⭕ این شما و این تانک عجیب الخلقه object 911، وقتی مهندسان طراحی تانک در شوروی حوصله شان سر میرود و برای اینکه حقوقشان راحلال کنند دست به طراحی میزنند.

از وجهه طنز ماجرا که عبور کنیم در پشت طراحی این خودروی زرهی ایده های جالبی نهفته است که بن مایه اصلی برای طراحی زرهی بعد از پایان جنگ جهانی دوم و نگاه کلی ای که در آن روزگار وجود داشت را به ما نشان میدهد. به همین منظور به بررسی این پروژه خواهیم پرداخت.

⚜️ @Army_Ir

⭕ علاوه بر جنبه محافظت هسته‌ای، BMP همچنین به عنوان خودرویی در نظر گرفته شد که دارای تحرک و تسلیحات لازم برای پشتیبانی از تانک‌ها باشد. این به معنای توانایی درگیر شدن با اهداف متعدد از تانک‌ها گرفته تا انواع خودروهای زرهی جنگی، پیاده‌نظام و استحکامات میدانی بود. جنبه دیگری که مورد نظر بود، تحرک برتر با عبور از موانع آبی به عنوان یک عامل اصلی بود. رودخانه‌های بزرگ زیادی در اروپا وجود دارد و نمی‌توان در یک درگیری بزرگ و مخرب در این قاره به پل‌ها اعتماد کرد. همچنین امید می‌رفت که پیاده‌نظام بتواند از داخل خود خودرو بجنگد و لزوماً نیازی به پیاده شدن نداشته باشد، مفهومی دیگر که توسط چشم‌انداز یک میدان جنگ آلوده به تشعشع مطرح شد.

تصاویری از پروتوتایپ هایی که برای BMP ارائه شدند که در نهایت Obj 765 برنده شد و تبدیل به BMP ای شد که آن را امروزه میشناسیم!

⚜️ @Army_Ir

⭕ پروژه‌های آزمایشی خودروهای مختلف تولیدکنندگان برای اولین بار در نوامبر 1960 در یک نشست ارائه شد. در این مرحله، برخی از ویژگی‌های BMP آینده هنوز نامشخص بود. به عنوان مثال، امکان استفاده از مسلسل 14.5 میلی‌متری به عنوان تسلیحات اصلی هنوز در نظر گرفته می‌شد.

دفتر طراحی ولگوگراد پس از نشست نوامبر 1960 شروع به تدوین راه حل‌های مختلف کرد. تلاش‌های آن‌ها برای ایجاد یک BMP معمولاً مانند اوبجکت 914، از بسیاری از عناصر پروژه‌های قبلی ( از ویژگی های تانک های سبک PT-76 و Obj 906B ) استفاده می‌کرد. اولی مورد پذیرش قرار گرفت و به تولید انبوه رسید، دومی در مرحله طرح باقی ماند.

⚜️ @Army_Ir

⭕ پیکربندی‌های مورد مطالعه توسط ولگوگراد معمولاً از یک پیکربندی موتور عقب استفاده می‌کردند، اگرچه یک طرح پیش‌نویس با موتور جلو و انتقال عقب، مانند PT-76 و وسایل نقلیه مرتبط وجود داشت. مجموعه اولیه‌ای از طرح‌ها برای اوبجکت 911 که در سال 1962 تاریخ‌گذاری شده است، خودرویی را با یک برجک دو نفره و یک محفظه پیاده برای شش پیاده‌نظام نشسته در سه ردیف دو نفره پیش‌بینی می‌کند. این پیکربندی قبل از ورود خودرو به مرحله نمونه‌سازی تغییر کرد.

⚜️ @Army_Ir

⭕ طرح اولیه آبجکت 911 در سال 1963 در VgTZ توسعه یافت و به کمیته دولتی فناوری دفاعی ارائه شد که آن را بررسی کرد و در 9 آگوست 1963 اجازه تولید یک پیش نمونه را داد.

نمونه اولیه آبجکت 911 در همان سال تحت نظارت مهندس ارشد، I.V. Gavalov ساخته شد. این نمونه اولیه در سال 1964 همراه با چندین نمونه اولیه دیگر از BMP به آزمایش‌های مقایسه‌ای رفت.

نمونه‌های آزمایشی شده از نظر پیکربندی‌ها بسیار متفاوت بودند و شامل دو طرح کاملا شنی دار Obj 765 و Obj 914 ، و یک طرح کاملا چرخدار Obj 1200 و در نهایت پیکربندی قابل تغییر ( شنی-چرخدار) Obj 911 بودند. طرح های ترکیبی بر این ایده استوار بودند که از چرخ ها برای حرکت در جاده ها و از شنی ها برای حرکت Off-Road استفاده کنند، آبجکت 911 این طرح ترکیبی بود، یک ایده خاص!

