بازخوانی روابط ایران با اتحادیه اروپا و منطقه:
نگاهی به برجام و جنگ اوکراین
عباس آخوندی، 18/4/1403
انتخابات زودرس ایران فرصتی برای بازخوانی رابطه‌ی ایران با اتحادیه اروپا و منطقه‌ی منا و امکان ایجاد همگرایی حداکثری در سطح جهانی در رویارویی با اسرائیل را فراهم آورده است. این فرصتی یگانه است که هم بر امنیت و توسعه پایدار ایران اثر می‌گذارد و هم امنیت منطقه را از رهگذر محاصره سیاسی و دفاعی اسرائیل در منطقه و جهان تضمین می‌کند و هم مخاطره داعش و گروه‌های سلفی را کاهش می‌دهد. مهم بهره‌برداری درست از این موقعیت است. و این باید هنر برادر ارجمندمان آقای دکتر پزشکیان باشد.
جبهه اصلاحات ایران همواره جانبدار روابط تعاملی با جهان و ایفای نقش مثبت در تحولات جهانی بوده است. این موضوع در بیانات آقای دکتر پزشکیان هم با فراوانی بالا تکرار می‌شد. اینک زمان برداشتن یک گام عملی فراهم آمده‌است. سخنگوی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پیروزی آقای پزشکیان را تبریک گفته و آمادگی تعامل با دولت جدید را در راستای سیاست تعامل حیاتی اعلام داشته‌است. واقعیت آن است که روابط ایران و غرب پس از خروج امریکا با ریاست ترامپ از توافق برجام دچار سردی گشت و اتفاقات تلخی در پیِ آن در تعامل دوسویه و چندسویه دیده‌شد. هر چند انتظار می‌رفت که با آمدن بایدن خون تازه‌ای در رگ‌های برجام دمیده شود، این اتفاق نیز نیفتاد و این فرصت تاریخی هدر رفت. اینک زمان قضاوت در باره‌ی مسببان این فرصت‌سوزی از دو سو نیست. لیکن، به هر روی، نمی‌توان از نتایج زیان‌بار امنیتی و هم‌چنین خسارات اقتصادی و ارتباطی آن چشم‌پوشی کرد. با آمدن بایدن در اواخر دولت دوازدهم، مذاکرات سازنده‌ای صورت گرفت و انتظار می‌رفت که برجام احیا شود. آقای روحانی امضای توافق را به دولت سیزدهم موکول کرد. به ظاهر این اقدام در جهت احترام به دولت بعدی و شاید با هماهنگی با دیگر مقامات صورت گرفت. لیکن، از منظر منافع ملی از دید من، این توکیل کار درستی نبود و ایشان می‌بایست مخاطره این کار را شخصا می‌پذیرفت و کار را تمام می‌کرد. از منظر حقوقی ایشان تا 12 مرداد 1400 رییس جمهور و امضاءاش معتبر بود و می‌بایست به وظیفه‌ی خود عمل می‌کرد.
به‌هرروی، علیرغم آن‌که روابط ترامپ و اتحادیه اروپا شکرآب بود، و فرصتی برای جداسازی اروپا از امریکا در ارتباط با ایران فراهم آمده‌بود، روابط ایران و اروپا مدیریت نشد و به رویارویی، سردی و تلخی گرایید. اینک ایران شواهد فراوانی برای بدعهدی اروپائیان، به‌ویژه در ارتباط به توافق‌های برجام در دست دارد و اروپائیان نیز ایران را در پاره‌ای موارد، به‌ویژه در ارتباط با جنگ اوکراین سرزنش می‌کنند. بی‌گمان، ملت ایران نمی‌تواند زیان‌هایی که از ناحیه اروپائیان در شرایط سخت شیوع کرونا دید را فراموش کند. در این بستر پُرتعارض، همراهی کم‌اثر و پُرزیان ایران و روسیه در جنگ اوکراین بزرگترین اشتباه استراتژیک سیاست خارجی ایران در دوران اخیر بوده‌است. به‌هرروی، در زمانی که اتحادیه اروپا با روسیه در حال جنگ بود، این همکاری کم‌وزن ایران و روسیه، تنها متضمن ضرر برای ایران بود و سودی در برنداشت و اتحادیه را علیه ایران بسیج کرد.
در این فضای تلخ روابط، اسرائیل با امنیتی‌سازی روابط ایران و کشورهای منطقه برنده‌ی نهایی میدان بود. او توانست که روابطش را با تعدادی از کشورهای جنوب خلیج فارس عادی کند و با عربستان سعودی وارد مذاکرات نیمه پنهان شود که به نظر می‌رسد تا پیش از عملیات طوفان الاقصی پیشرفت زیادی هم داشت. اینک به نظر می‌رسد در پایان دوره‌ی بایدن، توقف جنگ اوکراین و عدم امکان پیروزی یکی بر دیگری، عملیات وحشیانه نسل‌کشی و پاکسازی نژادی که اسرائیل در غزه و کرانه باختری مرتکب شد و وجدان عمومی جهانیان را متاثر ساخت و افکار عمومی دنیا را علیه خود بسیج کرد و اتفاقاتی که در دادگاه کیفری بین‌المللی رخ داد، عملیات طوفان الاقصی و پیامدهای آن در جهان اسلام و انتخابات زودرس ایران تمام مولفه‌های موثر بر سیاست جهانی در این منطقه تغییر یافته و امکان یک بازخوانی واقعی فراهم آمده‌است. مهم فرصت‌شناسی و استفاده به‌موقع از آنهاست.
نگاهی به برجام و جنگ اوکراین
عباس آخوندی، 18/4/1403
انتخابات زودرس ایران فرصتی برای بازخوانی رابطه‌ی ایران با اتحادیه اروپا و منطقه‌ی منا و امکان ایجاد همگرایی حداکثری در سطح جهانی در رویارویی با اسرائیل را فراهم آورده است. این فرصتی یگانه است که هم بر امنیت و توسعه پایدار ایران اثر می‌گذارد و هم امنیت منطقه را از رهگذر محاصره سیاسی و دفاعی اسرائیل در منطقه و جهان تضمین می‌کند و هم مخاطره داعش و گروه‌های سلفی را کاهش می‌دهد. مهم بهره‌برداری درست از این موقعیت است. و این باید هنر برادر ارجمندمان آقای دکتر پزشکیان باشد.
جبهه اصلاحات ایران همواره جانبدار روابط تعاملی با جهان و ایفای نقش مثبت در تحولات جهانی بوده است. این موضوع در بیانات آقای دکتر پزشکیان هم با فراوانی بالا تکرار می‌شد. اینک زمان برداشتن یک گام عملی فراهم آمده‌است. سخنگوی مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا پیروزی آقای پزشکیان را تبریک گفته و آمادگی تعامل با دولت جدید را در راستای سیاست تعامل حیاتی اعلام داشته‌است. واقعیت آن است که روابط ایران و غرب پس از خروج امریکا با ریاست ترامپ از توافق برجام دچار سردی گشت و اتفاقات تلخی در پیِ آن در تعامل دوسویه و چندسویه دیده‌شد. هر چند انتظار می‌رفت که با آمدن بایدن خون تازه‌ای در رگ‌های برجام دمیده شود، این اتفاق نیز نیفتاد و این فرصت تاریخی هدر رفت. اینک زمان قضاوت در باره‌ی مسببان این فرصت‌سوزی از دو سو نیست. لیکن، به هر روی، نمی‌توان از نتایج زیان‌بار امنیتی و هم‌چنین خسارات اقتصادی و ارتباطی آن چشم‌پوشی کرد. با آمدن بایدن در اواخر دولت دوازدهم، مذاکرات سازنده‌ای صورت گرفت و انتظار می‌رفت که برجام احیا شود. آقای روحانی امضای توافق را به دولت سیزدهم موکول کرد. به ظاهر این اقدام در جهت احترام به دولت بعدی و شاید با هماهنگی با دیگر مقامات صورت گرفت. لیکن، از منظر منافع ملی از دید من، این توکیل کار درستی نبود و ایشان می‌بایست مخاطره این کار را شخصا می‌پذیرفت و کار را تمام می‌کرد. از منظر حقوقی ایشان تا 12 مرداد 1400 رییس جمهور و امضاءاش معتبر بود و می‌بایست به وظیفه‌ی خود عمل می‌کرد.
به‌هرروی، علیرغم آن‌که روابط ترامپ و اتحادیه اروپا شکرآب بود، و فرصتی برای جداسازی اروپا از امریکا در ارتباط با ایران فراهم آمده‌بود، روابط ایران و اروپا مدیریت نشد و به رویارویی، سردی و تلخی گرایید. اینک ایران شواهد فراوانی برای بدعهدی اروپائیان، به‌ویژه در ارتباط به توافق‌های برجام در دست دارد و اروپائیان نیز ایران را در پاره‌ای موارد، به‌ویژه در ارتباط با جنگ اوکراین سرزنش می‌کنند. بی‌گمان، ملت ایران نمی‌تواند زیان‌هایی که از ناحیه اروپائیان در شرایط سخت شیوع کرونا دید را فراموش کند. در این بستر پُرتعارض، همراهی کم‌اثر و پُرزیان ایران و روسیه در جنگ اوکراین بزرگترین اشتباه استراتژیک سیاست خارجی ایران در دوران اخیر بوده‌است. به‌هرروی، در زمانی که اتحادیه اروپا با روسیه در حال جنگ بود، این همکاری کم‌وزن ایران و روسیه، تنها متضمن ضرر برای ایران بود و سودی در برنداشت و اتحادیه را علیه ایران بسیج کرد.
در این فضای تلخ روابط، اسرائیل با امنیتی‌سازی روابط ایران و کشورهای منطقه برنده‌ی نهایی میدان بود. او توانست که روابطش را با تعدادی از کشورهای جنوب خلیج فارس عادی کند و با عربستان سعودی وارد مذاکرات نیمه پنهان شود که به نظر می‌رسد تا پیش از عملیات طوفان الاقصی پیشرفت زیادی هم داشت. اینک به نظر می‌رسد در پایان دوره‌ی بایدن، توقف جنگ اوکراین و عدم امکان پیروزی یکی بر دیگری، عملیات وحشیانه نسل‌کشی و پاکسازی نژادی که اسرائیل در غزه و کرانه باختری مرتکب شد و وجدان عمومی جهانیان را متاثر ساخت و افکار عمومی دنیا را علیه خود بسیج کرد و اتفاقاتی که در دادگاه کیفری بین‌المللی رخ داد، عملیات طوفان الاقصی و پیامدهای آن در جهان اسلام و انتخابات زودرس ایران تمام مولفه‌های موثر بر سیاست جهانی در این منطقه تغییر یافته و امکان یک بازخوانی واقعی فراهم آمده‌است. مهم فرصت‌شناسی و استفاده به‌موقع از آنهاست.
ایران قاعدتا باید از پیشنهاد اتحادیه اروپا برای آغاز یک دوره‌ی مذاکرات سازنده و سریع در جهت توسعه روابط، احیای برجام، مساله اوکراین و امنیت منطقه استقبال نماید. در هر صورت، اینکه تصور کنیم می‌توانیم قدرت‌های بزرگ دنیا اعم از چین، روسیه، اتحادیه اروپا و امریکا را از مذاکرات امنیت منطقه کنار بگذاریم، تصوری غیر واقعی است. این سیاست در چهار دهه گذشته به شکست انجامیده است و باید از آن عبور کرد. مشکل بزرگ در این ارتباط فارغ از عدم امکان نادیده‌انگاشتن منافع قطب‌های جهانی قدرت در منطقه، تمایل قطعی و غیرقابل چشم‌پوشی کشورهای منطقه برای دخالت دادن آنان در امنیت منطقه است. فراتر آن‌که مشارکت ندادن آنان چه سودی دارد؟ قاعدتا وقتی شریک باشند از توافق‌ها پشتیبانی و زمانی که نباشند کارشکنی خواهند کرد . کشورهای منطقه نیز از آمدن جناب پزشکیان استقبال نموده‌اند. از این حسن توجه نیز باید بیشترین بهره را برد. زمان آن است که دست کم ایران پیشتاز یک پیمان منع تجاوز و فراتر از آن، استقرار یک نظم امنیتی منطقه‌ای با همکاری قطب‌های جهانی قدرت باشد. قاعدتا یکی از اهداف این نظم باید مقابله با نسل‌کشی و پایان دادن به سیستم آپارتاید در اسرائیل و پشتیبانی از حقوق سیاسی فلسطینیان در سرتاسر سرزمین فلسطین از بحر تا نهر متکی بر اراده‌ی ملی آنان باشد.
