بره که مطلقه

▪️▪️این دیدگاه غیر اخلاقیه.خیلی انتزاعیه.هر چیزی که مطلق باشه غیر اخلاقیه

ف)چیزی که مطلقه نیاز به از بین بردنه چیزیه که غلطه

▪️▪️چی غلطه؟


▪️اخلاقیات سطح های زیادی دارره فابین.و صحبت های زیادی در مورد مسائل مربوط به اخلاقیات

ف)پس اولین باش
این غریزه اصلیه. حرف عموم.تو خوب رو از بد می شناسی چی ضروریه ! چی پایه ایه!بیا به چیزایی که این احمق های فیلسوف میگن تکیه نکینم.

▪️دلیل و منطق هنوز هم مهمن فابین!
اخلاق.
حقیقت یا دنبال حقیقت بودن ضروری میمونن.
این پسا حقیقتی که میگی خطرناکه.
برگشتن به دوران تاریکیه.ترسناکه. وحشیانه است.

@cafe_andishe95

◻️کانت معتقد است اگر خداوند در اندیشه و زندگی ما جایی داشته باشد، موجودی نیست که بشود وجودش را با برهان عقلی اثبات کرد.


تاریخ فلسفه غرب، جلد سوم، ص ۱۵۲
آنتونی کنی-آرسین
@cafe_andishe95

🚩چارچوب ادراکی مائو تسه دونگ رهبر کمونیست چین⚫️
(همان اشتباهات ج.ا)

☑️پیش از آغاز اصلاحات، نگرشهای مائو که عمدتاً برگرفته از ایدئولوژی مارکسیسم– لنینیسم بود بر مناسبات این کشور با سایر کشورها و به ویژه آمریکا سایه انداخته بود و سیاست چین را تا زمان مرگ مائو و به قدرت رسیدن دنگ، بهطور کامل تحت سیطره خود داشت.

❌شاخص هایی نظیر مبارزه دائمِ ایدئولوژیکی با دشمنان داخلی و خارجِیِ انقلاب، اقتصاد دستوری و متمرکز مبتنی بر ایدئولوژی مارکسیستی، تأکید جبرگرایانه بر ایدئولوژی مارکسیستی-لنینیستی، نفی تجارت و جذب سرمایه گذاری خارجی، تقدم تعهد ایدئولوژیک بر تخصص گرایی، مبارزه ایدئولوژیک با سرمایه داری و بورژوازی داخلی و تقدم کار ایدئولوژیک و سیاسی بر کار اقتصادی ازجمله کدها و یا شاخصهایی هستند که اولویت اهداف ایدئولوژیک در اندیشه مائو را نشان میدهد:

ما باید برای حفظ انقلاب و مبارزه با دشمنان داخلی و خارجی با متحدان خود در سطح بینالمللی و اول از همه با اتحاد جماهیر شوروی متحد شویم.
◾️ دشمنان ما کیستاند؟ دوستان ما کدامند؟ این مسئله ای است که در انقلاب دارای اهمیت درجه اول است... کلیة دیکتاتورهای نظامی، بوروکراتیکها، کمپرادورها و ملاکین بزرگ که متحدین امپریالیسم هستند، دشمنان ما هستند.
◾️کار انقلابی ما به پایان نرسیده است. امپریالیستها و مرتجعین داخلی مسلماً به آسانی بر شکست خویش صحه نمیگذارند و تا آخرین دم میجنگند.


☑️اقتصاد متمرکز و دستوری مبتنی بر ایدئولوژی
مارکسیستی :


◾️اکنون ما درگیر نبرد برای سوسیالیسم هستیم و برای به سرانجام رساندن صنعتی کردن سوسیالیستی و دگرگونی سوسیالیستی کشاورزی، صنایع دستی و صنایع سرمایه داری و بازرگانی میجنگیم. این وظیفه ای است که برای تمام ملت تعیین گشته.
◾️ از آنجا که دهقانان میانه حال از انگشتنما شدن بیش از حد و از اینکه مبادا مایملکشان اشتراکی شود هراس دارند، برخی افراد شعار مالکیت خصوصی را حفظ کنید سر میدهند تا خیال اینگونه دهقانان را راحت کنند؛ اما این شعار درست نیست. ما در عوض یک گذار قدم به قدم به سوسیالیسم را پیشنهاد کرده ایم.
راه سوسیالیستی یگانه راه برای کشاورزی است. وظیفه مرکزی حزب در مناطق روستایی این است که جنبشهای کمک متقابل و تعاون را گسترش دهد.

