"باران و طناب"

نیمه شب نزدیک می‌شه، صدای درختان بیش از صدای خود باران نشونه‌ی ‌یک بارش سبک رو داره. روی تختم و زیر پتوی پشمالویم خوابیده‌ام. هوای سرد بیرون که از دیوار و پنجره خودش رو به داخل تحمیل می‌کنه و گرمای زیر پتو رو یکجا روی تختم حس می‌کنم و از این تضاد کیفور می‌شم. هر چی شب جلوتر می‌ره یک اضطرابی وجودم رو می‌گیره. ساعت ۲ نصف شب گوشی رو چک می‌کنم، ساعت ۳:۳۰ نصف شب دوباره نگاه می‌کنم، ساعت ۴ صبح همون کار عذاب‌آور رو تکرار می‌کنم. اسم این حالت چیه؟شاید لازم باشه برای خوابیدن در آسوده‌ترین مکان ممکن توام با سر زدن یک رفتار عذاب‌آور یک واژه‌ی جدیدی اختراع کرد. اما الان وقت فکر کردن به کمبود واژه نیست؛ با همین واژگان موجود یک فاجعه در آستانه‌ی رقم خوردنه.
ساعت ۵ صبح گوشی رو نگاه می‌کنم و تیتر قرمز رو می‌بینم: «اعدام شد».
باید تک‌تک طناب‌های دار رو در آغوش بگیرم و ببوسم، چرا که برادران ناشناخته‌ی من رو به من شناسوندن.

حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

باید همه چیز تغییر کند، این گریزناپذیر است.
اما باید با این رویکرد وارد فاز جدید شد که در آن موقعیت مطلوب هم چندان خبری نیست.

متن و عکس: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

https://hadis-mh.blog.ir/post/%D9%87%D8%A7%D9%84%D9%87-%D9%84%D8%A7%D8%AC%D9%88%D8%B1%D8%AF%DB%8C

◼️ متنی که پارسال درباره هاله لاجوردی نوشتم. امسال به مناسبت سالمرگش بازنشر می‌کنم‌.

"سؤال از ایمنی"

وقتی برای همراه شدن با یک دوست در یک سفر نیمروزه به دیزین قبلش از ایمنی جاده سؤال می‌کنی یعنی هنوز دلت برای این زندگی و زندگی کردن می‌تپه، هرچقدرم گاهی در سیاهی فرو بری و احساس کنی دیگه تعلقی نداری.‌‌.. پس بزن قدش دختر.
(خطاب به خودم)

متن و عکس: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

#باکلام
Band: November might be fine
این قطعه از گروه "نوامبر ممکنه خوب باشه" به اسم عشق شاید به نوعی شامل وصف تمام یک هارمونی در باب نه عشق بلکه احساس آن باشه.
یه گروه بسیار مهجور که تا بحال یک EP منتشر کرده و من نتونستم اطلاعاتی بیشتر پیدا کنم.
🔴موسیقی گروه بی شک جزو پلی لیستان می شود بی برو برگرد.
شاید برای من یادآور این شعر از پل الوار باشه
🔴"زخمی بر او بزن عمیق تر از انزوا"

@musicfriendsforever

"از آدم‌ها..."

در دوره‌ی نوجوانی وقتی فیلم ترسناک می‌دیدم و یا داستان وحشتناکی با مضمون ماوراءالطبیعه می‌شنیدم واقعاً تا مدتی تحت تأثیر بودم و از سایه‌ی خودم هم می‌ترسیدم. الان بدبختی‌ها و تیره روزی‌هایی که بخاطر آدم‌ها و بشریت داریم تحمل می‌کنیم به قدری زیاد شده که حسرت ترس‌های معصومانه‌ی اون دوران رو می‌خورم.
اون چه که ناشناخته‌ و نادیدنیست دلهره‌آور نیست؛ اون چه که پیش چشم توست و از جنس توست عامل بدبختیِ توست.

