♦️مراقب جان آتش‌نشانان باشیم:
پلاسکو را فراموش نکنیم
✍️عباس آخوندی، 8 اسفندماه 1401
🔻در حادثه آتش‌سوزی ساختمان 153 خیابان بهار رضا دارابی فرمانده ایستگاه 120 آتش‌نشانی در جریان عملیات آتش‌نشانی به شهادت رسید. بی‌گمان فداکاری، وظیفه‌شناسی و رشادت او سایر آتش‌نشانان خطرپذیر مورد ستایش و قدردانی تمام ملت ایران است. لیکن، این موجب نمی‌شود که سیستم حکمرانی و به‌ویژه شهرداری تلاش‌های لازم را جهت حفاظت از جانان آتش‌نشانان و کم‌کردن میزان مخاطرهای آنان به‌عمل نیاورد. با توجه به آن‌که شهر است و آتش و آتش‌سوزی مخاطرهای است که همواره مجتمع‌های انسانی را تهدید می‌کند. باید ابتدا از جان آتش‌نشانان مراقبت کرد تا امکان آتش‌نشانی موثر و به‌موقع فراهم آید.
🔻تنها در ایالات متحده امریکا در سال 2021 تعداد 1353500 فقره آتش‌سوزی گزارش شده‌است که 486500 فقره از آن مربوط به خانه‌های مسکونی و سایر ساختمان‌ها بوده و ما بقی مربوط به آتش‌سوزی خودروها و آتش‌سوزی‌هایی که در محیط‌های باز صورت گرفته بوده‌است. میزان خسارات اشخاص در این سال معادل حدود 16میلیارد دلار بوده و کل خسارات گزارش شده برابر با 44.228 میلیارد دلار بوده‌است . این نشان می‌دهد که مخاطره‌ی آتش با زندگی انسانی همواره درگیر بوده و اخیرا با توجه به افزایش تراکم سکونت زندگی افراد در شهرها و استفاده‌های گوناگون از وسایل انرژی‌بر مخاطره‌ی آتش‌سوزی افزایش یافته‌است. بنابراین، حفاظت ساختمان‌ها و سایر ابزار در برابر آتش چه در موقع ساخت و چه در موقع بهر‌برداری، گسترش بیمه‌ی مؤثر آتش‌سوزی و حافظت از جان آتش‌نشانان هر روز از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود.
🔻امیدوارم که دلیل سانحه منجر به شهادت رضا دارابی از سوی مقام‌های مسئول مورد بررسی لازم قرار گیرد تا امکان درس‌آموزی برای عدم تکرار آن فراهم آید. لیکن، اینجا تمایل دارم به یکی از بزرگترین آتش‌سوزی‌هایی که در تهران رخ داد و درس‌هایی که از می‌بایست آموخته می‌شد و کمتر بدان توجه شد بپردازم.
🔻در ساعات آغازین صبح حوالی ساعت 8 در تاریخ 30 دیماه 1395 ساختمان پلاسکوی تهران دچار آتش‌سوزی می‌شود. و در ساعت 11:33 پس از حدود 3 ساعت و 30 دقیقه از شروع آتش‌سوزی، کل این ساختمان عظیم فرومی‌ریزد. در جریان این فروریزش 16 تن از آتش‌نشانان فداکار و عزیز و 6 تن دیگر جان می‌بازند و به شهادت می‌رسند. فروریزی این ساختمان که 14 طبقه روی زمین ارتفاع داشت و با عمر 54 سال بود و نمادی از ساختمان‌سازی و شهرسازی مدرن در ایران نیز بود و در نزدیکی ساختمان مرکزی شهرداری تهران و دولت قرار داشت از هر حیث مهم و نیازمند وارسی و درس‌آموزی بود. معمولا در ایران در پس هر حادثه‌ای یک فضای احساسی شکل می‌گیرد و همه در پی مجازات قاصر و یا مقصرند. حال آن‌که رویه‌ی معمول در جهان این است که در کنار بررسی‌های حقوقی و قضایی که باید صورت بگیرد، دلیل‌ها و فرایندهایی که منجر به حادثه شده‌اند توسط یک تیم مستقل مورد ارزیابی و بر اثر آن آیین‌نامه‌ها، رویه‌ها و دستورالعمل‌های مرتبط مورد بازنگری قرار می‌گیرند. تا از تکرار چنین حادثه‌هایی در آینده جلوگیری شود و از هر حادثه‌ای درسی برای عملکرد بهتر آموخته شود.
🔻متن کامل را در لینک روبه‌رو بخوانید https://vrgl.ir/glrzB
پلاسکو را فراموش نکنیم
✍️عباس آخوندی، 8 اسفندماه 1401
🔻در حادثه آتش‌سوزی ساختمان 153 خیابان بهار رضا دارابی فرمانده ایستگاه 120 آتش‌نشانی در جریان عملیات آتش‌نشانی به شهادت رسید. بی‌گمان فداکاری، وظیفه‌شناسی و رشادت او سایر آتش‌نشانان خطرپذیر مورد ستایش و قدردانی تمام ملت ایران است. لیکن، این موجب نمی‌شود که سیستم حکمرانی و به‌ویژه شهرداری تلاش‌های لازم را جهت حفاظت از جانان آتش‌نشانان و کم‌کردن میزان مخاطرهای آنان به‌عمل نیاورد. با توجه به آن‌که شهر است و آتش و آتش‌سوزی مخاطرهای است که همواره مجتمع‌های انسانی را تهدید می‌کند. باید ابتدا از جان آتش‌نشانان مراقبت کرد تا امکان آتش‌نشانی موثر و به‌موقع فراهم آید.
🔻تنها در ایالات متحده امریکا در سال 2021 تعداد 1353500 فقره آتش‌سوزی گزارش شده‌است که 486500 فقره از آن مربوط به خانه‌های مسکونی و سایر ساختمان‌ها بوده و ما بقی مربوط به آتش‌سوزی خودروها و آتش‌سوزی‌هایی که در محیط‌های باز صورت گرفته بوده‌است. میزان خسارات اشخاص در این سال معادل حدود 16میلیارد دلار بوده و کل خسارات گزارش شده برابر با 44.228 میلیارد دلار بوده‌است . این نشان می‌دهد که مخاطره‌ی آتش با زندگی انسانی همواره درگیر بوده و اخیرا با توجه به افزایش تراکم سکونت زندگی افراد در شهرها و استفاده‌های گوناگون از وسایل انرژی‌بر مخاطره‌ی آتش‌سوزی افزایش یافته‌است. بنابراین، حفاظت ساختمان‌ها و سایر ابزار در برابر آتش چه در موقع ساخت و چه در موقع بهر‌برداری، گسترش بیمه‌ی مؤثر آتش‌سوزی و حافظت از جان آتش‌نشانان هر روز از اهمیت بیشتری برخوردار می‌شود.
🔻امیدوارم که دلیل سانحه منجر به شهادت رضا دارابی از سوی مقام‌های مسئول مورد بررسی لازم قرار گیرد تا امکان درس‌آموزی برای عدم تکرار آن فراهم آید. لیکن، اینجا تمایل دارم به یکی از بزرگترین آتش‌سوزی‌هایی که در تهران رخ داد و درس‌هایی که از می‌بایست آموخته می‌شد و کمتر بدان توجه شد بپردازم.
🔻در ساعات آغازین صبح حوالی ساعت 8 در تاریخ 30 دیماه 1395 ساختمان پلاسکوی تهران دچار آتش‌سوزی می‌شود. و در ساعت 11:33 پس از حدود 3 ساعت و 30 دقیقه از شروع آتش‌سوزی، کل این ساختمان عظیم فرومی‌ریزد. در جریان این فروریزش 16 تن از آتش‌نشانان فداکار و عزیز و 6 تن دیگر جان می‌بازند و به شهادت می‌رسند. فروریزی این ساختمان که 14 طبقه روی زمین ارتفاع داشت و با عمر 54 سال بود و نمادی از ساختمان‌سازی و شهرسازی مدرن در ایران نیز بود و در نزدیکی ساختمان مرکزی شهرداری تهران و دولت قرار داشت از هر حیث مهم و نیازمند وارسی و درس‌آموزی بود. معمولا در ایران در پس هر حادثه‌ای یک فضای احساسی شکل می‌گیرد و همه در پی مجازات قاصر و یا مقصرند. حال آن‌که رویه‌ی معمول در جهان این است که در کنار بررسی‌های حقوقی و قضایی که باید صورت بگیرد، دلیل‌ها و فرایندهایی که منجر به حادثه شده‌اند توسط یک تیم مستقل مورد ارزیابی و بر اثر آن آیین‌نامه‌ها، رویه‌ها و دستورالعمل‌های مرتبط مورد بازنگری قرار می‌گیرند. تا از تکرار چنین حادثه‌هایی در آینده جلوگیری شود و از هر حادثه‌ای درسی برای عملکرد بهتر آموخته شود.
🔻متن کامل را در لینک روبه‌رو بخوانید https://vrgl.ir/glrzB
Telegram
attach 📎
♦️سید جواد طباطبایی و مساله‌ی ایران
✍️عباس آخوندی، ۱۰ اسفندماه ۱۴۰۱
🔻استاد سید جواد طباطبایی فیلسوف ایران در غربت رخت از جهان برکشید. او با میراثی گران‌سنگ از خود ما را ترک کرد و مساله‌ی ایران را همچنان به‌صورتِ باز برای ما نگاه داشت. طباطبایی امتناع شکل‌گیری دولت در ایران را چه پیش از انقلاب و چه پس از شکل‌گیری جمهوری اسلامی به‌خوبی دریافته بود. از این‌رو، در پی ریشه‌های این امر بود. یافته‌ی او در این رهگذر عمر، صورت‌بندی مساله‌ی ایران بود. و چون به ریشه‌ها می‌پرداخت با کسان زیادی در اردوگاه‌های فکری مختلف رودررو شد و با توجه به زبان تند و تیزی که داشت دوستان و دشمنان زیادی برای خود آفرید. لیکن، به هرروی، دوست و دشمن او را اندیشمندی مرزی می‌دانند.
🔻سید جواد طباطبایی که به زبان‌های فارسی، ترکی، عربی، فرانسه و انگلیسی مسلط بود و به‌خوبی از متن‌های جدید و قدیمِ شرق و غرب، ایران و فرنگ بهره برده‌بود، بسیار زود به مساله‌ی بی‌دولتی در ایران پی‌برد و به گمان من، این شد مساله‌ی او. پُرواضح است که بدون دولت نه دستیابی به صلح اجتماعی و استقرار نظم عمومی ممکن است، نه امنیت ملی ایران قابل تامین است و نه توسعه ملی و تعالی ایران در سطح جهان قابل دستیابی است.
🔻دولت در روزگار جدید به مفهوم غلبه‌ی قومی بر سایر اقوام و انحصار کاربست زور در نزد گروهی غالب نیست. دولت به مفهوم حاکمیت اراده‌ی ملت و حکومت قانون است و این هردو در جریان رودررویی ایران با اندیشه مدرن از هم تکیده بودند.
🔻دولت مدرن بدون ملت مفهومی ندارد. از این‌رو، نهاد ملت بر وجود دولت پیشی دارد. بسیاری از کشورهای اطراف ما مساله‌ی بنیادین‌شان تعریف ملتی است که دولت‌هایشان در صدد نمایندگی آنها هستند. و چون ریشه‌ای تاریخی ندارند، چاره‌ای جز دست‌یازیدن به ملت‌سازی تصنعی و ملی‌گرایی رمانتیک ندارند. سید جواد طباطبایی بر این باور بود که هرچند پدیده‌ی ملت پدیده‌ای مدرن است، لیکن مردمان ایران در دوره‌های تاریخی دور ویژگی‌های ملت‌بودن را مطابق تعریف جدید دارند. او بر این باور بود که ایرانیان بر فراز تنوع قومی، زبانی، دینی و آیینی در یک جریان تاریخی دراز مدت موفق شده‌اند به هویتی فراتر دست یابند که امکان زندگی مسالمت‌آمیز آنان کنار یک‌دیگر را فراهم آورده و امکان رشد علم، وحدت سرزمینی، امنیت عمومی ورفاه جمعی را برای آنان فراهم آورده‌است. لذا، ایران هیچ‌گاه نیاز به ملی‌گرایی رمانتیک و یا ملت‌سازی تصنعی ندارد. بلکه، باید موانعی که بر سر راه شکل‌گیری اراده‌ی ملی است مرتفع شود.