🔻تأکید جبرگرایانه بر ایدئولوژی مارکسیسم-لنینیسم

▪️اساس تئوریکی که افکار ما را هدایت میکند مارکسیسم -لنینیسم است.
◾️ قاطعانه و شجاعانه برای آرمان کبیر سوسیالیسم نبرد کنید. هر گفتار یا کرداری که با سوسیالیسم مغایرت داشته باشد، کاملاً نادرست است.
◼️ کمونیسم کاملترین، مترقیترین، انقلابیترین و منطقیترین سیستمی است که تاریخ بشر تاکنون به خود دیده است.
◼️ سراسر نظام اجتماعی سوسیالیستی جایگزین سیستم سرمایهداری خواهد شد؛ این قانونی است عینی و مستقل از اراده انسان.

🔻نفی تجارت و جذب سرمایه گذاری خارجی :

وابستگی به کشورهای خارجی درزمینه غذا، معادل اجازه دادن به دشمن برای دست گذاشتن بر گلوی ملت است

تقدم تعهد ایدئولوژیک بر تخصص گرایی :سرخ بودن بهتر از متخصص بودن است


مبارزه ایدئولوژیک با سرمایه داری و بورژوازی داخلی-

◾️برای اینکه در کشور ما نتیجه مبارزه ایدئولوژیک بین سوسیالیسم و کاپیتالیسم معین شود، هنوز مدتها وقت لازم است و این امر نباید موجب نادیده گرفتن ضرورت مبارزه ایدئولوژیک گردد.
◾️ما علیه ایدئولوژی بورژوازی و خرده بورژوازی هنوز مبارزه ای بس طولانی در پیش داریم. عدم درک این حقیقت و دست کشیدن از مبارزه ایدئولوژیک خطاست.
◾️ بورژوازی کمپرادور همیشه یک سگ زنجیری امپریالیسم بوده است و آماج حملة انقلاب میباشد


تقدم کار ایدئولوژیک و سیاسی بر کار اقتصادی :
◾️تعاونیها باید بر انجام کار سیاسی تأکید داشته باشند. شرط اساسی کار سیاسی این است که بهطور دائم دهقانان را با ایدئولوژی سوسیالیستی سیراب سازیم و تمایلات سرمایهداری را انتقاد کنیم.
◼️ در میان دهقانان مرفه گرایشهای جدی بهسوی سرمایه داری وجود دارد. اگر به کوچکترین نحوی کار سیاسی و ایدئولوژیک در میان دهقانان را نه تنها در دورۀ دگرگونی تعاونی بلکه پس از آن هم تا مدت طولانی فراموش کنیم، این گرایشهای شیوع خواهند یافت.
▪️ کار سیاسی نیروی حیاتی هر کار اقتصادی است... جنبش تعاونی کشاورزی از آغاز یک مبارزه سخت ایدئولوژیک و سیاسی بوده است. تعاونی بدون گذار از این مبارزه، نمیتواند به وجود آید
@cafe_andishe95

☑️نتیجه:ناکامی مائو در برنامه های توسعه نظیر «جهش بزرگ به جلو» و یا «راه رفتن با دو پا» نشان میدهندکه اقدامات وی با اصول اقتصادی و محیط عملیاتیِ داخل و خارج انطباق نداشت و موجب مقاومت هایی از سوی مردم به ویژه در منطقه سینکیان، لهاسا و تبت شد .در دوره انقلاب فرهنگی نیز، بسیاری ازجمله چوئن لای که برای مدت طولانی نخست وزیر و دیپلمات ارشد او بود، قربانی پاکسازی های بیرحمانه قرار گرفتند
امیرمحمد حاجی یوسفی-سید مهدی حبیبی
@cafe_andishe95

