لبخند بزن و موفق شو... به خاطر خودت و به خاطر تمام آنان که اندوه و شکست تو، خوشحالشان می‌کند.
استوار بایست، سرت را بالا بگیر و ادامه بده؛ قوی‌تر، جسورتر، باشکوه‌تر...
بگذار همه به یاد بیاورند که تو همان درخت زبان‌زد و بلند و سایه‌دارِ باغچه‌ای، اگرچه از میان چهار فصل، اکنون به زمستانت رسیده‌ای، خشکی، بی‌بار و برگی و مدفون زیر هزار لایه برف...اما صبور باش که یک فصل تا بهار مانده، فقط یک فصل!

بهار که شد، برای همه شاه و... غلامِ آن پرنده‌ای باش که روزهای سرد زمستان هم جهان را رها کرده‌بود و روی شاخه‌های تو ماوا داشت...

#نرگس_صرافیان_طوفان

نگاهش برق داشت، هر بار که پلک می زد
صلوات می فرستادم.

#طاهر_نیک_آزاد

✿اگر تو موسیقی بودی
بی وقفه به تو گوش می سپردم

و اندوهم
به شادی بدل می شد...


✿آنا_آخماتووا

ورای حدِّ تقریر است، شرحِ آرزومندی..

#حافظ

از پوستم صدای تو می تراود
بر پاهای تو راه می روم
با چشمِ تو شعر می نویسم
من که‌ام به جز تو
که در رگ و پوستم نهانی
و نام مرا به خود داده ای...!

- شمس لنگرودی

هرگز نمی توانیم
درباره زندگی دیگران
قضاوت كنیم
چون هر كس رنجها و
درماندگی های خودش
را دارد
خداوند انتقام نیست
عشق است
به آنچه كه پشت سر
گذاشته ای نیندیش

#پائولو_کوئیلو

بی‌تو رنگِ پریده را مانم
دلِ در خون‌تپیده را مانم

هست سامان گریه‌ام بسیار
ابر دامن‌کشیده را مانم

بی طراوت نیَم ز تنگدلی
غنچۀ تازه‌چیده را مانم

دردِ افسوس دیگران دارم
پشتِ دست گزیده را مانم

حیرتم رو دهد ز خودبینی
طفلِ آیینه‌دیده را مانم

بهر آسایشم پناهی نیست
گَردِ دامن‌ندیده را مانم

غیر بی‌حاصلی ندارم هیچ
دامِ مرغِ پریده را مانم

پی به حالم کسی نبرد رفيع
خبرِ ناشنیده را مانم.

#رفیع_مشهدی

گرچه چشمان تو جز در پی زیبایی نیست    
دل بکن! آینه این قدر تماشایی نیست

حاصل خیره در آینه شدن‌ها آیا               
دو برابر شدن غصه تنهایی نیست؟!

بی‌سبب تا لب دریا مکشان قایق را         
قایقت را بشکن! روح تو دریایی نیست

آه در آینه تنها کِدرت خواهد کرد             
آه! دیگر دمت ای دوست مسیحایی نیست

آنکه یک عمر به شوق تو در این کوچه نشست       
حال وقتی به لب پنجره می‌آیی نیست

خواستم با غم عشقش بنویسم شعری            
گفت: هر خواستنی عین توانایی نیست

#فاضل_نظری

من سال‌ها نماز خوانده‌ام
بزرگترها می‌خواندند،من هم می‌خواندم؛
در دبستان، ما را برای نماز به مسجد می‌بردند؛
روزی درِ مسجد بسته بود،
بقال سَرِ گذر گفت:نماز را روی بام مسجد بخوانید تا چند متر به خدا نزدیک‌تر باشید!
مذهب، شوخیِ سنگینی بود که محیط با من کرد!
و من سال‌ها مذهبی ماندم، بی‌آنکه خدایی داشته باشم!


✍ #سهراب_سپهری
#هنوز در سفرم