🔻او دریافته بود که نه مفهوم سلطان شیعه که صفویان به آن متکی بودند برای شکل‌دهی دولت مدرن پاسخگو است و نه مفهوم استبداد پهلوی که متکی بر ملی‌گرای رمانتیک بود و در عمل نهاد قانون را پایمال می‌کرد کاری از پیش‌می‌برد و نه قانون اساسی جمهوری اسلامی ظرفیت شکل‌دهی دولت مدرن را دارد. از این‌رو، مفهوم ایران، تبدیل شده‌بود به مساله‌ی زندگی علمی او. او به‌خوبی دریافته بود که گرچه صفویان به کمک اندیشه‌ی سلطان شیعه، وحدت و یک‌پارچگی ایران را حفظ کردند، لیکن، نتوانستند بنیان ملت ایران را تقویت کنند. از این‌رو، ایران با پدیده‌ی انحطاط مواجه شد و درست در روزگاری که ملت‌های غربی پس از قرون وسطی شروع به رشد کردند ایران مسیر معکوس را طی کرد.
🔻ملی‌گرایی پهلوی نیز متکی بر مفهوم تاریخی ایران و ملت ایران نبود. از این‌رو، قانون به مفهوم وجدان و ارزش ملی جایی در فرهنگ و قاموس او نداشت. نقد طباطبایی به روشنفکری پسا مشروطه این است که مساله ایران در دستور کار ساحت روشنفکری ایران آن‌چنان که باید و شاید قرار نگرفت و ایران تبدیل به صورت مساله‌ی دانشگاه جدید درنیامد. لذا، دانشگاه بیشتر تبدیل به محلی برای آموزش نظریه‌های وارداتی بدون تسلط کافی برای نحوه‌ی تلاقی آنها با مساله‌ی ایران شد. و این کم مساله‌ای نبود و نیست. قانون که برترین یافته دوران مدرن است تبدیل به امر مبتذل قیام و قعود عده‌ای در پارلمان و چه بسا ابزاری برای اعمال اراده‌ی استبداد و اقلیت بر یک ملت شد. حال آن‌که قانون باید وجدان عمومی جامعه باشد که با کمترین هزینه و با بیشترین موفقیت و با میل جمعی به‌کاربسته شود. پرواضح است که قانون نیز تابع تعریف ملت است و بدون آن امکان حاکمیت قانون وجود ندارد.
🔻متن کامل را در لینک‌زیر بخوانید
https://vrgl.ir/yyUfO
✍️عباس آخوندی، ۱۰ اسفندماه ۱۴۰۱
🔻استاد سید جواد طباطبایی فیلسوف ایران در غربت رخت از جهان برکشید. او با میراثی گران‌سنگ از خود ما را ترک کرد و مساله‌ی ایران را همچنان به‌صورتِ باز برای ما نگاه داشت. طباطبایی امتناع شکل‌گیری دولت در ایران را چه پیش از انقلاب و چه پس از شکل‌گیری جمهوری اسلامی به‌خوبی دریافته بود. از این‌رو، در پی ریشه‌های این امر بود. یافته‌ی او در این رهگذر عمر، صورت‌بندی مساله‌ی ایران بود. و چون به ریشه‌ها می‌پرداخت با کسان زیادی در اردوگاه‌های فکری مختلف رودررو شد و با توجه به زبان تند و تیزی که داشت دوستان و دشمنان زیادی برای خود آفرید. لیکن، به هرروی، دوست و دشمن او را اندیشمندی مرزی می‌دانند.
🔻سید جواد طباطبایی که به زبان‌های فارسی، ترکی، عربی، فرانسه و انگلیسی مسلط بود و به‌خوبی از متن‌های جدید و قدیمِ شرق و غرب، ایران و فرنگ بهره برده‌بود، بسیار زود به مساله‌ی بی‌دولتی در ایران پی‌برد و به گمان من، این شد مساله‌ی او. پُرواضح است که بدون دولت نه دستیابی به صلح اجتماعی و استقرار نظم عمومی ممکن است، نه امنیت ملی ایران قابل تامین است و نه توسعه ملی و تعالی ایران در سطح جهان قابل دستیابی است.
🔻دولت در روزگار جدید به مفهوم غلبه‌ی قومی بر سایر اقوام و انحصار کاربست زور در نزد گروهی غالب نیست. دولت به مفهوم حاکمیت اراده‌ی ملت و حکومت قانون است و این هردو در جریان رودررویی ایران با اندیشه مدرن از هم تکیده بودند.
🔻دولت مدرن بدون ملت مفهومی ندارد. از این‌رو، نهاد ملت بر وجود دولت پیشی دارد. بسیاری از کشورهای اطراف ما مساله‌ی بنیادین‌شان تعریف ملتی است که دولت‌هایشان در صدد نمایندگی آنها هستند. و چون ریشه‌ای تاریخی ندارند، چاره‌ای جز دست‌یازیدن به ملت‌سازی تصنعی و ملی‌گرایی رمانتیک ندارند. سید جواد طباطبایی بر این باور بود که هرچند پدیده‌ی ملت پدیده‌ای مدرن است، لیکن مردمان ایران در دوره‌های تاریخی دور ویژگی‌های ملت‌بودن را مطابق تعریف جدید دارند. او بر این باور بود که ایرانیان بر فراز تنوع قومی، زبانی، دینی و آیینی در یک جریان تاریخی دراز مدت موفق شده‌اند به هویتی فراتر دست یابند که امکان زندگی مسالمت‌آمیز آنان کنار یک‌دیگر را فراهم آورده و امکان رشد علم، وحدت سرزمینی، امنیت عمومی ورفاه جمعی را برای آنان فراهم آورده‌است. لذا، ایران هیچ‌گاه نیاز به ملی‌گرایی رمانتیک و یا ملت‌سازی تصنعی ندارد. بلکه، باید موانعی که بر سر راه شکل‌گیری اراده‌ی ملی است مرتفع شود.
🔻او دریافته بود که نه مفهوم سلطان شیعه که صفویان به آن متکی بودند برای شکل‌دهی دولت مدرن پاسخگو است و نه مفهوم استبداد پهلوی که متکی بر ملی‌گرای رمانتیک بود و در عمل نهاد قانون را پایمال می‌کرد کاری از پیش‌می‌برد و نه قانون اساسی جمهوری اسلامی ظرفیت شکل‌دهی دولت مدرن را دارد. از این‌رو، مفهوم ایران، تبدیل شده‌بود به مساله‌ی زندگی علمی او. او به‌خوبی دریافته بود که گرچه صفویان به کمک اندیشه‌ی سلطان شیعه، وحدت و یک‌پارچگی ایران را حفظ کردند، لیکن، نتوانستند بنیان ملت ایران را تقویت کنند. از این‌رو، ایران با پدیده‌ی انحطاط مواجه شد و درست در روزگاری که ملت‌های غربی پس از قرون وسطی شروع به رشد کردند ایران مسیر معکوس را طی کرد.
🔻ملی‌گرایی پهلوی نیز متکی بر مفهوم تاریخی ایران و ملت ایران نبود. از این‌رو، قانون به مفهوم وجدان و ارزش ملی جایی در فرهنگ و قاموس او نداشت. نقد طباطبایی به روشنفکری پسا مشروطه این است که مساله ایران در دستور کار ساحت روشنفکری ایران آن‌چنان که باید و شاید قرار نگرفت و ایران تبدیل به صورت مساله‌ی دانشگاه جدید درنیامد. لذا، دانشگاه بیشتر تبدیل به محلی برای آموزش نظریه‌های وارداتی بدون تسلط کافی برای نحوه‌ی تلاقی آنها با مساله‌ی ایران شد. و این کم مساله‌ای نبود و نیست. قانون که برترین یافته دوران مدرن است تبدیل به امر مبتذل قیام و قعود عده‌ای در پارلمان و چه بسا ابزاری برای اعمال اراده‌ی استبداد و اقلیت بر یک ملت شد. حال آن‌که قانون باید وجدان عمومی جامعه باشد که با کمترین هزینه و با بیشترین موفقیت و با میل جمعی به‌کاربسته شود. پرواضح است که قانون نیز تابع تعریف ملت است و بدون آن امکان حاکمیت قانون وجود ندارد.
🔻متن کامل را در لینک‌زیر بخوانید
https://vrgl.ir/yyUfO
Telegram
attach 📎
♦️سید جواد طباطبایی و اینجا که ایستاده‌ایم
✍️عباس آخوندی، 13 اسفندماه 1401
🔻ما اینجا ایستاده‌ایم. در حالی‌که نوری در پسِ غبار و ابرهای تاریخی در پشت و دنیایی ناشناخته در پیشِ رو داریم. حیران و سرگردان، افتان و خیزان روزگار می‌گذرانیم در حالی که در اوج تعارض اجتماعی و ستیهندگی فزاینده با بیرون می‌باشیم. نازایی اقتصادی و زوال سرمایه‌ی اجتماعی تبدیل به ویژگی‌های ناامید کننده‌ی جامعه‌ی ایران شده‌است. و این همه نشان از نداشتن اندیشه و فلسفه‌ی سیاسی ملی در دنیای جدید است. سید جواد طباطبایی در چنین فضایی، با بازگشت به ریشه‌های تاریخی ایران، برای آفرینش طرح‌واره‌ای برای بنیان‌گذاری اندیشه‌ی سیاسی ملی در ایران گام به‌پیش نهاد. بی‌گمان، اندیشه او مقدس نیست و قابل نقد است. همچنان که او خود گفتار و اندیشه‌ی دیگران را نقد کرد. لیکن، مهم این است که او به فلسفه‌ی سیاسی ایران برگی افزود و این کار درخور ستایش است.
🔻دنیای مدرن بر مبنای دولت-ملت، رابطه‌ی شهروندان هم‌حق در گستره‌ی سرزمینی مشخص و به‌رسمیت شناخته‌شده توسط سایر ملت‌ها، زمینی بودن حکومت و مبتنی بودن آن بر اراده‌ی ملت و حاکمیت قانون استوار است. بی‌گمان این پدیده‌ای نو در قیاس دوره‌های تاریخی تجربه‌های بشری است. هرچند نقطه‌ی آغازین این چرخش را می‌توان به گفته‌ی داریوش آشوری به انقلاب فرانسه بازگرداند، لیکن از نظر اندیشه و مبنای فلسفی و روش علمی و حقوق عمومی نقطه‌ی شروعی پیشین‌تری دارد. طباطبایی بر این باور است که از نخستین نظریه‌پردازان مهم سیاست، در سده‌های میانۀ متأخر، تُماس قدیس بود. او با اقتباس ایده‌ی مناسبات شهروندی از ارسطو و ترکیب آن با مبانی حقوق رُمی و الهیات مسیح برای نخستین بار اصطلاح «مصلحت عمومی» را وارد بحث سیاسی کرد و موفق شد که یک وجه حقوقی به اندیشه‌ی یونانی که تا آن زمان فاقد آن بود بیفزاید. و بدین‌سان، دوره‌ای نو در تاریخ اندیشۀ سیاسی آغاز شد. نقطه‌ی گردش تاریخی در اندیشه‌ی او این بود که «آن‌چه به مصالح عامّه مربوط می‌شود، باید از سوی عامّه نیز مورد تصویب قرار گیرد».
🔻پرسش بنیادین طباطبایی این است که آیا جایی که امروز ملت‌ها ایستاده‌اند در یک انقطاع تاریخی با گذشته است و یا آن‌که در ادامه آن است؟ او با بازخوانی فرایندهای تجدد در غرب در پی اثبات این نکته است که غربیان ارتباط خود را با گذشته قطع نکردند. از نظر او، اندیشه پدیداری تاریخی است که در دوره‌های مختلف بازتولید می‌شود و انقطاعی در کار نیست. غربیان که پیام‌آور دنیای مدرن هستند خود در بازخوانی سنت قدیم خود و ترکیب آن با اندیشه‌های نو دنیای جدید را آفریده‌اند. تفاوت ما و آنان در این است که فرایند تحول در غرب به تدریج و از درون صورت گرفته‌است، در حالی‌که ما به‌ناگهان با دنیایی نو روبه‌رو شده‌ایم که تمام اجزای آن برای ما ناشناخته است. و در حال عشق و نفرت با آن قرار داریم. عشقی اجباری چرا که گریزی جز رویاوریی و هم‌آغوشی با آن نداریم و نفرت که راه و رسم دادوستد با او را نمی‌شناسیم. البته، دنیای مدرن برای بسیاری از جامعه‌های غربی نیز پدیداری نوبنیاد است و برخی از اندیشمندان غربی چون مارکس و یا متاخرتر گیدنز نیز، با نگاه‌های مختلف آن را در انقطاع تاریخی تحلیل می‌کنند. لیکن، این نگاه مورد پسند طباطبایی نیست.
