كلبه باران 5740

حلسه نقد و بررسی فیلم درخت گلابی
روز دوشنبه ۶ آذر ماه ۱۴۰۲

https://www.tg-me.com/Alizadeh47Sima

71 viewsSima Alizadeh, edited 21:43

🍀 درخت گلابی، بازگشت به اصل
همه درختان باغ دماوند میوه دادند الا درخت گلابی. جمله ای که داستان درختی در میان باغی بزرگ بر دامنه کوه استوار و زیبای دماوند را حکایت می کند که به یکباره تصمیم گرفته بود باری نداشته باشد. داستانی که محمود شایان به عنوان نویسنده ای سرگشته به دنبال هویتی از دست داده درپناه آوردن به باغ،آن را روایت می کند. که در آن درخت گلابی خود را سورژه اصلی کرده تا همه نگاهها به سوی او جلب شود. آیین و سنت ترساندن درخت همچون سنتی که صمد بهرنگی هم در داستان "یک هلو،هزار هلو " آورده بود اجرا می شود و پیری ریش سفید همچون زال یا مرلین در آن میانه وساطت می کند که درخت بریده نشود تا شاید دوباره بار دهد.همین آیین باعث میشود تا شایان بی توجه به درختی که حکم قطع آن را بدون اندکی فکر صادر کرده بود، درخت گلابی را ببیند و همزمان با آن به میان خاطراتی پرتاب شود که گذر زمان آنها را به دست باد فراموشی سپرده بود.خاطره اولین و آخرین عشقش و تجربه عاشق شدنش و تصمیمش برای نویسنده شدن که همه را درخت شاهد بوده است. عشق پاک و بی آلایش و صادقانه اش در دوران نوجوانی به دختری پرشور و سرکش و متفاوت که مثل دیگر دختران نبود و سودای هنرپیشگی در فرنگ را هم داشت. عشقی که با رفتن دختر تغییر و بصورت یک آرمان سیاسی در رسیدن به آرمان شهر نمود پیدا کرد.فیلم درخت گلابی تاکیدی برای بیان عشق شایان و وقایع آن ندارد بلکه مهرجویی از این عشق بیشتر برای نشان دادن پریشانی و رنجهای شایان استفاده کرده است.محمود شایان نه فیلسوف است و نه سیاست مدار و نه هنرمند بلکه نویسنده ایست که برای رهایی از بی هویتی به دنبال تکیه گاهی می گردد.که این تیگه گاه را در باغ دماوند می یابد.
می دانیم که انسان همواره جزیی از طبیعت بوده است و میدانیم که طبیعت یعنی هر آنچه که ساخته بشر نباشد و بدون دخالت انسان بوجود آمده باشد.از آن زمان که انسان ناخودآگاه توانست جایگاهی رفیع و والا در طبیعت برای خود بسازد، خود را از طبیعت جدا کرد که حتی توانست با تسلطش بر طبیعت این جایگاه را نیز بالاتر ببرد همین امر باعث شده است که فاصله آدمی از طبیعت و منشا اصلیش بیشتر شود از این روست که دوری از طبیعت باعث رنج آدمی میشود به همین دلیل بازگشت به اصل و منشا باعث خوشی در انسان می گردد
هرکس کو دورماند ازاصل خویش
باز جوید روزگار وصل خویش
انسان جزیی از طبیعت است و به جهت علاقمندیش به طبیعت، لذت بردن از آن هم جزو غرائز اوست. زیبایی چشم نوازطبیعت همیشه مورد توجهش بوده است که با بهره بردن از آن هم محو طبیعت میشود و هم بستری مناسب برای شناخت خود می یابد.
به همین دلیل محمود شایان با تکیه دادن به درخت گلابی ولمس خاک با پاهایش با خیره شدن به آسمان و کهکشان با اندیشیدن در مفهوم بی نهایت، آرامش می یابد . با بازگشت به اصل و مبدا یعنی همان طبیعت تحولی در وجودش حاصل میشود و مرحله ای دیگر از زندگیش را با آموزه ای از درخت گلابی ،همانا سکوت و ماندن بین بی نهایت دیروز و بی نهایت فردا، آغازمی کند تا در یگانگی با طبیعت آنچه را که در جوانی از کف داده است بازیابد.

75 viewsSima Alizadeh, 21:44