متن و عکس: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

غم‌انگیزه که بودن آدم‌ها، گرمای تنفسشون، صدای قدم‌هاشون، لحن صحبت کردنشون، قدرت‌ نگاهشون و خوشحالی‌ها و ناراحتی‌هاشون تبدیل می‌شه به "سهم الارث" و بازماندگان می‌تونن اون رو بفروشن. اجتناب‌ناپذیره و انگار هرچیز اجتناب‌ناپذیر غم‌انگیزه.

متن و عکس: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

این سه اثرم در نمایشگاه گروهی تجسمی "ارتباط" واقع در نگارخانه فرهنگسرای ابن‌سینا به نمایش گذاشته شد. 🐱☀️🌜

تصویرسازی: حدیث ملاحسینی
تکنیک: دیجیتال
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

"یک سر گریه، یک سر شادی"
چندی پیش مادرم برای تمدید پاسپورتش به همراه پدرم، که باید اجازه‌‌ی او را می‌گرفت، به پلیس +۱۰ مراجعه کرد. در فرمی که می‌بایست پر بشه نام مادر رو هم اضافه کرده بودند‌.
این مسئله یک سر گریه و یک سر خنده است. لزوم اجازه‌ی همسر برای خروج از کشور، این قانون مضحک و خجالت‌آور، گریه دارد. آوردن نام مادر در کنار نام پدر در یک فرم رسمی بسی شادی‌آور‌.

متن و عکس: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

#بیکلام
🔴سورپرایز شنیدنی
الیوت تاردو موزیسین و پیانیست مستقل اهل فرانسه است. قطعات او به عمق و احساسات بشری می پردازد. خود او می گوید: هر سبکی از موسیقی که بتواند درونم را درگیر کند، دوست دارم و از این‌رو سبک مشخصی ندارم. قطعه imminence از قطعاتی است که قادر است تا انتهای روح و ذهن و شما را بپالاید.
🔴گوش کنین.
و به اشتراک بگذارین اگر دوست داشتین
@musicfriendsforever

"یکی دیگر از مرزهای باریک زندگی"

دوستی برایمان از آشنایی با یک پسر خودشیفته می‌گفت و با این که به دنبال تمام کردن رابطه بود، اما ته دلش از این نکند دارد عجولانه تصمیم می‌گیرد و فرصت سوزی می‌کند نگران و دو دل بود‌.
به نظر می‌رسد یکی دیگر از مرزهای باریک زندگی بین عجولانه رد کردن یک فرد احتمالاً شایسته و هدر دادن زمان با یک آدم اشتباه و بیمار قرار داره‌.
دلواپسی و هراس بابت از دست ندادن فرد، گاهی ممکن است آدمیزاد را به جایی برساند که وقتی چشم باز می‌کند و به خودش می‌آید می‌بیند که بخاطر حفظ رابطه به هر قیمتی تا گردن در خفت و خواری دادن به خود فرو رفته است.
آه که چقدر احتمالات، محاسبات و روز به روز زندگی آدمیزاد بغرنج و پر مخاطره‌ است. به قول آن وَری‌ها tricky.

متن و عکس: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

🔥💫
من به خود می‌گویم:
"چه کسی باور کرد
جنگل جان مرا
آتش عشق تو خاکستر کرد؟"

#حمید_مصدق
چهارشنبه سوری مبارک.

رقصندگان 💃💃
تصویرسازی: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

حقِ بیان کردن، مطرح کردن، گفتن، آشکار کردن و هویدا کردن، چیزهاییست که همواره برای آن‌ خیلی مبارزه شده. اما از سوی دیگه برای نگفتن، مسکوت گذاشتن، پنهان کردن و اغماض کردن گویا کمتر جنگیده شده و ای بسا یک "حق" در نظر گرفته نشده و به یک نوعی نقض حق انگاشته شده؛ چرا که به سانسور پهلو می‌زنه. سوال اینجاست که واقعاً نگفتن هم یک حقه که باید تمام قد برای آن ایستاد؟
پ.ن: کیت میدلتون، شاهدخت ولز از ابتلای خود به سرطان پرده برداشت.