🔻طباطبایی برای آن که چراغی به‌دست ما دهد، منبع این روشنایی را در گذشته‌ی ایران و نحوه‌ی رویاوریی ایرانیان با نظام خلیفه‌گری عربان مسلمان نشانه‌گذاری می‌کند. او بر این باور است که ایرانیان به دلیل خودآگاهی هویتی نه تنها هرگز جزیی و بخشی از امت تابع خلفای اموی و عباسی نشدند که تلاش کردند، در درون قلمرو آنان، اندیشه‌ی ایرانشهری را حفظ و پایدار نگاه دارند. و این رمز تداوم تاریخی ایران است. خوب یادم است، وقتی او در یکی از نشست‌های ایرانشهری که در دفتر من در وزارت و راه‌وشهرسازی برگزار می‌شد شرکت کرد، این دو شعر را که ناظر بر تدام ایده‌ی ایران است با شور خاصی می‌خواند. یکی از حافظ:
از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند/ که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست.
و دیگری از فرخی یزدی:
غرقِ خون بود و نمی‌مرد ز حسرت فرهاد/ خواندم افسانه‌ی شیرین و به خوابش کردم.
🔻متن کامل را در لینک زیر بخوانید
https://vrgl.ir/sBRhY
✍️عباس آخوندی، 13 اسفندماه 1401
🔻ما اینجا ایستاده‌ایم. در حالی‌که نوری در پسِ غبار و ابرهای تاریخی در پشت و دنیایی ناشناخته در پیشِ رو داریم. حیران و سرگردان، افتان و خیزان روزگار می‌گذرانیم در حالی که در اوج تعارض اجتماعی و ستیهندگی فزاینده با بیرون می‌باشیم. نازایی اقتصادی و زوال سرمایه‌ی اجتماعی تبدیل به ویژگی‌های ناامید کننده‌ی جامعه‌ی ایران شده‌است. و این همه نشان از نداشتن اندیشه و فلسفه‌ی سیاسی ملی در دنیای جدید است. سید جواد طباطبایی در چنین فضایی، با بازگشت به ریشه‌های تاریخی ایران، برای آفرینش طرح‌واره‌ای برای بنیان‌گذاری اندیشه‌ی سیاسی ملی در ایران گام به‌پیش نهاد. بی‌گمان، اندیشه او مقدس نیست و قابل نقد است. همچنان که او خود گفتار و اندیشه‌ی دیگران را نقد کرد. لیکن، مهم این است که او به فلسفه‌ی سیاسی ایران برگی افزود و این کار درخور ستایش است.
🔻دنیای مدرن بر مبنای دولت-ملت، رابطه‌ی شهروندان هم‌حق در گستره‌ی سرزمینی مشخص و به‌رسمیت شناخته‌شده توسط سایر ملت‌ها، زمینی بودن حکومت و مبتنی بودن آن بر اراده‌ی ملت و حاکمیت قانون استوار است. بی‌گمان این پدیده‌ای نو در قیاس دوره‌های تاریخی تجربه‌های بشری است. هرچند نقطه‌ی آغازین این چرخش را می‌توان به گفته‌ی داریوش آشوری به انقلاب فرانسه بازگرداند، لیکن از نظر اندیشه و مبنای فلسفی و روش علمی و حقوق عمومی نقطه‌ی شروعی پیشین‌تری دارد. طباطبایی بر این باور است که از نخستین نظریه‌پردازان مهم سیاست، در سده‌های میانۀ متأخر، تُماس قدیس بود. او با اقتباس ایده‌ی مناسبات شهروندی از ارسطو و ترکیب آن با مبانی حقوق رُمی و الهیات مسیح برای نخستین بار اصطلاح «مصلحت عمومی» را وارد بحث سیاسی کرد و موفق شد که یک وجه حقوقی به اندیشه‌ی یونانی که تا آن زمان فاقد آن بود بیفزاید. و بدین‌سان، دوره‌ای نو در تاریخ اندیشۀ سیاسی آغاز شد. نقطه‌ی گردش تاریخی در اندیشه‌ی او این بود که «آن‌چه به مصالح عامّه مربوط می‌شود، باید از سوی عامّه نیز مورد تصویب قرار گیرد».
🔻پرسش بنیادین طباطبایی این است که آیا جایی که امروز ملت‌ها ایستاده‌اند در یک انقطاع تاریخی با گذشته است و یا آن‌که در ادامه آن است؟ او با بازخوانی فرایندهای تجدد در غرب در پی اثبات این نکته است که غربیان ارتباط خود را با گذشته قطع نکردند. از نظر او، اندیشه پدیداری تاریخی است که در دوره‌های مختلف بازتولید می‌شود و انقطاعی در کار نیست. غربیان که پیام‌آور دنیای مدرن هستند خود در بازخوانی سنت قدیم خود و ترکیب آن با اندیشه‌های نو دنیای جدید را آفریده‌اند. تفاوت ما و آنان در این است که فرایند تحول در غرب به تدریج و از درون صورت گرفته‌است، در حالی‌که ما به‌ناگهان با دنیایی نو روبه‌رو شده‌ایم که تمام اجزای آن برای ما ناشناخته است. و در حال عشق و نفرت با آن قرار داریم. عشقی اجباری چرا که گریزی جز رویاوریی و هم‌آغوشی با آن نداریم و نفرت که راه و رسم دادوستد با او را نمی‌شناسیم. البته، دنیای مدرن برای بسیاری از جامعه‌های غربی نیز پدیداری نوبنیاد است و برخی از اندیشمندان غربی چون مارکس و یا متاخرتر گیدنز نیز، با نگاه‌های مختلف آن را در انقطاع تاریخی تحلیل می‌کنند. لیکن، این نگاه مورد پسند طباطبایی نیست.
🔻طباطبایی برای آن که چراغی به‌دست ما دهد، منبع این روشنایی را در گذشته‌ی ایران و نحوه‌ی رویاوریی ایرانیان با نظام خلیفه‌گری عربان مسلمان نشانه‌گذاری می‌کند. او بر این باور است که ایرانیان به دلیل خودآگاهی هویتی نه تنها هرگز جزیی و بخشی از امت تابع خلفای اموی و عباسی نشدند که تلاش کردند، در درون قلمرو آنان، اندیشه‌ی ایرانشهری را حفظ و پایدار نگاه دارند. و این رمز تداوم تاریخی ایران است. خوب یادم است، وقتی او در یکی از نشست‌های ایرانشهری که در دفتر من در وزارت و راه‌وشهرسازی برگزار می‌شد شرکت کرد، این دو شعر را که ناظر بر تدام ایده‌ی ایران است با شور خاصی می‌خواند. یکی از حافظ:
از آن به دیر مغانم عزیز می‌دارند/ که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست.
و دیگری از فرخی یزدی:
غرقِ خون بود و نمی‌مرد ز حسرت فرهاد/ خواندم افسانه‌ی شیرین و به خوابش کردم.
🔻متن کامل را در لینک زیر بخوانید
https://vrgl.ir/sBRhY
Telegram
attach 📎
♦️به بهانه 8 مارس روز جهانی زن
✍️عباس آخوندی
🔻زمانی که مسئولیت وزارت راه و شهرسازی را داشتم، موضوع شهروندی و حق شهروندان به شهرو حمل و نقل در صدر دستورکارهای وزات‌خانه قرار داشت. شرکت عمران و بهسازی شهری ایران که بعدها به شرکت بازآفرینی شهری تغییر نام داد نشریه‌ای را با مدیرمسئولی آقای دکتر سعید ایزدی و سردبیری خانم دکتر منا عرفانیان سلیم با نام هفت شهر منتشر می‌کرد. در هر شماره موضوعی محور قرار می‌گرفت و نشریه یک سردبیر ویژه پیدا می‌کرد. دیشب که از قضا به دنبال جمع‌آوری برخی تجربه‌های آن دور در باره زنان بودم، از خانم دکتر عرفانیان مشاور وقت امور زنان وزارت‌خانه خواستم که برخی مدارک را برایم ارسال دارند. از جمله ایشان نشریه شماره‌های 57 و 58 مربوط به تابستان 1396 را ارسال داشتند که با سردبیری ویژه سرکار خانم استاد دکتر ژاله شادی‌طلب تهیه شده‌است. من نیز در آن یادداشتی تحت عنوان "شهـروندی و جنسـیت از منظـر توسـعه در ایران معاصـر" دارم.
🔻با توجه به روز جهانی زن، نسخه‌ی پی‌دی‌اف این شماره را پیوست می‌کنم. مروری که امروز خودم به آن داشتم، دیدم دارای مقاله‌های ارزشمندی است. نگاه به این شماره توسط دوستان علاقمند به حوزه‌ی امور زنان و مساله‌های شهری خالی از لطف نیست.
🔻با آرزوی سربلندی و بالندگی زنان ایران. زن، زندگی، آزادی.
✍️عباس آخوندی
🔻زمانی که مسئولیت وزارت راه و شهرسازی را داشتم، موضوع شهروندی و حق شهروندان به شهرو حمل و نقل در صدر دستورکارهای وزات‌خانه قرار داشت. شرکت عمران و بهسازی شهری ایران که بعدها به شرکت بازآفرینی شهری تغییر نام داد نشریه‌ای را با مدیرمسئولی آقای دکتر سعید ایزدی و سردبیری خانم دکتر منا عرفانیان سلیم با نام هفت شهر منتشر می‌کرد. در هر شماره موضوعی محور قرار می‌گرفت و نشریه یک سردبیر ویژه پیدا می‌کرد. دیشب که از قضا به دنبال جمع‌آوری برخی تجربه‌های آن دور در باره زنان بودم، از خانم دکتر عرفانیان مشاور وقت امور زنان وزارت‌خانه خواستم که برخی مدارک را برایم ارسال دارند. از جمله ایشان نشریه شماره‌های 57 و 58 مربوط به تابستان 1396 را ارسال داشتند که با سردبیری ویژه سرکار خانم استاد دکتر ژاله شادی‌طلب تهیه شده‌است. من نیز در آن یادداشتی تحت عنوان "شهـروندی و جنسـیت از منظـر توسـعه در ایران معاصـر" دارم.
🔻با توجه به روز جهانی زن، نسخه‌ی پی‌دی‌اف این شماره را پیوست می‌کنم. مروری که امروز خودم به آن داشتم، دیدم دارای مقاله‌های ارزشمندی است. نگاه به این شماره توسط دوستان علاقمند به حوزه‌ی امور زنان و مساله‌های شهری خالی از لطف نیست.
🔻با آرزوی سربلندی و بالندگی زنان ایران. زن، زندگی، آزادی.
Telegram
attach 📎
عباس آخوندی
♦️به بهانه 8 مارس روز جهانی زن ✍️عباس آخوندی 🔻زمانی که مسئولیت وزارت راه و شهرسازی را داشتم، موضوع شهروندی و حق شهروندان به شهرو حمل و نقل در صدر دستورکارهای وزات‌خانه قرار داشت. شرکت عمران و بهسازی شهری ایران که بعدها به شرکت بازآفرینی شهری تغییر نام…
نشریه هفت شهر شماره ۵۷-۵۸(S).pdf
18.2 MB
♦️مولدسازی در آینه‌ی خصوصی‌سازی
✍️عباس آخوندی، اسفندماه 1401
🔻مولدسازی ایدهای معیوب و مخدوش و سرپوشی برای انتقال رانت‌های بسیار بسیار بزرگ به نهادهای خاص است. نتیجه آن نیز جز خارج ساختن دارایی‌های ملموس بنگاه‌های وابسته به دولت از آنها، تشدید وضعیت ورشکستگی آنها و جاگذاری تعهدات آنها برای دولت چیز دیگری نیست. در ادبیات خصوصی‌سازی به این غارت بنگاه‌ها توسط صاحبان سهام و مدیران آنها می‌گویند.
🔻نمونه برجسته‌ی آن در فرایند خصوصی‌سازی صورت‌گرفته در روسیه مستند شده‌است که منجر به شکل‌گیری الیگارشی‌هایی در اندازه بین‌المللی شد. الیگارش‌هایی که هم‌پیمان ترامپ در امریکا، بوریس جانسون در بریتانیا و بانک‌های سویس و سایر مراکز جذب پول شدند. بی‌گمان این اقدام منجر به افزایش عدم تعادل، برهم‌خوردن نظام و ساختار تولید و خلق ارزش‌افزوده، گسترش و رواج سفته‌بازی گسترده در موضوع املاک و ساختمان و به عبارت دیگر زمین‌خواری‌های بسیار بزرگ‌تر از گذشته و شهرفروشی‌هایی فراتر از آن‌چه که کلانشهرها تا کنون تجربه شده‌است، خواهد شد. قطعا پس از این اقدام امکان نفس کشیدن در شهرهای بزرگ مشکل‌تر و محیط زیست آلوده‌تر، کم‌آبی بیشتر و ترافیک کشنده‌ی کلانشهرها سخت‌تر خواهد شد. فاصله طبقاتی و تقسیم شهر به مناطق فقیر و غنی و بالا و پایین با فاصله بیشتری صورت خواهد گرفت. از نظر من، این ایده نتیجه‌ی دیگری جز این موارد ندارد.
