Промелькнуло в голове с утра, что мы, на самом деле, не знаем общества, в котором живем. В Армении так и не сложились центры, которые занимались бы анализом армянской общественной и государственной жизни. Попытки инициировать такое институциональное строительство на протяжении всей моей жизни после возвращения в Армению в 1995 году заканчивались неудачей. И не счесть количества проектов такого рода, предлагаемых армянским властям, причем всем, включая и нынешним.
Более или менее сложился «Нораванк», благодаря Гагику Арутюняну, но он был уничтожен после 2018 года. Целью военного мозгового центра Котанджяна было искоренение любых попыток научной и аналитической работы в военной сфере и сфере НБ Армении, и он блестяще справился с задачей.
В целом понятно, почему так происходило, почему у Армении нет внешней разведки, мозговых центров и пр., но от этого не легче. Да, есть личности, но нет сложившихся институций, способных аккумулировать опыт, передавать его новому поколению - развиваться и развивать научную и аналитическую мысль Армении.
Как следствие, первое предложение поста, когда армянская власть не в состоянии дать ответ на вопрос потенциальны союзников, каково состояние страны и как можно помочь Армении, если она решит сделать разворот от евразийского лагеря в европейский и ближневосточный.
В сфере войны и НБ обществу удалось сформировать концепцию всеобъемлющего подхода к обороне и безопасности, необходимость разворачивания системы всеобъемлющей обороны и безопасности. Более того, удалось открыть двери государственных институтов для обсуждения и принятия подхода, но это скорее исключения, подтверждающее правило, и никакой гарантии, что процесс не будет убит посредством его заморозки. Но аналогичная работа должна быть проделана во всех сферах общественной и государственной жизни Армении.
Российский стиль, до сих пор осуществляющей практически полный контроль государственной и значительный контроль общественной жизни Армении. Армянское общество после сентября 2023 года и исхода арцахского армянства наконец-то пришло в себя, осознало реальность и ищет выходы, но в целом ситуация крайне сложная. И мы даже не знаем, насколько она сложная.
Да, в последнее время появилось множество «институтов», «аналитических центров». Однако это личностные проекты, результат личных амбиций и интересов, не общественных и тем более государственных. Проекты личного, а не национального или хотя бы государственного масштаба.
Подытоживая, так как надо вставать из-за компа. Мы не знаем ни себя, ни противника. И, честно говоря, пока что не представляю, каким образом формировать отклик на этот, на самом деле экзистенциальный, вызов и угрозу. Мало кто понимает глубину проблемы и очень мало личностей в Армении, с которыми можно говорить на такие темы, хотя они есть, и это нелогично, не должно остаться после двух поколений выжигания мысли в стране. Посмотрим, как пойдет дальше…
Более или менее сложился «Нораванк», благодаря Гагику Арутюняну, но он был уничтожен после 2018 года. Целью военного мозгового центра Котанджяна было искоренение любых попыток научной и аналитической работы в военной сфере и сфере НБ Армении, и он блестяще справился с задачей.
В целом понятно, почему так происходило, почему у Армении нет внешней разведки, мозговых центров и пр., но от этого не легче. Да, есть личности, но нет сложившихся институций, способных аккумулировать опыт, передавать его новому поколению - развиваться и развивать научную и аналитическую мысль Армении.
Как следствие, первое предложение поста, когда армянская власть не в состоянии дать ответ на вопрос потенциальны союзников, каково состояние страны и как можно помочь Армении, если она решит сделать разворот от евразийского лагеря в европейский и ближневосточный.
В сфере войны и НБ обществу удалось сформировать концепцию всеобъемлющего подхода к обороне и безопасности, необходимость разворачивания системы всеобъемлющей обороны и безопасности. Более того, удалось открыть двери государственных институтов для обсуждения и принятия подхода, но это скорее исключения, подтверждающее правило, и никакой гарантии, что процесс не будет убит посредством его заморозки. Но аналогичная работа должна быть проделана во всех сферах общественной и государственной жизни Армении.
Российский стиль, до сих пор осуществляющей практически полный контроль государственной и значительный контроль общественной жизни Армении. Армянское общество после сентября 2023 года и исхода арцахского армянства наконец-то пришло в себя, осознало реальность и ищет выходы, но в целом ситуация крайне сложная. И мы даже не знаем, насколько она сложная.
Да, в последнее время появилось множество «институтов», «аналитических центров». Однако это личностные проекты, результат личных амбиций и интересов, не общественных и тем более государственных. Проекты личного, а не национального или хотя бы государственного масштаба.
Подытоживая, так как надо вставать из-за компа. Мы не знаем ни себя, ни противника. И, честно говоря, пока что не представляю, каким образом формировать отклик на этот, на самом деле экзистенциальный, вызов и угрозу. Мало кто понимает глубину проблемы и очень мало личностей в Армении, с которыми можно говорить на такие темы, хотя они есть, и это нелогично, не должно остаться после двух поколений выжигания мысли в стране. Посмотрим, как пойдет дальше…
Младшая, Анаит, после горячей воскресной перепалки касательно растительности на лице значительной части нового поколения армян, которую они почему-то называют бородой (хотя какая это борода - просто небриты), проходя рядом напевает «владимирский централ, ветер северный…».
Вскакиваю как ужаленный. Что там происходит в этом самом Американском университете Армении, если поют такое под нос?
«Это троллинг», - улыбается Армине, старшая. «У молодежи сейчас принято таким вот образом выражать свое отношение к России».
«Ну так это же совершенно другое дело», подумал я.
Но все равно потребовал, чтобы с отцом так больше не шутили.
Куда катится мир…
Вскакиваю как ужаленный. Что там происходит в этом самом Американском университете Армении, если поют такое под нос?
«Это троллинг», - улыбается Армине, старшая. «У молодежи сейчас принято таким вот образом выражать свое отношение к России».
«Ну так это же совершенно другое дело», подумал я.
Но все равно потребовал, чтобы с отцом так больше не шутили.
Куда катится мир…
Давайте я просто поделюсь парой цитат из статей для субботнего вечера, которые просматриваю.
«Самый эффективный способ уничтожить людей — это отрицать и стирать их собственное понимание своей истории».
Джордж Оруэлл.
"The most effective way to destroy people is to deny and obliterate their own understanding of their history."
George Orwell.
«Самое сложное в жизни научиться — какой мост перейти, а какой сжечь».
Дэвид Рассел
"The hardest thing to learn in life is which bridge to cross and which to burn."
David Russell
«Если мы хотим выжить, у нас должны быть идеи, видение и смелость. Эти вещи редко производятся комитетами. Все, что имеет значение в нашей интеллектуальной и нравственной жизни, начинается с того, что человек в одиночестве сталкивается со своим разумом и совестью».
Артур М. Шлезингер мл.
“If we are to survive, we must have ideas, vision, and courage. These things are rarely produced by committees. Everything that matters in our intellectual and moral life begins with an individual confronting his own mind and conscience in a room by himself.”
Arthur M. Schlesinger Jr.
«Самый эффективный способ уничтожить людей — это отрицать и стирать их собственное понимание своей истории».
Джордж Оруэлл.
"The most effective way to destroy people is to deny and obliterate their own understanding of their history."
George Orwell.
«Самое сложное в жизни научиться — какой мост перейти, а какой сжечь».
Дэвид Рассел
"The hardest thing to learn in life is which bridge to cross and which to burn."
David Russell
«Если мы хотим выжить, у нас должны быть идеи, видение и смелость. Эти вещи редко производятся комитетами. Все, что имеет значение в нашей интеллектуальной и нравственной жизни, начинается с того, что человек в одиночестве сталкивается со своим разумом и совестью».
Артур М. Шлезингер мл.
“If we are to survive, we must have ideas, vision, and courage. These things are rarely produced by committees. Everything that matters in our intellectual and moral life begins with an individual confronting his own mind and conscience in a room by himself.”
Arthur M. Schlesinger Jr.
Да, попытка ограничить армянскую беспредельность и беспредел - во всем. Через год это осознаешь еще четче...
Ниже пост 2022 года.
Обдумывал термин "конституция" и с удивлением осознал принципиальную разницу семантических сетей смыслов и значений данного понятия в армянском и английском, русском языках.
Если для них "конституция" конституирует, задает структуру и функции общества, государства, армянский "սահմանադրությըուն" устанавливает и задает границы, то есть ограничивает армянскую беспредельность и "беспредел" во всем. То есть другой принцип оформления пространства, более свободный, оставляющий место для разнообразия и креативности, но в рамках установленных границ.
Ниже пост 2022 года.
Обдумывал термин "конституция" и с удивлением осознал принципиальную разницу семантических сетей смыслов и значений данного понятия в армянском и английском, русском языках.
Если для них "конституция" конституирует, задает структуру и функции общества, государства, армянский "սահմանադրությըուն" устанавливает и задает границы, то есть ограничивает армянскую беспредельность и "беспредел" во всем. То есть другой принцип оформления пространства, более свободный, оставляющий место для разнообразия и креативности, но в рамках установленных границ.
С годами все длиннее список тех, кого поминаешь.
Все сложнее оглядываться назад, каменеешь.
Все сложнее оглядываться назад, каменеешь.
Добротная рецензия на книгу Джеда Эсти, которую с радостью подхватят враги Запада.
The Future of Decline: Anglo-American Culture at its Limits. Jed Esty. Stanford, CA: Stanford University Press, 2022.
Пересказывать, даже кратко, не буду – надо читать. Разве что вынесу одну цитату, которую зацепила. Эсти говорит, что "первый шаг к решению любой проблемы - это признание того, что она существует". Старо как мир, но каждый раз читаешь как бы заново.
И безусловно проецирую идеи книги на Армению и армянский народ, переживающего вековой упадок, который надо осознать и принять, чтобы получить шанс изменить тренд, возродиться. Или смириться и адаптироваться к другой – малой Армении, признать и принять реальность упадка. Я принадлежу первой партии, но осознаю наличие второй.