این قلم پس از طوفان الاقصی مقاله‌ای مستوفا در این باره نوشته است که می‌توان بدان مراجعه نمود، عباس آخوندی، بازخوانی مساله‌ی ایران، فلسطین و امنیّت منطقه‌ی خلیج فارس: ضرورتِ تغییر انگاره‌ی کلی، آگاهی نو، اسفندماه 1402
و هم‌چنین https://www.tg-me.com/AbbasAkhoundi/1142
این قلم پس از طوفان الاقصی مقاله‌ای مستوفا در این باره نوشته است که می‌توان بدان مراجعه نمود، عباس آخوندی، بازخوانی مساله‌ی ایران، فلسطین و امنیّت منطقه‌ی خلیج فارس: ضرورتِ تغییر انگاره‌ی کلی، آگاهی نو، اسفندماه 1402
و هم‌چنین https://www.tg-me.com/AbbasAkhoundi/1142
به نظر می‌رسد با‌توجه به ابعاد گسترده فاجعه‌ی #آتش‌سوزی_جنگل‌های_زاگرس نیاز است که ستاد بحران کشور با مدیریت شخص #معاون_اول ریاست جمهوری تشکیل شود و تمام امکانات نیروهای مدنی و نظامی را جهت مهار آتش بکار گیرد. هفته آتی کشور نیمه‌تعطیل است و ممکن است خسارات بسیار فزاینده باشد.
به احترام مردان مرد آقایان #رضا_خسروی و #محمد_امیری که کاری کارستان کردند، سر تعظیم فرود می‌آوریم. دست مریزاد. تعمیر نیروگاه در حالت آماده به کار زمانی دشوار می‌شود که بدانیم دمای محیط توربین نزدیک به ۷۰ درجه و رطوبت بالای ۹۰ درصد است. به عبارت دیگر نیرو‌ها باید در یک دریای آب جوش عملیات می‌کردند.
کار ۹ صبح آغاز شد، ۱۸ ساعت عملیات پیچیده مهندسی بدون وقفه ادامه یافت و ساعت ۳ بامداد فردای آن روز تعمیرات نیروگاه رامین اهواز با موفقیت به انتها رسید. یک رکورد بی‌نظیر جهانی در زمان تعمیر ثبت شد و نیروگاه بدون ثانیه‌ای توقف به تامین برق پرداخت.
کار ۹ صبح آغاز شد، ۱۸ ساعت عملیات پیچیده مهندسی بدون وقفه ادامه یافت و ساعت ۳ بامداد فردای آن روز تعمیرات نیروگاه رامین اهواز با موفقیت به انتها رسید. یک رکورد بی‌نظیر جهانی در زمان تعمیر ثبت شد و نیروگاه بدون ثانیه‌ای توقف به تامین برق پرداخت.
🔹منا و تعادل ناپایدار جهان سیاست
🖋عباس آخوندی، مرداد 1403
🔻در جهان چند قطبی موجود شاید منطقه‌ای به ناپایداری منا نباشد. البته این خود بخشی ناشی از تعادل ناپایدار غرب در جهان در حال گذار از تک قطبی به چند قطبی و بخشی دیگر ناشی از پویایی تحولات درونی منطقه منا است. در موقعیت‌های این چنینی نیروهای تازه نفس هرچند کوچک می‌توانند جریان غالب را به سوهایی کاملا ناشناخته هدایت کنند که هیچ‌کس آن را پیش‌بینی نمی‌کرده‌است. از این‌رو فهم پویایی جهان موجود و داشتن دورنمایی از جهان آینده و کنش درست، با ظرفیت هم‌افزایی جهانی مبتنی بر سبک زندگی نو و اقدام به‌موقع در هدایت تحولات جهانی نقش تعیین کننده خواهد داشت. بی‌گمان، در این موقعیت، قدرت سخت نقش تعیین کنندگی پیشین را نخواهد داشت و قدرت نرم مبتنی بر بازگشت به گذشته چون حرکت‌های منشعب از اخوان‌المسلمین در منطقه منا راه به‌جایی نخواهند برد و بیشتر خرابی به‌بار می‌آورند. جهان اسلام نیاز به اندیشه و پویایی تازه مبتنی بر فهم تازه از توحید و شرک در جهان پسا مدرن و منطبق با فلسفه‌ی نو از زندگی دارد. جهان در حال حرکت بر لبه‌ی تیغ است. ببینیم تا به کدام سو تمایل پیدا می‌کند.
🔻گفته می‌شود که نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل 79 بار در کنگره امریکا مورد تشویق قرار گرفته‌است. این در حالی است که تعداد جانباختگان فلسطینی در غزه به حدود 39هزار شهید، تعداد مجروحان حملات جنایتکارانه اسرائیل به بیش از 200هزار تن رسیده است. و تعداد آوارگان رقمی بیش از 800هزار نفر را نشان می‌دهد. جنایات جنگی، پاکسازی نژادی و اعمال تبعیض‌های آپارتایدی نتانیاهو و هم‌دستان او در دیوان کیفری بین‌المللی به ثبت رسیده و احکام محکومیت مقدماتی آن صادر شده‌است. بدیهی است که تشویق و پشتیبانی همه‌جانبه از چنین رژیم جنایت‌کاری مورد پذیرش هیچ وجدان بیدار انسانی در هیچ کجای جهان نیست. و این اقدام موجب هیچ افتخاری برای کنگره و مردم امریکا نمی‌باشد. البته در ماه‌های گذشته شاهد خیزش اجتماعی وجدان‌های بشری در دانشگاه‌ها و جامعه‌ی مدنی امریکا، اروپا و سایر قاره‌ها بودیم. فراتر آن‌که بسیاری از دولت‌ها در قاره‌های مختلف نیز آشکارا از رفتار اسرائیل اعلام بیزاری کردند. بی‌گمان، تکیه‌ی نتانیاهو و متحدانش به نیزه راه به‌جایی نمی‌برد و چز سقوط سرنوشتی ندارد. و این خود بزرگترین نشانه بر وضعیت تعادل ناپایدار جریان غالبِ موجود در جهان سیاست است. تاریخ نشان داده است که نیروهای سرکوب دیر و یا زود تسلیم نیروی اجتماعی می‌شوند.
🔻متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/D7HNr
🖋عباس آخوندی، مرداد 1403
🔻در جهان چند قطبی موجود شاید منطقه‌ای به ناپایداری منا نباشد. البته این خود بخشی ناشی از تعادل ناپایدار غرب در جهان در حال گذار از تک قطبی به چند قطبی و بخشی دیگر ناشی از پویایی تحولات درونی منطقه منا است. در موقعیت‌های این چنینی نیروهای تازه نفس هرچند کوچک می‌توانند جریان غالب را به سوهایی کاملا ناشناخته هدایت کنند که هیچ‌کس آن را پیش‌بینی نمی‌کرده‌است. از این‌رو فهم پویایی جهان موجود و داشتن دورنمایی از جهان آینده و کنش درست، با ظرفیت هم‌افزایی جهانی مبتنی بر سبک زندگی نو و اقدام به‌موقع در هدایت تحولات جهانی نقش تعیین کننده خواهد داشت. بی‌گمان، در این موقعیت، قدرت سخت نقش تعیین کنندگی پیشین را نخواهد داشت و قدرت نرم مبتنی بر بازگشت به گذشته چون حرکت‌های منشعب از اخوان‌المسلمین در منطقه منا راه به‌جایی نخواهند برد و بیشتر خرابی به‌بار می‌آورند. جهان اسلام نیاز به اندیشه و پویایی تازه مبتنی بر فهم تازه از توحید و شرک در جهان پسا مدرن و منطبق با فلسفه‌ی نو از زندگی دارد. جهان در حال حرکت بر لبه‌ی تیغ است. ببینیم تا به کدام سو تمایل پیدا می‌کند.
🔻گفته می‌شود که نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل 79 بار در کنگره امریکا مورد تشویق قرار گرفته‌است. این در حالی است که تعداد جانباختگان فلسطینی در غزه به حدود 39هزار شهید، تعداد مجروحان حملات جنایتکارانه اسرائیل به بیش از 200هزار تن رسیده است. و تعداد آوارگان رقمی بیش از 800هزار نفر را نشان می‌دهد. جنایات جنگی، پاکسازی نژادی و اعمال تبعیض‌های آپارتایدی نتانیاهو و هم‌دستان او در دیوان کیفری بین‌المللی به ثبت رسیده و احکام محکومیت مقدماتی آن صادر شده‌است. بدیهی است که تشویق و پشتیبانی همه‌جانبه از چنین رژیم جنایت‌کاری مورد پذیرش هیچ وجدان بیدار انسانی در هیچ کجای جهان نیست. و این اقدام موجب هیچ افتخاری برای کنگره و مردم امریکا نمی‌باشد. البته در ماه‌های گذشته شاهد خیزش اجتماعی وجدان‌های بشری در دانشگاه‌ها و جامعه‌ی مدنی امریکا، اروپا و سایر قاره‌ها بودیم. فراتر آن‌که بسیاری از دولت‌ها در قاره‌های مختلف نیز آشکارا از رفتار اسرائیل اعلام بیزاری کردند. بی‌گمان، تکیه‌ی نتانیاهو و متحدانش به نیزه راه به‌جایی نمی‌برد و چز سقوط سرنوشتی ندارد. و این خود بزرگترین نشانه بر وضعیت تعادل ناپایدار جریان غالبِ موجود در جهان سیاست است. تاریخ نشان داده است که نیروهای سرکوب دیر و یا زود تسلیم نیروی اجتماعی می‌شوند.
🔻متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/D7HNr
ویرگول
منا و تعادل ناپایدار جهان سیاست - ویرگول
در جهان چند قطبی موجود شاید منطقه‌ای به ناپایداری منا نباشد. البته این خود بخشی ناشی از تعادل ناپایدار غرب در جهان در حال گذار از تک قطبی ب…
Forwarded from عکس نگار
🔲تروریسم دولتی اسرائیل:یک گام تا جنگ تمام عیار
🖋عباس آخوندی، 10 مرداد 1403
🔻اسرائیل با ترور شهید اسماعیل هنیه در خاک ایران، منطقه منا را در آستانه یک جنگ تمام عیار قرار داد. وقت آن است که شورا امنیت سازمان ملل و تمام قدرت‌های بزرگ جهانی شامل امریکا، چین، روسیه و اتحادیه اروپا و هم‌چنین تمام سازمان‌ها و کشورهای بزرگ منطقه شامل سازمان همکاری اسلامی، شورای همکاری خلیج فارس، ایران، عربستان، ترکیه، مصر و سایران نه تنها در دام بازی اسرائیل در نیفتند، بلکه طی یک اجماع و همکاری بین‌المللی علیه تروریسم دولتی، جهان را از مخاطره درغلتیدن در یک جنگ تمام عیار رهایی بخشند.
🔻اسرائیل مسئولیت این عملیات را تاکنون نپذیرفته است. لیکن کیست که نداند تنها رژیمی که به‌طور مستمر از زمان تاسیس تاکنون طراح و مجری مستمر عملیات تروریسم دولتی بوده‌است، تنها اوست. این رژیم در نه ماه گذشته به‌طور هولناکی درگیر پاکسازی نژادی در غزه بود و آشکارا ایدهی نابودی حماس و سران آن را اعلام و پی‌گرفته‌است. بی‌گمان، مسئولیت اسرائیل در این باره مورد پذیرش تمام سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی جهان است.