🔻اگر بخواهیم بحث را بهتر بفهمیم، خوب است که موضوع را در آیینه‌ی خصوصی‌سازی ببینیم. ابتدا ببینیم سیاست‌های کلی اصل 44 با چه هدف و توجیهی آغاز شد و به چه سرنوشتی منجر شد. ایدهای که می‌توانست به انقلاب اقتصادی منجر شود اما در نهایت به ضد خودش بدل گشت و نظام تولید ملی را با موانع ساختاری مواجه ساخت. این روش بحث را از این جهت می‌گویم که بدانیم نظریه‌هایی مثل مولد سازی از کجا نشات می‌گیرد و چگونه در نظام سیاسی ایران هدایت می‌شود.
🔻البته خود حضرات هم این موضوع را ذیل خصوصی‌سازی تعریف می‌کنند با این ادعا که ما از اشتباه‌های گذشته درس گرفته‌ایم. البته من نشان خواهم داد که بله درس گرفته‌اند البته، به نفع الیگارش‌های وطنی. نگاه من به این موضوع بیشتر از منظر اقتصاد سیاسی است و فکر می کنم در حال حاضر درست آن است که از این منظر به چنین موضوعی نگاه شود.
🔻خواندن این متن طولانی برای کسانی که حوصله ورود نسبتا تفصیلی به موضوع دارند مناسب است. وگرنه متنِ خسته‌کننده‌ای است.
🔻متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/FiAaI
✍️عباس آخوندی، اسفندماه 1401
🔻مولدسازی ایدهای معیوب و مخدوش و سرپوشی برای انتقال رانت‌های بسیار بسیار بزرگ به نهادهای خاص است. نتیجه آن نیز جز خارج ساختن دارایی‌های ملموس بنگاه‌های وابسته به دولت از آنها، تشدید وضعیت ورشکستگی آنها و جاگذاری تعهدات آنها برای دولت چیز دیگری نیست. در ادبیات خصوصی‌سازی به این غارت بنگاه‌ها توسط صاحبان سهام و مدیران آنها می‌گویند.
🔻نمونه برجسته‌ی آن در فرایند خصوصی‌سازی صورت‌گرفته در روسیه مستند شده‌است که منجر به شکل‌گیری الیگارشی‌هایی در اندازه بین‌المللی شد. الیگارش‌هایی که هم‌پیمان ترامپ در امریکا، بوریس جانسون در بریتانیا و بانک‌های سویس و سایر مراکز جذب پول شدند. بی‌گمان این اقدام منجر به افزایش عدم تعادل، برهم‌خوردن نظام و ساختار تولید و خلق ارزش‌افزوده، گسترش و رواج سفته‌بازی گسترده در موضوع املاک و ساختمان و به عبارت دیگر زمین‌خواری‌های بسیار بزرگ‌تر از گذشته و شهرفروشی‌هایی فراتر از آن‌چه که کلانشهرها تا کنون تجربه شده‌است، خواهد شد. قطعا پس از این اقدام امکان نفس کشیدن در شهرهای بزرگ مشکل‌تر و محیط زیست آلوده‌تر، کم‌آبی بیشتر و ترافیک کشنده‌ی کلانشهرها سخت‌تر خواهد شد. فاصله طبقاتی و تقسیم شهر به مناطق فقیر و غنی و بالا و پایین با فاصله بیشتری صورت خواهد گرفت. از نظر من، این ایده نتیجه‌ی دیگری جز این موارد ندارد.
🔻اگر بخواهیم بحث را بهتر بفهمیم، خوب است که موضوع را در آیینه‌ی خصوصی‌سازی ببینیم. ابتدا ببینیم سیاست‌های کلی اصل 44 با چه هدف و توجیهی آغاز شد و به چه سرنوشتی منجر شد. ایدهای که می‌توانست به انقلاب اقتصادی منجر شود اما در نهایت به ضد خودش بدل گشت و نظام تولید ملی را با موانع ساختاری مواجه ساخت. این روش بحث را از این جهت می‌گویم که بدانیم نظریه‌هایی مثل مولد سازی از کجا نشات می‌گیرد و چگونه در نظام سیاسی ایران هدایت می‌شود.
🔻البته خود حضرات هم این موضوع را ذیل خصوصی‌سازی تعریف می‌کنند با این ادعا که ما از اشتباه‌های گذشته درس گرفته‌ایم. البته من نشان خواهم داد که بله درس گرفته‌اند البته، به نفع الیگارش‌های وطنی. نگاه من به این موضوع بیشتر از منظر اقتصاد سیاسی است و فکر می کنم در حال حاضر درست آن است که از این منظر به چنین موضوعی نگاه شود.
🔻خواندن این متن طولانی برای کسانی که حوصله ورود نسبتا تفصیلی به موضوع دارند مناسب است. وگرنه متنِ خسته‌کننده‌ای است.
🔻متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/FiAaI
💢 پیشی حاکمیت قانون بر انتخابات:
نقدی بر سخنان روحانی
🖌عباس آخوندی، 18 فروردین 1402
🔻رییس جمهور روحانی در دیدار نوروزی خود در روز پانزدهم فروردین 1402 با برخی از دست‌اندرکاران سابق و گاهی موجود و فعالان سیاسی و اجتماعی مطلبی به این مضمون گفت که چشم دنیا به ایران دوخته شده‌است که آیا تحولی در انتخابات در ایران رخ می‌دهد و یا آن‌که سلیقه‌های سال‌های 98 و 1400 همچنان حاکم است. ایشان به مفهوم نظارت و به دو برداشت کاملا متعارض شورای نگهبان از لفظ "نظارت" در اصل 99 ناظر بر انتخابات و اصل 175 ناظر بر صداوسیما نیز گریزی زد. که در یکی ناظر را فعال ما یشاء کرده و در دیگری اثر وجودی‌اش را به صفر کاسته‌است و پیشنهاد برگزاری سه نظرخواهی را نیز داده‌است.
🔻این در حالی است که سه انتخابات 98 و 1400 را دولت ایشان برگزار کرده و اگر ایرادی در این حد اساسی در آنها می‌دید که دیده می‌شد، می‌بایست موضوع را به عنوان اختلاف قوا به رهبری منعکس می‌کرد و از برگزاری انتخابات خودداری می‌نمود.
🔻معلوم نیست که ایده‌ی نظرخواهی و یا رفراندوم جز کُری‌خوانی چه مساله‌ای را حل می‌کند. رجوع مستقیم به آرای عمومی کارویژه‌ی کشورهایی با دموکراسی نهادینه است. طرح چنین پیشنهادی آیا واقعا کمکی به همبستگی ملی و یا یافتن راه‌حلی برای گره‌های کور سیاسی و اجتماعی ایران خواهد کرد؟ و یا تنها موجب افزایش جدلی بر جدال‌های پرشمار موجود خواهد شد. اگر قرار بود که نظرخواهی در غیاب حاکمیت قانون تاثیری داشته باشد، قانون اساسی می‌بایست تمام و کمال اجرا می‌شد. چرا که آن در دو مرحله با نظرخواهی مستقیم از ملت ایران به‌تصویب رسیده‌است.
🔻در اینکه سه انتخابات سال‌های 98 و 1400 بدترین انتخابات تمام دوران جمهوری اسلامی بودند و موجب جدایی ملت از حکومت شدند و یاس عمومی را برفضای سیاسی و اجتماعی جامعه حاکم کردند و در پی آن فقر و فساد و ناامنی و شکاف و فرسایش اجتماعی بر جامعه حاکم گشت هیچ تردیدی نیست. و در اینکه جریانی در خارج از دولت منافعش در این بود و هست که از تمام مجاری رسمی و غیررسمی برای پیشبرد اهداف خود سود ببرد نیز شکی نیست. لیکن، چنانچه در این فرایند، دولت و مجلس را برکنار از هرگونه مسئولیت بدانیم، پس برگزاری انتخابات آزاد چه سودی دارد؟ قاعدتا نتیجه‌ی آن‌که چه کسی رییس جمهور باشد و ترکیب مجلس و شوراهای شهر چه باشد، باید فرق کند تا انتخابات با معنی باشد. و گرنه انتخابات امر بیهوده‌ای خواهد شد.
🔻به موجب قانون انتخابات مجری قانون انتخابات وزارت کشور است. و یا به عبارت درست‌تر دولت است. مجری می‌بایست به فهم خودش از قانون عمل کند و وظیفه ناظر نیز تطابق عمل مجری با قانون است. حال اگر ناظر خواست گامی فراتر از قانون بردارد و مجری را مکلف به عملی خلاف قانون بنماید، آیا مجری می‌تواند به صرف اینکه ناظر چنین دستوری داده‌است، خود را از نتیجه اقدامات اجرایی مبرا و برکنار بداند؟ کدام ماده‌ی قانونی مجری را مکلف به اجرای دستورهای خلاف قانون ناظر کرده‌است؟
🔻متن کامل را لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/uukE1
نقدی بر سخنان روحانی
🖌عباس آخوندی، 18 فروردین 1402
🔻رییس جمهور روحانی در دیدار نوروزی خود در روز پانزدهم فروردین 1402 با برخی از دست‌اندرکاران سابق و گاهی موجود و فعالان سیاسی و اجتماعی مطلبی به این مضمون گفت که چشم دنیا به ایران دوخته شده‌است که آیا تحولی در انتخابات در ایران رخ می‌دهد و یا آن‌که سلیقه‌های سال‌های 98 و 1400 همچنان حاکم است. ایشان به مفهوم نظارت و به دو برداشت کاملا متعارض شورای نگهبان از لفظ "نظارت" در اصل 99 ناظر بر انتخابات و اصل 175 ناظر بر صداوسیما نیز گریزی زد. که در یکی ناظر را فعال ما یشاء کرده و در دیگری اثر وجودی‌اش را به صفر کاسته‌است و پیشنهاد برگزاری سه نظرخواهی را نیز داده‌است.
🔻این در حالی است که سه انتخابات 98 و 1400 را دولت ایشان برگزار کرده و اگر ایرادی در این حد اساسی در آنها می‌دید که دیده می‌شد، می‌بایست موضوع را به عنوان اختلاف قوا به رهبری منعکس می‌کرد و از برگزاری انتخابات خودداری می‌نمود.
🔻معلوم نیست که ایده‌ی نظرخواهی و یا رفراندوم جز کُری‌خوانی چه مساله‌ای را حل می‌کند. رجوع مستقیم به آرای عمومی کارویژه‌ی کشورهایی با دموکراسی نهادینه است. طرح چنین پیشنهادی آیا واقعا کمکی به همبستگی ملی و یا یافتن راه‌حلی برای گره‌های کور سیاسی و اجتماعی ایران خواهد کرد؟ و یا تنها موجب افزایش جدلی بر جدال‌های پرشمار موجود خواهد شد. اگر قرار بود که نظرخواهی در غیاب حاکمیت قانون تاثیری داشته باشد، قانون اساسی می‌بایست تمام و کمال اجرا می‌شد. چرا که آن در دو مرحله با نظرخواهی مستقیم از ملت ایران به‌تصویب رسیده‌است.
🔻در اینکه سه انتخابات سال‌های 98 و 1400 بدترین انتخابات تمام دوران جمهوری اسلامی بودند و موجب جدایی ملت از حکومت شدند و یاس عمومی را برفضای سیاسی و اجتماعی جامعه حاکم کردند و در پی آن فقر و فساد و ناامنی و شکاف و فرسایش اجتماعی بر جامعه حاکم گشت هیچ تردیدی نیست. و در اینکه جریانی در خارج از دولت منافعش در این بود و هست که از تمام مجاری رسمی و غیررسمی برای پیشبرد اهداف خود سود ببرد نیز شکی نیست. لیکن، چنانچه در این فرایند، دولت و مجلس را برکنار از هرگونه مسئولیت بدانیم، پس برگزاری انتخابات آزاد چه سودی دارد؟ قاعدتا نتیجه‌ی آن‌که چه کسی رییس جمهور باشد و ترکیب مجلس و شوراهای شهر چه باشد، باید فرق کند تا انتخابات با معنی باشد. و گرنه انتخابات امر بیهوده‌ای خواهد شد.
