Telegram Web Link
سرباز آمریکایی با مسلسل M60 در کنار دلتای رودخانه. جنگ ویتنام 1967

مسلسل M60 به‌عنوان سلاح پشتیبانی اصلی نیروهای آمریکایی در جنگ ویتنام استفاده شد. این سلاح که با فشنگ‌های 7.62×51م.م ناتو تغذیه می‌شد، از سیستم نوار فشنگ بهره می‌برد و سرعت آتش آن حدود 550 تا 650 گلوله در دقیقه بود. طراحی نسبتا سبک‌تر M60، آن را برای شرایط جنگل‌های متراکم ویتنام مناسب کرد و برای پشتیبانی پیاده‌نظام به‌کار می‌رفت. این سلاح معمولاً توسط یک تیرانداز اصلی و یک کمک تیرانداز مورد استفاده قرار می‌گرفت و در وسایل زرهی و هلیکوپترها نیز نصب می‌شد.

با این حال، M60 در شرایط مرطوب و پر از گل و لای ویتنام با چالش‌هایی روبرو بود. سیستم تغذیه نوار فشنگ گاهی گیر می‌کرد و قطعات داخلی آن نسبت به گرد و خاک حساس بودند، که نیاز به نگهداری مداوم داشت. با وجود این مشکلات، M60 به‌دلیل قدرت آتش بالا و قابلیت جابجایی، همچنان یکی از سلاح‌های کلیدی نیروهای آمریکایی در ویتنام بود و در عملیات‌های مختلف نقش اساسی داشت.
✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
پنج فروند از شش زیردریایی هسته‌ای پروژه 941 تایفون از 18مین ناوگان زیرسطحی ناوگان شمالی در پایگاه خود در خلیج نرپیشی

⚜️ @Army_Ir
📋Mɪʟɪᴛᴀʀʏ Aʀᴛɪᴄʟᴇs
پنج فروند از شش زیردریایی هسته‌ای پروژه 941 تایفون از 18مین ناوگان زیرسطحی ناوگان شمالی در پایگاه خود در خلیج نرپیشی ⚜️ @Army_Ir
زیردریایی‌های کلاس تایفون (پروژه 941) بزرگترین زیردریایی‌های هسته‌ای بالستیک جهان بودند که توسط اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد برای مقابله با نیروی دریایی ایالات متحده طراحی و ساخته شدند. این زیردریایی‌ها مجهز به دو رآکتور هسته‌ای OK-650 بودند که نیروی لازم برای حرکت با سرعتی تا 27 گره در زیر آب را فراهم می‌کردند. طول این زیردریایی‌ها حدود 175 متر بود و آن‌ها قادر بودند 20 موشک بالستیک R-39 Rif با برد بیش از 8,000 کیلومتر را حمل کنند. هر موشک امکان هدایت چندین کلاهک هسته‌ای به اهداف مختلف را داشت، که این زیردریایی‌ها را به سلاحی استراتژیک در زرادخانه هسته‌ای شوروی تبدیل می‌کرد.

از نظر طراحی، کلاس تایفون از چندین بخش فشار با دو بدنه موازی استفاده می‌کرد که باعث افزایش مقاومت در برابر آسیب‌های ناشی از حملات و انفجارهای زیرآبی می‌شد. این زیردریایی‌ها توانایی ماندگاری در عمق‌های زیاد و انجام عملیات‌های طولانی‌مدت را داشتند. سیستم پیشرانه شامل دو شفت مستقل بود که حتی در صورت خرابی یکی از موتورها، عملیات زیردریایی را بدون کاهش سرعت ممکن می‌ساخت. با وجود فناوری‌های پیشرفته‌ای مانند سیستم‌های ناوبری و هدایت ژیروسکوپی و اینرسیایی، این زیردریایی‌ها در سال‌های بعد از فروپاشی شوروی به تدریج بازنشسته شدند. از مجموع زیردریایی‌های ساخته‌شده، تنها یک فروند به نام دیمیتری دونسکوی برای آزمایش‌های موشکی فعال باقی مانده و سایر زیردریایی‌ها از خدمت خارج شده‌اند.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
تانک Type 74 ژاپنی که در دهه 1970 توسط شرکت Mitsubishi Heavy Industries طراحی شد، به عنوان جایگزینی برای تانک‌های قدیمی‌تر Type 61 وارد خدمت شد. این تانک به یک توپ 105 میلی‌متری Royal Ordnance L7A1 مجهز است که با توجه به استانداردهای آن زمان، به دلیل دقت و قابلیت استفاده از مهمات ناتو انتخاب شد. Type 74 دارای یک موتور دیزلی Mitsubishi 10ZF22WT با توان 750 اسب بخار است که به آن سرعت حداکثر 53 کیلومتر بر ساعت در جاده می‌دهد. وزن این تانک حدود 38 تن است که به آن تعادل مناسبی بین قدرت آتش، حفاظت و تحرک می‌دهد.

