#𝒔𝒕𝒐𝒓𝒚 | آسِـمون‌مَن

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است
ای بس غم و شادی ك پس پرده نهان است
گر مرد رهی غم مخور از دوری و ديری
دانی ك رسيدن هنر گام زمان است
آبی ك برآسود زمينش بخورد زود
دريا شود آن رود ك پيوسته روان است
از روی تو دل كندنم آموخت زمانه
اين ديده از آن روست ك خونابه فشان است
دردا و دريغا ك در اين بازی خونين
بازيچه‌ی ايام دل آدميان است
ای كوه تو فرياد من امروز شنيدی
دردی‌ست درين سينه ك همزاد جهان است
از داد و وداد آن همه گفتند و نكردند
يا رب چقدر فاصله‌ی دست و زبان است
خون می‌چكد از ديده در اين كنج صبوری
اين صبر ك من می‌كنم افشردن جان است
از راه مرو سايه ك آن گوهر مقصود
گنجی‌ست ك اندر قدم راهروان است.

[ هوشنگ‌ابتهاج ]

تاحالا سه و نیم شب زیر بارون نَشسته بودم که
اونم الحمدلله تیک خورد