🔻به موجب قانون انتخابات مجری قانون انتخابات وزارت کشور است. و یا به عبارت درست‌تر دولت است. مجری می‌بایست به فهم خودش از قانون عمل کند و وظیفه ناظر نیز تطابق عمل مجری با قانون است. حال اگر ناظر خواست گامی فراتر از قانون بردارد و مجری را مکلف به عملی خلاف قانون بنماید، آیا مجری می‌تواند به صرف اینکه ناظر چنین دستوری داده‌است، خود را از نتیجه اقدامات اجرایی مبرا و برکنار بداند؟ کدام ماده‌ی قانونی مجری را مکلف به اجرای دستورهای خلاف قانون ناظر کرده‌است؟
🔻متن کامل را لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/uukE1
Telegram
attach 📎
عباس آخوندی
💢 پیشی حاکمیت قانون بر انتخابات: نقدی بر سخنان روحانی 🖌عباس آخوندی، 18 فروردین 1402 🔻رییس جمهور روحانی در دیدار نوروزی خود در روز پانزدهم فروردین 1402 با برخی از دست‌اندرکاران سابق و گاهی موجود و فعالان سیاسی و اجتماعی مطلبی به این مضمون گفت که چشم دنیا…
نقدی بر نقدی بر سخنان روحانی
جناب آقای دکتر آخوندی. با سلام و تحیات و تشکر.
متن متینی نوشته اید و در بیان این که اعتبار انتخابات به قانونی بودن آن است استدلال درستی کرده اید، قانونی یعنی اولاً قانون آن را الزام یا تجویز کرده باشد و دوم آن که نحوه اجرا و استخراج و اعلام نتایج به کیفیتی باشد که مقنن تعیین کرده است. تعریض جنابعالی متوجه بخش اخیر یعنی انحراف اجرا از قانون است. مع الوصف شروط سوم و چهارمی نیز وجود دارد که عبارت است از باور باطنی شرکت کنندگان در انتخابات به این که اولیاء عالیه امور به حاکمیت قانون معتقد هستند و قانون نیز فاقد تبعیض بین شهرواندان است. این باور پس از گذشت چند سال از تأسیس جمهوری اسلامی بتدریج در مردم رو به کاستی گذاشت و هرچه گذشت بر این ناباوری افزوده شد تا جائیکه امروز طیف وسیعی از مردم به قرائن متعدد در یافته اند که خواست حاکمیت شاید از ابتدا حکمرانی به وسیله قانون بوده و نه حکمرانی طبق قانون بعبارت دیگر ، قانون ابزاری است برای اداره دیگران بوسیله حاکمان و نه دستورالعملی برای متابعت حاکمان از آن. این ویژگی فراقانون بودن و معافیت از پاسخگوئی حاکمان اگر چه در بسیاری از کشور ها ناشی از گریز عملی حاکمان از تن دادن به قانون است اما در کشور ما علاوه بر آن ناشی از حقوق ویژه تبعیض آمیزی نیز است که قانون برای انان به رسمیت شناخته و این عارضه با اجرای بی تنازل قانون اساسی یا اجرای متوازن و غیر تبعیض امیز اصول آن یا توجه یکسان به جمهوریت نظام و اسلامیت آن که زمانی به وسیله بعضی از مسؤلان اسبق و سابق( که خود در زمان تصدی بدرجات مختلف از مواهب این قانون تبعیض بنیاد برخوردار بوده اند) به عنوان راه حل بحران های ملی معرفی می شد، برطرف نمی شود. از این رو در شرایطی که عموم شهروندان حدود وثاقت و اعتماد پذیری مسؤلان را در ده های اخیر آزموده اند و به تبعیض نهفته در ذات قانون نیز وقوف یافته اند دیگر دور از واقع بینی می دانم که پیشنهاد رئیس جمهور سابق مشعر بر انتخابات مبتنی بر نگاه متعادل به اصول قانون اساسی روزنی برای خروج از بحران بگشاید و نه پیشنهاد جنابعالی مبنی بر تقدم پای بندی کامل ارکان مجری و ناظر انتخابات به حدود و ثغور قانونی خود به عنوان پیش شرط تحقق انتخابات راهگشا.
جناب آقای دکتر آخوندی. با سلام و تحیات و تشکر.
متن متینی نوشته اید و در بیان این که اعتبار انتخابات به قانونی بودن آن است استدلال درستی کرده اید، قانونی یعنی اولاً قانون آن را الزام یا تجویز کرده باشد و دوم آن که نحوه اجرا و استخراج و اعلام نتایج به کیفیتی باشد که مقنن تعیین کرده است. تعریض جنابعالی متوجه بخش اخیر یعنی انحراف اجرا از قانون است. مع الوصف شروط سوم و چهارمی نیز وجود دارد که عبارت است از باور باطنی شرکت کنندگان در انتخابات به این که اولیاء عالیه امور به حاکمیت قانون معتقد هستند و قانون نیز فاقد تبعیض بین شهرواندان است. این باور پس از گذشت چند سال از تأسیس جمهوری اسلامی بتدریج در مردم رو به کاستی گذاشت و هرچه گذشت بر این ناباوری افزوده شد تا جائیکه امروز طیف وسیعی از مردم به قرائن متعدد در یافته اند که خواست حاکمیت شاید از ابتدا حکمرانی به وسیله قانون بوده و نه حکمرانی طبق قانون بعبارت دیگر ، قانون ابزاری است برای اداره دیگران بوسیله حاکمان و نه دستورالعملی برای متابعت حاکمان از آن. این ویژگی فراقانون بودن و معافیت از پاسخگوئی حاکمان اگر چه در بسیاری از کشور ها ناشی از گریز عملی حاکمان از تن دادن به قانون است اما در کشور ما علاوه بر آن ناشی از حقوق ویژه تبعیض آمیزی نیز است که قانون برای انان به رسمیت شناخته و این عارضه با اجرای بی تنازل قانون اساسی یا اجرای متوازن و غیر تبعیض امیز اصول آن یا توجه یکسان به جمهوریت نظام و اسلامیت آن که زمانی به وسیله بعضی از مسؤلان اسبق و سابق( که خود در زمان تصدی بدرجات مختلف از مواهب این قانون تبعیض بنیاد برخوردار بوده اند) به عنوان راه حل بحران های ملی معرفی می شد، برطرف نمی شود. از این رو در شرایطی که عموم شهروندان حدود وثاقت و اعتماد پذیری مسؤلان را در ده های اخیر آزموده اند و به تبعیض نهفته در ذات قانون نیز وقوف یافته اند دیگر دور از واقع بینی می دانم که پیشنهاد رئیس جمهور سابق مشعر بر انتخابات مبتنی بر نگاه متعادل به اصول قانون اساسی روزنی برای خروج از بحران بگشاید و نه پیشنهاد جنابعالی مبنی بر تقدم پای بندی کامل ارکان مجری و ناظر انتخابات به حدود و ثغور قانونی خود به عنوان پیش شرط تحقق انتخابات راهگشا.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
از تماشای فرود سفینه بر روی کره مریخ لذت ببرید. این پیشرفت علم است نه جهل و خرافات ...
💢 مسمومیت مدرسه‌های دخترانه و انجمن‌های حرفه‌ای
🖌عباس آخوندی
🔻من در عجبم که چرا دولت سازمان نظام پزشکی، انجمن اسلامی معلمان، انجمن جامعه‌شناسی ایران و انجمن اولیا و مربیان و یا سایر نهادهای مدنی‌ای که فعالیت‌های‌شان با نحوی به موضوع مسمومیت مدرسه‌های دخترانه مرتبط است را به عنوان مراجع حرفه‌ای و مدنی درگیر این کار نمی‌کند؟
🔻این قلم در پی یک بحث جدلی و یا اثبات یک مدعای خاص نیست. هر چند تحلیل خودم را دارد. لیکن، از منظر یک نگاه ملی، واقعیت این است در چنین موقعیت‌هایی و با این میزان از سرمایه اجتماعی که دولت دارد، او هرچه بگوید، نتیجه عکس می‌دهد. حتی اگر عاملان را به‌درستی شناسایی و مجازات کند. راه‌کار، درگیر کردن نهادهای مدنی تا اندازه‌ای مستقل بر اساس یک روش اطمینان بخش در فرایند رسیدگی به و ارزیابی موضوع است. من این بحث را از این جهت مطرح می‌کنم تا شاید به خروج جامعه و جمع کثیری از پدران و مادران و وابستگان دانش‌آموزان دختر از نگرانی سلامتی دختران‌شان و همچنین خارج شدن جامعه از یکی از اضطراب‌های عمومی کمکی کرده‌باشم.
🔻امیدوارم مقام‌های مسئول در سه قوه و دل‌سوزان و وطن‌خواهان و فعالان حرفه‌ای و اجتماعی به این پیشنهاد توجه کنند و کنش موثری داشته باشند.
🖌عباس آخوندی
🔻من در عجبم که چرا دولت سازمان نظام پزشکی، انجمن اسلامی معلمان، انجمن جامعه‌شناسی ایران و انجمن اولیا و مربیان و یا سایر نهادهای مدنی‌ای که فعالیت‌های‌شان با نحوی به موضوع مسمومیت مدرسه‌های دخترانه مرتبط است را به عنوان مراجع حرفه‌ای و مدنی درگیر این کار نمی‌کند؟
🔻این قلم در پی یک بحث جدلی و یا اثبات یک مدعای خاص نیست. هر چند تحلیل خودم را دارد. لیکن، از منظر یک نگاه ملی، واقعیت این است در چنین موقعیت‌هایی و با این میزان از سرمایه اجتماعی که دولت دارد، او هرچه بگوید، نتیجه عکس می‌دهد. حتی اگر عاملان را به‌درستی شناسایی و مجازات کند. راه‌کار، درگیر کردن نهادهای مدنی تا اندازه‌ای مستقل بر اساس یک روش اطمینان بخش در فرایند رسیدگی به و ارزیابی موضوع است. من این بحث را از این جهت مطرح می‌کنم تا شاید به خروج جامعه و جمع کثیری از پدران و مادران و وابستگان دانش‌آموزان دختر از نگرانی سلامتی دختران‌شان و همچنین خارج شدن جامعه از یکی از اضطراب‌های عمومی کمکی کرده‌باشم.
🔻امیدوارم مقام‌های مسئول در سه قوه و دل‌سوزان و وطن‌خواهان و فعالان حرفه‌ای و اجتماعی به این پیشنهاد توجه کنند و کنش موثری داشته باشند.
Telegram
attach 📎
💢 رای شعبه 42 دیوان عالی کشور:
عدم امکان اطلاق قانون به مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی
🖌عباس آخوندی
🔻اهمیت این رای از این رو است که رسما حکم به عدم امکان اطلاق قانون بر مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌کند. در بند 7 رای صادره تصریح می‌شود که "اطلاق قانون یا تعمیم آن به مقررات وضع شده توسط سایر واحدهای دولتی از جمله مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی مبنای حقوقی و وجاهت قانون از منظر قانون اساسی ندارد. لذا، این قبیل مصوبات بر فرض صلاحیت مقررات گذاری در ردیف تصویب‌نامه‌ها و آیین‌نامه‌های دولتی به شمار می‌رود و در صورت عدم مغایرت با احکام شرع مقدس و قوانین موضوع و خارج نبودن از حدود اختیارات قوه مجریه به تشخیص مراجع و مقامات ذیصلاح معتبر و متبع است". این رای نه تنها ناقض اطلاق قانون به مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است که اعتبار آنها را منوط به تایید قوانین موضوعه و اختیارات قوه مجریه می‌داند. به عبارت دیگر دولت در صورت تشخیص مغایرت آنها با قوانین موضوعه و یا سیاست‌های خود می‌تواند آنها را نقض کند. و این نکته بسایر مهمی است.
🔻این قلم در یادداشتی که در 6/اسفند/1401 تحت عنوان جامعه در اسارت انقلاب فرهنگی انتشار داد یادآور شد که "شرح وظائف شورای انقلاب فرهنگی در 28 ماده ملغمه‌ای از قانون‌گذاری، اجرا و داوری است که هیچ‌گاه در مجلس شورای اسلامی به تصویب نرسیده و به قانون تبدیل نشده و آشکارا مغایر قانون اساسی است. حیطه‌ی مداخله‌های گسترده شورا و دبیرخانه آن که بخشی مداخله‌ی آشکار در حیطه‌ی وظایف و اختیارات مجلس در مقام قانون‌گذاری است و بخشی دیگر مداخله مستقیم در وظایف قوه مجریه و دستگاه‌های اجرایی ذیربط است، نمونه‌ی کامل عدول از حاکمیت قانون در کشور است.