یکی از ویژگی‌های برجسته Type 74، سیستم تعلیق هیدرونوماتیک آن است که امکان تغییر ارتفاع تانک را برای عبور از موانع مختلف و افزایش استتار در موقعیت‌های مختلف فراهم می‌کند. این تانک همچنین به یک سیستم کنترل آتش Type 74 مجهز است که شامل فاصله‌یاب لیزری و کامپیوتر بالستیک می‌شود. با وجود این ویژگی‌ها، Type 74 به دلیل عدم ارتقاهای عمده در طول زمان و پیشرفت سریع فناوری‌های زرهی و تسلیحاتی، در مقایسه با تانک‌های مدرن توان رقابت خود را از دست داد و به تدریج از رده خارج شد.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
Forwarded from NAVY FORCE (Preacher)
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
اداره اطلاعات نظامی ارتش اوکراین با انشار این ویدیو گزارش داد که نیروهای ویژه تحت الامر ، در تاریخ مبارکه 11 سپتامبر در حوالی کریمه یک حمله برنامه ریزی شده را به سمت یک سکوی نفتی روسیه در حوالی کریمه در دریای سیاه را انجام داده و پس از اسیب رساندن به آن سکوی نفتی ، یک سوخو 30 اس ام از نیروهای هوادریای روسیه به محل حادثه اعزام شده که نیروهای اوکراینی موفق شده اند که آن را با استفاده از MANPADS سرنگون کنند.
طبق ویدیو منتشر شده ، این حمله به صورت زنبوری و با قایق های تندرو کوچک انجام شده و البته جالب توجه تر از آن نحوه واکنش روسیه به این حمله است که به مفتضحانه ترین شکل ممکن آن هم برای بار دوم تکرار میشود ..
یکی از نکات فنی جالب در مورد هواپیمای North American A-5 Vigilante، سیستم پرتاب تسلیحات هسته‌ای منحصر به فرد آن بود. این هواپیما به‌عنوان یک بمب‌افکن هسته‌ای برای نیروی دریایی ایالات متحده طراحی شده بود و از یک سیستم رهاسازی تسلیحات بسیار غیرمعمول استفاده می‌کرد. در این روش، بمب هسته‌ای به همراه بوسترهای موشکی در یک محفظه مخصوص داخلی ذخیره می‌شد و از طریق یک مجرای خطی بین دو موتور جت هواپیما به سمت عقب پرتاب می‌شد. این طراحی با هدف کاهش خطرات پرتاب از ارتفاع پایین انجام شده بود. با این حال، در عمل مشکلاتی از جمله اختلال در مسیر پرتاب به‌دلیل جریان شدید هوا و عدم دقت کافی، به محدودیت‌های عملکردی این سیستم انجامید.