И да, не историк, но осознаю, какую титаническую работу сделали наши предки, когда происходила трансформация дохристианской Армении в христианскую. Это был сознательный, осмысленный шаг и проект, разработанный и реализованный элитой Армении, позволившей нам найти свое место в нарождающейся эпохе. Мы все ближе к переменам, которые можно сравнить по последствиям с той переменной эпох. Однако мало кто осознает, в состоянии осмыслить глубину и размах вызова и угроз, которые стоят перед Арменией, регионом и миром.
Значит так тому и быть. Хотя даже сотня личностей соответствующего (глобального) масштаба в состоянии обеспечить переход к новым временам. У нас есть для этого все, кроме национальной воли, желания в очередной раз менять времена.
https://thestrategybridge.org/the-bridge/2023/11/29/reviewing-the-future-of-decline-anglo-american-culture-at-its-limits
The Future of Decline: Anglo-American Culture at its Limits. Jed Esty. Stanford, CA: Stanford University Press, 2022.
Пересказывать, даже кратко, не буду – надо читать. Разве что вынесу одну цитату, которую зацепила. Эсти говорит, что "первый шаг к решению любой проблемы - это признание того, что она существует". Старо как мир, но каждый раз читаешь как бы заново.
И безусловно проецирую идеи книги на Армению и армянский народ, переживающего вековой упадок, который надо осознать и принять, чтобы получить шанс изменить тренд, возродиться. Или смириться и адаптироваться к другой – малой Армении, признать и принять реальность упадка. Я принадлежу первой партии, но осознаю наличие второй.
И да, не историк, но осознаю, какую титаническую работу сделали наши предки, когда происходила трансформация дохристианской Армении в христианскую. Это был сознательный, осмысленный шаг и проект, разработанный и реализованный элитой Армении, позволившей нам найти свое место в нарождающейся эпохе. Мы все ближе к переменам, которые можно сравнить по последствиям с той переменной эпох. Однако мало кто осознает, в состоянии осмыслить глубину и размах вызова и угроз, которые стоят перед Арменией, регионом и миром.
Значит так тому и быть. Хотя даже сотня личностей соответствующего (глобального) масштаба в состоянии обеспечить переход к новым временам. У нас есть для этого все, кроме национальной воли, желания в очередной раз менять времена.
https://thestrategybridge.org/the-bridge/2023/11/29/reviewing-the-future-of-decline-anglo-american-culture-at-its-limits
The Strategy Bridge
#Reviewing The Future of Decline: Anglo-American Culture at its Limits
Esty’s slim book charts what he terms “declinism” to powerful effect, distinguishing declinism from decline: “Decline is a fact; declinism is a problem. American decline is happening, slowly but inevitably. It is a structural and material process. Declinism…
Армянское наследие. Оно целостное, и ты вступаешь в права наследования как высотами духа, деяниями героев, так и предательством и действиями армянских подонков и предателей.
В твоем наследии как Тигран Великий, царь Пап, Месроп Маштоц, так и католикос Петрос Гетадардз, сдавший ключи Ани Византии за спиной сражающейся армии и народа.
Как Нжде, Андраник, полковник Мазманян, так и Микоян, армянские большевики, зарубившие топорами армянских офицеров Первой Республики в советских застенках.
Как Азгалдян, Монте, Бекор, Кяж, так и высшее военно-политическое руководство постсоветской Армении, в буквальном смысле слова продавшее Арцах, или те же марго-кургиняны Кремля.
Его невозможно разделить – армянское наследие, и ты берешь в настоящее и будущее все или отказываешься - от всего, тем самым прекращая свое существование как армянин и Армения.
Осознанием и покаянием можно отделить первое от второго. Усилиями поколений можно выкорчевать, выжечь подлость и предательство в общественной жизни армянского народа, подавить и погрузить в коллективное бессознательное, очищая армянскую жизнь и кровь. Родники и кровь имеют свойство очищаться, и я так радуюсь, когда вижу подрастающее армянское поколение – светлеющее и очищающееся от наследия темных веков. Надо просто его уберечь, дать ему вырасти и взять на свои плечи Армению.
Но всегда будет опасность «ремиссии», «ответного удара», когда казалось бы одержана окончательная победа. Надо всегда помнить – о темной стороне армянской жизни и крови. Помнить в лицах и деяниях, чтобы не быть захваченным врасплох, как это произошло с моим поколением.
В твоем наследии как Тигран Великий, царь Пап, Месроп Маштоц, так и католикос Петрос Гетадардз, сдавший ключи Ани Византии за спиной сражающейся армии и народа.
Как Нжде, Андраник, полковник Мазманян, так и Микоян, армянские большевики, зарубившие топорами армянских офицеров Первой Республики в советских застенках.
Как Азгалдян, Монте, Бекор, Кяж, так и высшее военно-политическое руководство постсоветской Армении, в буквальном смысле слова продавшее Арцах, или те же марго-кургиняны Кремля.
Его невозможно разделить – армянское наследие, и ты берешь в настоящее и будущее все или отказываешься - от всего, тем самым прекращая свое существование как армянин и Армения.
Осознанием и покаянием можно отделить первое от второго. Усилиями поколений можно выкорчевать, выжечь подлость и предательство в общественной жизни армянского народа, подавить и погрузить в коллективное бессознательное, очищая армянскую жизнь и кровь. Родники и кровь имеют свойство очищаться, и я так радуюсь, когда вижу подрастающее армянское поколение – светлеющее и очищающееся от наследия темных веков. Надо просто его уберечь, дать ему вырасти и взять на свои плечи Армению.
Но всегда будет опасность «ремиссии», «ответного удара», когда казалось бы одержана окончательная победа. Надо всегда помнить – о темной стороне армянской жизни и крови. Помнить в лицах и деяниях, чтобы не быть захваченным врасплох, как это произошло с моим поколением.
Երկու օրով նոյեմբերի 28-29-ին սուզվեցի իրականություն. լսեցի համաժողովի զեկույցները, գնահատեցի հայ հասարակության վիճակը, հայ ժողովրդին և թե ինչպես են մեզ գնահատում դրսից։ Ելույթներն ու տեսակետները բազմազան էին՝ միայն զեկույցների վերնագրերը տեսնելը բավական է։
Սկսենք վատից․ մենք խնդիրներ ունենք Հայաստանի իշխանությունների հետ՝ և՛ Ստեփանակերտի, և՛ Երևանի՝ հայկական պետականության խնդիր։ Եթե չլիներ էկզիստենցիալ ռազմական սպառնալիքը և շարունակվող ռուս-թուրքական ագրեսիան, կպնդեի, որ սա է հայ ժողովրդի հիմնական խնդիրն ու սպառնալիքը։ Հայաստանի իշխանությունն ու ուժային վերնախավը (ՀՀ + ԼՂՀ), ինչպես նաեւ հայկական պետականությունը մնում են հետխորհրդային շրջանի քաղաքական մշակույթի և քաղաքականության շարունակություն։ Հայաստանի իշխանությունը մնում է հետխորհրդային՝ խստորեն համահունչ Ռուսաստանի և Թուրքիայի հետ։
2018 թվականի փորձն ավարտվեց անհաջողությամբ։ Հայ հասարակությանն ու ժողովրդին չհաջողվեց Հայաստանի ուժային վերնախավին հանել սովետից՝ ո՛չ քաղաքական, ո՛չ էլ առավել եւս՝ մշակութային իմաստով։ Հայաստանում իշխանությունը մնում է բոլշևիկյան և մտադիր չէ փոխվել։ Խնդիրը լուծված չէ, և այն պետք է լուծվի շարունակվող արտաքին ռազմական ագրեսիայի վատթարագույն պայմաններում։