🔻در زیر به یادداشت جناب آقای دکتر محمد جلالی عضو هیات مدیره انجمن حقوق‌شناسی در این باره و متن حکم ابلاغی توجه کنید. اینجانب نیز به سهم خود به عنوان یک شهروند و فعال سیاسی و اجتماعی از جناب دکترحسین‌علی امیری ریسس شعبه 42 و مسشتاران ایشان آقایان اصغر عبدالهی و سعید حمزه‌ای نژاد که آزادمنشانه اقدام به صدور این حکم کرده‌اند اظهار امتنان و سپاس دارم.
عدم امکان اطلاق قانون به مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی
🖌عباس آخوندی
🔻اهمیت این رای از این رو است که رسما حکم به عدم امکان اطلاق قانون بر مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی می‌کند. در بند 7 رای صادره تصریح می‌شود که "اطلاق قانون یا تعمیم آن به مقررات وضع شده توسط سایر واحدهای دولتی از جمله مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی مبنای حقوقی و وجاهت قانون از منظر قانون اساسی ندارد. لذا، این قبیل مصوبات بر فرض صلاحیت مقررات گذاری در ردیف تصویب‌نامه‌ها و آیین‌نامه‌های دولتی به شمار می‌رود و در صورت عدم مغایرت با احکام شرع مقدس و قوانین موضوع و خارج نبودن از حدود اختیارات قوه مجریه به تشخیص مراجع و مقامات ذیصلاح معتبر و متبع است". این رای نه تنها ناقض اطلاق قانون به مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی است که اعتبار آنها را منوط به تایید قوانین موضوعه و اختیارات قوه مجریه می‌داند. به عبارت دیگر دولت در صورت تشخیص مغایرت آنها با قوانین موضوعه و یا سیاست‌های خود می‌تواند آنها را نقض کند. و این نکته بسایر مهمی است.
🔻این قلم در یادداشتی که در 6/اسفند/1401 تحت عنوان جامعه در اسارت انقلاب فرهنگی انتشار داد یادآور شد که "شرح وظائف شورای انقلاب فرهنگی در 28 ماده ملغمه‌ای از قانون‌گذاری، اجرا و داوری است که هیچ‌گاه در مجلس شورای اسلامی به تصویب نرسیده و به قانون تبدیل نشده و آشکارا مغایر قانون اساسی است. حیطه‌ی مداخله‌های گسترده شورا و دبیرخانه آن که بخشی مداخله‌ی آشکار در حیطه‌ی وظایف و اختیارات مجلس در مقام قانون‌گذاری است و بخشی دیگر مداخله مستقیم در وظایف قوه مجریه و دستگاه‌های اجرایی ذیربط است، نمونه‌ی کامل عدول از حاکمیت قانون در کشور است.
🔻در زیر به یادداشت جناب آقای دکتر محمد جلالی عضو هیات مدیره انجمن حقوق‌شناسی در این باره و متن حکم ابلاغی توجه کنید. اینجانب نیز به سهم خود به عنوان یک شهروند و فعال سیاسی و اجتماعی از جناب دکترحسین‌علی امیری ریسس شعبه 42 و مسشتاران ایشان آقایان اصغر عبدالهی و سعید حمزه‌ای نژاد که آزادمنشانه اقدام به صدور این حکم کرده‌اند اظهار امتنان و سپاس دارم.
Forwarded from انجمن‌حقوق‌شناسی
⚖️ رای درخشان شعبه ۴٢ دیوان عالی کشور در حمایت از حق و آزادی و توجه صحیح به اصول و مفاهیم حقوق عمومی
✍️ یادداشتی از دکتر محمدجلالی
عضو هیأت مدیره انجمن علمی حقوق‌شناسی و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی
در روزهای اخیر و در شرایطی که بخصوص بعد از حوادث ماه‌های گذشته، جامعه همچنان در حسرت دیدن یک عمل عقلانی در چهارچوب مفاهیم و اصول و قواعد صحیح حکمرانی از قبیل حاکمیت قانون، تفکیک قوا و توجه به صلاحیت‌ها و مهم‌تر از هر چیز دغدغه رعایت حقوق انسانی از طرف حکومت و نهادهای مربوط به آن است، دیدن گاه‌به‌گاه آرای قضاییِ سرشار از این نکات عالی و در قالبی مستند و مستدل بسیار گوارا و خوشایند است.
رأی اخیر صادره از سوی شعبه‌ی چهل‌ودوم دیوان عالی کشور در چارچوب ماده ٢٨ قانون آیین دادرسی مدنی در خصوص تعیین صلاحیت، نمونه‌ی بسیار باارزشی از چنین اعمالی است.
با مطالعه‌ی این رأی بسیار قوی ملاحظه می‌گردد که قضات شریف، دانا و دغدغه‌مند این شعبه با تسلط بر ادبیات و نیز مفاهیم و اصول حقوق عمومی به زیبایی هر چه تمام‌تر به دفاع از مرزهای اصلی و قطعی این رشته از حقوق پرداخته و خود را در چنبره‌ی ویران‌کننده‌ی چارچوب‌های مقرر حکومتی در قالب ساختارهای خارج از قانون و صلاحیت‌های خودخواسته و خودخوانده برخی نهادها محدود ندیده و با نگاهی دقیق و حق و آزادی‌مدارانه به دفاع از این اصول مبادرت کرده‌اند.
مطالعه این رأی و آگاهی از آن به همراه استقبال از محتوای آن کمترین قدرشناسی از نقش قضات شریف و عزیزی است که با وجود همه‌ی مشکلات سخت و نرم‌افزاری دست بر روی دست نگذاشته و ضمن یاری افرادِ در معرض ظلم قرار گرفته فرصت را غنیمت شمرده تا در حد توان خود از مرزهای به‌شدت در معرض تهاجم حق ها و آزادی‌ها و نیز از برابری و عدالت دفاع نمایند. با آرزوی بیش و بیشتر شدن چنین قضاتی و دیدن افزون‌تر چنین تصمیمات درخشانی، همگان را به مطالعه این رأی مهم و ارزنده دعوت می‌نمایم.
https://www.tg-me.com/iranianlls/8235
#انجمن_حقوق_شناسی
@iranianlls
✍️ یادداشتی از دکتر محمدجلالی
عضو هیأت مدیره انجمن علمی حقوق‌شناسی و عضو هیأت علمی دانشگاه شهید بهشتی
در روزهای اخیر و در شرایطی که بخصوص بعد از حوادث ماه‌های گذشته، جامعه همچنان در حسرت دیدن یک عمل عقلانی در چهارچوب مفاهیم و اصول و قواعد صحیح حکمرانی از قبیل حاکمیت قانون، تفکیک قوا و توجه به صلاحیت‌ها و مهم‌تر از هر چیز دغدغه رعایت حقوق انسانی از طرف حکومت و نهادهای مربوط به آن است، دیدن گاه‌به‌گاه آرای قضاییِ سرشار از این نکات عالی و در قالبی مستند و مستدل بسیار گوارا و خوشایند است.
رأی اخیر صادره از سوی شعبه‌ی چهل‌ودوم دیوان عالی کشور در چارچوب ماده ٢٨ قانون آیین دادرسی مدنی در خصوص تعیین صلاحیت، نمونه‌ی بسیار باارزشی از چنین اعمالی است.
با مطالعه‌ی این رأی بسیار قوی ملاحظه می‌گردد که قضات شریف، دانا و دغدغه‌مند این شعبه با تسلط بر ادبیات و نیز مفاهیم و اصول حقوق عمومی به زیبایی هر چه تمام‌تر به دفاع از مرزهای اصلی و قطعی این رشته از حقوق پرداخته و خود را در چنبره‌ی ویران‌کننده‌ی چارچوب‌های مقرر حکومتی در قالب ساختارهای خارج از قانون و صلاحیت‌های خودخواسته و خودخوانده برخی نهادها محدود ندیده و با نگاهی دقیق و حق و آزادی‌مدارانه به دفاع از این اصول مبادرت کرده‌اند.
مطالعه این رأی و آگاهی از آن به همراه استقبال از محتوای آن کمترین قدرشناسی از نقش قضات شریف و عزیزی است که با وجود همه‌ی مشکلات سخت و نرم‌افزاری دست بر روی دست نگذاشته و ضمن یاری افرادِ در معرض ظلم قرار گرفته فرصت را غنیمت شمرده تا در حد توان خود از مرزهای به‌شدت در معرض تهاجم حق ها و آزادی‌ها و نیز از برابری و عدالت دفاع نمایند. با آرزوی بیش و بیشتر شدن چنین قضاتی و دیدن افزون‌تر چنین تصمیمات درخشانی، همگان را به مطالعه این رأی مهم و ارزنده دعوت می‌نمایم.
https://www.tg-me.com/iranianlls/8235
#انجمن_حقوق_شناسی
@iranianlls
Telegram
انجمن‌حقوق‌شناسی
رای شعبه ۴۲ دیوانعالی کشور در حمایت از حق و آزادی و توجه به مفاهیم حقوق عمومی
💢 انتخابات 76 و 88 و وصله‌های نچسب روی تاریخ
🖌عباس آخوندی، 4 اردی‌بهشت 1402
🔻 امروز صبح روزنامه همشهری یادداشتی را انتشار داد که سرتاپا جعل بود. معمولا دروغ‌گویان راست و دروغ را مخلوط می‌کنند تا بتوانند کالای خود را بفروشند. لیکن این‌‌بار این جوان کاملا به کاه‌دان زده‌است.
🔻 نویسنده ضمن یک دروغ و افترای آشکار می‌گوید: «عباس آخوندی، باجناق این کاندیدای شکست خورده [در انتخابات 1376] ... خود را به بیت رهبری رساند و پیشنهاد ابطال انتخابات و مردود دانستن رای ۲۰ میلیونی مردم را مطرح کرد. پاسخ منفی آیت‌الله خامنه‌ای به او آن‌قدر تند و با عتاب بود که بعدها خود ایشان گفت آقای آخوندی از همان موقع دلش با ما صاف نشد». نامبرده یک دروغ را به اینجانب نسبت می‌دهد و دروغ دیگر را به رهبری.
🔻 دروغ نخست اینکه من به بیت رهبری رفته‌ام و پیشنهاد ابطال انتخابات را داده‌ام. موضوعی که از اساس جعل است. نه من به بیت رهبری رفتم و نه هیچ پیشنهادی به ایشان دادم. آن‌چه من کردم تایید انتخابات و تدوین پیش‌نویش متن تبریک جناب آقای ناطق نوری به جناب آقای خاتمی بود که پیش از اعلام نتیجه‌ی انتخابات در روز 3 خرداد 1376 انتشار یافت و همگان از متن آن آگاهی دارند. و این از افتخارهای انتخابات در جمهوری اسلامی ایران، آقای ناطق نورری و اینجانب است.
🔻 دروغ دوم در مورد پاسخ منفی، تند و با عتاب آیت‌الله خامنه‌ای به اینجانب است و انتساب این جمله به ایشان که «آقای آخوندی از همان موقع دلش با ما صاف نشد». و اینکه «این خاطره و آن دلخوری را رهبری کجا تعریف کرد؟ روز دوشنبه ۲۵خرداد سال ۸۸ در جلسه با نمایندگان کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری همان سال». وقتی رفتنی به بیت رهبری و پیشنهادی در میان نبوده، بنابراین، پاسخی و عتابی هم در میان نبوده‌است. متن سخنان رهبری در آن جلسه انتشار یافته و چنین مطلبی و حتی نزدیک به آن هم در آن نیست.
🔻 مشکل انتخابات 1388 فساد در مقدمات آن بود که شورای نگهبان نه پیش از روز اخذ رای و نه پس از آن هیچ‌گاه به آن رسیدگی نکرد. اگر رسیدگی می‌کرد، صلاحیت احمدی‌نژاد برای نامزدی به لحاظ قانون اساسی رد می‌شد.
🔻تصویر یادداشت مزبور و پاسخ من به شرح زیر است:
جناب آقای محسن مهدیان
مدیرمسئول محترم روزنامه همشهری
با سلام 4/ اردی‌بهشت/1402
در یادداشت امروز (4 اردی‌بهشت 1402) روزنامه همشهری زیر عنوان «وصله‌های نچسب روی تاریخ» نوشته آقای عبدالمطهر محمدخانی؛ رییس مرکز ارتباطات و امو بین‌الملل شهرداری تهران، دو دروغ و افترای آشکار انتشار یافته‌است. از این‌رو از شما می‌خواهم که ضمن انتشار این متن وفق قانون مطبوعات، از اینجانب عذرخواهی کنید. در غیر این صورت، این حق برای اینجانب محفوظ است که به دادگاه علیه شما شکایت برم.
