‏همیشه حق با دختریه که تو اسمش دوتا A داره.

نمیدونم متوجه منظورم میشید یا نه ولی من دیگه پارتنرِ عاطفی نمیخوام، نیازمند یه رفیق و همراه و همدم که همدیگرو تشویق کنیم برای پیشرفت پوئن های مثبت همو بولد کنیم و نیمه های تاریک وجود همدیگرو بپذیریم و در کنارش عشق رو به وجود بیاریم نه از این عشقای آبکی که آتیشش تنده ولی زود خاکستر میشه، یه دوست داشتنی که ذره ذره ریشه کنه تو وجودمون.
|زیتون|

پناهگاه اصلی، خانواده است، شاید ایده‌آل نباشه ولی عوضش محکمه، امنه، ازت تو هر شرایطی مراقبت میکنن :))

امیدوارم امسال در حالی که پول داره ازتون میچکه، در آغوش بکشید و ببوسید هر آن‌که باید را.

به قول حسین پناهی:
من تکه تکه از دست رفته ام،
در روز روز زندگی.

‏نصف عصبانیتم سر اینه که با آدم مورد علاقم حرف نمی‌زنم.

بچسبید به اونی که
وجودش از غم این دنیا می‌کاهد...

‏مشکلم اینه که به محض اینکه باهام خوب رفتار کنن یادم میره قبلش چجوری بگام دادن.

هر آن چیز که برای تو باشد،
از تو نمی‌گذرد.

‏+رابطه سالم و امن؟
-رابطه‌ای که بدونی بعدِ تموم شدنش به هر دلیلی، جای حرف‌ها و راز‌ها و حس های مشترکتون امنه.

به‌قول عباس کیارستمی:

بازنگشتند؛
رودهایی که به دریا رفتند،
سربازانی که به جنگ
و یارانی که به دیار غریب.

‏من عاشق اینم که با آدمی که دوسش دارم نصف شب بریم بشینیم رو این تاب زنجیری بچه گونه های توی پارک و آروم آروم حرف بزنیم.حرفای جدی، حرفای شوخی، قول قرارهای رویایی و دور از دسترس، برنامه ریزی واسه رسیدن به چیزایی که میخوایم، مرور روزای قشنگ.

‏یک روزهایی هستندکه
دورند، دورند..
خیلی دورند.
اما می‌رسند...
بالاخره از راه می‌رسند..✨

‏قبانی یه حسی رو معرفی می‌کنه به‌نام «بالامان و‌الخطر»،
حس غریبی از همزمانی امنیت و خطر.
میگه هم می‌ترسم بهم نزدیک شی، هم می‌ترسم ازم دور شم؛ حتما تجربه‌شو دارین، وقتی که هم دوست دارین نزدیک‌ترین جا به یه‌آدم مال شما باشه، هم دوست دارین دورترین جا ازش وایسین.
و این حس غریبیه.

تو شبیه رد اون زخمی هستی که روی دستمه، دیگه درد نمی‌کنه‌ دیگه نمی‌سوزه ولی نگاه کردن بهش منو ناراحت می‌کنه.

«او آخرین ذوق کودکانه‌ی من بود، آخرین باری که معصومانه کسی را دوست داشتم.»

یک نصحیت برای تمام عمر:

هر چی که مردم از زندگی شخصی، توان مالی، جزئیات کاری، عادات روزانه، علایق، دایره دوستان، نحوه خوش گذراندن‌، و حتی مشخصات پارتنر شما کمتر بدونن زندگی با آرامش‌تری خواهید داشت.
هیچ سناریوی خوش‌آیند و اتفاق جذابی از over-sharing درنمیاد.

‌‎

بقیه خانواده رو دوست دارما؛
ولی بحث تو یکی از بقیه جداست:)))♥️

کلمه‌ی «باشه» واقعا کاربردیه. این کلمه زیباست، از بحث کردن می‌گذره، از تلاش اضافی می‌گذره، توضیحی نمی‌ده، می‌گه بیا این حق، مال تو. تو درست می‌گی. برو باهاش هرکاری می‌خوای بکن. دیگه باهاش کلنجار نمی‌رم که داری اشتباه می‌کنی، چون حالشو ندارم.

نه طرز نگه دارى بلد بودى، نه خداحافظى رو فقط شروع كننده خوبى بودى...
خودم ببخشمت، چشم هام نميبخشنت!