حدیث ملاحسینی
عکس: ABC news
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

"خودکشی... بدون درد؟"
به نظر می‌رسد کسی که به دنبال خودکشی بدون درد و خونریزی است کماکان به حیات و زندگی دلبستگی دارد. مگر نه این که فرد در زمانی این تصمیمِ بی‌بازگشت را می‌گیرد که برای ترک هرچه زودتر جسمی که اصلاً دوستش ندارد لحظه شماری می‌کند؟ مگر زیستن در این کالبد را، به تنهایی، عامل پشت سر گذاشتن این همه رنج و بدبختی نمی‌داند؟
آنوقت درد کشیدن یا نکشیدن در مسیر رسیدن به مقصدِ مرگ در این بین چه موضوعیتی دارد؟ حتی به نظر می‌رسد فرد باید فرایند فروپاشی و جان سپردنش را چنان دردناک و دهشتناک طراحی کند تا شدت بیزاری‌اش از هستی را به بهترین نحو برای همگان تفهیم کند. هرچه باشد این کُنش یک حُسن خِتام است و ای بسا حرف آخر باید در عین وزین بودن، بسیار گویا و شفاف هم باشد.
فکر خودکشی بدون درد و خونریزی و یا به عبارتی "خودکشی آسان"، افشاگر ته مانده‌ای از تعلق خاطر فرد به زندگی و نفس کشیدنش در قالب جسمانی است؛ چرا که در این مقوله‌ی خاص، اساساً جایی برای دلسوزی و ترحم برای خود وجود ندارد. بلکه تنها عدم و نیستی است که برای او عزیز است و اصالت دارد.

حدیث ملاحسینی
پ.ن: بازنشر از سال ۱۳۹۷.
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod

‍ "۱۸ فروردین ۰۳"
صبح برای تعویض شناسنامه به پیشخوان دولت رفتم. کار تا حدی پیش رفت، اما خب چون این مملکت گره خورده به قطع شدن و عدم دسترسی به چیزی یا کسی نصف دیگر کار ماند برای فردا.
توضیح واضحات است که بخوام بگم چقدر از اینجور کارها فراری هستم. کیست که از این اقدامات پیش‌پا افتاده‌ای که بخاطر پروسه‌ی مزخرف و بی‌خودی‌ وقت‌گیرشان تبدیل شده‌اند به کارهای شاق خوشش بیاید؟
اما بیش از شلوغی پیشخوان، قطعی سیستم و معطلی، انبوهی از بوهای مختلف باعث رنجش من شده بود. اخیراً مشامم نسبت به بوها کم طاقت شده و هر بویی را اغراق شده و قوی‌تر از حد معمول احساس می‌کنم.
به خانه رسیدم، یک ویدئو از دو سیاستمدارِ مرد هلندی دیدم که یک داستان عشقی جعلی برایشان درست کرده بودند‌. از آن دست شیطنت‌ها و فانتزی‌های اینستاگرامی و تیک‌تاکی. هر دو آقا خوش‌تیپی تحسین برانگیزی داشتند که با چاشنی نگاه‌ها و لبخندهای تو دل برو شادکامی خیلی کوتاهی رو برام به ارمغان آورد. یک مرتبه یاد همه‌ی کارهای نکرده و نداشته‌هایم افتادم.
سرم سنگینی می‌کرد. خوابیدم. دو سه بار با یک جهش از خواب پریدم. پاهایم یخ بود و دستانم سِر می‌شد، خواب‌ها آشفته و صحنه‌ها درهم و برهم بود. بی‌انصافیست که بگویم همه‌ی صحنه‌ها ناخوشایند بودند. بیدار شدم، تا بحال انقدر از درک نشدن نهراسیده بودم.
شب رفتیم عید دیدنی و باز هم تخمه خوردن ‌و چای‌های پر رنگ، کم‌رنگ، رقیق و غلیظ..‌.

متن و عکس: حدیث ملاحسینی
https://www.tg-me.com/Amad_O_Shod