🔻اینکه ج.ا. ایران در اقدامات تلافی‌جویانه، پشیمان‌ساز و امنیت‌آفرین چه پاسخ درخوری به این تجاوز و اقدام هولناک بدهد در صلاحیت فرماندهی کل قوا و نیروهای امنیتی آن است و این قلم نمی‌تواند به آن بپردازد. از این‌رو، تمرکز این یادداشت بر اقدامات سیاسی ممکن است. شایسته است در این ارتباط، به شرایط سیاسی جهان در زمانی که در آن به‌سر می‌بریم توجه کنیم.
🔻نخست آن‌که اسرائیل در یک سال گذشته بیش از هر زمان در افکار عمومی جهانیان منفور شده و پرده از نقاب انداخته است. اگر نسل جدید واجد هیچ خاطره‌ای از جنایات این رژِیم در دهه‌های 40 تا 70 قرن گذشته میلادی نیست، این‌بار با مشاهده‌ی آشکار نسل‌کشی، زن و کودک کشی این رژیم، به ماهیت نژادپرستانه، آپارتایدی و تروریستی آن پی‌برده است. و سازمان‌های بین‌المللی از جمله دادگاه کیفر بین‌المللی بر آن صحه گذاشته است. افزون بر این، مقاومت نه ماهه ملت فلسطین تمام افسانه‌ی شکست‌ناپذیری این رژیم را به باد داد. و این رژیم بیش از هرزمان ضعیف و زبون شده‌است. و طرح‌های توسعه‌طلبانه آن در منطقه و عادی‌سازی روابطش با سایر کشورها در محاق قرار گرفته‌است. از این‌رو، تنها راه نجات خود را در شروع یک درگیری و جنگ تمام عیار در منطقه می‌بیند. احتراز سایر کشورها از جنگ را نباید حمل بر ترس آنان کرد. بلکه آن تدبیری خردورزانه از سوی سایر کشورها در برابر گرازی زخم‌خورده و وحشی است. باید آن را مهار کرد. نه آن‌که با سرشاخ شد.
🔹مابقی یادداشت را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/agwft
🖋عباس آخوندی، 10 مرداد 1403
🔻اسرائیل با ترور شهید اسماعیل هنیه در خاک ایران، منطقه منا را در آستانه یک جنگ تمام عیار قرار داد. وقت آن است که شورا امنیت سازمان ملل و تمام قدرت‌های بزرگ جهانی شامل امریکا، چین، روسیه و اتحادیه اروپا و هم‌چنین تمام سازمان‌ها و کشورهای بزرگ منطقه شامل سازمان همکاری اسلامی، شورای همکاری خلیج فارس، ایران، عربستان، ترکیه، مصر و سایران نه تنها در دام بازی اسرائیل در نیفتند، بلکه طی یک اجماع و همکاری بین‌المللی علیه تروریسم دولتی، جهان را از مخاطره درغلتیدن در یک جنگ تمام عیار رهایی بخشند.
🔻اسرائیل مسئولیت این عملیات را تاکنون نپذیرفته است. لیکن کیست که نداند تنها رژیمی که به‌طور مستمر از زمان تاسیس تاکنون طراح و مجری مستمر عملیات تروریسم دولتی بوده‌است، تنها اوست. این رژیم در نه ماه گذشته به‌طور هولناکی درگیر پاکسازی نژادی در غزه بود و آشکارا ایدهی نابودی حماس و سران آن را اعلام و پی‌گرفته‌است. بی‌گمان، مسئولیت اسرائیل در این باره مورد پذیرش تمام سرویس‌های اطلاعاتی و امنیتی جهان است.
🔻اینکه ج.ا. ایران در اقدامات تلافی‌جویانه، پشیمان‌ساز و امنیت‌آفرین چه پاسخ درخوری به این تجاوز و اقدام هولناک بدهد در صلاحیت فرماندهی کل قوا و نیروهای امنیتی آن است و این قلم نمی‌تواند به آن بپردازد. از این‌رو، تمرکز این یادداشت بر اقدامات سیاسی ممکن است. شایسته است در این ارتباط، به شرایط سیاسی جهان در زمانی که در آن به‌سر می‌بریم توجه کنیم.
🔻نخست آن‌که اسرائیل در یک سال گذشته بیش از هر زمان در افکار عمومی جهانیان منفور شده و پرده از نقاب انداخته است. اگر نسل جدید واجد هیچ خاطره‌ای از جنایات این رژِیم در دهه‌های 40 تا 70 قرن گذشته میلادی نیست، این‌بار با مشاهده‌ی آشکار نسل‌کشی، زن و کودک کشی این رژیم، به ماهیت نژادپرستانه، آپارتایدی و تروریستی آن پی‌برده است. و سازمان‌های بین‌المللی از جمله دادگاه کیفر بین‌المللی بر آن صحه گذاشته است. افزون بر این، مقاومت نه ماهه ملت فلسطین تمام افسانه‌ی شکست‌ناپذیری این رژیم را به باد داد. و این رژیم بیش از هرزمان ضعیف و زبون شده‌است. و طرح‌های توسعه‌طلبانه آن در منطقه و عادی‌سازی روابطش با سایر کشورها در محاق قرار گرفته‌است. از این‌رو، تنها راه نجات خود را در شروع یک درگیری و جنگ تمام عیار در منطقه می‌بیند. احتراز سایر کشورها از جنگ را نباید حمل بر ترس آنان کرد. بلکه آن تدبیری خردورزانه از سوی سایر کشورها در برابر گرازی زخم‌خورده و وحشی است. باید آن را مهار کرد. نه آن‌که با سرشاخ شد.
🔹مابقی یادداشت را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/agwft
تبریک به تمام آنانی که دلی در سینه دارند و سپاس از تمام کسانی که آشکار و پنهان در این ارتباط کوشیدند و از کسانی که تصمیم درست گرفتند. #كبری_غلامی
ضرورت حل و فصل سریع مناقشات بین‌المللی ایران
زمان در مناقشات بین‌المللی به نفع طرف قدرتمند است، از این رو، ایران باید هر چه سریعتر مناقشات خارجی خود با دیگران را حل‌وفصل کند. این کار نیاز به شجاعت دارد. مراقب باشیم در دام #اسرائیل نیفتیم.
در ضمن انتقام را به‌موقع می‌گیرند، نمی‌گویند.
زمان در مناقشات بین‌المللی به نفع طرف قدرتمند است، از این رو، ایران باید هر چه سریعتر مناقشات خارجی خود با دیگران را حل‌وفصل کند. این کار نیاز به شجاعت دارد. مراقب باشیم در دام #اسرائیل نیفتیم.
در ضمن انتقام را به‌موقع می‌گیرند، نمی‌گویند.
عباس آخوندی
ضرورت حل و فصل سریع مناقشات بین‌المللی ایران زمان در مناقشات بین‌المللی به نفع طرف قدرتمند است، از این رو، ایران باید هر چه سریعتر مناقشات خارجی خود با دیگران را حل‌وفصل کند. این کار نیاز به شجاعت دارد. مراقب باشیم در دام #اسرائیل نیفتیم. در ضمن انتقام را…
امروز در گروهی از من سوال کردند، که ایران در باره مساله شهید هنیه چه باید بکند و من این متن را نوشتم:
به گمان من مساله شهید هنیه سه بخش دارد:
1- یک بخش مربوط به ایران از جهت این که دشمن در سرزمین او عملیات انجام داده، امنیت او را مخدوش ساخته، میهمان او را شهید کرده و به حیثیت امنیتی او لطمه زده است.
2- هنیه متعلق به جهان اسلام است. بنابراین، به کل جهان اسلام تعرض شده است.
3- هنیه یک رهبر فلسطینی بوده است و به ملت فلسطین تعلق دارد.
اگر این سه هویت هنیه ملحوظ شود. نحوه رویارویی با این حادثه از منظرهای دوم و سوم باید با هماهنگی دولت‌های مهم جهان اسلام و ملت فلسطین طراحی و اقدام شود. تنها از منظر نخست است که ایران میتواند مستقل از دیگران به موضوع بپردازد.
از همین‌رو است که من از روز نخست گفتم که ما باید در یک اقدام هماهنگ بین‌المللی و با یک شعار مقبول بین‌المللی در سطح جهان به سمت پاسخ و تصمیم‌گیری در باره این اتفاق برویم. باید ببینیم که ملت فلسطین چه می‌گوید. ولیِّ دم و خونخواه اصلی آنان هستند. بنابراین، نظر آنان باید دراولولیت قرار گیرد. در وهله‌ی دوم، باید به نظر تمام جهان اسلام احترام بگذاریم.
مشکل این است که در یک وضعیت احساسی، آن‌قدر مساله نخست پر رنگ شد که جنبه‌های بعدی کلا فراموش شدند. راه‌کارهای مساله نخست واجد جنبه‌های عمل‌کردنی است، گفتنی نیست. ولی، چون گویا وارونه بودن تبدیل به عادت سیاسی در ایران شده‌است، آن در صدر مباحث طرح شده در رسانه است و دو مساله دیگر فراموش گشته است.
به گمان من مساله شهید هنیه سه بخش دارد:
1- یک بخش مربوط به ایران از جهت این که دشمن در سرزمین او عملیات انجام داده، امنیت او را مخدوش ساخته، میهمان او را شهید کرده و به حیثیت امنیتی او لطمه زده است.
2- هنیه متعلق به جهان اسلام است. بنابراین، به کل جهان اسلام تعرض شده است.
3- هنیه یک رهبر فلسطینی بوده است و به ملت فلسطین تعلق دارد.
اگر این سه هویت هنیه ملحوظ شود. نحوه رویارویی با این حادثه از منظرهای دوم و سوم باید با هماهنگی دولت‌های مهم جهان اسلام و ملت فلسطین طراحی و اقدام شود. تنها از منظر نخست است که ایران میتواند مستقل از دیگران به موضوع بپردازد.
از همین‌رو است که من از روز نخست گفتم که ما باید در یک اقدام هماهنگ بین‌المللی و با یک شعار مقبول بین‌المللی در سطح جهان به سمت پاسخ و تصمیم‌گیری در باره این اتفاق برویم. باید ببینیم که ملت فلسطین چه می‌گوید. ولیِّ دم و خونخواه اصلی آنان هستند. بنابراین، نظر آنان باید دراولولیت قرار گیرد. در وهله‌ی دوم، باید به نظر تمام جهان اسلام احترام بگذاریم.
مشکل این است که در یک وضعیت احساسی، آن‌قدر مساله نخست پر رنگ شد که جنبه‌های بعدی کلا فراموش شدند. راه‌کارهای مساله نخست واجد جنبه‌های عمل‌کردنی است، گفتنی نیست. ولی، چون گویا وارونه بودن تبدیل به عادت سیاسی در ایران شده‌است، آن در صدر مباحث طرح شده در رسانه است و دو مساله دیگر فراموش گشته است.
Forwarded from عکس نگار
🔹مساله آب در ایران: امری تکنیکی یا سیاست‌گذاری ملی
✍عباس آخوندی
🔻آقای مهندس علی‌آبادی برای تصدی #وزارت_نیرو معرفی شده است. ایشان از مدیران با سابقه شرکت بزرگی چون مپنا است که نقش عمده‌ای در صنعت برق و هم‌چنین لکوموتیوسازی تحت لیسانس زیمنس دارد. با این وجود، این پرسش مطرح است که آیا چنین سابقه‌ای برای تصدی حوزه‌های سیاست‌گذاری در بخش صنعت و یا صنعت آب و برق کافی است؟
🔻 واقعیت آن است که حوزه‌ی سیاست‌گذاری عمومی کاملا با بنگاه‌داری متفاوت است. در بنگاه، پیچیده‌ترین مساله ها قابل تجزیه مساله‌های فنی، مالی، بازرگانی، مدیریتی و غیره است. حال آن‌که در حوزه‌ی سیاست‌گذاری عمومی، مساله خلق نفع عمومی است که باید در چارچوب منافع ملی بزرگتر طراحی و به اجرا گذاشته شود. بزرگترین خطر در حوزه‌ی عمومی تقلیل مباحث به مساله‌های فنی و تکنیکی است.