گوشه هایی از انقلاب ایدئولوژیک سازمان تروریستی مجاهدین خلق به روایت تصویر


@cafe_andishe95

🕊امانوئل كانت به مفهوم فرديت كه با مفهوم آزادي تلازم دارد توجه كافي داشت و البته آزادي مورد نظر وي همچون ساير احكام اخلاقي، از سنخ اموري نيست كه قابل استنباط با عقل نظري باشد و تحصيل آنها، صرفاً با عقل عملي امكان‌پذير است. دستيابي به اين آزادي، متضمن استقلال انسان در برابر سيطره هر ابرقدرت دروني، بيروني و قيود تحميلي است. كانت در كليت تفكر خود با ميليتاريسم (نظامي‌گري) و كاربست قوه قهريه مخالفت ورزيده و هدف عقلاني هر جنگ را صلح مي‌شمارد. به نظر وي هرچه ويرانگري جنگ كمتر و شرايط صلحي كه طرف پيروز تحميل مي‌كند از انتقامجويي كمتري برخوردار باشد، صلح به دست آمده مي‌تواند طولاني‌تر و مطمئن‌تر باشد و صلح مطمئن سومند نسبتاً پايدار، تنها هدف معقول در هر جنگي است. مهم‌ترين دغدغه فكري كانت در اين باب، شناسايي شرايط عملي استقرار صلح جاودانه است ولي به رغم پذيرش ضرورت اعمال زور براي حمايت از قانون در دولت‌هاي مستقر، انديشه اعمال زور را براي حفظ نظم بين‌المللي – چه از نظر منطقي و چه از حيث عملي – بيهوده تلقي مي‌كند. استقرار نظم بين‌المللي از نظر كانت، آنگاه ميسور است كه حكومت‌ها آزادانه از به راه انداختن جنگ عليه يكديگر چشم‌پوشي كنند. نكته لازم‌الذكر اين است كه كانت به رغم آنكه جنگ را سرچشمه همه شرها و تباهي‌هاي اخلاقي شمرده است اما در عين حال بر اين نكته اصرار داشته كه هر شهروندي بايد آماده دفاع از كشورش در برابر تجاوز خارجي باشد و در عين حال كه جنگ از نظر او، شكل حاد خودپرستي طبيعي است اما دفاع از خود را – چه در مقياس ملي و چه شخصي – واكنشي طبيعي و ضروري مي‌دانسته‌ است.

از ديگر فيلسوفان آلماني كه به مقوله جنگ پرداخته و در عين حال بر خلاف كانت، در زمره ستايشگران بي‌پرواي جنگ به شمار مي‌رود، هگل است.

💥هگل

وي براي جنگ «خصوصيت تعالي دهنده» قائل است. به نظر هگل، جنگ‌هاي داخلي ناشي از تعارضات بين جامعه مدني (شهرها و شهروندان) و جامعه سياسي (حكومت و دستگاه اداري) بوده و «چون هيچ‌گونه حكم گزار ميان ملت‌ها وجود ندارد، واپسين چاره براي تسويه اختلافات ميان كشورها زور است». هگل از خصيصه متمدن كننده خشونت دفاع مي‌كند؛ خشونت، لحظه‌اي است كه دولت به اوج خودآگاهي مي‌رسد. هگل ناپلئون را تا موقعي كه شكست نخورده بود، مي‌ستود و او را تجلي روح عام در سيماي مردم سلحشور مي‌دانست.


🔥مسئله جنگ در حوزه فلسفه پست مدرنيستي و نيز اشاره به نظريات ويلهلم نيچه در باب جنگ و صلح، خالي از فايده نيست.

آثار نيچه سرشار از عباراتي است كه در تمجيد جنگ نگاشته شده است؛ «شما بايد صلح را مانند ابزاري براي جنگ‌هاي جديد دوست بداريد و كوتاه مدت‌ترين صلح را انتخاب كنيد… شما مي‌گوييد كه انگيزه خوب، جنگ را شروع مي‌كند. من به شما مي‌گويم جنگ خوب، هر انگيزه‌اي شروع مي‌كند».

