با من حرف بزن. از روزمرت برام بگو؛ من دلم میخواد بدونم کِی از خواب بیدار شدی، دیشب چه خوابی دیدی، صبح چایی خوردی یا قهوه، کتاب چی خوندی، فیلم چی دیدی، موزیک جدید چی گوش کردی. برام از کارت بگو، از مشکلاتت، از آرزوها و رؤیاهات. باهام حرف بزن. من بندهٔ لحظات گفتوگو با توام.

من كم نذاشتم؛تو زندگي شخصيم؛تو رفاقتم؛تو رابطه احساسي ام؛تو خانواده ام؛من هميشه همه تلاشم و كردم که بهترین باشم برای دوستام،خانوادم،کسی که دوسش داشتم و حتی یه غریبه که ازم کمک خواسته.
و همیشه وجدانم راحته.
پس اگه جایی کسی رو رها کردم یا رفتارم باهاش عوض شده نتیجه کارای خودشه من از خوبی که در حق هر کسی کردم پشیمون نیستم و با یه لبخند رها کردم و رفتم؛به نظرم این سادگی یا خل بودن آدم نیست. چون اگر قدرمو ندوستن من ذات خوب خودمو تغییر نمی‌دم.
@Blue_towri 💙

‏مرلین مونرو چقدر زیبا میگه که:
‏«اگه توی زشت ترین شرایطم دوستم نداشته باشی، پس توی بهترین شرایطمم لیاقتم رو نداری..»
‏اگه یه روزایی حالتون خوب نبود و آدمایی مهم زندگیتون کنارتون نموندن، تو حالِ خوبتون هم لیاقت کنار شما ایستادن رو ندارن، اینو یادت نره

یه اخلاق جالبی ام دارم اینه که اونقدر به یه سری ادما تو زندگیم فرصت میدم، اونقدر همه جوره خودمو میزارم وسط، اونقدر چشممو رو رو همه چی میبینم، که آخرش اگر رفتم و تموم کردم، طرف میدونه دیگه فرصتی برای برگشتن و بخشیدن وجود نداره!

من موقع رفتن آدمای زندگیم تا خود صبح نخابیدم نیاز داشتم کسی بغلم کنه اما کسی رو پیدا نکردم پتوم رو محکم تر دور خودم پیچوندم، من نیاز داشتم یکی باهام حرف بزنه اما کسی نبود پس صدای آهنگمو بیشتر کردم و تا خود صبح گریه کردم نه برای آدمی که رفته، من گریه کردم برای منی که دیگه زندگی نمیکرد.

ازم پرسید چجوری انقد راحت با مسائل کنار میای؟!
گفتم؛ من سخت ترین لحظات زندگیم رو تنهایی گذروندم، در حالی که همه فکر میکردن که خوبم..
بعد اون همه فهمیدم همه چی آسون تره، فهمیدم ممکنه تو شرایط سختی باشی و کسی نباشه ولی تو محکوم به ادامه دادنی، محکوم به نجات خودت!

من خنگ نیستم، برای تو خنگ بازی درمیارم.
من حساس و ضعیف نیستم، تو برام مهمی.
من تنها نیستم، فقط تورو می خوام.
دیوونه بازی می کنم دیوونه نیستم، خندت قشنگه.
احساسی نیستم، فقط با تو مهربونم.
بیکار نیستم، اولویتمی....
@Blue_towri💙⃝⃤

یه سندرومی هم هست به اسم «سندروم وفاداری بی‌قرار» اینجوریه که حتی نسبت به کسی که دیگه توی زندگیمون نیست، احساس تعهد میکنیم. الان داشتم آهنگ آخر آذر شاهین راستینو گوش میدادم، یه جاش میگه «بعد از تو دیگه این شهر منو با کسی ندیده»، و به این فکر کردم که ما گاهی چقدر خیال‌پردازانه و به امید واهی برگشتن کسی، خودمونو از ادامه‌ی زندگی و رفتن به مراحل بعد محروم میکنیم، فقط و فقط به خاطر این که هنوز در اعماق ذهنمون منتظر کسی هستیم. منتظر کسی که احتمالا هیچ اهمیتی برای انتظار متوهمانه‌ی ما قائل نیست
عجب واقعیت تلخی ...