🔻بی‌گمان از حیث فنی، امکان #انتقال_آب وجود دارد. لیکن، آیا واقعا انتقال آب به #اصفهان، به نفع درازمدت مردم اصفهان است و یا آن‌که این اقدام افزون بر #ظرفیت_اقلیمی اصفهان است و موجب افزایش درجه حرارت محیطی در اصفهان و تشنگی بیشتر این منطقه و غیر قابل زیست شدن آن می‌شود. من با تعداد زیادی از اقلیم‌شناسان صحبت کرده‌ام و اکثرا با طرح‌های انتقال آب که این روزها ورد زبان سیاست‌مداران است چه به یزد، و چت کرمان و چه سمنان و چه اصفهان مخالفند. .
🔻سیاست‌مدار مساله آب را امکان ادامه حیات در سرزمین خشک ایران می‌بیند. لذا بر مدیریت اندیشمندانه آب تاکید می‌کند و از بارگذاری بیش از ظرفیت اقلیمی مناطق بر آنها خودداری می‌کند. تا کنون طرح‌های انتقال آب مختلفی برای اصفهان و سایر شهرهای کویری به اجرا گذاشته شده و نتیجه همه‌ی آنها پس‌رفت امکان زیستی در آنها شده‌است.
🔻اکثر اندیشمندان محیط زیست خطر زیست‌ناپذیر شدن ایران را گوشزد می‌کنند. ولی تکنوکرات بنگاه‌دار آن را در قالب یک پروژه فنی ارزیابی می‌کند. من به شخصه در باره توانایی‌های فنی ایشان تردیدی ندارم. لیکن وقتی می‌بینم که ایشان با اعتقاد به انتقال آب در مسافت‌های طولانی به عنوان راهکار باور دارد و قرار است که در راس وزارت آب و برق قرار گیرد بیشتر نگران ایران می‌شوم.
🔻اگر سیاست‌مدار فهمی از #ایدهی_ایران نداشته باشد هر چه قوی‌تر باشد و هر چه سریعتر حرکت کند جز خرابی بیشتر اثری به‌جای نخواهد گذاشت. .دولت چهاردهم باید فهم دقیق‌تری در باره #مساله_آب در ایران داشته باشد.
🔻علی‌آبادی در سفر به اصفهان در مرداد ۱۴۰۲: شیرین سازی آب دریای مَکُران با۱۶۰ هزار میلیارد تومان و انتقال آن به تمام شهرهای سیستان و بلوچستان و استانهای شرقی کشور
✍عباس آخوندی
🔻آقای مهندس علی‌آبادی برای تصدی #وزارت_نیرو معرفی شده است. ایشان از مدیران با سابقه شرکت بزرگی چون مپنا است که نقش عمده‌ای در صنعت برق و هم‌چنین لکوموتیوسازی تحت لیسانس زیمنس دارد. با این وجود، این پرسش مطرح است که آیا چنین سابقه‌ای برای تصدی حوزه‌های سیاست‌گذاری در بخش صنعت و یا صنعت آب و برق کافی است؟
🔻 واقعیت آن است که حوزه‌ی سیاست‌گذاری عمومی کاملا با بنگاه‌داری متفاوت است. در بنگاه، پیچیده‌ترین مساله ها قابل تجزیه مساله‌های فنی، مالی، بازرگانی، مدیریتی و غیره است. حال آن‌که در حوزه‌ی سیاست‌گذاری عمومی، مساله خلق نفع عمومی است که باید در چارچوب منافع ملی بزرگتر طراحی و به اجرا گذاشته شود. بزرگترین خطر در حوزه‌ی عمومی تقلیل مباحث به مساله‌های فنی و تکنیکی است.
🔻بی‌گمان از حیث فنی، امکان #انتقال_آب وجود دارد. لیکن، آیا واقعا انتقال آب به #اصفهان، به نفع درازمدت مردم اصفهان است و یا آن‌که این اقدام افزون بر #ظرفیت_اقلیمی اصفهان است و موجب افزایش درجه حرارت محیطی در اصفهان و تشنگی بیشتر این منطقه و غیر قابل زیست شدن آن می‌شود. من با تعداد زیادی از اقلیم‌شناسان صحبت کرده‌ام و اکثرا با طرح‌های انتقال آب که این روزها ورد زبان سیاست‌مداران است چه به یزد، و چت کرمان و چه سمنان و چه اصفهان مخالفند. .
🔻سیاست‌مدار مساله آب را امکان ادامه حیات در سرزمین خشک ایران می‌بیند. لذا بر مدیریت اندیشمندانه آب تاکید می‌کند و از بارگذاری بیش از ظرفیت اقلیمی مناطق بر آنها خودداری می‌کند. تا کنون طرح‌های انتقال آب مختلفی برای اصفهان و سایر شهرهای کویری به اجرا گذاشته شده و نتیجه همه‌ی آنها پس‌رفت امکان زیستی در آنها شده‌است.
🔻اکثر اندیشمندان محیط زیست خطر زیست‌ناپذیر شدن ایران را گوشزد می‌کنند. ولی تکنوکرات بنگاه‌دار آن را در قالب یک پروژه فنی ارزیابی می‌کند. من به شخصه در باره توانایی‌های فنی ایشان تردیدی ندارم. لیکن وقتی می‌بینم که ایشان با اعتقاد به انتقال آب در مسافت‌های طولانی به عنوان راهکار باور دارد و قرار است که در راس وزارت آب و برق قرار گیرد بیشتر نگران ایران می‌شوم.
🔻اگر سیاست‌مدار فهمی از #ایدهی_ایران نداشته باشد هر چه قوی‌تر باشد و هر چه سریعتر حرکت کند جز خرابی بیشتر اثری به‌جای نخواهد گذاشت. .دولت چهاردهم باید فهم دقیق‌تری در باره #مساله_آب در ایران داشته باشد.
🔻علی‌آبادی در سفر به اصفهان در مرداد ۱۴۰۲: شیرین سازی آب دریای مَکُران با۱۶۰ هزار میلیارد تومان و انتقال آن به تمام شهرهای سیستان و بلوچستان و استانهای شرقی کشور
Forwarded from عکس نگار
🔹غلبه توهم خوداتکایی بر سیاست تجارت آزاد
دولت چهاردهم در همان بی‌راهه‌ی پیشین
🖋عباس آخوندی، مرداد 1403
🔻ایران درگیر صدها مشکل و گرفتاری اقتصادی است. چون #تورم بالا و مزمن، کاهش قدرت خرید مردم، بی‌ثباتی پولی و مالی، افزایش نرخ ارز، بحران بانکی، بیکاری، رشد منفی سرمایه‌گذاری، #فقر و ده‌ها مساله دیگر. لیکن ریشه‌ی آنها دو مساله اصلی است: #کسری_بودجه که #چاپ_پول را در چهل سال گذشته سبب شده و غلبه توهم #خوداتکایی و یا #خودکفایی بر سیاست #تجارت_آزاد.
🔻وزارت صمت از صنعت و معدن و تجارت به #تجارت_صنعت_معدن باید تغییر اولولیت دهد. صنعت و معدنی که جایی در بازار جهانی نداشته باشند، فاقد هر گونه ارزش هستند.
🔻اگر دولت‌مردان تا حدی به پیامدهای چاپ پول آگاه شده‌اند؛ و در انتصابات دولت چهاردهم نیز کم‌وبیش اثر آن را می‌توان دید، در انتخاب وفاداری به سیاست ضدتوسعه‌ی خوداتکایی که بلای جان اقتصاد ایران است هم‌چناذن در بی‌راهه هستند.
🔻اصلی‌ترین مأموریت اقتصادی نهاد دولت در ایران با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک کشور که #چهارراه_جهان است، باید توسعه‌ی تجارت آزاد باشد. در حالی‌که ضرورت دارد دولت با پایش فرایندهای تجاری کشور، هر جا مانعی بر رشد تجارت دیده‌شد سریعا آن را مرتفع کند، سیاست خودکفایی مبتنی بر ایجاد مانع بر تجارت انتخاب شده‌است. این یعنی هم‌چنان اجبار ملت به رفتن در صف خرید خودرو بدکیفیت در برابر خود رو ایمن به نفع #سوداگران_نهادی و... سیاستی صددرصد ضدتوسعه.
🔻عدم رشد و عقب‌افتادگی ایران معلول یک اشتباه استراتژیک است. گروهی تصور می‌کنند که توسعه امری است که در داخل ایران رخ می‌دهد و ربطی به تجارت و مبادله با جهان ندارد. از همین‌رو، صداوسیما به‌غلط دائم خودکفایی را ترویج می‌کند. درحالی‌که #توسعه بدون مبادله خارجی امکان ندارد. تجارت ستون فقرات توسعه‌ی ایران است. چرا که موقعیت #ژئوپولیتیک_ایران با توسعه تجارت قابل تعریف است. اگر این ویژگی را از ایران بگیرید، دیگر ایران، ایران نیست.
🔻ایران توسعه‌یافته ایرانی است که یکی از مرکز مبادلات جهان و دستِ‌کم گرانیگاه مهم مبادله در منطقه باشد. سیاست درست، انتخاب شرکای تجاری استراتژیک و انتخاب استراتژی رقابتی ایران در سطح جهان است.
🔻چین تصمیم گرفت که روی سیاست خودکفایی یک خط‌قرمز بکشد و اقتصاد چین را به اقتصاد جهان پیوند دهد. پس از آن تبدیل به کارخانه جهان شد. از آن به بعد تمام سیاست‌های بین‌المللی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، امنینتی و حتی دفاعی چین بر اساس آن بنیاد یافت. بنابراین موقعیت‌یابی ایران در بازار جهانی نقطة کانونی است. اگر این را مبنا قرار بدهیم، نکته‌ی بعدی شناخت فرایند و رهگذر توسعه‌ی ایران است.
🔻#توسعه_دریامحور آینده ایران را شکل خواهد داد. شبکه‌ی ارتباطات و تبادل دریایی و تولید در کناره‌ی دریاها، ستون فقرات توسعه‌ی مدرن جهان را شکل می‌دهند. شما همین کشورهای جنوب خلیج‌فارس را که نگاه کنید، توسعه‌ی آنها مبتنی بر اقتصاد دریامحور است. و به شکل خیلی شگفت‌انگیزی سیاست عملی توسعه‌ی صنعتی ایران در دهه‌های گذشته فاصله گرفتن از دریا است. حکمرانی در ایران کاملاً ضد جریان آب حرکت می‌کند. به‌جای اینکه توسعه را لب دریای ایران در خلیج‌فارس مستقر کند، آب را با افتخار به حاشیه‌ی کویر می‌آورد و این ممناطق را بر خلاف #ظرفیت_اقلیمی شان توسعه می‌دهد. در حال حاضر تراکم نفر در کیلومترمربع در کنار دریای جنوب ایران کمتر از 4.8 است. این شاخص در تهران بالای 700 نفر است. این یعنی عدم تعادل کلی در سرزمین ایران.
🔻سیاست تجارت آزاد بقیه سیاست‌ها همراستا خواهد کرد. همچون پیوستن به سازمان تجارت جهانی WTO، سیاست ارزی پایدار، سیاست پولی مستقل، نظام بانکی معتبر با استانداردهای بین‌المللی، نظام تامین مالی بین‌المللی و... آن‌گاه است که از تله فقر هم رهایی خواهیم یافت و بیکاری نیز چاره خواهد شد و....
🔻لازمه اتخاذ این سیاست فهم دقیق و ژرف از #ایدهی_ایران است.
