پروانه وار سوزم و سازم بدین امید کاید شبی که شمع شبستان من شوی دور از تو گر چه ز آتش دل در جهنمم دارم طمع که روضهٔ رضوان من شوی #خواجوى_کرمانی

گفتم اسرار غمت هرچه بود گویم فاش  صبر از این بیش ندارم چه کنم تا کی و چند   مکش آن آهوی مشکین مرا ای صیاد شرم از آن چشم سیه دار و مبندش به کمند   جز به زلف تو ندارد دل عاشق میلی آه از این دل که به صد بند نمی‌گیرد پند   #حافظ