یکی از دلایل کنار گذاشته شدن نقش هسته‌ای A-5، تغییر استراتژی نیروی دریایی بود که تصمیم به خروج تسلیحات هسته‌ای از ناوهای هواپیمابر گرفت و تمرکز خود را بر تسلیحات زیردریایی و موشک‌های بالستیک معطوف کرد. این تغییر باعث شد Vigilante از نقش بمب‌افکن هسته‌ای کنار گذاشته شده و به‌عنوان هواپیمای شناسایی تاکتیکی با موفقیت به کار خود ادامه دهد.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
پارتیزان 15 ساله روسی با mp38 غنیمتی

تفنگ MP38 یک مسلسل دستی آلمانی بود که در جنگ جهانی دوم به‌ویژه برای نیروهای چترباز و پیاده‌نظام طراحی شد. این سلاح با سیستم گلنگدن باز (Open Bolt) کار می‌کرد که مکانیسمی ساده و مؤثر برای جلوگیری از شلیک‌های ناخواسته و افزایش ایمنی محسوب می‌شد. مهمات 9×19 میلی‌متر پارابلوم و نرخ شلیک 500 تا 600 گلوله در دقیقه، MP38 را برای درگیری‌های نزدیک بهینه کرده بود. با طول 630 میلی‌متر و وزن 4.03 کیلوگرم، این سلاح به‌راحتی قابل حمل بود و در فضاهای محدود نیز به‌خوبی عمل می‌کرد.

از نظر ساخت، MP38 به دلیل استفاده از قطعات فلزی قالب‌ریزی‌شده تولید ارزان‌تری نسبت به سلاح‌های پیچیده‌تر داشت. با این حال، هنوز تولید آن به دلیل نیاز به دقت و تلرانس بالا پیچیده بود. این مسئله باعث شد تا در نهایت مدل MP40 با طراحی ساده‌تر و قابلیت تولید انبوه جایگزین MP38 شود. MP40 با حفظ ویژگی‌هایی مانند قنداق تاشو فلزی و نرخ شلیک مشابه، هزینه تولید را به‌طور چشمگیری کاهش داد و MP38 به‌تدریج کنار گذاشته شد.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
پرش نیروهای هندی در بنگلادش.

جنگ هند و پاکستان سال 1971

⚜️ @Army_Ir
📋Mɪʟɪᴛᴀʀʏ Aʀᴛɪᴄʟᴇs
پرش نیروهای هندی در بنگلادش. جنگ هند و پاکستان سال 1971 ⚜️ @Army_Ir
جنگ هند و پاکستان در سال 1971 به دلیل بحران داخلی پاکستان و درگیری های داخلی آن آغاز شد. در پی سرکوب شدید ارتش پاکستان و ایجاد یک بحران انسانی گسترده، هند به‌منظور جلوگیری از تداوم ناآرامی‌های مرزی و جریان عظیم پناهندگان وارد جنگ شد. عملیات نظامی هند با بهره‌گیری از دکترین جنگ ترکیبی طراحی شد که شامل هماهنگی بین نیروهای زمینی، هوایی و دریایی بود. از نظر فنی، ارتش هند با بهره‌گیری از عملیات برق‌آسا و حملات هماهنگ سریع، مراکز فرماندهی و لجستیکی پاکستان شرقی را هدف قرار داد.

نیروی هوایی هند با استفاده از هواپیماهای Mig-21 و Hunter به طور سیستماتیک فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های راداری و پایگاه‌های تأمین مهمات پاکستان را بمباران کرد. با تخریب زیرساخت‌های کلیدی، پاکستان شرقی از دریافت پشتیبانی هوایی موثر محروم شد. در جبهه دریایی، نیروی دریایی هند با اجرای عملیات Trident موفق به نابودی بخش بزرگی از نیروی دریایی پاکستان در بندر کراچی شد. این عملیات با استفاده از موشک‌های ضدکشتی Styx که توسط ناوهای کلاس Osa شلیک می‌شد، محاصره دریایی موثری بر پاکستان ایجاد کرد و توانایی انتقال نیرو و لجستیک را به شدت محدود کرد.

