من امسال خیلی دوام آوردم، خیلی جنگیدم، خیلی با خودم کلنجار رفتم تا کم نیاورم و نزنم زیر گریه. من امسال خیلی زمین خوردم، خیلی شکستم و خیلی خودم را بند زدم تا بتوانم روی پا بایستم یا حتی سینه‌خیز به میدان زندگی بازگردم و ادامه بدهم. من امسال زیاد تنها بودم، زیاد اضطراب داشتم و زیاد غمگین بودم. اما همیشه دقیقا زمانی که جهانم در تاریک‌ترین حالت خودش قرار می‌گرفت، بالاخره از یک‌جایی، یک آدمی، یک اتفاقی، نور می‌تابید و درست لبه‌ی پرتگاه که می‌رسیدم، نجات می‌یافتم.
امسال برای من سال سختی بود، خیلی سخت! هرچند خیلی بیش از طاقتم رنج کشیدم اما همین رنج‌ها و مشکلات بود که ایمان مرا به اینکه خدا هست و می‌بیند و حواسش هست، قوی‌تر کرد.
من امسال در مرحله‌ی کاشت جهانم بودم، با چنگ و دندان زمین را شکافتم و با چه رنجی دانه‌هایی زیر خاک گذاشتم و صبر کرده‌ام که زمستان تمام شود و بهار که رسید، اولین جوانه‌ی تلاش‌های بسیارم را ببینم و از شوق، مثل کودکی سرخوشانه بالا و پایین بپرم.
ماییم و خودمان و رنج‌هایی که مچاله کرده کنجی انداخته‌ایم و به جز این‌ها، چه کسی می‌داند تو کجای جهانت بودی و در کدام نقطه چقدر دست و پا زدی تا غرق نشوی و روی سطح زندگی شناور بمانی؟ چه کسی می‌فهمد تو دقیقا با چه چیزی جنگیدی و چقدر از پا در آمدی و چقدر زخمی شدی، در همان‌حال که ظاهرا خیلی عادی داشتی زندگی‌ات را می‌کردی!!!
من امسال خیلی اذیت شدم و مستحق اینم که بعد از اینهمه سختی و تلاش، روزها و اتفاقات و آدم‌های خوب‌تری را ببینم...
@Blue_towri💙🪽

جایش خالی خواهد ماند
و جای خالی‌اش
از همه‌ی آنهایی
که هستند زیبا‌‌تر است..

شبی از میان خروارها تاریکی، اولین پرتو نور نصیب ما خواهد شد. آن‌جا امید، از میان درد می‌روید …

دیدی میگن فلانی با خودشم قهره؟
عباس کیارستمی یه جمله داره براش که میگه:
«بلاخره من ماندم و من، من از من رنجیده
است و هیچ کس نیست پا در میانی کند..»

به هیچ کس اجازه نده انرژیتو سوء مصرف کنه. اگه بهت زنگ نمی زنن، برو بخواب
اگه بهت پیام نمیدن گوشیتو بذار کنار و روز خوبی داشته باش
اگه معلوم نیست کجان و خبری بهت نمیدن برو خونه و یه کار سرگرم کننده انجام بده
اگه کسی باهات بیرون نمیاد بهشون فکر نکن و تنهایی با خودت خوشبگذرون و کارایی که خوشحالت میکنن رو انجام بده.
خودتو دوست داشته باش و به نور درونت احترام بذار.
همیشه اول برای خودت زندگی کن و بعد دیگران.

من هیچوقت نمیتونم فراموشت کنم!
چون کنارت حسی رو تجربه کردم که
قبل از دیدنت نمیدونستم وجود داره

‏دیگه برگشتنت جواب نیست، سواله

نمیدونم درک میکنی چی میگم یا نه ؟!
ولی مودم اینجوریه که یهو به خودم میام میبینم باز دارم برای چیزی که قبلا چندبار کامل پذیرفتم و کنار اومدم باهاش غصه میخورم .... :)

باید بپذیری رفتن همه از زندگیت رو.
باید بپذیری آدم ها تغییر می‌کنن و ممکنه یه روز یهو بی دلیل دوستت نداشته باشن.
باید بپذیری اشتباهاتی که کردی رو
باید بپذیری شکست خوردنای متعددت رو
باید بپذیری صورت و بدنتو همونجوری که هست...
باید بپذیری غم از دست دادن رو...
باید بپذیری اون روی سیاه زندگی رو. باید بپذیری حس افتضاح طرد شدن رو. باید بپذیری تمام حسای بد و اتفاقات بدی که برات افتاده رو
باید بپذیری و رها کنی و برای خودت و زندگیت ارزش قائل باشی.
باید خودتو دوست داشته باشی و رو به جلو حرکت کنی چون خدا اتفاقات زیبا و معجزات رو سر راه آدمای قوی، آدمایی که لیاقتشو دارن، قرار می‌ده.