به نظر نيچه، جنگ بايد بي‌رحمانه و عاري از ترحم باشد تا نتيجه حاصل شود. تهور، سنگدلي، دلاوري، خدعه، هشياري، درك كلام و قدرت، تنها فضيلت‌هايي هستند كه در جنگ پسنديده‌اند. وي در كتاب «تبارشناسي اخلاق»، بيش از هر چيز درباره واژه‌هاي «عالي»، «با ارزش» و «خوب» سخن رانده و همه اينها را تلخيص و تعريفي از مرد جنگي با صفات بي‌رحمانه‌اش مي‌داند؛ كسي كه شيپور بر لب از فتح به فتح و از جنگ به جنگ و از خرابي به خرابي مي‌رود و از هيچ قاعده‌اي جز هوش خود پيروي نمي‌كند و كلاهخود زره، شمشير و شجاعت‌اش را يگانه نگهبان خود مي‌شمارد. وي تسليم در برابر تنعم و رفاه را مانع بزرگي براي انسان دانسته و به زعم او، بايد رنج كشيدن و مردن را آموخت و جنگ بهترين آزمون، مسابقه‌اي عادلانه و بي‌طرفانه و تنها رقابت ممكن است.

از جنگ و صلح در نگاه فیلسوفان.عبدالحمید ضیایی

@cafe_andishe95

🌲دیگر نباید در جستجوی فرد صالح باشیم؛
بلکه باید در جستجوی آن باشیم که چگونه حکومت کنیم...



📗جان لاک مقدمه رساله دوم درباره حکومت

@cafe_andishe95

🟥اخلاق؛ نظریه های اخلاق؛ فایده گرایی/اصالت سود (utilitarianism)


“ارزشِ اخلاقی” (moral value) با چه معیاری تعیین می گردد؟
فایده‌گرایی/اصالت سود (utilitarianism) در پاسخ به این سؤال، از این آموزه سخن می گوید که آنچه سودمند باشد نیک است و، در نتیجه، ارزشِ اخلاقیِ هر عملی با سودمندی نتیجه‌اش تعیین می‌شود.

اصطلاح «فایده‌گرایی» به ‌نحو مشخص‌تر به این گزاره اطلاق می‌شود که هدفِ متعالیِ عملِ اخلاقی و شالوده‌ای که همۀ موازین اخلاقی باید بر آن استوار باشند، عبارت است از: «تأمین بیشترین خوشی یا رضایت برای بیشترین تعداد.»
این هدف را معیار نهایی ارزیابی همۀ نهادهای اجتماعی به‌عنوان خوب یا بد نیز به ‌شمار آورده‌اند.

