یه وقت‌هایی باید قبول کنی رفتنی، میره.
سخت هست،
ولی باید بپذیری و کنار بیای.
اصرار همیشه خراب‌ترش میکنه.

أشهد بالمطر
أحببتک،و سأنساک...
باران را گواه می‌گیرم
روزی دوستت داشتم،
اما فراموشت خواهم کرد...

داشت در یك عصر پاییزی زمان می ایستاد
داشت باران در مسیر ِناودان می ایستاد

با لبی كه کاربرد اصلی‌اش بوسیدن است؛
چای می‌نوشيد و قلبِ استکان می ایستاد !

در وفاداری اگر با خلق می سنجیدمش
روی سکوی نخستِ این جهآن می ایستاد...

یک شقایق بود بین خارها و سبزه ها
گاه اگر یك لحظه پیش دوستان می ایستاد

در حیاط خانه گلها محوِ عطرش می‌شدند
ابـر، بالای سرش در آسمان می ایستاد!

موقع رفتن که میشد، من سلاحم گریه بود..
هر زمان که دست می‌بردم بر آن، می ایستاد :)

موقع رفتن که می شد طاقت دوری نبود
جسممان می‌رفت اما روحمان می ایستاد...

از حساب ِ عمر کم کردیم خود را، بعدِ ما
ساعت آن کافه، یك شب در میان می ایستاد

قانعش کردند باید رفت؛ با صدها دلیل
باز با این حال می‌گفتم بمان، می ایستاد... :)

ساربان آهسته ران کارام جانم می رود...
نه چرا آهسته؟ باید ساربان می ایستاد!

باید از ما باز خوشبختی سفارش می‌گرفت
باید اصلا در همان کافه زمان می ایستاد...

|.✍🏼.| #کاظم‌بهمنے

يا حبيبي لا تروح بعيد...🫀🍃

⌞ @𝐀𝐬𝐦𝐨𝐨𝐧_𝐦𝐚𝐧⌝

ع أحبابك اللي يحبونك
ما يناموا الليل لعيونك🚶🏻‍♀

أنا مشتاق لعينيك🥹💔

انت نصيبي و بقلبي الوحيد💛🔗

انت اللي بقلبي والله :)🫀✨