Հիմա դրականի և ինձ համար շատ ավելի կարևորի մասին։
Հայ հասարակությունը և հայերը, որպես համաշխարհային երևույթ, կենդանի են և պայքարում են հետպատերազմյան համախտանիշի և դեպրեսիայի դեմ։ Ընդ որում, զարգացման ու հասունության առումով այն երկու կարգով առաջ է Հայաստանի իշխանություններից ու պետականությունից։ Որպես հասարակություն՝ մենք ավելի զարգացած և հարուստ ենք, քան հետխորհրդային հասարակությունների մեծ մասը, բացառությամբ Բալթյան երկրների: Համենայնդեպս, այսպիսի տպավորություն ստացա, երբ լսեցի բանախոսների, որոնք անմիջականորեն ներգրավված էին այդ երկրներում տեղի ունեցող գործընթացներում։
Սա ինչ-որ չափով անսպասելի էր ինձ համար, քանի որ ինքս մի փոքր այլ կերպ եմ գնահատում հայ հասարակության վիճակը, բայց եթե դրսից նայես ու գնահատես, ապա մենք շատ ավելի լավն ենք, քան ինքներս ենք պատկերացնում։ Ինչը, սակայն, չպետք է հուսահատեցնի մեզ, քանի որ մենք իրականում գիտենք հյուրերի և դիտորդների համար «պատկեր ստեղծելու» հայ հասարակության և ժողովրդի կարողությունը։
Բայց ամեն դեպքում, երբ գնահատվում էին այն քայլերը, որոնք հասարակությունը պետք է անի ներկա աղետի պայմաններում, հայ հասարակության գործողությունները ոչ միայն հետ չմնացին, այլեւ առաջ էին արտաքին դիտորդների սպասումներից։ Հայ հասարակության և պետության վերափոխման գործընթացներում հայ հասարակությունն ու ժողովուրդն առաջ են անցնում Հայաստանի իշխանություններից և պետական կառույցներից։ Այսինքն՝ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի բարեփոխումների ու վերափոխման նախաձեռնողն ու ճարտարապետը հայ հասարակությունն է, ինչը բավականին հազվադեպ երեւույթ է նույնիսկ եվրոպայի ժողովուրդների համար։ Սովորաբար նման վերափոխումները նախաձեռնում են պետությունը և վերնախավը, իսկ Հայաստանի դեպքում՝ հասարակությունը։
Այսինքն՝ մենք շատ ավելի լավն ենք, քան կարելի էր սպասել, բայց վերջինս բացարձակապես բավարար չէ։ Հարկավոր է մեծացնել հասարակական գործունեության մասշտաբներն ու շրջանակները Հայաստանի վերափոխման, և առաջին հերթին Հայաստանի պաշտպանության և անվտանգության համակարգի ուղղությամբ։ Հայկական ալքիմիա և այն ուղին, որով հասարակությունը փոխվելու և մաքրելու է իրեն՝ խորհրդային/եվրասիական կապարից վերածվելով Հայկական լեռնաշխարհի ոսկու։
Եվ երրորդ կետը։
Հասատատ չգիտեմ, թե հյուրերն իրականում ինչպես են գնահատում հայ հասարակության վիճակը, բայց երբեմն նրանք զարմանում էին, որ այն բաղադրատոմսերը, որոնք նրանք մտադիր էին մեզ առաջարկել, իրականում արդեն իսկ իրականացվում են հայ հասարակության կողմից։ Վերջինս զարմանալի էր, բայց ընդհանուր առմամբ բավական սթափ գնահատեցին արվածը, խոսեցին նոր հորիզոնների մասին, որոնք այս կամ այն կերպ կապված էին հայ հասարակության՝ որպես քաղաքացիական և ժողովրդավարական զարգացման մակարդակի հետ։ Բայց մենք՝ որպես ժողովուրդ, արդեն գիտենք, որ հայ ժողովրդի ու պետության զարգացման քաղաքացիական ժողովրդավարական ուղի ընտրելուց բացի այլընտրանք չունի։
Մնում է միայն ստիպել Հայաստանի կառավարությանն ու պետական կառույցներին փոխվել, վերափոխվել և հեռանալ ավտորիտար ռեժիմների և հասարակությունների եվրասիական օրինաչափությունից․ ըստ էության, հայ ժողովրդի համար չնչին խնդիր։
https://bit.ly/Security-Summit-In-Person
Սկսենք վատից․ մենք խնդիրներ ունենք Հայաստանի իշխանությունների հետ՝ և՛ Ստեփանակերտի, և՛ Երևանի՝ հայկական պետականության խնդիր։ Եթե չլիներ էկզիստենցիալ ռազմական սպառնալիքը և շարունակվող ռուս-թուրքական ագրեսիան, կպնդեի, որ սա է հայ ժողովրդի հիմնական խնդիրն ու սպառնալիքը։ Հայաստանի իշխանությունն ու ուժային վերնախավը (ՀՀ + ԼՂՀ), ինչպես նաեւ հայկական պետականությունը մնում են հետխորհրդային շրջանի քաղաքական մշակույթի և քաղաքականության շարունակություն։ Հայաստանի իշխանությունը մնում է հետխորհրդային՝ խստորեն համահունչ Ռուսաստանի և Թուրքիայի հետ։
2018 թվականի փորձն ավարտվեց անհաջողությամբ։ Հայ հասարակությանն ու ժողովրդին չհաջողվեց Հայաստանի ուժային վերնախավին հանել սովետից՝ ո՛չ քաղաքական, ո՛չ էլ առավել եւս՝ մշակութային իմաստով։ Հայաստանում իշխանությունը մնում է բոլշևիկյան և մտադիր չէ փոխվել։ Խնդիրը լուծված չէ, և այն պետք է լուծվի շարունակվող արտաքին ռազմական ագրեսիայի վատթարագույն պայմաններում։
Հիմա դրականի և ինձ համար շատ ավելի կարևորի մասին։
Հայ հասարակությունը և հայերը, որպես համաշխարհային երևույթ, կենդանի են և պայքարում են հետպատերազմյան համախտանիշի և դեպրեսիայի դեմ։ Ընդ որում, զարգացման ու հասունության առումով այն երկու կարգով առաջ է Հայաստանի իշխանություններից ու պետականությունից։ Որպես հասարակություն՝ մենք ավելի զարգացած և հարուստ ենք, քան հետխորհրդային հասարակությունների մեծ մասը, բացառությամբ Բալթյան երկրների: Համենայնդեպս, այսպիսի տպավորություն ստացա, երբ լսեցի բանախոսների, որոնք անմիջականորեն ներգրավված էին այդ երկրներում տեղի ունեցող գործընթացներում։
Սա ինչ-որ չափով անսպասելի էր ինձ համար, քանի որ ինքս մի փոքր այլ կերպ եմ գնահատում հայ հասարակության վիճակը, բայց եթե դրսից նայես ու գնահատես, ապա մենք շատ ավելի լավն ենք, քան ինքներս ենք պատկերացնում։ Ինչը, սակայն, չպետք է հուսահատեցնի մեզ, քանի որ մենք իրականում գիտենք հյուրերի և դիտորդների համար «պատկեր ստեղծելու» հայ հասարակության և ժողովրդի կարողությունը։
Բայց ամեն դեպքում, երբ գնահատվում էին այն քայլերը, որոնք հասարակությունը պետք է անի ներկա աղետի պայմաններում, հայ հասարակության գործողությունները ոչ միայն հետ չմնացին, այլեւ առաջ էին արտաքին դիտորդների սպասումներից։ Հայ հասարակության և պետության վերափոխման գործընթացներում հայ հասարակությունն ու ժողովուրդն առաջ են անցնում Հայաստանի իշխանություններից և պետական կառույցներից։ Այսինքն՝ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի բարեփոխումների ու վերափոխման նախաձեռնողն ու ճարտարապետը հայ հասարակությունն է, ինչը բավականին հազվադեպ երեւույթ է նույնիսկ եվրոպայի ժողովուրդների համար։ Սովորաբար նման վերափոխումները նախաձեռնում են պետությունը և վերնախավը, իսկ Հայաստանի դեպքում՝ հասարակությունը։
Այսինքն՝ մենք շատ ավելի լավն ենք, քան կարելի էր սպասել, բայց վերջինս բացարձակապես բավարար չէ։ Հարկավոր է մեծացնել հասարակական գործունեության մասշտաբներն ու շրջանակները Հայաստանի վերափոխման, և առաջին հերթին Հայաստանի պաշտպանության և անվտանգության համակարգի ուղղությամբ։ Հայկական ալքիմիա և այն ուղին, որով հասարակությունը փոխվելու և մաքրելու է իրեն՝ խորհրդային/եվրասիական կապարից վերածվելով Հայկական լեռնաշխարհի ոսկու։
Եվ երրորդ կետը։
Հասատատ չգիտեմ, թե հյուրերն իրականում ինչպես են գնահատում հայ հասարակության վիճակը, բայց երբեմն նրանք զարմանում էին, որ այն բաղադրատոմսերը, որոնք նրանք մտադիր էին մեզ առաջարկել, իրականում արդեն իսկ իրականացվում են հայ հասարակության կողմից։ Վերջինս զարմանալի էր, բայց ընդհանուր առմամբ բավական սթափ գնահատեցին արվածը, խոսեցին նոր հորիզոնների մասին, որոնք այս կամ այն կերպ կապված էին հայ հասարակության՝ որպես քաղաքացիական և ժողովրդավարական զարգացման մակարդակի հետ։ Բայց մենք՝ որպես ժողովուրդ, արդեն գիտենք, որ հայ ժողովրդի ու պետության զարգացման քաղաքացիական ժողովրդավարական ուղի ընտրելուց բացի այլընտրանք չունի։
Մնում է միայն ստիպել Հայաստանի կառավարությանն ու պետական կառույցներին փոխվել, վերափոխվել և հեռանալ ավտորիտար ռեժիմների և հասարակությունների եվրասիական օրինաչափությունից․ ըստ էության, հայ ժողովրդի համար չնչին խնդիր։
https://bit.ly/Security-Summit-In-Person
Eventbrite
Security Summit: Rethinking Armenia’s Geopolitical and Defense Trajectory
The Security Summit provides a platform for in-depth dialogue around Armenia's urgent national security challenges and priorities.