این نظریه، در آراء افراد زیر به چشم می خورد:
1 – فرانسیس هاچسون (Francis Hutcheson) (۱۶۹۴ – ۱۷۴۹)
هاچسون، ملاک عمل اخلاقی را “بزرگترین خوشبختی برای بیشترین تعداد” می دانست. همین نظر است که در آراء فیلسوفان بعد از او انعکاس می یابد.
2 – ویلیام پِیلی (William Paley) (1743 – 1805)
وی در کتاب “اصول فلسفۀ اخلاقی و سیاسی” (Principles of Moral and Political Philosophy) (۱۷۸۵) این نظریه را در شاخص ترین شکل خود مطرح کرد.
3 – جرمی بنتام (Jeremy Bentham) (1748 – 1832)
او در کتاب “مقدمه‌ای بر اصول اخلاق و قانون‌گذاری” (Introduction to the Principles of Moral and Legislation) (۱۷۸۹) از آن سخن گفته است. بنتام از مقتدرترین نمایندگان این مکتب است. گاهی این مکتب را “بنتامیسم” (benthamism) هم می گویند، و آموزه اصلی آن را این گونه گزارش می کنند: «هدف‌ فرد و اجتماع‌ بايد اين‌ باشد:‏ بيشترين‌ خشنودى براى بيشترين‌ تعداد انسان‌ها.»
4 – جان آستین (John Austin) (۱۷۹۰ ـ ۱۸۵۹)
آستین حقوق دان بود. نظراتش از بنتام الهام گرفته بود. او در کتاب خود به نام حوزۀ تعیین‌شدۀ علم حقوق (Province of Jurisprudence Determined) (۱۸۳۲)، از نظریۀ فایده‌گرایی دفاع می کند.
5 – جیمز میل (James Mill) (1773 – 1836)
وی در مقاله‌های متعددی این نظریه را تفسیر و به زبانی عامه‌فهم بیان کرد. در کتاب تحلیل پدیده‌های ذهن انسان (Analysis of the Human Mind) (۱۸۲۹) آموزه‌های مبتنی بر فایده‌باوری را در روان‌شناسی به‌کار بست.
6️⃣ – جان استوارت میل (John Stuart Mill) (1806 – 1873)
جان استوارت میل، پسر جیمز میل، فایده‌گرایی را موضوع یکی از رساله‌های فلسفی خویش، به نامِ “فایده‌گرایی” (Utilitarianism) (1863) قرار داده است. وی تواناترین پرچمدار این آموزه پس از بنتام به‌ شمار می‌آید.
7 – هنری سیجویک (Henry Sidgwick) (1838 – 1900)
“سیجویک” از پیروان و معاصرانِ میل بود. او بیان جامعی از فایده‌گراییِ میل در کتاب خود به نام روش‌های علم اخلاق (Methods of Ethics) (۱۸۷۴) عرضه کرده است.
8 – هربرت اسپنسر (Herbert Spencer) (1820 – 1903)
وی در کتاب داده‌های اخلاق (Data of Ethics) (۱۸۷۹) درصدد برآمد تا این نظریه را با اصول تکامل زیستی (biological evolution)، به‌ نحوی که در آثار چارلز داروین (Charles Darwin) شرح داده شده بود، درآمیزد.
9 – سِر لسلی استیوِن (Sir Leslie Stephen) (1832 – 1904)
استیون، همانند اسپنسر، در کتاب علم اخلاق (Science of Ethics) (۱۸۸۲)،
می کوشید تا فایده گرایی را با داروینیسم تلفیق کند.
10 – ویلیام جیمز (William James) (1842 – 1910)
وی از فائده گرایی تأثیر پذیرفته است.
11 – جان دیویی (John Dewey) (1859 – 1952)
دیویی از “فایده گرایی” متأثر بود. او هوش (intelligence) را، هم به‌ عنوان ارزش متعالی و هم به ‌منزلۀ معتبرترین روش دست‌یافتن به سایر ارزش‌های مطلوب، جانشین لذت (pleasure) یا خوشی (happiness) کرد.
12 – جرج ادوارد مور (George Edward Moore) (1873 – 1958)
وی در کتاب اصول اخلاقِ (Principia Ethica) خود، روایت دیگری از فایده گرایی را ارائه داد، و در آن معادل شمردن “لذت” (pleasure) و “خوب” (good) را رد کرد.
13 – ریچارد مروین هیر (Richard Mervyn Hare) (۱۹۱۹ – ۲۰۰۲)
14- جان جیمیسون کارزول “جک” اسمارت (J. J. C. Smart) (1920 – 2012)
این دو تن در قرن بیستم روایت های جدیدی از “فایده گرایی” ارائه کردند.
مسعود تلخابی
@cafe_andishe95

عرض تبریک!

🔑🚺 آیا حجاب، ریشه در ایران باستان دارد؟

بارها از معلمان دینی و حتی تاریخ، این جمله را شنیدیم که:«حجاب در ایران باستان بسیار سخت‌گیرانه‌تر بود، به‌طوریکه زنان ایرانی با آمدن حکم حجاب اسلامی راحت‌تر شدند!» همین امروز، کتاب دینی دهم می‌نویسد:«زنان ایرانی قبل از اسلام که عموما پیروی آیین زردشت بودند، با پوشش کامل! در محافل عمومی رفت و آمد می‌کردند. پوشش و حجاب زنان در ایران باستان چنان برجسته بود که حتی برخی از مورخان غربی بر این باورند که می‌توان ایران باستان را منشأ اصلی گسترش حجاب در جهان دانست.»{دینی دهم، ص ۱۵۰}

نویسنده محترم کتاب دینی، از این برخی مورخان غربی تنها به ویل دورانت، ج۲، ص۷۸ ارجاع داده، ویل دورانتی که اصلا تخصصی در ایران باستان ندارند. او مورخی عمومی ست و بخش ایران باستانِ کتاب تاریخ تمدن را با مراجعه به منابع یونانی و بدون هیچ‌گونه نقد تاریخی نگاشته است.

