ادب‌سار

🌱 زبان پارسی گویا شد و تازی خموش‌ آمد
ز کنج‌ خلوت‌* دل‌ اهرمن‌ رفت‌ و سروش‌ آمد

🍃 چند چامه‌ی پارسی از «محمدحسین شهریار» که آن‌ها را تنها با واژه‌های پارسی سروده یا کمترین بهره را از واژه‌های بیگانه گرفته است:

پای من در سر کوی تو به گِل رفت فرو
گر دلت سنگ نباشد گِل گیرا داری
دگران خوشگل یک عضو* و تو سر تا پا خوب
آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری

🍂🌾🍁

ای غنچه‌ی خندان چرا خون در دل ما می‌کنی؟
خاری به خود می‌بندی و ما را زِ سر وا می‌کنی؟
امروزِ ما بیچارگان امید فرداییش نیست
این دانی و با ما هنوز امروز و فردا می‌کنی

🍂🌴🍁

ای شاخِ گل که در پی گلچین دوانی‌ام
این نیست مزدِ رنجِ من و باغبانی‌ام
پروردمت به ناز که بنشینمت به پای
ای گل چرا به خاکِ سیه می‌نشانی‌ام

🍂🍀🍁

کارِ گل زار شود گر تو به گلزار آیی
نرخ یوسف شکند چون تو به بازار آیی
ماه در ابر رود چون تو برآیی لب بام
گل کم از خار شود چون تو به گلزار آیی

🍂🥀🍁

ای ماهِ شبِ دریا ای چشمه‌ی زیبایی
یک چشمه و صد* دریا فری و فریبایی
من زشتم و زندانی اما مه رخشنده
در پرده نه زیبنده‌ست با آن‌همه زیبایی

🍂🪴🍁

بزن که سوز دل من به ساز می‌گویی
ز ساز دل چه شنیدی که باز می‌گویی
کنون که راز دل ما ز پرده بیرون شد
بزن که در دل این پرده راز می‌گویی

🍂🌿🍁

مهتاب و سرشکی به هم آمیخته بودیم
خوش روی هم آن شب من و مه ریخته بودیم
با گریه‌ی خونین من و خنده‌ی مهتاب
آب رخی از شبنم و گل ریخته بودیم

🍂🌻🍁

از زندگانی‌ام گله دارد جوانی‌ام
شرمنده‌ی جوانی از این زندگانی‌ام
پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق
داده نوید زندگی جاودانی‌ام

🍂🌾🍁

بار دیگر گر فرود آرد سری با ما جوانی
داستان‌ها دارم از بیداد پیری با جوانی
سال‌ها با بار پیری خم شدم در جستجویش
تا به چاه گور هم رفتم نشد پیدا جوانی

🍂🍃🍁

چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی
چه شد که شیوه‌ی بیگانگی رها کردی
هزار درد فرستادی‌ام به جان لیکن*
چو آمدی همه آن دردها دوا* کردی

#شهریار
#چکامه_پارسی

خلوت، عضو، دوا: واژه‌های بیگانه
صد: از پارسی سد
لیک/لیکن: از پارسی بِیک

🍂🍃 @AdabSar 🍁

3.8K views18:20