غمم رو وقتی بروز نمیدم و اشک نمیشه،
تب می‌کنم البته غم بزرگ و عمیق رو.
انگار که بدنم بهم میگه بیشتر از توان منه..

کاش ماه بودم تو آسمونت،
از بالا‌ها همیشه نگاهت می‌کردم و
این همه دلتنگت نمی‌شدم.

آدم برای چیزی که دوستش داره
خیلی هزینه می‌ده، آخرشم می‌گه
فدای سرِ چیزی که دوستش دارم،
فدای سرِ دوست‌داشتنم،
حواست باشه
کی و چی رو دوست داری ..

آدما به اندازه چیزایی که
باید بگن و نمیگن از هم دور میشن..

با‌هر‌کسی‌صمیمی‌‌نشید.
با‌هر‌کسی‌درد‌و‌دل‌نکنید.
با‌هرکسی‌بیرون‌نرید.
باهر‌کسی‌حرف‌نزنید‌‌.
‌با‌هرکسی‌هر‌جایی‌اومد،نرید‌.
با‌هر‌کسی ..

‏امیدوارم این رو فهمیده باشید که اگه
شما رو بخوان، اون رو نشون میدن،
قرار نیست کسی چیزی رو بخواد
و بذاره از بین بره،
قلب انسان اینطور کار نمیکنه.

بیش از همه آزارم داده‌ای و
بیش از همه دلتنگ توام. می‌بینی؟
دلتنگی هیچ قاعده‌ای نداشته و ندارد.

اما امید خیلی خطرناٰک بود.
باعث شد امیدوار باشیم
اینبار، این آدم،
فرق داره.

میگه که؛
حرف نزدن دلهره‌ای بود و
حرف زدن و درست فهمیده نشدن
دلهره‌ای دیگر.

چه گریه آوری پاییز..

بترس از شکستن دلی که جز خدا
یار و یاوری نداره :)

میدونی کِی قلبم هزار تیکه شد و
نخواستم هیچوقتِ دیگه کسی رو باور کنم؟
همون لحظه‌ای که توی آیینه
به خودم نگاه کردم و گفتم:
شاید اون حق داشت، من واقعا زشت بودم..!
شاید من براش کافی نبودم‌..!
اون راست می‌گفت من مثل دوستاش نبودم..
اون درست می‌گفت من نمیتونستم مثل
اطرافیانش خوب و کامل باشم..
از بعد اون لحظه
هیچوقت دیگه خودمو دوست نداشتم..

ما در این عقرب سرا هر لحظه از سر تا به پا،
نیشِ یاران، نیشِ ماران، نیشِ جانان خورده‌ایم

شده تاحالا از شدت غم خوابتون نبره؟ :)

دارم فکر می‌کنم
اگه لرزش دستا و اشک و
ضربان تند قلب موقع گریه کردن و
زجه زدن از شدت غم نبود
چیکار می‌کردیم..؟
خدایا شکرت.

ولی این احساس و این غم
برا من زیادی بزرگ بود.