Բարդ է բառերով պատկերել ներքին վիճակը․ երկար տեքստ կստացվի, որը կհետաքրքրի միայն ինձ: Պրագմատիկայի ու ռացիոնալության մակարդակում ամեն ինչ միանգամայն պարզ է։ Բայց կա նաև ոչ թե պարզապես ըմբռնում, այլ զգացում, որ հայկական խնդիրներն ու սպառնալիքներն շատ ավելի խորն են, քան ռացիոնալ ու քաղաքական դաշտը։
Ժամանակին ինձ հաջողվեց ատենախոսության և փոքրիկ մենագրությամբ նկարագրել հասարակության պետական-քաղաքական կյանքում կրոնական/հոգևոր և քաղաքական փոխազդեցության խնդիրը: Թեմայի շուրջ շատ աշխատանք է նախատեսվում, սակայն 2020 թվականից հետո չափազանց քիչ հավանականություն կա, որ բավականաչափ կամք և համառություն կլինի այն բարձրացնելու համար։
Մնում է փոխաբերությունների լեզուն, որը թույլ է տալիս պատկերացումների միջոցով հասնել հակիրճության: Կարելի է պնդել, որ առճակատում կա երկու տիպի հայերի, հայ հոգետիպերի՝ ստեղծողների ու ռազմիկների, Սասունցի Դավթի հետնորդների, մի կողմից, և Ցռան Վերգոյի ժառանգների միջև, մյուս կողմից։
Առաջինները մտադիր են կառուցել ու պաշտպանել Հայաստանը, երկրորդները մտահոգված են խաբեությամբ զավթած գահն ու իշխանությունը պահպանմամբ և պատրաստ են դրա համար ամեն ինչի, ընդհուպ մինչև Հայաստանի պետական ինքնիշխանությունից հրաժարվելուն։
Ավելին, պետք է գիտակցել այս հոգետիպերի միակողմանի անտագոնիզմը։ Սասունցի Դավթի ժառանգները Ցռան կուսակցությունը ընկալում է ոչ թե որպես սպառնալիք, այլ որպես պաշտպանության կարիք ունեցող ժողովրդի թույլ հատված։
Բայց «Ցռան» կուսակցության համար Սասունցի Դավթի հետնորդները էկզիստենցիալ սպառնալիք են իրենց ունեցած իշխանության և գահի համար։ Նման հայերի գոյությունն անընդունելի է, նրանց պետք է ֆիզիկապես ոչնչացնել կամ հոգեպես կոտրել, ստիպել հրաժարվել Հայաստանի շինարարությունից։
Հայը չի կարող լինել ռազմիկ, պետականաշին, ստեղծագործող, եւ միաժամանակ խոնարհ ծառա, թիկունքից ու հոգուց կռացած, ուժային կենտրոնների շահերին ու քմահաճույքներին սպասարկող մանր վաճառական։ Այսինքն՝ փորձում են վախ ու զզվանք սերմանել զենքի ու պատերազմի հանդեպ աշխարհի ամենադաժան ռազմիկների մոտ։ Ուզում են համոզել հայ մարտիկին, ում ժպիտը ճակատամարտի ժամանակ ուրախացրել էր ողջ աշխարհին, որ նա ունակ չէ եւ չի ուզում կռվել։
Նրանք փորձում են համոզել ժամանակին Մեծ Հայքը կերտածների ժառանգներին, որոնց ռազմավարչական կառուցվածքի բարդությունն ու մտածվածությունը հիացմունք են առաջացնում նույնիսկ 21-րդ դարում, որ նրանք ի վիճակի չեն պետականաշինությամբ զբաղվել։
Այն, որ Սասունցի Դավթի ժառանգների՝ ռազմիկների ու ստեղծագործողների ոչնչացումը բերում է Ցռան կուսակցության կործանմանը, նրա անդամներին չի մտահոգում։ Նրանք չգիտեն ինչպես մտածել վաղվա օրվա մասին, քանզի ապրում են ներկայով։ Նրանք ոչ մի սահմանով սահմանափակված չեն, ոչ մի սուրբ բան չունեն և պատրաստ են հանձնել բոլոր սրբությունները՝ ողջ Հայաստանը։ Նույնիսկ կարող են հրաժարվել Արարատից, և ոչ միայն Արևմտյան Հայաստանից և Արցախից՝ նրանց համար խնդիր չկա։
Ամեն գնով դադարեցնել այն պահը, երբ նրանք գահին են։ «Մի պահ կանգ առ, ակնթա՛րթ, դու հիասքանչ ես․․․», - ասաց կույր ծերունին մեկ այլ ժողովրդի էպոսից, որը հայտնվել է նմանատիպ հոգևոր, քաղաքական, սոցիալական կուրության իրավիճակում, ընկղմվելով հիանալի ապագայի մասին իր ուտոպիաների մեջ:
Հայ հասարակությունը կանգնած է ոչ միայն սոցիալ-տնտեսական և սոցիալ-քաղաքական, այլև կրոնական երևույթի առջև։ Բռնի/ծայրահեղական կրոնական կազմակերպություն, որը պաշտում է ներկա պահը վերջին ժամանակների սկզբից անմիջապես առաջ, երբ ժամանակն ու տարածությունը ոլորված են մագաղաթի մեջ:
Երևույթ, որը քաջ հայտնի է գիտնականներին և փորձագետներին և թվագրվում է դարերով: «Անկանոն պատերազմի ռազմավարություն»-ում ինձ հաջողվեց դասակարգել և համառոտ նկարագրել այս տեսակի նոր բռնի/ծայրահեղական կազմակերպությունները՝ կապված անկանոն պատերազմի խնդրի հետ: Ցանկության դեպքում կարող եք կարդալ և խորանալ։
Եզրակացություն. պետք է կամքի և ոգու ուժ ունենանք՝ կտրվելու սառեցված ժամանակի այս հետաքրքրաշարժ պատկերից: Հզոր կամային ու հոգևոր ճիգ է պետք՝ հաղթահարելու սառած հայկական ժամանակը, վերականգնելու հայկական ժամանակի ընթացքը․ հեշտ չի լինի։
Ժամանակին ինձ հաջողվեց ատենախոսության և փոքրիկ մենագրությամբ նկարագրել հասարակության պետական-քաղաքական կյանքում կրոնական/հոգևոր և քաղաքական փոխազդեցության խնդիրը: Թեմայի շուրջ շատ աշխատանք է նախատեսվում, սակայն 2020 թվականից հետո չափազանց քիչ հավանականություն կա, որ բավականաչափ կամք և համառություն կլինի այն բարձրացնելու համար։
Մնում է փոխաբերությունների լեզուն, որը թույլ է տալիս պատկերացումների միջոցով հասնել հակիրճության: Կարելի է պնդել, որ առճակատում կա երկու տիպի հայերի, հայ հոգետիպերի՝ ստեղծողների ու ռազմիկների, Սասունցի Դավթի հետնորդների, մի կողմից, և Ցռան Վերգոյի ժառանգների միջև, մյուս կողմից։
Առաջինները մտադիր են կառուցել ու պաշտպանել Հայաստանը, երկրորդները մտահոգված են խաբեությամբ զավթած գահն ու իշխանությունը պահպանմամբ և պատրաստ են դրա համար ամեն ինչի, ընդհուպ մինչև Հայաստանի պետական ինքնիշխանությունից հրաժարվելուն։
Ավելին, պետք է գիտակցել այս հոգետիպերի միակողմանի անտագոնիզմը։ Սասունցի Դավթի ժառանգները Ցռան կուսակցությունը ընկալում է ոչ թե որպես սպառնալիք, այլ որպես պաշտպանության կարիք ունեցող ժողովրդի թույլ հատված։
Բայց «Ցռան» կուսակցության համար Սասունցի Դավթի հետնորդները էկզիստենցիալ սպառնալիք են իրենց ունեցած իշխանության և գահի համար։ Նման հայերի գոյությունն անընդունելի է, նրանց պետք է ֆիզիկապես ոչնչացնել կամ հոգեպես կոտրել, ստիպել հրաժարվել Հայաստանի շինարարությունից։
Հայը չի կարող լինել ռազմիկ, պետականաշին, ստեղծագործող, եւ միաժամանակ խոնարհ ծառա, թիկունքից ու հոգուց կռացած, ուժային կենտրոնների շահերին ու քմահաճույքներին սպասարկող մանր վաճառական։ Այսինքն՝ փորձում են վախ ու զզվանք սերմանել զենքի ու պատերազմի հանդեպ աշխարհի ամենադաժան ռազմիկների մոտ։ Ուզում են համոզել հայ մարտիկին, ում ժպիտը ճակատամարտի ժամանակ ուրախացրել էր ողջ աշխարհին, որ նա ունակ չէ եւ չի ուզում կռվել։
Նրանք փորձում են համոզել ժամանակին Մեծ Հայքը կերտածների ժառանգներին, որոնց ռազմավարչական կառուցվածքի բարդությունն ու մտածվածությունը հիացմունք են առաջացնում նույնիսկ 21-րդ դարում, որ նրանք ի վիճակի չեն պետականաշինությամբ զբաղվել։
Այն, որ Սասունցի Դավթի ժառանգների՝ ռազմիկների ու ստեղծագործողների ոչնչացումը բերում է Ցռան կուսակցության կործանմանը, նրա անդամներին չի մտահոգում։ Նրանք չգիտեն ինչպես մտածել վաղվա օրվա մասին, քանզի ապրում են ներկայով։ Նրանք ոչ մի սահմանով սահմանափակված չեն, ոչ մի սուրբ բան չունեն և պատրաստ են հանձնել բոլոր սրբությունները՝ ողջ Հայաստանը։ Նույնիսկ կարող են հրաժարվել Արարատից, և ոչ միայն Արևմտյան Հայաստանից և Արցախից՝ նրանց համար խնդիր չկա։
Ամեն գնով դադարեցնել այն պահը, երբ նրանք գահին են։ «Մի պահ կանգ առ, ակնթա՛րթ, դու հիասքանչ ես․․․», - ասաց կույր ծերունին մեկ այլ ժողովրդի էպոսից, որը հայտնվել է նմանատիպ հոգևոր, քաղաքական, սոցիալական կուրության իրավիճակում, ընկղմվելով հիանալի ապագայի մասին իր ուտոպիաների մեջ:
Հայ հասարակությունը կանգնած է ոչ միայն սոցիալ-տնտեսական և սոցիալ-քաղաքական, այլև կրոնական երևույթի առջև։ Բռնի/ծայրահեղական կրոնական կազմակերպություն, որը պաշտում է ներկա պահը վերջին ժամանակների սկզբից անմիջապես առաջ, երբ ժամանակն ու տարածությունը ոլորված են մագաղաթի մեջ:
Երևույթ, որը քաջ հայտնի է գիտնականներին և փորձագետներին և թվագրվում է դարերով: «Անկանոն պատերազմի ռազմավարություն»-ում ինձ հաջողվեց դասակարգել և համառոտ նկարագրել այս տեսակի նոր բռնի/ծայրահեղական կազմակերպությունները՝ կապված անկանոն պատերազմի խնդրի հետ: Ցանկության դեպքում կարող եք կարդալ և խորանալ։
Եզրակացություն. պետք է կամքի և ոգու ուժ ունենանք՝ կտրվելու սառեցված ժամանակի այս հետաքրքրաշարժ պատկերից: Հզոր կամային ու հոգևոր ճիգ է պետք՝ հաղթահարելու սառած հայկական ժամանակը, վերականգնելու հայկական ժամանակի ընթացքը․ հեշտ չի լինի։
Шагая утром к компу. Понимаю, что жадность, стремление к максимальной прибыли это природа капитализма, когда как грибы растут многоэтажки без какой-либо социальной инфраструктуры. Понимаю, что “бизнесменам” невыгодно вкладываться в инфраструктуру - школы, детские сады, парки - никакой прибыли, только затраты на повышение качества жизни горожан.
Но в стране должны быть не только бизнесмены, и общественно-политическая жизнь не может мыть одномерной и финансовой. Городом и страной должны управлять не только бизнесмены, но общественные и государственные деятели. В противном случае Ереван превратится/превращается из города, в котором живут горожане с семьями, историей, в город, “гастербайтеров”, семьи которых где-то там, в другой части земли. И неважно где - на Востоке или Западе, главное не в Ереване, Армении. Ереван для работы, но не жизни и будущего.
Я вижу, как мутирует Ереван, когда жадность нуворишей используется для уничтожания столицы армянского народа, его прверащения в некий международный центр, функции которого пока что для меня неясны. Но архитекторы проекта и организаторы процессов, использующие “армянских бизнесменов”, это знают. Не думаю, что это спонтанный процесс, он управляемый, но не армянским народом и его государственностью.