در عملیات زمینی، تیپ‌های زرهی و پیاده‌نظام هندی با بهره‌گیری از استراتژی حملات چندجانبه و محاصره سریع، خطوط دفاعی پاکستان را در چندین محور کلیدی شکستند. یکی از کلیدی‌ترین عوامل پیروزی هند، قطع کامل خطوط تدارکاتی و ارتباطات فرماندهی بین پاکستان غربی و شرقی بود. با فروپاشی ساختار لجستیکی و محاصره کامل داکا، ارتش پاکستان مجبور به تسلیم شد. این عملیات که به طور هماهنگ و فشرده انجام شد، منجر به پایان سریع جنگ و تاسیس کشور مستقل بنگلادش گردید.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
راکتورهای نمک مذاب (MSR) به عنوان یک فناوری هسته‌ای نوین، از نمک مذاب به عنوان محیط خنک‌کننده و حامل حرارت استفاده می‌کنند. در این سیستم، سوخت هسته‌ای به شکل فلوریدهای مذاب رادیواکتیو مانند فلورید اورانیوم یا توریوم درون نمک مذاب حل می‌شود. این ترکیب به دلیل نقطه ذوب پایین (حدود 400 تا 700 درجه سانتی‌گراد) و هدایت حرارتی بالا، می‌تواند در دماهای بالای 650 درجه سانتی‌گراد عمل کند. این دماهای بالا کارایی ترمودینامیکی راکتور را افزایش می‌دهند و نیاز به فشار بالا را از بین می‌برند، زیرا نمک مذاب در فشار اتمسفریک به مایع باقی می‌ماند.

در این نوع راکتورها، ویژگی‌های ایمنی قابل توجهی وجود دارد. سوخت هسته‌ای به طور مداوم در نمک مذاب جریان دارد که به توزیع یکنواخت حرارت و کاهش خطر انباشته شدن مواد رادیواکتیو کمک می‌کند. همچنین، فرآیند جداسازی و بازیافت سوخت در حین عملیات ممکن است، که به بهینه‌سازی استفاده از سوخت و کاهش پسماندهای هسته‌ای کمک می‌کند.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
📋Mɪʟɪᴛᴀʀʏ Aʀᴛɪᴄʟᴇs
راکتورهای نمک مذاب (MSR) به عنوان یک فناوری هسته‌ای نوین، از نمک مذاب به عنوان محیط خنک‌کننده و حامل حرارت استفاده می‌کنند. در این سیستم، سوخت هسته‌ای به شکل فلوریدهای مذاب رادیواکتیو مانند فلورید اورانیوم یا توریوم درون نمک مذاب حل می‌شود. این ترکیب به…
راکتورهای نمک مذاب (MSR) در کاربردهای نظامی به دلیل ویژگی‌های فنی خاصشان از جمله عملکرد در دماهای بالا و فشار پایین، جلب توجه کرده‌اند. این راکتورها قادرند انرژی مورد نیاز برای زیرساخت‌های نظامی همچون زیردریایی‌ها و ناوهای هسته‌ای را تأمین کنند، زیرا نیاز به تجهیزات خنک‌کننده پیچیده و پمپ‌های فشار بالا را کاهش می‌دهند.

در زمینه تولید ایزوتوپ‌ها، MSRها می‌توانند به‌طور مداوم ایزوتوپ‌های خاص مورد نیاز برای مقاصد نظامی را تولید کنند. این راکتورها به دلیل قابلیت‌های بازیافت سوخت، امکان استفاده مجدد از محصولات جانبی را فراهم می‌آورند، که به تولید و مدیریت ایزوتوپ‌ها کمک می‌کند. توانایی عملیاتی در دماهای بالا و فشار پایین این سیستم‌ها موجب افزایش قابلیت اطمینان و کاهش پیچیدگی‌های فنی در کاربردهای نظامی می‌شود.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
ناو هواپیمابر USS Enterprise (CVN-65) زمان آغاز ساخت تا ورود به خدمت آن، حدود 3 سال به طول انجامید. ساخت این ناو در سال 1958 با کیل‌گذاری آغاز شد و در سپتامبر 1960 به آب انداخته شد. پس از آن، تکمیل نهایی و انجام آزمایش‌های دریایی ناو در 25 نوامبر 1961 به طور رسمی به نیروی دریایی ایالات متحده تحویل داده شد.

اینترپرایز سریع‌ترین زمان ساخت را در میان سوپر کریرها داشته است.

✏️#Bahram
⚜️ @Army_Ir
2024/10/04 21:18:16
Back to Top
HTML Embed Code: