آشنایی با تو یکی از بهترین اتفاق‌های زندگیم بود؛ تو بلندم کردی و هلم دادی، بهم گوش دادی بدون اینکه بخوای قضاوت کنی.
من خیلی دوستت دارم.
ولنتاین مون مبارک!


‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

‌تو حق داری که حال دلت شاد باشه.
تو حق داری که این پر از خنده های قشنگ باشه.
تو حق داری جایی که دوست داری باشی.
تو حق داری کاری که دوست داری انجام بدی.
تو حق داری که گاهی غمگین باشی.
تو حق داری که گاهی پر از غصه باشی.
تو حق داری یه روزایی با خودت تنها باشی.
تو حق داری که یه روزایی از شدت درد ، گریه کنی.
ولی خب من حق دخالت تو زندگی تورو ندارم!

گاهی هم یه بغضِ الکیِ لعنتی گلوتو میگیره و میخواد خَفَت کنه!
جوری که انگار حس میکنی تمام غم هایی که قبلا داشتی و بی توجه بودی بهشون، یه دفعه میان و باهم متحد میشن، چشمات اونقدر پر از اشک میشه که انگار تمام ۷ لیتر بدنتو میخوای از چشمات بدی بیرون‌و تمام سلول هات‌و از بی آبی بُکشی!

درسته، آدمی نیستم که بشینم باهات حرف بزنم و‌ بگم همچی اوکی میشه.
اما میتونم بدون هیچ قضاوتی به حرفات گوش بدم، تو اونقدر حرف بزنی که هیچ کلمه ای تو مغزت نمونه.
شاید آدم حرف زدن نباشم، اما آدم شنیدن هستم.

همیشه ، مقداری حقیقت پشت جمله " شوخی کردم "
یه کم کنجکاوی پشت " همینطوری پرسیدم "
یکم فوضولی پشت " به من چه اصلا "
و اندکی درد پشت "اشکال نداره " وجود داره .

حالم بده، عصبانیم، استرس دارم، تو دلم آشوبه، افسردم، خوابم تنظیم نیست، تفریح درست ندارم، امنیت ندارم، کلا هیچی ندارم، هیچی. این خلاصه ای از زندگیمه در دورانی که قرار بود بهترین دوران زندگیم باشه.

دکتر هلاکویی خیلی قشنگ میگه که: تو رابطه هاتون منت خیانت نکردنتون رو سر طرف مقابل ندارین شما اولین دلیلتون برای خیانت نکردن شرافت و ارزش داشتن خودتونه، بخاطر همینه که همیشه میگم گرون باشین و خودتون رو‌ تحمیل نکنید، جوری باشید که انتخابت کنن تا هیچوقت جرعت نکنن بهت بی احترامی کنن یا منت وظیفه ای رو که دارن رو سرت بزارن!

‌‌
ای
حال
نامعلوم
آروم
باش
آروم...
‌‌

آدما به ما وفادار نیستند ، به نیاز هاشون نسبت به ما وفادار ترنو وقتی نیاز هاشون تغییر کنه وفاداریشون هم تغییر میکنه

قطار سمت خدا میرفت
همه سوار شدند
وقتى به بهشت رسيد
همه پياده شدند
يادشان رفت كه مقصد خدا بود
نه بهشت..!
آدمى همين است
مقصود را به بهترى میفروشد
يار را به زيباترى !

بزرگ میشی یادت میره، اینم می‌ره، اونم می‌ره. محض رضای خدا یکیتون نره ببینیم موندن چه شکلیه.