Но в стране должны быть не только бизнесмены, и общественно-политическая жизнь не может мыть одномерной и финансовой. Городом и страной должны управлять не только бизнесмены, но общественные и государственные деятели. В противном случае Ереван превратится/превращается из города, в котором живут горожане с семьями, историей, в город, “гастербайтеров”, семьи которых где-то там, в другой части земли. И неважно где - на Востоке или Западе, главное не в Ереване, Армении. Ереван для работы, но не жизни и будущего.
Я вижу, как мутирует Ереван, когда жадность нуворишей используется для уничтожания столицы армянского народа, его прверащения в некий международный центр, функции которого пока что для меня неясны. Но архитекторы проекта и организаторы процессов, использующие “армянских бизнесменов”, это знают. Не думаю, что это спонтанный процесс, он управляемый, но не армянским народом и его государственностью.
Утром пробегаю глазами репорт. Анализ спутниковых изображений CSIS выявил по меньшей мере 655 солнечных систем на крышах на площади в одну квадратную милю города Газа. Вероятно, это самая высокая плотность солнечных панелей на крышах в мире. То есть ХАМАС готовился к войне, разворачивал инфраструктуру, в том числе энергетическую, рыл систему тоннелей и пр.
Постсоветская Армения тоже готовилась к войне. Закрывала АЭС, “Наирит”, другие системообразующие производства еще до начала активной фазы арцахского этапа национально-освободительного движения армянского народа. После 1994 года продолжила данную политику в конечном счете передав России практически все критические инфраструктуры и производства Армении.
А что взамен? Взамен была создана инфраструктура роскоши для нескольких сотен семей, небольшая часть которой была развернута на территории Армении в виде особняков, казино, гостиниц и пр.
Мы 30 лет, как по железнодорожным путям, шли к 2023 году и пришли. Может попробуем другой путь? Может попробуем с другими?
https://www.csis.org/analysis/gazas-solar-power-wartime
Постсоветская Армения тоже готовилась к войне. Закрывала АЭС, “Наирит”, другие системообразующие производства еще до начала активной фазы арцахского этапа национально-освободительного движения армянского народа. После 1994 года продолжила данную политику в конечном счете передав России практически все критические инфраструктуры и производства Армении.
А что взамен? Взамен была создана инфраструктура роскоши для нескольких сотен семей, небольшая часть которой была развернута на территории Армении в виде особняков, казино, гостиниц и пр.
Мы 30 лет, как по железнодорожным путям, шли к 2023 году и пришли. Может попробуем другой путь? Может попробуем с другими?
https://www.csis.org/analysis/gazas-solar-power-wartime
CSIS
Gaza's Solar Power in Wartime
In the midst of the Israel-Hamas war, solar power has proved to be a lifeline for Gazans, revealing the resilience of small-scale systems in conflict zones. These systems, however, have also become new military targets.
Интересный аспект израильской войны и взаимоотношений младо-евреев с Арабским миром в эссе журнала New York Review of Books. Дэвид Шульман пишет об экстремистски настроенных поселенцах, многие из которых молоды - автор встретил группу, в котором самому старшему 20 лет. Такие поселенцы придерживаются жесткой идеологиии захвату земли и настаивают на своих правах, так как это земля обетованная, обещаная евреям Богом.
Шульман описывает таких поселенцев как «ужасающих головорезов, которые могут вторгнуться в деревни и деревни в любой момент (с определенным предпочтением поздней ночи).
Они хорошо вооружены винтовками М16, пистолетами, ножами для разделки мяса, а зачастую и всеми тремя, и им явно доставляет удовольствие причинять боль: избивать людей; ломать что-нибудь хрупкое; воровать; поджигать автомобили и дома; уничтожать продукты питания, резервуары с водой и солнечные батарее; и стрелять в воздух, а иногда и не только в воздух.
У них есть стандартная формула, которую повторяют в деревне за деревней: «У вас есть двадцать четыре часа, чтобы уйти». Если вы этого не сделаете, мы вернемся, чтобы убить вас всех».
Я не смог найти различий между поведением младо-евреев и турков/азербайджанцев, если честно. Причем это мой личный жизненный опыт, а не теория. Тот же стиль поведения, аргументы, - те же варвары.
Не понимаю, зачем это еврейскому народу и государству, которое при таком поведении обречено в Исламском/Арабском море, говорит мировая история и конкретно история Ближнего Востока.
Аврамовы соглашения давали шанс на сосуществование, если не симбиоз, но вот такая молодежь со стороны еврейского народа и аналогичная со стороны Арабского мира с другой, делает мир невозможным. А войну Израиль проиграет - не в начале 21 века, так в конце. Веком больше, веком меньше суть неважно.
Иерусалимское королевство перед тем как кануть в Лету сумело отвоевать/договориться с Исламским миром о Христианском и Армянском кварталах Иерусалима, других святых местах. Сможет ли иудаизм достичь аналогничной договоренности, когда Израиль будет сброшен в море, сказать не берусь.
Но израильская молодежь своим поведением по отношению к арабам, Армянскому кварталу уверенно становится на данный путь, выбирает данные проблемы для еврейского народа, как глобального явления.
Ну и Бог с ними, с евреями и арабами…
https://www.nybooks.com/articles/2023/12/21/a-bitter-season-in-the-west-bank-david-shulman/
Шульман описывает таких поселенцев как «ужасающих головорезов, которые могут вторгнуться в деревни и деревни в любой момент (с определенным предпочтением поздней ночи).
Они хорошо вооружены винтовками М16, пистолетами, ножами для разделки мяса, а зачастую и всеми тремя, и им явно доставляет удовольствие причинять боль: избивать людей; ломать что-нибудь хрупкое; воровать; поджигать автомобили и дома; уничтожать продукты питания, резервуары с водой и солнечные батарее; и стрелять в воздух, а иногда и не только в воздух.
У них есть стандартная формула, которую повторяют в деревне за деревней: «У вас есть двадцать четыре часа, чтобы уйти». Если вы этого не сделаете, мы вернемся, чтобы убить вас всех».
Я не смог найти различий между поведением младо-евреев и турков/азербайджанцев, если честно. Причем это мой личный жизненный опыт, а не теория. Тот же стиль поведения, аргументы, - те же варвары.
Не понимаю, зачем это еврейскому народу и государству, которое при таком поведении обречено в Исламском/Арабском море, говорит мировая история и конкретно история Ближнего Востока.
Аврамовы соглашения давали шанс на сосуществование, если не симбиоз, но вот такая молодежь со стороны еврейского народа и аналогичная со стороны Арабского мира с другой, делает мир невозможным. А войну Израиль проиграет - не в начале 21 века, так в конце. Веком больше, веком меньше суть неважно.
Иерусалимское королевство перед тем как кануть в Лету сумело отвоевать/договориться с Исламским миром о Христианском и Армянском кварталах Иерусалима, других святых местах. Сможет ли иудаизм достичь аналогничной договоренности, когда Израиль будет сброшен в море, сказать не берусь.
Но израильская молодежь своим поведением по отношению к арабам, Армянскому кварталу уверенно становится на данный путь, выбирает данные проблемы для еврейского народа, как глобального явления.
Ну и Бог с ними, с евреями и арабами…
https://www.nybooks.com/articles/2023/12/21/a-bitter-season-in-the-west-bank-david-shulman/
The New York Review of Books
A Bitter Season in the West Bank | David Shulman
As war rages in Gaza and the Middle East as a whole is skittering on the brink of a wider conflagration, the fate of thousands of Palestinian shepherds
Пентагон подтвердил, что ракетный эскадренный миноносец типа «Арли Бёрк» (Arleigh Burke-class) «Карни» Carney, дислоцированный в водах между Африкой и Азией, и несколько коммерческих судов подверглись нападению в Красном море. «Нам известны сообщения о нападениях на военный корабль США «Карни» (Carney) и коммерческие суда в Красном море», сообщаает Пентагон. Отвественность взяли на себя повстанцы-хуситы.
Атака международных морских коммуникаций крайне опасная тенденция, чреватая перерастанием израильсткой войны в большую региональную и выше. США готовят ответ.
Китай, Россия, Иран, Пакистан заявили о проведении совместных морских учений в регионе, опять же.
https://www.thedrive.com/the-war-zone/three-cargo-sips-hit-by-houthi-missiles-u-s-destroyer-downs-drones
https://www.politico.com/news/2023/12/03/u-s-threatens-appropriate-responses-after-iran-backed-assault-on-commercial-ships-00129819
https://apnews.com/article/red-sea-houthi-yemen-ships-attack-israel-hamas-war-gaza-strip-716770f0a780160e9abed98d3c48fbde
https://abcnews.go.com/International/navy-warship-shoots-drones-red-sea-latest-incursion/story?id=105341414
https://www.msn.com/en-us/news/world/multiple-commercial-vessels-attacked-in-red-sea/ar-AA1kWg3q
https://www.bbc.com/news/world-middle-east-67607862
Атака международных морских коммуникаций крайне опасная тенденция, чреватая перерастанием израильсткой войны в большую региональную и выше. США готовят ответ.
Китай, Россия, Иран, Пакистан заявили о проведении совместных морских учений в регионе, опять же.
https://www.thedrive.com/the-war-zone/three-cargo-sips-hit-by-houthi-missiles-u-s-destroyer-downs-drones
https://www.politico.com/news/2023/12/03/u-s-threatens-appropriate-responses-after-iran-backed-assault-on-commercial-ships-00129819
https://apnews.com/article/red-sea-houthi-yemen-ships-attack-israel-hamas-war-gaza-strip-716770f0a780160e9abed98d3c48fbde
https://abcnews.go.com/International/navy-warship-shoots-drones-red-sea-latest-incursion/story?id=105341414
https://www.msn.com/en-us/news/world/multiple-commercial-vessels-attacked-in-red-sea/ar-AA1kWg3q
https://www.bbc.com/news/world-middle-east-67607862
POLITICO
US threatens ‘appropriate responses’ after Iran-backed assault on commercial ships
While the attacks were carried out by Houthis, the United States has “every reason to believe” they were “fully enabled by Iran."