دولت چهاردهم در همان بی‌راهه‌ی پیشین
🖋عباس آخوندی، مرداد 1403
🔻ایران درگیر صدها مشکل و گرفتاری اقتصادی است. چون #تورم بالا و مزمن، کاهش قدرت خرید مردم، بی‌ثباتی پولی و مالی، افزایش نرخ ارز، بحران بانکی، بیکاری، رشد منفی سرمایه‌گذاری، #فقر و ده‌ها مساله دیگر. لیکن ریشه‌ی آنها دو مساله اصلی است: #کسری_بودجه که #چاپ_پول را در چهل سال گذشته سبب شده و غلبه توهم #خوداتکایی و یا #خودکفایی بر سیاست #تجارت_آزاد.
🔻وزارت صمت از صنعت و معدن و تجارت به #تجارت_صنعت_معدن باید تغییر اولولیت دهد. صنعت و معدنی که جایی در بازار جهانی نداشته باشند، فاقد هر گونه ارزش هستند.
🔻اگر دولت‌مردان تا حدی به پیامدهای چاپ پول آگاه شده‌اند؛ و در انتصابات دولت چهاردهم نیز کم‌وبیش اثر آن را می‌توان دید، در انتخاب وفاداری به سیاست ضدتوسعه‌ی خوداتکایی که بلای جان اقتصاد ایران است هم‌چناذن در بی‌راهه هستند.
🔻اصلی‌ترین مأموریت اقتصادی نهاد دولت در ایران با توجه به موقعیت ژئوپلیتیک کشور که #چهارراه_جهان است، باید توسعه‌ی تجارت آزاد باشد. در حالی‌که ضرورت دارد دولت با پایش فرایندهای تجاری کشور، هر جا مانعی بر رشد تجارت دیده‌شد سریعا آن را مرتفع کند، سیاست خودکفایی مبتنی بر ایجاد مانع بر تجارت انتخاب شده‌است. این یعنی هم‌چنان اجبار ملت به رفتن در صف خرید خودرو بدکیفیت در برابر خود رو ایمن به نفع #سوداگران_نهادی و... سیاستی صددرصد ضدتوسعه.
🔻عدم رشد و عقب‌افتادگی ایران معلول یک اشتباه استراتژیک است. گروهی تصور می‌کنند که توسعه امری است که در داخل ایران رخ می‌دهد و ربطی به تجارت و مبادله با جهان ندارد. از همین‌رو، صداوسیما به‌غلط دائم خودکفایی را ترویج می‌کند. درحالی‌که #توسعه بدون مبادله خارجی امکان ندارد. تجارت ستون فقرات توسعه‌ی ایران است. چرا که موقعیت #ژئوپولیتیک_ایران با توسعه تجارت قابل تعریف است. اگر این ویژگی را از ایران بگیرید، دیگر ایران، ایران نیست.
🔻ایران توسعه‌یافته ایرانی است که یکی از مرکز مبادلات جهان و دستِ‌کم گرانیگاه مهم مبادله در منطقه باشد. سیاست درست، انتخاب شرکای تجاری استراتژیک و انتخاب استراتژی رقابتی ایران در سطح جهان است.
🔻چین تصمیم گرفت که روی سیاست خودکفایی یک خط‌قرمز بکشد و اقتصاد چین را به اقتصاد جهان پیوند دهد. پس از آن تبدیل به کارخانه جهان شد. از آن به بعد تمام سیاست‌های بین‌المللی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی، امنینتی و حتی دفاعی چین بر اساس آن بنیاد یافت. بنابراین موقعیت‌یابی ایران در بازار جهانی نقطة کانونی است. اگر این را مبنا قرار بدهیم، نکته‌ی بعدی شناخت فرایند و رهگذر توسعه‌ی ایران است.
🔻#توسعه_دریامحور آینده ایران را شکل خواهد داد. شبکه‌ی ارتباطات و تبادل دریایی و تولید در کناره‌ی دریاها، ستون فقرات توسعه‌ی مدرن جهان را شکل می‌دهند. شما همین کشورهای جنوب خلیج‌فارس را که نگاه کنید، توسعه‌ی آنها مبتنی بر اقتصاد دریامحور است. و به شکل خیلی شگفت‌انگیزی سیاست عملی توسعه‌ی صنعتی ایران در دهه‌های گذشته فاصله گرفتن از دریا است. حکمرانی در ایران کاملاً ضد جریان آب حرکت می‌کند. به‌جای اینکه توسعه را لب دریای ایران در خلیج‌فارس مستقر کند، آب را با افتخار به حاشیه‌ی کویر می‌آورد و این ممناطق را بر خلاف #ظرفیت_اقلیمی شان توسعه می‌دهد. در حال حاضر تراکم نفر در کیلومترمربع در کنار دریای جنوب ایران کمتر از 4.8 است. این شاخص در تهران بالای 700 نفر است. این یعنی عدم تعادل کلی در سرزمین ایران.
🔻سیاست تجارت آزاد بقیه سیاست‌ها همراستا خواهد کرد. همچون پیوستن به سازمان تجارت جهانی WTO، سیاست ارزی پایدار، سیاست پولی مستقل، نظام بانکی معتبر با استانداردهای بین‌المللی، نظام تامین مالی بین‌المللی و... آن‌گاه است که از تله فقر هم رهایی خواهیم یافت و بیکاری نیز چاره خواهد شد و....
🔻لازمه اتخاذ این سیاست فهم دقیق و ژرف از #ایدهی_ایران است.
عباس آخوندی:
🔻بازنشر مطلبی که در سال ۱۳۹۹ در همین روز نوشتم. افسوس که نتوانستیم آن‌چنان‌که باید و شاید در باره‌ی رنج‌هایی که جنگ برای ملت ایران سبب شد و جان‌نثاری‌ها و فداکاری‌های این ملت بحث مستوفی کنیم. شاید هم ارزیابی جنگ نیازمند زمان باشد و نسلی که خود درگیر آن بوده، نتواند پیرامون آن گفتگو کند. باید منتظر ماند.
💢آزادگان شما سرفرازید
🖌عباس آخوندی
🔸 26 مرداماه سالروز ورود آزادگان سرافراز به میهن اسلامی را گرامی بداریم. هنوز وقتی خبر به اسارت رفتن دوست عزیرم آقای مهندس ناصر خالقی را می‌شنوم بغض گلویم را می‌فشارد. به خانم دکتر پروین کریم‌زاده همسر ایشان که همکار ما در جهاد سازندگی بود و فکر کنم دو ماهی بود که با ایشان ازدواج کرده‌بود زنگ زدم. گریه امانش نمی‌داد... این اسارت ده سال به‌طول انجامید. و در این مدت، خدای تعالی به او فرزندی داد که در بازگشتش به استقبال او برود. افرادی چون ناصر هزاران بودند که با جانفشانی و تحمل رنج و درد ایران اسلامی را از گزند تجزیه و تجاوز در امان داشتند.
🔸بی‌گمان رنج اسارت از طاقت‌فرساترین رنج‌های انسانی است. آن هم در زندان‌های پُرشکنجه صدام به هیچ قانونی پایبند نبود و مانع ثبت نام بسیاری از آزادگان حتی در سیستم صلیب سرخ جهانی بود. امروز، ما همه با هر طرز تفکری وام‌دار آنان هستیم و می‌بایست از یک‌پارچگی ملی، تمامیت ارضی و آرمان استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پاسداری کنیم. در این راه آحاد ملت ایران به طور عام و ارتش جمهوری اسلامی، سپاه پاسدارن، بسیج و جهادسازندگی به صورت سازمان یافته جانفشانی و رشادت کردند. آنان جنگیدند، شهید شدند و اسیر گشتند تا این سرزمین از گزند دشمنان این آب و خاک محفوظ بماند. و اینک ما هستیم و ایران سرفراز. فردوسی گفت:
که ایران چوباغیست خرم بهار
شکفته همیشه گل کامگار
سپاه و سلیحست دیوار اوی
به پرچینش بر نیزه‌ها خار اوی
اگر بفگنی خیره دیوار باغ
چه باغ و چه دشت و چه دریاچه راغ
نگر تا تو دیوار او نفگنی
دل و پشت ایرانیان نشکنی
کزان پس بود غارت و تاختن
خروش سواران و کین آختن
🔹امروز رزوگار سختی داریم. ولی، این همه نباید موجب آن شود که پراکنده شویم و خدای ناکرده دیوار باغ ایران شکسته شود. در کنار هم بمانیم و ایران را برای فرزاندانمان آزاد و آباد بداریم. یک‌بار دیگر سالروز بازگشت آزادگان سرفراز را از صمیم قلب گرامی بداریم و برای‌شان و خانواده گرامی‌شان آرزوی بهترین‌ها را داشته باشیم.
@AbbasAkhoundi
AbbasAkhoundi.ir
🔻بازنشر مطلبی که در سال ۱۳۹۹ در همین روز نوشتم. افسوس که نتوانستیم آن‌چنان‌که باید و شاید در باره‌ی رنج‌هایی که جنگ برای ملت ایران سبب شد و جان‌نثاری‌ها و فداکاری‌های این ملت بحث مستوفی کنیم. شاید هم ارزیابی جنگ نیازمند زمان باشد و نسلی که خود درگیر آن بوده، نتواند پیرامون آن گفتگو کند. باید منتظر ماند.
💢آزادگان شما سرفرازید
🖌عباس آخوندی
🔸 26 مرداماه سالروز ورود آزادگان سرافراز به میهن اسلامی را گرامی بداریم. هنوز وقتی خبر به اسارت رفتن دوست عزیرم آقای مهندس ناصر خالقی را می‌شنوم بغض گلویم را می‌فشارد. به خانم دکتر پروین کریم‌زاده همسر ایشان که همکار ما در جهاد سازندگی بود و فکر کنم دو ماهی بود که با ایشان ازدواج کرده‌بود زنگ زدم. گریه امانش نمی‌داد... این اسارت ده سال به‌طول انجامید. و در این مدت، خدای تعالی به او فرزندی داد که در بازگشتش به استقبال او برود. افرادی چون ناصر هزاران بودند که با جانفشانی و تحمل رنج و درد ایران اسلامی را از گزند تجزیه و تجاوز در امان داشتند.
🔸بی‌گمان رنج اسارت از طاقت‌فرساترین رنج‌های انسانی است. آن هم در زندان‌های پُرشکنجه صدام به هیچ قانونی پایبند نبود و مانع ثبت نام بسیاری از آزادگان حتی در سیستم صلیب سرخ جهانی بود. امروز، ما همه با هر طرز تفکری وام‌دار آنان هستیم و می‌بایست از یک‌پارچگی ملی، تمامیت ارضی و آرمان استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی پاسداری کنیم. در این راه آحاد ملت ایران به طور عام و ارتش جمهوری اسلامی، سپاه پاسدارن، بسیج و جهادسازندگی به صورت سازمان یافته جانفشانی و رشادت کردند. آنان جنگیدند، شهید شدند و اسیر گشتند تا این سرزمین از گزند دشمنان این آب و خاک محفوظ بماند. و اینک ما هستیم و ایران سرفراز. فردوسی گفت:
که ایران چوباغیست خرم بهار
شکفته همیشه گل کامگار
سپاه و سلیحست دیوار اوی
به پرچینش بر نیزه‌ها خار اوی
اگر بفگنی خیره دیوار باغ
چه باغ و چه دشت و چه دریاچه راغ
نگر تا تو دیوار او نفگنی
دل و پشت ایرانیان نشکنی
کزان پس بود غارت و تاختن
خروش سواران و کین آختن
🔹امروز رزوگار سختی داریم. ولی، این همه نباید موجب آن شود که پراکنده شویم و خدای ناکرده دیوار باغ ایران شکسته شود. در کنار هم بمانیم و ایران را برای فرزاندانمان آزاد و آباد بداریم. یک‌بار دیگر سالروز بازگشت آزادگان سرفراز را از صمیم قلب گرامی بداریم و برای‌شان و خانواده گرامی‌شان آرزوی بهترین‌ها را داشته باشیم.