باید توجه داشت حجاب مدنظر کتاب دینی (در عرف رایج و اصول شرعی) تعریفی دارد که شامل پوشش بدن، به جز گردی صورت و دست‌ها از مچ به پایین است. پوشش اسلامی، بسته به شرایط، گاه شامل پوشاندن صورت نیز می‌شده است. به علاوه در اسلام، برجستگی‌های بدن زن نیز نباید مشخص باشند و پوشیدن البسه رنگی یا جواهراتی که جلب توجه کند نیز ممنوع است. اما آیا چنین چیزی را در میان زنان ایران باستان سراغ داریم؟

❌ خیر

البته تردیدی نیست که مردان و زنان ایرانی نسبت به دیگر اقوام (یونانی‌ها، رومیان، مصریان و...) پوشیده‌تر لباس می‌پوشیدند. در سنگ‌نگاره‌های تخت‌جمشید، اقوام ایرانی همیشه لباس‌هایی با آستین بلند و شلوار، یا ردای بلند بر تن دارند و حتی لباس آستین کوتاه نمی‌پوشند و پاها و بازوهای ایشان مشخص نیست.

زنان ایرانی نیز پوششی در همین حد داشتند، به علاوه گاه ردایی از پشت سرشان آویزان می‌شد و تا پشت زانو می‌رسید. (تصویر۱) با این حال صورت، گردن و گیسوانشان کاملا مشخص بود. برخی حتی همین ردا را هم نمی‌پوشیدند و موهایشان کاملا رها بود. به علاوه تلاشی نیز در پوشاندن و پنهان کردن برجستگی‌های طبیعی بدن زنان دیده نمی‌شود.(تصویر۲)

برای مثال، در نگاره داسکلیون، زنان پارسی را می‌بینیم که با پوشش ردای هخامنشی سوار بر اسب هستند. (تصویر۳) جالب است که حکومت ایران در آن زمان، اسب‌سواری زنان را باعث تحریک مردان نمی‌دانسته، به‌عکس الان که برخی در قرن ۲۱، توان دیدن دوچرخه سواری یا موتور سواری زنان را ندارند.

به علاوه مهرهای تخت‌جمشید عکس زنانی را بر خود دارند که صورت و گیسوانشان مشخص است. (تصویر۴) برخی دوستان تاریخ‌ندان چندی پیش سنگ‌نگاره‌ای از تخت‌جمشید را که در آن مردی با لباس و صورت پوشیده دیده می‌شود، از سر ناآگاهی یا آگاهی منتشر کرده و آن را سندی از وجود پوشیه و روبنده در میان زنان ایران باستان دانسته بودند!(تصویر۵)

در دوره اشکانی و ساسانی هم شاهد پوشش مو و صورت زنان ایرانی نیستیم. در دوره‌های صفویه و قاجار، زمانی که شاه و اهل حرمش از جایی عبور می‌کردند، جارچیان ندای «کور شوید، دور شوید» سر‌می‌دادند تا مبادا چشم مردان نامحرم به زنان پیچیده در چادر و چاقچور شاه که عملا هم چیزی ازشان معلوم نبود، بیفتد.

این در حالیست که شاهان ساسانی و اشکانی تصویر خودشان را در کنار همسرانشان بر سکه‌ها و سنگ‌نگاره‌هایی حک می‌کردند که تمام مردم آن را می‌دیدند. برای مثال تصویر ملکه موزا بر سکه‌های فرهاد پنجم اشکانی دیده می‌شود. (تصویر۶) تصویر شاپوهردختک همسر بهرام دوم ساسانی بر سکه‌های او و سنگ‌نگاره نقش رستم (تصویر۷) نقر شده است...

همچنین پیکر اردشیرآناهید، همسر بهرام دوم در نگاره برم دلک(تصویر۸) قابل مشاهده است. بوران، ملکه ساسانی نیز بدون هیچ منعی، تصویر خودش را بر سکه‌هایی که در دست هزاران مرد قرار می‌گرفت، ضرب کرده است. (تصویر۹) در هیچ کدام از این سکه‌ها یا سنگ‌نگاره‌ها صورت و موهای زنان پوشیده نیست....