Թումանյանը, իհարկե, հանճար է։
Գայթակղիչ է Հայաստանի ներկայիս ուժային էլիտային դիմելը։ Փոքր ժամանակ Թումանյան չե՞ք կարդացել։ Դուք մանկուց չե՞ք հասկանում, որ աղվեսը անտառի նկատմամբ ինքնիշխան իրավունք չունի: Դե, ուկրաինական պատերազմի սկսվելուց հետո կացնահարման հետ կապված խնդիրներ կան, մեղմ ասած, այն ուղղակի բո՞ւթ չէ: Իսկ աղվեսն ինքը հիմա ուշքի է գալիս ուկրաինական պատերազմից։ Ի վիճակի չէ նա կտրել հայկական ծառը, եթե նույնիսկ թուրք գայլին կանչի բանդայի մեջ։ Մի՞թե այդքան դժվար է հասկանալ, որ սա բացահայտ բլեֆ է։
Ինչո՞ւ են Արցախը բնից շպրտել, որ այս սրիկաները խժռեն։ Եվ հետո ինչ-որ տեղ Եվրոպայում ձեռքերը բարձրացնում են ու զարմանում, թե բա Արցախը տվել ենք, հիմա պահանջում են Սյունիքն ու ամբողջ Հայաստա՞նը։ «Յա, իրո՞ք»,- ինպես կհարցներ հայ քաղաքականության հայտնի հեքիաթային կերպարը։ Իսկապե՞ս զարմացած եք, թե՞ խաղում եք միջազգային հանդիսատեսի առաջ:
Ինչպե՞ս է հնարավոր: Ինչպե՞ս կարելի է այդքան կտրված լինել իրականությունից և ապրել ցնորքային աշխարհում: Բայց պատկերը այսպիսինն է ոչ միայն մեկ դար, քանի որ այս ամենը ավանդվել է հայկական հեքիաթներում և դարձել հայ իշխանության ու ժողովրդի հոգեբանական օրինաչափության մաս։
Գայթակղիչ է Հայաստանի ներկայիս ուժային էլիտային դիմելը։ Փոքր ժամանակ Թումանյան չե՞ք կարդացել։ Դուք մանկուց չե՞ք հասկանում, որ աղվեսը անտառի նկատմամբ ինքնիշխան իրավունք չունի: Դե, ուկրաինական պատերազմի սկսվելուց հետո կացնահարման հետ կապված խնդիրներ կան, մեղմ ասած, այն ուղղակի բո՞ւթ չէ: Իսկ աղվեսն ինքը հիմա ուշքի է գալիս ուկրաինական պատերազմից։ Ի վիճակի չէ նա կտրել հայկական ծառը, եթե նույնիսկ թուրք գայլին կանչի բանդայի մեջ։ Մի՞թե այդքան դժվար է հասկանալ, որ սա բացահայտ բլեֆ է։
Ինչո՞ւ են Արցախը բնից շպրտել, որ այս սրիկաները խժռեն։ Եվ հետո ինչ-որ տեղ Եվրոպայում ձեռքերը բարձրացնում են ու զարմանում, թե բա Արցախը տվել ենք, հիմա պահանջում են Սյունիքն ու ամբողջ Հայաստա՞նը։ «Յա, իրո՞ք»,- ինպես կհարցներ հայ քաղաքականության հայտնի հեքիաթային կերպարը։ Իսկապե՞ս զարմացած եք, թե՞ խաղում եք միջազգային հանդիսատեսի առաջ:
Ինչպե՞ս է հնարավոր: Ինչպե՞ս կարելի է այդքան կտրված լինել իրականությունից և ապրել ցնորքային աշխարհում: Բայց պատկերը այսպիսինն է ոչ միայն մեկ դար, քանի որ այս ամենը ավանդվել է հայկական հեքիաթներում և դարձել հայ իշխանության ու ժողովրդի հոգեբանական օրինաչափության մաս։
Только сел за комп, поэтому сегодня только краткий мониторинг по израильской войне.
Израиль обнаружил 800 шахт, ведущих к сети туннелей и бункеров Хамаса, «расположенных в гражданских районах, многие из которых находились рядом или внутри гражданских зданий и сооружений, таких как школы, детские сады, мечети и игровые площадки», согласно заявлению, опубликованному вчера. Reuters.
Армия обороны Израиля опровергла утверждения о том, что ей было заранее известно о планах Хамаса, после недавнего сообщения New York Times о том, что Израиль знал о плане нападения более года. «Смешно пытаться пропагандировать какую-либо теорию заговора», — заявил представитель ЦАХАЛа подполковник Джонатан Конрикус на брифинге в прямом эфире, проведенном на X. BBC News. (но скандал разрастается, Нетаньяху будет сложно погасить поднявшуюся волну – при.)
Координатор Совета национальной безопасности по стратегическим коммуникациям Джон Кирби заявил, что у США «нет никаких указаний» или «какого-либо предварительного предупреждения» о плане нападения ХАМАС, который, как сообщается, был предоставлен представителям израильской разведки более чем за год до атаки 7 октября. NBC News.
Агентство внутренней безопасности Израиля Шин Бет заявило вчера в записи, показанной общественной телекомпанией Израиля, что израильский «кабинет министров поставил перед нами цель — ликвидировать ХАМАС. Это наш Мюнхен. Мы будем делать это повсюду: в секторе Газа, на Западном Берегу, в Ливане, в Турции, в Катаре. Это займет несколько лет, но мы будем там, чтобы сделать это». Reuters. (я не против того, чтобы Израиль занимался ХАМАС на территории Турции/Азербайджана, даже поддерживаю его решительность - прим. )
Израиль отозвал своих переговорщиков из Катара в субботу после того, как переговоры по соглашению зашли в «тупик». «Директор Моссада благодарит директора ЦРУ, министра разведки Египта и премьер-министра Катара за их обширные совместные посреднические усилия», — говорится в заявлении, опубликованном офисом премьер-министра Израиля Биньямина Нетаньяху. CNN.
Премьер-министр Катара шейх Мохаммед бен Абдулрахман бен Джассим Аль Тани подчеркнул необходимость прекращения огня в Газе во время вчерашнего разговора с госсекретарем США Энтони Блинкеном, по данным государственных СМИ. Премьер-министр подчеркнул приверженность своей страны посредничеству в достижении соглашения и выразил обеспокоенность тем, что продолжение бомбардировок после недавней паузы усугубило гуманитарный кризис. В заявлении, опубликованном Госдепартаментом США, добавлено, что оба лидера «обсудили текущие усилия по содействию безопасному возвращению всех оставшихся заложников и увеличению помощи гражданскому населению в секторе Газа». CNN.
Израиль рискует потерпеть «стратегическое поражение» в войне с ХАМАС, если ему не удастся «избежать жертв среди гражданского населения» и «предотвратить насилие со стороны поселенцев на Западном Берегу», предупредил в субботу министр обороны США Ллойд Остин. Комментарии Остина были сделаны на Рейгановском форуме национальной обороны, где он подтвердил, что «лично подталкивал израильских лидеров» к ограничению жертв среди гражданского населения. Высшие должностные лица США все чаще делают публичные комментарии, предостерегая Израиль по поводу числа погибших в секторе Газа. Bloomberg.
Сенатор Линдси Грэм (республиканец) заявил вчера, что он «потерял всякое доверие» к Ллойду Остину после его комментариев о том, что «защита палестинского гражданского населения в секторе Газа является одновременно моральной ответственностью и стратегическим императивом». Грэм заявил, что Остин «говорит Израилю вещи, которых невозможно достичь», добавив, что ему следует «перестать критиковать Израиль публично». Axios.
Израиль обнаружил 800 шахт, ведущих к сети туннелей и бункеров Хамаса, «расположенных в гражданских районах, многие из которых находились рядом или внутри гражданских зданий и сооружений, таких как школы, детские сады, мечети и игровые площадки», согласно заявлению, опубликованному вчера. Reuters.
Армия обороны Израиля опровергла утверждения о том, что ей было заранее известно о планах Хамаса, после недавнего сообщения New York Times о том, что Израиль знал о плане нападения более года. «Смешно пытаться пропагандировать какую-либо теорию заговора», — заявил представитель ЦАХАЛа подполковник Джонатан Конрикус на брифинге в прямом эфире, проведенном на X. BBC News. (но скандал разрастается, Нетаньяху будет сложно погасить поднявшуюся волну – при.)
Координатор Совета национальной безопасности по стратегическим коммуникациям Джон Кирби заявил, что у США «нет никаких указаний» или «какого-либо предварительного предупреждения» о плане нападения ХАМАС, который, как сообщается, был предоставлен представителям израильской разведки более чем за год до атаки 7 октября. NBC News.
Агентство внутренней безопасности Израиля Шин Бет заявило вчера в записи, показанной общественной телекомпанией Израиля, что израильский «кабинет министров поставил перед нами цель — ликвидировать ХАМАС. Это наш Мюнхен. Мы будем делать это повсюду: в секторе Газа, на Западном Берегу, в Ливане, в Турции, в Катаре. Это займет несколько лет, но мы будем там, чтобы сделать это». Reuters. (я не против того, чтобы Израиль занимался ХАМАС на территории Турции/Азербайджана, даже поддерживаю его решительность - прим. )
Израиль отозвал своих переговорщиков из Катара в субботу после того, как переговоры по соглашению зашли в «тупик». «Директор Моссада благодарит директора ЦРУ, министра разведки Египта и премьер-министра Катара за их обширные совместные посреднические усилия», — говорится в заявлении, опубликованном офисом премьер-министра Израиля Биньямина Нетаньяху. CNN.
Премьер-министр Катара шейх Мохаммед бен Абдулрахман бен Джассим Аль Тани подчеркнул необходимость прекращения огня в Газе во время вчерашнего разговора с госсекретарем США Энтони Блинкеном, по данным государственных СМИ. Премьер-министр подчеркнул приверженность своей страны посредничеству в достижении соглашения и выразил обеспокоенность тем, что продолжение бомбардировок после недавней паузы усугубило гуманитарный кризис. В заявлении, опубликованном Госдепартаментом США, добавлено, что оба лидера «обсудили текущие усилия по содействию безопасному возвращению всех оставшихся заложников и увеличению помощи гражданскому населению в секторе Газа». CNN.