@AbbasAkhoundi
AbbasAkhoundi.ir
Telegram
attach 📎
🔹وزارت آ پ چهاردهم و بازگشت به نظامیه‌ی بغداد
🖋عباس آخوندی، مرداد ماه 1403
🔻وزیر پیشنهادی مصوبات #شورای_انقلاب_فرهنگی را سرلوحه برنامه خود قرار داده‌است. شورایی که با الگو قراردادن مدرسه‌های نظامیه در قرن پنجم هجری خورشیدی بر پایه کلام اشعری و ایجاد مانع بر خردورزی آزاد، نهاد آموزش و پرورش را به‌طور عام و دانشگاه را به‌طور ویژه دچار ایستایی در اندیشه‌ورزی کرده و آن را از توسعه‌ی نیروی انسانی، زایش دانشی، صورت‌بندی مساله‌ی ایران در روزگار معاصر و رشد و بالندگی ملت ایران بازداشته‌است.
🔻هدف‌گذاری کنترل اداری اندیشه‌ورزی در محیط مدارس تحت عنوان آن‌که آموزش و پرورش امر حاکمیتی است به‌منظور تولید انبوه پیروان مطیع و القای دستوری سبک زندگی حکومت‌پسند به جوانان ایران در این جهان شبکه‌ای و به‌هم پیوسته نشان از میزان کج‌فهمی و درک وارونه و ناسازگار این شورا با تحول‌های جهانی دارد. مگر می‌شود که نظام آموزش‌و‌پرورش را با نادیده گرفتن حقوق انسانی کودکان و نوجوانان و انکار تفاوت‌ها به کارخانۀ یکسان‌سازی و تولید انبوه پیروان مطیع تبدیل کرد؟
🔻آموزش و پرورش امر حاکمیتی نیست. حق اجتماعی شهروندان است. گویا در باره‌ی اصول نیز مناقشه کرد. مردم حق دارند که از دولت درخواست #عدالت_آموزشی داشته باشند و از دولت بخواهند که اجازه دهد تا فرزندانشان آزاد و آزاده بار بیایند و فرزند زمان خویشتن باشند.
🔻برنامه‌ی ارائه شده توسط وزیر محترم پیشنهادی را خواندم. متاسفانه جز یک سری عبارات کلی خوش‌خوان ولی میهم و غیرقابل سنجش سخن ارجمندی ندارد. عناوینی کلی و غیر قابل اندازه گیری چون حیات طیبه، عدالت تربیتی و یا عدالت کیفی ناظر بر چه وضعیتی هستند؟ برنامه را بخوانید و ببینید چه چیزی دستگیرتان می‌شود؟
🔻چندی پیش در برنامه بزرگداشت استاد حسن انوری استاد بزرگ زبان فارسی شرکت کرده بودم. او که از تدوین کنندگان درس زبان فارسی برای دوره‌ی ابتدایی است می‌گفت که یکی از وجهه‌ی همت‌های او افزون بر آشناسازی فرزندان ایران با زبان و ادبیات فارسی، پرورش روح ایران‌دوستی و وطن‌خواهی در میان آنان بوده‌است. دریغ از جایگاه شایسته ایران و #زبان_فارسی در این برنامه.
🔻در ضمن این برنامه به دو نکته تاکید شده که بسیار مبهم هستند. یکی ایجاد بانک جامع سوابق فرهنگی، تحصیلی، آموزشی، ورزشی و مهارتی برای دانش آموزان در قالب پرونده الکترونیکی آموزشی - رشدی – تربیتی بر اساس بند ت ماده 89 برنامه هفتم. این بانک اطلاعات به چه کار می‌آید؟ اگر معلمان و اولیا چیزی از این دو بند متوجه شدند بگویند تا دیگران نیز متوجه شوند.
🔻بر اساس برنامه پیشنهادی و به تبعیت از سند تحول، سیاست‌گذاری، نظارت و ارزیابی در سطح کلان سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری کلان و نیز ارزیابی و نظارت راهبردی فرایند تحول بنیادین نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی بر عهده شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌باشد. حال آن‌که تاسیس این نهاد بدون مصوبه قانونی مجلس شورای اسلامی است. در حالی‌که شورای عالی آموزش و پرورش بر اساس قانون، عالی‌ترین مرجع سیاست‌گذاری در امر آموزش و پرورش است، در شرایط کنونی حتی در حد کارگروه‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز مورد اعتنا نیست. حدود صلاحیتی که این شورا برای خود قائل است، آشکارا دولت را از فرایند حکمرانی و تصدی مسئولیت امر آموزش و پرورش و آموزش عالی بیرون گذاشته و آن را به نهادی مجری اوامر و تصمیمات خود فروکاسته‌است. طرفه آن‌که پذیرش این وضعیت عینا در برنامه وزیر آپ آمده‌است.
🔻همانی که آقای رییس جمهور بر آن مرتب تاکید می‌کند: در حقيقت خدا حال قومى را تغيير نمى دهد تا آنان حال خود را تغيير دهند.
#ایدهی_ایران
#یک_ملت_یک_دولت
🖋عباس آخوندی، مرداد ماه 1403
🔻وزیر پیشنهادی مصوبات #شورای_انقلاب_فرهنگی را سرلوحه برنامه خود قرار داده‌است. شورایی که با الگو قراردادن مدرسه‌های نظامیه در قرن پنجم هجری خورشیدی بر پایه کلام اشعری و ایجاد مانع بر خردورزی آزاد، نهاد آموزش و پرورش را به‌طور عام و دانشگاه را به‌طور ویژه دچار ایستایی در اندیشه‌ورزی کرده و آن را از توسعه‌ی نیروی انسانی، زایش دانشی، صورت‌بندی مساله‌ی ایران در روزگار معاصر و رشد و بالندگی ملت ایران بازداشته‌است.
🔻هدف‌گذاری کنترل اداری اندیشه‌ورزی در محیط مدارس تحت عنوان آن‌که آموزش و پرورش امر حاکمیتی است به‌منظور تولید انبوه پیروان مطیع و القای دستوری سبک زندگی حکومت‌پسند به جوانان ایران در این جهان شبکه‌ای و به‌هم پیوسته نشان از میزان کج‌فهمی و درک وارونه و ناسازگار این شورا با تحول‌های جهانی دارد. مگر می‌شود که نظام آموزش‌و‌پرورش را با نادیده گرفتن حقوق انسانی کودکان و نوجوانان و انکار تفاوت‌ها به کارخانۀ یکسان‌سازی و تولید انبوه پیروان مطیع تبدیل کرد؟
🔻آموزش و پرورش امر حاکمیتی نیست. حق اجتماعی شهروندان است. گویا در باره‌ی اصول نیز مناقشه کرد. مردم حق دارند که از دولت درخواست #عدالت_آموزشی داشته باشند و از دولت بخواهند که اجازه دهد تا فرزندانشان آزاد و آزاده بار بیایند و فرزند زمان خویشتن باشند.
🔻برنامه‌ی ارائه شده توسط وزیر محترم پیشنهادی را خواندم. متاسفانه جز یک سری عبارات کلی خوش‌خوان ولی میهم و غیرقابل سنجش سخن ارجمندی ندارد. عناوینی کلی و غیر قابل اندازه گیری چون حیات طیبه، عدالت تربیتی و یا عدالت کیفی ناظر بر چه وضعیتی هستند؟ برنامه را بخوانید و ببینید چه چیزی دستگیرتان می‌شود؟
🔻چندی پیش در برنامه بزرگداشت استاد حسن انوری استاد بزرگ زبان فارسی شرکت کرده بودم. او که از تدوین کنندگان درس زبان فارسی برای دوره‌ی ابتدایی است می‌گفت که یکی از وجهه‌ی همت‌های او افزون بر آشناسازی فرزندان ایران با زبان و ادبیات فارسی، پرورش روح ایران‌دوستی و وطن‌خواهی در میان آنان بوده‌است. دریغ از جایگاه شایسته ایران و #زبان_فارسی در این برنامه.
🔻در ضمن این برنامه به دو نکته تاکید شده که بسیار مبهم هستند. یکی ایجاد بانک جامع سوابق فرهنگی، تحصیلی، آموزشی، ورزشی و مهارتی برای دانش آموزان در قالب پرونده الکترونیکی آموزشی - رشدی – تربیتی بر اساس بند ت ماده 89 برنامه هفتم. این بانک اطلاعات به چه کار می‌آید؟ اگر معلمان و اولیا چیزی از این دو بند متوجه شدند بگویند تا دیگران نیز متوجه شوند.
🔻بر اساس برنامه پیشنهادی و به تبعیت از سند تحول، سیاست‌گذاری، نظارت و ارزیابی در سطح کلان سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری کلان و نیز ارزیابی و نظارت راهبردی فرایند تحول بنیادین نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی بر عهده شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌باشد. حال آن‌که تاسیس این نهاد بدون مصوبه قانونی مجلس شورای اسلامی است. در حالی‌که شورای عالی آموزش و پرورش بر اساس قانون، عالی‌ترین مرجع سیاست‌گذاری در امر آموزش و پرورش است، در شرایط کنونی حتی در حد کارگروه‌های شورای عالی انقلاب فرهنگی نیز مورد اعتنا نیست. حدود صلاحیتی که این شورا برای خود قائل است، آشکارا دولت را از فرایند حکمرانی و تصدی مسئولیت امر آموزش و پرورش و آموزش عالی بیرون گذاشته و آن را به نهادی مجری اوامر و تصمیمات خود فروکاسته‌است. طرفه آن‌که پذیرش این وضعیت عینا در برنامه وزیر آپ آمده‌است.
🔻همانی که آقای رییس جمهور بر آن مرتب تاکید می‌کند: در حقيقت خدا حال قومى را تغيير نمى دهد تا آنان حال خود را تغيير دهند.
#ایدهی_ایران
#یک_ملت_یک_دولت
🔹جناب مهندس عبدی و چند پرسش بنیادین
✍عباس آخوندی، ۹ شهریور ۱۴۰۳
🔻جناب مهندس عبدی در یادداشتی که تحت عنوان سخنی با جناب خاتمی انتشار دادند بر این باورند که انتخابات عامل تغییر نیست. گشایش نسبی در انتخابات 1403 نتیجه تغییر است. و ایران وارد وضعیت تازه‌ای شده‌است. با مبنا قراردادن فرضیه آقای مهندس عبدی، پرسش این است که اگر پذیرفته شود که تحولی در رویکرد به نظام حکمروایی در درون قدرت رخ داده‌است، باید فهم درستی از این تحول داشت. پرسش این است که جنس این تحول، دلائل وقوع آن، ابعاد و ژرفای تحول و امکان پایایی آن و بازگشت‌ناپذیری به وضع پیشین چیست؟
🔻آیا مجموعه‌ی رفتار دولت و تندروها در انتخابات مجلس و ایجاد اختلاف درون مجموعه، موجب نگرانی نظام شده‌است؟ آیا بحران‌ها و شرایط پس از اعتراضات ۱۴۰۱ در تغییر رویکرد حکومت به نظام حکمروایی موثر بوده‌است؟ آیا حکومت احساس کرده است که خشونت حاصل از سیاست یکدستسازی موجب سوق‌دادن بخش عمده‌ای از جامعه، از جمله اصلاح‌طلبان به سمت براندازی شده‌است و باید متوقف گردد؟
🔻پرسش بعدی این است که آیا آقای عبدی هیچ نشانه‌ای جز تایید صلاحیت آقای پزشکیان و مراقبت از عدم حذف مهندسی‌شده ایشان بر اثبات مدعای خود می‌توانند ارائه کنند؟ آیا این نشانه برای اعلام یک تغییر استراتژیک کافی است؟ چه تضمینی برای عدم‌بازگشت به وضعیتی سخت‌تر از گذشته وجود دارد؟
🔻واقعیت این است که تقریبا در حوزه امنیتی هیچ تغییری رخ نداده و در حوزه‌ی اجتماعی و فرهنگی بسیار سطحی با حفظ اهرم‌های کنترل تغییراتی جزیی را شاهدیم. در حوزه‌ی سیاست خارجی هم تغییرات بسیار سطحی و در حد تغییر ادبیات است. و هیچ نشانه‌ای بر تغییر سیاست وجود ندارد.
