دقیقا🥹
(:🩶:(
@BOOGGZZZ

به دیدنم بیا؛ آن‌وقت که نومیدی را باور کرده‌ام. با آغوشی مالامال از اشتیاق و صمیمیت، به دور از تکلف و سرگشتگی‌ها بیا! به قدرِکافی، روزهای بی‌تو را اتلاف کرده‌ام. هنوز گل‌های سپید و کاغذهای جوهری از شعر و نقاشی‌ را به زندگانی هم اضافه نکرده‌ایم. هنوز عشق و مِهر بر کفِ دستانِ جهان ذوب نشده است. بیا! برای آن‌که ویترینِ مغازه‌ها را به یادِ تو به تماشا بنشینم و بدانم کدام رنگ بیشتر از همه به چشمانت می‌آید.
بیا و در من، دشتِ سوخته را با قدم‌های آرامت زنده کن! در سینه‌ام تفرج کن و همان‌جا برای سال‌های دور و سخت بمان. بمان! آن‌چنان که مرگ دستپاچه شود و ما را فراموش کند.

@BOOGGZZZ

این‌همه اندوه
برای دلِ ما زیادی است..):

@BOOGGZZZ

اگر قرار باشد آن‌که می‌آید و می‌ماند، «تو» باشی؛
عاشقانه‌هایم دوباره احیا خواهند شد.. آسمان آبی رنگ، قلب‌ها پاک، درختان سبز، و گل‌ها شکفته خواهند شد.
همه‌ی خستگی‌ها و غروب‌های دلگیرِ جمعه، دلواپسی‌های سه شنبه، حتی روزمرگی‌ها هم زیبا می‌شوند.
کافی‌ست آن کسی که می‌آید و در زندگی‌ام می‌ماند،تو باشی جانم!
آن‌وقت عشق، می‌شود سیب سرخی در دستِ حوایی که آدم‌اش تویی ...

زیور شیبانی
@BOOGGZZZ