🔻 مشروح متن را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/uaiur
🖌عباس آخوندی، 4 اردی‌بهشت 1402
🔻 امروز صبح روزنامه همشهری یادداشتی را انتشار داد که سرتاپا جعل بود. معمولا دروغ‌گویان راست و دروغ را مخلوط می‌کنند تا بتوانند کالای خود را بفروشند. لیکن این‌‌بار این جوان کاملا به کاه‌دان زده‌است.
🔻 نویسنده ضمن یک دروغ و افترای آشکار می‌گوید: «عباس آخوندی، باجناق این کاندیدای شکست خورده [در انتخابات 1376] ... خود را به بیت رهبری رساند و پیشنهاد ابطال انتخابات و مردود دانستن رای ۲۰ میلیونی مردم را مطرح کرد. پاسخ منفی آیت‌الله خامنه‌ای به او آن‌قدر تند و با عتاب بود که بعدها خود ایشان گفت آقای آخوندی از همان موقع دلش با ما صاف نشد». نامبرده یک دروغ را به اینجانب نسبت می‌دهد و دروغ دیگر را به رهبری.
🔻 دروغ نخست اینکه من به بیت رهبری رفته‌ام و پیشنهاد ابطال انتخابات را داده‌ام. موضوعی که از اساس جعل است. نه من به بیت رهبری رفتم و نه هیچ پیشنهادی به ایشان دادم. آن‌چه من کردم تایید انتخابات و تدوین پیش‌نویش متن تبریک جناب آقای ناطق نوری به جناب آقای خاتمی بود که پیش از اعلام نتیجه‌ی انتخابات در روز 3 خرداد 1376 انتشار یافت و همگان از متن آن آگاهی دارند. و این از افتخارهای انتخابات در جمهوری اسلامی ایران، آقای ناطق نورری و اینجانب است.
🔻 دروغ دوم در مورد پاسخ منفی، تند و با عتاب آیت‌الله خامنه‌ای به اینجانب است و انتساب این جمله به ایشان که «آقای آخوندی از همان موقع دلش با ما صاف نشد». و اینکه «این خاطره و آن دلخوری را رهبری کجا تعریف کرد؟ روز دوشنبه ۲۵خرداد سال ۸۸ در جلسه با نمایندگان کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری همان سال». وقتی رفتنی به بیت رهبری و پیشنهادی در میان نبوده، بنابراین، پاسخی و عتابی هم در میان نبوده‌است. متن سخنان رهبری در آن جلسه انتشار یافته و چنین مطلبی و حتی نزدیک به آن هم در آن نیست.
🔻 مشکل انتخابات 1388 فساد در مقدمات آن بود که شورای نگهبان نه پیش از روز اخذ رای و نه پس از آن هیچ‌گاه به آن رسیدگی نکرد. اگر رسیدگی می‌کرد، صلاحیت احمدی‌نژاد برای نامزدی به لحاظ قانون اساسی رد می‌شد.
🔻تصویر یادداشت مزبور و پاسخ من به شرح زیر است:
جناب آقای محسن مهدیان
مدیرمسئول محترم روزنامه همشهری
با سلام 4/ اردی‌بهشت/1402
در یادداشت امروز (4 اردی‌بهشت 1402) روزنامه همشهری زیر عنوان «وصله‌های نچسب روی تاریخ» نوشته آقای عبدالمطهر محمدخانی؛ رییس مرکز ارتباطات و امو بین‌الملل شهرداری تهران، دو دروغ و افترای آشکار انتشار یافته‌است. از این‌رو از شما می‌خواهم که ضمن انتشار این متن وفق قانون مطبوعات، از اینجانب عذرخواهی کنید. در غیر این صورت، این حق برای اینجانب محفوظ است که به دادگاه علیه شما شکایت برم.
🔻 مشروح متن را در لینک زیر بخوانید:
https://vrgl.ir/uaiur
Telegram
attach 📎
مهم‌تر آن‌که ساترا غیر قانونی است و وجودش ثمری جز اخلال در حکمرانی فضای مجازی ندارد.
https://www.tg-me.com/AbbasAkhoundi/1066
https://www.tg-me.com/AbbasAkhoundi/1066
Twitter
Log in to Twitter / Twitter
Log in to Twitter to see the latest. Join the conversation, follow accounts, see your Home Timeline, and catch up on Tweets from the people you know.
هیچ پلتفرم دولتی ما نتوانسته در بازار رقابتی، عرض اندام کند
⭕️ رئیس پیشین ساترا به تازگی با انتقاد از شیوه حکمرانی فضای مجازی در کشور و تضعیف بخش خصوصی اظهار کرده است: با وجود تلاش‌ها و رانت‌های ایجاد شده تا امروز هیچ پلتفرم دولتی ما نتوانسته در بازار رقابتی توفیقی پیدا کند. وی وضع فعلی اقتصاد آمریکا را نتیجه فعالیت قدرتمندانه شرکت‌های خصوصی آن در یک فضای رقابتی دانسته و گفته است: این دقیقا برخلاف کاری است که در ایران انجام می‌شود...
کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد
@den_ir
https://donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3963734
⭕️ رئیس پیشین ساترا به تازگی با انتقاد از شیوه حکمرانی فضای مجازی در کشور و تضعیف بخش خصوصی اظهار کرده است: با وجود تلاش‌ها و رانت‌های ایجاد شده تا امروز هیچ پلتفرم دولتی ما نتوانسته در بازار رقابتی توفیقی پیدا کند. وی وضع فعلی اقتصاد آمریکا را نتیجه فعالیت قدرتمندانه شرکت‌های خصوصی آن در یک فضای رقابتی دانسته و گفته است: این دقیقا برخلاف کاری است که در ایران انجام می‌شود...
کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد
@den_ir
https://donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3963734
چشم‌انداز اقتصاد ایران:
روسیه با ایران متفاوت است
👤 پرفسور محمدهاشم پسران، اقتصاددان برجسته ایرانی، در پاسخ به این سوال که چرا برخلاف ایران، عملکرد روسیه در مواجهه با تحریم‌ها نسبتا موفق بوده، بر این نکته تاکید کرد که تحریم‌هایی که بر ایران وضع شده‌اند، قدمتی بیش از چهار دهه دارند، اما عمر تحریم‌های روسیه به ۱۸ ماه نیز نمی‌رسد.
👤 این استاد اقتصاد با اشاره به حجم صادرات نفت روسیه، تحریم این کشور با ایران را غیرقابل‌قیاس خواند. او تاکید کرد با تمام تدابیر اندیشیده‌شده از سوی روسیه، هنوز نمی‌توان ادعا کرد این کشور با موفقیت توانسته آثار منفی این تحریم‌ها را کنترل کند.
👤 پسران در ادامه به تاثیر سیاست‌های پولی بانک مرکزی روسیه در کنترل اثر تحریم‌ها پرداخت و گفت که اقدام آنها درست بود، چرا که از قبل این تحریم‌ها را پیش‌بینی می‌کردند. اما مساله در ایران حادتر است.
👤 ایران با کاهش مداوم ارزش پول خود دست و پنجه نرم می‌کند و این مساله به حدی است که همه پیش‌بینی می‌کنند دولت قادر به کنترل این روند نیست و به همین علت به سمت سرمایه‌گذاری‌ها و روش‌هایی می‌روند که بالطبع به کاهش ارزش ریال منتهی خواهد شد.
👤 پسران تاکید کرد در دوره اخیر این امر تسریع شده و در حال حاضر تورم به سطح ۵۰درصدی نزدیک می‌شود، از این رو من نگران ابرتورم در ایران هستم و قبل از اینکه اصلا بتوانیم درباره رشد صحبت کنیم، باید سیاست‌های دولت بتواند از پس کنترل روند رو به رشد تورم بربیاید.
توصیه می‌کنم که فیلم گفتگو را ببینید. حاوی نکات مهمی است.
کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد
@den_ir
https://donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3965006
روسیه با ایران متفاوت است
👤 پرفسور محمدهاشم پسران، اقتصاددان برجسته ایرانی، در پاسخ به این سوال که چرا برخلاف ایران، عملکرد روسیه در مواجهه با تحریم‌ها نسبتا موفق بوده، بر این نکته تاکید کرد که تحریم‌هایی که بر ایران وضع شده‌اند، قدمتی بیش از چهار دهه دارند، اما عمر تحریم‌های روسیه به ۱۸ ماه نیز نمی‌رسد.
👤 این استاد اقتصاد با اشاره به حجم صادرات نفت روسیه، تحریم این کشور با ایران را غیرقابل‌قیاس خواند. او تاکید کرد با تمام تدابیر اندیشیده‌شده از سوی روسیه، هنوز نمی‌توان ادعا کرد این کشور با موفقیت توانسته آثار منفی این تحریم‌ها را کنترل کند.
👤 پسران در ادامه به تاثیر سیاست‌های پولی بانک مرکزی روسیه در کنترل اثر تحریم‌ها پرداخت و گفت که اقدام آنها درست بود، چرا که از قبل این تحریم‌ها را پیش‌بینی می‌کردند. اما مساله در ایران حادتر است.
👤 ایران با کاهش مداوم ارزش پول خود دست و پنجه نرم می‌کند و این مساله به حدی است که همه پیش‌بینی می‌کنند دولت قادر به کنترل این روند نیست و به همین علت به سمت سرمایه‌گذاری‌ها و روش‌هایی می‌روند که بالطبع به کاهش ارزش ریال منتهی خواهد شد.
👤 پسران تاکید کرد در دوره اخیر این امر تسریع شده و در حال حاضر تورم به سطح ۵۰درصدی نزدیک می‌شود، از این رو من نگران ابرتورم در ایران هستم و قبل از اینکه اصلا بتوانیم درباره رشد صحبت کنیم، باید سیاست‌های دولت بتواند از پس کنترل روند رو به رشد تورم بربیاید.
توصیه می‌کنم که فیلم گفتگو را ببینید. حاوی نکات مهمی است.
کانال رسمی روزنامه دنیای اقتصاد
@den_ir
https://donya-e-eqtesad.com/fa/tiny/news-3965006
روزنامه دنیای اقتصاد
هشدار تورمی هاشم پسران
پرفسورمحمدهاشم پسران، اقتصاددان برجسته ایرانی، در گفت‌وگوی اختصاصی با «اکوایران»، نظرات خود را در مورد مسائل روز اقتصاد ایران و جهان مطرح کرد. این استاد سرشناس ضمن ابراز نگرانی از وقوع ابرتورم در ایران اعلام کرد که یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که باید در دستورکار…
مهم نیست که با تمام اجزایی این گفتگو موافق باشیم و یا نباشیم. مهم این است که از منظر حقوقی و شرعی نوری بر موضوع نحوه اجرای قانون حجاب تابانده و شهروندان و عاملان دولت را با حقوق‌‌شان و مسئولیتشان آشنا ساخته است. قانون‌های مورد استناد در این گفتگو قانون‌های جاری از جمله قانون حجاب ا ست. هر چند قانون حجاب از منظر من مشمول تعریف قانون نمی‌شود چون نه عام است و نه غیر تبعیض‌آمیز و نه قابل اجرا، با این وجود این گفتگو راهی پیش‌پای ملت یعنی تک‌تک شهروندان و به‌ویژه زنان برای گفت و شنود با حکومت اعم از ضابطان و دستگاه قضا باز می‌کند. این گفتکو می‌تواند به #صلح_اجتماعی کمک می‌کند.
https://www.aparat.com/v/9ZWIn
https://www.aparat.com/v/9ZWIn
آپارات - سرویس اشتراک ویدیو
حاکمیت اجازه رفتارهای غیرقانونی برای مقابله با بی‌حجابی را ندارد
محسن برهانی، حقوقدان در گفت‌وگوی ویدئویی با اعتماد درباره حجاب و راهکارهای حاکمیت برای مقابله با بی‌حجابی توضیح می‌دهد. او در بخشی از این گفت‌وگو با اشاره به حواشی رخ داده در بحث حجاب تاکید می‌کند که همه این فجایع ناشی از عبور از حیطه قانون است. همچنین برهانی…
💢 تجارت آزاد محور توسعه ایران
🖊عباس آخوندی، 12/تیر/1402
🔻در این سخنرانی تاکید من بر این نکته بود که با توجه به موقعیت جغرافیای سیاسی ایران تنها استراتژی موفق برای این کشور تجارت آزاد و یا به عبارت بهتر مبادله‌ی آزاد می‌تواند باشد. راهبرد مبتنی بر خودکفایی ملی که مبتنی بر خوانش ایدئولوژیک با گرایش مارکسیستی دههِ‌ی هفتاد میلادی از اسلام و پدیدار تاریخی ایران است جز خرابی اقتصاد، گسترش فقر و فلاکت و نابودی محیط زیست ره‌آوردی برای ایران نداشته وندارد. اگر جاده ابریشم نماد تمدن ایرانی است و اگر ایران به عنوان چهارراه جهان شناخته می‌شده بدین معنی است که استراتژی توسعه ایران، تنها و تنها بر مبادله و تجارت آزاد میسور است. راه‌های دیگر بی‌راهه هستند.