جالب اینجاست که این مفهوم از حجاب حتی در دوره اسلامی نیز تا حدی حفظ شد. باید توجه داشت که تا دوره قاجار، حجاب چادر و روبنده،‌ مخصوص زنان شهری بود که کمتر از ۲۰ درصد جمعیت را تشکیل می‌دادند. زنان عشایر و روستاییان از البسه محلی استفاده می‌کردند که که نه تنها صورت بلکه قسمت‌های بسیاری از موهایشان را دربر نمی‌گرفت و امروزه می‌توان نمونه‌های آن را را در لباس‌های محلی کردی، لری، مازنی و... دید....

✍️ فاطمه کاملی، دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ ایران باستان دانشگاه تهران، ۲۸ شهریور 1401.

@cafe_andishe95

📗من هیچگاه آرزوی مرگ کسی را نکرده‌ام
اما برخی از آگهی‌های تسلیت را با لذت خوانده‌ام.



مارک تواین-نویسنده و طنز پرداز آمریکایی

@cafe_andishe95

📄عدم درک مبنا و منشا حقوق بشر از سوی دوستداران نیچه و مارکس✖️


بسیاری از مدافعانِ دشمنان ِحقوق بشر مدرن مثل نیچه و مارکس با دلایلی اشتباه و حاصل بی اطلاعی اعلام میدارند که در زمان این دو تن چیزی بنام حقوق بشر وجود نداشته که اینان با آن مخالف باشند(!)

این نشانه جهل و فرهنگ پایین حقوق بشری این پیروان، نسبت به خاستگاه قرن هجدمی حقوق بشر است.
خود نیچه و مارکس می دانستند حقوق بشر چیست چه مفادی دارد و چرا با آن خصومت دارند اما پیروان اینان از همین دانش حداقلی نیز بی بهره هستند.

علاوه بر اینکه افکار حقوق بشری از رنسانس در روشنگری جوانه های اصلی خود را می بیند خود سند حقوق بشر جهانی متولد 1789 و انقلاب فرانسه است.نیچه هم با دلایلی سست و غیر عقلی به مخالفت با انقلاب فرانسه و این سند مهم همت گماشته که در افق درک و دانش پیروان و طرفداران او قرار ندارد.
به بند اول و مهم سند حقوق بشری فرانسه قرن 18 توجه کنید:

📄بند 1=انسان‌ها آزاد به دنیا آمده‌اند و آزاد با حقوق برابر باقی خواهند ماند. تفاوت‌های اجتماعی تنها در صورتی که صلاح همگانی در میان باشد، می‌توانند وضع شوند.

2-هدف همه نهادهای سیاسی باید حفاظت از حقوق طبیعی و همیشگی انسان‌ها باشد. این حقوق آزادی و دارایی و امنیت و ایستادگی در برابر سرکوب هستند.
3-بنیان هر گونه استقلال در نهاد ملت است و هیچ‌کس یا نهادی نباید قدرتی داشته باشد مگر آنکه آن قدرت به گونه مستقیم توسط مردم به آن داده شده باشد.
4-آزادی عبارت است از آزاد بودن برای انجام هر کاری که به شخص دیگری صدمه نزند. از این رو بهره‌گیری از حقوق طبیعی انسان هیچ حدی ندارد مگر آن حدودی که به دیگر اعضای جامعه اطمینان می‌دهد که لذت برخورداری از حقوق یکسان را پیدا خواهند کرد. این حدود تنها به دست قانون مشخص می‌شود.و غیره

👁‍🗨بندهای بسیار دیگر هم دارد که همگی لیبرالی و ملهم از روشنگری و رنسانس هستند و همان بند اول منشور حقوق انقلاب فرانسه است که مورد مخالفت نیچه قرار می گیرد.
آنهم با ارائه دلیل مغلطه،زیرا دانش حقوقی کافی نداشته که مفروض حقوق پایه اولیه یکسان هرگز منجر به برابری و گله واری افراد نمی شود و برعکس ضامن ایجاد نابرابری کلی و تفاوت و تمایز همه با هم نیز هست.

پس نیچه به طور مطلق با اعلامیه حقوق بشر مخالف و دشمن است و از آن هم نام برده و می دانسته منشا آن از کجاست همینطور مارکس این متن حقوقی را با ایده کذب "بورژوایی بودن" رد کرده است. ادعای حواریون او در نبود چنین حقوقی در قرن 19 اشتباه و جهالتی نابخشودنی است.

@cafe_andishe95