🔻اگر بپذیریم تغییراتی در وضع فعلی رخ داده‌است، هدف این تغییر چیست؟
یک هدف میتواند کسب فرصت، تسلط بر اوضاع برای سرکوب سخت‌تر باشد.
هدف دیگر میتواند حرکت به میانه برای توافق برای یک شرایط پایدار برای تحول آتی در قدرت باشد.
هدف نخست ناپایدار و دومی پایدار خواهد بود.
هدف طراحان و تصمیم‌گیران این تحول کدام یک است؟
👇متن یادداشت جناب عبدی را اینجا بخوانید
https://www.tg-me.com/abdiabbas/7008
✍عباس آخوندی، ۹ شهریور ۱۴۰۳
🔻جناب مهندس عبدی در یادداشتی که تحت عنوان سخنی با جناب خاتمی انتشار دادند بر این باورند که انتخابات عامل تغییر نیست. گشایش نسبی در انتخابات 1403 نتیجه تغییر است. و ایران وارد وضعیت تازه‌ای شده‌است. با مبنا قراردادن فرضیه آقای مهندس عبدی، پرسش این است که اگر پذیرفته شود که تحولی در رویکرد به نظام حکمروایی در درون قدرت رخ داده‌است، باید فهم درستی از این تحول داشت. پرسش این است که جنس این تحول، دلائل وقوع آن، ابعاد و ژرفای تحول و امکان پایایی آن و بازگشت‌ناپذیری به وضع پیشین چیست؟
🔻آیا مجموعه‌ی رفتار دولت و تندروها در انتخابات مجلس و ایجاد اختلاف درون مجموعه، موجب نگرانی نظام شده‌است؟ آیا بحران‌ها و شرایط پس از اعتراضات ۱۴۰۱ در تغییر رویکرد حکومت به نظام حکمروایی موثر بوده‌است؟ آیا حکومت احساس کرده است که خشونت حاصل از سیاست یکدستسازی موجب سوق‌دادن بخش عمده‌ای از جامعه، از جمله اصلاح‌طلبان به سمت براندازی شده‌است و باید متوقف گردد؟
🔻پرسش بعدی این است که آیا آقای عبدی هیچ نشانه‌ای جز تایید صلاحیت آقای پزشکیان و مراقبت از عدم حذف مهندسی‌شده ایشان بر اثبات مدعای خود می‌توانند ارائه کنند؟ آیا این نشانه برای اعلام یک تغییر استراتژیک کافی است؟ چه تضمینی برای عدم‌بازگشت به وضعیتی سخت‌تر از گذشته وجود دارد؟
🔻واقعیت این است که تقریبا در حوزه امنیتی هیچ تغییری رخ نداده و در حوزه‌ی اجتماعی و فرهنگی بسیار سطحی با حفظ اهرم‌های کنترل تغییراتی جزیی را شاهدیم. در حوزه‌ی سیاست خارجی هم تغییرات بسیار سطحی و در حد تغییر ادبیات است. و هیچ نشانه‌ای بر تغییر سیاست وجود ندارد.
🔻اگر بپذیریم تغییراتی در وضع فعلی رخ داده‌است، هدف این تغییر چیست؟
یک هدف میتواند کسب فرصت، تسلط بر اوضاع برای سرکوب سخت‌تر باشد.
هدف دیگر میتواند حرکت به میانه برای توافق برای یک شرایط پایدار برای تحول آتی در قدرت باشد.
هدف نخست ناپایدار و دومی پایدار خواهد بود.
هدف طراحان و تصمیم‌گیران این تحول کدام یک است؟
👇متن یادداشت جناب عبدی را اینجا بخوانید
https://www.tg-me.com/abdiabbas/7008
Telegram
آینده (عباس عبدی)
🔴سخنی با جناب آقای خاتمی
🔺اعتماد ۵ شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘با سلام و احترام
می توانستم مطالب این نامه را به صورت حضوری با شما در میان بگذارم و جنابعالی هم با روی گشوده همچون گذشته از شنیدن نظرات متفاوت استقبال کنید. اما تصمیم گرفتم آن را عمومی منتشر کنم…
🔺اعتماد ۵ شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘با سلام و احترام
می توانستم مطالب این نامه را به صورت حضوری با شما در میان بگذارم و جنابعالی هم با روی گشوده همچون گذشته از شنیدن نظرات متفاوت استقبال کنید. اما تصمیم گرفتم آن را عمومی منتشر کنم…
جناب آقای عباس عبدی در پاسخ به پرسش‌های بنیادین من در باره نامه ایشان به جناب خاتمی و تغییرات اتفاق افتاده، یادداشت زیر را انتشار داده‌اند. هدف من از طرح پرسش‌ها این بود و هست که فهم دقیق‌تری نسبت به تحولات سیاسی و اجتماعی ایران به‌دست آوریم. تا بتوانیم مسیر اقدامات بعدی را ترسیم کنیم. من البته نقطه نظرهای مستقل خودم را طی یک یادداشت مستقل اگر عمری بود انتشار خواهم داد. لیکن تا همین‌جا این گفتگوی سامان‌مند میتواند فضای ابتدایی یک گفتگوی اجتماعی را فراهم آورد. امیدوارم که دیگر اندیشوران، سیاست‌مداران و فعالان سیاسی و اجتماعی در این بحث و گفتگو مشارکت کنند.
X (formerly Twitter)
عباس عبدی (@abb_abdi) on X
journalist, social researcher, civil activist
Forwarded from آینده (عباس عبدی)
🔴آینده را چه کسانی رقم می‌زنند؟
🔺۱۴ شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘همان گونه که در یادداشت قبلی «چگونگی مواجهه با نقد»(https://www.tg-me.com/abdiabbas/7016) متذکر شدم در باره نقدهایی که به نامه‌ام به آقای خاتمی نوشته شده پاسخ کلی و یکجا می‌دهم. ولی اکنون به دو مورد جداگانه پاسخ می‌دهم. زیرا این دو بیش از این که نقد به مفاد آن نامه باشند پرسش‌هایی را درباره پیش‌فرض اصلی آن نامه، یعنی تاکید بر وجود شرایط و تحولات جدید مطرح کرده‌اند. ابتدا به پرسش‌های آقای دکتر آخوندی می‌پردازم و سپس به متن آقای دکتر کیومرث اشتریان می‌پردازم که ضمن شرح نکات مهمی که با آن کاملاً همسو و موافقم، برخی پرسش‌ها را نیز مطرح کرده‌اند.
🔘پیش از طرح پرسش‌ها یک نکته را متذکر شوم. میان دو نوع تحلیل پیشینی و پسینی باید تمایز قایل شد. تحلیل‌های پسینی بعضاً به صورت تیر زدن به سیبل و سپس دور آن را خط کشیدن به عنوان هدف است. شلیک‌کننده همیشه برنده است. ولی تحلیل‌های پیشینی چنین نیستند و قابلیت رد و تأیید قطعی دارند. پاسخ‌های من به پرسش‌ها در موضوع حاضر، اغلب پیشینی و پیش از اتفاقات رخ داده بیان شده است. از این نظر باید بگویم اغلب پرسش‌های موجود را پیش‌تر طرح و نظر داده‌ام و اکنون هم آنچه می‌گویم تکرار مطالب گذشته است.
🔘پرسش‌های آقای آخوندی چنین آغاز می‌شود که: ▪️"جنس این تحول، دلائل وقوع آن، ابعاد و ژرفای تحول و امکان پایایی آن و بازگشت‌ناپذیری به وضع پیشین چیست؟ آیا مجموعه‌ی رفتار دولت و تندروها در انتخابات مجلس و ایجاد اختلاف درون مجموعه، موجب نگرانی نظام شده‌است؟ آیا بحران‌ها و شرایط پس از اعتراضات ۱۴۰۱ در تغییر رویکرد حکومت به نظام حکمروایی موثر بوده‌است؟ آیا حکومت احساس کرده است که خشونت حاصل از سیاست یکدستسازی موجب سوق‌دادن بخش عمده‌ای از جامعه، از جمله اصلاح‌طلبان به سمت براندازی شده‌است و باید متوقف گردد؟"▪️
📌متن کامل
🆔 @abdiabbas
🔺۱۴ شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘همان گونه که در یادداشت قبلی «چگونگی مواجهه با نقد»(https://www.tg-me.com/abdiabbas/7016) متذکر شدم در باره نقدهایی که به نامه‌ام به آقای خاتمی نوشته شده پاسخ کلی و یکجا می‌دهم. ولی اکنون به دو مورد جداگانه پاسخ می‌دهم. زیرا این دو بیش از این که نقد به مفاد آن نامه باشند پرسش‌هایی را درباره پیش‌فرض اصلی آن نامه، یعنی تاکید بر وجود شرایط و تحولات جدید مطرح کرده‌اند. ابتدا به پرسش‌های آقای دکتر آخوندی می‌پردازم و سپس به متن آقای دکتر کیومرث اشتریان می‌پردازم که ضمن شرح نکات مهمی که با آن کاملاً همسو و موافقم، برخی پرسش‌ها را نیز مطرح کرده‌اند.
🔘پیش از طرح پرسش‌ها یک نکته را متذکر شوم. میان دو نوع تحلیل پیشینی و پسینی باید تمایز قایل شد. تحلیل‌های پسینی بعضاً به صورت تیر زدن به سیبل و سپس دور آن را خط کشیدن به عنوان هدف است. شلیک‌کننده همیشه برنده است. ولی تحلیل‌های پیشینی چنین نیستند و قابلیت رد و تأیید قطعی دارند. پاسخ‌های من به پرسش‌ها در موضوع حاضر، اغلب پیشینی و پیش از اتفاقات رخ داده بیان شده است. از این نظر باید بگویم اغلب پرسش‌های موجود را پیش‌تر طرح و نظر داده‌ام و اکنون هم آنچه می‌گویم تکرار مطالب گذشته است.
🔘پرسش‌های آقای آخوندی چنین آغاز می‌شود که: ▪️"جنس این تحول، دلائل وقوع آن، ابعاد و ژرفای تحول و امکان پایایی آن و بازگشت‌ناپذیری به وضع پیشین چیست؟ آیا مجموعه‌ی رفتار دولت و تندروها در انتخابات مجلس و ایجاد اختلاف درون مجموعه، موجب نگرانی نظام شده‌است؟ آیا بحران‌ها و شرایط پس از اعتراضات ۱۴۰۱ در تغییر رویکرد حکومت به نظام حکمروایی موثر بوده‌است؟ آیا حکومت احساس کرده است که خشونت حاصل از سیاست یکدستسازی موجب سوق‌دادن بخش عمده‌ای از جامعه، از جمله اصلاح‌طلبان به سمت براندازی شده‌است و باید متوقف گردد؟"▪️
📌متن کامل
🆔 @abdiabbas
Telegram
آینده (عباس عبدی)
🔴چگونگی مواجهه با نقد
🔺اعتماد ۱۱ شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘انتشار نامه بنده خطاب به جناب آقای خاتمی بازتاب‌های زیادی داشت. هم در دفاع از آن و هم در نقد یا حتی تخطئه آن. بنابراین انتظار می‌رود که پس از چند روز که از این نقدها گذشت واکنشی نسبت به آنها داشته…
🔺اعتماد ۱۱ شهریور ۱۴۰۳
✍️عباس عبدی
🔘انتشار نامه بنده خطاب به جناب آقای خاتمی بازتاب‌های زیادی داشت. هم در دفاع از آن و هم در نقد یا حتی تخطئه آن. بنابراین انتظار می‌رود که پس از چند روز که از این نقدها گذشت واکنشی نسبت به آنها داشته…
🔹اولویت‌های اعلامی سیاست خارحی و حل مسائل اقتصادی
🖋عباس آخوندی، 15 شهریور 1403
🔻اولویت حل مسائل اقتصادی کشور به‌طور اجماعی در دستور کار نظام حکمرانی ج.ا.ا قرار گرفته‌است. شرط لازم ولی ناکافی در این راستا، استقرار ثبات و پایان بخشی به وضعیت بی‌ثباتی و عدم قطعیت حاکم بر فضای عمومی حکمرانی در کشور است. حال پرسش بنیادین در این موقعیت این است که آیا سیاست وفاق و مجموعه‌ی اولویت‌های اعلام‌شده‌ی سیاست خارجی دولت چهاردهم می‌توانند مقدمات شرط لازم برای دست‌یابی به ثبات را فراهم آورد؟
🔻کسری بودجه دولت ریشه‌ی مشکلات اقتصادی شامل ناترازی‌های مالی و پولی ایران و در نتیجه تداوم تورم بالا است. تورم بالای 40 درصد برای مدتی بیش از پنج سال اقتصاد ایران را در وضعیت بحرانی قرار داده‌است. می‌دانیم که کسری بودجه نیز خود تابعی از روند نزولی سرمایه‌گذاری در یک دهه‌ی گذشته در ایران است که حتی جبران استهلاک سرمایه را نیز نکرده‌است. این روند نزولی در کنار روند فزاینده‌ی خروج سرمایه، و رشد اقتصادی در حد صفر حکایت از این دارند که هنوز اقتصاد ایران بر روی ریل حل نیفتاده است. لازم به تذکر است که آمارهای رشد تولید ناخالص داخلی در دوره‌های کوتاه پس از یک دوره‌ی نسبتا طولانی نزولی بودن، هیچ نشانه‌ی باثباتی برای بهبود محسوب نمی‌شوند.