⚜️ @Army_Ir

⭕ طرح نهایی آبجکت 911 برای قرارگیری خدمه و پیاده نظام:

آبجکت 911 از یک پیکربندی استفاده کرد که در آن خدمه و اتاقک پیاده نظام در جلو و مرکز خودرو متمرکز بودند. این خودرو دارای دو خدمه بود، یک راننده که در مرکز جلوی بدنه نشسته بود و یک توپچی/فرمانده که در قسمت چپ برجک مرکزی نشسته بود.

هشت پیاده‌نظام در یک پیکربندی متقارن حضور داشتند. دو نفر در جلوی برجک، شش نفر درست پشت برجک نشستند. هر نفر یک دریچه شلیک در طرفین خودرو داشت تا بتواند از داخل بدنه به سمت دشمن شلیک کنند. با توجه به قرارگیری دریچه‌های شلیک که در هر طرف چهار عدد بود، آن‌ها می‌توانستند قوس آتش را روی حدود دو سوم جلویی خودرو ایجاد کنند.

هر یک از نفرات دارای یک پریسکوپ بود. راننده دارای سه پریسکوپ بوده است، یکی در جلو و دو عدد در طرفین. خودرو دارای دو چراغ جلو بود که در طرفین جلویی بدنه نصب شده بود. یک تهویه کننده درست در پشت دریچه راننده وجود داشت.

⚜️ @Army_Ir

⭕ موتور خودرو در قسمت عقب آن نصب شده بود که معمولاً قرار دادن رمپ را در یک خودروی پیاده‌نظام جنگی سخت‌تر می‌کرد. استفاده از یک موتور نسبتاً کوچک در آبجکت 911 امکان طراحی دریچه‌ای کاملاً خاص را فراهم کرد.

مرکز خودرو تا پشت برجک نسبت به لبه های جانبی پایین‌تر بود و یک دریچه بزرگ در آنجا قرار داشت که به سمت بالا باز می‌شد و در زاویه حدود 90 درجه قفل می‌شد. شش نفر از پیاده‌نظام قرار بود از این دریچه خارج شوند. امیدوار بودند که بتوان بصورت همزمان دو نفر از آن خارج شوند، سپس پیاده‌نظام‌ها از خودرو بیرون می‌پریدند که یک پرش نسبتا کوتاه بود.

البته این پیکربندی از بسیاری جهات ایده‌آل نبود، زیرا اگر پیاده‌نظام‌ها مجبور به خروج هنگام آتش گرفتن خودرو می‌شدند، بسیار آسیب‌پذیر بودند. با این حال، گزینه‌های امن‌تری برای خودرویی با محفظه موتور عقب وجود نداشت. با وجود این ملاحظات بالقوه، این پیکربندی دقیقاً برای سری خودروهای BMD پذیرفته شد و در نهایت حتی راه خود را به BMP-3 باز کرد.

⚜️ @Army_Ir

⭕ راننده و توپچی، هر کدام یک دریچه اختصاصی داشتند که می‌توانستند از طریق آن از خودرو خارج شوند. علاوه بر این، دو دریچه نیز در طرفین جلوی برجک وجود داشت. از این‌ها برای خروج دو نفر جلویی خودرو، یعنی فرمانده گروهان و تیربارچی استفاده می‌شد.

⚜️ @Army_Ir

⭕ بدون شک، غیرمعمول‌ترین و متمایزترین ویژگی‌های آبجکت 911 در سیستم تعلیق و انتقال قدرت خودرو یافت می‌شد.

مهندسان کارخانه ولگوگراد به شدت روی سیستم تعلیق آبجکت 911 آزمایش کردند. آنها روی یک سیستم تعلیق معمول کار کردند، وسیله دیفرانسیل عقب بود و دو چرخ انتهایی برای انتقال قدرت، و دو چرخ جلویی بصورت آزاد بودند، پنج چرخ دیگر روی جاده حرکت میکردند.

چرخ‌های جاده‌ای مشابه با چرخ‌های موجود در PT-76 بوده است که چرخ‌های فولادی ضربه‌ای با دنده‌های تقویت‌کننده و توخالی داخلی برای بهبود شناوری هستند. هر چرخ جاده‌ای روی یک بازوی تعلیق نصب شده بود که حرکت آن توسط یک سیستم تعلیق پنوماتیک انجام میشد.

ارتفاع تعلیق قابل تنظیم و کاهش قابل توجه بود، با حداکثر فاصله از زمین 426 میلی‌متر و حداقل فاصله زمین 96 میلی‌متر.

همچنین شنی ها، شنی های OMSh بودند که از فولاد منگنز ریخته‌گری شده و توسط یک پین فولادی به هم متصل شده بودند.

⚜️ @Army_Ir