🔻عباس آخوندی به عنوان یکی از اشخاصی که همواره درباره برنامه‌های توسعه نقدهایی داشته در جلسه شواری سیاست‌گذاری حزب ندای ایرانیان مطالبی را پیرامون استراتژی توسعه ایران و همچنین تشریح جریان سیاسی حاکم بر ایران بیان کرد. در این جلسه آخوندی ضمن انتقاد از برداشت و تفسیر از اقتصاد مقاومتی و همچنین بیان ضرورت و اهمیت انتخاب تجارت آزاد به عنوان محور توسعه‌ی ایران خاطرنشان کرد : « اصلی‌ترین مأموریت نهاد دولت در ایران باید توسعه‌ی تجارت آزاد باشد. لذا، ضرورت دارد که با پایش فرایندهای تجاری کشور، هر جا مانعی برای رشد تجارت دیده‌شد سریعا مرتفع گردد. یعنی سیاستی صددرصد مقابل سیاست جاری».
♦️تجارت آزاد محور توسعه ایران
🔻عباس آخوندی، وزیر راه‌وشهرسازی دولت اول روحانی، مطالبی را پیرامون شرایط اقتصادی و سیاسی ایران و منطقه عنوان کرد و گفت: عدم رشد و عقب‌افتادگی ایران معلول دو غفلت است که در حوزه‌ی سیاست‌گذاری اقتصادی و یا به عبارت دیگر ملی در باره‌ی نحوه‌ی تعامل و حضور ایران در بازارهای جهانی رخ‌داده است. در این زمینه آخوندی گفت: گروهی تصور می‌کنند که توسعه امری است که در داخل ایران رخ می‌دهد و ربطی به تجارت ندارد. تقریباً خط‌مشی‌ای که همه‌روزه صداوسیما ترویج می‌کند بر پایه چنین دیدگاهی است. برای همین می‌گوید مسکن یا کشاورزی می‌توانند موتور توسعه کشور باشند و مباحثی مانند خودکفایی را مطرح می‌کنند. درحالی‌که من معتقدم توسعه بدون تجارت خارجی وجود ندارد و در واقع تجارت ستون فقرات توسعه‌ی ایران است. او خاطرنشان کرد که تجارت صرفاً صادرات نیست؛ بلکه هم صادرات است هم واردات و هم پیداکردن نقش و جایگاه در بازار جهانی و در نتیجه تجارت و توسعه ارتباط تنگاتنگی با نحوه‌ی حضور سازنده و موثر ایران در تمام جنبههای زندگی بشری و افزایش رفاه جهانی دارند.
🔻در ادامه آخوندی به بررسی جنبههای مختلف توسعه پرداخت و در این زمینه با اشاره به اینکه تاکنون درباره جنبههای اجتماعی و یا به‌طور تخصصی‌تر اهمیت پرداختن به امر توسعه‌ی نیروی انسانی فراوان صحبت شده که بیراه هم نبوده است. لیکن، به گمان من تابع هدف توسعه‌ی ایران باید گسترش تجارت باشد و تمام سیاست‌های دیگر اعم از توسعه‌ی دانش، فناوری، نیروی انسانی، مالی، اقتصادی، سیاسی و حتی امنیتی و دفاعی باید حول محور توسعه تجارت تنظیم گردند. چرا که موقعیت ژئوپولیتیک ایران با توسعه تجارت قابل تعریف است. اگر این ویژگی را از ایران بگیرید، دیگر ایران، ایران نیست. از این‌رو، اساساً به نظر من توسعه بدون تجارت امکان‌پذیر نیست. این بحث مهم و استراتژیکی است. شوربختانه، برداشتی که از اقتصاد مقاومتی می‌شود، کاملاً توسعه ضد تجارت و ضد توسعه‌ی ایران است. حال‌آنکه متن اقتصاد مقاومتی این نیست؛ ولی آن چیزی که تلویزیون از اقتصاد مقاومتی ترویج می‌کند، توسعه بدون تجارت خوانشی ضد توسعه است.
🔻وی در ادامه مسئله ویژگی‌های ایران و توسعه را نکته دوم در زمینه برنامه توسعه را عنوان کرد و گفت: آیا اگر ما در ایران بخواهیم یک برنامه توسعه‌ای را از جهات مختلف به‌عنوان‌مثال توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی طرح بکنیم، چه تصویری از ایران توسعه‌یافته در ذهن داریم؟ در پاسخ به این سؤال آخوندی گفت که ایران توسعه‌یافته ایرانی است که که تبدیل به یکی از مرکز مبادلات جهان شده و دستِ‌کم یک گرانیگاه اصلی مبادله در منطقه است. منظور از مبادله اعم از مبادله کالا، پول، سرمایه، دانش، فرهنگ، فناوی و هر نماد دیگری است. بنابراین، محور توسعه‌ی اقتصاد ایران نه نفت است و نه پتروشیمی است. نه که اینها نیستند، بلکه همه‌شان هست؛ ولی همه‌ی اینها در بستر «تجارت آزاد» معنی پیدا می‌کنند. بنابراین من دو ادعا در این جلسه دارم: 1-سیاست تجارت آزاد سازگارترین سیاست با ویژگی‌های ژئوپولیتیک، تمدن و تاریخ اقتصادی ایران است و 2- اساساً و به طور کلی، توسعه و رشد اقتصادی بدون تجارت در هیچ جای جهان میسر نیست.
🔻متن کامل را در لینک روبه‌رو مطالعه کنید: https://vrgl.ir/QxGIM
🖊عباس آخوندی، 12/تیر/1402
🔻در این سخنرانی تاکید من بر این نکته بود که با توجه به موقعیت جغرافیای سیاسی ایران تنها استراتژی موفق برای این کشور تجارت آزاد و یا به عبارت بهتر مبادله‌ی آزاد می‌تواند باشد. راهبرد مبتنی بر خودکفایی ملی که مبتنی بر خوانش ایدئولوژیک با گرایش مارکسیستی دههِ‌ی هفتاد میلادی از اسلام و پدیدار تاریخی ایران است جز خرابی اقتصاد، گسترش فقر و فلاکت و نابودی محیط زیست ره‌آوردی برای ایران نداشته وندارد. اگر جاده ابریشم نماد تمدن ایرانی است و اگر ایران به عنوان چهارراه جهان شناخته می‌شده بدین معنی است که استراتژی توسعه ایران، تنها و تنها بر مبادله و تجارت آزاد میسور است. راه‌های دیگر بی‌راهه هستند.
🔻عباس آخوندی به عنوان یکی از اشخاصی که همواره درباره برنامه‌های توسعه نقدهایی داشته در جلسه شواری سیاست‌گذاری حزب ندای ایرانیان مطالبی را پیرامون استراتژی توسعه ایران و همچنین تشریح جریان سیاسی حاکم بر ایران بیان کرد. در این جلسه آخوندی ضمن انتقاد از برداشت و تفسیر از اقتصاد مقاومتی و همچنین بیان ضرورت و اهمیت انتخاب تجارت آزاد به عنوان محور توسعه‌ی ایران خاطرنشان کرد : « اصلی‌ترین مأموریت نهاد دولت در ایران باید توسعه‌ی تجارت آزاد باشد. لذا، ضرورت دارد که با پایش فرایندهای تجاری کشور، هر جا مانعی برای رشد تجارت دیده‌شد سریعا مرتفع گردد. یعنی سیاستی صددرصد مقابل سیاست جاری».
♦️تجارت آزاد محور توسعه ایران
🔻عباس آخوندی، وزیر راه‌وشهرسازی دولت اول روحانی، مطالبی را پیرامون شرایط اقتصادی و سیاسی ایران و منطقه عنوان کرد و گفت: عدم رشد و عقب‌افتادگی ایران معلول دو غفلت است که در حوزه‌ی سیاست‌گذاری اقتصادی و یا به عبارت دیگر ملی در باره‌ی نحوه‌ی تعامل و حضور ایران در بازارهای جهانی رخ‌داده است. در این زمینه آخوندی گفت: گروهی تصور می‌کنند که توسعه امری است که در داخل ایران رخ می‌دهد و ربطی به تجارت ندارد. تقریباً خط‌مشی‌ای که همه‌روزه صداوسیما ترویج می‌کند بر پایه چنین دیدگاهی است. برای همین می‌گوید مسکن یا کشاورزی می‌توانند موتور توسعه کشور باشند و مباحثی مانند خودکفایی را مطرح می‌کنند. درحالی‌که من معتقدم توسعه بدون تجارت خارجی وجود ندارد و در واقع تجارت ستون فقرات توسعه‌ی ایران است. او خاطرنشان کرد که تجارت صرفاً صادرات نیست؛ بلکه هم صادرات است هم واردات و هم پیداکردن نقش و جایگاه در بازار جهانی و در نتیجه تجارت و توسعه ارتباط تنگاتنگی با نحوه‌ی حضور سازنده و موثر ایران در تمام جنبههای زندگی بشری و افزایش رفاه جهانی دارند.
🔻در ادامه آخوندی به بررسی جنبههای مختلف توسعه پرداخت و در این زمینه با اشاره به اینکه تاکنون درباره جنبههای اجتماعی و یا به‌طور تخصصی‌تر اهمیت پرداختن به امر توسعه‌ی نیروی انسانی فراوان صحبت شده که بیراه هم نبوده است. لیکن، به گمان من تابع هدف توسعه‌ی ایران باید گسترش تجارت باشد و تمام سیاست‌های دیگر اعم از توسعه‌ی دانش، فناوری، نیروی انسانی، مالی، اقتصادی، سیاسی و حتی امنیتی و دفاعی باید حول محور توسعه تجارت تنظیم گردند. چرا که موقعیت ژئوپولیتیک ایران با توسعه تجارت قابل تعریف است. اگر این ویژگی را از ایران بگیرید، دیگر ایران، ایران نیست. از این‌رو، اساساً به نظر من توسعه بدون تجارت امکان‌پذیر نیست. این بحث مهم و استراتژیکی است. شوربختانه، برداشتی که از اقتصاد مقاومتی می‌شود، کاملاً توسعه ضد تجارت و ضد توسعه‌ی ایران است. حال‌آنکه متن اقتصاد مقاومتی این نیست؛ ولی آن چیزی که تلویزیون از اقتصاد مقاومتی ترویج می‌کند، توسعه بدون تجارت خوانشی ضد توسعه است.
🔻وی در ادامه مسئله ویژگی‌های ایران و توسعه را نکته دوم در زمینه برنامه توسعه را عنوان کرد و گفت: آیا اگر ما در ایران بخواهیم یک برنامه توسعه‌ای را از جهات مختلف به‌عنوان‌مثال توسعه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی طرح بکنیم، چه تصویری از ایران توسعه‌یافته در ذهن داریم؟ در پاسخ به این سؤال آخوندی گفت که ایران توسعه‌یافته ایرانی است که که تبدیل به یکی از مرکز مبادلات جهان شده و دستِ‌کم یک گرانیگاه اصلی مبادله در منطقه است. منظور از مبادله اعم از مبادله کالا، پول، سرمایه، دانش، فرهنگ، فناوی و هر نماد دیگری است. بنابراین، محور توسعه‌ی اقتصاد ایران نه نفت است و نه پتروشیمی است. نه که اینها نیستند، بلکه همه‌شان هست؛ ولی همه‌ی اینها در بستر «تجارت آزاد» معنی پیدا می‌کنند. بنابراین من دو ادعا در این جلسه دارم: 1-سیاست تجارت آزاد سازگارترین سیاست با ویژگی‌های ژئوپولیتیک، تمدن و تاریخ اقتصادی ایران است و 2- اساساً و به طور کلی، توسعه و رشد اقتصادی بدون تجارت در هیچ جای جهان میسر نیست.
🔻متن کامل را در لینک روبه‌رو مطالعه کنید: https://vrgl.ir/QxGIM
ویرگول
تجارت آزاد محور توسعه ایران
عباس آخوندی به عنوان یکی از اشخاصی که همواره درباره برنامه‌های توسعه نقدهایی داشته در جلسه شواری سیاست‌گذاری حزب ندای ایرانیان مطالبی را پی…