🔻با توصیف پیش‌گفته در حوزه‌ی اقتصاد همه‌چیز بازمی‌گردد به نبودِ رشد "سرمایه‌گذاری" و در نتیجه عدم رشد اقتصادی. نیک واقفیم که شرط لازم غیر قابل تخطی برای سرمایه‌گذاری نبودِ عدم قطعیت و بودِ "ثبات" است. البته این شرط کافی نیست و نیازمند شرایط مناسب دیگری چون سرمایه‌ی اجتماعی برای نظام حکمرانی و وجود محیط حقوقی، اقتصادی و بازرگانی مساعد و سایر شرایط است که فعلا به آنها نمی‌پردازم و تنها بحث ثبات سیاسی را محور قرار می‌دهم که بنیادی‌ترین شرط لازم برای رشد سرمایه‌گذاری است.
🔻در سال‌های اخیر، سیاست خارجی در اذهان ملت ایران بسیار برجسته شده‌است. شاید کمتر ملتی باشد که تا این حد به امر سیاست خارجی بپردازد. در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری هم دیدیم که این موضوع به‌طور دائم از سوی نامزدها مورد توجه قرار می‌گرفت. چرا؟ چون مردم؛ فارغ از تخصص، با فراست شخصی دریافته‌اند که سیاست خارجی ایران بسیار پرهزینه است. و امکان تامین ثبات را برای بهبود زندگی آنان فراهم نیاورده‌است. همین امر موجب "فقر" آنان شده‌است. مردم به‌درستی دریافته‌اند که عدم ثبات نرخ ارز، رشد منفی و یا در حد صفر تولید ناخالص داخلی و تورم بسیار بالا و در نهایت ناکارآمدی اقتصاد تابعی از "تحریم‌ها" و ناتوانی دولت در حل مساله‌ی سیاست خارجی هستند. دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که تحریم‌ها ورق‌پاره‌هایی بیش نیستند.
🔻همراهی آقای ظریف با آقای پزشکیان در جریان انتخابات نمادی از اولویت حل مساله سیاست خارجی در دولت چهاردهم بود. آقای رییس جمهور نیز در نخستین گفتگوی تلویزیونی خود به نیاز به بیش از دویست میلیارد دلار سرمایه گذاری شامل یکصد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی اشاره کردند. تحقق چنین سرمایه‌گذاری‌ای نیازمند ثبات سیاسی و سیاستی بادوام و قابل اعتماد است.
🔻در چنین بستری، آقای وزیر خارجه در گفتگو با صداوسیما در دوم شهریور ماه اولویت‌های سیاست خارجی را بیان کردند. ایشان اعلام کردند که اولویت‌های سیاست خارجی به ترتیب عبارت از منطقه‌ی پیرامونی، گسترش حوزه‌ی دیپلماسی، توسعه‌ی روابط با دوستان دوران سخت، و توسعه روابط با قدرت‌های نوظهور هستند. ارتباط با اروپا در صورت تمایل طرف مقابل و اصلاح سیاست خود مورد پذیرش خواهد بود و رابطه با امریکا در حد مدیریت تنش خواهد بود. این اولویت‌گذاری در ابتدا به‌ظاهر منطقی به‌نظر می‌رسد. لیکن، تمام آن بر یک خطای تحلیلی بنیادین استوار است. و آن این است که این تحلیل، واقعیت به‌هم‌پیوستگی ارتباطات بین‌المللی کشورها (INTERCONNECTEDNESS) و مفهوم جهانی‌شدن را مورد غفلت قرار داده است و روابط بین‌الملل را به‌صورت روابط از هم‌گسیخته و منفرد مبنا قرار داده‌است. و فراتر آن‌که آغشته با توهم است. حال اینکه امنیت و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در سطح جهان به‌شدت به‌هم پیوسته است و امکان تجزیه‌ی آنها به‌صورتی که اعلام شده‌است اساسا، وجود خارجی ندارد. و باز فراتر آن‌که مبتنی بر هیچ تصویر درستی از قدرت و موقعیت ایران در جهان نیست.
🔻متن کامل در لینک پیوست
https://vrgl.ir/w9iQp
🖋عباس آخوندی، 15 شهریور 1403
🔻اولویت حل مسائل اقتصادی کشور به‌طور اجماعی در دستور کار نظام حکمرانی ج.ا.ا قرار گرفته‌است. شرط لازم ولی ناکافی در این راستا، استقرار ثبات و پایان بخشی به وضعیت بی‌ثباتی و عدم قطعیت حاکم بر فضای عمومی حکمرانی در کشور است. حال پرسش بنیادین در این موقعیت این است که آیا سیاست وفاق و مجموعه‌ی اولویت‌های اعلام‌شده‌ی سیاست خارجی دولت چهاردهم می‌توانند مقدمات شرط لازم برای دست‌یابی به ثبات را فراهم آورد؟
🔻کسری بودجه دولت ریشه‌ی مشکلات اقتصادی شامل ناترازی‌های مالی و پولی ایران و در نتیجه تداوم تورم بالا است. تورم بالای 40 درصد برای مدتی بیش از پنج سال اقتصاد ایران را در وضعیت بحرانی قرار داده‌است. می‌دانیم که کسری بودجه نیز خود تابعی از روند نزولی سرمایه‌گذاری در یک دهه‌ی گذشته در ایران است که حتی جبران استهلاک سرمایه را نیز نکرده‌است. این روند نزولی در کنار روند فزاینده‌ی خروج سرمایه، و رشد اقتصادی در حد صفر حکایت از این دارند که هنوز اقتصاد ایران بر روی ریل حل نیفتاده است. لازم به تذکر است که آمارهای رشد تولید ناخالص داخلی در دوره‌های کوتاه پس از یک دوره‌ی نسبتا طولانی نزولی بودن، هیچ نشانه‌ی باثباتی برای بهبود محسوب نمی‌شوند.
🔻با توصیف پیش‌گفته در حوزه‌ی اقتصاد همه‌چیز بازمی‌گردد به نبودِ رشد "سرمایه‌گذاری" و در نتیجه عدم رشد اقتصادی. نیک واقفیم که شرط لازم غیر قابل تخطی برای سرمایه‌گذاری نبودِ عدم قطعیت و بودِ "ثبات" است. البته این شرط کافی نیست و نیازمند شرایط مناسب دیگری چون سرمایه‌ی اجتماعی برای نظام حکمرانی و وجود محیط حقوقی، اقتصادی و بازرگانی مساعد و سایر شرایط است که فعلا به آنها نمی‌پردازم و تنها بحث ثبات سیاسی را محور قرار می‌دهم که بنیادی‌ترین شرط لازم برای رشد سرمایه‌گذاری است.
🔻در سال‌های اخیر، سیاست خارجی در اذهان ملت ایران بسیار برجسته شده‌است. شاید کمتر ملتی باشد که تا این حد به امر سیاست خارجی بپردازد. در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری هم دیدیم که این موضوع به‌طور دائم از سوی نامزدها مورد توجه قرار می‌گرفت. چرا؟ چون مردم؛ فارغ از تخصص، با فراست شخصی دریافته‌اند که سیاست خارجی ایران بسیار پرهزینه است. و امکان تامین ثبات را برای بهبود زندگی آنان فراهم نیاورده‌است. همین امر موجب "فقر" آنان شده‌است. مردم به‌درستی دریافته‌اند که عدم ثبات نرخ ارز، رشد منفی و یا در حد صفر تولید ناخالص داخلی و تورم بسیار بالا و در نهایت ناکارآمدی اقتصاد تابعی از "تحریم‌ها" و ناتوانی دولت در حل مساله‌ی سیاست خارجی هستند. دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند بگوید که تحریم‌ها ورق‌پاره‌هایی بیش نیستند.
🔻همراهی آقای ظریف با آقای پزشکیان در جریان انتخابات نمادی از اولویت حل مساله سیاست خارجی در دولت چهاردهم بود. آقای رییس جمهور نیز در نخستین گفتگوی تلویزیونی خود به نیاز به بیش از دویست میلیارد دلار سرمایه گذاری شامل یکصد میلیارد دلار سرمایه‌گذاری خارجی اشاره کردند. تحقق چنین سرمایه‌گذاری‌ای نیازمند ثبات سیاسی و سیاستی بادوام و قابل اعتماد است.
🔻در چنین بستری، آقای وزیر خارجه در گفتگو با صداوسیما در دوم شهریور ماه اولویت‌های سیاست خارجی را بیان کردند. ایشان اعلام کردند که اولویت‌های سیاست خارجی به ترتیب عبارت از منطقه‌ی پیرامونی، گسترش حوزه‌ی دیپلماسی، توسعه‌ی روابط با دوستان دوران سخت، و توسعه روابط با قدرت‌های نوظهور هستند. ارتباط با اروپا در صورت تمایل طرف مقابل و اصلاح سیاست خود مورد پذیرش خواهد بود و رابطه با امریکا در حد مدیریت تنش خواهد بود. این اولویت‌گذاری در ابتدا به‌ظاهر منطقی به‌نظر می‌رسد. لیکن، تمام آن بر یک خطای تحلیلی بنیادین استوار است. و آن این است که این تحلیل، واقعیت به‌هم‌پیوستگی ارتباطات بین‌المللی کشورها (INTERCONNECTEDNESS) و مفهوم جهانی‌شدن را مورد غفلت قرار داده است و روابط بین‌الملل را به‌صورت روابط از هم‌گسیخته و منفرد مبنا قرار داده‌است. و فراتر آن‌که آغشته با توهم است. حال اینکه امنیت و روابط سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در سطح جهان به‌شدت به‌هم پیوسته است و امکان تجزیه‌ی آنها به‌صورتی که اعلام شده‌است اساسا، وجود خارجی ندارد. و باز فراتر آن‌که مبتنی بر هیچ تصویر درستی از قدرت و موقعیت ایران در جهان نیست.
🔻متن کامل در لینک پیوست
https://vrgl.ir/w9iQp
ویرگول
اولویت‌های اعلامی سیاست خارحی و حل مسائل اقتصادی - ویرگول
اولویت حل مسائل اقتصادی کشور به‌طور اجماعی در دستور کار نظام حکمرانی ج.ا.ا قرار گرفته‌است. شرط لازم ولی ناکافی در این راستا، استقرار ثبات و…