Израиль рискует потерпеть «стратегическое поражение» в войне с ХАМАС, если ему не удастся «избежать жертв среди гражданского населения» и «предотвратить насилие со стороны поселенцев на Западном Берегу», предупредил в субботу министр обороны США Ллойд Остин. Комментарии Остина были сделаны на Рейгановском форуме национальной обороны, где он подтвердил, что «лично подталкивал израильских лидеров» к ограничению жертв среди гражданского населения. Высшие должностные лица США все чаще делают публичные комментарии, предостерегая Израиль по поводу числа погибших в секторе Газа. Bloomberg.
Сенатор Линдси Грэм (республиканец) заявил вчера, что он «потерял всякое доверие» к Ллойду Остину после его комментариев о том, что «защита палестинского гражданского населения в секторе Газа является одновременно моральной ответственностью и стратегическим императивом». Грэм заявил, что Остин «говорит Израилю вещи, которых невозможно достичь», добавив, что ему следует «перестать критиковать Израиль публично». Axios.
Главный прокурор Международного уголовного суда (МУС) Карим А.А. Хан заявил в видеообращении на X, что расследование Хамаса и израильских сил на предмет возможных военных преступлений является «приоритетом» для его офиса, и что расследование «движется вперед» быстрыми темпами, строго, решительно и настойчиво, действуя не на эмоциях, а на веских доказательствах».
Хан недавно посетил Израиль и Рамаллу и опубликовал письменное заявление по итогам своего визита, заявив, что он был свидетелем «сцен расчетливой жестокости» в местах нападений 7 октября, которые он описал как «нападения на невинных израильских гражданских лиц, [которые] представляют собой некоторые из самых серьезных международных преступлений, которые шокируют сознание человечества, преступления, которыми хочет заняться МУС».
Хан также выразил «глубокую обеспокоенность» по поводу «значительного роста» насилия со стороны поселенцев, заявив, что «ни один израильский поселенец, вооруженный идеологией и оружием, не может думать, что наступил сезон охоты на палестинцев» (утром давал ссылку на большую статью по теме – прим.).
Хан недавно посетил Израиль и Рамаллу и опубликовал письменное заявление по итогам своего визита, заявив, что он был свидетелем «сцен расчетливой жестокости» в местах нападений 7 октября, которые он описал как «нападения на невинных израильских гражданских лиц, [которые] представляют собой некоторые из самых серьезных международных преступлений, которые шокируют сознание человечества, преступления, которыми хочет заняться МУС».
Хан также выразил «глубокую обеспокоенность» по поводу «значительного роста» насилия со стороны поселенцев, заявив, что «ни один израильский поселенец, вооруженный идеологией и оружием, не может думать, что наступил сезон охоты на палестинцев» (утром давал ссылку на большую статью по теме – прим.).
Понимаю, что армянская культура позднего совка не позволяет прислушиваться к голосам внутри общества, нужен внешний авторитет, которому можно себе позволить поверить.
Поэтому предлагаю послушать подполковника Великобритании Грена Гранта (Glen Grant), который на протяжении многих лет был военным советником в Украине, странах Балтии, Румынии, Болгарии, помогая странам проводить военные реформы.
Рекомендации подполковника загадочным образом совпадают с всеобъемлющим подходом к обороне и безопасности и необходимостью построения системы всеобъемлющей обороны и безопасности (СВОБ) Армении.
При этом Глен Грант предлагает опираться на опыт Эстонии и Финляндии в качестве стран, опыт которых наиболее подходит для Армении. И вновь загадочное и даже мистическое совпадение, так как именно опыт данных стран предлагается использовать для строительства СВОБ.
Ну или никакой загадочности, а просто работа и просто книга: «Горизонты: всеобъемлющий подход к построению системы национальной безопасности». Книгу желательно одолеть, так как СВОБ строится всем армянским народом и было бы неплохо познакомиться с ней.
И да, у меня была возможность побеседовать с Гленом Грантом. Мы все делаем правильно, как армянское общество и народ. Надо двигаться дальше, менять Армению и общество.
https://youtu.be/OG1sVA-IquQ
Поэтому предлагаю послушать подполковника Великобритании Грена Гранта (Glen Grant), который на протяжении многих лет был военным советником в Украине, странах Балтии, Румынии, Болгарии, помогая странам проводить военные реформы.
Рекомендации подполковника загадочным образом совпадают с всеобъемлющим подходом к обороне и безопасности и необходимостью построения системы всеобъемлющей обороны и безопасности (СВОБ) Армении.
При этом Глен Грант предлагает опираться на опыт Эстонии и Финляндии в качестве стран, опыт которых наиболее подходит для Армении. И вновь загадочное и даже мистическое совпадение, так как именно опыт данных стран предлагается использовать для строительства СВОБ.
Ну или никакой загадочности, а просто работа и просто книга: «Горизонты: всеобъемлющий подход к построению системы национальной безопасности». Книгу желательно одолеть, так как СВОБ строится всем армянским народом и было бы неплохо познакомиться с ней.
И да, у меня была возможность побеседовать с Гленом Грантом. Мы все делаем правильно, как армянское общество и народ. Надо двигаться дальше, менять Армению и общество.
https://youtu.be/OG1sVA-IquQ
YouTube
Lessons from Ukraine for Armenia's Military Overhaul
Lt Colonel Glen Grant has witnessed militaries transformed by war. The veteran British Army officer now advises Ukraine in countering Russian aggression. In this exclusive discussion with Civilnet, host Patrick Elliott talks to Lt. Grant about his hard-earned…
«Հորիզոններ. համապարփակ մոտեցում ազգային անվտանգության կերտմանը»
Հայերեն գիրքը կարելի է ձեռք բերել առցանց պատվիրելով հետևյալ հղումով։
Գիրքը ՀՀ֊մ հասցնում են պատվիրողին։
Բացի այդ, այն կարելի է գնել Իսահակյան 16ա հասցեում գտնվող Անտարես հրատարակչության «Դարան» գրախանութից։
https://bit.ly/3X6BnTC
«Горизонты: всеобъемлющий подход к построению системы национальной безопасности»
Электронную версию книги на русском языке можно приобрести по следующему адресу.
https://tinyurl.com/5mm3x7c6
Հայերեն գիրքը կարելի է ձեռք բերել առցանց պատվիրելով հետևյալ հղումով։
Գիրքը ՀՀ֊մ հասցնում են պատվիրողին։
Բացի այդ, այն կարելի է գնել Իսահակյան 16ա հասցեում գտնվող Անտարես հրատարակչության «Դարան» գրախանութից։
https://bit.ly/3X6BnTC
«Горизонты: всеобъемлющий подход к построению системы национальной безопасности»
Электронную версию книги на русском языке можно приобрести по следующему адресу.
https://tinyurl.com/5mm3x7c6
www.liooli.am
«Հորիզոններ» համապարփակ մոտեցում ազգային անվտանգության համակարգի կերտմանը | LiooLi
Առավոտյան մտքովս անցավ, որ մենք, փաստորեն, չգիտենք այն հասարակությունը, որի մասն ենք կազմում։ Հայաստանում չեն ձևավորվել կենտրոններ, որոնք կվերլուծեն հայկական հասարակական և պետական կյանքը։ 1995-ին Հայաստան վերադառնալուց հետո իմ ողջ կյանքի ընթացքում նման ինստիտուցիոնալ կառուցում նախաձեռնելու փորձերն ավարտվեցին անհաջողությամբ: Եվ չեմ կարող հաշվել առաջարկվող նման նախագծերի քանակը Հայաստանի իշխանություններին, այդ թվում՝ ներկայիս։
«Նորավանքը» քիչ թե շատ առաջացավ Գագիկ Հարությունյանի շնորհիվ, բայց 2018-ից հետո ավերվեց։ Քոթանջյանի ռազմական վերլուծական կենտրոնի նպատակն էր արմատախիլ անել ռազմական և ազգային անվտանգության ոլորտում գիտական և վերլուծական աշխատանքի ցանկացած փորձ, և նա փայլուն կերպով հաղթահարեց այդ խնդիրը։
Ընդհանրապես, հասկանալի է, թե ինչու դա տեղի ունեցավ, ինչու Հայաստանը չունի արտաքին հետախուզություն, ուղեղային կենտրոններ և այլն, բայց դա իրավիճակը չի հեշտացնում։ Այո՛, կան անհատներ, բայց չկան կայացած ինստիտուտներ, որոնք ընդունակ են կուտակել փորձը, այն փոխանցել նոր սերնդին՝ զարգացնելու Հայաստանի գիտական և վերլուծական միտքը։
Արդյունքում՝ գրառման առաջին նախադասությունը, երբ Հայաստանի իշխանությունը չի կարողանում պատասխանել պոտենցիալ դաշնակիցների հարցին, թե ի՞նչ վիճակում է երկիրը և ինչպե՞ս կարելի է օգնել Հայաստանին, եթե նա որոշի շրջադարձ կատարել եվրասիական ճամբարից դեպի եվրոպական և մերձարևելյան երկրներ։
Պատերազմի և ազգային անվտանգության ոլորտում հասարակությանը հաջողվեց ձևակերպել պաշտպանության և անվտանգության համապարփակ մոտեցման հայեցակարգը, համապարփակ պաշտպանության և անվտանգության համակարգի ներդրման անհրաժեշտությունը: Ավելին, կարելի էր բացել պետական կառույցների դռները՝ քննարկելու և ընդունելու մոտեցումներ, բայց դրանք ավելի շուտ կանոնն ապացուցող բացառություն են, և երաշխիք չկա, որ գործընթացը չի սպանվի սառեցմամբ։ Բայց նմանատիպ աշխատանք պետք է տարվի Հայաստանի հասարակական-պետական կյանքի բոլոր ոլորտներում։
Ռուսական ոճ, որը մինչ օրս իրականացնում է պետական գրեթե լիակատար վերահսկողություն և Հայաստանի հասարակական կյանքի զգալի վերահսկողություն։ 2023 թվականի սեպտեմբերից և արցախահայության գաղթից հետո հայ հասարակությունը վերջապես ուշքի է եկել, գիտակցել իրականությունը և լուծումներ է փնտրում, բայց ընդհանուր առմամբ իրավիճակը ծայրահեղ ծանր է։ Եվ մենք նույնիսկ չգիտենք, թե որքան բարդ է այս ամենը։
Այո՛, վերջերս բազմաթիվ «ինստիտուտներ» ու «վերլուծական կենտրոններ» են հայտնվել։ Սակայն դրանք անձնական նախագծեր են, անձնական հավակնությունների ու շահերի արդյունք, ոչ թե հանրային, առավել եւս՝ պետական։ Նախագծերը անձնական են, ոչ ազգային կամ նույնիսկ պետական:
Մենք չենք ճանաչում ո՛չ մեզ, ո՛չ էլ թշնամուն։ Եվ, անկեղծ ասած, դեռևս չեմ պատկերացնում, թե ինչպես ձևակերպել պատասխան այս, ըստ էության, էքզիստենցիալ մարտահրավերին ու սպառնալիքին։ Քչերն են հասկանում խնդրի խորությունը, և Հայաստանում շատ քիչ մարդիկ կան, որոնց հետ կարելի է խոսել նման թեմաների շուրջ, թեև նրանք կան, ինչը իրականում անտրամաբանական է, քանզի չպիտի հասկացող մարդ մնար երկրում՝ երկու սերունդ շարունակ մտքեր այրելուց հետո։
Տեսնենք, թե ինչպես կշարունակվի այս ամենը...
«Նորավանքը» քիչ թե շատ առաջացավ Գագիկ Հարությունյանի շնորհիվ, բայց 2018-ից հետո ավերվեց։ Քոթանջյանի ռազմական վերլուծական կենտրոնի նպատակն էր արմատախիլ անել ռազմական և ազգային անվտանգության ոլորտում գիտական և վերլուծական աշխատանքի ցանկացած փորձ, և նա փայլուն կերպով հաղթահարեց այդ խնդիրը։
Ընդհանրապես, հասկանալի է, թե ինչու դա տեղի ունեցավ, ինչու Հայաստանը չունի արտաքին հետախուզություն, ուղեղային կենտրոններ և այլն, բայց դա իրավիճակը չի հեշտացնում։ Այո՛, կան անհատներ, բայց չկան կայացած ինստիտուտներ, որոնք ընդունակ են կուտակել փորձը, այն փոխանցել նոր սերնդին՝ զարգացնելու Հայաստանի գիտական և վերլուծական միտքը։
Արդյունքում՝ գրառման առաջին նախադասությունը, երբ Հայաստանի իշխանությունը չի կարողանում պատասխանել պոտենցիալ դաշնակիցների հարցին, թե ի՞նչ վիճակում է երկիրը և ինչպե՞ս կարելի է օգնել Հայաստանին, եթե նա որոշի շրջադարձ կատարել եվրասիական ճամբարից դեպի եվրոպական և մերձարևելյան երկրներ։
Պատերազմի և ազգային անվտանգության ոլորտում հասարակությանը հաջողվեց ձևակերպել պաշտպանության և անվտանգության համապարփակ մոտեցման հայեցակարգը, համապարփակ պաշտպանության և անվտանգության համակարգի ներդրման անհրաժեշտությունը: Ավելին, կարելի էր բացել պետական կառույցների դռները՝ քննարկելու և ընդունելու մոտեցումներ, բայց դրանք ավելի շուտ կանոնն ապացուցող բացառություն են, և երաշխիք չկա, որ գործընթացը չի սպանվի սառեցմամբ։ Բայց նմանատիպ աշխատանք պետք է տարվի Հայաստանի հասարակական-պետական կյանքի բոլոր ոլորտներում։
Ռուսական ոճ, որը մինչ օրս իրականացնում է պետական գրեթե լիակատար վերահսկողություն և Հայաստանի հասարակական կյանքի զգալի վերահսկողություն։ 2023 թվականի սեպտեմբերից և արցախահայության գաղթից հետո հայ հասարակությունը վերջապես ուշքի է եկել, գիտակցել իրականությունը և լուծումներ է փնտրում, բայց ընդհանուր առմամբ իրավիճակը ծայրահեղ ծանր է։ Եվ մենք նույնիսկ չգիտենք, թե որքան բարդ է այս ամենը։
Այո՛, վերջերս բազմաթիվ «ինստիտուտներ» ու «վերլուծական կենտրոններ» են հայտնվել։ Սակայն դրանք անձնական նախագծեր են, անձնական հավակնությունների ու շահերի արդյունք, ոչ թե հանրային, առավել եւս՝ պետական։ Նախագծերը անձնական են, ոչ ազգային կամ նույնիսկ պետական:
Մենք չենք ճանաչում ո՛չ մեզ, ո՛չ էլ թշնամուն։ Եվ, անկեղծ ասած, դեռևս չեմ պատկերացնում, թե ինչպես ձևակերպել պատասխան այս, ըստ էության, էքզիստենցիալ մարտահրավերին ու սպառնալիքին։ Քչերն են հասկանում խնդրի խորությունը, և Հայաստանում շատ քիչ մարդիկ կան, որոնց հետ կարելի է խոսել նման թեմաների շուրջ, թեև նրանք կան, ինչը իրականում անտրամաբանական է, քանզի չպիտի հասկացող մարդ մնար երկրում՝ երկու սերունդ շարունակ մտքեր այրելուց հետո։
Տեսնենք, թե ինչպես կշարունակվի այս ամենը...
Генерал в отставке Мик Райан (Mick Ryan), представляющий собой редкий сплав военного теоретика и практика, комментирует “слухи”, опубликованные в статье New York Times - уже писал об этом. Согласно статьи Израиль получил план нападения ХАМАС более чем за год до 7 октября, и план был «по пунктам, именно таким разрушительным вторжением, которое привело к гибели около 1200 человек. ХАМАС следовал этому плану с шокирующей точностью».
Генерал рассуждает о том, что такая слепота не есть что-то новое в мировой истории и истории Израиля (Йом Кипур, 1973). Можно сказать даже является где-то нормой, когда сформировавшиеся модели в головах высшего военно-политического руководства приводят к катастрофическим последствиям - довольно подробно рассматриваю данный феномен в “Кромке хаоса”.
Ссылку даю не из-за слухов, которые буду еще долго циркулировать в мировых масс медиа, но выводов генерала касательно исхода войны. Война это нечто большее, чем просто совокупность военных операций. “Военные операции Израиля могут нанести серьезный ущерб ХАМАС, но военная победа может быть прочной только в том случае, если она поддерживается эффективной дипломатией, информационными и экономическими инициативами и проводится для достижения реалистичных политических целей”.
Чтобы уничтожить ХАМАС надо лишить его поддержки Хезболлы и Ирана, что требует долгосрочных политических и социальных мер, которые возможно реализовать в рамках концепции двух государств. В этом случае появляется шанс, что молодое поколение не будет присоединяться к таким организациям, как ХАМАС - «цели и идеи ХАМАС должны быть неактуальны для народа Газы».
Однако власти Израиля, возможно и общество, сегодня не в состоянии пойти данным путем - “нынешняя стратегия Израиля во многом напоминает поведение Израиля до 7 октября – с более высокими жертвами среди гражданского населения”. Если Израиль окажется не в состоянии осуществить разворот в своих отношениях с палестинцами/Арабским миром, то это “стало бы стратегическим провалом, на порядок большим, чем провал 7 октября”.
Согласен с Миком Райаном, писал об этом не раз. Однако уверен, что Израиль и израильское общество не в состоянии пойти на парадигмальный сдвиг со всеми вытекающими последствиями.
https://www.abc.net.au/news/2023-12-05/israel-hamas-plan-attack-military-institution-misjudge-threat/103183928?utm_source=substack&utm_medium=email
Генерал рассуждает о том, что такая слепота не есть что-то новое в мировой истории и истории Израиля (Йом Кипур, 1973). Можно сказать даже является где-то нормой, когда сформировавшиеся модели в головах высшего военно-политического руководства приводят к катастрофическим последствиям - довольно подробно рассматриваю данный феномен в “Кромке хаоса”.
Ссылку даю не из-за слухов, которые буду еще долго циркулировать в мировых масс медиа, но выводов генерала касательно исхода войны. Война это нечто большее, чем просто совокупность военных операций. “Военные операции Израиля могут нанести серьезный ущерб ХАМАС, но военная победа может быть прочной только в том случае, если она поддерживается эффективной дипломатией, информационными и экономическими инициативами и проводится для достижения реалистичных политических целей”.
Чтобы уничтожить ХАМАС надо лишить его поддержки Хезболлы и Ирана, что требует долгосрочных политических и социальных мер, которые возможно реализовать в рамках концепции двух государств. В этом случае появляется шанс, что молодое поколение не будет присоединяться к таким организациям, как ХАМАС - «цели и идеи ХАМАС должны быть неактуальны для народа Газы».
Однако власти Израиля, возможно и общество, сегодня не в состоянии пойти данным путем - “нынешняя стратегия Израиля во многом напоминает поведение Израиля до 7 октября – с более высокими жертвами среди гражданского населения”. Если Израиль окажется не в состоянии осуществить разворот в своих отношениях с палестинцами/Арабским миром, то это “стало бы стратегическим провалом, на порядок большим, чем провал 7 октября”.
Согласен с Миком Райаном, писал об этом не раз. Однако уверен, что Израиль и израильское общество не в состоянии пойти на парадигмальный сдвиг со всеми вытекающими последствиями.
https://www.abc.net.au/news/2023-12-05/israel-hamas-plan-attack-military-institution-misjudge-threat/103183928?utm_source=substack&utm_medium=email
www.abc.net.au
Israel may have known about Hamas' plan to attack a year ago. But it's not the first time it has misjudged a threat
This is hardly the first time a military institution has dismissed the capacity of a potential adversary with catastrophic outcomes. And it is not the first time for Israel, writes Mick Ryan.